Μην Κρίνεις ίνα μην κριθείς!

[Eleni]

Ναι αλλά το ρητό, νομίζω οτι αναφέρεται στην κακοπροαίρετη κριτική και οχι στον έπαινο η στην επιβεβαίωση...

[Trithemius]

Ναι αλλά αγαπητή μου Sr. try, καμιά φορά, συγκεκριμένες φράσεις έχουν και βαθύτερο νόημα! Θυμήσου τι αναπτύξαμε για το γνωστό ρητό "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι". Ας διαβάσουμε λίγο πιο βαθιά ανάμεσα στις λέξεις

[Avaris]

Κι όμως, και εδώ, όπως και στο "Μακάριοι οι Πτωχοί τω Πνεύματι", εκπέμπεται μια "αρνητική χροιά" νοήματος.....



...."Μην κρίνεις..."


                       δηλαδή, "...Μην σκέπτεσαι, μην ερευνάς..."


Άλλος ένας εύσχημος τρόπος για να "δημιουργούνται Οπαδοί" , άβουλα , μη σκεπτόμενα, άνοα όντα.....

Μην ξεχνάμε πως με τέτοια "τσιτάτα" "διδάσκονται", "νουθετούνται" και "διαπαιδαγωγούνται θρησκευτικά" οι μάζες.....

Και οι μάζες δεν κάθονται να κάνουν "εμβριθείς φιλοσοφικές αναλύσεις" και να ανακαλύψουν "κρυφά δημιουργικά νοήματα".....


Γιατί λοιπόν, να μην "υποψιαστώ" πως όντως κάτι άλλο "υποκρύπτεται" απο πίσω απο τέτοια "επικίνδυνα τσιτάτα"?

[Trithemius]

Ο καθένας "βλέπει" αυτό που θέλει. Κάποιος, μπροστά στην ανάλυση τέτοιων φράσεων βλέπει κάτι το αρνητικό. Κάποιος άλλος όμως προσπαθεί ακόμα και μέσα σε τέτοιες φράσεις να δει ένα κρυμένο νόημα χρήσιμο και παραγωγικό. Χωρίς βέβαια να σημαίνει πως οι "γονείς" της φράσης είχαν στο μυαλό τους κάτι το κοινωνικά θετικό

Ξαναλέω λοιπόν, ας διαβάσουμε λίγο πιο βαθιά ανάμεσα στις λέξεις

[Eleni]

Διάφορα γεγονότα που διαδραματίζονται συνεχώς με έχουν οδηγήσει όλο και περισσότερο στην βαθειά πεποίθηση οτι αυτό που ''βλέπουμε'' απέναντί μας είτε οταν διαβάζουμε, οπως τώρα, είτε όταν μιλάμε η συναναστρεφόμαστε κάποιον, είναι ο εαυτός μας.
Οι άλλοι είναι εμείς στον καθρέφτη της ζωής μας.
Αν και το έχω ξαναγράψει το αναλύω λίγο ακόμη επειδή πιστεύω οτι κρίνοντας είτε θετικά, είτε αρνητικά το άτομο απέναντι, ουσιαστικά κρίνουμε τον εαυτό μας [ αρκεί να το καταλάβουμε]. Το ρητό για μενα αυτό υπονοεί.
Κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια , οπότε συμπαθούμε και αντιπαθούμε αντιδρώντας αντανακλαστικά σαν τα σκυλάκια του Παβλόφ. Ακούγεται απαίσιο αλλά αν παρατηρήσουμε την διαδρομή της σκέψεως μας θα το αντιληφθούμε.
Και το χειρότερο είναι οτι δεν ρωτάμε. Εχουμε την τάση να καταλλήγουμε σε συμπεράσματα σχετικά με την ψυχοσύνθεση και τις αιτίες της συμπεριφοράς των άλλων χωρίς να μπαίνουμε καν στον κόπο να ρωτήσουμε το πιο απλό πράγμα << γιατί εγινε κάτι >>.

Σκέψεις...

[Avaris]

  "...Μην κρίνεις, ινα μην κριθείς....."


                                      Δηλαδή,

                                                           "....εαν κρίνεις θα κριθείς....".....



Ίδομεν!!!

[Avaris]

  ".....Εμπρός λοιπόν κύριοι και κυρίες (κατ' ευφημισμόν)......


     

                                .....κρίνετε όσο έχετε καιρό....



                                                   .....καθότι πλησιάζει ταχύτατα η ώρα που θα κριθείτε δριμύτατα.....



....και ξέρετε καλά τι εννοώ....