Για τον Ρ. (2007)

[κερασούλα]

Για τον Ρ.

Ο Θεός βρίσκεται
μέσα σε όλα
στην τρυφερή ματιά της γυναίκας
την γεμάτη αναμονή
στο φαγητό που μαγειρεύτηκε με αγάπη
στα παιδιά που έφερες στον κόσμο
στον σκυλοπνίχτη που ταξιδεύει στον Δούναβη
στα γερασμένα ελαιόδενδρα του Αγιου όρους
-που τόσο αγαπάς-
στις ταπεινές προσευχές των μοναχών
στα μαρουλάκια που έβαλες στον κήπο σου
στην κληματαριά που σκαρφαλώνει
στον τοίχο του σπιτιού σου.

Στα πιο μεγάλα και στα πιο μικρά
στα πιο ασήμαντα και στα πιο σημαντικά.

Στην πρώτη σου ανάσα και στην τελευταία.

Όλα είναι παντού για πάντα
σε πολλά παράλληλα σύμπαντα χαμένα
και όλα είναι ένα.
Εσύ τα ονομάζεις Θεό.
Εγώ τα ονομάζω αγάπη!


Ο χρόνος ΙΙ (2007)

...
Ο χρόνος κρεμασμένος
σαν πολύχρωμο μπαλόνι
στο πουθενά,
τελειώνει ήδη στην αρχή του
και αρχίζει ξανά από το τέλος του.

Στα κοιμητήρια οι νεκροί μας
ονειρεύονται την αιωνιότητα
τα άτομά τους σκορπίζονται
στο παν και στο άπειρο
για να αρχίσουνε ξανά και ξανά
το θαύμα της ζωής....

Εκεί θα είμαστε στους αιώνες των αιώνων
ένα άτομο μονάχα, μια χορδή
με την συνείδηση της ζωής
ανεξίτηλα γραμμένη μέσα μας
με την ελπίδα μιας αρχής
από το το πουθενά του παντός...

Εγώ (2007)

Εμένα με φωνάζανε αγριοκόριτσο
και αλήτισσα
έπαιζα κρυφτό και κυνηγητό με τα αγόρια
της γειτονιάς μου
και στο νυμφοπάζαρο του τόπου μου
δεν άξιζα τίποτα.
Πόσο καιρό αφήναμε τους άνδρες να μας
κοστολογούνε
ανάλογα με το πόσα πιάτα πλέναμε
και πόσους σεμέδες κεντούσαμε,
πόση προίκα είχαμε
και πόση ψευτοηθική για εξαργύρωση;
Μου φτάνουν πια τα κοστολόγιά σας
τα φτηνά ηθικολόγιά σας,
οι υποκρισίες σας.
Κι όμως Γκιουνάν,
τόσα πράγματα ξέχασα στη ζωή μου
το όνομά σου ποτέ,
η εξέλιξη ήρθε και σε μας.
Γεμάτες εξέλιξη οι εφημερίδες μας.
(...)
Εξελιγμένες γυναίκες στην Τσεχία
στέκονται στις άκρες των δρόμων
περιμένοντας τους τουρίστες με λεφτά.
Γεμάτη αλάνια οι Ταυλάνδη.

Πήδηξες μια νύχτα στον Εβρο
και κατέληξες ανάπηρος στο ορθοπεδικό
του Κιλκίς.
Σοβαρός, λυπημένος, ευγενής
με μακριά άσπρα δάχτυλα,
οραματιζόμενος μια εξέλιξη
και στη δική σου πατρίδα....

Η εξέλιξη ήρθε και μας ξεπέρασε!

Πιστεύω (2007)

Πιστεύω και μετά πάλι χάνω την πίστη μου
είμαι γεμάτη ελπίδα και μετά με πιάνει απελπισία.
Σκέφτομαι πόσοι τα κατάφεραν
και πόσοι παραιτήθηκαν.
Πόσοι γεννήθηκαν οπλισμένοι σαν αστακοί
και πόσοι γυμνοί σαν σαλιγκάρια.
 


 

[ΔΙΟς ΑΕΤΟς]

ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ...ΜΕ ΤΟ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΟΝΟΜΑ...ΚΕΡΑΣΟΥΛΑ....

ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ..''ΟΙ ΚΕΡΑΣΙΕς Θ'ΑΝΘΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟς'' ΤΟΥ Μ.ΛΟΥΝΤΕΜΗ...
   
     ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΟΙ ΚΕΡΑΣΙΕς ...ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΤΡΥΦΕΡΗ ΚΕΡΑΣΟΥΛΑ ΣΤΙς ΠΛΑΓΙΕς ΤΗΣ ΕΔΕΣΣΑς....

ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΠΑΛΙΩΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΙΑ ΑΓΝΗ,ΕΦΗΒΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΕΧΕΙ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΕΙ ΜΙΑ ΚΕΡΑΣΙΑ ΣΤΙς ΟΧΘΕς ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ....

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΟΙ ΕΦΗΒΙΚΟΙ ΕΡΩΤΕς...ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΑς ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙς ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙς ΤΗς ΗΜΕΡΑς...

ΜΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΡΩΤΕς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ''ΕΡΩΤΕς''.....ΕΙΝΑΙ ΛΙΘΑΡΙΑ ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΑ ΒΡΑΧΟΙ ΑΚΛΟΝΗΤΟΙ ΣΥΜΠΑΓΕΙς,ΜΕΤΑΛΛΑ ΠΟΛΎΤΙΜΑ ΚΑΙ ΣΤΕΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΝ.
        ΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΡΙΖΕς ΚΑΙ ΚΛΩΝΙΑ,ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΔΙΝΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΑς ΑΠΥΘΩΝΟΥΝ ΨΗΛΑ..
ΨΗΛΩΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΝΟΥς ΕΛΠΙΖΕΙ.

ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΟΥΝ.....

           ΤΙ ΝΑ'ΧΕΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙς.....
      ΘΥΜΑΤΕ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΝΟΙΩΣΕ ΝΑ ΠΕΤΑ ΨΗΛΩΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ..


ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΛΕς
ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ.......

ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ..
ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ 
ΜΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ.ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΝΕ.