Πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν πρωτοξεκίνησαν τα προβλήματα με τα Σκόπια, βρέθηκα σε ένα βιβλιοπωλείο εσωτερισμού. Αρχίσαμε μια μεγάλη συζήτηση με τον ιδιοκτήτη του βιβλιοπωλείου. Μεταξύ πολλών άλλων αναφερθήκαμε και στο τότε επίμαχο θέμα των Σκοπίων.
Το φλέγον ερώτημα τότε, εν έτει περίπου 1992, ήταν : "θα γίνει πόλεμος Ελλάδας - Σκοπίων" ή όχι?
Το "καίριο και εύστοχο σχόλιο" του φίλου Εσωτεριστή - που με προβλημάτισε και μου "έμεινε" απο τότε - ήταν :
"...ανάλογα, τι θα "εκπέμψει" η Συλλογική Ψυχή της Ελλάδας...."
Φροντίζουμε, ή τουλάχιστον προσπαθούμε να φροντίσουμε τα της "εξέλιξης της Ψυχής μας" αλλά ίσως μας διαφεύγει το ότι "κολυμπάμε" σε έναν Ωκεανό αλληλεπίδρασης που λέγεται "Συλλογική Ψυχή".
Προσπαθούμε να χτίσουμε τον "εντός μας Οίκο", να κάνουμε ότι "καλύτερο" αλλά στον περίγυρο δεν θα κυριαρχήσει η Ψυχική Μονάδα, η Ατομική Ψυχή, παρά η "Συλλογική Ψυχή".
Σπανίως, κάποια "Μεγάλη Ψυχή" (Μαχάτμα) θα καταφέρει να "συνεπάρει" τα πλήθη, να "γονιμοποιήσει" την Ψυχή τους και το Πνεύμα τους κι έτσι, μια μόνο Ατομική Ψυχή να επηρεάσει δραστικά την Συλλογική Ψυχή.
Πλην όμως, "Σπανίως".
Τις περισσότερες φορές, οι Ατομικές Ψυχές είναι υποχρεωμένες να υφίστανται τις "αποφάσεις" και τα αποτελέσματα της Δράσης της Συλλογικής Ψυχής.
