Σε αυτή την ταινία ο Lucas ανέμειξε διάφορες Παραδόσεις, Κοσμογονίες, Μυθολογίες. Και ξεκίνησε έτσι, μια ολόκληρη Σχολή στον κινηματογράφο (του Χόλλιγουντ) που αρέσκεται πλέον να "αναμειγνύει Μυθολογίες".
Το κυρίαρχο στοιχείο στον "Πόλεμο των Άστρων" είναι η "Δύναμη", οι "Ιππότες Τζεντάι", η αναφορά σε "Σκοτεινή" και "Φωτεινή" πλευρά της Δύναμης.
Βρίσκεται άραγε κάτι πίσω απο αυτά?
Είναι απλώς κινηματογραφική φαντασία? Ή είναι κάτι παραπάνω?
Το παρακάτω είναι ο Κώδικας των Jedi Knights.
"....Δεν υπάρχει συναίσθημα,υπάρχει ειρήνη.
Δεν υπάρχει άγνοια,υπάρχει γνώση.
Δεν υπάρχει πάθος,υπάρχει γαλήνη.
Δεν υπάρχει θάνατος,υπάρχει η Δύναμη...."
Λοιπόν, όντως, το Star Wars φαντασία είναι.
Δηλαδή, ένας Μύθος ακόμη?
Αλλά και η παγκόσμια Μυθολογία, φαντασία δεν είναι μήπως ?
Άραγε δεν έχει όμως Φιλοσοφικό Υπόβαθρο και βαθύτερους Γνωστικούς Συμβολισμούς ?
Δεν βλέπει ο καθένας και διαφορετικά "επίπεδα Γνώσης" στον κάθε "Μύθο" ανάλογα με την "προσωπική του Εσωτερική Ανάπτυξη"?
Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση των Συμβολισμών της ταινίας γίνεται με "Θρησκευτικό πρίσμα".
Το Μέλος μιας Θρησκευτικής Αδελφότητας - Εκκλησίας - Δόγματος, έχει μια σημαντική ευκολία.
Του έχουν πει πως ο Θεός ή οι Θεοί είναι ο τάδε ή οι δείνα. Έτσι, απευθύνεται προς αυτούς για να ικανοποιήσει την αδήριτη ανάγκη του για «προσωποποίηση» του Θείου.
Και γιατί έχει αυτή την ανάγκη? Διότι χρειάζεται ένα «κανάλι» για να διοχετεύσει την «λατρευτική» του πρακτική προς το «Υπέρτατο Ον» μα και για να λάβει τη «θεία χάρη» ως «αντίδωρο» από Αυτό.
«Αυτός» όμως που «έκανε» το «πρώτο βήμα» επάνω στην Ατραπό "νοιώθει" αλλοιώς αυτή την "Υπέρτατη Παρουσία".
Την "βιώνει" με όλο του το "είναι". Δεν χρειάζεται την «προσωποποίηση» οποιασδήποτε μορφής. Μια υπεραισθητήρια αντίληψη? Δεν έχει σημασία πως θα το ονομάσουμε. Σημασία έχει η έννοια "Βίωση".
Για τον Λούκας όμως είχε σημασία το "Όνομα".
Γιατί ο κινηματογράφος (όπως και η Μαγεία) έχει ανάγκη από «ονόματα» και «Σύμβολα». (Εκ των υστέρων αποδείχτηκε πως είχε δίκαιο).
Την ονόμασε με μια πολύ απλή λέξη: "Η Δύναμη".
Δανείστηκε ακριβώς αυτή την Μυστικιστική Οπτική που «βιώνει» χωρίς να χρειάζεται τα «κοινά Κανάλια» των Εξωτερικών Λαϊκών Δογμάτων.
Και στη θέση αυτών των «λίγων εκλεκτών Διορατών» που την «αισθάνονται» (την "Βίωση") δεν έβαλε ιερείς. Δεν έβαλε απλούς ασκητές. Ούτε απλούς πιστούς.
Έβαλε τους "οιωνοί ένοπλους προστάτες της κοινωνίας".
Αυτούς που - εν είδη Αφιερωμένων Ιερών Ιπποτών - ανέλαβαν να προστατεύουν την κοινωνία, τους ειρηνικούς θεσμούς μα πάνω απ’ όλα με βάση έναν υπερκόσμιο κώδικα ηθικής.
Αυτός ο "Φιλόσοφος πολεμιστής" (και μέσω του Συμβουλίου των Jedi, ενίοτε Πολιτικός Ηγέτης) – ο Jedi - είναι που «βιώνει» την «Δύναμη» με τον δικό του Μυστικιστικό τρόπο.
Μήπως, με τον δικό του υπέροχο Μαγικό τρόπο ο Λούκας αναβίωσε ίσως έναν Συνδυασμό των Ναϊτών Ιπποτών με τους Μοναχούς Πολεμιστές Σαολίν καθώς και τους Σαμουράι, σε ακόμη όμως πιο ιδεατή κι εξελιγμένη μορφή?
