ΕΝΑ ΔΩΡΟ

[ΣΕΡΑΠΙΣ]

Είμαι μεθυσμένος στην ψυχή μου  

Ευχαριστώ τον Ηλιο και την Ζωή για ένα δώρο που έλαβα

Δεν υπάρχουν λόγια εδώ μόνο

http://www.youtube.com/watch?v=ubTveCihjoQ

[Ορφέας]

Άν μπορούσαμε να δούμε έστω και μια στιγμή τι ομορφιά κρύβουμε μέσα μας και δύναμη, έστω μια στιγμή, να αγγίξουμε τον θείο σπινθήρα, μόνο με αιώνιο έρωτα θα τον παρωμιάζαμε, εκεί τελιώνουν οι λέξεις οι σκέψεις, και οι θεωρίες, εκεί γίνετε πραγματικότητα το φως του ήλιου. Εκεί ολοκληρώνετε το έργο.

Η Ατραπός δεν έχει μόνον στενωπούς, δύσβατα σημεία και κοπιαστικές ανηφοριές....

Είθε ο κάθε ζηλωτής να αξιωθεί να εισέλθει στους κήπους της αληθινής ευτυχίας στον δρόμο της Αυτοπραγμάτωσης.

[ΣΕΡΑΠΙΣ]

Στην ψυχή μου , στις ψυχές μας.

Παντού ευωδιά
Μύριζε ήλιο και νερό
Η Ψυχή μου με κρατούσε από το χέρι
Πόσο όμορφη μπορεί ναναι χανόταν στο τοπίο η εικόνα της
ήταν παντού, κομμάτι του ήλιου και η ίδια
μιλησέ μου αγαπημένη μου της είπα,
και της έδωσα το σπαθί μου, δεν έχω τίποτα άλλο της είπα
δεν είχα ποτέ τίποτα άλλο
Το άγγιξε και έγινε λευκό Τριαντάφυλλο
το τύλιξε στο λαιμό μου, με φίλησε στα χείλη αλλά με ένα φιλή που δίνει πνοή στη καρδιά.
και είδα στην καρδιά μου το λευκό το τριαντάφυλλο
που έκλεινε τις πληγές των πολέμων
με χρυσό φως
και έγινα ένα με την ψυχή μου με το τριαντάφυλο
Μόνο που τώρα δεν έχω πανοπλία είμαι γυμνός μέσα στη αγκαλιά της
Ω! ψυχή μου αγαπημένη μου ερωτά μου, υπαρξή μου ζωή μου
ήλιε μου είναι πολύ
Είμαι μεθυσμένος με την ψυχή μου
Της ψυθήρησα με την καρδιά μου με το τρυνταφυλλό μου.
Σε έψαχνα γυναίκα μου μέσα στις ματιές των άλλων, στις μικρές μεγάλες ιστορίες τους, σε έψαχνα παντού στις σκιές στο φως στο άγγιγμα των ερωτευμένων, σε ένα καλό λόγο, τις μεγάλες μέρες της προσμονής, στη θάλασσα, στον πόνο στην λύπη στην χαρά, σε αυτους που ταξιδεύουν, σε αυτούς που έρχονται σε αυτούς που φεύγουν, αλλά ήμουν μόνος. Φοβήθηκα ότι δεν υπάρχεις ότι είσαι πλάσμα της φαντασίας μου, μα πάλι κάτι με έκανε να συνεχήζω, σε έψαχνα στα σύμβολα σε βαθμούς και σχολές μα αγαπημένη μου δεν ήσουν εκεί, πόνεσα απελπίστηκα. Μα πιό πολύ σε ζήτησα στην σκοτεινή μου νύχτα, στην ανυπαρξία μου.
Σταμάτησα σαν τελευταία ελπίδα μήπως ακούσω κάποιο ήχο σου,κουρασμένος πιά από τη χαρά τη λύπη και τη συσώρευση της γνώσης.
Τότε μέσα στη μεγάλη σιωπή ήλθε ένα μνμ από το παρελθόν σε ψάχνω χρόνια, στην αρχή δεν κατάλαβα, είπα λάθος θα είναι, σε ψάχνω πολλά χρόνια είμαι η γυναίκα σου , θελω...θέλω...θέλω να σου πώ πολλά είπες και έγινα μικρό παιδί, γυμνός στην αγκαλιά σου. Μη με αφήσεις ποτέ ξανά αγάπη μου ερωτά μου γυναίκα μου. όχι ποτέ μου λες απλώνοντας τα μαλλιά σου που λαμπυρίζουν στον Ήλιο στο προσωπό μου, ποτέ δεν θα σε αφήσω γιατί σε αγαπώ πάντα σε αγαπούσα θα είμαστε  μαζί ως το τέλος άντρα μου, μέσα από τα μάτια σου θα βλέπω αυτά που αγαπάς αυτά που μυρίζεις,μέσα από την καρδιά σου θα αισθάνομαι τι νιώθεις ως το τέλος στη γη.

Είμαι μεθυσμένος με την ψυχή μου.

 

[Ορφέας]

Ύμνος στη Ψυχή. (Το όνειρο).

Έλα ουσία μου του Κήπου, δροσερή, κρυφά ν' αγγίξεις τ' ανθισμένα χείλη.
Σε λευκές κάμαρες ξάπλωσε δίπλα της, δόσου, ξεχάσου
άνοιξε το λωτό της και τρύγησε, πότισε τα παρτέρια με της
βροχής σου την ίαση.
Να κοιμηθείς το βράδυ στους καμένους Κήπους. Κοιμήσου ψυχή μου κι ονειρεύσου με.
Κοιμήσου κι ο Μορφέας, κρυφός σου εραστής θα σ' οδηγήσει.
Αφουγκράστου την ερημιά. Ακούς τα κύματα στους πρόποδες του ηφαιστείου?
Περπάτα όσο βαστούν τα μέλη σου και μήν τη σκέφτεσαι την πυρωμένη στάχτη που σου
καίει τα υποδήματα. Και περπάτα.
Φτάσε εκεί στο λόφο με το Πρόσωπο στο Βράχο, κοίταξε το κατάμματα
και μήν το κρίνεις πιά.
Ανέβα το.
Περίμενε. Και μπές απο τ' ορθάνοιχτο του στόμα το γκροτέσκο χωρίς φόβο
Μπές μέσα, ολόκληρη και δόσου στη σπηλιά. Μείνε με το κορμί στα σκοτεινά μα άνοιξε του μέτωπου το μάτι
Κοίτα και μή φοβηθείς!
Δές πόσο λάμπουνε τ' απολιθώματα σου στο βάθος της!
Δές τα πετράδια σου να τα χαράζει σκυφτός ο δουλευτής ο πλάστης τους εκεί!
Ως να' ρθει το πρωί περίμενε, κοίταζε τον μόνο και μή μιλάς
Άσε την νύχτας τη μεμβράνη ν' αγγίξει τη μέρα και
το φώς του Ηέλιου άσε το να σε χαϊδέψει στα μεσάσκελα
Άσε την έκσταση του μεσοδάκτυλου να σε συνεπάρει ψυχή μου
και η φωνή σου, ύμνος, θ' αντηχήσει ασημιά στις ρωγμές της σπηλιάς.

Ξύπνησε όμορφη, ξύπνησε τότε.
Ξύπνησε κι άνοιξε τα δυό σου μάτια
αυτά του τρωτού κορμιού να δείς μυριάδες
τους σταλακτίτες και τις κρυφές πράσινες λίμνες.

Γεννήσαν στις σπηλιές οι άνθρακες διαμάντια την αυγή σου, ψυχή μου
κι αιθέρια μουσική θα σου τραγουδήσω, ξύπνα να τα δείς.

http://diasporos.blogspot.com/2009/09/blog-post_22.html

[Rose]

Η θάλασσα του Συναισθήματος είναι ο Χρυσός της ύπαρξής μας...

http://www.youtube.com/watch?v=F9MxvlXALw8&feature=player_embedded#
http://www.youtube.com/watch?v=mWmrQ3ICC_E



http://www.youtube.com/watch?v=D-l5N-4R7Fg
http://www.youtube.com/watch?v=B2r3FLdQL8Y

http://www.youtube.com/watch?v=6GAHFrLAxzM

[Rose]

Καλή 'Ανοιξη σε όλους... 

Στην φωτιά του ‘Ηφαιστου

‘Ηφαιστε γλυκιέ μας ‘Ηφαιστε,
χτύπα δυνατά,
σπάσε τις αλυσίδες μας,
στείλε μας Φως από ψηλά.

Και σαν ελευθερωθούμε,
ξεσήκωσε τα πάθη μας,
και στην πυρά του ‘Ερωτος ρίξε μας,
για να καούν τα λάθη μας.

Κάνε μας να ξεχάσουμε,
όλες τις πριν ψυχρές στιγμές μας,
όταν σε περιορισμό και άγνοια,
παιδεύαμε τις ψυχές μας.

Ανέβασέ μας χαλαρά,
παρέα με τους γλάρους,
και για μακρινό ταξίδι κλέψε μας,
σε παραμυθένιους τόπους, άλλους.

Αγκάλιασε γλυκά τα κορμιά,
καθώς γλιστράμε απαλά,
πέρα από θαλάσσια ρεύματα,
φούντωσε την φλόγα στην καρδιά.

Χτύπα δυνατά τα τύμπανα,
Και ανέβασε τους παλμούς μας,
σαν μέσα από πάθος και κραυγές,
θα βρούμε τους Θεούς μας.

[ΣΕΡΑΠΙΣ]

http://www.youtube.com/watch?v=5SZOMO-nvcQ&feature=related