Εξαιρετικά χρήσιμη η κατάθεση με τους επιτυχείς ορισμούς δικαίου και συμφέροντος, καθότι στην ανθρώπινη ιστορία το δίκαιο κατάντησε να θεωρείται "το δίκιο" μου, με μοναδική ίσως ερμηνευτική αναφορά ότι "δίκαιο" είναι το "συμφέρον" του δυνατού. Παραγκωνισμένη και σχεδόν ξεχασμένη εξαίρεση αποτελεί η αναφορά στην Ηθική ως βάση δικαίου, ως αληθινού παιδοτρίβη ανάδειξης της Αρετής. Είναι πρόσφατο το ατόπημα σύμφωνα με το οποίο το νόμιμο είναι και ηθικό. Ο θόρυβος όμως που δημιουργεί η οχλαγωγία του συμφέροντος, αδυνατεί να "πνίξει" τον κρυστάλλινο ψίθυρο για το "Δίκαιο", ουσιαστικά για το "Ορθόν". Τον διαυγή ψίθυρο που συνοδεύει ως μελωδία τον Μυημένο στην Αρετή, γενόμενο ιαχή δόξας των Μυστών, αυτό το αδύναμο κελάρισμα σθένους που κατατρύχει τον "ιδιώτη"....
Καθώς το "δίκαιο" στην σύγχρονη εποχή έφτασε να συνταυτίζεται με το "έννομο", (απέχοντος όμως απείρως από το "Ηθικό"), το όντως "δίκαιο" οριοθετείται μέσα στην έννοια του "Ορθού".
(Σχετικά αναφερθήκαμε στην διεύθυνση
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,930.0.html )....