Αγιοσύνη.....
Μια εκπληκτική αλλά και πολυφορεμένη και παρεξηγημένη έκφραση....
Ίσως μια απο τις εκφράσεις που έχουν δεχτεί την μεγαλύτερη πολεμική στην Ιστορία της Μεταφυσικής.....
Πριν μερικά χρόνια η Ρωσσική Εκκλησία ανακήρυξε ως Άγιο τον τελευταίο Τσάρο της Ρωσσίας….
Πως λέμε, «σου απονέμεται το παράσημο της Τιμής»? Ε , κάτι τέτοιο μου θυμίζει….
Ήταν το πιο πρόσφατο κραυγαλέο ατόπημα της Κοσμικής Εκκλησιαστικής Εξουσίας....
Κάτι ανάλογο έγινε ουκ ολίγες φορές στην ιστορία του Χριστιανισμού.
Οι Ιερές Σύνοδοι απένειμαν την Αγιοσύνη ως «Εύσημο Υψίστων Υπηρεσιών προς την Εκκλησία»….
Είναι πειρασμός να αναφέρω το κλασσικό παράδειγμα του Αγίου Κωνσταντίνου...
Ταυτόχρονα όμως η Αγιοσύνη ως «έννοια», ως «αίσθηση» είναι σύμφυτη και με άλλα χαρακτηριστικά…όμορφα, αθώα, εξιδανικευμένα, υψηλής
αρμονίας.....
Μας φέρνει ίσως στο μυαλό κάποια άλλα «ανώτερα και αφύσικα χαρακτηριστικά»…
Αγνότητα ίσως, καθαρότητα ψυχής, θαύματα , θεραπευτική δράση και πολλά πολλά ακόμη….
Ίσως μάλιστα στο μυαλό του καθενός η «Αγιοσύνη» να είναι «συνδεδεμένη» και με κάποιο «διαφορετικό χαρακτηριστικό»….
Ίσως δε και στην κάθε «Λαϊκή» και «Μυστική Παράδοση» να είναι «συνδεδεμένη» - ως "Διαισθαντικά Αντιλαμβανόμενη Κατάσταση" - με άλλα
τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά….
Και αντιστοίχως, πολλά και διάφορα ονόματα που μας «υποψιάζουν ίσως» για «πολλά και διαφορετικά επίπεδα»….. «Αγιοσύνης» να πω? Όχι, κάποια άλλη λέξη ίσως θάπρεπε να χρησιμοποιήσω….αλλά δεν νοιώθω ικανός να την «συλλάβω» ακόμη, να την «αντιληφθώ»…
Άγιοι, Μεγάλα Όντα, Μποντισάντβα, Βούδες, Αρχάτ, Μαχάτμα, Κύριοι του Φωτός, Μεγάλοι Μυημένοι, Μύστες, Ημίθεοι , Θεάνθρωποι, Δαίμονες, Κύριοι της Σοφίας και της Συμπόνοιας, κλπ κλπ είναι μερικά από τα Ιερά Ονόματα αυτών των Μεγάλων Ψυχών….
Χάος η εξέταση του θέματος….αλλά «γοητευτικό χάος»…..
Και να μην έχουμε το Υψηλό Επίπεδο που απαιτείται για την «διαλεύκανση ενός τέτοιου θέματος», ας δούμε τουλάχιστον τι «λαμβάνει» στην Ψυχή του ο καθένας ως «Αίσθηση» από αυτή την «Υψηλή Συνειδησιακή Κατάσταση»…..
