Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΤΡΕΙΣ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΙΟ ....
Ι Ε Ρ Ο Σ -----Ο Σ Ι Ο Σ και Α Γ Ι Ο Σ / αγνος.
--Για τους χωρους που χρησιμοποιουνται μονο στη Λ Α Τ Ρ Ε Ι Α ( ναοι και βωμοι ) , καθως και για τα
αντικειμενα και τις ημερες που ΑΝΗΚΟΥΝ αποκλειστικα στους ΘΕΟΥΣ , χρησιμοποιηται το Ι Ε Ρ Ο Σ .
ΙΕΡΟΣ , σημαινει ε κ ε ι ν ο ΠΑΝΩ στο οποιο ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ η σκια της ΘΕΟΤΗΤΑΣ.
Ο Ι Ε Ρ Ε Υ Σ , ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ Κ Ι Ν Ε Ι Τ Α Ι ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ.
--Ο Σ Ι Ο Ν , σημαινει Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ Α Ρ Ε Σ Ε Ι ΣΤΗ ΘΕΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ Π Α Ρ Α Μ Ε Ν Ε Ι ΠΡΟΣΙΤΟ
ΚΑΙ ΣΤΟΝ Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο .
ΓΙ" ΑΥΤΟ, ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ Δ Ι Κ Α Ι Ο Σ Υ Ν Η .
ΟΣΙΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΙΕΡΟΣ ΑΦΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΘΕΙΟ.
ΑΓΙΟΣ, ΑΓΝΟς ΔΗΛΩΝΕΙ --ΔΕΙΧΝΩ ΣΕΒΑΣΜΟ - ΔΕΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΕΙΟ.
ΤΟ ΑΓΙΟ ΥΨΩΝΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΕΤΡΟ.
ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΘΕΙΟ, ΤΟ ΑΓΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ -ΖΩΩΔΗ ΦΥΣΗ.
αζομεθα...
