Σοφία!

[Avaris]

    Λέμε πως όλοι την αναζητούμε......

                                            .............τι είναι όμως άραγε?

[Trithemius]

Η δική σου γνώμη-άποψη ποιά είναι;

[Avaris]

Όχι ......

Λέω να την κρατήσω κρυφή τη γνώμη μου....εξάλλου το ν' ακούς είναι πιο δύσκολο απο το να μιλάς....

.....και μερικοί λένε ....


                                 ότι είναι και πιο σοφό....

έτσι, κάνω μια άσκηση αυτή τη στιγμή με τον εαυτό μου.....

να δω μέχρι ποιού σημείου θ' αντέξω να μην μιλάω χωρίς να.....σκάσω.....



....εαν το επιθυμείς πράξε το ίδιο....


                                             ....μην μας λες δηλαδή τη γνώμη σου.....

αλλά να εξηγήσεις τον λόγο που το έκανες και ο λόγος φυσικά να έχει σχέση με το θέμα....

ή τουλάχιστον να προσπαθήσεις να μας πείσεις ότι έχει σχέση με το θέμα.....


Έτσι, που ξέρεις?

με τις "εξυπνάδες" ολωνών μας και τα "φραστικά πειράματα" μπορεί να βγει και κάτι "ουσιώδες" ....δηλαδή, "σοφό" στο τέλος.....


Ίδομεν.....

[Ορφέας]

    Λέμε πως όλοι την αναζητούμε......

                                            .............τι είναι όμως άραγε?

Είσαστε τυχεροί γιατί επιτέλους θα μάθετε....
                                              ................Έχω κλείσει μαζί της ραντεβού κάπου στο μέλλον....
                ....Μετά την συνάντηση,
                                                 θα σας πω !!!!

[Trithemius]

 

Ο αδελφός Ορφέας τελευταίως τυγχάνει εν ευθυμία διατελλών

Μπα σε καλό να σου βγει

[Eleni]

Ορφέα μπορώ να έρθω κι εγώ να βλέπω απο μια μεριά? υπόσχομαι να κάτσω αμίλητη, ακούνητη, αγέλαστη....

[Κανένας]

................Έχω κλείσει μαζί της ραντεβού κάπου στο μέλλον....

Δύσκολα τα πράγματα.  Εγώ την κυνηγάω εδώ και δυόμισι χρόνια και συνέχεια τρώω χυλόπιτες.

Είσαι ζηλιάρης πάντως.

[Ορφέας]

Ο αδελφός Ορφέας τελευταίως τυγχάνει εν ευθυμία διατελλών

Μπα σε καλό να σου βγει

Διατελλών είσαι και φαίνεσαι και μην προσπαθείς να με μπερδεύεις με την Ευθυμία, την ΣΟΦΙΑ ψάχνουμε,
αμάν πια....

Μην τους δίνεις σημασία κλή μου try, εμείς μαζί θα πάμε (άλλωστε κάποιος πρέπει να απαντήσει στις δοκιμασίες εισόδου).
Ααααα, και πολύ ωραίο το ανέκδοτο το,
"υπόσχομαι να κάτσω αμίλητη, ακούνητη, αγέλαστη....  ",
γέλασα με την καρδιά μου
και να τον μαλώσεις τον Anon γιατί με είπε, "Ορφέας τελευταίως", ο ...κακός 

[Avaris]

    Λέμε πως όλοι την αναζητούμε......

                                            .............τι είναι όμως άραγε?

Είσαστε τυχεροί γιατί επιτέλους θα μάθετε....
                                              ................Έχω κλείσει μαζί της ραντεβού κάπου στο μέλλον....
                ....Μετά την συνάντηση,
                                                 θα σας πω !!!!

Ως εδώ ήταν η αντοχή μου....

sorry, δεν μπορώ να κάτσω άλλο "αμίλητος"....

βλέπετε δεν είμαι Σοφός ακόμη....


Πρώτο ερώτημα (case study) λοιπόν:

Ας πάρουμε το μοντέλο ενός κλασσικού "Δυτικού Διανοούμενου"......

Περίπου 65 χρονών, δημοσιογράφος ή καθηγητής ΑΕΙ και πολυγραφότατος συγγραφέας.....

Έχει διαβάσει - ας πούμε, χμμμμ,  απο 10 χρονών 1 βιβλίο την εβδομάδα, μας κάνει 52 βιβλία το χρόνο, κάπου στη ζωή του διπλασιάζεται το διάβασμά του, μετά μαθαίνει τις "τεχνικές" και "ξεπετάει" πιο γρήγορα τα κείμενα, λοιπόν, έστω "διάβασε" κάπου στα 7,000 βιβλία στη ζωή του.

Μήπως αυτός είναι "Σοφός" και το "πλήθος γνώσεων" που απέκτησε απο το διάβασμά του είναι η "Σοφία" που "αναζητάμε"?

[Trithemius]

Όχι, πιστεύω πως η έννοια της Σοφίας βρίσκεται πολύ μακριά από την ακατάσχετη βιβλιοφαγία Φυσικά, η θετική σχέση με το διάβασμα είναι απαραίτητη αλλά δεν μένουμε μόνον εκεί.

Η έννοια της Σοφίας έχει κατ' αρχήν άμεσες και διαρκείς δοκιμασίες κι εφαρμογές σε "πραγματικό χρόνο". Ίσως μάλιστα να αποτελεί και την έμπρακτη απόδειξη της Φώτισης. Επίσης αποτελεί γνώρισμα της συσσωρευμένης γνώσης με παράλληλη αξιολόγηση, επεξεργασία και πρακτική εφαρμογή της γνώσης. Ταυτόχρονα, η Σοφία εκφράζεται μέσα από την ικανότητα να ενεργούμε σωστά, ζυγισμένα, και βλέποντας την πράξη μας ως αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου. Μας δίνει την αίσθηση της ολοκληρομένης κατανόησης του κόσμου μας και θα έλεγα πως ταιριάζει με αυτό που στο Ροδοσταυρισμό ονομάζουμε "ψυχικό επίπεδο".

[Κανένας]

Κατά τη γνώμη μου, Σοφός είναι αυτός που έχει τα ακόλουθα στοιχεία:

1)   Μπορεί και λειτουργεί σε 100% Νοητικό επίπεδο.  Δηλαδή έχει απαλλαγεί η σκέψη του από τις παρεμβολές των ενστίκτων και των συναισθημάτων του. 
2)   Έχει κατανοήσει ικανή ποσότητα γνώσεων από το σύνολο της συσσωρευμένης γνώσης της ανθρωπότητας.  Έτσι όταν ασχολείται με ένα πρόβλημα έχει τις απαραίτητες γνώσεις για να το επιλύσει, ή τουλάχιστον ξέρει που να ψάξει για να βρει τις γνώσεις αυτές.

Χυλόπιτα-χυλόπιτα, κάτι έμεινε στο τέλος.

[Trithemius]

Για το 2) συμφωνώ απόλυτα. Όμως για το 1) έχω να παρατηρήσω τα εξής:

Πάντοτε, μία ανθρώπινη ιδιότητα ορίζεται με βάση την ανθρώπινη υπόσταση με τους γνωστούς περιορισμούς και πιθανότητες εξέλιξής της. Το γνώρισμα της "Σοφίας" πιστεύω εμπίπτει στην ίδια κατηγορία και κατά συνέπεια, αν θέλουμε να μιλάμε ταυτόχρονα για άνθρωπο και για σοφό, πρέπει να τον συνδέσουμε με τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που διέπουν έναν... άνθρωπο.

Αν κάποιος δύναται να χαρακτηριστεί ως σοφός, αυτό, επειδή ακριβώς έχει άμεση σχέση με την ανθρώπινη υπόστασή του, δεν μπορεί να κινείται το χαρακτηριστικό της σοφίας πέραν από αυτά τα πλαίσια. Κατά συνέπεια, δεν γίνεται ένας άνθρωπος να λέγεται και σοφός αλλά να κινείται μόνον στο (δια)νοητικό επίπεδο.

Ας μην είμαστε απόλυτοι. Κάθε προσπάθεια βελτίωσης και εξευγενισμού μας, έχει ως σκοπό όχι την Ιθάκη αλλά ένα ποιοτικό και αποδοτικό ταξίδι προς την Ιθάκη (βλ. σχετικό θέμα στο φόρουμ). Κατά συνέπεια, η 100% πραγμάτωση του (δια)νοητικού επιπέδου πιστεύω πως δεν μπορεί να επιτευχθεί. Άρα ούτε και αυτή η "ακραία" μορφή σοφίας είναι επιτεύξιμη.

[Κανένας]

1)   Μπορεί και λειτουργεί σε 100% Νοητικό επίπεδο.  Δηλαδή έχει απαλλαγεί η σκέψη του από τις παρεμβολές των ενστίκτων και των συναισθημάτων του. 

Anon

Ίσως αν το εξηγούσα λίγο.

Το να λειτουργεί 100% σε Νοητικό επίπεδο, δε σημαίνει να μην υπολογίζει καθόλου το συναίσθημα ή τον ανθρώπινο παράγοντα.  Το αντίθετο μάλιστα.  Στο σύνολο των παραμέτρων που συνυπολογίζει, το συναίσθημα και ο ανθρώπινος παράγοντας θα έχουν την πρέπουσα βαρύτητα.  Θα τα λαμβάνει υπ’όψη του συνειδητά.  Όμως δε θα τον επηρεάζουνε τις αποφάσεις του παρά τη θέλησή του.

Πχ, Ας πάρουμε το παράδειγμα όπου απειλείται η ελευθερία του από ένα εχθρό.

Η «ψυχρή» λύση, χωρίς να υπολογίσει το συναίσθημα της ανεξαρτησίας, δικαιοσύνης κτλ, θα ήτανε να υποταχθεί και να συνεχίσει να ζει ήσυχα και ωραία.  Ξέρει όμως ότι αυτό είναι αντίθετα με τα πιστεύω του, δε θα μπορέσει να το ανεχτεί.  Επιλέγει λοιπόν να αντισταθεί.

Θα εξετάσει νηφάλια όλα τα ενδεχόμενα και μπορεί να καταλήξει ότι η βέλτιστη λύση είναι να στήσει ενέδρα στον εχθρό και να τον εξοντώσει, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο για τον ίδιο. 

Αν όμως ενεργούσε παρορμητικά κάτω από την επήρεια των συναισθημάτων και ενστίκτων ίσως να έκανε απροετοίμαστος μία κατά μέτωπο επίθεση, με ολέθρια για τον ίδιο αποτελέσματα.

[Trithemius]

Άρα λοιπόν, αν κατάλαβα καλά σε εκφράζει κι εσένα η άποψη που ανέφερα πιο πάνω, ότι δηλαδή: Ταυτόχρονα, η Σοφία εκφράζεται μέσα από την ικανότητα να ενεργούμε σωστά, ζυγισμένα, και βλέποντας την πράξη μας ως αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου.

[Κανένας]

Ταυτόχρονα, η Σοφία εκφράζεται μέσα από την ικανότητα να ενεργούμε σωστά, ζυγισμένα, και βλέποντας την πράξη μας ως αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου.

Και βέβαια συμφωνώ.