Τα δεκανίκια του Καπιταλισμού
Η "Αντιγνώση, τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού" θέτει ένα πρόβλημα που ποτέ ως τώρα δεν έχει ερευνηθεί αντικειμενικά και καίρια. Πως καταποντίστηκε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός; Γιατί; Ποιους εξυπηρετούσε ο αφανισμός του; Και γιατί θεωρήθηκε απαραίτητο να ξεριζωθεί η ελληνική παιδεία προκειμένου να επιβιώσει ο χριστιανισμός;
Οι πολιτισμοί που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά και αφανίστηκαν από το πρόσωπο της γης δέχτηκαν επιδρομές από ορδές βαρβάρων. Όπως ο Μυκηναϊκός από τους Δωριείς και ο Χαναανικός από τους Εβραίους.
Αλλά ο χριστιανισμός εμφανίζεται σα θρησκεία. Και το ίδιο ισχυρίζεται ως σήμερα. Πως έδρασε όμως σα βαρβαρική επιδρομή; Και γιατί λειτούργησε σαν καταλύτης κάθε ελληνικού στοιχείου, μετερχόμενος μέσα που μόνο ο ναζισμός μεταχειρίστηκε;
Ο χριστιανισμός ισχυρίστηκε, και ισχυρίζεται ακόμη, πως μοναδικό του κίνητρο ήταν η Σωτηρία. Σύμφωνοι. Αλλά τίνος; Μα της συσσώρευσης του Πλούτου και της Εξουσίας.
Αυτός είναι ο στόχος αυτού του βιβλίου: Η απομυθοποίηση μιας απάτης, όπως στάθηκε η χριστιανική θρησκεία, που γίνεται θεμέλιο του καπιταλισμού. Και που δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς την κατάλυση του Ελληνικού ορθολογισμού.
Διαφορετικά θα εξακολουθεί να εκκρεμεί ένα ζητούμενο. Από τον Ελληνικό πολιτισμό γεννιέται η Ταυτότητα του Ανθρώπου. Γιατί ο χριστιανισμός καταργεί αυτήν την Ταυτότητα για να σώσει δήθεν τον άνθρωπο;
Εκδόσεις Αλεξάνδρεια - (1η έκδοση - 1974)
_____________________________________________________________________________________
Αποσπάσματα από το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου - Αντιγνώση, τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού
ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ
Με το δοκίμιο τούτο θα πληγώσω σίγουρα μια μερίδα ανθρώπων που, γεμάτοι καλή πίστη, είναι δεμένοι με το χριστιανισμό. Και λυπούμαι ειλικρινά γι' αυτό.
Γιατί ενώ ξεκίνησα γεμάτη αγανάκτηση και θυμό τη γραφή του βιβλίου μου, μου συνέβη μια βαθιά και ουσιαστική αλλαγή. Ένιωσα να γίνομαι καλή. Γλύκαναν μέσα μου οι πληγές της ζωής και της σκέψης. Πλημμύρισα τρυφεράδα και επιείκεια για τους ανθρώπους. Ως τώρα η αγάπη μου γι' αυτούς ήταν σκληρή, απαιτητική. Δεν τους συγχωρούσα την ευπιστία τους. Αλλά σιγά σιγά όσο προχωρούσα στη μελέτη και στη γραφή της Αντιγνώσης, γέμιζα τρόμο και συμπόνια. "Δεν μένει, λοιπόν, καμιά ελπίδα για τον άνθρωπο", αναρωτιόμουνα. Ως πότε τα ιδανικά που για χάρη τους θυσιάζεται θα γίνονται όπλα να τον δολοφονούν, αλυσίδες να τον σκλαβώνουν, φυλακές να τις κατοικεί;
Και ως πότε αντέχει να πληροφορηθεί τούτη την αλήθεια; Αλλά την ίδια στιγμή αποφάσιζα πως η ίδια αλήθεια που αφαιρεί μιαν ελπίδα, γεννά μια καινούργια. (σελ. 23) [...]
Το ίδιο πολυφορεμένο και το άλλο πρόσχημα, του χριστιανικού ιδεώδους, που μεταχειρίστηκε η χούντα για να σώσει τάχα την Ελλάδα από τον κίνδυνο της αθεϊας του κουμμουνισμού. Εν ονόματί του δημιούργησαν ή ανάστησαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα νησιά της εξορίας, τα μπουντρούμια της εξόντωσης, τους στυγερούς βασανιστές, ειδικά εκπαιδευομένους στην Αμερική, για να γίνουνοι ανενδοίαστοι δολοφόνοι των παιδιών μας.
Μα είναι λοιπόν τόσο ηλίθιοι; Αν ο χριστιανισμός που επικαλούνται έχει τόσο εγκληματικό πρόσωπο, από τι μας προστατεύουν; Και ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί; Τι άλλο μπορούμε να χάσουμε, μετά την απώλεια του αυτοσεβασμού μας, της ελευθερίας μας, και της ίδιας της ζωής μας; Να σας πω εγώ.
Και την Ελλάδα. Τις ρίζες της σάρκας μας μέσα στη διάρκειά της και το χώμα της. Απ' αυτήν επιδιώκουν να μας ξεπατώσουν.
"Για ν' ανακαλύψουμε την αλήθεια είναι ανάγκη ν΄αντιπετωπίσουμε τον κίνδυνο της πλάνης." (σελ. 26)
___________________________________________________________________________________
'Ενα χρόνο αργότερα, δημοσιεύθηκε στον "Ταχυδρόμο" ότι η Ιερά Σύνοδος ζήτησε τον αφορισμό μου. Κρίμα που οι "νοήμονες" δεν της το επιτρέψανε. Στερώντας μου έτσι την τιμή να αποκτήσω το αυθεντικό πιστοποιητικό πως είμαι υπηρέτης της αλήθειας. Γιατί η μόνη δουλειά που δέχτηκα με τη θέλησή μου στη ζωή είναι η εξυπηρέτηση της αλήθειας.
