Αποστολέας Θέμα: "Δοκιμασίες!"  (Αναγνώστηκε 4409 φορές)

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
"Δοκιμασίες!"
« στις: Ιουλίου 20, 2007, 19:07:28 »
Ο Πολεμιστής του Φωτός διαβάζει προσεκτικά ένα κείμενο που η Ψυχή του Κόσμου έστειλε στον Τσίκο Ξαβιέρ:

"Όταν καταφέρεις να ξεπεράσεις σοβαρά προβλήματα σε κάποια σχέση, μην κοντοστέκεσαι στην ανάμνηση των δύσκολων στιγμών, αλλά στη χαρά που ξεπέρασες κι αυτή τη δοκιμασία στη ζωή σου.

Όταν βγαίνεις απο μια μακρόχρονη περίοδο ανάρρωσης ύστερα απο μια ασθένεια, μη σκέφτεσαι τον πόνο που αναγκάστηκες να αντιμετωπίσεις, αλλά την ευλογία του Θεού που σου επέτρεψε να θεραπευτείς.

Για την υπόλοιπη ζωή σου, φύλαξε στη μνήμη τα όμορφα πράγματα που αναδύθηκαν στις δύσκολες στιγμές.

Αυτά αποτελούν απόδειξη των ικανοτήτων σου και θα σου εμφυσήσουν σιγουριά μπροστά σε οποιοδήποτε εμπόδιο...."



P.Coelho, Το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός
Avaris
Veritas Vos Velirabit

Avaris

  • ΑΜΡΑ - Φίλος(Δ)
  • ***
  • Μηνύματα: 1.254
  • Karma: 0
    • Προφίλ
Απ: "Δοκιμασίες!"
« Απάντηση #1 στις: Αυγούστου 04, 2007, 09:53:29 »
Παράθεση
Ο Πολεμιστής του Φωτός διαβάζει προσεκτικά ένα κείμενο που η Ψυχή του Κόσμου έστειλε στον Τσίκο Ξαβιέρ:

"Όταν καταφέρεις να ξεπεράσεις σοβαρά προβλήματα σε κάποια σχέση, μην κοντοστέκεσαι στην ανάμνηση των δύσκολων στιγμών, αλλά στη χαρά που ξεπέρασες κι αυτή τη δοκιμασία στη ζωή σου.



"Πρόβλημα που πέρασε, παύει νάναι πρόβλημα".


Άρα, δεν μας απασχολεί πλέον.


Και γιατί να μας απασχολήσει άραγε? Δεν έχει βαρύτητα, δεν μας ενοχλεί κάτι ώστε να διεκδικήσει την προσοχή μας.


Αντιθέτως, εαν το φέρουμε στη μνήμη μας, απλώς θα θυμηθούμε τον οξύ πόνο που μας είχε επιφέρει τότε που εξελισσόταν ποδοπατώντας μας.

Όταν τελείωσε εκείνη η οδυνηρή κατάσταση μας άφησε μάλλον με μια πικρή γεύση. Άντε κι ένα αίσθημα ανακούφισης που επιτέλους ο εφιάλτης τελείωσε.

Δηλαδή, χίλιοι μεγατόνοι πόνου απο την μία και ένα μόριο "ανακούφισης - χαράς" απο την άλλη.

Πως άραγε να εστιάσει ο νους σε αυτό το ένα απειροελάχιστο μόριο χαράς όταν η ζυγαριά λυγίζει αποφασιστικά προς το ασύγκριτα βαρύτερο μέρος του πόνου?



Παράθεση
Όταν βγαίνεις απο μια μακρόχρονη περίοδο ανάρρωσης ύστερα απο μια ασθένεια, μη σκέφτεσαι τον πόνο που αναγκάστηκες να αντιμετωπίσεις, αλλά την ευλογία του Θεού που σου επέτρεψε να θεραπευτείς.

Μακροχρόνια περίοδος ανάρρωσης σημαίνει ασθένεια που δεν θεραπεύεται ποτέ εξ' ολοκλήρου. Συνεπώς, ακόμη κι όταν σηκώνεσαι απο το κρεββάτι, είσαι "μισός άνθρωπος" που ζει "δανεική ζωή" μέσα σε διαρκείς πόνους και άπειρα "δεν πρέπει να κάνεις τούτο ή το άλλο". Κι αυτό μπορεί να το καταλάβει μόνο όποιος το έχει νοιώσει.

Συνεπώς, ποιά ευλογία?


Παράθεση
Για την υπόλοιπη ζωή σου, φύλαξε στη μνήμη τα όμορφα πράγματα που αναδύθηκαν στις δύσκολες στιγμές.


Στις δύσκολες στιγμές, μόνον η "Υπομονή", η "επιμονή" και η "αποφασιστικότητα" σε διασώζουν. Και αυτά είναι σύμφυτα με τον πόνο, απλά διότι σε κάνουν να πας "κόντρα" στον ίδιο τον πόνο σφίγγοντας τα δόντια. Διότι, όσο του πας κόντρα, τόσο αυτός αυξάνεται.

 Συνεπώς, δεν έχουν τίποτα όμορφο. Απλά τα χρησιμοποιείς ως όπλα διότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο να χρησιμοποιήσεις.

Παράθεση
Αυτά αποτελούν απόδειξη των ικανοτήτων σου και θα σου εμφυσήσουν σιγουριά μπροστά σε οποιοδήποτε εμπόδιο...."


Σιγουριά ναι.

Όχι χαρά.
Avaris
Veritas Vos Velirabit