"....η αγωνιζόμενη ψυχή σταματά - όπως έκανε ο Αρτζούνα στην Μεγάλη Μάχη της Μπαγκαβαντ - Γκιτά - στο μέσον, μεταξύ των δύο αντίθετων δυνάμεων (της Δυνάμεως της Προσωπικότητας και της Ενέργειας της Ψυχής) και διερωτάται:
1. Ποιό είναι το Ορθό? τούτο ή εκείνο?
2. Πως μπορώ να διακρίνω που βρίσκεται το καθήκον ή η ευθύνη μου?
3. Πως θα μπορούσα να βρω τον Δρόμο μου σ' αυτή την μπερδεμένη κατάσταση?
4. Πως μπορώ να ελέγχω τον Πολεμιστή, έτσι ώστε οι δύο όμιλοι των δυνάμεων που αγαπώ να μπορέσουν να συγχωνευθούν σε μια ενότητα?
5. Πως θα βγω απο το αδιέξοδο?
6. Γιατί πρέπει να βλάψω αυτό που αγαπώ και με το οποίο εξέφραζα τον εαυτό μου επι αιώνες?
7. Πως μπορώ να αποκτήσω Γνώση εκείνης της Νοητικής Φωτίσεως, η οποία θ' αποκαλύψει την "Μέση Οδό" μεταξύ των "Ζευγών των Αντιθέτων"?
8. Πως μπορώ να δω τον Θεό? ή αλλοιώς, την Μορφή του Θεού?
Πολλά τέτοια ερωτηματικά γεννιούνται στο νου του ζηλωτή. Φανερώνουν το δίλημμα, τη σύγχιση, μια συνειδητοποίηση της περιζώνουσας θυμαπάτης, ένα στάδιο πλάνης και μια κατάσταση αδυναμίας.
Ενάντια στο μαθητή μάχονται όλες οι δυνάμεις της ίδιας του της φύσεως, καθώς επίσης και οι δυνάμεις της ανθρωπότητας σαν σύνολο.....
Ο Μαθητής αισθάνεται αβοήθητος, αδρανής, αδύναμος και απελπισμένος. Δεν είναι δυνατόν να δει καμιά διέξοδο.
Παραμένει μόνο ένα ξεκάθαρο γεγονός και αυτό είναι το γεγονός της Ψυχής, της αθάνατης Ταυτότητας, του Πολεμιστή πίσω απο τη σκηνή, του Αρματηλάτη, του Κρίσνα, του εντός Χριστού.
("Θυμαπάτη, Α.Μπέιλι, εκδ. Κέδρος, σ. 113-114)
********************************************************************
Σχόλια?
