Ένα ενδιαφέρον κείμενο περί
Ζεν και
Σατόρι που εντόπισα στο Διαδίκτυο και θέτω προς σχολιασμό και συζήτηση.
***********************************************************
Βουδισμός ΖΕΝ. Το Ζεν είναι μια απο τις σχολές του Βουδισμού Μαχαγιάνα και γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στην Κίνα.
Εκτός απο τη γραπτή διδασκαλία του Βουδισμού που έφθασε στην Κίνα, υπήρχαν και διδασκαλίες που μεταδίδονταν προφορικά. Αυτές οι διδασκαλίες ανέπτυσαν την αντίληψη οτι, εκτός απο τη λογική αναζήτηση της αλήθειας, υπήρχε και μία άλλη αναζήτηση "πέρα απο τη λογική". Ετσι δημιουργήθηκε η Σχολή του Διαλογισμού Τσαν (Chan) στην Κίνα που ίδρυσε ο ινδός ιεραπόστολος Μποντιντάρμα, η οποία αργότερα επεκτάθηκε στην Ιαπωνία με το όνομα ΖΕΝ.
Τόσο το Chan όσο και το ΖΕΝ προέρχονται από το ινδικό Dhyana που αντιπροσωπεύει ένα απο τα ανώτερα στάδια διαλογισμού της Raja Yoga
Η παράδοση λέει οτι το Ζεν γεννήθηκε την ίδια τη στιγμή όταν ο Βούδας κατόρθωσε τη φώτισή του.
Η φώτιση αυτή μεταβιβάστηκε απο τον ένα στον άλλο, σε 28 Ινδούς Πατριάρχες μέχρι τον Μποντιντάρμα-Bodhidharma (Ta-mo στα κινεζικά) που εισήγαγε τον Βουδισμό - Ζεν στην Κίνα τον 6ο αι. και έγινε ο πρώτος κινέζος πατριάρχης του καθεαυτού Ζεν.
Μετά τον θάνατό του τον διαδέχθηκαν 5 πατριάρχες του Ζεν, ο τελευταίος ήταν ο Hui-Neng (638-713). Αυτός ήταν ο τελευταίος που πρόσφερε μία καθεαυτή φιλοσοφική διδασκαλία. Μετά απο αυτόν, οι δάσκαλοι του Ζεν γίνονται περίπλοκοι και αφηρημένοι με πολλά παράδοξα.
Το Ζεν - Βουδισμός καθιερώθηκε στην Ιαπωνία μέσα απο δύο αιρέσεις. Το Ρινσαϊ Ζεν που ιδρύθηκε το 1191 απο το μοναχό Μυσάν Εϊσάϊ και το Σότο Ζεν που ιδρύθηκε απο το μοναχό Ντότζεν το 1227.
Εκείνο που κάνει το Ζεν ξεχωριστό, είναι το ασυνήθιστο στύλ του και οι ασυνήθιστοι τρόποι του. Χαρακτηρίζεται απο την αινιγματική του γλώσσα, τις συγχιστικές στάσεις του και μεθόδους διδασκαλίας.
Το Ζεν δεν έχει θεωρίες και τυπικισμούς, δεν έχει δόγματα και κανόνες, αλλά πρακτικές και προσωπικές εμπειρίες, δεν είναι ο μοναδικός αληθινός δρόμος για τη φώτιση αλλά ο πιο άμεσος. Είναι μια προσπάθεια να μπεί κανείς σε άμεση επαφή όχι με τις ιδέες για την αλήθεια, αλλά με την ίδια την αλήθεια, χωρίς θεωρίες χωρίς σύμβολα.
Είναι μια διδασκαλία του Νού, που ψάχνει την ολοκληρωτική πραγμάτωση του νου, μια πληρότητα που προέρχεται απο το να ζήσει κανείς συνειδητά και συνέχεια το "Τώρα" χωρίς το παρελθόν και το μέλλον, υπερβαίνοντας τον δυαδισμό, τα ζευγάρια των αντιθέτων, την πόλωση του ορθολογιστικού μας νού.
Ετσι γίνεται υπέρβαση του περιορισμένου νού και μια είσοδος στα ανώτερα επίπεδα του ανθρώπου.Στο Ζεν, δεν υπάρχουν μέθοδοι διδασκαλίας ούτε προγράμματα. Υπαρχουν λίγες συλλογές ομιλιών των πρώτων Δασκάλων ή Πατριαρχών και η περισσότερη διδασκαλία προέρχεται απο τα "Κοάν", διάλογοι μεταξύ δασκάλου και μαθητή που δεν έχουν τη λογική και τον παραδοσιακό τρόπο συλλογισμού, αλλά είναι ένα εμπόδιο που ο Δάσκαλος βάζει στον μαθητή για να εξαντλήσει το λογικό νού του, να σπάσει τον ορθολογισμό του μαθητή, τον δυαδικό και αποκλειστικό.Ο νούς ελεύθερος απο δυαδισμούς, είναι αυτός που μπορεί να φθάσει στο "Σατόρι" και είναι μια κατάσταση την οποία ο Καθηγητής Daisetz Teitaro Syzuki περιγράφει με αυτά τα χαρακτηριστικά:
- Το Ζεν μεταλλάζει τα σχήματα της συνείδησης, οδηγώντας την απο την άγνοια στη φώτιση ή Σατόρι.
- Το Σατόρι είναι μια απότομη έκλαμψη, που έρχεται όταν καταστρέφεται το λογικό οικοδόμημα.
- Χρειάζεται να ψάχνει κανείς το Σατόρι υπομονετικά, ενεργά, ηθελημένα και συστηματικά.
- Το Σατόρι δεν αναζητά να γαληνεύση το νού αλλά να τον ανανεώσει.
- Δεν είναι να βλέπεις Θεούς. Πρόκειται να βλέπει κανείς στο έργο της δημιουργίας και όχι να ανακρίνουμε το Δημιουργό.
- Είναι μια εμπειρία ατομική και εσωτερική, αδύνατο να εξηγηθεί και να περιγραφεί.
- Δεν είναι μια παθολογική κατάσταση, αλλά εντελώς φυσιολογική, όπως έλεγε ένας Δάσκαλος "μία καθημερινή σκέψη".
- Είναι το πρώτο βήμα προς την ελευθερία. Η καθημερινή μας ζωή είναι μια μορφή δουλείας.
- Είναι φώτιση και έτσι συγκεντρώνει το εσωτερικό πνεύμα της Βουδιστικής διδασκαλίας.Στην πραγματικότητα, το Ζεν αρχίζει τη στιγμή που φθάνει κανείς για πρώτη φορά στο Σατόρι ή φώτιση. Το Σατόρι είναι μόνο η αρχή και καθόλου το τέλος του Ζεν! Μπορεί να φθάσει κανείς στο Σατόρι απο πολυάριθμους δρόμους:
Διαλογισμό (Ζα Ζεν)
Aπαγγελία των Σούτρα.
Στοχασμό πάνω στα Κοάν.
Απο την Τέχνη.
Aπο τον αγώνα.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένος δρόμος. Ομως όλοι οι δρόμοι απαιτούν να είναι κανείς μέσα στη δράση "με όλο του το νού, ταυτίζοντας τον εαυτό του με την ουσία αυτής της δράσης"._ πηγή : πηγή:
http://w4u.eexi.gr/~roland/zen.htm
