Γεια σας είμαι κι εγώ νεα στο Φόρουμ. Δεν είμαι μέλος της Ροδοσταυρικής Αδελφότητας και ούτε νομίζω ότι θα γίνω, αλλά αν δεν σας ενοχλεί αυτό θα ήθελα να λαβαίνω μέρος στις συζητήσεις σας, γιατί τις βρίσκω πάρα πολύ έξυπνες.
Καλωσόρισες στη συντροφιά μας, η οποία απαρτίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της από μη μέλη. Ο σκοπός του φόρουμ δεν είναι για «άγρα μελών» στην αδελφότητα και ως εκ τούτου, όχι μόνον δεν ενοχλούμαστε, αλλά τουναντίον χαιρόμαστε να εμπλουτίζουμε τις γνώσεις με απόψεις ανθρώπων αδιάφορων για τις εσωτερικές αδελφότητες.
Εγώ δεν διαθέτω πολλές γνώσεις σε ειδικευμένα πεδία. Απλά είμαι ένας άνθρωπος που δεν σταμάτησε να ρωτάει και να σκέφτεται, έστω και απλοϊκά.
Θεωρούμε ευτύχημα την μη ειδίκευση σε ορισμένα και περιορισμένα γνωστικά πεδία, για το λόγο ότι, φρονούμε ότι η ειδίκευση όχι μόνο δεν μορφώνει, αλλά ενίοτε αποτελεί σημαντική παράμετρο που εμποδίζει την μόρφωση στην ολότητα της. Συμφωνούμε και προάγουμε το Καντιανό απόφθεγμα του Διαφωτισμού που λέει: «Τόλμα να χρησιμοποιείς την σκέψη μόνος σου».
Έζησα σύμφωνα με την "κατηγορηματική προστακτική" του Καντ, αλλά σήμερα σε περασμένη ηλικία αναρωτιέμαι αν δεν ήτανε λάθος αυτό, καθότι συσσώρευσα πολλές αρνητικές εμπειρίες. Απάντηση στο ερώτημα "αξίζει να ζει κανείς ηθικά", δεν έδωσα ακόμα.
Το αν αξίζει να ζει κανείς ηθικά, είναι ένα φιλοσοφικό ερώτημα το οποίο δεν επιδέχεται απόλυτης απάντησης. Σίγουρα όμως βοηθά να εμπλουτισθούν οι γνώμες με απόψεις που το προσεγγίζουν σοβαρά. Στο τελείωμα του βιβλίου του, «Η Μεταφυσική των Ηθών», ο Καντ τονίζει ότι η Ηθική ασχολείται μόνο με τους Νόμους που τα ίδια τα άτομα μπορούν να δώσουν στον εαυτό τους και κατ’ επέκταση μόνο με τις σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους. Άρα η Ηθική οφείλει να είναι συνέπεια της εμπειρίας και καρπός της ελεύθερης συνείδησης και όχι «a priori» συνθήκη εξαναγκαστικής επιβολής.
Συνυπογράφουμε φυσικά την θέση του Καντ ότι η Ηθική δεν έχει καμιά σχέση με την θρησκεία και εναντιωνόμαστε σε κάθε προσπάθεια του εκάστοτε παπαδαριού να επιβάλει μιαν Ηθική στα μέτρα του ως δήθεν προϊόν θεϊκής αποκάλυψης. Μάλιστα, προχωράμε πέρα από τον σκόπελο του Καντ και υποστηρίζουμε ότι, το κίνητρο για να αναλάβουμε δράση, δεν είναι καμιά προθεσμοθετημένη υποχρέωση, αλλά ακριβώς αυτό που εξορκίζει ακόμα και ο Καντ – Η ΧΑΡΑ….
1
Δεν πιστεύω σε μια ανώτερη ύπαρξη και τώρα τελευταία δεν πιστεύω καν στον άνθρωπο, sorry. Όχι από ταπεινοφροσύνη, ούτε από αλλαζονεία, αλλά πιστεύω πως ο εγκέφαλός μας είναι ο ίδιος -αν και πολύ πιο εξελιγμένος- εγκέφαλος με αυτόν των ζώων και ως εκ τούτου δεν είμαστε (ακόμη;) σε θέση να ξέρουμε πραγματικά την αλήθεια. Αυτά, ελπίζω να μην πλήγωσα άθελά μου τα συναισθήματα κανενός, ήθελα απλά να σας δώσω μια εικόνα του εαυτού μου. 
Η μη πίστη είναι ένδειξη μη δογματισμού, όταν δεν προϋπάρχει γνώση. Αν και λίγο παρακάτω η εικόνα ανατρέπεται με την αναφορά σε πίστη για το αδύνατο της γνώσης της αλήθειας. Όσο για τα «περί ανθρώπου», θάχουμε ελπίζω τον χρόνο να τα δούμε στη συνέχεια.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1.
"Ο άνθρωπος ως πνευματικό ον, ως προσωπικότητα, είναι ελεύθερος και κατευθύνεται στις πράξεις του από τον ηθικό νόμο, την Κατηγορική Προσταγή. Ως προσωπικότητα είναι η αξία του ανώτερη από κάθε άλλη αξία, αν και η ελευθερία δεν του έχει δοθεί εκ των προτέρων αλλά πραγματοποιείται ως προσταγή. Ο ορισμός της ελευθερίας στον Καντ συνεπάγεται την ιδέα της θελήσεως και την δυνατότητα της νέας έναρξης, δηλ. της ρήξης με μία ηθικά αφόρητη συνέπεια. Η Κατηγορική Προσταγή είναι ο εξής ορισμός της ελεύθερης ηθικής πράξης: ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΠΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΕΩΣ ΠΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΩΣ ΑΡΧΕΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ.
Ο πρακτικός νους διατάσσει το καλό και απαγορεύει το κακό. Η δυνατότητα της ηθικής πράξης είναι η θέληση. Η ανθρώπινη θέληση είναι ελεύθερη ή μη ελεύθερη. Ηθική είναι μια πράξη όταν υποτάσσεται στον ηθικό νόμο μόνο. Τότε μόνο είναι ελεύθερη. Εάν τα κίνητρα της δεν είναι ο σεβασμός για τον ηθικό νόμο και το καθήκον, τότε η πράξη είναι απλώς μόνο νόμιμη". Από το έργο του Καντ, "Η Κριτική του καθαρού Λόγου".
Ο Ηegel, σε μια κριτική για το έργο του Καντ, αναφέρει χαρακτηριστικά:
<<ό τι μπορούμε να αντλήσουμε από τον πρακτικό Λόγο, είναι η μορφή του νόμου. Δηλαδή, το παράγγελμα να θέλουμε οι κανόνες της διαγωγής μας να είναι αναγκαίοι και καθολικοί για να έχουν το κύρος του νόμου Έτσι όμως δε μαθαίνουμε ποιοι πρέπει να είναι αυτοί οι κανόνες αλλά τι να είναι-καθολικοί και αναγκαίοι. Δεν μας δίνεται το ζητούμενο ουσιαστικό αλλά τα επίθετά του. Δεν μας δίνεται η ουσία της ηθικότητας αλλά η μορφή της. Η κατηγορική προσταγή του Καντ μπορεί να είναι αρχή της ηθικότητας αλλά και της ανηθικότητας. Ο ηθικός νόμος, όπως τον διατυπώνει ο Καντ, μας παραγγέλλει πώς πρέπει να ενεργούμε, είναι όμως ανίκανος να μας πει τι πρέπει να πράττομε σε όλες τις περιστάσεις. Μας λέγει μάλλον τι δεν πρέπει να πράττουμε. Είναι λοιπόν απόλυτος μόνο αρνητικά. Από την αφηρημένη του ταυτότητα, προσπαθούμε μάταια να ανασύρουμε συγκεκριμένους διακαθορισμούς της ηθικής βούλησης>>.
