Στάλθηκε 13/12/2007, από αδελφό μας στην Κύπρο
Με την παραλαβή και μελέτη και της 4 ης διδασκαλίας του δοκίμου θα ήθελα να
σας παραθέσω μερικά σχόλια μου όπως μας το ζητάτε. Σύμφωνα με τις
διδασκαλίες και εργασίες που μας στείλατε έχουμε τα εξής:
Όλα όσα υπάρχουν, είτε τα βλέπουμε είτε όχι, όπως και να τα ονομάζουμε,
Πνεύμα, Ουσία, Ενέργεια, ή Ύλη, όλα είναι Ένα. Και αυτό εκφράζεται σαν
δόνηση, κίνηση, κραδασμός ή παλμός. Ανάλογα με τον βαθμό της δόνησης, του
κραδασμού, της κίνησης ή του παλμού, έχουμε τις διάφορες διακριτές ποιότητες
του Ενός.
Όλα είναι Νους. Μέσα στην δόνηση, κίνηση, κραδασμό ή παλμό ενυπάρχει ο Νους.
Αυτή η δόνηση, η κίνηση ο κραδασμός ή παλμός, εκφράζεται σαν Νους. Και αυτός
ο Νους υπάρχει και μέσα στο απειροελάχιστο μικρό, π.χ. το άτομο και μέσα
στο άπειρα μεγάλο, π.χ. το Σύμπαν, και τον αντιλαμβανόμαστε σαν Κοσμικό Νου
ή Κοσμικούς Νόμους. Δεν υπάρχει τίποτα το τυχαίο στην Δημιουργία. Τα πάντα
δονούνται, κινούνται, κραδαίνονται ή πάλλονται, σύμφωνα με Σταθερούς
Παγκόσμιους Κοσμικούς Νόμους.
Τα πάντα είναι ζωντανά. Δεν υπάρχει 'νεκρή' ύλη. Το άπειρα μικρό, π.χ.
κάποιο άτομο, είναι ζωντανό και διακριτό. Ένα άτομο υδρογόνου δεν είναι
ακριβώς το ίδιο με ένα άλλο άτομο υδρογόνου, γιατί διαφέρουν ως προς τις
'εμπειρίες' που αποκόμισαν από την στιγμή της δημιουργίας τους οι οποίες
προστέθηκαν πάνω τους σαν την ιδιαίτερη ιστορία του κάθε ενός. Και το άπειρα
μεγάλο π.χ. το Σύμπαν είναι Ζωντανό, είναι ένας σύνθετος οργανισμός ο οποίος
αποτελείται από το πλήθος των 'μικρότερων' ζωών.
Τα πάντα είναι συνειδητά και το κάθε τι έχει τον δικό του βαθμό
συνειδητότητας. Αν προσπαθούσαμε να προσδιορίσουμε όλους τους βαθμούς
συνειδητότητας από το πλήρες ασυνείδητο μέχρι το Απόλυτα Συνειδητό εκεί μέσα
κάπου πρέπει να βρίσκεται και ο δικός μας Ανθρώπινος Βαθμός ή Ποιότητα
Συνειδητότητας.
Από πού αρχίζει και που τελειώνει η Ανθρώπινη Συνειδητότητα, αυτό είναι θέμα
ορισμού. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Ανθρώπινος Βαθμός ή Ποιότητα
Συνειδητότητας, αρχίζει από κάποιο σημείο το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί
σαν μερική συνειδητότητα η οποία εκφράζεται σαν μερική αυτοσυνειδητότητα.
Από εκεί δηλαδή που ο άνθρωπος αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν
κάτι διαφορετικό από το υπόλοιπο σύνολο. Και προχωρεί ο Ανθρώπινος Βαθμός ή
Ποιότητα Συνειδητότητας προς την πλήρη συνειδητότητα, προς την Πλήρη
Συνειδητοποίηση. Και μπορούμε να ορίσουμε την Πλήρη Συνειδητοποίηση, είτε ως
Υπέρ Συνειδητότητα ή και ως Απόλυτη Συνειδητότητα, που αυτός είναι ο Βαθμός
ή η Ποιότητα της Συνειδητότητας σαν ένα πλήρες και αλληλένδετο μέρος του
Όλου.
Και σύμφωνα με τον βαθμό συνειδητότητας θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε τα
ακόλουθα μοντέλα Οντοτήτων. Πλήρως Ασυνείδητες Στοιχειακές, Υπό Ανθρώπινες ,
Ανθρώπινες, Υπέρ Ανθρώπινες μέχρι Θείες Οντότητες. Και τα πάντα υπόκεινται
σε εξέλιξη και αυτός είναι ένας Κοσμικός Νόμος.
Όπως σχεδόν όλες οι Οντότητες ο άνθρωπος είναι μια σύνθετη οντότητα, είναι
το σύνολο των διαφόρων σωμάτων του και το κάθε ένα του παρέχει κάποια
ιδιαίτερη ποιότητα, βαθμό, συνειδητότητας. Η συνειδητότητα στον άνθρωπο
εκφράζεται σαν ένα σύνολο πέπλων του έσω Εαυτού.
Στην ουσία δεν είναι απόλυτα σωστό να προσδιορίζουμε κάποια σημεία σαν τα
όρια της ανθρώπινης συνειδητότητας, μέσα στα οποία να χαρακτηρίζουμε κάποια
οντότητα σαν Άνθρωπο και έξω από αυτά σαν κάτι άλλο.
Έτσι φτάνουμε στην Παγκοσμιότητα της ζωής. Η Ζωή είναι Μία είναι Παγκόσμια
και συνθέτεται από άπειρες μικρότερες ζωές.
Σύμφωνα με τον βαθμό της δόνησης, του κραδασμού, της κίνησης ή του παλμού,
έχουμε τους διάφορους Κόσμους. Μπορούμε να τους ονομάσουμε Πνευματικό,
Νοητικό, Συναισθηματικό, Αιθερικό, Φυσικό. Ένα 'υλικό σωματίδιο' το οποίο
εκφράζεται στον Φυσικό Κόσμο δεν χάνει τίποτα από την 'Πνευματικότητα',
'Νοητικότητα', 'Συναισθηματικότητα', 'Αιθερικότητα' του. 'Όλα αυτά'
βρίσκονται μέσα του, είναι το υπόβαθρο του, πάνω σε αυτά στηρίζεται και
χωρίς αυτά δεν μπορεί να βρίσκεται σε ύπαρξη. Είναι όπως όταν βλέπουμε την
κορυφή ενός παγόβουνου και τότε ξέρουμε ότι κάτω από το νερό βρίσκονται τα
άλλα εννέα δέκατα του παγόβουνου έστω και αν δεν τα βλέπουμε.
Και όλοι αυτοί οι Κόσμοι είναι πλημμυρισμένοι από ζωή. Έχουμε μια μεγάλη
ποικιλία ζωών τις οποίες μπορούμε να τις διακρίνουμε και από τον βαθμό
συνειδητότητας τους. Έχουμε ασυνείδητες, συνειδητές και υπερσυνείδητες
Οντότητες. Και σύμφωνα με την επίδραση που έχουν μαζί μας τις χαρακτηρίζουμε
σαν αδιάφορες ή βοηθητικές, καλές ή κακές, φιλικές ή εχθρικές, Θείες ή
Σατανικές.
Και όλα αυτά περίπου μας τα λένε οι Ανατολικές θρησκείες, οι αρχαίοι
Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Χαλδαίοι, η Ιουδαϊκή Θρησκεία, οι Παγανιστές, οι
Θεοσοφιστές, οι Σαμάνοι, οι Γνωστικοί, οι Ροδόσταυροι κλπ. Και έτσι πρέπει
να υποθέτει κάποιος πως είναι η πραγματικότητα, κάποιος που δεν έχει τις
δικές του προσωπικές εμπειρίες.
Και η επιστήμη σήμερα δεν είναι μακριά από του να καταφέρει να σχίσει το
πέπλο του ενεργειακού φραγμού του φυσικού υλικού κόσμου και να διακρίνει την
επόμενη διάσταση που είναι ο Αιθερικός κόσμος. Η επιστήμη σήμερα
πειραματίζεται στα όρια του φυσικού υλικού με τον λεγόμενο Αιθερικό κόσμο.
Και όταν η επιστήμη το καταφέρει αυτό, τότε θα έχουμε κάνει σαν ανθρωπότητα
ένα άλμα στην εξέλιξη μας. Και το μέρος της κρυμμένης γνώσης που αναλογεί σε
αυτό το σημείο εξέλιξης θα αποκαλυφθεί.
Στην ουσία δεν υπάρχει τίποτα κρυμμένο. Απλά υπάρχουν 'τυφλοί' άνθρωποι που
δεν μπορούν να δουν. Δεν υπάρχουν βέβηλοι άνθρωποι. Υπάρχουν όμως εμπειρίες
που πρέπει να κατακτηθούν και να τους γίνουν βίωμα, γνώση και τελικά Σοφία.
