σχολιασμός στο wikipedia ( http://en.wikipedia.org/wiki/Apollo_and_Daphne_%28Bernini%29 )
(μεταφράζω)
<< Μολονότι ο Απόλλων δίδασκε "τα πάντα με μέτρο" και ήταν γνωστό οτι ήλεγχε τα πάθη του, στο άγαλμα αυτό αποκαλύπτεται να κυνηγάει εις μάτην την αγάπη. >>
Βέβαια ο Απόλλωνας δρα υπο την επιρροή του αήττητου βέλους του Έρωτα, ο οποιος παίρνει με αυτόν τον τρόπο "ρεβάνς" απο τον Εως-Φόρο θεό για τον εμπαιγμό του.
Γνωρίζω πως υπάρχει ήδη αναρτημένο ένα θέμα για τον Απόλλωνα, στο οποιο αναφέρεται
Ο Απόλλων παρά του ότι δε βρήκε ανταπόκριση στο ερωτικό του κάλεσμα στη Δάφνη την τίμησε κάνοντας την το γνωστότερο ιερό του φυτό.
(http://www.amra.gr/forum/index.php?topic=1878.0)
αλλα θα ήθελα κάτι συγκεκριμένα στον σχετικό μύθο αλλά και σχετικά με το εν λόγω έργο του μεγάλου ιταλού.
Για παράδειγμα (στο γλυπτό αυτό): η γύμνια/ερωτισμός της Δάφνης, η κίνηση προς τον ουρανό που αυτή κάνει την στιγμή της μεταμόρφωσής της, αλλά και κανένα σχόλιο για το γεγονός οτι οι χριστιανοσεβούμενοι πάπες όχι απλά δεχόντουσαν, αλλά και θαύμαζαν έργα που απεικόνιζαν το "ξένο", το "ειδωλολατρικό", το "πολυθειστικό".
Θα μπορούσε κάποιος συνομιλητής να παραθέσει κάποιον αποσυμβολισμό της πασίγνωστης αυτής σκηνής;
Ο συγκεκριμένος μύθος έχει απασχολήσει πολλούς και άξιους ανθρώπους της τέχνης σε όλες τις εποχές. Μια καλή αναπαράσταση του μύθου γίνεται από τον Οβίδιο στην παρακάτω διεύθυνση:
http://www.theogonia.gr/metamorfoseis/pllnkdphn.htmΓια ενδελεχή και αναλυτική προσέγγιση του μύθου, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι η Δάφνη παραπέμπει στην Άρτεμη, παρθένο, αδάμαστη και αδελφή του Απόλλωνα. Μια παρατήρηση ακόμα είναι ότι στον δυτικό εσωτερισμό, ο Ήλιος και η Σελήνη απαρτίζουν το τέλειο ζευγάρι στον Αλχημιστικό γάμο του βασιλιά και της βασίλισσας. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα όμως είναι αδέλφια! Από παρανόηση των απόκρυφων μύθων κατάντησαν οι φαραώ να παντρεύονται τις αδελφές των….
‘Ένα άλλο σημείο είναι ότι με στέφανο Δάφνης στεφανώνεται ο Ήρωας ο οποίος ουσιαστικά είναι ο ένδοξος νικητής Ήλιος. (Η λέξη ήρωας προέρχεται και παραπέμπει σε «ήλιος» - ρο και λάμδα στις πρώιμες γραφές έχουν το ίδιο σύμβολο όπως στην Μινωική γραμμική ). Στο χριστιανικό μύθευμα αναφέρεται σχεδόν ξεκάρφωτα ότι υποδέχεται ο κόσμος τον χριστό με βάγια. Βάγια όμως είναι η εδώδιμος Δάφνη, η Δάφνη του Απόλλωνα, όπως αναφέρεται και από σκοπιμότητα ή παρανόηση, λένε ότι τα βάγια ήταν δήθεν φοίνικες.
Στο προαναφερθέν γλυπτό ο γλύπτης αναπαριστά την στιγμή της μεταμόρφωσης, κατά την οποία τα ανορθωμένα χέρια γίνονται οι κλώνοι του δέντρου. Η Αναγέννηση κατά τον 15ο αιώνα που ξεκίνησε στην Ιταλία, ουσιαστικά και κυριολεκτικά ήταν η εποχή όπου ξαναγεννήθηκε ο κλασσικός Ελληνικός πολιτισμός. Ένα σημαντικό γνώρισμα της Τέχνης κατά την εποχή της Αναγέννησης, είναι το γεγονός ότι ο καλλιτέχνης γίνεται ανεξάρτητος από πάτρωνες και για πρώτη φορά τα χρόνια εκείνα εκφράζει τον εαυτό του στο έργο του, απαλλαγμένος από την επιρροή και επιβολή του παραγγέλλοντα. Η άνθιση του εμπορίου έφερε πλούτο και ο πλούτος γέννησε «Μαικήνες» ισχυρούς – πολιτικά ή θρησκευτικά πρόσωπα – με αποτέλεσμα να στηριχθεί οικονομικά ο καλλιτέχνης και έτσι να καταφέρει να θαυματοποιήσει. Κι όπως παλιά οι Ρωμαίοι θαμπώθηκαν από το κάλλος του Ελληνικού πολιτισμού, κατ’ επανάληψη οι απόγονοί των ξαναμένουν άναυδοι μπροστά στα ιδεώδη της κλασσικής Ελλάδας….
