Ταινία - Κυνόδοντας

[Rose]

Dogtooth (Kynodontas) Trailer
http://www.youtube.com/watch?v=7kYN5Y8sok4

Dogtooth - Official Trailer
http://www.youtube.com/watch?v=QtshY8fikeQ&feature=related

Κυνόδοντας/Dogtooth - Η πρεμιέρα
http://www.youtube.com/watch?v=w-6qI3KmxwM

Γ. ΛΑΝΘΙΜΟΣ-ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ 2010
http://www.youtube.com/watch?v=w46cv_ZPW6I

http://www.cinemanews.gr/v5/movies.php?n=6761

Κυνόδοντας

'Για μένα το σπίτι μου είναι ο κόσμος όλος', θα μπορούσαν να ισχυριστούν κατά κυριολεξία τα τρία νεαρά παιδιά μίας οικογένειας που ζει απομονωμένη σε μία άνετη, όμορφη κι απόμερη μονοκατοικία. Στο σπίτι αυτό, η όποια γνώση για τον κόσμο ελέγχεται απόλυτα από τον πατέρα (Χρήστος Στέργιογλου) και τη μητέρα (Michele Valley), οι οποίοι για άγνωστο λόγο ανατρέφουν το γιο (Χρήστος Πασσαλής), τη μικρή (Μαίρη Τσώνη) και τη μεγάλη τους κόρη (Αγγελική Παπούλια) αποκλειστικά εντός των ορίων του περιφραγμένου οικοπέδου της μονοκατοικίας, στο μοναδικό υποτίθεται χώρο όπου μπορούν να ζουν ασφαλείς. Ο μόνος άνθρωπος από τον έξω κόσμο που γνωρίζουν τα παιδιά είναι η Χριστίνα (Αννα Καλαϊτζίδου), την οποία ο πατέρας φέρνει στο σπίτι για να εκτονώνει τις σεξουαλικές ορμές του γιου. Η παρουσία όμως αυτού του 'εισβολέα' απειλεί να επιφέρει ραγδαίες αλλαγές στο φαινομενικά σταθερό και ελεγχόμενο σύμπαν του σπιτιού.

Πέρα από την όποια αντανακλαστική συμπάθεια μπορεί να επιφέρει το άκουσμα των θετικών έως διθυραμβικών κριτικών, οι επευφημίες του κοινού, ακόμα και η ίδια η βράβευση μίας ελληνικής ταινίας στο τμήμα 'Ένα Κάποιο Βλέμμα' (Un Certain Regard) του 62ου Φεστιβάλ των Καννών, η ουσία των πραγμάτων για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου παραμένει ανεπηρέαστη και ξεκάθαρη. Δεν πρόκειται απλώς για μία ιδιαίτερης σύλληψης και γραφής ταινία αλλά για ένα ολοκληρωμένο φιλμικό σύμπαν που καθηλώνει και βυθίζει το θεατή στους νόμους και τις αρχές του. Στη δεύτερη μόλις μεγάλου μήκους ταινία του, o Λάνθιμος παραδίδει ένα σπουδαίο πόνημα, ευφυές, σκηνοθετικά στιβαρό, οικονομικό στην αφήγηση, άριστα στοχευμένο στο αλληγορικό θέμα του και διεξοδικά μελετημένο έως και την τελευταία λεπτομέρεια. Από τις αξιολογότατες ερμηνείες έως την προσεγμένη μουσική επένδυση και τους φωτισμούς, όλα συντονίζονται υπέροχα.

Με κάμερα ως επί το πλείστον στατική, κλειδώνει μέσα στα έξοχα κάδρα του την ουσία όσων λαμβάνουν χώρα στο σπίτι-φρούριο. Τα ένστικτα των ηρώων και οι πράξεις τους βρίσκουν έτσι το ιδανικό μονοπάτι για να αποκτήσουν το νόημα που αναζητούν, στα πλαίσια μίας δραματουργίας που απογειώνεται κλιμακωτά. Και είναι αυτός ακριβώς ο λόγος όπου οι ερωτικές και οι βίαιες σκηνές δεν αποτελούν το σκληρότερο μέρος της ταινίας, αντιπαραβάλλοντάς τες με την ουσία που αυτές καταδεικνύουν. Αλλωστε, τι μπορεί να είναι σκληρότερο από το να καθίστασαι θεατής μίας εκπαίδευσης παιδιών σαν να πρόκειται για σκυλιά του Pavlov;

Μέσα σε αυτό το σύγχρονο 'σπήλαιο του Πλάτωνα' που στήνει για τους ήρωές του το σενάριο των Λάνθιμου και Φιλίππου, δομείται μία εναλλακτική πραγματικότητα όπου τα πάντα αποκτούν όνομα και νόημα κατόπιν έγκρισης μίας ανώτερης αρχής, της γονεϊκής. Οι άμεσα συνεπαγόμενες φιλοσοφικές αναζητήσεις και οι διαχρονικές αλληγορικές αναφορές στην ανθρώπινη ύπαρξη και γνώση, την ελευθερία της σκέψης, το θεσμό της οικογένειας, τη δομή και τη λειτουργία της κοινωνίας, τη σεξουαλικότητα, συνιστούν τη διαλεκτική παλέτα του «Κυνόδοντα» που κατακλύζει ολόκληρο το σώμα της ταινίας και εκτείνεται πολύ πέραν αυτού. Το νόημα των λεγομένων του Bunuel, ότι το σινεμά οφείλει να ενοχλεί, βρίσκει επαρκή ανταπόκριση στην ταινία του Λάνθιμου. Γιατί ο «Κυνόδοντας» αποτελεί μία απαιτητική για το θεατή πνευματική τροφή η οποία τον καλεί να ξεπεράσει τις όποιες άμυνες του προκειμένου να απορροφηθεί στους καίριους και επίκαιρους στοχασμούς του.

http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite1_1_26/10/2009_304248

Tου Παναγιώτη Παναγόπουλου
Επώδυνη ενηλικίωση

Tο βραβείο που κέρδισε ο Γιώργος Λάνθιμος στις Κάννες είναι απλώς η αναγνώριση σε μια πολύ καλή ταινία, που θα μπορούσε να προέρχεται από οποιαδήποτε ζωντανή και δημιουργική κινηματογραφία, π.χ. τη γερμανική, τη δανική ή την αυστριακή. Ο «Κυνόδοντας» δεν είναι μια ταινία για μεγάλο κοινό. Πρόθεσή της είναι να παρουσιάσει ενοχλητικές αλήθειες μέσα σε ένα περιβάλλον φαντασίας ή, πιο σωστά, διαταραγμένης πραγματικότητας.

Σε ένα σπίτι που βρίσκεται αποκλεισμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, ζει μια οικογένεια με τρία παιδιά, προστατευμένα από τους έξω «κινδύνους». Ο,τι γνωρίζουν είναι παραλλαγμένο. Ζόμπι είναι τα μικρά κίτρινα λουλούδια, θάλασσα μια μεγάλη πολυθρόνα, τηλέφωνο η αλατιέρα. Ο,τι μπορεί να φέρει τα παιδιά σε επαφή με την αλήθεια κρύβεται ή παραμορφώνεται, ενώ οι γονείς, με τον ακραίο υπερπροστατευτισμό τους, τα ενθαρρύνουν ακόμη και στην αιμομιξία ώστε να διατηρηθούν στην οικογενειακή τους αγνότητα.

Πότε μπορούν να φύγουν τα παιδιά από αυτό το ασφυκτικά συντηρητικό περιβάλλον; Οταν ενηλικιωθούν, όταν τους πέσει ο κυνόδοντας, σύμφωνα με την οικογενειακή εκπαίδευση. Ομως, αυτή η ενηλικίωση θα είναι δύσκολη, βίαιη και επώδυνη. Ο Λάνθιμος έχει γυρίσει μια ταινία, που μέσα στο αλληγορικό της περιβάλλον είναι πολύ σαφής στις προθέσεις της και στην παγωμένη κινηματογραφική της γλώσσα. Το κάνει, δε, με έναν τρόπο που βάζει τον θεατή σε αμηχανία, μην ξέροντας με ποιον τρόπο να αντιδράσει. Παγωμένες και υπόγεια βίαιες είναι και οι ερμηνείες των ηθοποιών, από τις οποίες ξεχωρίζουν η απελπισία της Αγγελικής Παπούλια και η τρομακτική ευγένεια του Χρήστου Στέργιογλου.

Τολμηρό και δημιουργικά ενοχλητικό σινεμά από έναν νέο Ευρωπαίο σκηνοθέτη.
(8 στα 10)

Tου Δημήτρη Μπούρα
Δαγκωνιά στο παράλογο

Ο «Κυνόδοντας» είναι ένα φιλμ που πραγματεύεται την οικογένεια ως πρωταρχικό κύτταρο της κοινωνίας και την ανατέμνει με ιδιαίτερο και πρωτότυπο αισθητικά τρόπο. Το στοιχείο του παραλόγου, η μαύρη κωμωδία και η υπερβολή λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία χάρη στη σκηνοθεσία του Γιώργου Λάνθιμου. Η σχέση εξουσίας πατέρα - παιδιών και η ενηλικίωση είναι τα μοτίβα μιας παράξενης ιστορίας, που μοιάζει άλλοτε με εφιάλτη και άλλοτε με σουρεαλιστική φάρσα.

Ενας διευθυντής σε κάποιο εργοστάσιο, όταν επιστρέφει στο σπίτι του κάθε απόγευμα, συμπεριφέρεται στα παιδιά του (δύο κορίτσια και ένα αγόρι, που έχουν περάσει τα 20) σαν εκτροφέας σκύλων! Τα έχει περιορίσει σε μια βίλα με πισίνα και ψηλό φράχτη και τα εκπαιδεύει σαν να 'ταν σκυλιά. Απώτερος σκοπός του «εκτροφέα» είναι να προετοιμάσει τα παιδιά, που δεν έχουν διαβεί την πόρτα του φράχτη ούτε μία φορά, για τη μελλοντική έξοδό τους στη ζωή. Ομως, οι λέξεις μέλλον, παρόν και παρελθόν στερούνται νόηματος σε αυτό το σουρεαλιστικό μείγμα από «Κωσταλέξι» και Big Brother. Oπως ακριβώς συμβαίνει και με τις λέξεις που εκφέρουν τα τρία αδέλφια και οι οποίες αντιστοιχούν σε λάθος αντικείμενα.

Ο χρόνος είναι μια κενή λέξη, γι' αυτό και η ενηλικίωση είναι μια περιπέτεια που κλιμακώνεται σαν μια νοσηρή ταινία τρόμου. Διόλου τυχαία, στον μελλοντολογικό «Κυνόδοντα», στοιχεία του σκηνικού και αντικείμενα, όπως το αυτοκίνητο που οδηγεί ο «εκτροφέας», παραπέμπουν στο παρελθόν, από το οποίο όμως λείπει κάθε αίσθηση νοσταλγίας. Η αποστασιοποίηση είναι ο βασικός άξονας της κινηματογραφικής μεθόδου του Λάνθιμου.

Εξαιρετική σύλληψη και εξίσου εξαιρετικός ο χειρισμός.
(9 στα 10)

[Rose]

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=303209

Ο «Κυνόδοντας» που φώτισε το ελληνικό σινεμά

Ακόμη και το CΝΝ ασχολήθηκε με την πολυβραβευμένη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου η οποία προβάλλεται για 7η εβδομάδα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05/12/2009

Αυτό που από τον περασμένο Μάιο συμβαίνει με τον «Κυνόδοντα», τη δεύτερη προσωπική ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, δεν είναι συχνό φαινόμενο στην ελληνική κινηματογραφία. Η πορεία της τόσο στα φεστιβάλ του εξωτερικού όσο και στις αίθουσες της χώρας μας είναι άκρως εντυπωσιακή, ενώ η... χάρη της έφθασε ως το αμερικανικό ειδησεογραφικό δίκτυο CΝΝ, το οποίο προχθές φιλοξένησε συνέντευξη του σκηνοθέτη στον διαδικτυακό τόπο του CΝΝ.com με τίτλο «Η ελληνική ταινία-έκπληξη κερδίζει θαυμαστές εκτός συνόρων». Εχοντας ανοίξει, με μόλις δύο κόπιες και μόνο στην Αθήνα, στις 22 Οκτωβρίου, ο «Κυνόδοντας» ως την περασμένη Τετάρτη έχει φθάσει τα 25.615 εισιτήρια. Από την περασμένη Πέμπτη προβάλλεται για έβδομη εβδομάδα. Μάλιστα, εκτός από τις αίθουσες Ααβόρα και Κηφισιά, παίζεται και στους πολυκινηματογράφους Village (στο Μall και στου Ρέντη).

Μέσα στην εβδομάδα που πέρασε η ταινία του Λάνθιμου έκανε την πρεμιέρα της στο Παρίσι, αφού πρώτα άνοιξε με επιτυχία το 6ο Πανόραμα Ελληνικού Κινηματογράφου. Από τα βραβεία που τη συνοδεύουν ως τώρα, το τελευταίο ήταν εκείνο της καλύτερης ταινίας στο 20ό Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Στοκχόλμης. Ως γνωστόν η ταινία ξεκίνησε τη διεθνή καριέρα της τον περασμένο Μάιο στο Φεστιβάλ Καννών, στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα, κερδίζοντας το Α Δ βραβείο και το Βραβείο Νεότητας. Από τότε απέσπασε το ειδικό βραβείο της Επιτροπής και το Α΄ βραβείο γυναικείας ερμηνείας (το μοιράστηκαν η Αγγελική Παπούλια και η Μαίρη Τσώνη ) στο Φεστιβάλ του Σαράγεβο, το Louvre d΄Οr στο Festival du Νouveau Cinema του Μόντρεαλ και το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ του Εστορίλ της Πορτογαλίας.

Ο «Κυνόδοντας» που, όπως ο ίδιος ο Λάνθιμος μάς είπε στις Κάννες, «προέκυψε μέσα από συζητήσεις φίλων» αναφέρεται στις «παράξενες» σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας που, με εξαίρεση τον πατέρα ( Χρήστος Στέργιογλου ), δεν βγαίνει ποτέ από το σπίτι της. Για τον σκηνοθέτη το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι «πόσο μπορείς να περιορίσεις το μυαλό κάποιου σε κάτι- όχι μόνο σε ό,τι αφορά μια οικογένεια, αλλά επίσης μια δουλειά,ένα κράτος κ.λπ.». Τέσσερις θαυμαστές του φιλμ, προερχόμενοι από τους χώρους της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου, σχολιάζουν

ΛΕΝΑ ΔΙΒΑΝΗ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

«Να προβάλλεται στα μαιευτήρια»
«Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια χτύπησε αυτή η λιτή, πρωτοφανώς βίαιη, ταινία. Το ένα τρυγόνι είναι ο ενικός αριθμός της εποχής μας, η αυτιστική/ ναρκισσιστική λατρεία της οικογενειακής μονάδας απέναντι στον εαυτό της και μόνο. Το δεύτερο και πιο παχουλό όμως τρυγόνι είναι η ανάλυση του ρόλου της οικογένειας, μεγεθυσμένη έτσι ώστε να αναβλέψουν και οι τυφλοί. “Ηome is the most dangerous place”: το είπε η Γιουντόρα Γουέλτι και έγινε το μότο του Λάνθιμου. Κανένας δεν μπορεί να σε βλάψει τόσο καίρια όσο ο γονιός σου. Στην πραγματικότητα το πιο αυταρχικό καθεστώς που θα βιώσει ο καθένας από μας είναι το οικογενειακό μας: κάθε παιδί είναι πιο ανυπεράσπιστο απέναντι στους γονείς του ακόμη και από πολιτικό αντιρρησία απέναντι στους Ταλιμπάν. Και εν προκειμένω δεν μπορείς καν να ελπίζεις ούτε στον διεθνή Τύπο, στις ΜΚΟ ή στην επέμβαση του ΟΗΕ. Να ΄σαι καλά, Λάνθιμε, που το εικονογράφησες με τόση ενάργεια. Συνιστώ να προβάλλεται καθημερινώς στα μαιευτήρια όλης της χώρας...».

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
 
«Είναι πολύ φυσικό να διχάζει το κοινό»
«Την πρώτη φορά τον είδα στον “Δαναό” με στριμωγμένους σινεφίλ σαν μια κυνική αλληγορία και ώσπου να βγω στην Κηφισίας ένιωσα κύματα ανασφάλειας και δέχθηκα πολλές φορές την επιθετική ερώτηση: “Δηλαδή, εσένα σου άρεσε;”. Τη δεύτερη φορά είδα την ταινία με φίλους από το DVD- της Ακαδημίας Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, με την ελληνική υποψηφιότητα για τα βραβεία Felixσαν μια γκροτέσκα παραβολή της αυτιστικής ελληνικής οικογένειας και κατ΄ επέκταση κοινωνίας. Κάπως έτσι την είδαν και οι φίλοι μου, που επιπλέον ενθουσιάστηκαν με την αισθητική της φωτογραφίας, τις αποστασιοποιημένες ερμηνείες και την αφηγηματική δομή. Είναι πολύ φυσικό η οικογένεια της ταινίας να διχάζει το εθισμένο στην τηλεόραση κοινό, εκπαιδευμένο να ταυτίζεται με τους αστούς στο γυαλί. Πριν από 50 χρόνια ζήλευα τον συμμαθητή μου που πήγαινε μια φορά την εβδομάδα στην πουτάνα του πατέρα του. Τώρα ζηλεύω τον Λάνθιμο που το πήγε λίγο παρακάτω».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

«Εκτείνεται πολύ πέραν του σχολιασμού»
«Το βασικό επίτευγμα του Γιώργου Λάνθιμου στον “Κυνόδοντα” είναι ότι δημιουργεί έναν πρωτότυπο κόσμο ο οποίος, μολονότι εφάπτεται και γρατζουνάει τη δική μας πραγματικότητα, παραμένει ωστόσο πλήρης και αυτάρκης. Ο “Κυνόδοντας” δεν αποτελεί ταινία κοινωνικής κριτικής- εκτείνεται, όπως κάθε αληθινό έργο τέχνης, πολύ πέραν του σχολιασμού-, γι΄ αυτό και μπορεί να κερδίσει τους πιο ετερόκλητους θεατές. Και ο Γιώργος Λάνθιμος, όπως κάθε άνθρωπος με ταλέντο, δεν κρύβει τις επιρροές του. Από το “Τwilight zone” ως και τον γερμανικό κινηματογράφο του μεσοπολέμου... Ολες οι ερμηνείες στον “Κυνόδοντα” είναι εξαιρετικές. Προσωπικά θα ξεχώριζα τον Χρήστο Στέργιογλου για έναν απροσδόκητο λόγο: απολαμβάνοντάς τον να ερμηνεύει τον πατέρα, συνειδητοποίησα αίφνης πως θα ήταν ιδεώδης για τον ρόλο του Γεωργίου Παπαδόπουλου, αν κάποτε κάποιος τολμηρός σκηνοθέτης γύριζε τη ζωή του τελευταίου και πλέον ευτράπελου έλληνα δικτάτορα».

ΘΕΜΙΣ ΜΠΑΖΑΚΑ, ΗΘΟΠΟΙΟΣ

«Μια μικρογραφία της κοινωνίας μας»
«Ισως δεν είναι τυχαίο που εφέτος ο “Κυνόδοντας” είναι μια από τις αρκετές ταινίες που διαπραγματεύονται το θέμα της οικογένειας. Γιατί η οικογένεια της δυτικής κοινωνίας νομίζω περνά μια μεγάλη κρίση τα τελευταία 30 χρόνια. Ταινίες όπως ο “Κυνόδοντας”, η “Λευκή κορδέλα” τουΜίχαελ Χάνεκεή η “Στρέλλα” τουΠάνου Κούτραμάς δείχνουν ότι ζούμε την κατάρρευση της οικογένειας και ότι από εκεί ξεκινούν τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Ο “Κυνόδοντας” είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας γιατί από την οικογένεια ξεκινούν όλα. Ο τρόπος που αναπτύσσονται τα μέλη της οικογένειας, τα παιδιά βεβαίως, ο τρόπος που μαθαίνουν να είναι ελεύθερα ή να μην είναι ελεύθερα, να διεκδικούν ή να μη διεκδικούν τη ζωή τους, ο τρόπος που μαθαίνουν να δέχονται τη διαφορετικότητα, τον σεβασμό, την επικοινωνία, το σεξ, τον έρωτα, την αγάπη, όλα αυτά τα ακολουθούν και βλέπουμε μετά πόσο διαστρεβλωμένα είναι. Γιατί έχουν ζήσει μια παραποίηση της αλήθειας».

[Rose]

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=381334

«ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ»

Η Ελλάδα στο κόκκινο χαλί του Χόλιγουντ

Η υποψηφιότητα της ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου για το ξενόγλωσσο Οσκαρ 33 χρόνια μετά την «Ιφιγένεια» του Κακογιάννη είναι από μόνη της μια νίκη του ελληνικού κινηματογράφου τέχνης. Οι συντελεστές της επιτυχίας της σχολιάζουν το γεγονός

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  30/01/2011

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Και όλα ξημέρωσαν καλά για τον «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου, που βρίσκεται στην πεντάδα των υποψηφίων για το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 2011 που θα απονεμηθούν την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου. Κάτι που έχει να συμβεί σε ελληνική ταινία εδώ και 33 ολόκληρα χρόνια, από τότε που η «Ιφιγένεια» του Μιχάλη Κακογιάννη βρέθηκε στην ίδια πεντάδα με «Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» του Λουίς Μπουνιουέλ. Ολα όμως είχαν ξεκινήσει πριν από δυόμισι χρόνια, όταν το τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών ενέταξε τον «Κυνόδοντα» στο πρόγραμμά του. Το φιλμ κέρδισε το πρώτο βραβείο και από τότε η ανοδική πορεία του είναι ασυγκράτητη. Ξαφνικά όλοι άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον για αυτή την ιδιαίτερη ταινία που αναφέρεται στις «παράξενες σχέσεις» ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας τα οποία με την εξαίρεση του πατέρα (Χρήστος Στέργιογλου) δεν βγαίνουν ποτέ από το σπίτι τους. Ο Γιώργος Λάνθιμος, που τώρα γυρίζει την ταινία «Αλπεις», έγινε το πιο hot όνομα νέου σκηνοθέτη και μαζί του ο ελληνικός κινηματογράφος πήρε τα πάνω του. Ο «Κυνόδοντας» άνοιξε σε χώρες όπως η Γαλλία και η Βρετανία και ο σκηνοθέτης του άρχισε να δίνει συνεντεύξεις σε περιοδικά όπως το «Sight and Sound». Εφημερίδες όπως η «Liberation» και ο «Μonde» ασχολήθηκαν μαζί του. Η ταινία διανεμήθηκε στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 2009 και η εταιρεία διανομής της Feelgood Εntertainment τη στήριξε τόσο ώστε να φθάσει περίπου τα 40.000 εισιτήρια (από τις 3 Φεβρουαρίου η ταινία διανέμεται ξανά στις αίθουσες). Πέρυσι τον Μάιο κέρδισε το πρώτο βραβείο στην πρώτη τελετή της νεοσύστατης Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και αυτό της έδωσε το εισιτήριο για τα Οσκαρ αφού ήταν η επίσημη πρόταση της χώρας μας στην Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου.

Ο φασισμός της καθημερινότητας

«Να σου πω την αλήθεια,στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου το περίμενα» μας απάντησε την περασμένη Τετάρτη ένας από τους πρωταγωνιστές του «Κυνόδοντα», ο Χρήστος Στέργιογλου, όταν τον ρωτήσαμε αν η υποψηφιότητα που κέρδισε ο «Κυνόδοντας» τον βρήκε προ εκπλήξεως. «Η εξέλιξη αυτής της ταινίας το έδειχνε.Ετσι έπρεπε να γίνει.Αυτή είναι η πορεία που έπρεπε να έχει η ταινία» μας είπε ο ηθοποιός σε ένα διάλειμμα από τις πρόβες της «Τρισεύγενης» του Κωστή Παλαμά. «Οταν παίχθηκε στις Κάννες, η “Liberation” έγραψε κάτι εξαιρετικό για την ταινία,ότι είναι “το χρονικό του καθημερινού φασισμού”. Το ενστερνίζομαι απολύτως γιατί για μένα δεν είναι τόσο το θέμα του εγκλεισμού της οικογένειας αλλά το πού οδηγεί η βλακεία του ολοκληρωτικού καθεστώτος ή αυτών που θέλουν να προστατεύσουν τον κόσμο επειδή νομίζουν ότι τον αγαπούν».

«Ηταν αναπάντεχο για μας επειδή δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι το είδος αυτού του φιλμ θα ήταν στα μέτρα της Ακαδημίας των Οσκαρ» μας είπε ο παραγωγός της Βoo Ρroductions και του «Κυνόδοντα» Ηρακλής Μαυροειδής από το Φεστιβάλ του Sundance στο οποίο αυτή την εποχή βρίσκεται με μια άλλη ταινία, το «Αttenberg» της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγγάρη. «Για το ξενόγλωσσο Οσκαρ πάνε άλλου είδους ταινίες, πιο βατές, πιο “κανονικές”, που ψηφίζονται πιο εύκολα από τα μέλη της Ακαδημίας.Ισως να βοήθησε ότι η ταινία λειτουργεί μετά,όχι όταν τη βλέπεις.Τη σκέφτεσαι το βράδυ.Αυτό για μένα ήταν το μεγάλο της ατού».

Για τον Γιώργο Τσούργιαννη, επίσης παραγωγό του «Κυνό δοντα», «το κομβικό σημείο της ταινίας είναι ότι το κοινό της μοιάζει να ανταποκρίνεται με έναν γνήσιο τρόπο,ακόμη και όταν η εντύπωση είναι αρνητική.Η ταινία έχει μια αλήθεια από μόνη της και αυτό ήταν αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΝΘΙΜΟΣ

Είμαι περήφανος

Από αριστερά, ο Χρήστος Πασσαλής,η Αγγελική Παπούλια και η Μαίρη Τσώνη στον «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου Η ιδέα του «Κυνόδοντα» προέκυψε πριν από περίπου τέσσερα χρόνια μέσα από συζητήσεις του Γιώργου Λάνθιμου με φίλους. «Αστειευόμουν για το τέλος της οικογένειας και αναρωτιόμουν ως ποιο σημείο θα μπορούσε κάποιος να φτάσει προκειμένου να περιορίσει το μυαλό κάποιου άλλου σε κάτι» έλεγε ο Λάνθιμος.Σήμερα δηλώνει: «Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις τι να πεις σε μια τέτοια περίπτωση.Δεν ξέρω ακριβώς πώς νιώθω.Είμαι σίγουρα ξαφνιασμένος και χαρούμενος.Σκέφτομαι τους συνεργάτες μου και είμαι υπερήφανος.Δεν ξέρω τι άλλο.Ισως αυτό να μη μοιάζει πολύ με επίσημη δήλωση αλλά είναι».

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΡΙΜ

Ο αμερικανός διανομέας του «Κυνόδοντα» μιλάει στο «Βήμα»

Οι διανομείς του «Κυνόδοντα» στις ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Λόρμπερ (αριστερά) και Ντόναλντ Κριμ Α ν ο «Κυνόδοντας» δεν είχε βρει διανομή στις ΗΠΑ, δεν θα ήταν υποψήφιος για Οσκαρ. Ο Γιώργος Λάνθιμος και το επιτελείο του οφείλουν πολλά στην εταιρεία διανομής ΚΙΝΟ Lorder που αγόρασε την ταινία για την Αμερική, όπου ως σήμερα έχει κόψει 25.000 εισιτήρια. Η ΚΙΝΟ Lorder ειδικεύεται σε ταινίες τέχνης και οι ιδιοκτήτες της Ντόναλντ Κριμ και Ρίτσαρντ Λόρμπερ στηρίζουν δημιουργούς όπως ο Ακι Καουρισμάκι, ο Μίκαελ Χάνεκε, ο Γουόνγκ Καρ Βάι και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. «Το Βήμα» μίλησε με τον Ντόναλντ Κριμ στη Νέα Υόρκη.

- Νιώσατε έκπληξη όταν είδατε τον «Κυνόδοντα» ανάμεσα στις πέντε υποψηφιότητες;

«Οχι εντελώς, γιατί πριν από την τελική φάση των πέντε τα μέλη της Ακαδημίας είχαν ήδη ξεχωρίσει την ταινία ανάμεσα σε 65 συμπεριλαμβάνοντάς την στη short list των εννέα. Τότε νιώσαμε έκπληξη. Θα πρέπει όμως να πω ότι είχαμε ένα προαίσθημα ότι ο “Κυνόδοντας” θα έφθανε στους εννέα όταν διαβάσαμε ένα άρθρο στους “Τimes” του Λος Αντζελες μερικές εβδομάδες προτού προβληθεί εκεί. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το άρθρο επηρέασε τα μέλη της Ακαδημίας».

- Πιστεύετε ότι η προώθηση της ταινίας από το Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών του Λος Αντζελες βοήθησε στην επιτυχία της;

«Ναι, το πιστεύω. Οπως το άρθρο των “Τimes”, οτιδήποτε προκαλεί την προσοχή για μια ταινία κατά τη διάρκεια της προοσκαρικής κούρσας ανεβάζει τις πιθανότητες επιτυχίας της».

- Τι προσείλκυσε την ΚΙΝΟ Lorder να αγοράσει την ταινία για διανομή στις ΗΠΑ; «Είδα τον “Κυνόδοντα” στις Κάννες και αυτομάτως με παρέσυραν η ωμότητα και η εμπνευσμένη αφήγησή του. Γνωρίζαμε ότι ενδεχομένως δεν θα έκανε πολλά εισιτήρια- είχαμε δίκιο- αλλά ξέραμε ότι θα αρέσει σε πολλούς κριτικούς, κάτι που επίσης συνέβη».

- Η υπόθεση «Κυνόδοντας» είναι πολύ σημαντικό ζήτημα για τον ελληνικό κινηματογράφο,αφού κάτι παρόμοιο δεν έχει συμβεί με ελληνική ταινία από το 1978.Ως ειδικός σε μη αγγλόφωνες ταινίες τέχνης πώς εξηγείτε την απουσία της Ελλάδας από τα Οσκαρ όλα αυτά τα χρόνια;

«Δύσκολη ερώτηση, διότι με την εξαίρεση των ταινιών του Θόδωρου Αγγελόπουλου τις οποίες η ΚΙΝΟ Lorder ανέκαθεν παρακολουθούσε δεν έχουμε δει πολλές ελληνικές ταινίες που να ανήκουν στο είδος που θα προσείλκυε το αμερικανικό arthouse κοινό στο οποίο ειδικευόμαστε. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ταινίες δεν είναι καλές, απλώς δεν θα δούλευαν στις ΗΠΑ. Είναι επίσης αλήθεια ότι, για διαφόρους λόγους, τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχουν διεθνείς σταρ ηθοποιοί από την Ελλάδα που θα προσέθεταν ενδιαφέρον σε μια ταινία από την Ελλάδα. Παρεμπιπτόντως, είμαι μεγάλος φαν των ταινιών του Μιχάλη Κακογιάννη και νιώθω υπερήφανος που υπήρξα ο διανομέας τόσο των “Τρωάδων” όσο καιτου “Βυσσινόκηπου”».

-Πιστεύετε ότι ο «Κυνόδοντας» θα κερδίσει;

«Το ελπίζω».

[Rose]

'Για μένα το σπίτι μου είναι ο κόσμος όλος', θα μπορούσαν να ισχυριστούν κατά κυριολεξία τα τρία νεαρά παιδιά μίας οικογένειας που ζει απομονωμένη σε μία άνετη, όμορφη κι απόμερη μονοκατοικία. Στο σπίτι αυτό, η όποια γνώση για τον κόσμο ελέγχεται απόλυτα από τον πατέρα (Χρήστος Στέργιογλου) και τη μητέρα (Michele Valley), οι οποίοι για άγνωστο λόγο ανατρέφουν το γιο (Χρήστος Πασσαλής), τη μικρή (Μαίρη Τσώνη) και τη μεγάλη τους κόρη (Αγγελική Παπούλια) αποκλειστικά εντός των ορίων του περιφραγμένου οικοπέδου της μονοκατοικίας, στο μοναδικό υποτίθεται χώρο όπου μπορούν να ζουν ασφαλείς.
[...]
καθίστασαι θεατής μίας εκπαίδευσης παιδιών σαν να πρόκειται για σκυλιά του Pavlov;

«Οταν παίχθηκε στις Κάννες, η “Liberation” έγραψε κάτι εξαιρετικό για την ταινία,ότι είναι “το χρονικό του καθημερινού φασισμού”. Το ενστερνίζομαι απολύτως γιατί για μένα δεν είναι τόσο το θέμα του εγκλεισμού της οικογένειας αλλά το πού οδηγεί η βλακεία του ολοκληρωτικού καθεστώτος ή αυτών που θέλουν να προστατεύσουν τον κόσμο επειδή νομίζουν ότι τον αγαπούν».

Σχόλια:

Η ταινία Κυνόδοντας είναι πολύ επίκαιρη, όσον αφορά την κρίσιμη καμπή που περνάει ολάκερη η ανθρωπότητα, μέσω της Οικονομικής αλλά και Πνευματικής Κρίσης, φέρνοντας ως αποτέλεσμα ένα Νέο επίπεδο Συνειδητότητας.

Η αλλαγή των εννοιών και των λέξεων, είναι μία γνωστή τεχνική όλων των ολοκληρωτικών και φασιστικών καθεστώτων που επιδιώκουν την υποδούλωση των συνανθρώπων μας, με στόχο να καθιστούν, την θεϊκή - πνευματώδη ύπαρξη κάθε ατόμου σε κυριολεκτικά ένα εκμεταλλευόμενο ζώο.

Μία από τις μεγαλύτερες εφαρμογές αυτής της τεχνικής της διαστρέβλωσης των εννοιών και των λέξεων, είναι οι θρησκευτικές απάτες, και ειδικά του Ιουδαιοχριστιανισμού, όπου ενάρετα θεία αρχέτυπα και συμβολισμοί αλλοιώνονται για να προωθήσουν, εθνικιστικά ή ιδιοτελή συμφέροντα της κάθε πολιτικής ή θρησκευτικής εξουσίας.

Είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός για κάθε επιστήμονα, και σοβαρό ιστορικό ερευνητή, πως Ιησούς Χριστός, δεν υπήρξε ποτέ, πως κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να γεννηθεί από παρθένα μητέρα μυρίζοντας ένα κρίνο, ή να σηκωθεί από τον τάφο, μετά από 3 μέρες πεθαμένος.

Συμβολισμοί και αλληγορίες των Γνωστικών ή Νεοπλατωνικών φιλοσόφων, όταν χρησιμοποιήθηκαν από Ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως του "Μέγα" Απατεώνα και εγκληματία Κωνσταντίνου, γέννησαν ένα διαχρονικό έγκλημα σκοταδισμού κατά της Ανθρωπότητας.

Η ΙΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ λέξη ΧΡΙΣΤΟΣ, που σημαίνει ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΥΣΤΗΣ, λέξη που αποδίδονταν στην Ελληνική Αρχαιότητα, για κάθε άνθρωπο που τασσόταν να υπηρετήσει την Ανθρωπότητα, και να την βοηθήσει να ΣΩΘΕΙ, από την άγνοια, την αμορφωσιά, την βλακεία, και την εκμετάλλευση, κατάντησε να γίνει μία από τις μεγαλύτερες διαχρονικά απάτες, ένα κυριολεκτικά θηρίο, ένας κακοδαίμονας, που αλλοίωνε τις ανθρώπινες συνειδήσεις, και κατέστρεφε πλήθος ανθρώπους και πολιτισμούς στο διάβα του, βυθίζοντας ολάκερη την ανθρωπότητα σε ένα τραγικό πνευματικό σκοτάδι και κοινωνική εξαθλίωση.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αποκάλυψη της εποχής μας, το Μεγαλύτερο Μυστικό του Κόσμου, που έρχεται στην επιφάνεια, για ακόμα μία φορά, μέσω μιας έξυπνης ταινίας όπως είναι ο "Κυνόδοντας", πως

όταν ελέγχουν το μυαλό μας, ελέγχουν τον κόσμο μας.

Ο Αυθεντικός Διαφωτισμός, τα Αυθεντικά Ελληνικά Μυστήρια, οι Αυθεντικές Μυητικές Σχολές, αυτό το στόχο έχουν.  Να μας Ξυπνήσουν, να μας Διαφωτίσουν, για την Πραγματική Αλήθεια, έτσι ώστε να σταματήσουμε επιτέλους να ζούμε σε μία κόλαση, σε μία πνευματική φυλακή, όπου καθημερινά θα εκμεταλλεύονται την ύπαρξη μας, ως σύγχρονους δούλους, και να ξαναγίνουμε και πάλι ελεύθερα θεϊκά - πνευματικά όντα, Συν-Θεοί, Συν-Δημιουργοί, Πραγματικών Επίγειων Παραδείσων και Ενάρετων (Ελληνικά μορφωμένων) Κοινωνιών.

Ας κατανοήσουμε λοιπόν, πως ο ξεπεσμός της Δύσης, οφείλεται στο γεγονός ότι μας ΤΥΦΛΩΣΑΝ και μας ΓΟΝΑΤΙΣΑΝ, για να εκμεταλλευτούν την ύπαρξη μας, και ας διεκδικήσουμε πίσω τη ζωή μας, αρχίζοντας από μία τραγικά αποκαλυπτική αλήθεια.

Ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε ποτέ! 

Ο Ιουδαιοχριστιανισμός είναι μία εθνικιστική απάτη, στοχεύοντας στην εξάπλωση του εβραϊκού πολιτισμού και ταυτόχρονα στην αφάνιση του Ελληνικού πολιτισμού και της Ελληνικής Φιλοσοφίας και Επιστήμης, το οποίο ΑΝΑ-γεννήθηκε μέσω του Ευρωπαϊκού Κινήματος Διαφωτισμού.

Ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε ποτέ!

Ο Χριστός (ο "ελληνικά" Χρισμένος για Ανθρωπιστική αποστολή), είναι ο καθένας από εμάς που Μυείται στον Ελληνικό Πολιτισμό, Ελληνική Μυητική Γνώση (Φιλοσοφία - Επιστήμη), και Ηρωϊσμό.

Ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε ποτέ!

Οι έννοιες είναι Ελληνικές και έχουν διαστρεβλωθεί για να υπηρετήσουν έναν παγκόσμιο εβραϊκό φασισμό, μία "εβραϊκής" νοοτροπίας ιδιοτέλεια, σκοτώνοντας το Ελληνικό Φως που ελευθερώνει κάθε άνθρωπο και Κοινωνία, σκοτώνοντας την Δημοκρατία και επιβάλλοντας μία Παγκόσμια Δικτατορία.

Ο Αυθεντικός 'Ελληνας είναι ένας "Χριστός" (Μύστης, Γνώστης), και όχι ένας "χριστιανός" (δούλος του Κυρίου του, αμόρφωτος, σκλάβος).

Ο Πραγματικός 'Ελληνας, είναι ένας Φωτισμένος 'Ηρωας και όχι ένα ιδιοτελές πρόβατο, που τον έχουν ξεγελάσει, ότι θα ωφεληθεί αν σκύβει κεφάλι στον "εβραϊκής νοοτροπίας" Κύριο του, στο εκάστοτε πολιτικό ή θρησκευτικό καθεστώς ολοκληρωτισμού.

Η αρχή του κακού είναι η Αμορφωσιά...

Γνωρίζοντας την Αλήθεια, Ελευθερωνόμαστε, και ανοίγεται η οδός της Ευημερίας και της Πνευματικής Δημιουργίας ως ένθεα όντα γλυτώνοντας από κάθε μορφής ζούγκλα.

[Rose]

Σύμφωνα με την ταινία, ένα παιδί είναι έτοιμο να φύγει από το σπίτι...

http://www.youtube.com/watch?v=QtshY8fikeQ&feature=related

...μόνο όταν πέσει ο δεξιός κυνόδοντας...   

Καλή Λευτεριά σε όλους μας...

Dogtooth Bathroom Scene
http://www.youtube.com/watch?v=JuADJ_3Ff0g

Η Αφύπνιση της Ελληνικής Ψυχής
http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,877.0.html
Φεβρουάριος 25, 2008

«Πάλι με χρόνια και καιρούς,
πάλι δικά μας θα’ ναι.»

Ζούσε κάποτε ένα αγόρι σε ένα αγρόκτημα, γιατί οι γονείς του ήθελαν να τον προστατέψουν από την χάβρα της μεγαλούπολης, που έτρεφε κινδύνους, και έτσι τον κρατούσαν μακριά από την Γνώση και τον Πολιτισμό.

Ο μικρός όμως καθώς μεγάλωνε, αν και ζούσε σε έναν παράδεισο, με όλη την φροντίδα, την αγάπη, αλλά και την αυστηρότητα μιας θρησκευόμενης οικογένειας, ζήτησε μια μέρα από τους γονείς του, να μάθει τι υπήρχε πέρα από το αγρόκτημα.

«Θέλουμε να σου διδάξουμε πως να σώσεις την ψυχή σου», του απάντησαν. «Καλύτερα να μην κάνεις τέτοιες ερωτήσεις, γιατί μπορεί ο Διάβολος να σε ακούσει, και θα αρχίσουν οι δοκιμασίες σου.»

«Τι είναι ο Διάβολος;» ρώτησε το παιδί με απορία, και του απάντησαν. «Είναι ένα κακό πνεύμα που κυνηγάει όσους έχουν την περιέργεια να Γνωρίσουν τι υπάρχει πέρα από το αγρόκτημα.»

«Πάρε αυτό το Ιερό Βιβλίο», του είπαν, «και ερεύνησέ το. Είναι όλη η γνώση και η σοφία που θα χρειαστείς στην ζωή σου.  Η γνώση της ύπαρξης του Σωτήρα, που θα μας σώσει.  Δεν υπάρχει σωτηρία για μας, τους ανθρώπους, παρά μόνο μέσω του Σωτήρα.»

Το παιδί, αν και τρομοκρατήθηκε με αυτά που άκουσε, ειδικά για το κακό πνεύμα, που πιθανόν να τον κυνηγούσε αν ήθελε να γνωρίσει τι υπήρχε πέρα από το αγρόκτημα, η περιέργειά του, καθώς και η ανησυχία του μεγάλωνε.

«Πρέπει να βρω τρόπο να αποδράσω», είπε μια μέρα στον εαυτό του, καθώς έκλεινε τα 18.  «Θέλω να γνωρίσω τι υπάρχει εκεί έξω, τι άνθρωποι ζούνε, πως σκέφτονται, πως ζούνε, τι τους προβληματίζει.»

Έτσι, όταν μια μέρα γνώρισε ένα πλανόδιο έμπορα, που περνούσε από τα μέρη τους, του ζήτησε να τον πάρει μαζί του, στην δούλεψή του, και έφυγε.

Ο νέος, άρχισε να ταξιδεύει και να γνωρίζει.  Οι ανατολικές γνώσεις, μια και ήταν ο δρόμος της πίστης, του ήταν οικείες, και άρχισε να τις ερευνά.  Μαγεμένος από τη σοφία της Ανατολής, αλλά και την κρυφή γνώση της θέωσης, πέρασε αρκετά χρόνια σε άσκηση, περιφερόμενος από μοναστήρι σε μοναστήρι, ασκούμενος πνευματικά, μέχρι που κατάφερε να αφυπνίσει τις ψυχικές του ικανότητες.

Είχε κατακτήσει μία γνώση, αλλά και ικανότητα, την οποία είχε πληρώσει πολύ ακριβά, μια και αρκετοί ήταν οι τσαρλατάνοι και οι απατεώνες που τον ταλαιπώρησαν στον δρόμο του, καθώς ήταν πάντα ευκολόπιστα ανοιχτός να γνωρίσει οτιδήποτε.

Εφόσον κορέστηκε η Ανατολή, επέστρεψε στην Δύση, πίσω στον τόπο του, μια και η περιέργεια του δεν είχε ικανοποιηθεί, όσον αφορά την κατανόηση της δημιουργίας, πλέον ορθολογιστικά, δηλαδή επιστημονικά.

Εκεί ανακάλυψε τις κρυφές σχολές, που κρατούσαν κάποια μυστικά, και υποσχόταν ότι ξεκλειδώνουν μία πολύ Αρχαία Γνώση.  Μιλούσαν για μια άλλη εποχή, όπου οι άνθρωποι κατείχαν ιδιαίτερες γνώσεις και δυνάμεις, αλλά η εποχή εκείνη καταστράφηκε, χάθηκε από την επιδρομή των σκοταδιστών, που μισούσαν την Γνώση.

Καθώς διδασκόταν ο νέος, στα κρυφά σχολειά, όλο και περισσότερα πράγματα του φαινόταν οικεία, και άρχισε να ψάχνει περισσότερες πληροφορίες για τον χαμένο αυτόν πολιτισμό, που ήταν η βάση της Σοφίας του Κόσμου.

Όμως σύντομα απογοητεύθηκε και από αυτές τις σχολές μια και υπήρχε μόνο η ανάμνηση εκείνης της εποχής, και όχι η πραγματική γνώση.  Αναγκάστηκε να συνεχίσει την έρευνα μόνος του, ψάχνοντας αρχαία κείμενα και παραδόσεις.

Με μεγάλη του έκπληξη, καθώς ερευνούσε μια μέρα κάποια αρχαία χειρόγραφα, γραμμένα σε μία γλώσσα μυστική, μη κατανοητή στο πλήθος, του αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο δράμα.

«’Ακουσε γιε μου,» έλεγε το χειρόγραφο.  «Όταν θα διαβάζεις αυτά τα λόγια, σημαίνει πως θα είσαι έτοιμος για να δεις την Αλήθεια.  Σε θέλω δυνατό και έτοιμο, να αντέξεις αυτά που θα σου πω.  Είσαι υιοθετημένος.  Αυτούς που γνώρισες ως γονείς σου, ως Παράδοση, είναι οι θετοί σου γονείς.  Δεν είναι οι πραγματικοί σου γονείς.  Οι πραγματικοί σου γονείς ήταν βασιλικής γενιάς, με τεράστια κληρονομιά.  Οι θετοί σου γονείς, ζήλεψαν το βασίλειό τους, σκότωσαν τους γονείς σου, και σε έκλεψαν μαζί με την κληρονομιά σου, όταν ήσουν ακόμα βρέφος.  Σε άρπαξαν και σε βάφτισαν στο δικό τους δόγμα, και σε κράτησαν μακριά από το να γνωρίσεις την αλήθεια.  Η κληρονομιά σου σε περιμένει εκεί που γεννήθηκες και μεγάλωσες, κάτω από τα Ελληνικά Εδάφη.  Όλη η γνώση και η σοφία που τόσο κουράστηκες να μαζέψεις από τα πιο μακρινά και εξωτικά μέρη του κόσμου, κείτονται κάτω από το χώμα που μεγάλωσες.»

Ο νέος έξαλλος, σε σοκ, αλλά και σε απέραντη θλίψη μπροστά στο δράμα που του αποκαλύφθηκε θέλησε να σκοτώσει τους θετούς του γονείς.  Όμως σύντομα συμπόνια και λύπη πλημμύρισε την ψυχή του, για το έγκλημα που επιτέλεσαν πάνω του.  Έλεγαν ότι δήθεν ήθελαν να τον σώσουν, αλλά του είχαν κάνει το μέγιστο κακό.  Του είχαν στερήσει όλη την Γνώση και το Φως των πραγματικών του προγόνων, του είχαν κλέψει όλη του την κληρονομιά, και τον είχαν φυλακίσει μέσα στην άγνοια, στερώντας του την Αληθινή Ζωή. Τον είχαν αναγκάσει να ταξιδέψει επί χρόνια σε τόπους μακρινούς, για να μάθει την Αλήθεια, ενώ η Αλήθεια βρισκόταν τόσο κοντά του.

Θυμάται όταν του έλεγαν, πως η Ζωή αυτή δεν έχει σημασία, αλλά μόνο η Ζωή μετά τον θάνατο.  Και έτσι προσπάθησαν να τον εμποδίσουν να ζήσει και να γνωρίσει την πραγματική ζωή, αυτή που τουλάχιστον σίγουρα ζούσε.

Τους λυπήθηκε, αλλά επέστρεψε στο αγρόκτημα.  Τους έδωσε λίγα χρήματα για να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους αξιοπρεπώς και τους έδιωξε για πάντα από κοντά του.

Με το θησαυρό που βρήκε στο αγρόκτημα, έχτισε ένα σχολείο, ένα μεγάλο λαμπρό πανεπιστήμιο, όπου πλέον θα δίδασκε την Αλήθεια, αυτήν την Γνώση που με τόσο κόπο απέκτησε.

[Rose]

Είναι γεγονός πως ο σημερινός Νεο-Ελληνας, έχει καταντήσει ένα υβρίδιο, ή καλύτερα μία ύβρις, μια και αποτελεί τη σύζευξη του Αρχαιοελληνικού και του εβραϊκού πολιτισμού.

'Εννοιες όπως η Ελληνική Φιλοσοφία, τα Ελληνικά Μυστήρια, και γενικά ο Αρχαιοελληνικός πολιτισμός έχουν αλλοιωθεί στη συνείδηση του Νεο-Ελληνα, λόγω της εβραιοχριστιανικής προπαγάνδας που επικρατεί στα χριστιανικά (όχι Ελληνικά) σχολειά, που στόχο έχουν να κρατούν τον Νεο-Ελληνα ένα υποτελή, εβραιολάτρη, να λατρεύει ψευδή ανθελληνικά είδωλα, αντί να φιλοσοφεί πάνω σε Αυτόχθονες Ελληνικές αρχές και αρχέτυπα.

Η Δήμητρα (η Μητέρα Φύση), μετανομάστηκε σε 'Αγιος Δημήτριος¹ (ένας δήμιος Ελλήνων),

η Παναγία (η Μεγάλη Ιέρεια), σε μία εβραία παρθένα που γέννησε το "μοναδικό παιδί" του Θεού,

ο Χριστός (ο 'Ελληνας Ηρωας), σε έναν εβραίο προφήτη που στόχο είχε να επιβάλλει τον εβραϊσμό σε όλη την γη...

οι Τρεις Ιεράρχες (εγκληματίες κατά του Ελληνισμού και της Γνώσης) σε Προστάτες των γραμμάτων... κτλ...

Και έτσι δυστυχώς ακόμα και σήμερα, το δράμα, του κοιμώμενου Νεο-Ελληνα, να σκοτώνει τον πολιτισμό του, συνεχίζεται...
______________________________________________________

- Μαμά, στη τάξη μας, υπάρχει μόνο μία Ελληνίδα, οι υπόλοιποι είναι χριστιανοί...

- Πως το κατάλαβες αυτό?

- Η 'Εφη μου είπε σήμερα, πως δεν πιστεύει πως υπάρχει ο Χριστός.  Στην αρχή μου είπε, πως είναι και αυτή χριστιανή, γιατί φοβόταν ότι δεν θα την κάνω παρέα.  'Οταν της είπα πως δεν ήμουν χριστιανή, μου είπε την αλήθεια.

- Εσύ δεν έχεις πρόβλημα, με τα άλλα παιδάκια, που δεν είσαι χριστιανή, αλλά Ελληνίδα?

- Ναι, έχω μαμά.  Δεν μου κάνουν παρέα.  'Εχω πρόβλημα.  Πρέπει να λέω και εγώ πως είμαι χριστιανή, και να λέω την αλήθεια μόνο όταν βρίσκομαι με Έλληνες.
______________________________________________________________________

Αυτά ήταν τα λόγια της επτάχρονης κόρης μας σήμερα.  Αυτό είναι το δράμα του Νεο-Ελληνα του 21ου αιώνα, που αναρωτιέται ακόμα, γιατί καταστρέφεται η κοινωνία του, από την "εβραϊκού" τύπου, απάτη και ιδιοτέλεια.

Αλλά ας διευκρινιστεί πλήρως, πως δεν υπάρχει μένος κατά των κατοίκων του Ισραήλ, ή των εβραίων γενικά.  Και αυτοί θύματα είναι μιας νοοτροπίας, που τους ήθελε ελεγχόμενους σκλάβους, μιας ελίτ ιεραρχίας ή εξουσίας, αρχιραβίνων ή επιχειρηματιών.

Διότι η εβραϊκή θρησκεία, προωθεί καθεστώτα ολοκληρωτισμού, (δηλαδή την Πυραμίδα), όπου η Ελίτ κερδίζει και ο λαός υποφέρει,

ενώ η Αρχαιοελληνική Φιλοσοφία, προωθεί τη Δημοκρατία (δηλαδή τον Κύκλο), όπου ευδοκιμεί ισόνομη Συνεργασία ατόμων και λαών.

Και καθώς η ψυχή του Ελληνοχριστιανού, συνεχίζει να παίζει τένις ανάμεσα σε δύο αντιφατικούς πολιτισμούς, η Ελλάδα μας, η χώρα του Φωτός, συνεχίζει να σκοτώνει τα παιδιά της...

________________________________________________________________________________________
¹ http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1149.0.html

[Rose]

- Μαμά, στη τάξη μας, υπάρχει μόνο μία Ελληνίδα, οι υπόλοιποι είναι χριστιανοί...

Δυστυχώς ο Αυτόχθονας 'Ελληνας σήμερα, αποτελεί μία μειονότητα στην χώρα του, που αντιμετωπίζεται ρατσιστικά, από χριστιανούς, μαζί με τους υπόλοιπους αλλόθρησκους, ή άλλης εθνικότητας συνανθρώπους μας. 

'Ομως μία, αν και μικρή αρχικά, ομάδα ανθρώπων, διεκδικούν πίσω την Ελληνική τους ταυτότητα, διεκδικούν να σκέφτονται και να εκφράζονται Ελληνικά, παρά τους χλευασμούς και τις προσβολές που δέχονται από συμπολίτες τους, ελληνοχριστιανούς, που δυστυχώς έπεσαν θύματα του σκοταδισμού και του θρησκευτικού φανατισμού.

Σήμερα συνάνθρωποί μας, εργάζονται για την Επανελλήνηση, δημιουργώντας συλλόγους και εκδηλώσεις, που στόχο έχουν να ξαναθυμίσουν στον κάθε συν-Ελληνα, την Αυθεντική του παράδοση και κληρονομιά.

http://pyrrphoros.wordpress.com/2011/02/02/hypatia11/

Σήμερα γιορτάζεται η Υπατία¹ αντί των τριών Ιεραρχών², και ανοίγεται ο δρόμος για την αποκατάσταση του Ελληνικού πολιτισμού πίσω στην χώρα μας, καθώς και ξεσκεπάζεται το έγκλημα της καταστροφής του πολιτισμού μας από τον χριστιανισμό³.

http://www.youtube.com/watch?v=rfWzR5GsiF4&feature=related



http://www.youtube.com/watch?v=bzV2x2A1OlE&feature=player_embedded#t=55s
http://www.youtube.com/watch?v=vD9s-FxYu7g&feature=player_embedded#t=21s
_____________________________________________________________________________

¹ http://www.youtube.com/watch?v=RbuEhwselE0
² http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,868.0.html
³ http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,870.0.html