Ο Σωκράτης, στο έργο του Πλάτωνα "Περί Αρετής", εμφανίζεται να διαλέγεται με τον Μένωνα αντικρούοντας το σοφιστικό εγχείρημά του, που με απλά λόγια υποστήριζε: "Αν κάτι το γνωρίζεις δεν χρειάζεται να το ερευνήσεις, αν όμως δεν το ξέρεις ήδη, τότε αδυνατείς να το διερευνήσεις".
Ο Σωκράτης, αντικρούει το σόφισμα, χρησιμοποιώντας την αρχαία εσωτερική μυστική παρακαταθήκη, λέγοντας:
"Έχω ακούσει Μένωνα, σοφούς άνδρες και γυναίκες να μιλάνε για τα θεία πράγματα. Είναι ιερείς και ιέρειες που ξέρουν για ποιά πράγματα μιλάνε. Τα λέει ακόμα και ο Πίνδαρος και πολλοί άλλοι από τους ποιητές που είναι θείοι. και θα σου τα αποκαλύψω βέβαια, αλλά εσύ θα κρίνεις αν είναι σωστά ή όχι. Λένε λοιπόν ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη, η οποία βέβαια τελευτά, αλλά ξαναγεννιέται και ποτέ δεν χάνεται. Και υπέρχει σοβαρός λόγος για αυτό, γιατί όπως έγραψε ο Πίνδαρος,
<όσοι θα αποτίσουν προς την Περσεφόνη τις ποινές του παλαιού της πένθους, αυτών τις ψυχές μετά από εννέα κύκλους, στον πάνω ήλιο ανεβάζει. Και από αυτές προέρχονται οι λαμπροί βασιλιάδες και εκείνοι που εξελίσσονται ταχύτατα σε δυνατούς χαρακτήρες και σε μεγάλους σοφούς. Και μετά από αυτό αποκαλούνται αγνοί ήρωες>".
