καποια στιγμη ο χαρος πηρε και το μαρξ, τον θεμελιωτη του ιστορικου και διαλεκτικου υλισμου, τον μαγκα που ειπε πως η θρησκεια ειναι του λαου το οπιο, τλεως παντων τον πηγαινει στην κολαση οπου τον αφηνει για κανα εξαμηνο..
τηλεφωνει ο βεελζεβουλης στον θεο και του εξιστορει τα καμωματα των κολασμενων...
-ασε, θεε, απτην ωρα που ηρθε υσηχια δεν ειδαμε...
Επαναστασεις, πορειες, διαδηλωσεις για καλυτερη ζωη στην κολαση, κολασμενοι ολων των χωρων ενωθειτε κτλ, κτλ
Με τα πολλα τον πηγαν στον παραδεισο να ηρεμησει η κολαση...
Μετα απο καιρο για δουλειες της κολασης, ο σαταν επισκεπτεται τον παραδεισο και ψαχνει να βρει το θεο...
Αλλα θεος πουθενα...
Μπαινει σε ενα μεγαλο καινουριο κτιριο, που δεν το ξαναδε..
βλεπει αγγελους να κοιτουν αποσβολωμενοι τον μαρξ να κυρηττει...
οπου ξαφνικα μεσα στο πληθος διακρινει το θεο...
-Θεε μου, θεε μου, του φωναζει...
και ο θεος του απαντα...
-δεν υπαρχει Θεος, μπουρζουι...
