Κατά βάση "Καλός"?

[Avaris]

Ο άνθρωπος δεν εξελίσεται από το κακό στο καλό.  Εξελίσεται από την άγνοια στη γνώση.

Πάρε έναν ενήλικα.  Αυτός όταν ήταν μωρό, είχε ελάχιστη νοημοσύνη.  Για να φάει θα λέρωνε τα ρούχα του.  Μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι κατά βάση ηλίθιος και βρωμιάρης?  Οι δυνατότητές του τότε μέχρι εκεί φτάνανε.

Ο άνθρωπος γενιέται ένα άκακο και αγνό μωρό.  Κουβαλάει το κάρμα του αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.  Στα πρώτα χρόνια της ζωής του (κυρίως 0-7 χρονώ) αποκτάει τα κόμπλεξ του.  Είναι τα μαθήματα που πρέπει να επιλύσει σε αυτή τη ζωή ώστε να ανέβει επίπεδο.  Έτσι μέχρι να ενηλικιωθεί, γίνεται εγωιστής, μνησίκακος, δικτατορίσκος, κομπλεξικός και δυστυχισμένος.  Όσα περισσότερα μαθήματα φορτώθηκε για αυτή τη σχολική περίοδο, τόσα περισσότερα ελατώματα έχει.  Τόσο πιο δυστυχισμένος είναι.  Όσα περισσότερα ελατώματα έχει, τόσο αυξάνοντε οι δυνατότητες για εξέλιξη.

Στην πορεία προκαλεί ζημιές.  Όπως όλα τα ανώριμα παιδιά.

Ωραία.....

0 - 7 ετών λοιπόν, έχει ροπή να συγκεντρώνει πάνω του όλα τα κακά της μοίρας....όλα τα αρνητικά....

Και γιατί παρακαλώ δεν είναι "προικισμένος" να συγκεντρώνει πάνω του όλα τα "καλά της Μοίρας"?

Γιατί σώνει και καλά όλοι οι άνθρωποι αναπτύσσουν μέσα τους όλα αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά?

Δηλαδή, τι άλλο χρειάζεται για να δούμε πως η φύση μας είναι να "αναπτύσσουμε κακά χαρακτηριστικά" τα οποία καλούμαστε στην πορεία να "μεταστοιχειώσουμε" για να ανελιχθούμε ως Συνειδητότητες?

Τι δείχνει αυτό?

Ότι το "Κακό στοιχείο" είναι ισχυρότερο μέσα μας γι' αυτό και θρέφεται και μεγαλώνει τόσο γρήγορα υπερκαλύπτοντας το "καλό στοιχείο".....

Να σε ρωτήσω επίσης:

έχεις δει μωρά, βρέφη, νήπια δηλαδή, πώς κάνουν όταν είναι όλα μαζί?

Σαν αγέλη είναι....

Εκεί που παίζουν, εκεί σκοτώνονται....διαμαρτύρονται, ρουφιανεύουν, κάνουν κλίκες μεταξύ τους και απομονώνουν τα πιο ευαίσθητα, κάνουν συμμορίες και χτυπάνε κάποια άλλα και χίλιες δυο κακές πράξεις....

Α, και πούσαι.....πρόσφατα μου ήρθε απο τον Παιδικό Σταθμό του γιού μου ένα χαρτί....

Κάθε μήνα έχει και μία ομιλία απο την Παιδοψυχολόγο του Σταθμού....

Η πρόσφατη ομιλία ήταν περί "Παραβατικότητας Νηπίων".....

Ώστε καλός ο καημένος ο άνθρωπος, ε?

Απλώς, μερικά "κομπλεξάκια"....ρε τα καημένα τα μωρά....τα αθώα....

[Κανένας]

0 - 7 ετών λοιπόν, έχει ροπή να συγκεντρώνει πάνω του όλα τα κακά της μοίρας....όλα τα αρνητικά....

Και γιατί παρακαλώ δεν είναι "προικισμένος" να συγκεντρώνει πάνω του όλα τα "καλά της Μοίρας"?

Εξαιρετική ερώτηση.  Σε ευχαριστώ που την έκανες διότι έτσι με έβαλες να το ψάξω και να μάθω κάτι παραπάνω. 

Η απάντηση είναι η εξής.

Το μωρό δέχεται θετικές και αρνητικές επιδράσεις.  Πχ από κάποια ταινία που θα δει ή κάποια σκηνή που θα διαδραματιστεί μπροστά του μπορεί να του εντυπωθεί η αξία και το αίσθημα της αγάπης, συντροφικότητας κτλ.

Επειδή όμως στον βέβηλο κόσμο που ζούμε, η άγνοια και η αρνητικότητα κυριαρχούνε, τα σύγχρονα παιδιά παίρνουν πολύ περισσότερες αρνητικές επιδράσεις από ότι θετικές.  Ακόμα και τα κόμικς που βλέπουνε, είναι γεμάτα βία.  Είναι φυσιολογικό λοιπόν να παρουσιάζουν αρνητική συμπεριφορά.

Ο εσωτερισμός και η ψυχανάλυση επικεντρώνονται στη μεταστοιχείωση των αρνητικών σε θετικά, διότι αυτό χρειάζεται επιδιόρθωση.  Τα όποια θετικά, δεν τα πειράζουμε. 

Όταν σαν κόσμος εξελιχθούμε αρκετά, τα μωρά πιθανότατα να δέχονται περισσότερες θετικές επιδράσεις και να ξεκινάνε με τρομακτικά πλεονεκτήματα σχετικά με τις σημερινές γενιές.

έχεις δει μωρά, βρέφη, νήπια δηλαδή, πώς κάνουν όταν είναι όλα μαζί?

Σαν αγέλη είναι....

Εκεί που παίζουν, εκεί σκοτώνονται....διαμαρτύρονται, ρουφιανεύουν, κάνουν κλίκες μεταξύ τους και απομονώνουν τα πιο ευαίσθητα, κάνουν συμμορίες και χτυπάνε κάποια άλλα και χίλιες δυο κακές πράξεις....

Εδώ η απάντηση είναι διπλή.  Πρώτον μπορεί ήδη να είχανε αρνητικές επιδράσεις.  Μιλάς για 3-4 χρονώ?  Άστα να πάνε.  Ήδη έχουν δεχτεί το μεγαλύτερο όγκο επιδράσεων. 
Δεύτερον, η φυσική εξέλιξη της ψυχοσύνθεσης και συμπεριφοράς.  Στη ζωή μας αναπτύσουμε πρώτα ένστικτα, μετά συναισθήματα και μετά νόηση. 

Κάπου διάβαζα ότι στην ηλικία των 5 χρονών περίπου τα παιδιά μαθαίνουν να λένε ψέματα και να εξαπατούνε τους μεγάλους.  Αυτό ένας ανεκπαίδευτος ενήλικας μπορεί να το εκλάβει σαν πολύ κακή συμπεριφορά. Αυτό όμως είναι πάρα πολύ καλό στοιχείο και δείχνει ότι το παιδί είναι έξυπνο. Είναι ένα στάδιο όπου εξασκεί τη νόησή του, καταλαβαίνει ότι μπορεί να κάνει διανοητικά παιγνίδια και δεν είναι χαζό.

Η αλήθεια είναι όμως ότι η παιδική ψυχολογία, το για πιο λόγο τα παιδιά συμπεριφέρονται έτσι σε διάφορες ηλικίες, δεν είναι το δυνατό μου σημείο. 

[Avaris]

    Κατά βάση καλός ο Καρδινάλιος Ρισελιέ?



                                                            Ο Τορκεμάδα?



                                                                                          Ο Ιγνάτιος Λογιόλα?



Καλό!!!!

[Avaris]

Εαν ο άνθρωπος είναι "κατά βάση Καλός", αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν κάτω απο τις κατάλληλες συνθήκες (πχ Πόλεμος) να "εθίζεται" τόσο εύκολα στον "φόνο" του συνανθρώπου του.

Ακόμη και αμάχων και μικρών παιδιών.

Ενίοτε δε και στον βασανισμό τους όπως και στους φριχτούς τρόπους θανάτωσης.

Μήπως εν τέλει, τον χωρίζει ίση απόσταση τόσο απο το "Καλό" όσο και απο το "Κακό"?

Εαν όμως καταλήξουμε σε ένα τέτοιο συμπέρασμα, τότε αυτόματα νομιμοποιείται με ίσο βάρος το "Κακό" έναντι του "Καλού".

Που σημαίνει πως αυτοδίκαια διεκδικεί την νόμιμη μερίδα του στον Ανθρώπινο Βίο και Κοινωνία.

Γεγονός που επίσης αυτοδίκαια γκρεμίζει όλον τον μηχανισμό τοποθέτησης του Καλού στον Άμβωνα του a priori Υπερασπιστή των Ανθρωπίνων Αξιών.

Αναγκάζει την Πτέρυγα του Καλού να μοιραστεί αυτή την θέση με την "αντίθετη Πτέρυγα".

Επαναδιατυπώνοντας για πολλοστή φορά τις έννοιες "Καλό - Κακό", "επιτρεπτό - μη επιτρεπτό".