Αποφθέγματα σοφίας και φράσεις με "δυνατά" νοήματα...

[Ορφέας]

    "Ο Θάνατος δεν είναι όταν σβήνουν τα φώτα. Είναι το σβήσιμο της λάμπας επειδή ήρθε η αυγή".
   
     Του Νομπελίστα Ινδού λογοτέχνη Ταγκόρ.

[Rose]

http://www.knossopolis.com/section-blog-layout/22.html

Ηρακλείτου Αποφθέγματα

Ηράκλειτος (544 - 484 π.Χ.)        

Ο Ηράκλειτος καταγόταν από οικογένεια Ιεροφαντών στην Έφεσο, πράγμα που σήμαινε ότι ήταν εκ γενετής στο επίκεντρο των ανωτέρων γνώσεων. Ονομάστηκε "σκοτεινός" διότι τα λεγόμενα του ήταν σε τέτοιο βαθμό λακωνικά που ήταν εντελώς δυσνόητα. Σε κάποια ηλικία ο Ηράκλειτος σιχάθηκε τον κόσμο και πήγε μόνος και έμεινε στο βουνό μακριά από τον όχλο.

[...]Αν δεν ελπίζεις, δε θα βρείς το ανέλπιστο, που είναι ανεξερεύνητο και απλησίαστο.

[...]Ο άρχοντας, που δικό του είναι το μαντείο στους Δελφούς, ούτε λέει ούτε κρύβει, αλλά μονάχα σημαίνει.

[...]Η Σίβυλλα, που με στόμα μαινόμενο εκστομίζει λόγια αγέλαστα, αφτιασίδωτα και αμύριστα, διασχίζει με τη φωνή της χιλιάδες χρόνια με τη βοήθεια του θεού.

[...]Ο άνθρωπος νήπιο αποκαλείται απ' τη θεότητα, όπως ακριβώς το παιδί από τον άντρα.

[...]Το ανθρώπινο ον δεν κατέχει την αληθινή γνώση, αλλά το θείο την κατέχει.

[...]Αν και ο λόγος αυτός είναι αιώνια οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να καταλάβουν και πριν τον ακούσουν και αφού τον ακούσουν για πρώτη φορά. Γιατί, ενώ τα πάντα συντελούνται σύμφωνα μ' αυτόν το λόγο, αυτοί μοιάζουν άπειροι όταν αποκτήσουνεμπειρία λέξεων και πράξεων σαν αυτές που εγώ διηγούμαι, όποτε διακρίνω το κάθε τι σύμφωνα με τη σύσταση του και εκθέτω το πώς έχει. Αλλά από τους άλλους ανθρώπους διαφεύγουν όσα πράττουν όταν είναι ξυπνητοί, ακριβώς όπως λησμονούν όσα πράττουν όταν κοιμούνται.

[...]Μ' όποιον πάνω απ' όλα αδιάκοπα συναναστρέφονται, το λόγο, που τα κυβερνάει όλα, μ' αυτόν έχουν διαφορές, και όσα συναντούν κάθε μέρα, τους φαίνονται ξένα.

[...]Δεν ξέρουν ούτε ν' ακούν ούτε να λένε.

[...]Όταν ακούν δεν καταλαβαίνουν και γι' αυτό μοιάζουν με κουφούς. Σ' αυτούς ταιριάζει η παροιμία: Παρόντες απουσιάζουν.

[...]Γιατί δε σκέφτονται οι πιο πολλοί απ' τους ανθρώπους, πάνω σ' αυτό που συναντούν, ούτε κι όταν το μάθουν, το γνωρίζουν, αλλά το φαντάζονται.

[...]Τα πιο πολλά από τα θεία πράγματα μας ξεφεύγουν από απιστία, και δεν γίνονται γνωστά.

[...]Ο θεός είναι μέρα, νύχτα, χειμώνας, καλοκαίρι, πόλεμος, ειρήνη, κορεσμός και πείνα. Αυτός μεταβάλλεται με τον τρόπο της φωτιάς: όποτε αναμιχθεί με θυμιάματα, ονομάζεται ανάλογα με τη μυρωδια του καθενός.

[...]Η φρόνηση είναι κοινή σ' όλους.

[...]Σ' όλους τους ανθρώπους έχει δοθεί η αυτογνωσία και η σωφροσύνη.

[...]Γι' αυτό πρέπει ν' ακολουθήσουμε τον κοινό λόγο, γιατί το κοινό είναι συμπαντικό. Ενώ όμως ο λόγος είναι κοινός, οι πολλοί ζουν σαν να έχουν μια ιδιαίτερη φρόνηση.

[...]Στην ψυχή ανήκει ο λόγος που αυξάνει απ' τον εαυτό του.

[...]Τα πέρατα της ψυχής δε θα βρείς προχωρώντας, όσο μακριά και αν σε φέρει ο δρόμος σου· τόσο βαθύ λόγο περιέχει.

[...]Ο Ηράκλειτος λοιπόν λέει ότι το παν είναι διαιρετό και αδιαίρετο, γεννητό και αγέννητο, θνητό και αθάνατο, λόγος και αιών, πατέρας και γιος, θεός και δικαιοσύνη. Αφού ακούσετε όχι εμένα αλλά το λόγο, είναι σοφό να ομολογήσετε πως τα πάντα είναι ένα.

[...]Το Εν, το οποίο μόνον είναι η Σοφία, θέλει και δε θέλει να καλείται με το όνομα του Δία.

[...]Νόμος είναι και η πειθαρχία στη θέληση του ενός.

[...]Εκείνοι που μιλούν με νου πρέπει να στηρίζονται σ' αυτό που είναι κοινό στα πάντα, όπως ακριβώς μια πόλη πρέπει να στηρίζεται στο νόμο της, και με περισσότερη δύναμη ακόμα. Γιατί όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι τρέφονται από τον ένα, το θεϊκό· γιατί αυτός κυριαρχεί όσο ακριβώς θέλει, επαρκεί για τα πάντα και περισσεύει.

[...]Ο πόλεμος είναι πατέρας όλων, όλων βασιλιάς. Άλλους ανέδειξε σε θεούς και άλλους σε ανθρώπους, άλλους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους.

[...]Πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι ο πόλεμος είναι κοινός και η διχόνοια δικαιοσύνη, και ότι τα πάντα γίνονται σύμφωνα με τη διχόνοια και την ανάγκη.

[...]Και ο κυκεώνας διαλύεται όταν δεν κινείται.

[...]Το αντίθετο συγκλίνει, και απ' τις διαφορές (γεννιέται) η πιο όμορφη αρμονία, και τα πάντα γίνονται με τη διχόνοια.

[...]Η αφανής αρμονία είναι καλύτερη απ' τη φανερή.

[...]Ο δρόμος που ανεβαίνει κι ο δρόμος που κατεβαίνει είναι ένας κι ο ίδιος δρόμος.

[...]Στο γναφείο ο δρόμος ο ευθύς και ο δρόμος ο λοξός είναι ένας κι ο ίδιος δρόμος.

[...]Συνδέσεις όλα κι όχι όλα, ομόνοια, διχόνοια, συμφωνία, ασυμφωνία: το Ένα γεννιέται απ' όλα και από το Ένα όλα.

[...]Του τόξου το όνομα είναι ζωή, αλλά το έργο θάνατος.

[...]Δεν καταλαβαίνουν πως το διαφορετικό συνομολογεί με τον εαυτό του· αρμονία αντιθέτων εντάσεων όπως στο τόξο και τη λύρα.

[...]Το ίδιο πράγμα υπάρχει σε μας, το ζωντανό και το πεθαμένο, το ξύπνιο και το κοιμισμένο, το νέο και το γερασμένο· γιατί αυτά μεταβάλλονται σ' εκείνα και, αντίθετα, εκείνα μεταβάλλονται σ' αυτά.

[...]Η θάλασσα είναι το πιο καθαρό και το πιο μολυσμένο νερό· για τα ψάρια είναι πόσιμο και σωτήριο, αλλά για τους ανθρώπους μη πόσιμο και ολέθριο.

[...]Οι αθάνατοι είναι θνητοί και οι θνητοί αθάνατοι· αυτοί ζουν από το θάνατο εκείνων κι εκείνοι πεθαίνουν από τη ζωή αυτών.

[...]Είναι τέρψη ή θάνατος για τις ψυχές να γίνονται υγρές. Είναι τέρψη γι' αυτές η πτώση τους στη γέννηση. Η ζωή μας γεννιέται από το θάνατο τους και η ζωή τους γεννιέται από το θάνατο μας.

[...]Το καλό και το κακό είναι ένα και το αυτό. Γιατί οι γιατροί, λέει ο Ηράκλειτος, που κόβουν και καίνε και με κάθε τρόπο βασανίζουν τους αρρώστους, τους ζητούν, ενώ δεν το αξίζουν, κι αμοιβή, ενώ η θεραπεία έχει τις ίδιες επιπτώσεις που έχουν κι οι αρρώστιες.

[...]Στα ίδια ποτάμια και μπαίνουμε και δεν μπαίνουμε, και είμαστε και δεν είμαστε.

[...]Δεν μπορούμε να μπούμε δυο φορές στο ίδιο ποτάμι, κατά τον Ηράκλειτο, ούτε ν' αγγίξουμε δυο φορές μια ουσία θνητή, γιατί σκορπίζεται και πάλι μαζεύεται με την οξύτητα και την ταχύτητα της μεταβολής, (και μάλιστα όχι πάλι, ούτε αργότερα, αλλά ταυτόχρονα εμφανίζεται και χάνεται) και πλησιάζει κι απομακρύνεται.

[...]Αυτοί που μπαίνουν στα ίδια ποτάμια δέχονται συνέχεια άλλα κι άλλα νερά· κι απ' τα υγρά βγαίνουν οι ψυχές σαν αναθυμιάσεις (  ;  ).

[...]Για τις ψυχές θάνατος είναι να γίνουν νερό, για το νερό θάνατος να γίνει γη, από τη γη γίνεται νερό κι απ' το νερό ψυχή.

[...]Στην περιφέρεια του κύκλου η αρχή και το πέρας συμπίτουν.

[...]Η φωτιά ζει το θάνατο της γης κι ο αέρας ζει το θάνατο της φωτιάς, το νερό ζει το θάνατο του αέρα και η γη του νερού.

[...]Τα ψυχρά θερμαίνονται, το θερμό ψύχεται, το υγρό ξεραίνεται, το στεγνό δροσίζεται.

[...]Ο αιώνας είναι ένα παιδί που παίζει, ρίχνοντας ζάρια· ενός παιδιού η βασιλεία.

[...]Αν όλα τα όντα γίνονταν καπνός, θα το γνωρίζαμε με τα ρουθούνια.
 
[...]Όλα τα κυβερνά ο Κεραυνός.  Η φωτιά είναι χρεία και χορτασμός· γι' αυτόν χρεία είναι η τάξη, και η εκπύρωση χορτασμός.  Πράγματι, ο Ηράκλειτος λέει, ότι η φωτιά, όταν επέλθει, θα κρίνει και θα καταλάβει τα πάντα.

[...]Τα πάντα ανταλλάσσονται με τη φωτιά και με τα πάντα η φωτιά, όπως τα εμπορεύματα με το χρυσάφι, και το χρυσάφι με τα εμπορεύματα.

[...](Η φωτιά) μεταβαλλόμενη αναπαύεται.

[...]Θα ξεφύγει ίσως κανείς από το αισθητό φως, αλλά είναι αδύνατο να ξεφύγει από το νοητό. Ή, όπως λέει ο Ηράκλειτος, πως κανείς να κρυφτεί απ' αυτό που δεν δύει ποτέ;

[...]Αυτόν εδώ τον κόσμο, τον ίδιο για όλους, ούτε κανείς θεός ούτε άνθρωπος τον έπλασε, αλλ' ήταν από πάντα και είναι και θα είναι αιώνια ζωντανή φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο.

[...]Η φωτιά μετατρέπεται πρώτα σε θάλασσα· και το μισό της θάλασσας γίνεται γη και το άλλο μισό σίφουνας. (Ο Ηράκλειτος) θέλει να πει μ' αυτό πως με τη δύναμη της η φωτιά, υπό την επήρεια του θείου Λόγου που κυβερνά τα πάντα, μετατρέπεται δια μέσου του αέρα σε υγρασία, πυρήνα της όλης διάταξης του σύμπαντος, και την οποία ονομάζει θάλασσα. Από αυτήν ξαναγεννιούνται η γη ο ουρανός και ό,τι εμπεριέχουν. Το πώς ο κόσμος οδηγείται ξανά προς τα πίσω και αφανίζεται από τη φωτιά, το εξηγεί καθαρά: Η (γη) διαλύεται σε θάλασσα και φτάνει στο ίδιο μέτρο αναλογίας που ίσχυε πριν γίνει γη.

[...]Ο χαρακτήρας του ανθρώπου, ο δαίμονας του.

[...]Ο ωραιότερος πίθηκος είναι άσχημος όταν συγκρίνεται με το γένος των ανθρώπων.

[...]Ο σοφότερος άνθρωπος, όταν συγκρίνεται με το θεό, φαίνεται πίθηκος και στη σοφία και στην ομορφιά και σ' όλα τ' άλλα.

[...]Όπως μια αράχνη στο κέντρο του ιστού της, μόλις μια μύγα κόβει ένα νήμα του, το αισθάνεται και τρέχει γρήγορα σαν να υπέφερε για το κομμένο νήμα, έτσι και η  ψυχή του ανθρώπου, όταν ένα μέρος του σώματος τραυματίζεται, ορμάει προς τα 'κεί σαν να μη μπορεί να υποφέρει τη λαβωματιά του σώματος με το οποίο είναι δεμένη γερά και αρμονικά.

[...]Γιατί αν δεν οργάνωναν πομπή για το Διόνυσο και δεν τραγουδούσαν το φαλλικό ύμνο, όσα έκαναν θα ήταν αναιδέστατα. Άλλα ο Άδης και ο Διόνυσος είναι το ίδιο πράγμα, που στ' όνομά του μαίνονται και βακχεύουν.

[...]Ο Ηράκλειτος είπε ότι η ίδια “γιατρειά” θεραπεύει φοβερές ασθένειες και ελευθερώνει τις ψυχές από συμφορές.

[...]Είναι δύσκολο να πολεμά κανείς την καρδιά του· γιατί αυτό που θέλει, το αγοράζει με ψυχή.

[...]Οι ψυχές οσμίζονται μέσα στον Άδη.

[...]Εκεί πέρα, μπροστά σ' αυτόν που είναι, ανασταίνονται και γίνονται άγρυπνοι φύλακες των ζωντανών και των νεκρών.

[...]Πράγματα που δεν ελπίζουν ούτε φαντάζονται περιμένουν τους ανθρώπους μετά το θάνατο τους.

[...]Οι πιο μεγάλοι θάνατοι έχουν την πιο μεγάλη μοίρα.

[...]Θάνατος είναι όσα βλέπουμε ξύπνιοι, και ύπνος όσα κοιμισμένοι.

[...]Όταν τα μάτια του σβήνουν, ο άνθρωπος ανάβει φως για τόν εαυτό του μέσα στη νύχτα. Ζωντανός στον ύπνο του, όταν τα ιάτια του κλείνουν, αγγίζει τον πεθαμένο, ξύπνιος, αγγίζει αυτόν που κοιμάται.

[...]Για τους ξύπνιους ένας και κοινός κόσμος υπάρχει, αλλά κάθε κοιμισμένος ξαναγυρνά στο δικό του ιδιαίτερο κόσμο.

[...]Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σ' αυτά που γίνονται στον κόσμο.

[...]Η φύση αγαπά να κρύβεται.

[...]Αν ο ήλιος δεν υπήρχε, θα ήταν νύχτα παρά τα άλλα άστρα.

[...]Ο ήλιος, κύριος και φύλακας των περιόδων, ορίζει, κατανέμει, φανερώνει και αποκαλύπτει τις μεταβολές και τις εποχές που φέρνουν τα πάντα.

[...]Της αυγής και της εσπέρας τέρματα η άρκτος και απένανντι στην άρκτο, το όριο του λαμπερού Δία.

[...]Γιατί ο ήλιος δεν μπορεί να υπερβεί τα όρια του, αλλιώς θα τον βρουν οι Ερινύες που βοηθούν τη δικαιοσύνη.

[...]Ο ήλιος έχει το πλάτος ανθρώπινου ποδιού.

[...]Ο ήλιος καθημερινά είναι νέος, είναι νέος διαρκώς και ακατάπαυστα.

[...]Πρέπει να θυμόμαστε και εκείνον που ξεχνάει πού οδηγεί ο δρόμος.

[...]Γιατί μια είναι η σοφία: το να γνωρίζεις τη σκέψη που κυβερνάει όλα μέσα απ' όλα.

[...]Απ' όσων τα λόγια άκουσα, κανείς δε φτάνει σε τούτο, να αναγνωρίσει, δηλαδή, πως το σοφό είναι απ' όλα χωρισμένο.

[...]Η σωφροσύνη είναι η πιο μεγάλη αρετή, και η σοφία του να λες την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τη φύση, ακούγοντας την.

[...]Γιατί πρέπει οι φιλόσοφοι να γνωρίζουν καλά πολλά πράγματα.

[...]Δεν πρέπει ούτε να κάνουμε ούτε να μιλάμε όπως όταν κοιμόμαστε· γιατί και τότε νομίζουμε πως κάνουμε και μιλάμε.

[...]Γιατί ποιος είναι ο νους τους ή η φρόνηση τους; Πείθονται απ' τους τραγουδιστές του λαού και παίρνουν τον όχλο για δάσκαλο τους, χωρίς να ξέρουν ότι “οι πολλοί είναι κακοί και οι καλοί λίγοι”.

[...]Όταν γεννιούνται, θέλουν να ζήσουν και να βρουν το θάνατό τους, ή μάλλον την ανάπαυση· και αφήνουν παιδιά που θα πεθάνουν με τη σειρά τους.

[...]Δεν πρέπει να φερόμαστε σαν παιδιά υπό την κηδεμονία γονέων, δηλαδή απλούστερα, επειδή έτσι τα έχουμε παραλάβει.

[...]Αναζήτησα τον εαυτό μου.

[...]Όσα μπορώ να δω, ν' ακούσω και να μάθω, αυτά είναι που προτιμώ.

[...]Παιδιών παιχνίδια οι ανθρώπινες γνώμες.

[...]Ένας άνθρωπος για μένα αξίζει όσο μύριοι, όταν είναι άριστος.

[...]Διαφορετική είναι η ηδονή για το άλογο, το σκυλί και τον άνθρωπο, αφού τα γαϊδούρια θα προτιμούσαν άχυρα αντί χρυσάφι. Γιατί πιο ευχάριστη είναι η τροφή για τα γαϊδούρια παρά το χρυσάφι.

[...]Τα γουρούνια πλένονται στο βόρβορο, τα πουλερικά στη σκόνη ή στις στάχτες.

[...]Γιατί ο άνθρωπος ο ευγενικός δεν πρέπει να είναι ακάθαρτος ούτε άπλυτος ούτε να χαίρεται στο βόρβορο. Τα γουρούνια τέρπονται πιο πολύ στο βόρβορο παρά στο καθαρό νερό.

[...]Αν η ευτυχία βρισκόταν στις σωματικές απολαύσεις, θα λέγαμε ευτυχισμένα τα βόδια όταν βρίσκουν μπιζέλια για να φάνε.

[...]Οι άριστοι προτιμούν το ένα από όλα, την αιώνια δόξα των θνητών. Αλλά οι πολλοί χορταίνουν σαν τα κτήνη.

[...]Όσοι ζητούν χρυσάφι σκάβουν πολύ τη γη και λίγα βρίσκουν.

[...]Κάθε τι που έρπει εξουσιάζεται με χτυπήματα.

[...]Την υπεροψία πρέπει κανείς να σβήνει περισσότερο παρά την πυρκαγιά.

[...]Ο λαός πρέπει να μάχεται για το νόμο όπως ακριβώς για τα τείχη του.

[...]Για τα μέγιστα πράγματα ας μη κάνουμε υποθέσεις στην τύχη.

[...]Για το θεό όλα τα πράγματα είναι όμορφα, αγαθά και δίκαια· αλλά οι άνθρωποι μερικά πράγματα θεωρούν άδικα και άλλα δίκαια.

[...]Ο βλάκας μπροστά σε κάθε λόγο αγαπά να τρομάζει.

[...]Για τους ανθρώπους δεν είναι το καλύτερο να γίνονται όσα θέλουν.

[...]Τα πτώματα είναι πιο πολύ για πέταμα από την κοπριά

[...]Τα σκυλιά γαβγίζουν αυτούς που δεν γνωρίζουν.

[...]Η αρρώστια κάνει την υγεία ευχάριστο και καλό πράγμα, η πείνα το χορτασμό, η κούραση την ανάπαυση.
 
[...]α)Είναι προτιμότερο να κρύβεις την αμάθεια, αλλά αυτό είναι δύσκολο όταν γίνεται μέσα στην κραιπάλη και στο μεθύσι.
β)Είναι προτιμότερο να κρύβεις την αμάθεια παρά να την αποκαλύπτεις παντού.

[...]Γιατί τα μάτια είναι ακριβέστεροι μάρτυρες από τα αυτιά.

[...]Τα μάτια και τα αυτιά είναι κακοί μάρτυρες για τους ανθρώπους που έχουν βάρβαρες ψυχές.

[...]Ο Ηράκλειτος ονομάζει την έπαρση νόσο ιερή και λέει ότι η όραση ψεύδεται.

[...]Από ένα... ή από λίγους θα μπορούσαν να γίνουν (θυσίες ανθρώπων ολωσδιόλου καθαρών).

[...]Αυτοί δεν θα μπορούσαν να ξέρουν το όνομα της Δικαιοσύνης, αν αυτά τα πράγματα (οι αδικίες) δεν υπήρχαν.

[...]Εκείνος που χαίρει μεγάλης εκτίμησης δε γνωρίζει και δε φυλάει παρά μόνο τα καλά να πιστεύει κανείς πράγματα· αλλά η Δικαιοσύνη θα πιάσει αυτούς που κατασκευάζουν και μαρτυρούν ψέματα.

[...]Οι θεοί και οι άνθρωποι τιμούν εκείνους που πέθαναν στη μάχη.

[...]Σε ποιους προφητεύει ο Ηράκλειτος; Σε πλανώμενους τη νύχτα αλήτες, μάγους, βάκχους, μαινάδες και μύστες· αυτούς απειλεί με μεταθανάτια τιμωρία, σ' αυτούς προφητεύει τη φωτιά· γιατί στα καθιερωμένα απ' τους ανθρώπους μυστήρια μυούνται με τρόπο ανίερο.

[...]Καθαρίζονται μιαινόμενοι μ' άλλο αίμα, όπως κάποιος που, χωμένος μέσα στη λάσπη, θα ήθελε να ξεπλυθεί με λάσπη. Αν κάποιος τον έβλεπε να κάνει κάτι τέτοιο θα τον έπαιρνε για μανιακό. Και σε τέτοια αγάλματα προσεύχονται, όμοιοι μ' εκείνον που θα φλυαρούσε μέσα στο σπίτι του, χωρίς να γνωρίζει ποιοι είναι θεοί και ποιοι ήρωες.

[...]Κάματος είναι το να μοχθεί κανείς και να εξουσιάζεται απ' τους ίδιους.

[...]Ποτέ να μη σας λείψει ο πλούτος, Εφέσιοι, για να βγαίνει στη φόρα η πονηριά σας.

[...]Όλοι οι ενήλικες Εφέσιοι θα έπρεπε να κρεμαστούν και ν' αφήσουν την πόλη τους στους ανήλικους, γιατί εκείνοι έδιωξαν τον Ερμόδωρο, τον πιο άξιο άντρα, λέγοντας: “Κανείς από μας ας μην είναι ο πιο άξιος. Ειδεμή, ας πάει αλλού και με άλλους”.

[...]Ένας άντρας, όταν μεθύσει, αφήνεται να οδηγείται από ένα ανήλικο παιδί: παραπατάει χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει, γιατί έχει υγρή ψυχή.

[...]Η ξηρή ψυχή είναι σοφότατη και άριστη.

[...]Ο πιο όμορφος κόσμος είναι σα σωρός σκουπίδια χυμένα στην τύχη.

[...]Ο Όμηρος ήταν αστρολόγος.

[...]Ο Ηράκλειτος και ο Δημόκριτος μαρτυρούν πως ο Θαλής υπήρξε ο πρώτος αστρονόμος.

[...]Στην Πριήνη γεννήθηκε ο Βίας γιος του Τευτάμου, που ο λόγος του ξεπερνά όλων των άλλων.

[...]Σύμφωνα με το νόμο των ετών, η εβδομάδα ενώνεται με τη σελήνη, αλλά διαιρείται με τις άρκτους, τα δυο σημεία της αθάνατης μνήμης.

[...]Κάθε πράγμα αυξάνει με τον τρόπο του, σύμφωνα μ' αυτό που του χρειάζεται.

[...]Ο Ηράκλειτος είπε στους Αιγυπτίους: “Αν είναι θεοί, γιατί τους θρηνείτε; Αλλά εάν τους θρηνείτε, μη τους θεωρείτε θεούς”.

[...]Ο Ηράκλειτος, βλέποντας τους Έλληνες να προσφέρουν δώρα στους θεούς, είπε: “Προσεύχονται στα αγάλματα των θεών σαν να μπορούσαν να τους ακούσουν, ενώ δεν τους ακούνε, δεν δίνουν, όπως και δεν μπορούν τίποτα να ζητήσουν”.

[...]Δεν πάει να αστειεύεται κανείς σε σημείο που ο ίδιος να γίνεται γελοίος, έλεγε ο Ηράκλειτος.

[...]Ο Ηράκλειτος έλεγε πως η έπαρση είναι εμπόδιο στην προκοπή.

[...]Οι τιμές υποδουλώνουν θεούς και ανθρώπους.

[...]Οι κακοί άνθρωποι είναι εχθροί εκείνων που λένε την αλήθεια.

[...]Η παιδεία είναι ένας άλλος ήλιος για τους μορφωμένους.

[...]Ο συντομότερος δρόμος για ν' αποκτήσεις καλή φήμη είναι το να γίνεις καλός.

[...]Κατά τον Ηράκλειτο, οι ψυχές που πέσανε μαχόμενες είναι καθαρότερες από εκείνες που κύλησαν σ' αρρώστιες.

[...]Υπάρχει σ' όλα επέμβαση της ειμαρμένης (  ;  )...

[Rose]

Να φυλάγεσαι από εκείνους που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους ήσυχα και ειρηνικά. Είναι αδίστακτοι.

(Claes Andersson)

[ΔΙΟς ΑΕΤΟς]

Υπέροχα όλα όσα είπατε!!! Επιτρέψτε μου να παραθέσω κι εγώ μια αγαπημένη μου φράση....

Τρισμακάριοι όσοι κρατούν,και δέν λυγούν,
απάνω στούς ώμους τους,το ΜΕΓΑ,ΕΞΑΙΣΙΟ,ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ,ΜΥΣΤΙΚΟ:
Kαι το ένα τούτο.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
(Ασκητική Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗς)

[Rose]

Τρισμακάριοι όσοι κρατούν,και δέν λυγούν,
απάνω στούς ώμους τους,το ΜΕΓΑ,ΕΞΑΙΣΙΟ,ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ,ΜΥΣΤΙΚΟ:
Kαι το ένα τούτο.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
(Ασκητική Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗς)

Είναι έτσι ακριβώς, μόνο που αυτό το διαπιστώνουμε μετά την Φώτιση, όταν έχουμε κατανοήσει όλα τα Μυστικά και όλα τα Κρυμμένα.  Αν το πούμε στην αρχή της αναζήτησής μας, τότε θα παραμείνουμε α-φώτιστοι.

[ΔΙΟς ΑΕΤΟς]

Ετσι είναι αγαπητή ROZE.Τα μυστικά και τα κρυμμένα..ναί σε αυτά αναφέρετε ο Καζατζάκης,απλοικός,λιτός,Δορικός.
Αλλοι τα κατανοούν με μόχθο πολύ και χρόνια και χρόνια επίπονες μελέτες,επάνω σε μελέτες άλλων, και πάλι και πάλι...κι ύστερα ανηφόρα πρός το Ορος της φώτεισης.Κι ίσως και τότε ακόμη να υπάρχουν ψύγματα ασάφειας σε λόγους σαν κι αυτόν που παράκαιρα λίγο (συγχωρείστε με) παρέθεσα.
Αλλοι πάλι,το διαβαζουν,κι έτσι απλά,γίνετε φώς.Γιατι ίσως κάποια λόγια έτσι είναι.Να βγαίνουν απο τις γραμμές και να τρυπώνουν ευθεία στην ψυχή και να ριζώνουν εκεί.Αρκεί τα μάτια που τα διαβάζουν να'ναι έτοιμα να τα περάσουν εντός τους και το πνεύμα να τα δεχθεί.
Εγραψα πως παραθέτω μια φράση που μου αρέσει πολύ.Σημαίνη ασφαλώς πως και κατανοώ.Με λυτρώνη και με κανει να νοιώθω ανάταση.Το βάρος που αναφέρει,το φορτίο αυτό,είναι θαρρώ και κληρονομιά και ευλογία.Είναι μαζί και το ξίφος που σπάει κάθε γόρδιο δεσμό και ελευθερώνει αυτόν που θέλει να προχωρά όλο πρός τα άνω.Μα κάθε προσπάθεια ανάλυσης μιάς τόσο απλοικής φράσης που μόνο να την αισθανθή πρέπει κανείς και ποτέ να την '' εξηγήσει'' νομίζω οτι χαλάει απλώς την ομορφιά και την αρμονία της.
Ωστόσο εγώ δεν έχω δυνατότητα επεξεργασίας στο κείμενο αγαπητή μου ROZE.Αν θεωρείτε πώς είναι νωρίς ακόμη για τέτειου είδους φράσεις,ας το διαγράψετε και το παραθέτετε όποτε θεωρείτε σκόπιμο στην σειρά των Πόστ.Το θέμα είναι τα νοήματα των φράσεων να έρχοντε ομαλά.
Με σεβασμό.

[Rose]

Αγαπητή Διος Αετός,

πολλές φορές, λόγια που έχουν ειπωθεί, από φωτισμένες προσωπικότητες, παρερμηνεύονται, διότι δεν λαμβάνεται υπόψιν, όλη η προϊστορία.  Και έτσι, στην παραπάνω περίπτωση, μπορεί κάποιος, λανθασμένα, να καταλήξει στο συμπέρασμα, πως δεν χρειάζεται να ψάξουμε, δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε, δεν χρειάζεται να μελετήσουμε, δεν χρειάζεται να προβληματιστούμε. 

'Ομως ο δρόμος της καρδιάς, όταν δεν συνδοιάζεται με την Διανόηση, με την Πνευματική εργασία, καταλήγει σε μία αποτυχία.

Γι'΄αυτό το λόγο, και στην παραπάνω φράση, χρειάζεται να κατανοήσουμε, τι πέρασε ο Καζαντζάκης, τι ένιωσε, τι έζησε, πριν τελικά καταλήξει σε αυτή τη φράση, όταν πλέον, πολλά Μυστικά, αν όχι όλα, του ήταν Κατανοητά, και ξεκάθαρα.

[Rose]

Αδελφή μας, μας έστειλε το παρακάτω βίντεο.

Απολαύστε τον Sean Connery να απαγγέλει την Ιθάκη του Καβάφη σε μουσική υπόκρουση Βαγγέλη Παπαθανασίου. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΙΘΑΚΗ

Ο Σον Κόνερι απαγγέλει την Ιθάκη του Καβάφη
http://www.youtube.com/watch?v=9puxoJ1f6YU&feature=youtu.be