Επειδή ο Σκωτικός τύπος μας ήρθε μέσω Ιταλίας, μέχρι που με τον πρίγκηπα Ροδοκανάκη, πρώτο Ύπ.'. Ταξ.'. οργανώθηκε η Ανατολή των Αθηνών, τα τυπικά ήταν μετάφραση από τα Ιταλικά. Αυτό βέβαια έχει λίγη σημασία, διότι, οι εκδόσεις των τυπικών, ανάλογα με την εποχή, παρουσιάζουν μεγάλες αλλαγές και διαφοροποιήσεις, σε βαθμό μάλλιστα να είναι δύσκολα συγκρίσιμα τα σύγχρονα, με τα παλαιότερα σωζόμενα. Ειδικά μάλλιστα ο δεύτερος βαθμός, παρουσιάζει πολλές προσθήκες και αλλαγές, με αποτέλεσμα να μοιάζουν τα τυπικά ελάχιστα μεταξύ των, όταν συγκρίνονται τυπικά από διαφορετικές χώρες.
Η γλώσσα των τυπικών, με την πάροδο του χρόνου, παίρνουν την μορφή της καθομιλουμένης. Προφανέστατα οφείλει ο Τεκτονισμός να τα αποδώσει στην γλώσσα που μιλάμε, χωρίς κανέναν φόβο μήπως χάσουν την ουσία ή την αξία τους, αρκεί βέβαια η απόδοση να γίνεται από πραγματικούς γνώστες των τελετουργικών.
Σε όσους νοσταλγούς της καθαρεύουσας, έχουμε να αντιτείνουμε ότι, αν είναι υποστηρικτές του αμετάβλητου των τυπικών, αυτά θα όφειλαν να είναι Βικτωριανά Αγγλικά, όπως αναλογικά η καθολική λειτουργία διατηρεί ακόμη τα Λατινικά.
Για τους ευφάνταστους περί μυστικών κωδικών, θα έπρεπε να υποστηρίζουν και αυτοί την γλώσσα που αυτά πρωτογράφτηκαν, καθότι κάθε διαφορετική απόδοση θα έχει απωλέσει τον υποτιθέμενο κώδικα. Τέλος πάντων, αυτά είναι γλαφυρότητες. Απλά, η δύναμη της συνήθειας είναι τεράστια και οι με πάρκινσον πλέον ταγοί του ντόπιου Τεκτονισμού, όντες νοσταλγοί των τύπων που έχουν συνηθήσει, δυσκολεύονται να προσαρμοσθούν σε γλωσσικές αλλαγές, τις οποίες βέβαια αντιμετωπίζουν ως ιεροσυλία.
Περί Εθνικού Ύμνου, δεν υπάρχει σε άλλα τεκτονικά σώματα, ούτε στον Μικτό Τεκτονισμό, ούτε και σε άλλους τύπους. Θα περίμενα με έργα να δείχνει τον πατριωτισμό της η Μεγάλη Στοά, όπως π.χ. στο θέμα της αναγνώρισης της Μεγάλης Στοάς των Σκοπίων και όχι με πλειοδοσίες εντυπωσιασμού. Άλλωστε, ούτε οι προσευχές -όπως συνηθίζει η ΕΜΣΤΕ- ούτε τα πατριωτικά άσματα έχουν θέση στις τεκτονικές εργασίες. Θα μπορούσαν βέβαια να υμνούν τον Εθνικό Ύμνο σε ξεχωριστές εορτές και εκδηλώσεις κατά περίπτωση....
Τελικά, ο <τύπος> συνεχίζει να θριαμβεύει σε βάρος της ουσίας !!!!