Πιστεύω πως τόσο εδώ, όσο και σε πολλά άλλα ζητήματα, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ακούσουμε την καρδιά μας. Είναι φυσικό, ο κάθε άνθρωπος κι εδώ συγκεκριμένα ο κάθε εσωτεριστής, να έλκεται από το τάδε ή το δείνα τάγμα.
Η αλήθεια είναι πως ειδικά στη σύγχρονη εποχή ανθούν τα τάγματα που υπόσχονται πολλά. Ταυτόχρονα όμως τα υπόσχονται γρήγορα, εύκολα και με το (βαρύ) αζημίωτο... Πριν γίνω μέλος του Ροδοσταυρισμού, με απασχολούσε έντονα το αν τελικά θα έπρεπε να ενταχθώ σε ένα τάγμα ή αν έπρεπε να ακολουθήσω έναν μοναχικό δρόμο, να ανακαλύψω αν θέλετε τον τροχό από την αρχή και κάθετί σχετικό με τον εσωτερισμό να το δοκιμάσω πρώτα και μετά να καταλήξω.
Δεν μπορώ να πω ότι τελικά αυτή η οπτική μου καθόταν καλά στο μυαλό (σε αντίθεση με τα πιστεύω του φίλου μου του Παύλου Β.) Ο λόγος ήταν το ότι πίστευα πολύ στην ανιδιοτέλεια των παλιών-παραδοσιακών μυητικών ταγμάτων αλλά ταυτόχρονα και στο ότι έχουν περάσει από αιώνες ζωής, έχουν δείξει την αξία τους και κάποια από αυτά, πραγματικά αποτελούν πνευματικούς φάρους στην εσωτερική αναζήτηση.
Ταυτόχρονα, δεν μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο τάγμα ως προς την αποτελεσματικότητά του σε σχέση με τα υπόλοιπα. Ένα ρητό λέει πως ο δρόμος προς τη θέωση ή προς την επαφή με τον θεό είναι στην ουσία ένα ουράνιο τόξο. Εσύ διαλέγεις το χρώμα που σου αρέσει και σε έλκει αλλά ένα είναι το σίγουρο:
Όλα τα χρώματα οδηγούν στον ίδιο θεό... Τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Είναι απλά μία φράση που δείχνει πως ο μυστικιστικός "έρωτας" (όπως και ο υλικός) εκφράζονται και υλοποιούνται με διαφορετικό τρόπο στον κάθε άνθρωπο, πάντα όμως με κοινό σκοπό και αποτέλεσμα.
Δεν μπορώ να πω ότι ο Ροδοσταυρισμός (AMORC) είναι πιο αληθοφανές και ανιδιοτελές τάγμα από το Golden Dawn, το Ordo Templi Orientis, τον Τεκτονισμό ή το τάγμα των Illuminati κλπ. Απλώς το κάθε τάγμα προσεγγίζει αυτό που ονομάζουμε αυτογνωσία, ένωση με το θείο, κοινωνία με τον εσώτερο εαυτό κλπ με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Η επιλογή τους είναι κατά κάποιον τρόπο ένα "take it or leave it".
Βέβαια, όλα τα τάγματα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Έτσι, το αποτέλεσμα αξιολογείται από το αν μπαίνοντας σε ένα τάγμα και ακολουθώντας τις διδαχές του, σε ένα εύρος ετών βγαίνεις τελικά κερδισμένος ή όχι. Στη σύγχρονη εποχή, που ονομάζεται εποχή της πληροφόρησης, είναι πιο εύκολο και άμεσο από κάθε άλλη εποχή να έχει κάποιος την πρώτη εικόνα για το κάθε τάγμα. Θεωρώ πως από τη μία πλευρά είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε μια τέτοια εποχή αλλά από την άλλη είμαστε άτυχοι γιατί η εποχή αυτή στερείται εκείνου του αέρα μυστικισμού και υπερβατισμού που επικρατούσε κατά τον μεσαίωνα
Πάραυτα, είναι στο χέρι μας να πάρουμε άμεσα μία σωστή απόφαση που θα σημαδέψει πραγματικά τη ζωή μας. Έτσι λοιπόν, ο κάθε ενδιαφερόμενος, μπορεί άμεσα να καταλάβει ποιό τάγμα τον εκφράζει και τον καλύπτει περισσότερο. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση του να μην επιλέξει κανένα τάγμα αλλά να βαδίσει έναν δικό του μοναχικό δρόμο.
Τα κριτήρια προς μια τέτοια απόφαση είναι πολλά. Μπορεί πχ να έχουν σχέση με τη δέσμευση χρόνου, με οικονομικές υποχρεώσεις, με το πόσο συμβατά είναι με την καθημερινότητα, με το αν μας προκαλούν αυτό το ιερό δέος που θέλουμε, με το αν ενσωματώνουν δυσβάσταχτες δεσμεύσεις, με το αν δίνουν αξία στο κάθε άτομο-μέλος ξεχωριστά, με το αν σέβονται ή κατηγορούν διαρκώς τα άλλα τάγματα κλπ. Η επιλογή ή μη ενός τάγματος είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και κάθε επιλογή είναι σεβαστή.
Άρα λοιπόν καταλήγω στο ότι το κάθε τάγμα είναι τόσο αληθοφανές και αποτελεσματικό, όσο μπορεί κάτι τέτοιο να υλοποιηθεί επάνω στην ατομικότητά μας. Κανείς δεν μπορεί να βγάλει μια ξεκάθαρη άποψη πως το τάδε ή το δείνα τάγμα είναι το καλύτερο ή το χειρότερο. Σίγουρα, πολλά τάγματα έχουν αποδείξει την αξία τους ανά τους αιώνες αλλά είναι επίσης σίγουρο πως δεν υπάρχει τίποτε πιο υποκειμενικό από το απόλυτα αντικειμενικό
