Μηνύματα

1

Φιλοσοφικά κινήματα και σχολές της Αρχαιότητας / ΥΠΑΤΙΑ

« στις: Ιουνίου 07, 2009, 00:31:44 »

                             ΥΠΑΤΙΑ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ

Στην Αλεξάνδρεια γύρο στο 355 και άλλοι λένε στο 370  μ.χ  Αξίζει να σημειώσουμε πως τόσο ο Θέωνας όσο και η κόρη του Υπατία είχαν αλεξανδρινή υπηκοότητα κάτι που εκείνη την εποχή ηταν δύσκολο κανείς να αποκτήσει μιας και την υπηκοότητα την παραχωρούσε ο βασιλιάς ( ΣΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΑΡΙΘΜΟ ΑΤΟΜΩΝ ΚΥΡΙΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ) Η Υπατία ηταν θυγατέρα του φωτισμένου Θέωνα, μαθηματικού, φιλοσόφου και αστρονόμου και μελετητή των ορφικών και ερμητικών κειμένων. Αυτός ηταν και ο δάσκαλος της. Έτσι λοιπόν διπλά στον πατερά της η Υπατία έλαβε εξαιρετική μόρφωση, την οποία ανέπτυξε και καλλιέργησε σε τέτοιο βαθμό, ώστε τελικά των ξεπέρασε. Για να ολοκληρώσει της σπουδές της έπεισε των πατερά της να την στείλει στην Αθηνά. Σπούδασε στην νεοπλατωνική σχολή του Πλουτάρχου του νεότερου. Την εποχή εκείνη υπήρχε διάκριση μεταξύ των νεοπλατωνικών σχολών της Αλεξάνδρειας και της Αθηνάς. Η σχολή της Αθηνάς τόνιζε περισσότερο τη μαγεία και την απόκρυφη επιστήμη. Εκτός από την Αθηνά ταξιδέψε και στην Ιταλία και εντυπωσίαζε όσους συναντούσε με την εξυπνάδα και την ομορφιά της. Όταν επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια έγινε δασκάλα.   Είναι μάλλον αξιοπρόσεκτο ότι η Υπατία έγινε επικεφαλής της σχολής των Πλατωνιστών στην Αλεξάνδρεια περίπου το 400 μ.χ. Εκεί δίδαξε μαθηματικά και φιλοσοφία, ειδικότερα ασχολήθηκε με την διδασκαλία της φιλοσοφίας των Νεοπλατωνιστών. Η Υπατία βάσισε τις διδασκαλίες της στους Πλωτίνο, ιδρυτή του Νεοπλατωνισμού, και τον Ιάμβλιχο που ήταν ένας από τους υπεύθυνους για την ανάπτυξη του Νεοπλατωνισμού στο 300 μ.χ. Ο Πλωτίνος δίδαξε ότι υπάρχει μια τελευταία πραγματικότητα που είναι πέρα από την προσιτότητα της σκέψης ή της γλώσσας. Το αντικείμενο της ζωής ήταν να στοχεύσει σε αυτή τη τελευταία πραγματικότητα που δεν θα μπορούσε ποτέ να περιγράφει ακριβώς. Ο Πλωτίνος τόνισε ότι οι άνθρωποι δεν είχαν τη διανοητική ικανότητα να καταλάβουν πλήρως τη τελευταία πραγματικότητα ή τις συνέπειες της ύπαρξής της. Ο Ιάμβλιχος διέκρινε τα περαιτέρω επίπεδα πραγματικότητας σε μια ιεράρχηση των επιπέδων κάτω από τη τελευταία πραγματικότητα. Υπήρξε ένα επίπεδο πραγματικότητας που αντιστοιχεί σε κάθε ευδιάκριτη σκέψη της οποίας το ανθρώπινο μυαλό ήταν ικανό. Επίσης θεωρείται ότι βοήθησε τον πατέρα της στην παραγωγή μιας νέας έκδοσης των στοιχείων του Ευκλείδη που έχει γίνει η βάση για όλες τις πιο πρόσφατες εκδόσεις του Ευκλείδη. Έκανε μόνο προσθήκες στο περιεχόμενο των "στοιχείων" και προσπάθησε να αφαίρεση τις δυσκολίες που γίνονται αντιληπτές από τους αρχάριους στη μελέτη του βιβλίου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η έκδοσή του εγκρίθηκε από τους μαθητές στην Αλεξάνδρεια για τους οποίους γράφτηκε, καθώς επίσης και μετέπειτα από πιο παλαιότερους Έλληνες οι οποίοι το χρησιμοποίησαν σχεδόν αποκλειστικά. Τέλος για τη κοινή εργασία με τον πατέρα της, ενημερωνόμαστε  ότι η Υπατία έγραψε τα σχόλια στα Αριθμητικά του Διόφαντου, στις Κωνικές του Απολλώνιου και στις αστρονομικές εργασίες του Πτολεμαίου.  Η Υπατία ήταν η τελευταία μεγάλη μαθηματικός και Φιλόσοφος της Αλεξάνδρειας. Με το να γράψει ένα υπόμνημα στα Κωνικά του Απολλώνιου του Περγαίου όπου μίλαγε για τις κωνικές τομές από ένα επίπεδο, έκανε την γεωμετρία προσιτή στους φοιτητές της. Δίδασκε Έλληνες και χριστιανούς. Μεταξύ των μαθητών της ήτο και ο χριστιανός Συνέσιος της Κυρήνης. Δίδασκε σύμφωνα με τον Φιλοστόργιο στην Νεοπλατωνική Σχολή της πόλεως από ηλικίας 25-30 ετών. Υπήρξε πνευματική μητέρα αρκετών προσωπικοτήτων της Αλεξάνδρειας, λ.χ. Ευοπτίου, Ησυχίου, Ολυμπίου, Ερκουλιανού, Τρωίλου, Ιεροκλέους. Άνθρωποι απ’ όλες τις πόλεις ερχόντουσαν να την ακούσουν και να μάθουν απ’ αυτήν. Ξεπέρασε ακόμη και την φήμη του πατρός της. Οι πηγές αντιφάσκουν στο αν ήτο παντρεμένη ή όχι. Ο Δαμάσκιος λέει ότι σύζυγός της ήταν ένας σημαντικός άντρας, επίσης φιλόσοφος, ο Ισίδωρος. Η συμβολή της Υπατίας στην ανάπτυξη των μαθηματικών και ειδικότερα της γεωμετρίας υπήρξε αναμφισβήτητη σε βαθμό, που οι σύγχρονοί της, αλλά και οι μεταγενέστεροι συγγραφείς να την ονομάζουν Γεωμετρική. Μεγάλος θαυμασμός διαποτίζει τα κείμενα των συγγραφέων τούτων και για τις επιδόσεις της σε τομείς τεχνικούς ή σχετικούς με ζητήματα μηχανικά. Εφηύρε διάφορα επιστημονικά όργανα: όργανο για απόσταξη του ύδατος, όργανο για την μέτρηση του ειδικού βάρους του ύδατος, έναν αστρολάβο Υπατία συνέγραψε πολλά έργα, από τα οποία φαίνεται η ευρυμάθειά της. Οι τίτλοι των κυριότερων έργων της είναι: «Υπόμνημα εις Διόφαντον», ο οποίος υπήρξε περίφημος προγενέστερός της μαθηματικός. «Υπόμνημα στα Κωνικά» του Απολλώνιου του Περγαίου, που ήταν επίσης διαπρεπής μαθηματικός. «Αστρονομικός Κανών». Γνωστά, επίσης είναι τα «Σχόλια» στο αστρονομικό σύστημα του Πτολεμαίου.

4ος αιώνας.

Ο 4ος αιώνας χαρακτηρίστηκε από την προσπάθεια των αυτοκρατόρων, με εξαίρεση τον Ιουλιανό, να επιβάλουν τον χριστιανισμό ως κυρίαρχη θρησκεία στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Για το λόγο αυτό η νέα θρησκεία ήρθε αντιμέτωπη με τις υπόλοιπες θρησκευτικές και φιλοσοφικές τάσεις που υπήρχαν μέσα στο ρωμαϊκό κράτος. Ο νεοπλατωνισμός μάλιστα, αποτελούσε τον μεγαλύτερο «εχθρό», μιας και αποτελούσε την ποιο σοβαρή εναλλακτική λύση έναντι του Χριστιανισμού. Έτσι οι αυτοκράτορες, με μια σειρά διατάξεων προσπάθησαν να περιορίσουν τις ελευθερίες λατρείας των εθνικών και στην συνέχεια με μια πληθώρα νομοθετημάτων στράφηκαν να εξαλείψουν την αρχαία ελληνική θρησκεία κλείνοντας τα ιερά, απαγορεύοντας τις θυσίες και αφαιρώντας τις περιουσίες τους. Προς το τέλος μάλιστα του 4ου αιώνα, οι ναοί των εθνικών άρχισαν να καταστρέφονται (ιδιαίτερα στην Ανατολή), ενώ η εθνική λατρεία ποινικοποιήθηκε. Μάταια, ο σπουδαίος ρήτορας και σοφιστής Λιβάνιος έκανε έκκληση στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο να μεριμνήσει, ώστε να εμποδιστούν οι φανατικοί χριστιανοί να καταστρέφουν τα ιερά των εθνικών.Το 386 ο επίσκοπος Μάρκελλος της Απάμειας κατάστρεψε το ναό του Δία Βήλου στην Απάμεια, ενώ το 392 καταστράφηκε το Σεραπείο της Αλεξάνδρειας, ένας από τους σημαντικότερους ναούς της αυτοκρατορίας, από τον χριστιανικό όχλο, που καθοδηγείτο από τον πατριάρχη Θεόφιλο. Η καταστροφή του Σεραπείου ήταν σημαντική γιατί κτίστηκε από τον Πτολεμαίο Α και συμβόλιζε την συνύπαρξη, την αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό των τριών σημαντικότερων πληθυσμιακών ομάδων της Αλεξάνδρειας, των Ελλήνων, των Αιγυπτίων και των Ιουδαίων. Έτσι, η ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία μπόρεσε να απορρίψει τελείως την κλασσική ελληνική παιδεία, γεγονός που έμεινε γνωστό με την ρήση «χείλη υμνούνται τον Χριστών δεν δύνανται τον Δίαν να υμνήσουν».Ο αυτοκράτορας Ουάλης (364-378), με αφορμή την αποκάλυψη μια υποτιθέμενης συνομωσίας για την ανατροπή του από εθνικούς, αποδύθηκε σε ένα «κυνήγι μαγισσών», εξαπολύοντας απηνή διωγμό, κυρίως εναντίον των εθνικών διανοούμενων. Για λόγους αυτοπροστασίας, πολλοί έκαψαν τα βιβλία και τις βιβλιοθήκες τους, αφού ήταν δυνατό να θεωρηθούν ότι κρύβουν μαγείες και επωδούς. Τα θύματα των διωγμών ήταν πολλά, ενώ αρκετοί, για να αποφύγουν τυχών τιμωρία τους, διέφευγαν έξω από τα όρια της αυτοκρατορίας. Έτσι, το 391 τερματίστηκε και η λειτουργία του Αλεξανδρινού Μουσείο, με το διάταγμα του Θεοδοσίου, το οποίο επέβαλλε την καταστροφή όλων των εθνικών ναών της πόλης.

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ

Το ότι η Υπατία ανακατεύτηκε στα πολιτικά θέματα της Αλεξάνδρειας είναι
αδιαμφισβήτητο. Σαν παγανίστρια, που ασπάστηκε την ελληνική επιστημονική
σκέψη και σαν πολιτικό πρόσωπο με επιρροή, η Υπατία βρέθηκε σε πολύ
επικίνδυνη θέση σε μια όλο και πιο χριστιανική πόλη. Το 412 ο Κύριλλος,
ένας φανατικός χριστιανός, έγινε Πατριάρχης της Αλεξάνδρειας και μεγάλη
εχθρότητα αναπτύχθηκε μεταξύ του Κυρίλλου και του Ορέστη, του Ρωμαίου
Κυβερνήτη της Αιγύπτου, ενός παλιού μαθητή και καλού φίλου της Υπατίας.
Αμέσως μόλις πήρε την εξουσία, ο Κύριλλος άρχισε να διώκει τους
Εβραίους, διώχνοντας χιλιάδες από αυτούς από την πόλη. Έπειτα, παρά τη
σφοδρή αντίθεση του Ορέστη, έστρεψε την προσοχή του στο να καθαρίσει την
πόλη από του νεοπλατωνιστές. Αγνοώντας τις εκκλήσεις του Ορέστη, η
Υπατία αρνήθηκε να απαρνηθεί τις ιδέες της και να ασπασθεί το Χριστιανισμό. Ο Κύριλλος, ο οποίος αργότερα αναγορεύτηκε ο πατέρας τους δόγματος της
Χριστιανικής Τριάδας και αγιοποιήθηκε για το ζήλο του έβλεπε στην Υπατία
μια συνεχή απειλή για τη διάδοση της Χριστιανικής πίστης, ο Κύριλλος,
τουλάχιστον έμμεσα, ήταν η αιτία του τραγικού της θανάτου. Παρά κάθε
επόμενη προσπάθεια να τον απαλλάξουν από το στίγμα του δολοφόνου, το
αδιαμφισβήτητο γεγονός παραμένει ότι δεν έκανε καμία προσπάθεια να
αποτρέψει το αποτρόπαιο και βίαιο έγκλημα. Το μόνο ελαφρυντικό που
μπορεί κανείς να προσφέρει σαν υπεράσπισή του είναι το ότι, τυφλωμένος
από τη μανία του φανατισμού, ο Κύριλλος θεωρούσε την Υπατία ως μάγισσα
εκπρόσωπο του Κακού. Οι δολοφόνοι της Υπατίας ήταν Παραβολικοί, φανατικοί μοναχοί της Εκκλησίας του Αγ. Κυρίλλου της Ιερουσαλήμ, πιθανώς υποβοηθούμενοι από Νιτριανούς μοναχούς. Το αν ο Κύριλλος διέταξε ο ίδιος το φόνο παραμένει
ανοικτό ερώτημα. Πάντως, δημιούργησε το λιγότερο το πολιτικό κλίμα που
επέτρεψε μια τέτοια θηριωδία. Ο Κύριλλος αργότερα ονομάστηκε άγιος.

Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ

Ο Ιωάννης ο Νικίου, χριστιανός χρονογράφος, συκοφαντεί την Υπατία γράφοντας ότι άσκουσε την μαγεία και εξαπατούσε πολύ κόσμο με σατανικές τελετουργίες. Και ότι ο κυβερνήτης Ορέστης την τιμούσε διότι τάχα τον είχε εξαπατήσει και αυτόν με τα μαγικά της. Και γι' αυτό ο κυβερνήτης σταμάτησε να έρχεται στην χριστιανική  εκκλησία όπως ήταν το έθιμο. Και όχι μόνον αυτό, αλλά έστειλε πολλούς χριστιανούς στην Υπατία, ενώ αυτός δεχόταν απίστους στην οικία του. Με αυτά τα ψεύδη ο Ιωάννης ο Νικίου υποδαύλιζε το μίσος κατά της Υπατίας. Ήταν δεκατρείς. Έμοιαζαν με κυνηγούς που παραμονεύουν το θήραμά τους. Μπορούσε να διακρίνει τον αρχηγό τους: φορούσε δερμάτινα σανδάλια και λευκό χιτώνα. Οι άλλοι ήταν ξυπόλυτοι και η αμφίεσή τους περιοριζόταν σε κάτι μανδύες από τραχύ ύφασμα χρώματος καφέ. Είχαν πρόσωπα στεγνωμένα από τους ανέμους και τον ήλιο της ερήμου και δασείες, αναμαλλιασμένες γενειάδες. H Υπατία, που είχε πάψει να κοιτάζει έξω, δεν αντιλήφθηκε αρχικά τι συνέβαινε. Υστέρα τινάχτηκε μακριά από το κάθισμά της και έπεσε με φόρα στο λιθόστρωτο. Τότε είδε την ομάδα των ανδρών, που αποτελείωναν τους μεταφορείς της. πεσμένους κατάχαμα, μερικούς να συστρέφονται από τον πόνο, τους υπόλοιπους ήδη αποκεφαλισμένους. Ένιωσε την πίεση κάτι αρπακτικών νυχιών που χώνονταν στις σάρκες τις και τη σήκωναν στον αέρα. Αντιλήφθηκε ότι την έβαζαν ξανά στο φορείο. Ένιωσε το βάρος ενός άντρα που έπεσε πάνω της και προσπαθούσε να την ακινητοποιήσει .Όλη της η ζωή περνούσε μπροστά της σαν μυθιστόρημα. Τα παιδικά της παιχνίδια. O πατέρας της να τη σηκώνει ψηλά. Οι κήποι του σπιτιού. H πρώτη φορά που συνόδευσε τον πατέρα της στην αίθουσα όπου παρέδιδε τα μαθήματά του. H πρώτη φορά που η ίδια παρέδωσε μάθημα σ' εκείνη την αίθουσα. Την έσυραν μέσα στην εκκλησία και της ξέσκισαν τα ρούχα. Την πέταξαν καταγής, δίπλα στην Αγία Τράπεζα, και ένας άντρας σήκωσε το ράσο του. Προσπάθησε να αμυνθεί, ο άλλος άρχισε να τη γρονθοκοπά στο πρόσωπο. Ένιωσε ναυτία και άρχισε να κάνει εμετό. Και πάλι οι γροθιές στο πρόσωπο και τα νύχια που την έσφιγγαν σαν μέγγενη. Βυθισμένη σ' εκείνη την αφόρητη κατάσταση, αντιλήφθηκε ότι μπορούσε να κάνει μια νοητική προσπάθεια και να κοιτάξει τη σκηνή σαν να συνεβαίνανε όλα αυτά σε κάποιον άλλο. Μπορούσε να αγναντεύει τα πάντα από ψηλά. να βγει από τον εαυτό της και να καταφύγει σ' εκείνες τις σφαίρες όπου είχε εκτυλιχθεί πάντοτε η ζωή της. Εκεί ψηλά βρισκόταν ο Όμηρος και ο Ευριπίδης της, ο Ευκλείδης και ο Διόφαντός της, η ποίηση, η μουσική, τα θαυμάσια παραληρήματα της φαντασίας όταν ακολουθούσε το μονοπάτι της μαθηματικής έρευνας... Παρευρισκόταν στο ίδιο της το δράμα σαν να παρακολουθούσε θεατρική παράσταση. Χαμογελούσε κρυφά είχε κοροϊδέψει εκείνους τους ανθρώπους, τους είχε νικήσει. Τελικά έχασε τις αισθήσεις της. Δίπλα στην πόρτα του σκευοφυλακίου υπήρχαν δυο άδειοι αμφορείς. Οι άντρες τούς κομμάτιασαν καταγής. Όρμισαν πάνω στην Υπατία και βάλθηκαν να ξεκολλάνε τις σάρκες από τα οστά της. χρησιμοποίησαν τα θραύσματα για να της ακρωτηριάσουν τα μέλη. Και ξαφνικά έπαψε να αισθάνεται το σώμα της. Κάθε πόνος εξαφανίστηκε και την κυρίευσε μια παράξενη ευδαιμονία. Είδε τον εαυτό της, εκπληκτικά ήρεμο, στην είσοδο μιας πένθιμης σήραγγας. Διέκρινε στο βάθος τη μορφή του πατέρα της, που της άπλωνε τα χέρια. Έπρεπε να τρέξει κοντά του, να αναζητήσει καταφύγιο στην αγκαλιά του. Και όταν σταμάτησε να τρέχει, τα φώτα έδωσαν τη θέση τους στο έρεβος και βασίλεψε το σκοτάδι. H τάξη διαλύθηκε μέσα στο χάος. Εκ του δίφρου εκβαλόντες, επί την εκκλησίαν Kαισάριον συνέλκουσιν• αποδύσαντές τε την εσθήτα, οστράκοις ανείλον. Και μεληδόν διασπάσαντες, επί τον καλουμένων Kιναρώνα τα μέλη συνάραντες, πυρί κατηνάλωσαν. ( Σωκράτης ο Σχολαστικός, «Εκκλησιαστική Ιστορία», 5ος αι. μ.X.). που στα νεοελληνικά λέει: «αφού την άρπαξαν από το άρμα της την έσυραν στην εκκλησία που λεγόταν Καισάριο, και αφού την γύμνωσαν την κομμάτιασαν με θραύσματα αγγείων. Και αφού την κομμάτιασαν, σώριασαν τα κομμάτια της στον λεγόμενο Κιναρώνα και τα αφάνισαν με φωτιά. Ύστερα επακολούθησαν δέκα αιώνες πνευματικού σκότους. Κατά την διάρκεια της πνευματικής κυριαρχίας των απογόνων του Κυρίλλου η νύκτα έπεσε πάνω στην ανθρωπότητα, και η σκλαβιά πάνω σε κάθε πνεύμα  Η Υπατία δολοφονήθηκε διότι μόνον οι πτωχοί τω πνεύματι-πνευματικοί νάνοι- είναι οι εκλεκτοί του παραδείσου των Ναζωραίων. Εκεί δεν έχουν θέση οι γίγαντες της διανοήσεως, μόνον τα κατακάθια της κοινωνίας. Ο Νεοπλατωνισμός αντιμετωπίστηκε από τους χριστιανούς ως θρησκευτικός αντίζηλος πράγμα που όντως ήταν δεδομένου ότι προωθούσε τον πυθαγόρειο ως ελληνιστική ενναλακτική πρόταση στο ανερχόμενο κύμα του χριστιανισμού και αναγόρευε τον Πυθαγόρα σε ορθολογική εναλλακτική λύση απέναντι στο Χριστό. Μέσα σ' αυτό το κλίμα για τους φανατικούς χριστιανούς η επιστήμη και η φιλοσοφία ταυτιζόταν με την ειδωλολατρία Με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, η έρευνα έδωσε τη θέση της στην εμφάνιση πολλών θρησκευτικών λατρειών και μεγάλο θρησκευτικό χάος και ενδιαφέρον για την αστρολογία και το μυστικισμό. Το 640 εισέβαλαν οι Άραβες στην Αλεξάνδρεια και ότι είχε απομείνει από το Μουσείο καταστράφηκε. Αλλά αν και η Ευρώπη είχε μπει στους σκοτεινούς χρόνους του Μεσαίωνα, η ελληνική επιστήμη επρόκειτο να επιβιώσει στο Βυζάντιο και να ανθίσει στον Αραβικό κόσμο

 Τα Έργα της

Με επιχειρήματα και δημόσια αναγνώριση και σεβασμό η Υπατία επισκίαζε κάθε αντίπαλο των Χριστιανικών δογμάτων της Βόρειας Αιγύπτου. Ήταν φημισμένη για το βάθος της γνώσης της και τη γοητεία της προσωπικότητάς της και αγαπημένη των πολιτών της Αλεξάνδρειας. Συχνά την καλούσα ως σύμβουλο οι άρχοντες της πόλης. Αν και τα γραπτά της καταστράφηκαν στην πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, μπορούμε να σχηματίσουμε μια εικόνα του περιεχομένου τους από τα σχόλια σύγχρονών της συγγραφέων. Η Υπατία έγραψε σχόλια για την Αριθμητική του Διόφαντου, επίσης για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου και ακόμα για τις Κωνικές Τομές του Απολλώνιου της Πέργα. Τα περισσότερα από τα γραπτά της Υπατίας ξεκίνησαν σαν σημειώσεις για τους μαθητές της. Κανένα δεν έχει διασωθεί ολοκληρωμένο, αν και είναι πιθανό τμήματα του έργου της να έχουν ενσωματωθεί στις εκτενείς πραγματείες του Θέωνα. Μερικές πληροφορίες για τα επιτεύγματά της προέρχονται από δασωμένα γράμματα του μαθητή και φίλου της Συνέσιου του Κυρηναίου, που αργότερα έγινε ο πλούσιος και ισχυρός Επίσκοπος της Πτολεμαΐδας. Κάποτε ο Συνέσιος, Επίσκοπος και γνωστός για τη μόρφωσή του, της έγραψε ζητώντας τη βοήθειά της στην κατασκευή ενός αστρολάβου και ενός υδροσκοπίου, αναγνωρίζοντας τη μοναδική υπεροχή του νου της. Το σημαντικότερο έργο της Υπατίας ήταν στην άλγεβρα. Έγραψε σχόλια στην Αριθμητική του Διόφαντου σε 13 βιβλία. Ο Διόφαντος έζησε και εργάσθηκε στην Αλεξάνδρεια τον τρίτο αιώνα και έχει ονομασθεί 'πατέρας της άλγεβρας'. Ανέπτυξε τις απροσδιόριστες (ή Διοφαντικές) εξισώσεις, δηλαδή εξισώσεις με πολλαπλές λύσεις. (Ένα συνηθισμένο παράδειγμα προβλημάτων αυτού του τύπου είναι το πώς μπορούμε να μετατρέψουμε ένα κατοστάρικο σε νομίσματα χρησιμοποιώντας διαφορετικά νομίσματα, 50άρικα, 20άρικα κλπ.). Εργάσθηκε επίσης με δευτεροβάθμιες εξισώσεις. Τα σχόλια της Υπατίας περιλάμβαναν εναλλακτικές λύσεις και πολλά νέα προβλήματα που προέκυπταν σαν συνέπεια στα χειρόγραφα του Διόφαντου. Η Υπατία έγραψε επίσης μια διατριβή Περί των Κωνικών του Απολλώνιου σε οκτώ βιβλία. Ο Απολλώνιος ο Πέργας ήταν ένας αλεξανδρινός γεωμέτρης του 3ου π.Χ. αιώνα, που προσπάθησε να εξηγήσει τις ασυνήθιστες τροχιές των πλανητών. Το κείμενο της Υπατίας ήταν μια εκλαΐκευση της εργασίας του. Όπως οι Έλληνες πρόγονοί της, η Υπατία γοητευόταν από τις κωνικές τομές (τα γεωμετρικά σχήματα που σχηματίζονται όταν ένα επίπεδο τέμνει ένα κώνο). Μετά το θάνατό της, οι κωνικές τομές αγνοήθηκαν μέχρι την αρχή του 17ου αιώνα όταν οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι πολλά φυσικά φαινόμενα, όπως οι τροχιές πλανητών, περιγραφόταν με τον καλύτερο τρόπο με τις καμπύλες που προκύπτουν από κωνικές τομές. Έτσι χάθηκε το 415 η μεγαλύτερη γυναίκα μύστης του αρχαίου κόσμου και μαζί της έπεσε και η Νεοπλατωνική Σχολή της Αλεξάνδρειας.

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Ο Ορέστης ανέφερε τη δολοφονία και ζήτησε από τη Ρώμη να ξεκινήσει
έρευνες. Αργότερα παραιτήθηκε και έφυγε από την Αλεξάνδρεια. Η έρευνα
αναβλήθηκε πολλές φορές λόγω «έλλειψης μαρτύρων» και τελικά ο Κύριλλος
ισχυρίσθηκε ότι η Υπατία ήταν ζωντανή και ζούσε στην Αθήνα.
Θα τελειώσω το αφιέρωμά με το απόσπασμα από τον χριστιανό Σωκράτη τον σχολαστικό που περιγράφει με κυνικό τρόπο την φρικιαστική δολοφονία από τα χριστιανικά κτήνη που την έσυραν μέσα σε μία χριστιανική εκκλησία. Το απόσπασμα είναι από την εκκλησιαστική του ιστορία, Βιβλίο έβδομο, κεφάλαιο 15ο :
Αποδύσαντές τε την εσθήτα οστράκοις ανείλον και μεληδόν διασπάσαντες επί τον Κυναριώνα τα μέλη συνάραντες πυρί κατηνάλωσαν». Δηλαδή την έγδυσαν και με κοφτερά κεραμίδια την έγδαραν και την έκοψαν κομμάτια τα οποία περιέφεραν στην πόλη και αφού έφτασαν στον Κυναριώνα άναψαν φωτιά και τα έκαψαν.


Βιβλιογραφία

Διαχείριση και βελτίωση λιβαδιών
Συγγραφείς. Νάστης Αναστάσιος, Τσιουβάρας Κωνσταντίνος
Εκδότης. University Studio Press

Υπατία η αλεξανδρινή
Συγγραφείς. Dzielska Maria
Εκδότης. Ενάλιος
Σειρά. Ιστορικό Δοκίμιο

Επισκόπηση Ελληνικής και Ξένης Βιβλιογραφίας για την Ενδοοικογενειακή Βία κατά των Γυναικών

Η Εκκλησία των Ελλήνων στο θρήσκευμα

Υπατία
Εκδοτικός Οίκος. Κυριακίδη Αφοί
Υπατία. Η γυναικά που αγάπησε την επιστήμη
Εκδότης. Μεταίχμιο

Φιλόσοφος στην Αλεξάνδρεια του 4ου μ.Χ
Επιμέλεια Μετάφραση
Μαίρη Ζωγράφου
Εκδόσεις Αϊβαλή

2

Αρχαία Ελλάδα και Εσωτερισμός / οι Κάβειροι;

« στις: Ιουνίου 03, 2009, 03:03:54 »

Ποιοι ήταν οι Κάβειροι;




Για τα Καβείρια μυστήρια σώζονται οι λιγότερες ίσως πληροφορίες σε σχέση με τα άλλα ελληνικά μυστήρια. Για τους Σαμοθράκη τιμώμενους θεούς πολλοί έχουν πει ότι είναι οι Κάβειροι οι ίδιοι, αλλά ούτε και αυτοί που είπαν αυτό μπορούν να μας πουν ποιοι ήταν οι Κάβειροι στην πραγματικότητα. Είναι πολύ απροσδιόριστα τόσο ο αριθμός όσο και τα ονόματα τους, έτσι που η σύγχυση γύρω από την προσωπικότητα τους αυξάνει συνεχώς. Στις αρχαίες πηγές υπάρχουν αρκετές εκδοχές σχετικά με την προέλευση τους και επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι οι Κάβειροι είναι μια ομάδα χθονίων Θεοτήτων Θρακοπελασγικής προέλευσης, οι οποίοι είναι δαίμονες και παιδιά του Ηφαίστου, του θεού της φωτιάς και των τεχνών. άλλοι έλεγαν πως οι Κάβειροι είναι η Μεγάλη Μητέρα, η μητέρα γη (στην τοπική γλώσσα λεγόταν Ανίερος, ταυτίζονταν με την Δήμητρα και την αποκαλούσαν Ηλέκτρα, Λαμπρή, Στρατηγίδα και Ηγέτιδα), ο σύζυγός της ο Καδμίλος [θεός της γονιμότητας που πολλές φορές ταυτίζονταν με τον Ερμή γιατί τα σύμβολα του (το ιερό του ζώο, ο κριός, που συμβόλιζε τη γονιμοποιό δύναμη και τον αρχηγό ποιμένα, καθώς και το φιδοκέφαλο κηρύκειο του) βρέθηκαν χαραγμένα σε νομίσματα και σε επιγραφές του Ναού]. άλλοι λένε πως ήταν δύο αρένες δίδυμοι Θεοί και τους συνέδεαν με τους Διόσκουρους, άλλοι πάλι, πως οι Θεοί ήταν τρεις και τα τοπικά ονόματα τους Ανίερος, Αξιόκερσα και Αξιόκερσος υποδήλωναν ότι ήταν η Δήμητρα, η Κόρη και ο Ερμής. άλλοι προσθέτουν και τον ’δη, την Εκάτη, τη Ρέα, τους Οκριβάντες, τον Ουρανό και τη Γαία. Ακόμα και η Αφροδίτη που ίσως είναι αυτή που παριστάνεται σε περίεργα τρίμαστα γυμνά ειδώλια που βρέθηκαν στις ανασκαφές, φαίνεται να θεωρείται πως ανήκε στους Κάβειρους. Αυτή η πολυπροσωπία που υπάρχει στην λατρεία των Καβειριων οδηγεί στη σκέψη πως στα μυστήρια της Σαμοθράκης φανερώνονταν η γενική και απρόσωπη θεωρία για την θεότητα που υπάρχει και στα Ορφικά μυστήρια (που ο Θεός προσφωνείτε «Μέγα πνεύμα», «Μέγας Ελευθερωτής», «Μεγάλη ψυχή του κόσμου», «Λόγος»). Ο Όμηρος αναφέρεται στην Σαμοθράκη με το επίθετο «Ζαθέη» δηλαδή Σεπτή και Αγιότατη και επίσης την ονομάζει Ιερά χώρα: Σαμοθράκη όπου τελετές προκαλούν ρίγος φόβου γίνονται για χάρη των θεών οι οποίες είναι απόρρητες στους κοινούς θνητούς. Στην λατρεία των Καβειρίων μυστηρίων πρωτεύοντα ρόλο έπαιζε το πυρ, η φωτιά, από όπου φαίνεται πήραν το όνομα τους και η εσωτερική διδασκαλία των Καβειρίων μυστηρίων ήταν η γέννηση και η αναγέννηση του ανθρώπου. Οι κάτοικοι της Λήμνου, της Ίμβρου και της Σαμοθράκης τους ταύτιζαν με τον Πρωτέα, ο οποίος προσωποποιούσε την θάλασσα και το «ηφαιστειώδες πυρ» του οποίου κύρια θεότητα είναι ο Ήφαιστος ενώ ο Παυσανίας γράφει ότι ο Προμηθέας και ο γιος του Αιτναίος λατρευόταν ως Κάβειροι στην Βοιωτία.


Η αρχή της τελέσεως των καβειρίων μυστηρίων χάνεται στα βάθη της ελληνικής προϊστορίας και εδώ πάλι οι απόψεις διίστανται. Ο Ηρόδοτος υποστηρίζει ότι η λατρεία των Κάβειρων ήταν αυτόχθων μυστηριακή λατρεία των Πελασγών. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει ότι στη Σαμοθράκη οπού τελούσαν τα Καβειρια κατοικούσαν Πελασγοί και ότι οι Αθηναίοι πρώτοι από όλους τους Έλληνες ηρθαν σε επαφή με τους Πελασγούς της Σαμοθράκης, τα αγάλματα του Ερμή με τον φαλλό του στραμενο προς τα πανω και την λατρεία των Κάβειρων, όταν οι Πελασγοί μετοίκησαν στην Αττική και άρχισαν να θεωρούνται και αυτοί Έλληνες. Οι επιφανέστεροι των Ελλήνων λέγεται ότι είχαν μυηθεί στα Καβείρεια μυστήρια . Κάποιοι εξ αυτών ήταν ο Αγαμέμνων, ο Οδύσσειας αλλά και άλλοι Έλληνες που έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο, επίσης σύμφωνα με την μυθολογία ο Ορφέας, ο Ηρακλής ο Ιάσων, οι Διόσκουροι Κάστορας και Πολυδεύκης και οι αρχηγοί της Αργοναυτικής εκστρατείας είχαν μυηθεί στα μυστήρια των Κάβειρων στην Σαμοθράκη. Ο Βασιλιάς Φίλιππος ήταν μυημένος στα μυστήρια της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε την Ολυμπιάδα την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που ήταν και ιέρεια των Καβείρων. Φυσικά και ο Μέγας Αλέξανδρος μυήθηκε στα Καβείρια Μυστήρια, όπως και ο Ηρόδοτος αλλά και ο Πυθαγόρας.


Στα μυστήρια γίνονταν δεκτοί όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φυλής, φύλου και κοινωνικής τάξεως, ακόμη και οι δούλοι, αρκεί να μην επιβαρύνονταν με ανόσιες πράξεις. Σκοπός των μυστηρίων ήταν να απομακρύνει το φόβο του θανάτου και να αποκαλύψει αιώνιες αλήθειες που σχετίζονται με την τύχη της ψυχής μετά το θάνατο. Η αποκάλυψη των τεκταινομένων κατά τη διάρκεια τέλεσης των μυστηρίων επέφερε την ποινή του θανάτου. Μπροστά στο άβατο του Ιερού υπήρχε επιγραφή, που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη και που απαγόρευε με λιτό αλλά απόλυτο τρόπο, την είσοδο. Επίσης, κάτι ακόμα που διαφοροποιεί τα μυστήρια σε σχέση με όλα τα αλλά ήταν ένας ρητός και απαράβατος όρος που υπήρχε και τον συναντάμε μονό εδώ. Βασική και απαραίτητη προϋπόθεση και προπαρασκευαστικό στάδιο της μυήσεως, ήταν η ψυχική κάθαρση του ανθρώπου που ζητούσε να μυηθεί, η εξομολόγηση. Γι' αυτόν τον σκοπό υπήρχε ένας ειδικός ιερέας γνωστός ως Κοής ο οποίος άκουγε τον εξομολογούμενο και είχε το αξίωμα να εξαγνίζει ακόμα και τον φονιά που μετάνιωνε για την πράξη του. Έτσι, εκτός από τη λατρευτική και θρησκευτική έννοια, βλέπουμε πως τα μυστήρια της Σαμοθράκης, είχαν φιλοσοφική βάση και χαρακτήρα κοινωνικής αρετής.

Ύστερα από την εξομολόγηση και την έγκριση του Κοή και των Ανακτοτελεστών, ο κατηχημένος μπορούσε να προσέλθει στην τελετή της μυήσεως. Πιστεύεται πως η μύηση γινόταν τη νύχτα, με το φως των δαδιών και των λυχναριών των μυημένων που παραβρίσκονταν στην τελετή. Πολλά λυχνάρια που βρέθηκαν στις ανασκαφές είχαν χαραγμένο το γράμμα Θ δηλωτικό των Μεγάλων Θεών, αλλά και στους τοίχους του Ιερού υπάρχουν πολλές οι θέσεις για τοποθέτηση δαδιών. Ο μειούμενος καθόταν πάνω σε θρόνο γι' αυτό και η τελετή λεγόταν «θρονισμός». Φαίνεται πως σ' αυτό το στάδιο οι μυούντες χόρευαν γύρω από τον μειούμενο. Πολλές μαρτυρίες και κυρίως του Πλούταρχου υπάρχουν γι' αυτή τη φάση της τελετής. «Καθάπερ ειώθασιν εν τω καλούμενο θρονισμώ καθίσαντες τους μειουμένους οι τελούντες κύκλω περιχορεύαν».
Ύστερα από τον θρονισμό, ο ιερέας οδηγούσε τον μύστη στο άβατο του Ιερού και εκεί το νέο μέλος, είχε δηλαδή την εποπτεία, κάποιας ιερής αναπαράστασης με πιθανό αντικείμενο την έκφραση κοσμογονικών ιδεών στις όποιες πρώτευε η μυστηριώδης τους γενεαλογία. Έτσι, έφθανε στον βαθμό της εποπτείας. Μπροστά στο άβατο του Ιερού υπήρχε επιγραφή, που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη και που απαγόρευε με λιτό αλλά απόλυτο τρόπο, την είσοδο. «Αμύητον μη εισιέναι». Αργότερα, με την προσέλευση και των Ρωμαίων στα μυστήρια, προστέθηκε απαγορευτική επιγραφή και στα Λατινικά.

Στον καινούργιο μύστη προσέφεραν στεφάνι από ελιά και πορφυρή ζώνη που τον προφύλαγε από τους κινδύνους. H μύηση μπορούσε να γίνει σ' οποιαδήποτε εποχή και κυρίως από τον Απρίλη ως τον Σεπτέμβριο. Φαίνεται δηλαδή πώς δεν ήταν απαραίτητο να συμπέσει η μύηση με τις ετήσιες πανηγυρικές εκδηλώσεις. Αυτές, διαρκούσαν εννιά μέρες κατά τις όποιες κάθε πόλη από τα νησιά, τη Θράκη και τα Μικρασιατικά παράλια έστελνε τους πρεσβευτές της. Πρεσβευτή έστελνε ακόμα και η πόλη της Σαμοθράκης κι' αυτό αποδεικνύει ότι το Ιερό δεν θεωρούνταν ότι ανήκε στο νησί αλλά πως ήταν όλου του κόσμου.

Πριν από τις τελετές έσβηναν γενικά κάθε φωτιά στο νησί και έφερναν νέα φλόγα από το ιερό των Καβείρων της Δήλου. Δεν μπόρεσε να καθορισθεί πότε γίνονταν οι γιορτές αυτές ενώ  είναι πολύ πιθανόν να γίνονταν τον Ιούλιο.
Οι Κάβειροι εξακολούθησαν να λατρεύονται και τα μυστήρια τους να τελούνται μέχρι το τέλος του 4ου μ.Χ αιώνα. Διαπιστώθηκε από τις ανασκαφές ότι οι Ρωμαίοι περιτείχισαν τον ιερό χώρο και πως παρ' όλο που μεγάλες καταστροφές σημειώθηκαν στα 200 μ.Χ. πιθανώς από σεισμό, αμέσως έγιναν αναστηλώσεις και αποκαταστάσεις των ζημιών σε μεγάλη έκταση. Ο ιερός χώρος εξακολούθησε να ακμάζει, η φήμη του παρέμεινε αμείωτη και η αρχαία θρησκεία είχε πάντα τους πιστούς της, ως το τέλος του 4ου μ.Χ. αιώνα οπότε εγκαταλείφθηκε αφού εγκαταστάθηκε η νέα θρησκεία. Στα μέσα του 6ου αιώνα μ.Χ. ένας καταστρεπτικός σεισμός ισοπέδωσε ότι είχε απομείνει.[/color]

Πηγή: http://www.geocities.com/artofwise/AncientMysteries_Kabeiria.html

3

Amorc / Είναι A.M.O.R.C. ή δεν είναι απόγονοι των O.T.O

« στις: Μαΐου 23, 2009, 15:46:13 »

Αντιδικία γύρω από ένα έγγραφο 
Είναι A.M.O.R.C. ή δεν είναι απόγονοι των O.T.O. ;

από τον Robert Vanloo, BA

 

Η ανακάλυψη του πρώτου εγγράφου που αφορά την προέλευση του AMORC

Στο βιβλίο μου με τίτλο Les Rose-Croix du Nouveau Monde1, που ασχολούνται με τις συνθήκες ίδρυσής της σύγχρονης Rosicrucian ομάδες στην Αμερική, έχω επαναλαμβάνονται στο «παράρτημα I» ένα έγγραφο το οποίο είχε μακρά αδρανοποιημένων στα ράφια της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης, η πόλη όπου Harvey Spencer Lewis (1883 - 1939) δημιούργησε το Αρχαίο και μυστικιστική Διάταξη Rosae Crucis κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 1915.

Το εν λόγω έγγραφο, το οποίο είχε παραμείνει αδημοσίευτη ακόμη από AMORC μέχρι τότε, και ήταν επίσης αγνοούνται από Lewis γνωστότερο αντίπαλο Ρούμπεν Swinburne Clymer (1878-1966), 2 είναι εισηγμένη στο Λεξικό Καταλόγου μέσω του 1971, vol. 433, σ. 170, της N.Y.P.L. υπό το σήμα «* Z-1679»:

«Ιστορία του Rosicrucian Order: πρωτότυπα έγγραφα με σχολιασμούς από το Grand Master Γενικές H. Spencer Lewis. (New York) 1915. 1 κατά 34 εκατοστά - Κινηματογράφου αναπαραγωγή - Θετική - Mounted αποκόμματα εφημερίδων, ανακοινώσεις, κ.λπ. »

Εικόνα: Φάκελος που καλύπτουν σελίδα

Είναι κατασκευασμένο από ένα μεγάλο Folio περιέχει ποικίλα έγγραφα σε σχέση με την ιστορία της γέννησης του AMORC στην Αμερική, η οποία καλύπτει χειρόγραφη σελίδα διευκρινίζοντας ότι αποτελείται από «τα πρωτότυπα έγγραφα με σχολιασμοί από τον Grand Master Γενικά, H. Spencer Lewis, AD ° 1915», όπως:

    1. A τοποθετημένο απόκομμα εφημερίδας με τίτλο: «Παλαιότερο σωματειακές κοινωνίας στο κόσμο για να έχει υποκατάστημα εδώ και Αρχαία μυστικιστική Διάταξη των Rosaea Crucis να έχει αμερικανική Lodge Άνδρες και γυναίκες επί ίσοις όροις Σταυρού Μεταχειρισμένα Φημολογείται ότι γεννήθηκαν πριν Christian Σύμβολο από 1700 Χρόνια Πολλά Διακεκριμένοι βουλευτών »που υποβλήθηκε από Lewis ως εξής:« Η πρώτη δημόσια ανακοίνωση για το αμερικανικό Τάξης. Εμφανίστηκε στο «Σφαίρα» της 24ης Φλεβάρη 1915, αποκλειστικά από ειδικές ρυθμίσεις ».

    2. A clipped Pronunziamento με τίτλο «American Pronunziamento Number One», με το κάτω μέρος αυτού του χειρογράφου σχολιασμένης από Lewis: «Η πρώτη αμερικανική Μανιφέστο εκδίδονται ως αποτέλεσμα μιας οργάνωσης που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη, 80 Fifth Avenue το βράδυ της Δευτέρας 8, Φεβρουαρίου, στο από 8 : 30 έως 9:40 ώρας

    3. «Η πρώτη αμερικανική ενημερωτικό δελτίο, το οποίο έχει εκδοθεί Φεβρουάριο 1915», ένα έγγραφο clipped έντυπη προπαγάνδα σε μεγαλύτερη φύλλου κατά την οποία τα δύο πρωτότυπα σύμβολα φαίνεται συνοδεύεται από τα ακόλουθα manuscipt σχόλιο του Lewis: 1) «Η Σφραγίδα και Έμβλημα του αμερικανικού Grand Lodge, ως πρώτος χρησιμοποιείται για την ύλη »2)« Η παρούσα Σφραγίδα της Ε + Γ τάξη στην Αμερική (αυθεντικό) που χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη για την.

    4. Ένα άλλο χαρτί με το όνομα και τη διεύθυνση του πρώτου «Εθνικό Αξιωματικών» του AMORC (Grand Master Γενικά: H. Spencer Lewis, FRC Αναπληρωτής Γενικός Master: Nicholas Θύελλα, KRC Matre: Μάιος Τραπεζών-Stacey, Γενικός Γραμματέας SRC: Thor Kiimalehto, KRC Γενικός Ταμίας: Δ. Jerrold Loria, KRC εφημέριος: Σόλων Fieldman, KRC) με το ακόλουθο σχόλιο του Lewis: «φακέλου του Ανωτάτου Συμβουλίου και του Grand Lodge, το οποίο έχει εκδοθεί μετά την πρώτη έρευνα των μελών του στην Αμερική, 13ης Μαΐου 1915».

Ο φάκελος συνοδεύεται από μια χειρόγραφη επιστολή υπογεγραμμένη «Η. Spencer Lewis »και απευθύνεται στην NY Δημόσια Βιβλιοθήκη, με ημερομηνία« Μάρτιος 19-15 », με την οποία εξηγεί ότι« δωρίζει το συνημμένο ως συνεισφορά στη λογοτεχνία »ότι η NYPL έχει ήδη στην subject.

Εικόνα: Lewis συνοδευτική επιστολή

Τα κομμάτια που περιέχονται στο φάκελο είναι πολύ σημαντικές, διότι αποτελούν την πρώτη δημόσια έγγραφα γνωστά σχετικά με την ύπαρξη AMORC στην Αμερική. Στο πλαίσιο αυτό η αμερικανική Pronunziamento Number One είναι απαραίτητη προκειμένου να κατανοήσει τις συνθήκες υπό τις οποίες AMORC ιδρύθηκε. Το έργο της καλλιγραφίας για το κυρίως κείμενο είναι ίσως από τον εαυτό του Λιούις, οι οποίοι είχαν αποκτήσει κάποια εμπειρία σε γραφικές τέχνες από την father.4 Για όμορφα και προσεκτικά το κείμενο που προστίθεται σε ένα άλλο είδος των χαρακτήρων τη φράση: «Magna est veritas, et prevalebit ». Εδώ και πάλι η γραφή φαίνεται να είναι από Lewis, καθώς είναι παρόμοια με εκείνη στην σχολιασμούς. Στο κάτω μέρος της Pronunziamento υπάρχει υπογραφή από «Thor Kiimalehto, Secy», η γραφή είναι λεπτότερη και πιο κινούμενα από Lewis γραπτώς. Από το ίδιο το έγγραφο - μετά την πρόταση, όπου λέγεται ότι AMORC καθορίζονται «σύμφωνα με το επίσημο μανιφέστο» - ένα χειρόγραφο σχόλιο «OTO» έχει προστεθεί με τη σύνταξη παρόμοια με Kiimalehtos υπογραφή κάτω.

Αυτό το χειρόγραφο σχόλιο τείνει να αποδείξει ότι υπήρχε κάποια σχέση μεταξύ H. Spencer Lewis και OTO πριν από το 1921, όταν ο ιδρυτής της A.M.O.R.C. λάβει επίσημη charter από Theodor Reuss καθιστώντας τον «a Επίτιμο Μέλος της Κυρίαρχων Ιερό για την Ελβετία, τη Γερμανία και την Αυστρία, και να εκπροσωπεί OTO Κυρίαρχων Ιερό ως Gage της Amity κοντά το Ανώτατο Συμβούλιο των AMORC.

Η φύση της αντιπαράθεσης

Η σχέση μεταξύ του Λιούις και Theodor Reuss (1855-1923) είναι γνωστό. Η ιστορία του O.T.O. έχουν σε μεγάλο βαθμό περιγράφονται αλλού, δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το subject.6 Είναι καλό να θυμόμαστε ότι μόνο OTO ήταν η σύλληψη του Theodor Reuss, ο οποίος είχε ο ίδιος εμπνέεται από τα διδάγματα του Carl Kellner (1850-1905), μέλος της ερμητικού Αδελφότητα του Φωτός, και ότι η πρώτη OTO Συντάγματος ολοκληρώθηκε το 1906, ακόμη και αν το διάταγμα δεν ήταν πραγματικά διατακτ ταυτόχρονα. Στο Λευκό Βιβλίο του audi alteram partem D (1935), η οποία αποτελεί την απάντηση της AMORC και για τις λεγόμενες «παρατηρητήριο» των αντιπάλων της εποχής, Lewis δηλώνει με την κάλυψη της «Εθνικής Άμυνας Σύνθεση επιτροπής» ότι:

«Η επιτροπή έχει δει αδιαμφισβήτητη απόδειξη (...) υπό την έννοια ότι η Διάταξη της Ανατολικής Ναός ήταν συνδεδεμένη με την πραγματική Rosicrucian οργάνωσης ήδη από τον αιώνα, η δέκατη έβδομη στην Ευρώπη και το 1895 John Yarker, διαπρεπής ιστορικός μασονικός στο Λονδίνο Ανώτατο magus της OTO Theodor Reuss - (Willsson) «Peregrinus» - ήταν η εκλέγεται διάδοχος Yarker. Έχει δει τα αρχεία της σύμβασης του O.T.O. που πραγματοποιήθηκε στην Ευρώπη το 1906 και 1908, και έχει δει ένα αντίγραφο του Συντάγματος της OTO δημοσιευθεί στην Αυστρία και στη Γερμανία το 1907, αποδεικνύουν ότι η οργάνωση ήταν μεγάλη πριν από το 1911. Έχει δει στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η χάρτα που χορηγήθηκαν στην H. Spencer Lewis στο όνομα της TBE OTO η οποία δεν έχει χορηγηθεί από Crowley, αλλά από την Ευρωπαϊκή wellknown μυστικιστικό, magus Theodor Reuss-Willsson του Μονάχου, της οποίας το επίσημο όνομα της Λατινικής είναι γνωστό σε όλη την Ευρώπη ως «Peregrinus>>

Φυσικά, δεν ήταν ποτέ Yarker που συνδέεται άμεσα με την ίδρυση του OTO, που ήταν ακόμη το 1911, παρά εμπιστευτικές και δεν είχε τίποτα κοινό με την «πραγματική Rosicrucian οργάνωση» του 17ου αιώνα. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για σχέση μεταξύ Lewis και Reuss πριν από 1920, το ερώτημα που θέτει είναι αμέσως σχετικά με το τι άλλο θα μπορούσαν να έχουν επαφή Lewis είχε με OTO πριν από την ημερομηνία αυτή.

Όταν αυτό Pronunziamento από την N.Y.P.L. δημοσιεύθηκε στο βιβλίο μου, οι αρχές των AMORC ενημέρωσε αμέσως τα μέλη τους ότι αυτό ήταν πλαστά έγγραφα και ότι θα έκανε δική του «αλήθεια» πρωτότυπο, το οποίο βεβαίως δεν έχει την «OTO» χειρόγραφο σχόλιο σχετικά με αυτό. Με επιστολή της 22 Φεβρουαρίου, 1999 με τον Peter-R. König, A.M.O.R.C. αναφέρει ότι:

«Μια αμερόληπτη μελέτη (sic) από το έγγραφο αυτό δείχνει ότι έχει σφυρηλατηθεί (...) τα γράμματα" OTO " έχουν προστεθεί περίπου ετών, έτσι ώστε να πιστεύουν OTO να είναι ο εντολέας A.M.O.R.C. Τα γράμματα "O.T.O." οι προτάσεις, σε αυτό το έγγραφο, σε ένα τμήμα του οποίου ο ρόλος είναι προφανώς και προορίζονται αποκλειστικά για την παρουσίαση των εν λόγω pronunziamento. Εδώ, είναι ένα θέμα χονδρομερές πλαστογραφία. Μας αγνοεί το πότε και από ποιον αυτό το έγγραφο κατατίθεται στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης μπορεί να έχουν σφυρηλατηθεί αυτό τον τρόπο. Ό, τι μπορεί να είναι η απάντηση, θα έπρεπε να γνωρίζετε το έγγραφο αυτό δεν είναι ένα "πρωτότυπο" και ότι το Ανώτατο Μεγάλη Στοά της AMORC έχει αρχική (βλ. φωτοτυπία περιλαμβάνεται), ένας unforged ένα, σε αντίθεση με αυτή που εμφανίζουν. Το πρωτότυπο έγγραφο από το Ανώτατο Μεγάλη Στοά της AMORC (126x203mm, σεντόνια στυλ χαρτιού, περίπου 130gr/m2, γκρι-πράσινο ως προς το χρώμα), δεν αναφέρεται σε OTO Επίσης, πώς θα μπορούσε να πιστεύουμε O.T.O. να είναι ο εντολέας A.M.O.R.C. δεδομένου ότι η σχέση μεταξύ H. Spencer Lewis και Theodor Reuss άρχισαν στο τέλος του έτους 1920. Επιπλέον, στα έγγραφα (για παράδειγμα, τα πρακτικά των συνεδριάσεων που προετοίμασε τη γέννηση του Τάξης - και οι οποίες είχαν ως έναν από τους συνέπεια, η προαναφερθείσα Pronunziamento? Τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Ανωτάτου Συμβουλίου), θα βρείτε απολύτως δεν αναφορά στην OTO ή να Theodor Reuss.

Θεωρώ ότι αυτές οι παρατηρήσεις να είναι σε μεγάλο βαθμό αδικαιολόγητη όταν AMORC αξιώσεις σε τρεις περιπτώσεις ότι η Pronunziamento στην NYPL είναι μια απλή «πλαστογραφία». Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο πρώτος N.Y.P.L. δεν κατέχει πλέον αυτού του φακέλου σε έντυπη μορφή: η NYPL ενημέρωσε ότι ο φάκελος είχε μικροφίλμ κατά τη διάρκεια των πενήντα ετών ή αρχές της δεκαετίας του εξήντα, όπως υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία και έγγραφα στη Βιβλιοθήκη. Έτσι τουλάχιστον ο συντάκτης αυτών των γραμμών δεν θα κατηγορηθεί από AMORC της έχει «σφυρηλάτησε» ο ίδιος το έγγραφο που συζητήθηκε ...

Εικόνα: Το Μανιφέστο στο NYPL (clipped για ένα μεγαλύτερο φύλλο) με το σχόλιο κάτω από Lewis
Εικόνα: Το Μανιφέστο φαίνεται από A.M.O.R.C.

Ωστόσο, το φιλμ είναι αρκετά ακριβής ώστε να καταδείξουν ότι το Pronunziamento στο φάκελο έχει το ίδιο θέμα από εκείνη που περιγράφεται ανωτέρω με AMORC Ο χάρτης στο N.Y.P.L. είναι ένα έγγραφο που έχει clipped σελίδα σε μεγαλύτερη των 34 cm, σύμφωνα με την οποία Lewis έγραψε κάτω από ένα χειρόγραφο σχόλιο. Είναι κατασκευασμένα από «λινά στυλ χαρτί», επίσης, διότι αυτό μπορεί να φανεί από την αναπαραγωγή με αυτήν. Το ιστορικό καλλιγραφίας, μαζί με την ένδειξη «Magna est veritas, et prevalebit» είναι ακριβώς η ίδια και στα δύο έγγραφα. Στη συνέχεια, θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ότι Λιούις έκανε μια φωτοτυπία ή φωτογραφική αναπαραγωγή του πρωτότυπου εγγράφου σχετικά με την ειδική αυτή λινό στυλ χαρτί, εκτός αν οι δύο Pronunziamento είχαν αντιγραφεί από hand.9 Αλλά υπάρχει μια βασική διαφορά μεταξύ της NYPL Pronunziamento και την A.M.O.R.C. Pronunziamento: ο πρώτος πίνακας δείχνει Thor Kiimalhetos υπογραφή, και η δεύτερη στην κατοχή από AMORC δεν το κάνει.

Το γεγονός αυτό είναι σημαντικό γιατί το χειρόγραφο σχόλιο «OTO» φαίνεται να είναι επίσης Kiimalehtos πλευρά του: το πάχος του εγκεφαλικού επεισοδίου είναι το ίδιο και ο τρόπος με τον οποίο η «Π» σε «OTO» είναι γραμμένο είναι παρόμοιο με το «o» που περιλαμβάνεται στην υπογραφή. Γι 'αυτό και πιστεύω ότι αυτό το έγγραφο είναι επίσης «η» πρωτότυπο, και ότι η «OTO» σχολιασμών προστέθηκε Kiimalehto από τον Φεβρουάριο του 1915, όταν υπογράφηκε η Pronunziamento.

Το άλλο επιχείρημα του A.M.O.R.C. είναι ότι «τα γράμματα O.T.O. (...) έχουν γραφτεί σε ένα τμήμα του οποίου ο ρόλος είναι προφανώς και προορίζονται αποκλειστικά για την παρουσίαση των εν λόγω pronunziamento ». Αυτό μπορεί να φαίνεται αρκετά παράξενο πράγματι. Προκειμένου λοιπόν να καταλάβω τον λόγο και τη σημασία των γραμμάτων «OTO» σε μια τέτοια θέση, πρέπει πρώτα να αναφερθώ στην κατάσταση των Lewis το χειμώνα και την άνοιξη του 1915, όταν γέννησε AMORC.


Τα στάδια του ιδρύματος του A.M.O.R.C. στην Αμερική

Η χρονολογία των γεγονότων που οδήγησαν στη γέννηση του AMORC το 1915 είναι ακριβώς ως εξής:

Την 20η Δεκεμβρίου, 1914 Lewis έκανε μια προαναγγελία και τοποθετείται μια μικρή ανακοίνωση στην «Προσωπικά Στήλη της Νέας Υόρκης Κυριακή Herald» λέγοντας ότι θα ήταν ευτυχής να ακούσω από ανθρώπους «που ενδιαφέρονται για Rosicrucianism». Αυτό ακολουθήθηκε από μια οργάνωση που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 8 του Φλεβάρη 1915 με την παρουσία του Thor Kiimalheto, έναν εκτυπωτή που ήταν από τις πρώτες που ασχολήθηκαν με απάντησή της προς την annoucement και Lewis, όπως ορίζεται από το «Ανώτατο Γενικό Γραμματέα». Η αμερικανική Rosae Crucis αφορά το γεγονός αυτό τον τρόπο:
«Η προκαταρκτική συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου σε γραφεία μου, στις 8.30 μ.μ. θα βρείτε στο μου καταγράφει τα ακόλουθα όσον αφορά τη θέση ότι η συνάντηση:« Συνάντηση έγινε προκειμένου να ονομάζεται στο 8:32 στο 80 Πέμπτη Λεωφόρο. Υπήρχαν 9 του παρόντος. Η Σελήνη ήταν Τοξότης. Διακόπτεται στις 9:40 σ. m. »Ένα χαρτί και ορισμένα διακριτικά και άλλα ενδιαφέροντα εκθέματα την ενσωμάτωση του Χάρτη και« Black Book »υποβλήθηκαν σε εκείνες του παρόντος, και μετά από μια σύντομη περιγραφή των στόχων και την εφαρμογή του διατάγματος, οι εννέα άνδρες και οι γυναίκες έγιναν μια επιτροπή για να οργανώσετε ένα Ανώτατο Συμβούλιο για την Αμερική.

Αυτό το κείμενο εξηγεί με σαφήνεια πως ο ιδρυτής της AMORC υποβάλλονται στους παρόντες κατά την ανωτέρω συνεδρίαση είπε κάποια έγγραφα, και ιδιαίτερα στο «Χάρτη» και ένα μυστηριώδες «Black Book», μαζί με «ένα χαρτί» και «ορισμένα διακριτικά». Το ίδιο κείμενο δίνει ακόμη και για την προηγούμενη σελίδα σύντομη περιγραφή του Χάρτη και των Black Book, η οποία φαίνεται να έχουν έτοιμη, μόλις το 1913, επειδή Lewis λέει:
«Κατά τη διάρκεια του 1913 θα ήταν αφιερωμένη στην προετοιμασία των αναγκαίων« πρώτα χαρτιά »από τον μεγάλο, φωτεινό χάρτη που θα υπογραφεί από τα επιλεγμένα συμβούλων, καθώς και το πρώτο« Black Book »που είχα για το σχεδιασμό, την επιστολή και δεσμεύει τον εαυτό μου, δεν που επιτρέπεται να έχει κάθε θέμα που περνούν από τα χέρια μου πριν από το διάταγμα ιδρύθηκε.

Πρώτον, θα πρέπει πρώτα να παρατηρήσει ότι φαίνεται να υπάρχει ένας προφανής σύνδεσμος μεταξύ της Μαύρης Βιβλίων και το Χάρτη. Στην πραγματικότητα Lewis καθιστά σαφές ότι όλα αυτά που θέλει να θυγατρικής με AMORC πρέπει πρώτα να υπογράψουν ένα «αίτηση για την ένταξη» και στη συνέχεια «το προσχέδιο Όρκος στην Επίσημη Black Book» .13 Στη συνέχεια, μας λένε από Lewis περαιτέρω στο κείμενο ότι προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία του «οδηγίες» για τη γέννηση του AMORC ως: «από τον Δεκέμβριο του 15ου και του Πάσχα του 1913-1914, αντί του 1914-1915». Σύμφωνα με αυτό που κατείχε «προκαταρκτική συνεδρίαση κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1913-1914», όπου ήταν «δεν εκπλήσσεται από το μεγάλο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό» και ο wended το δρόμο σπίτι του με το «χαρτί, χάρτη και Μαύρο Βιβλίο» σύμφωνα με το χέρι του, «αποθαρρυμένος και αμηχανία», διότι «από τα δώδεκα που είχαν συναρμολογηθεί» από τα είκοσι άτομα καλούνται από τη Νέα Υόρκη για Psychic Ινστιτούτου Ερευνών «δεν υπέγραψε ακόμη και ένα προσχέδιο οργάνωσης χαρτί.

Βλέπουμε ότι και στις δύο περιπτώσεις, είτε στα 1913-14 και 1914-15, Lewis προορίζεται να προχωρήσουμε με τον ίδιο τρόπο: αφενός ήθελε να έχει κάποιον να υπογράψει κατά τη διάρκεια της «προκαταρκτική συνεδρίαση» ένα έγγραφο που ζητά μια «προκαταρκτική οργάνωση χαρτί» , στη συνέχεια σε ένα νέο στάδιο είχε την πρόθεση να υποβάλει τον Χάρτη «να υπογραφεί από τα επιλεγμένα συμβούλων». Όμως η προκαταρκτική συνεδρίαση του 1913-14 ήταν μια αποτυχία που κανείς δεν ήθελε να υπογράψει την πρώτη οργάνωση χαρτί.

Ωστόσο, «από την πτώση του 1914» τέθηκε σε Lewis υπάρχει «ένα μεγάλο γριά που είχε μια βαθιά φοιτητής του λανθάνουσες για χρόνια (...) Όντας της βασιλικής καταγωγής και στενά εξοικειωθούν με κυβερνητικές και στρατιωτικές αρχές που εδώ και στο εξωτερικό, που είχε ανατεθεί, με ειδική παραγγελία και αποστολή που συνδέεται με το διάταγμα ».15 Κα Στήλη Μάιο Τραπεζών-Στέισυ, όπως φαίνεται να είναι το όνομά της, που διατίθενται στην Lewis χέρια για την ημερομηνία των γενεθλίων του ότι είναι 25 Νοεμβρίου, 1914 λίγα χαρτιά, ένα μικρό πακέτο και ένα όμορφο κόκκινο αυξήθηκε! »Lewis σχόλια:
«Τα χαρτιά μου βρέθηκε να είναι μερικές από αυτές για τις οποίες οι πλοίαρχοι είχε εξηγήσει μου στην Ευρώπη το 1909 και τα οποία είχαν υποσχεθεί ότι θα έρθει σε μένα όταν τους χρειάζονται πλέον, με ειδική αγγελιοφόρο. Το πακέτο περιείχε μια σφραγίδα και μια διακριτικά. Ήμουν ευτυχής, εκπλαγείτε και πλέον σημαντικά ενισχυμένα για τη δουλειά μου.

Σε ένα φυλλάδιο που δημοσιεύθηκε στο 1927-28 Lewis κάνει Τράπεζα της Κα-Στέισυ μία «ειδική έξαρχος του Τάγματος στην Ινδία», ο οποίος:
«Έφεραν στο Δρ Lewis και το θεμέλιο της Επιτροπής τελικό έγγραφα της προετοιμασίας για την greatwork, και το κόσμημα της Αρχής, ένα σπάνιο επίσημο έμβλημα, και πολύτιμο θησαυρό από τα αρχεία της Ανατολικής έδρα. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Νέα Υόρκη θα ενεργήσει ως το πρώτο Matre της Τάξης.

Λίγο αργότερα, Lewis διατίθενται στη σχετική ανακοίνωση με την Κυριακή και στη συνέχεια Herald κατείχε τη συνάντηση του Φεβρουαρίου 8th, 1915, όπου παρουσίασε και πάλι το Χάρτη, Black Book, το χαρτί και τα έγγραφα για τους συμμετέχοντες. Αυτή τη φορά η συνάντηση ήταν μια επιτυχία: αυτό που έκανε τη διαφορά με την αποτυχία μόλις πριν από ένα χρόνο; Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα έγγραφα που παρουσιάζονται σε αυτή την άλλη συνεδρίαση ήταν τέτοιες για να φέρει τη συμφωνία των συμμετεχόντων στην επανένωση. Αυτό σημαίνει ότι πιθανόν να ήταν κάποια έγγραφα της γονικής σχέσης ή η αρχή που Lewis δεν ήταν σε θέση να προσκομίσει ενώπιον. Εν πάση περιπτώσει, το φωτεινό Χάρτη «κηρύσσεται η έγκυρη, ορθή και νόμιμη εγκατάσταση της AMORC στην Αμερική »δεν υπεγράφη κατά τη διάρκεια αυτής της συνεδρίασης, αλλά μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα, όταν« τριάντα από τις πιο δραστήριες εργαζομένων συναντήθηκε (...) τη σύνθεσή τους και το Ανώτατο Συμβούλιο. »18 Το έγγραφο υπεγράφη κατά τη συνεδρίαση του Φεβρουαρίου ήταν μόλις 8ος το προσχέδιο οργάνωσης, δηλαδή την αμερικανική Pronunziamento Number One.


Σημασία της αμερικανικής Pronunziamento Number One

Τα παραπάνω δήλωσε Χάρτη, η οποία φυσικά δεν θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος του φακέλου που διαβιβάζεται από Lewis στο NYPL τον Μάρτιο, γιατί ήταν μόνο υπογράφηκε στις 1 Απριλίου, 1915 έχει αναπαραχθεί από AMORC σε ένα φυλλάδιο που ονομάζεται Rosicrucian έγγραφα. Λέει:
«Στη συνέλευση που συναρμολογούνται εμείς, οι υπογράφοντες Κυρίες και κύριοι της Νέας Υόρκης, ήταν επίσημα μέλη του Ανωτάτου Συμβουλίου, της Αμερικής και την Αρχαία μυστικιστική Διάταξη του Rose Σταυρού σύμφωνα με τα αρχαία έθιμα και τελετές, υπό τη διεύθυνση και την έγκριση Οι περισσότερες από τις Γενικές λατρευτός Grand Master της Αμερικής. Ως εκ τούτου, να δηλώσει ότι θα προβεί αποφασίζει την ίδρυση του Rosicrucian Διάταξη στην Αμερική και να αναγνωρίζουν τα όργανα του Grand Lodge, όπως είναι το παρόν έχει εγγραφεί ως δεόντως εξουσιοδοτημένος σύμφωνα με την πρώτη αμερικανική Μανιφέστο.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτόν τον Χάρτη «που προορίζονται για ένα διάσημο έγγραφο της αμερικανικής ιστορίας» 20 το Grand Master Γενικές Lewis σαφώς αναφέρει ότι Grand Lodge υπαλλήλους που έχουν οριστεί σύμφωνα με την πρώτη αμερικανική Μανιφέστο, με άλλα λόγια, η αμερικανική Pronunziamento Number One , η οποία παρουσιάζει επίσης Lewis ως η πρώτη αμερικανική Μανιφέστο του σχολίου. Έτσι, φαίνεται να υπάρχει ένας προφανής σύνδεσμος μεταξύ του Χάρτη και την προκαταρκτική οργάνωση Pronunziamento εξέδωσε το Φεβρουάριο, κυρίως όσον αφορά το θέμα της αρχής για την appointement του πρώτου Grand Lodge Αξιωματικών, όπως το Grand Master Γενικά, Γενικός Γραμματέας, etc.21 Η Pronunziamento λέει:
«Σε αυτό το έτος του 1915 (= 7) υπάρχει εγκατεστημένος στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το Αδελφότητας της Αρχαίας και μυστηριώδης απόφαση της Rosae Crucis σύμφωνα με επίσημη Μανιφέστο. »

Πώς ολιγόλογος κείμενο αυτό θα μπορούσε να αναφέρεται ως έγγραφο της αρχής; Είναι σαφές ότι η Pronunziamento ή Μανιφέστο δεν είναι καθαυτή ένα έγγραφο της αρχής. Όμως, κάνει αναφορά σε ένα άλλο «επίσημο Μανιφέστο». Έτσι, μία από τις οποίες αμέσως διερωτάται Μανιφέστο είναι ζήτημα εδώ. Μήπως αναφέρονται σε αυτό το φωτεινό Χάρτη που υπεγράφη τον Απρίλιο, από τα επιλεγμένα συμβούλων;

Η υπόθεση αυτή φαίνεται πολύ απίθανο ο εν λόγω Χάρτης προφανώς στέλνει πίσω στο προσχέδιο Pronunziamento για το ζήτημα της εξουσίας. Γι 'αυτό μάλλον φαίνεται να αναφέρεται σε ένα άλλο επίσημο έγγραφο που χορηγείται σε Lewis από εξωτερική αρχή. Αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη στο Pronunziamento σχετικά με το ακριβές όνομα του αυτή την «άλλη» αρχή.

Είναι λοιπόν πολύ πιθανό ότι, κατά την προκαταρκτική συνεδρίαση του Φεβρουαρίου 8th, 1915, μπορεί να έχουν μια συζήτηση μεταξύ των εννέα ατόμων που είχαν συγκεντρωθεί και Lewis για το θέμα του rosicrucian ιστορικό και τα προσόντα να καθιερωθεί AMORC στην Αμερική. Και θα μπορούσε να εξηγηθεί Lewis σχετικά με τη σχέση του με ορισμένα στελέχη του Ordo Templi Orientis. Ακόμη και ίσως παρουσίασε ένα έγγραφο της γονικής, αν δεν υποσχέθηκε να αποδώσουν το συντομότερο δυνατό. Και οι συμμετέχοντες στη συνέχεια, ζήτησε από τον νέο Γενικό Γραμματέα Thor Kiimalehto να δώσω το όνομα αυτής της αρχής για την Pronunziamento - θυμάστε ότι ορισμένα από αυτά ήταν Freemasons για τους οποίους το ζήτημα της γονικής είναι ιδιαίτερα σημαντικό - εξ ου και το «OTO »Χειρόγραφο σχόλιο από Kiimalheto όταν υπέγραψε το Μανιφέστο.

Συνεπώς, αυτή η υπόθεση με κάνει να πιστεύω ότι η Pronunziamento με την «OTO» σχολιασμό στο NYPL είναι πράγματι το πρωτότυπο, όπως αυτό ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 1915. Δεν Lewis βεβαιώνουν ότι ο ίδιος ο φάκελος είναι κατασκευασμένοι από «τα πρωτότυπα έγγραφα»; Στην περίπτωση αυτή, το έγγραφο που εξακολουθεί να έχει στην κατοχή του AMORC θα είναι απλώς ένα άλλο αντίγραφο του χάρτη Lewis που εκτρέφονται για την αρχείων, αλλά δεν το «πρωτότυπο» που υπεγράφη από τον Γενικό Γραμματέα, όπως δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι Thor Kiimalhetos υπογραφή here.22

Αξίζει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι ο Lewis διαβιβάζονται «Ιστορία του Rosicrucian Order» που περιέχουν «τα πρωτότυπα έγγραφα» στο NYPL 19η Μαρτίου, πριν από τη σύνοδο του Απριλίου του 1ου. Μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι Lewis Νόμιζα ότι η παρουσία του στην Ιστορία NYPL θα προσελκύσει νέα μέλη για την παραγγελία και ότι ήταν ένα σημαντικό στοιχείο για τη διαφημιστική εκστρατεία, όπως ήταν και το άρθρο που δημοσιεύθηκε στην Globe 24ης Φεβρουαρίου. Από την άποψη αυτή είναι πολύ πιθανό ότι Λιούις έδειξε την αμερικανική Pronunziamento Number One πάλι σε άλλο οργανισμό του συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στις 3 Μαρτίου, διότι λέει ότι αν στην πραγματικότητα «80 ανδρών και γυναικών συμμετείχε στη σύσκεψη μεταξύ των οποίων είναι αρκετά Freemasons (... ) πιο φυσικά υπήρχαν κάποια λεγόμενα skeptics παρόντες »είναι 23 και μεταξύ αυτών που είχαν επιλεγεί τα μέλη του Ανωτάτου Συμβουλίου το μέλλον της που υποστήριξαν και υπέγραψαν τη χάρτα της 1ης Απριλίου.

Το συνακόλουθο ερώτημα είναι: Lewis έκανε με επίσημο αναγνώριση των OTO κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων προσχέδιο, ή είναι απλώς ότι ήλπιζε να πάρουν ένα στο εγγύς futureand έδειξε μόνο σε αυτό το στάδιο μια δέσμη των εγγράφων σε σχέση με OTO ; Αλλά ποια είναι η προέλευση αυτών των εγγράφων που προέρχονται από το εάν μία αποκλείει την πιθανότητα μια επαφή μεταξύ του Λιούις και Reuss πριν από 1920, όπως AMORC κράτη; Μήπως Lewis τις λαμβάνουν από άλλο επικεφαλής της OTO, δηλαδή Aleister Crowley, ή του άλλου ficers στην οργάνωση; Και στη συνέχεια: γιατί ποτέ δεν αναφέρονται σε Lewis ή αναπαράγουν την αμερικανική Pronunziamento Number One πάλι στην περαιτέρω δημοσιεύσεις, παρουσιάζοντας μόνο τα συστατικά του χάρτη 1η Απριλίου;

Η ιστορία της Rosicrucians, σύμφωνα με τον ιδρυτή της AMORC

Κατά την πρώιμη ιστορία της A.M.O.R.C. δεν υπάρχει ακόμη ερώτηση του Lewis, του οποίου η «κίνηση» στην Τουλούζη και το είδος της απαίτησης δεν γίνεται για μια αρχή από το γαλλικό Rose-Croix. Πράγματι, αν μιλάμε για την ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε στο The Globe and Commercial Διαφημιστή των 24 Φεβρουαρίου 1915, είναι μόλις είπε σχετικά με την «Αρχαία και μυστηριώδης απόφαση της Rosaea (sic) Crucis, η οποία είναι πλέον μια αμερικανική οργάνωση Lodge» ότι:

«Η Rosaea Crucis δεν πρέπει να συγχέεται με τον Ερυθρό Σταυρό της κοινωνίας (...) Θα είχε και εξακολουθεί να έχει πολλά διακεκριμένα μέλη, μεταξύ των οποίων θα μπορούσε να αναφερθεί, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Rosicrucians, Napolean, Henry II. της Αγγλίας, η Louis King ευσεβής, ο Λόρδος Bulwer Lytton, και ο Λόρδος Bacon. Δρ Αλέξης Carrel Rockefeller του Ινστιτούτου, ο οποίος είναι σήμερα σε Λυών κατευθύνοντας χειρουργική θεραπεία για τραυματίες Γάλλοι στρατιώτες, και Marie Corelli, ο μυθιστοριογράφος, είναι μέλη της Ευρωπαϊκής υποβάλλει, όπως υποστηρίζεται. Ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι, επίσης, για μια Rosicrucian (...)

«Η σειρά έχει σωματειακές, όπως και οι Τέκτονες, την οποία η Rosicrucians ισχυρισμός, ξεπήδησε από τη σειρά των Rosaea Crucis, η seventeeth βαθμό τοιχοποιίας, όπως υποστηρίζεται, είναι μια παραδοχή του χρέους της προς την Rosicrucians.24 Outgrowths της Rosaea Crucis, έχει δηλώσει, είναι οι Ιππότες της Rosy Σταυρού στην Αγγλία και την Societe Rosicruciana (sic) στη Γαλλία.

«Rosicrucians στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν προσπαθούμε για μισό αιώνα για να αποκτήσουν το δικαίωμα να θεσπίσει ένα καταθέσει εδώ, σύμφωνα με τον H. Spencer Lewis, αμερικανικές βάσεις πρόεδρος, 130 avenue Post, ο οποίος είναι επίσης πρόεδρος της Νέας Υόρκης Ινστιτούτο Psychical Έρευνα (...) μετά από πενήντα χρόνια υπομνήματος, διαπραγμάτευσης, καθώς και την προετοιμασία, το ανώτατο αρχές έχουν το δικαίωμα να δημιουργήσει μια τέτοια καταθέσει είπε (...) Κάθε ένας που αμφιβάλλει ότι Rosicruciana δεν είναι βάσιμη , δήλωσε ο κ. Lewis στο συμπέρασμα, θα πρέπει να απευθύνεται στο Astor Βιβλιοθήκη (...) Υπάρχουν μεταξύ 5.000.000 και 6.000.000 μέλη του προκειμένου.

Λοιπόν αυτός είναι ένας ικανός αριθμός μάλιστα, αλλά καθαρά φαντασία φυσικά! Πιο σημαντικά, θα πρέπει πρώτα να παρατηρήσει ότι τα ονόματα των κ. κ. Carrel και Corelli ποτέ δεν θα εμφανιστούν ξανά στην αρχή για την περαιτέρω Lewisclaims: αυτά ήταν τα μέλη της Νέας Υόρκης Ινστιτούτο Έρευνας Psychical; Αυτό είναι εφικτό, αλλά είναι επίσης πιθανό ότι Λιούις ποτέ δεν ζήτησε να αναφέρω το όνομά τους και πάλι σε σχέση με AMORC Σημειώστε ότι ο Αλέξης Carrel είναι το μόνο γαλλικό χαρακτήρα τον οποίο μιλάμε είναι το Imperator της κατά το χρόνο για τα νόμιμα κάποια rosicrucian γονικής από France.26 Τι άλλο είναι αυτά τα «ανώτατων αρχών» στο οποίο αναφέρεται Lewis και αυτές τις υποτιθέμενες «πενήντα χρόνια υπομνήματος , διαπραγμάτευσης και προετοιμασία »; Εδώ, επίσης, εμφανίζεται για πρώτη φορά το όνομα της κ. Μάιο Τραπεζών-Στέισυ, 27 το οποίο «οι πλοίαρχοι της Αιγύπτου» - λέει ο Lewis είχε επιλέξει για να τον φέρει τη μαρτυρία της λεγόμενης pharaonic rosicrucian γονικής:

«Ο σταυρός που χρησιμοποιούνται από το Rosicrucians ως σύμβολο antedates Χριστού από 1.700 χρόνια (...) Η οικογένεια του Thotmis IV. ίδρυσε το σκοπό και έχτισε τον ναό του Karnak και άλλων ναών, και έχοντας σημαντικό ρόλο ώστε να αποθηκεύονται στο πυραμίδες και άλλοι ασφαλείς χώροι εμβλήματα και τα σημάδια των επιστημών των υλικών και επιτευγμάτων. Συνειδητοποιώντας ότι κάποια μέρα η γνώση μπορεί να ξεκληριστούν, της οικογένειας των Thotmis αποφάσισε να φυλάσσεται στο πυραμίδες φιλοσοφίες και μυστικά που δεν θα μπορεί να μεταγραφής ή άλλως αναφέρεται στη διαιώνιση του χρόνου τους για αιώνια (...) Η υπέρτατη προξένους στην Αίγυπτο και Η Ινδία έχει οριστεί η κα Μάιο Τραπεζών-Στέισυ, χήρα του συνταγματάρχη Στέισυ, ΗΠΑ, για να τα κοσμήματα και τα σύμβολα σε αυτή τη χώρα. Έχει επίσης το κομπολόι που χρησιμοποιούνται από την οικογένεια του Thotmis περίπου 1500 π.Χ. Η αλυσίδα είναι από δέρμα, που με Ρουμπίνια, turquoises, amethysts, πέτρες και άλλα περίεργα που φέρει ιερογλυφικά. 

Λοιπόν δεν ξέρω αν το Thotmis προσευχαί περιγράφονται σε αυτό το είδος της παραμύθι το κομπολόι είναι ακόμα με AMORC σήμερα, υποθέτω - ήταν το στοιχείο που έπεισε τους συμμετέχοντες στη διοργάνωση σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε

4

Φιλοσοφικά κινήματα και σχολές της Αρχαιότητας / ΠΛΑΤΩΝΑΣ

« στις: Μαΐου 03, 2009, 23:44:31 »

Έλληνας φιλόσοφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς ευγενείς το 427πχ. Ο πατέρας του Αρίστωνας έλεγε ότι καταγόταν από τη γενιά του Κόδρου και η μητέρα του Περικτιόνη από το Σόλωνα. Είχε δύο αδερφούς, τον Αδείμαντο και το Γλαύκωνα. Το πρώτο του όνομα ήταν Αριστοκλής. Πλάτωνας ονομάστηκε αργότερα για το ευρύ του στέρνο και το πλατύ του μέτωπο. Νέος ασχολήθηκε με την ποίηση, αλλά γρήγορα στράφηκε προς τη φιλοσοφία. Ήταν 20 χρόνων, όταν γνώρισε των Αριστοτέλης μας πληροφορεί ότι κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της νεότητάς του, ο Πλάτων ήλθε σε επαφή με τα δόγματα του Κρατύλου, ενός μαθητή του Ηράκλειτου, ο οποίος μαζί με άλλους προσωκρατικούς στοχαστές όπως ο Πυθαγόρας και ο Παρμενίδης  έδωσαν στον Πλάτωνα τις βάσεις των μεταφυσικών και επιστημολογικών αναζητήσεων. Καθώς όμως συνάντησε το Σωκράτη προσανατόλισε τις αναζητήσεις του στο φιλοσοφικό ζήτημα της αρετής. Μετά τη θανάτωση του Σωκράτη για λίγο καιρό κατέφυγε στα Μέγαρα, κοντά στο συμμαθητή του Ευκλείδη. Ύστερα γύρισε στην Αθήνα, όπου για 10 χρόνια ασχολήθηκε με τη συγγραφή φιλοσοφικών έργων, τα οποία φέρουν τη σφραγίδα της σωκρατικής φιλοσοφίας. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στην Κυρήνη, όπου σχετίστηκε με το μαθηματικό Θεόδωρο, και τέλος στον Τάραντα της Ιταλίας, Για πρώτη φορά επισκέφτηκε την Ιταλία  σε ηλικία σαράντα ετών.  όπου γνώρισε τους πυθαγόρειους, από τη φιλοσοφική σκέψη των οποίων επηρεάστηκε αποφασιστικά. Μετά πέρασε στη Σικελία. Στην αυλή του βασιλιά των Συρακουσών Διονυσίου Α΄ γνώρισε το βασιλικό γυναικάδελφο Δίωνα, με τον οποίο συνδέθηκε φιλικά. Η φιλία όμως αυτή προκάλεσε τις υποψίες του Διονυσίου για συνωμοσία, γι' αυτό έδιωξε τον Πλάτωνα από τη Σικελία. Στην Αίγινα κινδύνεψε να πουληθεί ως δούλος αλλά τον εξαγόρασε ο Κυρηναίος φίλος του Αννίκερης. Επιστρέφοντας στην Αθήνα άνοιξε τη φιλοσοφική σχολή του, η οποία βρισκόταν περίπου ένα μίλι έξω από τα τείχη και δανείστηκε το όνομά της από τον αττικό ήρωα Ακάδημο. Η προσπάθεια όμως των δύο φίλων να προσηλυτίσουν στις ιδέες τους το νέο ηγεμόνα Διονύσιο Β΄ απέτυχαν. Για τρίτη φορά ήρθε στην αυλή των Συρακουσών το 361, με σκοπό να συμφιλιώσει το Δίωνα με το Διονύσιο. Αυτή τη φορά κινδύνεψε και η ζωή του. Τον έσωσε η επέμβαση του πυθαγόρειου Αρχύτα. Αλλά ο Δίωνας δε γλίτωσε. Δολοφονήθηκε το 353. Έτσι ο Πλάτωνας. έχασε τον άνθρωπο στον οποίο στήριξε τις ελπίδες του για την επιβολή των πολιτικών του ιδεών. Από τότε ο Πλάτωνας. και μέχρι το θάνατό του, το 347πχ, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και με τη συγγραφή έργων φιλοσοφικών. Η πλατωνική φιλοσοφία. του αποτελεί η θεώρηση της γνώσης ως ανάμνησης. τη θεωρία των ιδεών, οι οποίες κατά τον Πλάτωνα είναι οι γενικοί και αιώνιοι τύποι των πραγμάτων, οι ουσίες που γίνονται αντιληπτές μόνο με το λογικό και όχι με την αίσθηση. Τα αισθητά τα θεωρεί είδωλα των ιδεών. Έτσι αναγνωρίζει δύο κόσμους, τον αισθητό, ο οποίος διαρκώς μεταβάλλεται και βρίσκεται σε ασταμάτητη ροή, κατά τον Ηράκλειτο, και το νοητό κόσμο, τον αναλλοίωτο, δηλ. τις ιδέες, οι οποίες υπάρχουν σε τόπο επουράνιο. Αυτές είναι τα αρχέτυπα αυτού του ορατού κόσμου, τα αιώνια πρότυπα και παραδείγματα. Στην ψυχή διακρίνει τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμοειδές και το επιθυμητικό. Γι' αυτό και αναγνωρίζει τρεις αρετές, τη σοφία, την ανδρεία και τη σωφροσύνη, η καθεμία από τις οποίες αντιστοιχεί και σε ένα από τα τρία μέρη της ψυχής. Τις τρεις αυτές αρετές της ψυχής τις παραλληλίζει με τις τρεις χορδές της λύρας, την υπάτη, τη μέση και τη νήτη. Αλλά οι τρεις αυτές αρετές πρέπει να αναπτύσσονται αρμονικά, ώστε το λογιστικό ως θείο να κυβερνά, το θυμοειδές να υπακούει σ' αυτό ως βοηθός, και τα δύο μαζί να διευθύνουν το επιθυμητικό, για να μην επιχειρεί να άρχει αυτό, αφού είναι το πιο άπληστο και το κατώτερο μέρος της ψυχής. Από την αρμονική ανάπτυξη των τριών αρετών αποτελείται η δικαιοσύνη, η οποία είναι αρμονία των τριών άλλων αρετών. Επειδή και η πόλη αποτελεί μία μεγέθυνση του ανθρώπου, διακρίνει και σ' αυτήν τρία γένη: το βουλευτικό, το πολεμικό και το χρηματικό, τα οποία αντιστοιχούν προς τα τρία μέρη της ψυχής. Όπως στον άνθρωπο, έτσι και στην πόλη πρέπει να υπάρχει η δικαιοσύνη, δηλ. η αρμονία, που πετυχαίνετε, όταν και στην πόλη το καθένα από τα γένη εκτελεί το δικό του έργο και δεν επιδιώκει τα ξένα. Όλοι έχουν μέσα τους τη γνώση και την αλήθεια και αυτό που πρέπει να γίνει είναι να την ανακαλέσουν στη μνήμη τους. Εξάλλου η ετυμολογία της α-λήθειας σημαίνει την άρση της λήθης. Η επίδραση του φιλοσόφου αυτού υπήρξε πάρα πολύ μεγάλη. Η ιστορία της φιλοσοφίας μέχρι τον Κικέρωνα είναι γεμάτη από αυτόν και είτε αμφισβητεί είτε ακολουθεί τη διδασκαλία του. Οι πατέρες της εκκλησίας από αυτόν δανείζονται ιδέες και επιχειρήματα και τον θεωρούν τον πιο σημαντικό αντιπρόσωπο της ανθρώπινης φιλοσοφίας. Αλλά και η νεότερη φιλοσοφική σκέψη δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τον Ο φιλοσοφικός στοχασμός του Πλάτωνος αποτέλεσε, αποτελεί και θα αποτελεί διάφορα φιλοσοφικά συστήματα διαχρονική βάση έρευνας και πολύπλευρης ανάλυσης των εκάστοτε φιλοσόφων ή προσπαθούν να ανατρέψουν τις ιδέες του ή οικοδομούν πάνω σ' αυτές. και όχι μόνο. Η περίφημη αυτή σχολή λειτούργησε σχεδόν για μια χιλιετία, μέχρι να την κλείσει ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός στα 529 μ.Χ.

Πηγές: http://www.mythologia.8m.com/platonas.html, http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD

5

Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές / Απ: TA MYHTIKA

« στις: Απριλίου 28, 2009, 00:32:56 »

Αγαπητέ αδελφέ Ιππόλυτος πρώτα σε ευχάριστο που ασχολήθηκες με το κείμενο μου και με εμένα το εκτιμώ και το σέβομαι . Αλλά με όλων το σεβασμό με έχει προβληματίσει
Το τελευταίο μήνυμα που μου έστειλες κάπου με έχεις κόλληση και δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλεις να μου πέρασης.

6

Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές / Απ: TA MYHTIKA

« στις: Απριλίου 28, 2009, 00:08:04 »

Αδελφέ  Ορφέα όσο και αν προσπάθησα όσο και αν διάβασα το κείμενο σου
Που αναφέρεις . Σχετικά με τα όσα αναφέρονται παραπάνω, έχουν μερικώς σχολιασθεί στο θέμα, "Η αήθης διαστρέβλωση της ιστορίας και η παραποίηση της αλήθειας.... ", στην διεύθυνση  http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,1085.0.html .Δεν βρίσκω το ένα θέμα με το άλλο να ταιριάζουν κάπου . Το διάβασα και το ξανά διάβασα και δεν βρίσκω κάποια ομοιότητα στο θέμα .

7

Ελευθεροτεκτονισμός / ΘΕΜΑ

« στις: Απριλίου 23, 2009, 00:14:03 »

Αυτό μου το στείλανε αφήνω να σχολιάσετε και εσείς


http://tekton33.blogspot.com/2008/10/blog-post_7372.html

8

Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές / TA MYHTIKA

« στις: Απριλίου 22, 2009, 23:44:11 »

ΤΑ ΜΥΗΤΙΚΑ

Οπός όλοι γνωρίζομε
«Και οι Αιγυπτιακές τελετές μύησης; Ξέρουμε, με κάποιο βαθμό ακριβείας, περί τίνος επρόκειτο; Άραγε, πόσες μυητικές αδελφότητες υπήρξαν και εξάσκησαν την τέχνη τους κατά την διάρκεια των 4.000 ετών Αιγυπτιακής ιστορίας; Ήταν ανταγωνιστικές μεταξύ τους; Πότε έφτασε η μυητική τέχνη στο πνευματικό της ζενίθ; Πότε άρχισε να εκφυλλίζεται για να καταντήσει τελικά κενή νοήματος μορφή; Υπάρχουν σήμερα σχολές μύησης που να είναι πραγματικά κληρονόμοι των Αιγυπτιακών μαγικών σχολών; Νομίζω πως η μοναδική τίμια απάντηση σε όλα αυτά είναι : Κανείς δε γνωρίζει πραγματικά  .
       Όμως παρόλο την δυσκολία που παρουσιάζει το θέμα, κάποιοι μυημένοι ανά τους αιώνες, προσπάθησαν να αποκαλύψουν με διάφορες αλληγορίες ή με συμβολικές ιστορίες τον χαρακτήρα των μυστηρίων.
Οι κυριότερες ιστορικές πηγές που θα εξετάσουμε και που γενικά υπάρχουν πάνω στο θέμα είναι :  Στον εντυπωσιακό πάπυρο του Άνι, που παρουσιάζεται με μεγάλα γράμματα σαν διάζωμα στις Αιγυπτιακές Αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου με συνολικό μήκος 28 μέτρων (και αποτελούμενος από 37 φύλλα), μπορούμε να διακρίνουμε ένα βασικό πρότυπο, την περιγραφή της μεταθανάτιας κατάστασης του γραφέα Άνι.
       Εκ πρώτης όψεως η Βίβλος των Νεκρών δεν φαίνεται να έχει κάποιο μυητικό χαρακτήρα, αν όμως κατανοήσουμε σε βάθος τον σκοπό της περιγραφόμενης τελετουργίας τότε τα συμπεράσματα μας θα αλλάξουν. Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό ας δούμε μια πρώτη γενική σύγκριση μεταξύ του θανάτου (ακούσια έξοδος του εγώ από το σώμα) και της μύησης (εκούσια έξοδος του εγώ από το σώμα)
       «Όπως η μύηση περιέχει το συμβολισμό του θανάτου, με σκοπό να εντυπώσει καλύτερα την ιδέα της πνευματικής αναγέννησης, έτσι και οι αιγυπτιακές νεκρικές τελετές μας προσφέρουν ένα υπόβαθρο για τις πίστεις και τις πραχτικές της Μυστηριακής θρησκείας. Σχετικά με αυτό, είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι η συλλογή των πάπυρων που πραγματεύονται αυτό το θέμα ονομάζεται γενικά «Η Βίβλος των Νεκρών», ενώ στην αρχαία Αίγυπτο την ονόμαζαν «Η Βίβλος της ανάδυσης στο φως της Ημέρας». «Κι εσύ φιλομαθή αναγνώστη, ίσως να απαιτείς να μάθεις τι λέχθηκε και γίνηκε εκεί μέσα: μα την αλήθεια, θα σού έλεγα αν δε γινόμουν παραβάτης, θα μάθαινες αν σωστό για σένα ήταν να ακούσεις: αλλά, αμέσως και τα αυτιά σου και η γλώσσα σου θα υπέφεραν από τον πόνο της παράτολμης περιέργειας. Αλλά δε θα βασανίσω για πολύ το μυαλό σου, που ίσως πιστεύει σε κάποια θρησκεία και είναι δοσμένο σε κάποια λατρεία' άκου, λοιπόν, και πίστεψε πως είναι αλήθεια. Πρέπει να καταλάβεις πως έφτασα κοντά στον κάτω κόσμο, στις ίδιες τις πύλες της Περσεφόνης κι αφού από εκεί αρπάχτηκα και πέρασα μέσα από όλα τα στοιχεία, μετά επέστρεψα στη θέση μου: εκεί γύρω στα μεσάνυχτα είδα τον ήλιο να λάμπει εκτυφλωτικά, είδα και τους θεούς, ουράνιους και υποχθόνιους μπροστά τους ". παρουσιάστηκα και τους λάτρεψα».  Ένας άλλος τρόπος, μέσα από τον οποίο εκφράζονται οι πνευματικές διδασκαλίες των Μυστηριακών λατρειών, δίνεται από τον Λούκιο σε ένα μακροσκελές ανέκδοτο, ενσωματωμένο μέσα στην κύρια ιστορία του με τίτλο «Η Αγάπη της Ψυχής και του Έρωτα». Η Ψυχή, μία νεαρή κοπέλα που συμβολίζει την ανθρώπινη ψυχή, έχει ερωτική σχέση με το Θεό Έρωτα, όμως χάνει την πίστη και την εμπιστοσύνη αυτής της αγάπης επειδή ακούει τις ζηλόφθονες πονηριές των αδελφών της. Αφήνει την περιέργεια και την υποψία να ξεπηδήσουν μέσα στο στήθος της, σε σημείο που προδίδει τον Έρωτα, το θείο εραστή της. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να περάσει πολλές δοκιμασίες και περιπέτειες. Οι δοκιμασίες είναι να βάλει σε τάξη χιλιάδες σπόρους μέσα σε μία νύχτα, να αναζητήσει ένα χρυσόμαλλο δέρας, να φέρει λίγο από το νερό που τροφοδοτεί τους ποταμούς του Κάτω Κόσμου και να παρακαλέσει την Περσεφόνη να της δώσει λίγη από την ομορφιά της, πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να κατέβει στο ίδιο το βασίλειο του Άδη. Τους πετυχαίνει αυτούς τους άθλους, τόσο γιατί δείχνει μια παραδειγματική αγάπη και υπηρεσία προς τους άλλους, όσο και γιατί το αξίζει. Στο τέλος αποκαθίσταται ερχόμενη σε ένα θείο γάμο με το Θεό Έρωτα.  Αυτές οι φάσεις μύησης, όπως θα δούμε, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα γι' αυτόν που δεν ξέρει τα μυστήρια του αστρικού επιπέδου, αλλά έχουν, αντίθετα, πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, γι' αυτούς πού είχαν εισχωρήσει στις στοές της αναδίπλωσης και της πνευματικής ζωής.  'Ή θεά θα σε πληροφορήσει η ίδια για το πότε είναι η κατάλληλη στιγμή. Στο χέρι της υπάρχουν τα κλειδιά της κόλασης κι η σιγουριά της σωτηρίας. Η μύηση είναι σαν ένας εθελοντικός θάνατος, που ακολουθείται από μια πιθανή σωτηρία και μια αναγέννηση. Όσο έντονη κι αν είναι η έκκληση του δόκιμου, πρέπει να περιμένει την επίσημη γνώμη της θεάς". Μετά τη βάπτιση, ο μυημένος έπρεπε, επί δέκα μέρες, να μην τρώει τίποτα που είχε ζωή και να μη χρησιμοποιεί τίποτα το διεγερτικό. Ξαναβρίσκουμε σ' αυτό την αρχαία σοφία που κατέφευγε στη χορτοφαγία κατά περιόδους που δεν ξεπερνούν ποτέ τις σαράντα μέρες, και που επιφύλασσε αυτή την πρακτική στις επικοινωνίες ανάμεσα στο ορατό και στο αόρατο. Όταν περνούσαν οι δέκα μέρες της νηστείας, άρχιζε η δεύτερη φάση των μυστηρίων, η πιο σημαντική απ' όλες, αυτή που αναφέρεται στη γέννηση και στο θάνατο.  Αυτοί που θα ήθελαν να μελετήσουν το βαθμό του Ροδόσταυρου του Ερεντόμ  θα δουν ότι ο 2ος θάλαμος μύησης είναι η αναπαράσταση αστρικών πινάκων. Η είσοδος κι η έξοδος αυτού του θαλάμου, που λέγεται κολάσιμος, είναι σφραγισμένες με ένα σκελετό, πράγμα που υποδεικνύει, γι' αυτούς που ξέρουν να διαβάζουν, ότι πρέπει να περάσουν τις πόρτες του θανάτου πριν εισέλθουν σ' αυτήν αίθουσα κι ότι έπρεπε να ξαναπεράσουν αυτές τις μυστηριώδεις πόρτες πριν ξαναγυρίσουν από την αίθουσα αυτή στο γήινο επίπεδο.  Όταν ο μύστης -γιατί αυτό ήταν το όνομα που έπαιρνε ο δόκιμος μετά απ' αυτή την αστρική την αναδίπλωση- είχε διακρίνει αυτό το μεγάλο μυστήριο των σχέσεων με το αόρατο, παρουσιαζόταν στο λαό μέσ' από μεγάλο ενθουσιασμό και γινόταν ένας ήλιος που ζούσε πάνω στη γη.  Ήταν τότε που άρχιζε το δεύτερο μέρος της διδασκαλίας, στη διάρκεια του οποίου ο μυημένος εκπαιδευόταν σιγά-σιγά στο να προκαλεί με τρόπο δραστήριο κι εθελοντικό την αστρική αναδίπλωση, που είχε προκαλέσει με παθητικό τρόπο κατά το πρώτο μέρος της μύησής του.  Ο πρώτος Έλληνας Φιλόσοφος ο οποίος πήγε στην Αίγυπτο περίπου το 587 π.Χ. ήταν ο Θαλής, ο οποίος μελέτησε γεωμετρία και αστρονομία κοντά σε Αιγύπτιους Ιερείς. Ο Θαλής όταν ανέλαβε την διδασκαλία του Πυθαγόρα τον προέτρεψε να πάει στην Αίγυπτο για να μυηθεί στα εκεί μυστήρια (τα οποία θεωρούσε ανώτερα και καθαρότερα από όλα τα άλλα). Έτσι ο Πυθαγόρας έγινε ο δεύτερος Έλληνας μετά τον Θαλή, ο οποίος έγινε δεκτός στις σχολές των Αιγυπτίων και ο πρώτος (αν εξαιρέσει κανείς τον Ορφέα) που έλαβε μύηση στα μυστήρια τους. Στον Πυθαγόρα χορηγήθηκε, λόγω της επίμονης του και των πιέσεων που άσκησε, το προνόμιο της μυήσεως, αφού προηγουμένως, υποβλήθηκε σε εξαιρετικά σκληρές δοκιμασίες, ακριβώς για να καμφθεί η επιθυμία του να μυηθεί. Πιο συγκεκριμένα έχουμε την μαρτυρία του Διογένη του Λαέρτιου, που αναφέρει την διαμεσολάβηση του τύραννου Πολυκράτη (χορήγηση συστατικής επιστολής προς τον Άμαση), καθώς και το έργο του Πρφύριου (233 - 305 μ.Χ.), Βιος Πυθαγόρου όπου περιγράφονται αναλυτικά οι διάφορες δυσκολίες. Ο Πυθαγόρας έμεινε 23 χρόνια στην Αίγυπτο και μυήθηκε σε όλες τις μυστηριακές σχολές της Αιγύπτου. Ο Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.) μας λέει ότι ο Πυθαγόρας είναι ο πρώτος που μεταβίβασε την «άλλην Φιλοσοφία» από την Αίγυπτο στην Ελλάδα:  Από τα παραπάνω προκύπτει η καταγωγή και των Καβειρίων μυστήριων από την Αίγυπτο (έτσι και αλλιώς η ετοιμολογία του ονόματος των Καβείρων δεν είναι ελληνική, το καβίρ στις σημιτικές γλώσσες σημαίνει μεγάλος, στην αραβική γράφεται Kebir ενώ στα σανσκριτικά το Kawiras σημαίνει επίσης μεγάλος). Ο Ορφέας, ο διάσημος Έλληνας ποιητής μυήθηκε στη Αίγυπτο και εγκαθίδρυσε τις Ορφικές τελετές, οι οποίες, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, τηρούνταν και από τους Αιγυπτίους και από τους Πυθαγορείους.

Πηγή: http://www.mystica.gr/egypt.htm

9

Ναϊτικά Τάγματα / Απ: Οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη στη Ρόδο

« στις: Απριλίου 10, 2009, 00:16:47 »

Αγαπητέ  lusifer  Δεν αντιλέγω ότι οι Ιωαννίτες, ηταν  οι κλέφτες της περιουσίας των Ναιτών . κατά τα δεδομένα που λένε  Αλλά  επειδή  οι άποψης  είναι πολλές και η γνώμες αρκετές και επειδή κανό μια διατριβή Πάνο στο θέμα αυτό και φυσικά αν γνωρίζεις κάποιο βιβλίο αξιόλογο Πάνο στο θέμα

10

Ναϊτικά Τάγματα / Οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη στη Ρόδο

« στις: Απριλίου 04, 2009, 22:25:43 »

Οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη

 
Στο 1309 ένας adventurer Γενουάτες, στους οποίους το βυζαντινό αυτοκράτορα είχε δώσει στη Ρόδο ως φεουδαρχική ιδιοκτησία, ή τιμάριο, πούλησε το νησί στους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, οι οποίοι στη συνέχεια τον έλεγχό τους γρήγορα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την νησιά της Δωδεκανήσου ( με εξαίρεση την Αστυπάλαια, Κάρπαθο και Κάσο).

Η πολυεθνική σύνθεση του Τάγματος ευνόησε το μείγμα εθνοτήτων και την ποικιλία των λαών που την κατοίκησαν νησιά. Το λιμάνι της Ρόδου ανέκτησε το παλιό διεθνούς σημασίας και δραστηριότητα.
 
Pepper, χαβιάρι, αρώματα, υφάσματα, χαλιά, το ελαιόλαδο, το κρασί, τη ζάχαρη, το σαπούνι και σκλάβοι ήταν μερικά μόνο από τα εμπορεύματα που διακινούνται από το λιμάνι. Αν και οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη ήταν θανάσιμο εχθρό των Τούρκων, την αμοιβαία οικονομικά συμφέροντα οδήγησαν να πραγματοποιεί τις συναλλαγές μεταξύ τους.
 
Η διάταξη αυτή αποτελείται από τρεις κύριες κατηγορίες: οι ιππότες, chaplains αδέλφια ή και εξυπηρετούν την καταπολέμηση της squires που ακολούθησε την ιππότες σε δράση. Η επίσημη γλώσσα του Τάγματος ήταν η Λατινική, και αργότερα τα γαλλικά, ενώ όλοι μιλούσαν την τοπική γλώσσα των Ελλήνων.

Στην πόλη της Ρόδου η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Έλληνες, αν και υπήρχαν και πολλοί έμποροι, τεχνίτες και στρατιώτες από τη Δύση. Υπήρξε επίσης μια σημαντική εβραϊκή κοινότητα, με τη δική της γειτονιά, εντός των τειχών της πόλης.

 
Ένας Ιππότης του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ (14ος αι.)
Η οχύρωση της πόλης ήταν πολύ ισχυρή, κατασκευάζονται για να αντέχουν τις τελευταίες στρατιωτική τεχνολογία: μπαρούτι. Οι Ιππότες ήταν βαριά οπλισμένων, με θώρακες φοριούνται κάτω από ένα πορφυρό χιτώνας διακοσμημένα με οκταγωνικό λευκό σταυρό στην chest.The θώρακες ήταν ακόμη βαρύτερη από εκείνη που φοριούνται από το Βυζαντινό Ιππότες, και πολύ βαρύτερο από την τουρκική τοποθετηθεί τοξότες.
 
Η αρχιτεκτονική που επικρατεί στην πόλη της Ρόδου ήταν το Γοτθικό στυλ, που εισάγονται από τις πατρίδες των Ιπποτών στη Δύση, ακόμη και τέθηκε κανονικά να επηρεάσουν την ελληνική παραδοσιακή αισθητική γούστα.

Το 1453 η πόλη έπεσε στα χέρια της Κωνσταντινούπολης ο Μεχμέτ κατακτητή. Ρόδος πλέον ενισχυμένος ίδια για την επίθεση τους Τούρκους.
 Η μακρά πολιορκία και τους Τούρκους
 
Σε 1480, τους Τούρκους πολιόρκησαν το νησί, χωρίς επιτυχία. Θα επιστραφούν στο 1523 και, μετά από μια μακρά και σκληρή μάχη πολέμησαν, κατάφεραν να κατακτήσουν το νησί.                             


Epikaira dodekanisos

Μελέτη μετάφραση  THANOS

11

Κοινωνικοί Προβληματισμοί / Απ: Είδηση που δεν μεταδόθηκε από τα Ελληνικά ΜΜΕ

« στις: Απριλίου 01, 2009, 22:12:58 »

Αυτό θα βγει στον αέρα έχω θέμα

12

Eρωτήματα και τοποθετήσεις μέσω email / μια πρόταση και παράλληλα μια ερώτηση.

« στις: Απριλίου 01, 2009, 01:32:33 »

Καλημέρα και καλό μηνά προς τα μέλη και φίλους  ΑΜΡΑ

Θα ήθελα να κανό μια πρόταση και παράλληλα μια ερώτηση.
Ξεκινώ με την πρόταση μετά το Πάσχα  να γυνή μια συνάντηση των μελών
Από  Αθηνά  Θεσσαλονίκη και από που αλλού υπάρχουν μέλη σε μια αίθουσα ενός
Ξενοδοχείου για να γνωριστούμε να μάθουμε τους φίλους να ακούσουμε άποψης
Όση θέλουν να γίνουν νέα μέλη να κάνουν αίτηση .Τώρα θα μου πείτε οίνε κόστος αυτό πιστευτό πώς αν έπαρχοι καλή θέληση όλα γίνονται βρίσκουμε των ενδιάμεσο σταθμό για όλους  τώρα για μια αίθουσα ανάλογα με τα μέλη που υπάρχουν θα βγει και το κοστολόγιο αν και μια αίθουσα δεν πάει παραπάνω 300-500 ευρώ για μια Κυριακή από της 10,00 έως 18,00 ώρα



Και τώρα η ερώτηση ευχάριστο για τα έγραφα που έλαβα σε e-mail αλλά δεν ξερό τι να κανό
Και  θα ήθελα να ενημερωθώ αν οίνε εύκολο για να ξερό το πώς θα  χειρίζομαι τα θέματα ,θα περιμένω επίσης και την αίτηση μου


Με εκτίμηση


thanos

13

Γενικά θέματα προβληματισμού / ΑΠΟΡΙΑ 2

« στις: Μαρτίου 30, 2009, 18:52:15 »

Όταν ο Λεονάρντο ντα Βίντσι σχεδίασε μια απίθανη εφεύρεση, οι λόγιοι του 15ου αιώνα, πιθανώς να τον αποπήραν: "Ξέχασε το, Λέων. Αν οι μηχανές μπορούσαν να πετάξουν, θα το γνωρίζαμε."

Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας, κάποιοι ειδικοί λένε στους καινοτόμους, ότι οι εφευρέσεις τους είναι αδύνατες. Μερικά παραδείγματα:

• Η Αγγλική Ακαδημία Επιστημών περιγέλαστε τον Βενιαμίν Φραγκλίνο όταν ανέφερε την ανακάλυψη του αλεξικέραυνου και η Ακαδημία δε δημοσίευσε την αναφορά του.

• Το 1902, μια ομάδα Γερμανών μηχανικών γελοιοποίησε τον κόμη Ferdinand von Zeppelin, όταν ισχυρίστηκε ότι εφεύρε ένα πηδαλιούχο μπαλόνι. (Αργότερα, τα αερόπλοια του Zeppelin, πέταξαν για εμπορικούς σκοπούς πάνω απ' τον Ατλαντικό).

• Οι κυριότερες εφημερίδες αγνόησαν την ιστορική πτήση, το 1903, του αεροπλάνου των αδελφών Wright, επειδή το "Scientific American" υπέδειξε ότι η πτήση ήταν μια απάτη, και για πέντε χρόνια οι αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον, δεν πίστευαν ότι μια μηχανή βαρύτερη απ' τον αέρα είχε πετάξει

Πηγή: http://www.blackstate.gr/efevresis.htm

14

Γενικά θέματα προβληματισμού / ΑΠΟΡΙΑ

« στις: Μαρτίου 30, 2009, 18:31:54 »

Οι Έλληνες ήσαν οι κατασκευαστές των μνημείων, όπως αναφέρουν και τα περισσότερα από τα « άγνωστα » αρχαία πολυεθνικά κείμενα.
Γνωστή είναι και η περίπτωση του Θαλή του Μιλήσιου, όταν τον κάλεσαν οι Αιγύπτιοι να μετρήσει ο ύψος των πυραμίδων διότι οι ίδιοι δεν μπορούσαν!
Να συμπληρώσω ότι το όνομα « Αίγυπτος » είναι ελληνικό , προέρχεται από τις λέξεις Αιγαίο + Ύπτιο δηλ. πεδινό Αιγαίο ή Αιγηίς + Υπτίως = Αίγυπτος δηλ. πεδινή Αιγηίδα.
Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν την χώρα τους Κεμ Χαμ= Μαύρη Γη.
Για κάποιο λόγο όμως επικράτησε η ελληνική λέξη.

15

Μεταφυσική, Παραψυχολογία / Απ: Η μεταφυσική στην Αίγυπτο

« στις: Μαρτίου 30, 2009, 15:30:53 »

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΕΧΩ  ΤΡΟΜΕΡΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ