Μηνύματα

1

Προτεινόμενα Βιβλία και Ταινίες από μέλη και φίλους της ΑΜΡΑ / C.S. Lewis - Till we have faces: A myth retold

« στις: Ιουνίου 14, 2010, 22:42:46 »

http://www.amazon.com/Till-We-Have-Faces-Retold/dp/0156904365/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1276543583&sr=8-1

http://en.wikipedia.org/wiki/Till_We_Have_Faces


Αυτό το υπέροχο βιβλίο του C.S.Lewis είναι μια διαφορετική οπτική του μύθου της Ψυχής και του Έρωτα, ειδωμένος μέσα από τα μάτια ενός τρίτου, που δοκιμάζεται, υποφέρει, παρακαλεί, προκαλεί και καταδικάζει τους θεούς, μέχρι να φτάσει στην κάθαρση και τη φώτιση.
Το βιβλίο έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να παρουσιάζει τον εσωτερικό κόσμο της πρωταγωνίστριας, που αν και βαθιά ψυχαναλυτικός, περιγράφεται απλά και ζωντανά.


" I saw well why the gods do not speak to us openly, nor let us answer. Till that word can be dug out of us, why should they hear the babble that we think we mean? How can they meet us face to face till we have faces? "

2

Αποσυμβολισμός / Απ: Θάνατος!

« στις: Ιουνίου 14, 2010, 22:23:44 »

Death the Leveller

By James Shirley
1596-1666


THE glories of our blood and state
         Are shadows, not substantial things;
There is no armour against Fate;
         Death lays his icy hand on kings:
         Sceptre and Crown
         Must tumble down,
         And in the dust be equal made
With the poor crooked scythe and spade.

Some men with swords may reap the field,
         And plant fresh laurels where they kill:
But their strong nerves at last must yield;
         They tame but one another still:
         Early or late
         They stoop to fate,
And must give up their murmuring breath
When they, pale captives, creep to death.

The garlands wither on your brow,
         Then boast no more your mighty deeds!
Upon Death's purple altar now
         See where the victor-victim bleeds.
         Your heads must come
         To the cold tomb:
Only the actions of the just
Smell sweet and blossom in their dust.

3

Κβαντική φυσική και εσωτερισμός / Απ: Πρώτη ρωγμή στο Καθιερωμένο Μοντέλο ?

« στις: Ιουνίου 11, 2010, 18:14:24 »

(μέρος 3ο)


Τα πειράματα για τη μέτρηση του παράγοντα g του μιονίου, δεν είναι τα μόνα που οι ερευνητές προσπαθούν να κάνουν ώστε να πάρουν βραβείο Νόμπελ για μια νέα φυσική σε πολύ χαμηλότερες ενέργειες. Μια επιστημονική συνεργασία, που ονομάζεται Mu2e, σχεδιάζει να κάνει ένα πείραμα στο Fermilab ώστε να ψάξουν για κάτι που απαγορεύεται εντός των τειχών του Καθιερωμένου Μοντέλου: μια θεωρητική ιδέα που ονομάζεται “παραβίαση της γεύσης”.

Το στάνταρτ μοντέλο περιγράφει μια καλώς καθιερωμένη σχέση μεταξύ των ηλεκτρονίων και των μιονίων: όταν ένα μιόνιο διασπάται, παράγει ένα ηλεκτρόνιο μαζί με δύο νετρίνα – τα νετρίνο μιονίου και το αντινετρίνο ηλεκτρονίου. Αναφέρει, επίσης, ότι η διαδικασία της διάσπασης πρέπει να διατηρεί μια ιδιότητα γνωστή ως γεύση. Φανταστείτε ότι το μιόνιο έχει γεύση … μέντας. Η διαδικασία της διάσπασης πρέπει να είναι διατηρεί τη γεύση της μέντας κατά την έναρξη και το πέρας της. Δεν μπορεί να καταλήξει με γεύση λεμόνι.

Τα νετρίνα μιονίου μεταφέρουν την ίδια γεύση με τα μιόνια. Εν τω μεταξύ, η γεύση του αντινετρίνο ηλεκτρονίου ακυρώνει τη γεύση του ηλεκτρονίου. Το καθαρό αποτέλεσμα είναι ότι, χάρις στο νετρίνο του μιονίου, η αρχική γεύση του μιονίου διατηρείται στα τελικά προϊόντα της διάσπασης.

Αλλά αρκετές προταθείσες αναθεωρήσεις του καθιερωμένου μοντέλου απαιτούν τα μιόνια να μετατραπούν σε ηλεκτρόνια χωρίς τη βοήθεια των νετρίνων. Οι εν λόγω φόρμουλες απαιτούν νέες σχέσεις μεταξύ των μιονίων και ηλεκτρονίων.

Σύμφωνα με αυτές τις νέες θεωρίες της φυσικής, μπορούν τα μιόνια αντίθετα να αλληλεπιδρούν με εικονικά υπερσυμμετρικά σωματίδια, ή ίσως με ένα νέα σωματίδιο που αλλάζει τη γεύση, αλλά που δεν έχουμε βρει ακόμα. Σε αυτές τις αντιδράσεις, ένα μιόνιο αρωματισμένο με μέντα, θα μπορούσε να διασπαστεί σε ένα ηλεκτρόνιο με γεύση λεμόνι, που δεν απαιτούσε την παρουσία νετρίνων.  Αυτή την άποψη θέλει η ομάδα Mu2e να αναζητήσει.

Το σχέδιο είναι να πέσουν πρωτόνια πάνω σε ένα στόχο από χρυσό. Ανάμεσα στα συντρίμμια της σύγκρουσης θα είναι σωματίδια που θα διασπαστούν αμέσως σε μιόνια, και αυτά με τη σειρά του, θα απομακρυνθούν μακριά για να παγιδευτούν μέσα σε κάποια γειτονικά αλουμινόφυλα. Επειδή τα μιόνια συμπεριφέρονται σαν βαριά ηλεκτρόνια, κάποια από αυτά θα πρέπει να προσελκυστούν από τους πυρήνες του αλουμινίου (αργιλίου), σαν να ήταν ηλεκτρόνια, οπότε θα περιστρέφονται γύρω από τους πυρήνες σχηματίζοντας εξωτικά άτομα για λίγα λεπτά μέχρι να διασπαστούν τα μιόνια.

Η ομάδα Mu2e ελπίζει να πιάσει περίπου 1017 μιόνια κατά τη διάρκεια των δύο ετών που θα χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνική. Αναμένουν μάλιστα μόνο ένα μιόνιο να διασπάται όπως περιγράφει το στάνταρτ μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, με ένα ηλεκτρόνιο, με ένα νετρίνο μιονίου και ένα αντινετρίνο ηλεκτρονίου να μεταφέρουν την ενέργεια. Ανάλογα με το πώς θα συμπεριφερθούν τα προϊόντα της διάσπασης, η ομάδα θα δει μια διάδοση της ενέργειας των ηλεκτρονίων στον ανιχνευτή της.

Αν θα προκύψει η παραβίαση της γεύσης των μιονίων, τότε όλη σχεδόν η ενέργεια των διασπασθέντων μιονίων θα πάει στο ηλεκτρόνιο. Έτσι, αντί να δούμε μια διάδοση της ενέργειας από τρία διασπασθέντα μιόνια, αυτά τα μοναχικά ηλεκτρόνια αναμένεται να παρουσιαστούν ως μια ακίδα (αιχμή) στο διάγραμμα της ενέργειας στα περίπου 105 MeV.

Για να κατανοήσουν το πείραμα, έπρεπε να ενώσουν τις δυνάμεις τους φυσικοί υψηλής ενέργειας με πυρηνικούς φυσικούς που ξέρουν πώς αλληλεπιδρούν οι πυρήνες αργιλίου με τα σωματίδια που πέφτουν πάνω τους. Αυτή η συνεργασία πρέπει να καταλάβει ποιές άλλες σπάνιες διαδικασίες μπορεί να διώξουν ένα ηλεκτρόνιο στα 105 MeV και, συνεπώς, μιμούνται τις γεύσεις που αλλάζουν. Είναι δε πεπεισμένοι ότι μπορούν να τις ξεχωρίσουν.

Αν αυτοί μπορέσουν να δουν εμφανή παραβίαση της γεύσης στις διασπάσεις των μιονίων, το επόμενο βήμα τους θα είναι να ξεκινήσουν την αντικατάσταση του αργιλίου με άλλους πυρήνες. "Κάθε πυρήνας θα έχει ένα διαφορετικό συντελεστή μετατροπής μιονίου σε ηλεκτρόνιο, ανάλογα με την πηγή της νέας φυσικής”, λέει ο Bob Bernstein, ένας εκπρόσωπος του πειράματος Mu2e. Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα Mu2e θα μπορούσε να εντοπίσει τους ευνοημένους διαδόχους του Καθιερωμένου Μοντέλου. Με επαρκή χρηματοδότηση, θα μπορούσε να αρχίσει τα πειράματα το 2016.

Κατά τα προσεχή έτη, το οικοδόμημα του καθιερωμένου μοντέλου θα αντιμετωπίσει έναν πρωτοφανή καταιγισμό νέων δοκιμών. Άντεξε για σχεδόν 40 χρόνια. Σε περίπτωση που θα ραγίσει, έστω και ελαφρά, πολλοί φυσικοί θα βρουν την ευκαιρία να επανασχεδιάσουν το κάστρο του Gormenghast.
Μέσα στο Καθιερωμένο Μοντέλο

Ας κάνουμε μια περιήγηση στο κάστρο του Gormenghast δηλαδή στο κανονικό μοντέλο. Η πρώτη σουίτα του κάστρου αποτελείται από ηλεκτρόνια που δεν έχουν δομή και είναι τα ελαφρύτερα υλικά (γι αυτό λέγονται λεπτόνια). Τα πιο βαριά υλικά είναι τα κουάρκ πάνω και κάτω από τα οποία φτιάχνονται τα πρωτόνια και τα νετρόνια.

Αυτή η σουίτα σχηματίζει το μεγαλύτερο μέρος της ύλης του σύμπαντος, αλλά οι μελέτες των συγκρούσεων στα σωματίδια των επιταχυντών και τις κοσμικές ακτίνες μας έχουν αποκάλυψε τέσσερα ακόμα βαριά κουάρκ και δύο βαρύτερα λεπτόνια, το μιόνιο και το ταυ. Έτσι, φτιάχτηκαν δύο νέες σουίτες μέσα στο κάστρο του μοντέλου. Τέλος, προσθέστε τρία νετρίνα, ένα για κάθε λεπτόνιο. Οι τρεις σουίτες με τα σωματίδια τους είναι όλη η γνωστή ύλη, αλλά που καταλαμβάνει μόνο το μισό κάστρο. Το άλλο μισό είναι η κατοπτρική εικόνα του, που αποτελείται από την αντιύλη του κάθε σωματιδίου του.

Επίσης, στο κάστρο υπάρχουν και τα σωματίδια φορείς των δυνάμεων που είναι τα εξής: τα φωτόνια που κοινοποιούν τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις. Τα γκλουόνια ενσαρκώνουν την ισχυρή πυρηνική δύναμη, η οποία συνδέει μαζί τα κουάρκ στα πρωτόνια και νετρόνια. Ενώ η ασθενής δύναμη, η οποία αναγκάζει κάποια βαριά σωματίδια να διασπώνται σε ελαφρύτερα από αυτά σωματίδια, διαμεσολαβείται από τα μποζόνια W και Ζ.

Το βαρυτόνιο εικάζεται ότι μεταφέρει τη βαρύτητα, και το μποζόνιο Χιγκς (το σωματίδιο του Θεού) δίνει την μάζα σε κάθε σωματίδιο, αλλά αυτές οι διαδικασίες είναι απλά σχεδιαγράμματα έως αυτή τη στιγμή. Κανείς δεν είναι σίγουρος από τι αποτελείται η σκοτεινή ύλη.

Μια ιδιότητα των πολλών νέων θεωριών, που ονομάζονται υπερσυμμετρία, θα διπλασιάσει το μέγεθος των γνωστών σωματιδίων προσθέτοντας ένα νέο υπερεταίρο σε κάθε γνωστό σωματίδιο. Θα ήταν μια επαχθής κατασκευή, αλλά η συμμετρία που θα προκύψει θα είναι αισθητικά ευχάριστη, και ένα τέτοιο σχέδιο προτείνει πιθανά υποψήφια σωματίδια για τη σκοτεινή ύλη.

Πηγή: New Scientist
Επικολλήθηκε από: http://www.physics4u.gr/blog/?p=2236

4

Κβαντική φυσική και εσωτερισμός / Πρώτη ρωγμή στο Καθιερωμένο Μοντέλο ?

« στις: Ιουνίου 10, 2010, 18:43:52 »

Παραθέτω άρθρο της ιστοσελίδας physics4u.gr που έχει ως πήγη το περιοδικό New Scientist και αναφέρει την πρώτη σημαντική διαφωνία του Καθιερωμένου Μοντέλου (Standard Model) της Κβαντομηχανικής με τα πειράματα υπολογισμού της μαγνητικής ροπής του μιονίου.

 

Ένα πείραμα με μιόνιο ίσως δείχνει την πρώτη σημαντική ρωγμή στο καθιερωμένο μοντέλο

 
Το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής είναι σαν το άναρχα δομημένο κάστρο Gormenghast  - μιας γνωστής νουβέλας -, όπου κατασκευάστηκε κτίζοντας συνεχώς καινούργια δωμάτια ανάλογα με τις προκύπτουσες ανάγκες, που δεν στηρίχτηκε δηλαδή εξαρχής σε ένα καθορισμένο σχέδιο. Το μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής κτίστηκε για να στεγάσει μια εξήγηση σε επίπεδο σωματιδίων για ολόκληρο το σύμπαν, και αυτό το πετυχαίνει σε πολλά σημεία.

Μερικοί φυσικοί ψάχνουν τώρα να αναστρέψουν τα παραρτήματα του για να βολέψουν το μποζόνιο Higgs, την σκοτεινή ύλη και το γκραβιτόνιο (βαρυτόνιο), αν βεβαίως αυτά μπορούν να βρεθούν. Άλλοι σκέφτονται ότι η δομή πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά, και έχουν δουλέψει πάνω σε νέα σχέδια για να "μεγαλώσουν το κάστρο" βασισμένοι σε ιδέες, όπως είναι η θεωρία των χορδών. Το πρόβλημα είναι, ότι είναι σχεδόν αδύνατο να πούμε εάν αυτά τα σχέδια είναι ρεαλιστικά, ή είναι απλά φανταστικές κατασκευές μέσα σε σύννεφα.

Ακόμη και εκείνοι που δεν θέλουν να ρίξουν το "κάστρο" δεν θα τους πείραζε να δοκιμάσουν την αντοχή του καθιερωμένου μοντέλου, χρησιμοποιώντας κάποιο μεγάλο πυροβολικό. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για την κατασκευή του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), η μεγαλύτερη μηχανή που έχει κτιστεί ποτέ για πειράματα σωματιδίων κοντά στη Γενεύη.

 

Θα ανοίξει το μιόνιο ρωγμή στο προπύργιο της σωματιδιακής φυσικής; 

Αποτελέσματα που βγήκαν μέσα από βασανιστικά πειράματα δείχνουν ότι έχει τους αριθμούς με την πλευρά της

Ωστόσο, αρκετές μικρότερες ομάδες χρησιμοποιούν με επιτυχία μια πιο ήπια προσέγγιση, κτυπώντας τα αδύναμα σημεία του κάστρου του καθιερωμένου μοντέλου. Μεταξύ αυτών, ένα πείραμα με μιόνια, ξεχωρίζει γιατί λέγεται ό,τι μπορεί να είναι η πρώτη μεγάλη ρωγμή στο οικοδόμημα του καθιερωμένου μοντέλου.

Εδώ και χρόνια η επιστημονική συνεργασία E821, που βασίζεται στο Εργαστήριο Brookhaven, μελετάει τα μιόνια. Αυτά τα σωματίδια είναι ασταθή παρόμοια με τα ηλεκτρόνια, αλλά κάπου 200 φορές πιο βαριά. Η έρευνα εστιάστηκε σε μια κβαντική ιδιότητα, την μαγνητική ροπή των μιονίων και βρήκε ότι το καθιερωμένο μοντέλο είναι ελλιπές. Σύμφωνα με τις μετρήσεις, υπάρχει μία 0,27 τοις εκατό πιθανότητα το καθιερωμένο μοντέλο να είναι σωστό.

Οι πιθανότητες ώστε η ομάδα E821 να έχει ανακαλύψει μια ρωγμή στο πεδίο της φυσικής, όπως την γνωρίζουμε, είναι αρκετές αλλά χρειαζόμαστε πιο ακριβείς μετρήσεις για να είμαστε σίγουροι. Μια νέα επιστημονική έρευνα που ονομάζεται P989 σχεδιάζει ένα πείραμα που έχει ως στόχο να φτάσει το είδος της ακρίβειας που απαιτείται. Κι όχι μόνο αυτό, αυτοί ελπίζουν να μετρήσουν τη μαγνητική ροπή που θα μας αποκαλύψει νέα φαινόμενα που υπερβαίνουν τις δυνατότητες ακόμη και του ισχυρού επιταχυντή LHC.

Η ιστορία της μαγνητικής ροπής του μιονίου χρονολογείται από το 1928, όταν ο Βρετανός φυσικός Paul Dirac επινόησε εξισώσεις που περιγράφουν τον τρόπο που συμπεριφέρονται τα κβαντικά σωματίδια κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Τα μιόνια και τα ελαφρύτερα ξαδέλφια τους, τα ηλεκτρόνια, μπορούν να θεωρηθούν σαν στρεφόμενες φορτισμένες μπάλες, οι οποίες δημιουργούν ένα μικροσκοπικό μαγνητικό πεδίο - τη μαγνητική ροπή.

Ο Dirac υπολογίζεται ότι μια σχετική ποσότητα που ονομάζεται παράγοντας-g πρέπει να είναι ακριβώς 2 για τα ηλεκτρόνια και τα μιόνια. Όταν οι ερευνητές μέτρησαν τελικά τη μαγνητική ροπή του ηλεκτρονίου, σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, διαπίστωσαν ότι ήταν ελαφρώς υψηλότερη από 2. Το 1948, αυτοί πηγαίνοντας να θέσουν τα θεμέλια του καθιερωμένου μοντέλου συνειδητοποίησαν ότι ο λόγος για την «ανώμαλη» μαγνητική ροπή βρίσκεται στα φευγαλέα αποτελέσματα των εικονικών (virtual) σωματιδίων, οντότητες που εμφανίζονται μόνο για να εξαφανιστούν και πάλι για μια στιγμή.


Ο παράγοντας g

Στην πραγματικότητα, η μαγνητική ροπή είναι τόσο ευαίσθητη που επηρεάζεται από την παρουσία σωματιδίων άγνωστα στις μέρες του Dirac, συμπεριλαμβανομένων των κουάρκ, των μποζονίων W και Z καθώς και από το μποζόνιο Higgs. Πράγματι, η κβαντική μηχανική μας λέει ότι οι εικονικές εκδόσεις των κάθε είδους σωματιδίων - συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη - μπορούν να αναδυθούν στον πραγματικό μας κόσμο, δανειζόμενα  κάποια απειροελάχιστη ενέργεια για μια στιγμή (αρχή της απροσδιοριστίας). Το φαινόμενο αυτό μας δίνει κάποιες πιθανότητες, ακόμα και για σωματίδια που είναι πολύ βαριά και δύσκολο να τα φτιάξουμε στο εργαστήριο - ακόμη και στον πιο ισχυρό επιταχυντή όσο είναι ο LHC - να μπορούμε να τα ανιχνεύσουμε. "Βασικά, κάτι το οποίο δεν είναι αυστηρά απαγορευμένο επιτρέπεται," λέει ο David Kawall στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Amherst, επαναλαμβάνοντας μια φράση του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας T. H. White The Once and Future King,

Το μιόνιο επηρεάζεται πολύ περισσότερο από το ηλεκτρόνιο, λόγω της μεγαλύτερης μάζας του. Κι αυτό επειδή έχει περισσότερη ενέργεια διαθέσιμη να δανειστούν τα εικονικά σωματίδια. Η μαγνητική ροπή του ηλεκτρονίου είναι ένα από τα πιο επαληθευμένα μεγέθη που προβλέπει το καθιερωμένο μοντέλο. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τα μιόνια. Τα πρώτα σημάδια ότι όλα δεν ήταν και τόσο καλά, ήρθαν λίγο μετά το πείραμα E281 στο μέσα του 1990.

Μόλις αυτά τα σημάδια εμφανίστηκαν, τα μιόνια διασπώνται σχεδόν 200.000 φορές πιο γρήγορα από ό,τι μπορείτε να ανοιγοκλείσετε το μάτι σας, γι αυτό και απαιτείται ένα ειδικό τέχνασμα προκειμένου να μετρηθεί η μαγνητική ροπή τους. Εδώ προσφέρεται ευγενικά η σχετικότητα. Ο χρόνος επιβραδύνεται για τα μιόνια αν τα επιταχύνουμε κοντά στην ταχύτητα του φωτός, εξασφαλίζοντας έτσι ότι αυτά μένουν 'άθικτα' για αρκετό χρόνο ώστε να τα μελετήσουμε.

Για να φτιάξει μιόνια, η ομάδα E821 έβαλε μια δέσμη πρωτονίων να συγκρουστεί με μια σειρά από δίσκους νικελίου, δημιουργώντας έτσι ένα ντους από άλλα σωματίδια. Ορισμένα από αυτά (πιόνια) διασπάστηκαν σε μιόνια, τα οποία αποθηκεύονται γρήγορα με την διοχέτευση τους σε ένα επιταχυντή σχήματος ντόνατ, όπου χρησιμοποιούνται ισχυροί ηλεκτρομαγνήτες για να κινούνται σωστά γύρω από το δακτύλιο. (κλικ για μεγέθυνση της εικόνας)

Ένα μιόνιο που περιστρέφεται συμπεριφέρεται σαν ένας μικρός μαγνήτης. Ακριβώς όπως δύο μαγνήτες σε μικρή απόσταση ασκούν δυνάμεις ο ένας στον άλλο, έτσι και το μαγνητικό πεδίο του μιονίου αλληλεπιδρά με το πεδίο του ηλεκτρομαγνήτη στον επιταχυντή. Αυτό αναγκάζει τον άξονα του σπιν των μιονίων να στρέφεται κατά μία γωνία που εξαρτάται από τη μαγνητική ροπή του. Αν ο παράγοντας g του μιονίου ήταν ακριβώς 2, τότε ο άξονας περιστροφής του θα ήταν πάντα προς την ίδια κατεύθυνση με την πορεία του. Αλλά τα εικονικά σωματίδια που αναδύονται και εξαφανίζονται αυτοστιγμής γύρω από τα μιόνια, αναγκάζουν τον παράγοντα g να είναι ελαφρώς μεγαλύτερος κι όχι 2. Έτσι, αναγκάζεται ο άξονας περιστροφής του μιονίου να γλιστράει, καθώς περιστρέφεται γύρω από το δακτύλιο.

 Για τον προσδιορισμό της μαγνητικής ροπής, η ερευνητική ομάδα E821 περίμενε μέχρι το μιόνιο να διασπαστεί σε ένα ηλεκτρόνιο. Μια σειρά από ανιχνευτές τοποθετημένοι  γύρω από το δακτύλιο της συσκευής μετρούσαν την ενέργεια και τη διαδρομή του ηλεκτρονίου. Από τις πληροφορίες αυτές, η ομάδα ήταν σε θέση να ενώσει μαζί το μέγεθος του σπιν των μιονίων και να υπολογίσετε τον συντελεστή g.
 

Το μιόνιο  δημιουργεί το δικό του πεδίο εξ αιτίας του σπιν και του φορτίου του. Αν όμως εκεί κοντά αναδύονται άλλα σωματίδια από το κενό τότε επηρεάζουν το μαγνητικό πεδίο του μιονίου

Όταν η ομάδα E821 ολοκλήρωσε το πείραμα, τα μέλη της ήταν συγκλονισμένοι από αυτό που βρήκαν. ο παράγοντας g του μιονίου δεν ήταν κοντά στην τιμή που αναμενόταν από τη θεωρία. Στην πραγματικότητα, η τιμή ήταν τόσο εξωφρενικά διαφορετική που τους οδήγησε να υπολογίσουν μια 0,27% πιθανότητα το καθιερωμένο μοντέλο να ταιριάζει με την πραγματικότητα. Είτε το κανονικό μοντέλο είναι σωστό και η γνώση του παράγοντα g του μιονίου εντός του πλαισίου αυτού είναι ελλιπής, ή το καθιερωμένο πρότυπο είναι λάθος.

 Το πείραμα E821 έγινε το 2001, αλλά το αποτέλεσμά του ακόμα και σήμερα συζητείται έντονα. Ο επιταχυντής LHC είναι 600 φορές μεγαλύτερος από ό,τι ο επιταχυντής των 14-μέτρων του E821, και 900 φορές πιο ισχυρός, αλλά το πείραμα E821 συνεχίζει να στέκεται πιο ψηλά. Δεν υπάρχει άλλη μέτρηση που να είναι σε τέτοια έντονη αντίθεση με το καθιερωμένο μοντέλο.

Γνωρίζοντας πόσο αιρετικά είναι ακόμα τα αποτελέσματα του E821, ο Ιταλός Massimo Passera στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής στην Πάντοβα, μαζί με τον William Marciano στο Brookhaven και τον Alberto Sirlin στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, εξέτασαν τη δυνατότητα ότι η θεωρητική πρόβλεψη του καθιερωμένου μοντέλου για τη μαγνητική ροπή του μιονίου να είχε υπολογισθεί λανθασμένα.

Από όλα τα πιθανά σωματίδια που μπορούν να επηρεάσουν, το λιγότερο κατανοητό είναι η συμβολή των αδρονίων - τα σωματίδια που αποτελούνται από κουάρκς. Ο Passera και οι συνάδελφοί του αναρωτήθηκαν τι θα συνέβαινε εάν αυξήσουν την επίδραση των αδρονίων για να φέρουν την θεωρητική μαγνητική ροπή του μιονίου σε συμφωνία με το πείραμα του E821.

Το πρόβλημα με - ή η ομορφιά της, ανάλογα με την άποψή σας - το καθιερωμένο μοντέλο είναι ότι δεν μπορείτε να κάνετε αλλαγές σε ένα μέρος χωρίς αυτές να επηρεάζουν άλλα μέρη. Έτσι, η αύξηση της επίδρασης των αδρονίων πάνω στην μαγνητική ροπή του μιονίου, αναγκάζει τη θεωρητική μάζα του μποζονίου W να μειωθεί. Ωστόσο, τη μάζα του μποζονίου W περιορίζεται αυστηρά από τα πειράματα, και έτσι πρέπει να αλλάξει κάτι άλλο για να εξηγήσει το αποτέλεσμα του E821.

Αυτό το κάτι άλλο είναι η μάζα του μποζονίου Higgs. Κανένα Higgs δεν εντοπίσαμε ποτέ έως τώρα, και δεν ξέρουμε τη μάζα του. Ωστόσο προηγούμενα πειράματα στο CERN έχουν αποκλείσει τιμές κάτω των 114 GeV ενώ το κανονικό μοντέλο δείχνει ότι είναι λιγότερο από 160 GeV.

Ο Passera μαζί με τους άλλους συνάδελφους του αναρωτήθηκε πώς επηρεάζουν οι διάφορες πιθανές μάζες Χιγκς την μαγνητική ροπή του μιονίου. Για να ταιριάζει με το αποτέλεσμα του E821, οι υπολογισμοί τους δείχνουν ότι η μάζα Higgs είναι πολύ χαμηλότερη από 114 GeV, η οποία έχει ήδη αποκλειστεί. Άρα αυτό δημιουργεί τη δυσάρεστη πιθανότητα ότι το καθιερωμένο μοντέλο είναι λάθος, εφ 'όσον τα αποτελέσματα του πειράματος E821 είναι καλά.
 
Όμως, υπάρχουν και κάποια περιθώρια στους υπολογισμούς του Passera. Δείχνουν ότι το ανώτατο όριο για τη μάζα Higgs μπορεί να είναι 135 GeV. Αυτό πάλι φαίνεται δυσάρεστο, διότι περιορίζει το εύρος των πιθανοτήτων στο πλαίσιο του καθιερωμένου μοντέλου και αυτό σημαίνει ότι είναι πιο πιθανό να είναι λάθος.

Αλλά ότι είναι κακές ειδήσεις για το καθιερωμένο μοντέλο είναι καλή είδηση για τους φυσικούς που προσπαθούν να το ανακαινίσουν. Η διαφωνία μεταξύ των πειραματικών και θεωρητικών τιμών για τον παράγοντα g των μιονίων δείχνει ότι τα ως τώρα μη ανακαλυφθέντα σωματίδια είναι δυνατόν να συμβάλλουν, θολώνοντας τα πειραματικά νερά. Μεταξύ των πρωτοπόρων είναι τα υπερσυμμετρικά σωματίδια - θεωρητικοί βαρέων βαρών εταίροι για κάθε ένα από τα γνωστά μας σωματίδια.

"Υπάρχουν υπερσυμμετρικές θεωρίες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτή την ασυμφωνία πολύ καλά", λέει ο Passera.

Παρ όλα αυτά, οι φυσικοί έχουν περιορίσει τον ενθουσιασμό τους, μέχρι πιο ακριβείς μετρήσεις να επιβεβαιώσουν ή να απομυθοποιήσουν την διαφωνία μεταξύ θεωρίας και πειράματος.

Και εδώ εμφανίζονται οι David Kawall (Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Amherst), και David Hertzog (Πανεπιστήμιο Urbana-Champaign του Illinois) με το πείραμα P989. Οι τελευταίοι έχουν σχέδια για να κάνουν το επόμενο πείραμα του παράγοντα g του μιονίου στο εργαστήριο Fermilab. Οι εγκαταστάσεις του επιταχυντής θα πρέπει να είναι σε θέση να δώσουν έξι φορές περισσότερα μιόνια από ό,τι χρησιμοποιούνται στο E821, ενώ ο δακτύλιος αποθήκευσης θα πρέπει να συμπληρώνεται τέσσερις φορές πιο συχνά. Αυτό σημαίνει ότι σε ένα μόλις χρόνο, το νέο πείραμα P989 θα μπορούσε να συγκεντρώσει 20-πλάσια δεδομένα, από το σύνολο του πειράματος E821, οπότε θα μειωθούν οι αβεβαιότητες σχετικά με τη μέτρηση. Διάφορες δε μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι θα μπορούσαν να επιτύχουν την ακρίβεια που απαιτείται για να κάνουν τελικά μια οπή στο οικοδόμημα του καθιερωμένου μοντέλου.

Για να πάρει υψηλότερο αριθμό δεδομένων, η ομάδα του P989 θα χρειαστεί ολοκληρωτικά νέους ανιχνευτές για τα ηλεκτρόνια, αλλά άλλα τμήματα του πειράματος E821 θα ανακυκλωθούν. Για παράδειγμα ο ηλεκτρομαγνήτης του των 680 τόνων θα ταξιδέψει από το Upton στην Batavia με έναν συνδυασμό γερανού, φορτηγίδας και σιδηροδρόμων.

"Θα μπορούσε να είναι έτοιμο στα τέλη του 2014, ανάλογα με τη χρηματοδότηση", υποστηρίζει ο Hertzog.

 

(Υπάρχει και τρίτο μέρος που θα δημοσιευσεί προσεχώς)

5

Καμπαλά / Σκαρφαλώνοντας το Δέντρο

« στις: Ιουνίου 09, 2010, 11:29:56 »

Καλημέρα σας!

Αναπόφευκτα ένας μελετητής του δυτικού μυστικισμού, ακόμη κι αν το αποφεύγει, φτάνει εν τέλει στην Καμπάλα.
Εγώ έφτασα εκεί περίπου πριν 4 χρόνια και βάλθηκα να σκαρφαλώσω το Δέντρο, από κάτω ως πάνω, στους διαλογισμούς μου. Μελέτησα τα γράμματα, τις κάρτες, τους πλανήτες και άλλες αντιστοιχίες. Με έλκυε ιδιαίτερα η μέθοδος της Καμπάλα, γιατί είμαι από τη φύση μου μεθοδική και αναζητώ την οργάνωση.
Ήρθε μια περίοδος που απείχα - όχι εντελώς από τη μελέτη, αλλά περισσότερο από την Καμπάλα - για διάφορους λόγους.
Πριν μερικούς μήνες αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να επιστρέψω και ξεκίνησα σαν από την αρχή, να μελετώ πάλι τα γράμματα και τις αντιστοιχίες. Συνειδητά, δεν τα θυμόμουν (είχαν περάσει τουλάχιστο 6 μήνες), αλλά στους διαλογισμούς μου επέστρεφαν όσα είχα μάθει - μερικές φορές πιο έντονα από ποτέ.

Αυτή τη φορά όμως μου συμβαίνει κάτι που δεν το είχα ζήσει την προηγούμενη φορά.
Έχω μαγευτεί από το Yesod.
Μελετώ τα μονοπάτια γύρω του, το πως συνδέεται με τα Σεφιρώθ γύρω του και γιατί.... και μου φαίνεται πανέμορφο και απέραντο, με δεκάδες έννοιες που συνδέονται μεταξύ τους αρμονικά. Δεν θέλω να φύγω από αυτό.


Και αυτό είναι το πρόβλημά μου!

Αναρωτιέμαι αν αυτό σημαίνει πως μόλις τώρα καταλαβαίνω στ'αλήθεια αυτή τη σφαίρα και πως πρέπει να περιμένω, ώστα αυθόρμητα να νοιώσω το ίδιο για τις επόμενες και τότε μόνο να προχωρήσω παραπάνω.
Ή αν πρόκειται για μια παράξενη παγίδα, για αυταρέσκεια και αδράνεια και πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου να προχωρήσει παρακάτω.....

Αν μπορεί κανείς, ας καταθέσει τη γνώμη του.
Ευχαριστώ.

6

Αποσυμβολισμός / Απ: Θάνατος!

« στις: Ιουνίου 09, 2010, 10:56:43 »

Τον φοβάμαι σε όλες του τις μορφές!

Φοβάμαι να χάσω αυτούς που αγαπάω και λυπάμαι πραγματικά για όσους χάνουν αυτούς που αγαπάνε.
Φοβάμαι πως θα κάνω αυτούς που με αγαπούν να πονέσουν πολύ.
Φοβάμαι πως η μνήμη μου θα ξεχαστεί, λες και δεν υπηρξα ποτέ.

Παρόλαυτά, λίγα πράγματα είναι τόσο πολύτιμα στον κόσμο όσο ο θάνατος.
Χωρίς αυτόν δεν θα είχε αξία η ζωή.

Ο Φρόυντ έλεγε πως ο θάνατος και ο έρωτας είναι αντίθετα.
Εγώ πιστεύω πως είναι συμπληρωματικά και πως δεν μπορεί υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.

Γιατί κάτι το αγαπάμε περισσότερο όταν νοιώθουμε ότι θα το χάσουμε;
Πως θα αγαπούσε η Ψυχή τον Έρωτα (και πως θα μεταμορφωνόταν) αν δεν τον είχε πρώτα χάσει ;

Τον φοβάμαι και τον αγαπώ ταυτόχρονα, γιατί δίνει νόημα σε ότι έχω και με ωθεί να συνεχίσω.

7

Αποσυμβολισμός / Απ: βοήθεια στην ερμηνεία ονείρου - ο τάφος του βασιλιά Πακάλ

« στις: Ιουνίου 09, 2010, 10:41:50 »

Ευχαριστώ, τα λόγια σου μου δίνουν θάρρος.
Είναι αλήθεια ότι συχνά βλέπω να εμφανίζονται ένα σωρό εμπόδια και πολλές φορές νοιώθω να κολάω κάπου και να μην ξέρω τι να κάνω για να ξεκολήσω ή πως ότι και να κάνω δεν έχει κανένα αποτέλεσμα...

Θα συνεχίσω να επιμένω.

8

Αποσυμβολισμός / βοήθεια στην ερμηνεία ονείρου - ο τάφος του βασιλιά Πακάλ

« στις: Ιουνίου 08, 2010, 14:16:15 »

Καλησπέρα σε όλους!
Το παρακάτω όνειρο ανήκει σε αυτά που αποτυπώνονται έντονα και σου δίνουν την αίσθηση πως έχουν κάτι σημαντικό να πουν.
Είναι το πιο πρόσφατο που είχα αυτού του είδους (πριν περίπου ένα μήνα) και συνεχίζει να τριγυρίζει στο νου μου και να το θυμάμαι με δέος.
Έχω κάνει ήδη την ανάλυσή μου, αλλά θα παρακαλούσα για μερικά σχόλια... με την ελπίδα ότι ίσως εντοπίσω κάτι που δεν έχει περάσει από το μυαλό μου ως τώρα.
Ευχαριστώ...



Εγώ και οι γονείς μου επισκεπτόμαστε κάποια μακρινή περιοχή της Μεσοαμερικής (ίσως Γουατεμάλα) όπου και πρέπει να παραστούμε στην κηδεία ενός μακρυνού συγγενούς, για τον οποίο δεν έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εφόσον όμως βρίσκομαι εκεί, σκέφτομαι πως είναι ευκαιρία να κάνω μια επίσκεψη στο τοπικό αρχαιολογικό μουσείο, μιας και με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα.
Φτάνω ως εκεί και λίγο μετά την είσοδο βρίσκεται μπροστά μου ένας άνδρας με μαύρο μανδύα και κουκούλα. Τρομάζοντας, κάνω πίσω για να φύγω, αλλά μου εξηγεί πως δεν υπάρχει λόγος να φοβάμαι, γιατί είναι ο οδηγός του μουσείου. Κατεβάζει την κουκούλα και βλέπω πως είναι μαύρος. Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση που μιλά ελληνικά σε ένα τόσο μακρυνό μέρος.
Ξεκινώ λοιπόν να δω το μουσείο, πολύ βιαστικά, με την ανησυχία ότι θα αργήσω για την κηδεία. Βλέπω τροχάδην κάποια εκθέματα του ισογείου και κατεβαίνω στο υπόγειο, όπου έχει και εκεί κάποια, ενώ ο μαύρος οδηγός με ακολουθεί χωρίς να μιλάει.
Στο τέλος της αίθουσας του υπογείου υπάρχει μια τεράστια δίφυλλη πόρτα από βαρύ ξύλο που είναι κλειδωμένη.
Τότε μόνο με πλησιάζει πάλι ο φύλακας και μου λέει πως τα εκθέματα μέσα σ'αυτή την αίθουσα είναι έξαιρετικά ευαίσθητα και γι αυτό την ανοίγουν μοναχά μερικές ημέρες το καλοκαίρι.
Παρόλαυτά, μου είπε, επειδή γνωρίζει ότι με ενδιαφέρει πολύ να τα δω, θα ξεκλειδώσει την πόρτα μόνο για μένα.
Βγάζει πράγματι ένα κλειδί από το μανδύα του και ανοίγει την πόρτα λέγοντάς μου πως πρόκειται για τον Τάφο του βασιλιά Πακάλ (ένα ιστορικό πρόσωπο, πολύ σημαντικός βασιλιάς του πολιτισμού των Μάγιας).
Ήμουν ενθουσιασμένη με την ιδέα.
Ανοίγει την πόρτα και μπαίνω στην αίθουσα, όπου βρίσκεται ένας μικρός ναός, μίγμα μεσοαμερικάνικης πυραμίδας με αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική....
Μπροστά στο περίεργο οικοδόμημα βρισκόταν η σαρκοφάγος του ίδιου του βασιλιά, από πέτρα διακοσμημένη με χρυσό και οψιδιανό.
Το πιο περίεργο από όλα όμως ήταν το εκμαγείο του ίδιου του βασιλιά, σκαλισμένο πάνω στη σαρκοφάγο.
Είχε φαρδύ στήθος και πλατείς ώμους, πάνω στους οποίους στηρίζονταν δύο κεφάλια. Ήταν στραμμένα σε αντίθετες κατευθύνσεις, όπως και τα πόδια του και τα χέρια του.
Ένοιωσα θρησκευτικό δέος και συγκίνηση, σαν να αντίκριζα ένα τεράστιο μυστικό, το μυστικό που έκανε τον βασιλιά ένα τόσο σημαντικό ιστορικό πρόσωπο (ο Πακάλ είναι ένας από τους ανθρώπους που αποκαλούνται "Μέγας" από τους ιστορικούς). Σκεφτόμουν πόσο ευλογημένη ήμουν που είχα την ευκαιρία στη ζωή μου να αντικρίσω ένα τέτοιο αρχαιολογικό εύρημα (συναίσθημα που το νοιώθω στην πραγματικότητα ενίοτε σε περιπτώσεις κάποιων συγκεκριμένων σημαντικών ευρημάτων).
Έπειτα από αυτό βγήκα από την αίθουσα, όπου περίμενε ο φύλακας και ο οποίος ξανακλείδωσε τη μεγάλη πόρτα.
Καθώς πήρα το δρόμο για να ανέβω στον επάνω όροφο (το ισόγειο) βρίσκω εκεί τους γονείς μου, που όλη αυτή την ώρα, όπως είπαν, με έψαχναν.
Μου είπαν ότι δεν πρόλαβα την κηδεία, είχε ήδη τελειώσει και ότι τουλάχιστο θα έπρεπε να έρθω να δώσω συλλυπητήρια στους συγγενείς....

9

Κριτική βιβλίων, ταινιών, καλλιτεχνικών έργων / David Ulansey - The Origins of the Mithraic Mysteries

« στις: Ιουνίου 08, 2010, 09:09:57 »

http://www.amazon.com/Origins-Mithraic-Mysteries-Cosmology-Salvation/dp/0195067886/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1275977021&sr=8-1

Το βιβλίο του David Ulansey περί της καταγωγής των Μιθραϊκών Μυστηρίων αναλύει τη θεωρία του συγγραφέα και μελετητή για το πως ερμηνεύεται η σκηνή της Ταυροκτονίας (το γνωστότερο σύμβολο-παράσταση του Μιθραϊσμού) σε ποιούς αστερισμούς αντιστοιχούν τα στοιχεία της σκηνής και γιατί, με ποιό σκεπτικό συντέθηκε και από πού επηρρεάστηκε, όπως επίσης πως σχετίζονται με άλλα σύγχρονα και μεταγενέστερα σύμβολα.

Εξετάζει τη θεωρία σύμφωνα με την οποία ο Μίθρας κατάγεται περισσότερο από τον Ελληνικό ήρωα Περσέα και πολύ λιγότερο από τον Περσικό θεό Μίθρα αλλά και την αλληλεπίδραση των τριών αυτών μορφών.

10

Κοινωνικοί Προβληματισμοί / Απ: ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

« στις: Ιουνίου 01, 2010, 23:01:28 »

Ο κύκλος είναι τόσο φαύλος.....!
Η τράπεζα δεν είναι παρά μια εμπορική επιχείρηση. Το χειρότερο είναι ότι αυτό που εμπορεύεται, το χρήμα, έχει θεοποιηθεί.
Η τράπεζα μας χρειάζεται όταν βοηθά τον επαγγελματία να κινήσει το εμπόρευμα και τον μισθωτό να αγοράσει ένα σπίτι.
Δυστυχώς της επιτρέπουμε να γίνει ένας σωστός ιστός αράχνης.
Επιθυμούμε μεγαλύτερο σπίτι (δεν πειράζει, βαλε το δάνειο 10 χρόνια παραπάνω!!), ακριβότερα αγαθά (δεν πειράζει, βάλτο στην κάρτα θα πληρώσω τον άλλο μήνα!).
Θέλουμε καλύτερο αυτοκίνητο γιατί έχει και ο διπλανός και γιατί έτσι τραβάμε τα βλέμματα στο δρόμο!
Θέλουμε να "τα σπάσουμε" σε νυχτερινά κέντρα, γιατί έτσι "διασκεδάζουμε" (και πράγματι, έτσι δια-σκεδάζουμε το πνεύμα μας!)

Οι τράπεζες μας εκμεταλεύονται γιατί τους το επιτρέψαμε.
Το κακό έχει ξεκινήσει πολύ νωρύτερα.
Τώρα όμως τι γίνεται?
Αν η αλλαγή δεν συντελεστεί εκ βάθους, θα είναι μόνο προσωρινή.
Οι καταχρήσεις των τραπεζών είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι σύμπτωμα. Η κρίση είναι πολύ βαθύτερη.

Ας γίνει αυτή η κρίση ένα έναυσμα για να καταλάβουμε όλοι μας κάποια πολύ βασικά πράγματα.
Να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας.
Να μάθουμε ξανά τι έχει αξία και τι όχι.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι *ζούμε ακόμη κι όταν οι άλλοι δεν μας βλέπουν* !

Κλείστε τις κάρτες.
Αφήστε το αυτοκίνητο στο σπίτι και πάρτε τη συγκοινωνία.
Μην αγοράσετε κάτι που είναι "λίγο πιο ακριβό" από αυτό που σχεδιάζατε. Τραβήξτε τη γραμμή.
Δεν χρειάζονται τα ρούχα που το όνομά τους αξίζει δέκα φορές περισσότερο από το ύφασμα και τη δουλειά που έχει χρησιμοποιηθεί για να φτιαχτεί.
Μην πληρώνετε τις καπνοβιομηχανίες, τα καλά είναι πολλαπλά όταν δεν το κάνετε.
Υπάρχουν τόσα απλά πράγματα που θα έκαναν τη ζωή μας καλύτερη.
Κι όμως....!
.....
Η κερδοσκοπία υπάρχει παντού και χορεύει στις πλάτες μας.
Η τράπεζα είναι μόνο το προσωπείο της!