ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα
Σχόλια => Η Στοά.΄. της Τέχνης => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΔΙΟς ΑΕΤΟς στις Αυγούστου 07, 2011, 19:50:59
-
ΠΙΚΡΑΜΕΝΟς ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ (Νικηφόρος Βρεττάκος)
http://www.youtube.com/watch?v=iUASbPh_v_A&feature=related
Θα φύγω σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό λιθάρι
να στήσω το κρεβάτι μου κοντά στη νερομάνα
του κόσμου που βροντοχτυπούν οι χοντρές φλέβες του ήλιου,
ν' απλώσω εκεί την πίκρα μου, να λυώσει όπως το χιόνι.
Μήν πιάνεσαι απ' τους ώμους μου και στριφογυρίζεις
άνεμε!
φεγγαράκι μου!
Καλέ μου!
Αυγερινέ μου!
Φέξε το ποροφάραγκο! Βοήθα ν' ανηφορήσω!
Φέρνω ζαλιά στις πλάτες μου τα χέρια των νεκρών!
Στη μια μεριά έχω τα όνειρα, στην άλλη τις ελπίδες!
Κι ανάμεσα στις δυο ζαλιές το ματωμένο στέφανο!
Μη με ρωτάς καλέ μου αϊτέ, μη με ξετάζεις ήλιε μου!
Ρίχτε στο δρόμο συνεφιά να μη γυρίσω πίσω!
Κοιτάχτηκα μες στο νερό, έκατσα και λογάριασα,
ζύγιασα το καλό και το κακό του κόσμου.
Κι αποφάσισα, να γίνω το μικρότερο αδερφάκι των πουλιών!
-
Η απόσυρση, η φυγή, η αυτοκτονία, δεν είναι Πνευματικότητα, αλλά ασθένεια και δειλία. Είναι γεγονός πως αρκετοί καλλιτέχνες, είχαν και έχουν, τάσεις φυγής, ή ακόμα αυτοκτόνησαν λόγω του ευαίσθητου ψυχισμού τους, γι΄αυτό οι ευαίσθητοι ή καλλιτεχνικοί ψυχισμοί, έχουν έναν επιπλέον λόγο, να προσέχουν ιδιαίτερα, σε περιόδους κατάθλιψης.
-
Η απόσυρση, η φυγή, η αυτοκτονία, δεν είναι Πνευματικότητα, αλλά ασθένεια και δειλία. Είναι γεγονός πως αρκετοί καλλιτέχνες, είχαν και έχουν, τάσεις φυγής, ή ακόμα αυτοκτόνησαν λόγω του ευαίσθητου ψυχισμού τους, γι΄αυτό οι ευαίσθητοι ή καλλιτεχνικοί ψυχισμοί, έχουν έναν επιπλέον λόγο, να προσέχουν ιδιαίτερα, σε περιόδους κατάθλιψης.
Αδερφή Roze δεν ξέρω αν ο Βρεττάκος έπασχε,απο ψυχικό νόσημα,εγώ παράθεσα εδώ αυτό το ποίημα μόνο γιά τον λυρισμό του και για την αύταστη στιχοπλοκή.Πιστεύω όμως πώς όλα τα έργα τέχνης ,είτε είναι ποίημα,είτε πίνακας ζωγραφικής είτε γλυπτό και πάει λέγοντας,ο κάθε ένας απο εμάς το μεταφράζει ή το κατανοεί εντελώς διαφορετικά,και βέβαια τελείως υποκειμενικά.
Για κάποιον οι ποιό πάνω στίχοι μπορεί να σημαίνουν θλίψη,απόσυρση,κάτι μαύρο που παραπέμπει και ισσούτε με αυτοκτονία...
Για κάποιον άλλον μπορεί να σημαίνουν μια ηθελημένη κατάσταση του ποιητή,να αποσυρθή μετά από πλήρη ορίμανση,ώστε στην γαλήνη της μονάξιας να γεννήση ποιοτικούς πνευματικούς καρπούς,πράγμα που μέσα στον παραδαρμό των όχλων μπορεί να το αισθανόταν αδύνατον...
Και ίσως για άλλους οι ίδιοι ακριβώς στίχοι να σημαίνουν πως ο ποιητής θέλει να πάρει τα όρη και τα ψηλά βουνά.....οκ...όλες οι απόψεις δεκτές ;D
Φυσικά δεν απορρίπτουμε και αρρωστημένα παραδείγματα πολύ ευαίσθητων καλλιτεχνών σαν την Πολυδούρη και Καρυωτάκη αλλά δεν νομίζω πως εδώ έχουμε ένα τέτειο φαινόμενο..κάθε άλλο,ο επικλητικός τόνος που χρησιμοποιή στα δυνατά στοιχεία της πλάσης (ΑΝΕΜΟς-ΦΕΓΓΑΡΙ-ΑΕΤΟς) ώστε να ''ανηφορήση'' κι όχι να φύγη έντελως σε άπο την ζωή με κάνουν να πιστεύω πως έννοει,να ανηφορήση ψυχικά και πνευματικά,και ασφαλώς κατι τέτειο ε...όσο να'ναι,χρειάζετε την αποστασιοποίηση κάπως από τα καθημέρινα,έστω για κάμποσο..
Ο ίδιος ποιητής με το κάπως θλιμένο ύφος ας πούμε ''απαισιόδοξο'' ?? έχει γράψει και το παρακάτω..
Η Ελληνική Γλώσσα (Νικηφόρος Βρεττάκος)
Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως
θα ελιχθώ προς τα πάνω
όπως ένα ρυάκι που μουρμουρίζει
Κι αν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους
θα τους μιλήσω ελληνικά,
επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.
Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική.
Ελπίζω αυτό να'ναι κάπως ποιό αισιόδοξο.. :) Ανήκει στα ''ΠΑΙΔΙΚΑ'' του.
Με σεβασμό.
-
Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως
[...]
Ελπίζω αυτό να'ναι κάπως ποιό αισιόδοξο.. :) Ανήκει στα ''ΠΑΙΔΙΚΑ'' του.
Η χροιά της μελαγχολίας είναι πολύ αισθητή...
'Ισως τελικά υπήρξε από τα νεανικά χρόνια, μία υποβόσκουσα κατάθλιψη, η οποία δεν θεραπεύτηκε...
Οι περισσότεροι άνθρωποι στα δύσκολα, επιλέγουν την φυγή, και όχι την αντιμετώπιση της κρίσεως.
'Ομως η φυγή δεν λύνει το πρόβλημα αλλά το επιδεινώνει.
-
Ναι δεν το λές και ''καταχαρούμενο'' καλή μου Roze.Eχεις δίκαιο. :D
-
Απλά χρειάζεται να προωθούμε την αισιοδοξία, ειδικά, σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάει η Ελληνική Κοινωνία, όπου, η Απάτη του Ελληνικού Δημοσίου, η Διεφθαρμένη Λειτουργία του Ελληνικού Κράτους, ωθεί, πλήθος κόσμου, να πάρει τα βουνά, ή απλά να φύγει... για άλλους κόσμους... :D
-
;) χμμ....δέν έχεις κι άδικο....είπα ...φόρουμ στοχασμών είναι...να βάλω κάτι ''βαρύ στοχαστικό''...αλλά...δέν έχεις καθόλου άδικο απο αυτήν τη σκοπιά... ;D ;D ;D