οι μή έχοντες υγιές σώμα,Δεν υπάρχει απόλυτα υγιές σώμα και απόλυτα υγιής νους. Όσο πιο υγιές είναι το ένα, τόσο υπάρχουν οι προϋποθέσεις να είναι και το άλλο υγιές. Όταν το ένα αρρωσταίνει, γίνεται τροχοπέδη για το άλλο.
είναι a priori αδύνατον να έχουν υγιή νου?
author=Κανένας link=topic=162.msg1410#msg1410 date=1180464094]
Ένας άνθρωπος που ταλαιπωρείται από ασθένειες, τον απασχολούνε άμεσα και είναι δύσκολο να ασχοληθεί με την πνευματική του ανάπτυξη.
Άλλωστε οι ίδιες οι ασθένειες είναι σημάδια από τα ψυχολογικά προβλήματα που πρέπει να επιλύσει άμεσα.
Πως να προχωρήσει αν δεν ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτές?
Η "Οδύνη" της Ασθένειας είναι το κίνητρο για να ψάξει τις "ψυχοπνευματικές αιτίες των ασθενειών" μέσα του....
Είναι το "κίνητρο" για μια πιο "Εσωτερική" , πιο "Πνευματική ζωή".....για να μπορέσει και να τις "θεραπεύσει" (ψυχοπνευματικά) αλλά και για να βρει γαλήνη σε μια πιο "πνευματική θεώρηση των πραγμάτων"....
Ως εκ τούτου, είναι ένα σχολείο Εσωτερικής Ανάπτυξης οι "σωματικές κακοδαιμονίες".....
author=Κανένας link=topic=162.msg1418#msg1418 date=1180519180]
Κάποιος που είναι υγιής, δεν αποδίδει καλύτερα σε πνευματική εργασία από κάποιον με αδύνατη υγεία, αν όλες οι άλλες παράμετροι είναι ίδιες?
Πιστεύω το ίδιο θα συμβεί στην εσωτερική ανάπτυξη.
Μην είσαι τόσο σίγουρος φίλε Κανένα. Για θυμήσου τον St. Hawkins....και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ασθενών με εκπληκτική πνευματική δραστηριότητα....Τον St. Hawkins δεν τον ξέρω. Αλλά το θέμα είναι το εξής. Αν αυτοί οι "άρρωστοι" μπορούσανε να βελτιώσουνε την υγία τους. Τότε θα μπορούσανε να προχωρήσουνε το ίδιο, πιο αργά ή πιο γρήγορα στην εσωτερική εξέλιξη?
Το μοναδικό ισχυρό και ικανό κίνητρο "Εσωτερικής Αναζήτησης" που υπήρξε ποτέ απ' Αρχής Κόσμου φίλε μου είναι ο "Ανθρώπινος Πόνος"....Συμφωνώ. Ο πόνος όμως μπορεί να είναι σωματικός, ή ψυχολογικός. Κι αυτός είναι πολύ μεγάλο κίνητρο.
Μην είσαι τόσο σίγουρος φίλε Κανένα. Για θυμήσου τον St. Hawkins....και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ασθενών με εκπληκτική πνευματική δραστηριότητα....Τον St. Hawkins δεν τον ξέρω. Αλλά το θέμα είναι το εξής. Αν αυτοί οι "άρρωστοι" μπορούσανε να βελτιώσουνε την υγία τους. Τότε θα μπορούσανε να προχωρήσουνε το ίδιο, πιο αργά ή πιο γρήγορα στην εσωτερική εξέλιξη?Το μοναδικό ισχυρό και ικανό κίνητρο "Εσωτερικής Αναζήτησης" που υπήρξε ποτέ απ' Αρχής Κόσμου φίλε μου είναι ο "Ανθρώπινος Πόνος"....Συμφωνώ. Ο πόνος όμως μπορεί να είναι σωματικός, ή ψυχολογικός. Κι αυτός είναι πολύ μεγάλο κίνητρο.
Αν αυτοί οι "άρρωστοι" μπορούσανε να βελτιώσουνε την υγία τους. Τότε θα μπορούσανε να προχωρήσουνε το ίδιο, πιο αργά ή πιο γρήγορα στην εσωτερική εξέλιξη?Δεν είναι πάντα απαραίτητο να "ψάχνεται" κάποιος εσωτερικά και δεν έχει σχέση με το αν είναι σωματικά υγιής ή όχι. Πάντως, σίγουρα θα βοηθούσε το να έχεις ένα υγιές και φυσιολογικό σώμα. Κυρίως συμβάλλει στην αυτοπεποίθησή σου και αυτό προκαλεί πνευματική ηρεμία, που με τη σειρά της αποτελεί βασική προϋπόθεση για εσωτερικές αναζητήσεις.
Ο πόνος όμως μπορεί να είναι σωματικός, ή ψυχολογικός. Κι αυτός είναι πολύ μεγάλο κίνητρο.Μπορεί όμως να είναι και μεγάλο αντικίνητρο. Σε κάποιους ο πόνος είναι στοιχείο-αιτία παραγωγικότητας και για άλλους στοιχείο-αιτία αυτοκαταστροφής ;)
Ένας παχύσαρκος άνθρωπος, αν είναι προσωπική του επιλογή να είναι παχύσαρκος έχει καλώς. Αν όμως τον ενοχλεί, προσπαθεί να αδυνατίσει και δε μπορεί κτλ, τότε έχει πρόβλημα. Στο μυαλό.
Το ίδιο και με τις ασθένειες. Προκαλούνται από υπάρχοντα ψυχικά προβλήματα. Άρα πρόβλημα στο νου.
Ένας άνθρωπος που ταλαιπωρείται από ασθένειες, τον απασχολούνε άμεσα και είναι δύσκολο να ασχοληθεί με την πνευματική του ανάπτυξη. Άλλωστε οι ίδιες οι ασθένειες είναι σημάδια από τα ψυχολογικά προβλήματα που πρέπει να επιλύσει άμεσα. Πως να προχωρήσει αν δεν ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτές?οι μή έχοντες υγιές σώμα,Δεν υπάρχει απόλυτα υγιές σώμα και απόλυτα υγιής νους. Όσο πιο υγιές είναι το ένα, τόσο υπάρχουν οι προϋποθέσεις να είναι και το άλλο υγιές. Όταν το ένα αρρωσταίνει, γίνεται τροχοπέδη για το άλλο.
είναι a priori αδύνατον να έχουν υγιή νου?
Πρόσφατα αρρώστησα (κρυολόγησα). Σαν αποτέλεσμα ένιωσα τις ψυχικές μου δυνάμεις να μειώνονται. Είχα λιγότερη αυτοπεποίθηση και λιγότερη αισιοδοξία.
Θυμάμαι πολύ καλά κάποτε που μου συνέβη μία μεγάλη αναποδιά. Έπεσα πολύ ψυχολογικά και στο τέλος κρυολόγησα.
Πολύ παλιά μου είχε συμβεί κάτι πολύ ευχάριστο. Πετούσα στα σύννεφα. Πήγα μετά στο γυμναστήριο και είχα τέτοια σωματική ευεξία που έκανα ρεκόρ σε κάποια επίδοση.