ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα

'Αρθρα Εσωτερισμού => Καμπαλά => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 07, 2008, 00:07:27

Τίτλος: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 07, 2008, 00:07:27

    Διαβάζοντας κάποτε τον έγκυρο ιστορικό και σχολαστικό ερευνητή των εβραϊκών γραφών, Christian D. Ginsburg, ένοιωσα αμηχανία όταν αντιλήφθηκα ότι έγραφε: "Η Καμπάλα είναι απόρροια των Πυθαγόρειων, των Γνωστικών και των Νεοπλατωνικών".... Ήμουν και γω πεπεισμένος ότι η Καμπάλα ήταν ένα καθαρά εβραϊκό δημιούργημα. Έτσι βάλθηκα να ψάχνω πρωταρχικά για εβραίους ιστορικούς και ερευνητές, για να δώ τα επιχειρήματα που ανέτρεπαν τέτοιου είδους παραδοξολογίες. Αντί αυτών όμως, βρήκα ότι και αυτοί συνηγορούσαν και μάλλιστα τεκμηριώναν το γεγονός ότι η Καμπάλα δεν ήταν εβραϊκή.

    Ο εβραίος ιστορικός Gruert έγραφε: "Ο ιουδαϊκός μυστικισμός είναι ένα πρόσφατο και νοσηρό φαινόμενο, ξένο προς την θρησκευτική άποψη του Ισραήλ και προέρχεται από τις θεωρίες κάποιου Ισαάκ του Τυφλού από την Ισπανία κάπου μεταξύ 11ου και 12ου αιώνα".

    Φυσικά ο πλέον αναλυτικός και επιστημονικός στα έργα του, με πλειάδα τεκμηρίων, είναι ο σύγχρονος ιστορικός Δρ. Gershom Scholem, ο οποίος στα βιβλία του συμφωνεί με τους παραπάνω δύο ιστορικούς, παρουσιάζοντας μια εκτεταμένη έρευνα της ραβινικής Καμπαλά, των πηγών προέλευσης και των επιρροών από την Ελληνική φιλοσοφική σκέψη που δέχθηκε.

    Ουσιαστικά, το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα για έναν μελετητή της ιστορίας της Καμπαλά, είναι ότι, οι εβραίοι -όπως αργότερα και οι χριστιανοί -οικειοποιήθηκαν ένα υψηλού επιπέδου φιλοσοφικό σύστημα, για να υποστηρίξουν -δυστυχώς για αυτούς ανεπιτυχώς - τις θεολογικές τους θεωρίες.

    Επειδή όμως η διαστρέβλωση έχει μολύνει τους νόες και έχει πλέον καταντήσει δόγμα το τί είναι η Καμπάλα, γιαυτό θα ξεκινήσουμε - σε πείσμα του δογματισμού και της αφελούς ευκολοπιστίας - μια ερευνητική προσπάθεια πίσω στον χρόνο, για να ανακαλύψουμε και να αποκαλύψουμε τις καθάριες πηγές του ρεύματος που - αν και αρκετά μολυσμένο - μεταφέρει αρχαίες σοφίες και φανερώνει αυτούς που την συνέλαβαν, την ανέπτυξαν και την ανέδειξαν ως την υψηλότατης σοφίας εσωτερική θεωρία, φιλοσοφία και παράδοση.

    Υπάρχει ένα κοινό μυστικό στους μελετητές αρχαίων εσωτερικών μυθολογιών. Σχεδόν σε κάθε ιστορικό λαό, η μυητική μυθολογική του παράδοση, η εσωτεριστική του μυθολογία, ενίοτε παρερμηνεύεται και καταλήγει για την μάζα να καταντήσει θρησκεία. Πίσω λοιπόν από κάθε θρησκευτική δοξασία, κρύβεται μια υψηλή εσωτερική μυθολογία. Η θρησκεία και η μητέρα της συμβολική μυθολογία, αναφέρονται στην ίδια ακριβώς παρουσίαση των μυθολογικών δρώμενων, διαφέρουν όμως σχεδόν απόλυτα στις ερμηνείες. Έτσι, για να καταλάβουμε σε ποιούς ανήκει, από ποιο λαό προήλθε μια εσωτεριστική παράδοση, το μόνο που χρειάζεται είναι να δούμε πια θρησκεία ανέπτυξε. Υποχρεωτικά και οι δύο θα έχουν τον ίδιο κορμό....

    Για την έρευνα, διελεύκανση και ανάπτυξη των βασικότερων στοιχείων της προέλευσης, ιστορικής διαδρομής και ιδεών της Καμπαλιστικής παράδοσης, θα παραθέτουμε σε συνέχειες αποσπάσματα από την εργασία μας η οποία τιτλοφορείται, "Η Καμπάλα αποκατεστημένη"....

Καλή ανάγνωση....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 07, 2008, 00:11:04

ΚΑ-ΒΑ-ΛΑ

    Το 1935 δημοσίευσε ίσως το πιο ώριμο έργο της η μεγάλη μορφή του δυτικού εσωτερισμού, η Violet M. Firth η γνωστή στους αναζητητές της εσωτερικής παράδοσης με το όνομα Dion Fortune. Αυτό το έργο της ήταν η «ΜΥΣΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΛΑ», ένα έργο που συνεχίζει να αποτελεί τον ύστατο και αξεπέραστο ύμνο στην εσωτερική αυτή φιλοσοφία, την Καμπαλά, που αναμφίβολα αποτελεί την ουσία του δυτικού εσωτερισμού. Στις πρώτες γραμμές του θαυμαστού αυτού έργου της, έγραφε: «Πολύ λίγοι σπουδαστές του αποκρυφισμού γνωρίζουν έστω και κάτι στοιχειώδες για την πηγή από την οποία ανάβλυσε η δική τους εσωτερική παράδοση. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ούτε καν ότι υπάρχει δυτική Παράδοση».
   
    Η ίδια στη συνέχεια του έργου της θα επαναλάβει την αποδεκτή για την εποχή της αντίληψη περί Εβραϊκής προέλευσης της Καμπαλά, παρότι δέχεται βέβαια ότι οι σύγχρονες για την εποχή της καμπαλιστικές δοξασίες, ελάχιστη σχέση έχουν πλέον με την ραβινική ανάπτυξη της Καμπαλά. Συνεχίζοντας παρακάτω το πρώτο της κεφάλαιο, τόνισε η αξιόλογη αυτή εσωτερίστρια. «Όσο κοντύτερα στην πηγή, τόσο καθαρότερο το ποτάμι. Για να ανακαλύψουμε τις πρώτες αρχές που διέπουν ένα σύστημα πρέπει να ανατρέξουμε στην πηγή. Αν και σε ένα ποτάμι συμβάλλουν πολλοί παραπόταμοι κατά την διάρκεια της πορείας του, δεν είναι απαραίτητο να είναι οπωσδήποτε μολυσμένοι. Αν θέλουμε να διαπιστώσουμε την καθαρότητά τους, τους συγκρίνουμε με το παρθένο ρεύμα. Αν περάσουν αυτήν την δοκιμασία, τότε μπορεί κάλλιστα να τους επιτραπεί να αναμιχθούν με το κύριο ρεύμα. Το ίδιο γίνεται και με την παράδοση. Ότι δεν είναι ανταγωνιστικό, θα αφομοιωθεί. Οφείλουμε όχι μόνον να ελέγχουμε την καθαρότητα μιας παράδοσης σε σχέση με τις πρώτες αρχές, αλλά να κρίνουμε και την ζωτικότητά της. Την τελευταία μπορούμε να την κρίνουμε από την ικανότητα των πρόσθετων στοιχείων να αφομοιώνονται στον κύριο κορμό της παράδοσης. Μόνο μια νεκρή πίστη μένει ανεπηρέαστη από την σύγχρονη σκέψη».

    Η άλλη μεγάλη κυρία του εσωτερισμού, η Helena P. Blavatsky, στο λήμμα «Καμπαλά» του βιβλίου της «Βίβλος του Αποκρυφισμού», αναφέρει ότι: «Είναι λέξη Εβραϊκή. Η αρχαία χαλδαϊκή Μυστική Δοξασία συνοψισμένη στην Καμπαλά. Ένα απόκρυφο σύστημα που μεταβιβάστηκε μέσω προφορικής παράδοσης, αλλά το οποίο αν και αποδέχεται την παράδοση, δεν αποτελείται μόνον από παραδοσιακές διδασκαλίες, γιατί ενώ κάποτε αποτελούσε μια θεμελιώδη επιστήμη, τώρα έχει παραμορφωθεί με τις προσθήκες των αιώνων και με την παραποίηση των Δυτικών Αποκρυφιστών, ειδικά των χριστιανών μυστικιστών». Όμως παρακάτω στο λήμμα «Καμπαλιστής», γράφει: «….Όμως ούτε δύο μελετητές δεν συμφωνούν στο θέμα της προέλευσης της Καμπαλά, του Ζοχάρ, του Σεφέρ Γετζιρά κλπ. Μερικοί λένε ότι προέρχονται από τους βιβλικούς πατριάρχες, τον Αβραάμ ή ακόμα τον Σηθ, άλλοι πάλι από την Χαλδαία. Το σύστημα αναμφίβολα είναι πολύ αρχαίο, αλλά όπως και όλα τα υπόλοιπα συστήματα, θρησκευτικά ή φιλοσοφικά, η Καμπαλά προέρχεται κατευθείαν από την αρχέγονη Μυστική Δοξασία της Ανατολής, μέσω των Βέντα, των Ουπανισάντ, του Ορφέα, του Θαλή, του Πυθαγόρα….»

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 07, 2008, 20:20:04

....συνέχεια από το προηγούμενο....
   

     Όσο κοντύτερα στην πηγή, τόσο καθαρότερο το ποτάμι…. Η πηγή όμως χάνεται πίσω στα βάθη του χρόνου και οι αναφορές που έχουμε για αυτήν, ποικίλουν ανάλογα με την προέλευση των αναφορών και στερούνται παντελώς τεκμηρίωσης. Για να καταφέρουμε να προσεγγίσουμε την πηγή, χρειάζεται  να βαδίσουμε αντίθετα στη ροή του ποταμού και με γνώμονα την εσωτερική μυστική παράδοση και με κριτήριο την επιστημονική έρευνα, σε όποια σημεία αυτή έχει να μας δώσει κάποια διαφωτιστικά στοιχεία, θα τολμήσουμε το ταξίδι αυτό, ελπίζοντας να φτάσουμε, αν όχι στην ίδια την πηγή, τουλάχιστον στο αρχικό ρεύμα απ’ όπου «ποτίζεται» με τα καθάρια του νάματα ο σημερινός δυτικός εσωτερισμός.

    «Η Μυστική Καμπάλα» της Dion Fortune, έχει ως βάση την «Αποκαλυμμένη Καμπάλα» του Mac Gregor Mathers, συνιδρυτή της εσωτεριστικής σχολής Golden Down. Μέλη της Golden Down ήταν και οι Aleister Crowley και Israel Regardie οι οποίοι εξέδωσαν έργα τους που διαπραγματεύονταν την Καμπαλά. Και οι τέσσερις αυτοί ουσιαστικά αποτέλεσαν τους κυριότερους εκπροσώπους της Καμπαλιστικής φιλολογίας της  εποχής του 20ου αιώνα, επηρεασμένης κύρια από το νεοπλατωνικό ρεύμα που εκπροσωπήθηκε από αξιόλογους ερμητικούς εσωτεριστές, όπως ο Marcelio Ficino, o Giordano Bruno, o Cornelius Agrippa και o Trithemius. Σε πολύ μικρότερο βαθμό φαίνεται να είναι επηρεασμένοι από το ρεύμα που αναπτύχθηκε από χριστιανούς μυστικιστές, όπως  ο Picco de la Mirandola, ο Jacob Boehme, ο Johannes Reuchlin και o Knorr Von Rosenroth.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 08, 2008, 23:50:09

    ....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Αφετηρία της αναβίωσης του νεοπλατωνικού τρόπου σκέψης και εντρύφησης στην Καμπαλά ο Mac Gregor Mathers, ο οποίος ξαναγυρίζοντας στις αρχικές πηγές της σύγχρονης Καμπαλά –παράλληλα μετέφρασε και εξέδωσε στην Αγγλική το «Σεφέρ Γετσιρά»- αποκατέστησε τις γέφυρες με τις πρώτες σχολές σκέψης, παρακάμπτοντας ουσιαστικά την θεολογία και τον σχολαστικισμό των χριστιανών μυστικιστών, οι οποίοι από τον 16ο αιώνα ήδη είχαν καθιερώσει την χριστιανική Καμπαλά. Παρότι μυστικιστές όπως ο Boehme, εξέπληξαν με το βάθος των συλλήψεών τους και με τα ζηλευτά ύψη των προσεγγίσεών τους. Aπό τη μια η έλλειψη ουσιαστικότερης παιδείας και από την άλλη το στενό πεδίο αντίληψης που επέβαλε το δόγμα τους, είχε σαν αποτέλεσμα να επέλθουν σημαντικές αλλοιώσεις στον παραδοσιακό κορμό της Καμπαλιστικής φιλοσοφίας.

    Στους αιώνες εκείνους κατά τους οποίους έχει πλέον παγιωθεί ο Λουθηρανισμός και τα άλλα προτεσταντικά ρεύματα που αποκόπηκαν από τον παπισμό (Καλβίνος, Σβίγγλιος κλπ), στους αιώνες των ανακατατάξεων, της μεταρρύθμισης και αντιμεταρρύθμισης και του νέου πνεύματος φιλελευθερισμού που άρχισε να πνέει στην γηραιά ήπειρο, αναγκασμένος ο χριστιανισμός να εγκαταλείψει τις προσφιλείς του μεθόδους της ιεράς εξέτασης, ανακάλυψε νέες μεθόδους αντίδρασης στην φιλελευθεροποίηση των ανθρώπων. Όχι βέβαια ότι εγκατέλειψε τελείως τις προσφιλείς σε αυτόν μεθόδους της ιεράς εξέτασης, καθόσον το κυνήγι των μαγισσών συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά βρήκε πολύ καλύτερους τρόπους να συγκρατήσει το ρεύμα αφύπνισης των ανθρώπων. Εισέβαλε ύπουλα με πράκτορες  τους  Ιησουίτες στα μυητικά άντρα αφύπνισης και απελευθέρωσης των μαζών, με αποτέλεσμα να επέλθει σταδιακά αλλοίωση των παραδοσιακών διδασκαλιών και έμμεσος επανεκχριστιανισμός της κατεύθυνσης που προωθούσαν τα εσωτερικά τάγματα.

    Έτσι ο Ροδοσταυρισμός από γνήσιο πανενθεϊστικό εσωτερικό κίνημα κατάντησε χριστιανική «λέσχη» η οποία χρησιμοποιήθηκε για τις ενδοοικογενειακές διενέξεις στους κόλπους του χριστιανισμού¹ και  ο τεκτονισμός εμπλουτίστηκε με νέους και αλλοιωμένους μυητικούς βαθμούς, οι οποίοι αντικαθιστούσαν τον Ερμητισμό με χριστιανικές διδαχές και την Αλχημεία με εβραϊκές βιβλικές μυθολογίες². Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και οι μυστικιστές της χριστιανικής καμπαλιστικής εκδοχής, εδραιώνοντας μιαν αλλοιωμένη και πολλαπλώς διαστρεβλωμένη μορφή της αρχαίας παράδοσης της Καμπαλά. Ελάχιστοι ήσαν αυτοί που διασώθηκαν από την καινούρια επιδρομή της αντίδρασης και συνέχισαν να εργάζονται στο ίδιο πνεύμα που κληρονόμησαν από τις αρχαίες παραδόσεις.

    Μορφές όπως ο Φλουντ, ο Μπέικον, οι αδελφοί Βαν Χέλμοντ κλπ, διατήρησαν αναμμένη την εστία του ιερού πυρός και βοήθησαν να αναδειχθούν μορφές όπως ο Νεύτων, ο Λάιμπνιτς και ο Σπινόζα. Ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος, ο Σπινόζα, αφορισμένος από τους συμπατριώτες του Εβραίους και κυνηγημένος πολλαπλά από το χριστιανικό κατεστημένο, δεν δίστασε να διακηρύξει τον αυθεντικό Ροδοσταυρισμό και να προάγει τον παραδοσιακό πανενθεϊσμό. Η φιλοσοφία του εστιάζεται στην αντίληψη ότι, «θεός και κόσμος είναι ένα», αναβιώνοντας τον ιερό Λόγο του Ορφέα περί Πανενθεϊσμού, περί του Φάνητα Διόνυσου του Πρωτογέννητου.

....συνεχίζεται....

(1). ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΙΣΜΟΣ : Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,214.0.html ....
(2). Ιππότης της Βασιλικής Αψίδας, http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,934.0.html ....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 09, 2008, 18:06:53

....συνέχεια από το προηγούμενο....



    Τους αιώνες που υφίσταται η παρέκκλιση της φιλοσοφίας της Καμπαλά από τους χριστιανούς Καμπαλιστές, παρέκκλιση η οποία γέννησε την οξεία αντίφαση –Δογματική Καμπαλά- ως κατάπτωση της πλέον υψηλής εσωτερικής φιλοσοφίας, τον ίδιο καιρό και ο ραβινικός κλάδος των μελετητών της Καμπαλά διολίσθησε σε μεσσιανισμό αφικνούμενος από την Λουριανική Καμπαλά, με αποτέλεσμα να γεννηθεί το Σαββατιστικό κίνημα. Ο Σαμπετάι Τσεβί, υπέρμαχος της επιτελούμενης ήδη λύτρωσης με την εμφάνιση του Μεσσία τον οποίον υποδυότανε, δημιούργησε πολυάριθμες ομάδες φανατικών πιστών του Μεσσιανικού κινήματος, πολλές από τις οποίες τον ακολούθησαν, ακόμα και μετά την αποστασία του.

    Το Σαββατιστικό κίνημα, εισήγαγε την πεποίθηση ότι η διαδικασία της λύτρωσης όχι μόνον είχε ξεκινήσει, αλλά μπορούσε ενορατικά να γίνει αντιληπτή η ίδια, όπως και οι αλλαγές που θα έφερνε στον κόσμο. Με την ίδια οραματιστική διαδικασία, όπως δίδασκε ο Τσεβί, μπορούσε ο καθένας που μυούνταν σε αυτόν τον οραματισμό, να καταφέρει να μυηθεί και στα ανώτερα μυστήρια της δημιουργίας και αυτό από τη μια αποδείκνυε το ξεκίνημα της λυτρωτικής διαδικασίας, από την άλλη, αυτή η αιρετική για τους παραδοσιακούς ραβίνους Καμπαλιστές διδασκαλία, στάθηκε σημείο καμπής για την μετέπειτα εξέλιξη της ραβινικής καμπαλά.

    Η χαλαρότητα που χαρακτήριζε τις εποχές μετά τον Ισαάκ Λούρια στην σχεδόν ελεύθερη διδασκαλία της Καμπαλά, αντικαταστάθηκε από αυστηρότητα και δυσκολία στην μαθητεία της και με το αίτημα της αποκατάστασης της Καμπαλά στην προγενέστερη θέση της, μετατράπηκε σιγά σιγά σε εσωτερική διδασκαλία που απευθύνονταν μόνον σε λίγους εκλεκτούς.

    Τα πρώτα χρόνια του 15ου αιώνα, ο μαθητής του Μωυσή Αλκαμπέζ από τη Θεσσαλονίκη, ο Μωυσής Κορντοβέρο, σηματοδοτεί μια πιο θρησκευτική και διαλογιστική τεχνική στην ραβινική Καμπαλά, δημιουργώντας μια ξεχωριστή σχολή, από την οποία κάποιος ανώνυμος μαθητής της επέδρασε ουσιαστικά με το βιβλίο «Γκαλέι Ρεζάγια» στη γένεση του Σαββατιστικού κινήματος.  Ένας άλλος μαθητής του Κορντεβέρο, ο Ισαάκ Λούρια, έμελε να γίνει σταθμός στην ανάπτυξη και διάδοση της Καμπαλά, όχι μόνον στους ραβινικούς κύκλους μελετών, αλλά και σε κύκλους του δυτικού εσωτερισμού.

    Η καινοτομία που εισήγαγε ήταν ότι, όλες τις δύσκολες έννοιες της διδασκαλίας του Κορντεβέρο τις μυθοποίησε και έτσι πετύχαινε μέσω διαλογισμών μυθολογικού χαρακτήρα, να διαλογίζεται πάνω στο Ζοχάρ και ειδικώτερα στις ιδέες του «Ίντρα Ζοχάρ», όπως αυτές εμφανίζονταν στο «Ελιμά Ραμπατί». Ταυτόχρονα το σύστημά του έκανε χρήση των ιδεών αυτών με έναν συνδυασμό των γραμμάτων, χρησιμοποιώντας τα ως μέσα για διαλογιστικές ανατάσεις. Η εργασία στο σύστημα του Λούρια απαιτούσε πολύ βαθιά μυστικιστική εκστασιακή κατάσταση και τεράστια υποκειμενική διαλογιστική προσπάθεια συγκέντρωσης στην δυναμική των ιερών Ονομάτων.

    Ο Λούρια, παρότι βασίστηκε κατά πολύ στις ιδέες του Κορντοβέρο, το σύστημα που ανέπτυξε ουσιαστικά πρόκειται για το αποκορύφωμα του Γνωστικισμού στην Καμπαλά. Γνωστικισμός και μυστικισμός ενωμένα σε σημείο ώστε να ταυτίζονται, ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της Λουριανικής Καμπαλά και απετέλεσε ουσιαστικά το σημείο όπου συναντήθηκε η φιλοσοφική Καμπαλά της Ισπανικής σχολής με τις διδασκαλίες του Κορντοβέρο.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 10, 2008, 18:34:58

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Η προσέγγιση του Λούρια στα Καμπαλιστικά ζητήματα της εκπόρευσης αλλά και της αποκατάστασης, χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία και από μια έντονη νεωτεριστική διάθεση. Δεν δίστασε να επανεντρυφήσει στον Γνωστικισμό και να επανεκφράσει ιδέες όπως η δυαδική φύση του κόσμου χάρη στην «επέκταση» και την «σύμπτυξη» των θεϊκών δυνάμεων, που εισάγουν για πρώτη φορά το διαλεκτικό στοιχείο στην θεωρία της εκπόρευσης. Ακόμα, οι «πέντε όψεις» ως συνεπτυγμένες όψεις των δέκα σεφιρόθ, η αναγκαστική καταστροφή του κόσμου από το Αδαμικό γένος για την ανάπτυξή του και η αργή αποκατάσταση των πνευματικών σπινθήρων που είχαν εκπέσει κάτω από την κυριαρχία των κελυφών, αποδεικνύουν τον Γνωστικό χαρακτήρα των ιδεών αυτών.

    Η ευρεία ανάπτυξη που γνώρισε και η θεωρία της προσευχής και της μυστικιστικής σκοπιμότητας, γίνεται ο παράγοντας ώστε να εξισορροποιηθεί αρμονικά  στην Λουριανική καμπαλά, η θεωρητική σκέψη με την θρησκευτική πρακτική. Παραφωνία ίσως ήταν το μεσσιανικό στοιχείο που το βρίσκουμε ιδιαίτερα τονισμένο στην Λουριανική καμπαλά, το οποίο βρήκε την απέλπιδα ιστορική του έκφραση στο Σαββατιστικό κίνημα. Οι Γνωστικιστικές καταβολές της Λουριανικής Καμπαλά και ο μυστικισμός που ανέπτυξε, απετέλεσαν και την κύρια αιτία που η πορεία της Καμπαλά στον δυτικό εσωτερισμό – τον οποίο επηρέασε –ακολούθησε δύο διαμετρικά αντίθετα ρεύματα.

    Το ρεύμα της χριστιανικής Καμπαλά, στο οποίο οι θεολόγοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς να προσαρμόσουν, (όπως και οι ραβίνοι άλλωστε),  την υψηλή αυτή φιλοσοφία στο δόγμα τους και το ρεύμα της Ερμητικής Καμπαλά, το οποίο έμεινε σαν ρεύμα πιο καθάριο, αλλά όμως και αυτό βεβηλώθηκε εν μέρει από την κακομεταχείριση και την φαντασιοπληξία πολλών δυτικών εσωτεριστών που φιλοδοξούσαν να ονομαστούν Καμπαλιστές.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 11, 2008, 22:44:39

....συνέχεια από το προηγούμενο....



    Ο 16ος αιώνας για τον εσωτερισμό ήταν αιώνας επαναπροσανατολισμού των κυρίαρχων ρευμάτων της εσωτερικής σοφίας. Ο αρχαίος πανθεϊστικός Ροδοσταυρισμός, αλλοιωμένος από τους υποστηρικτές του Λούθηρου, χρησιμοποιήθηκε για να στηρίξει την αντιπαράθεσή τους με τον πάπα και να προάγει μια διαφορετική χριστιανική αντίληψη, πέρα από τα φθαρμένα πλαίσια του καθολικισμού.

    Οι Ροδοσταυρικές προκηρύξεις των αρχών του 17ου αιώνα, σφράγισαν ουσιαστικά και το τέλος μιας μακράς και ανεκτίμητης πορείας που χάραξαν οι αυθεντικοί Ροδόσταυροι, όπως οι μεγάλοι Αλχημιστές, οι συνεπείς Ερμητιστές και οι γνήσιοι Καμπαλιστές που γράψανε τις χρυσές σελίδες της δυτικής εσωτερικής παράδοσης σε όλους τους αιώνες. Μορφές όπως ο Δάντης, ο Νίκολας Φλαμέλ, ο Παράκελσος και πολλοί άλλοι που έμειναν δοξασμένοι στην ιστορία της Ευρώπης, ήταν αυτοί που κράτησαν στην πλάτη τους τον Μπέϊκον και τον Φλουντ για να δώσουν το έναυσμα της γνήσιας επιστημονικής σκέψης, ήταν αυτοί που πότισαν με τον ιερό λόγο το πνεύμα του Σπινόζα για να αναστήσει την αληθινή φιλοσοφία, ήταν αυτοί που άφησαν χρυσή κληρονομιά σε άξιους κληρονόμους όπως ο Γιουνγκ.

    Ενώ όμως ο 16ος αιώνας ήταν ένα λαμπρό σημείο για την ανάπτυξη και εξέλιξη των εσωτερικών επιστημών, ανηφορίζοντας το ρεύμα της ιστορίας, συναντάμε τους επόμενους δύο αιώνες με πολύ φτωχική συνεισφορά στην απόκρυφη σοφία. Από τη μια ο δυτικός εσωτερισμός γνώρισε σφοδρές διώξεις από τον χριστιανισμό, ξεκινώντας την αυγή του 14ου αιώνα με την ανέντιμη επιδρομή ενάντια στους Ναΐτες και συνεχίζοντας το κυνήγι μαγισσών, εφαρμόζοντας την μάστιγα του υπέρτατου παραλογισμού και απανθρωπιάς, την ιερά εξέταση, ενώ από την άλλη, η ραβινική καμπαλιστική εντρύφηση, βρήκε σφοδρούς πολέμιους από τους κόλπους του δογματισμού και της φονταμενταλιστικής ορθοδοξίας του εβραϊσμού, με αποτέλεσμα οι δύο αυτοί αιώνες να είναι φτωχότατοι σε ουσία εσωτεριστικής δημιουργίας.

    Προς τα τέλη του 15ου αιώνα, οι διωγμοί των Εβραίων από την Ισπανία, ήταν το λυπηρό από την μία γεγονός της αναγκαστικής μετανάστευσης αυτών των ανθρώπων, από την άλλη όμως, ήταν η αιτία της ανάπτυξης και διάδοσης της Καμπαλιστικής παράδοσης σε ολάκερη σχεδόν την Ευρώπη, καθώς μετανάστες Εβραίοι ίδρυσαν καινούριες σχολές καμπαλιστικής σκέψης, στην Ιταλία, στην Γερμανία, στην Πολωνία, στη Θεσσαλονίκη κλπ.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 12, 2008, 23:31:30

....συνέχεια από το προηγούμενο....



    Προχωρώντας έναν αιώνα πίσω, βρισκόμαστε στον σκοτεινότερο αιώνα της μεσαιωνικής νύχτας, στον φοβερό αιώνα των καιροσκοπικών σταυροφοριών, των φανατικότερων και πλέον αιματηρών διώξεων των Καθαρών ή Αλβιγηνών της νότιας Γαλλίας από τους χριστιανούς, καθώς και την σύσταση της πιο απάνθρωπης και μισάνθρωπης δράσης που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, της ιεράς εξέτασης το 1231.

    Ήδη η μισαλλοδοξία παίρνει σάρκα και οστά με τις ευλογίες της εκκλησίας του χριστού και εφορμά να αιματοκυλήσει για τους επόμενους αιώνες την γηραιά ήπειρο και να εφαρμόσει τα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια για την σωτηρία του ανθρώπου, σκορπίζοντας τον τρόμο στις ατυχείς κοινωνίες της εποχής εκείνης.

    Αφετηρία των εγκλημάτων του αιμοδιψούς δόγματος, οι σφαγές των Καθαρών στη δύση, με την ιστορική παραίνεση του πάπα, «σφάξτε τους όλους και ο θεός θα αναγνωρίσει τους δικούς του», σφαγές όμως που συναγωνίζονταν σε βαρβαρότητα τις σφαγές των Βυζαντινών ενάντια στους Βογόμιλους, μόνο που υστερούσαν κατά πολύ σε αριθμούς.

    Οι ορθόδοξοι χριστιανοί βυζαντινοί κατέσφαξαν περισσότερους των εκατό χιλιάδων Βογομίλων, ενώ οι καθολικοί χριστιανοί Παπικοί, λιγώτερους από τριάντα χιλιάδες. Το έγκλημα αυτών των ανθρώπων; Ήταν αιρετικοί, καθώς φαίνεται ότι ήταν επηρεασμένοι από τους Γνωστικούς και τους Μανιχαίους και δεν πίστευαν στην ανάσταση του χριστού.

    Σε ένα τέτοιο καθεστώς τρομοκρατίας και διώξεων, ο δυτικός εσωτερισμός που μόλις άρχιζε να αναγεννάται, κινδύνευε να εξολοθρευτεί, προτού καταφέρει ακόμα να ορθοποδήσει. Η Καμπαλιστική όμως παράδοση, ασκούνταν και εμπλουτίζονταν ελεύθερα από τους ραβίνους, οι οποίοι απολάμβαναν ασυλία από το μισαλλόδοξο δόγμα του χριστιανισμού σε ανατολή και δύση.

    Ειδικά στην Ισπανία, η Εβραϊκή παροικία ευτύχησε να γεννήσει αξιόλογες μορφές μελέτης της Καμπαλιστικής παράδοσης και να ορθώσει σχολές και δασκάλους, οι οποίοι σηματοδότησαν τον κυριότερο σταθμό στην Καμπαλιστική φιλοσοφία. Δημιούργημα –ορόσημο του τέλους σχεδόν του 13ου αιώνα, το φημισμένο καμπαλιστικό βιβλίο, το Ζοχάρ.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 14, 2008, 10:42:00

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Ζοχάρ ή Βιβλίο της Λαμπότητας. Προϊόν της ανάμειξης της σχολής της Χερόνα και της Γνωστικιστικής σχολής το Ζοχάρ, αποτέλεσε ένα από τα σπουδαιότερα κείμενα για την μελέτη και διάδοση της Καμπαλά τα τελευταία χρόνια του μεσαίωνα και επηρέασε καταλυτικά την Καμπαλιστική φιλοσοφία. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για ένα Βιβλίο, αλλά για συλλογή μιντρασικών αναφορών, μεγάλων ομιλιών, φιλοσοφικών και μεταφυσικών συζητήσεων, με το μεγαλύτερο μέρος να περιλαμβάνει τις συζητήσεις με τους μαθητές του του ιεροδιδασκάλου Συμεών Μπεν Γιοχάι.

    Στο πεντάτομο έργο – όπως εκδόθηκε πρωταρχικά – συμπεριλαμβάνεται και ένα πλήθος από αποσπάσματα ανωνύμων συντακτών. Στο Ζοχάρ, διακρίνεται εύκολα η προσπάθεια χρησιμοποίησης της Καμπαλά για την ερμηνεία της πεντάτευχου, με αποτέλεσμα όμως αντίθετο από τα αναμενόμενα για την εβραϊκή ορθοδοξία, για το λόγο ότι, ξένες προς τον εβραϊσμό απόψεις άρχισαν να εισχωρούν και να αλλοιώνουν ερμηνευτικά το απόλυτο δόγμα των ιερών βιβλίων του Εβραϊκού δόγματος.

    Ήδη από τα πρώτα χρόνια του 13ου αιώνα, η Προβηγκία και η Χερόνα έγιναν οι άμβυκες όπου μεταστοιχειώνονταν οι διδασκαλίες του Νεοπλατωνισμού και του Γνωστικισμού, γεννώντας αυτό που θα ονομαστεί ως «η αληθινή επιστήμη της Καμπάλα». Λίγο μετά το 1230, ο Καμπαλλιστής και μυστικιστής φιλόσοφος Ισαάκ Ιμπν Λατίφ, εμπνεόμενος από αραβικές και εβραϊκές μεταφράσεις των νεοπλατωνικών, διδάσκει μια προσωπική του μέθοδο και θεωρία, η οποία έχει ως πρακτική την διαλογιστική μυστικιστική έμπνευση και φιλοσοφική βάση την θεωρία του Θεϊκού Λόγου, θεωρία δανεισμένη από την αραβική νεοπλατωνική παράδοση.

    Ίσως για πρώτη φορά διακηρύσσεται η αντίληψη ότι, η Καμπάλα είναι ανώτερη της φιλοσοφίας, καθώς η Καμπάλα δύναται να αποκαλύψει την αλήθεια σε κάθε άνθρωπο, ενώ η συνηθισμένη φιλοσοφία όχι. Τονίζει βέβαια ότι γνώση της απόλυτης αλήθειας, ολοκληρωτική γνώση του θείου, είναι αδύνατη, με μοναδική ίσως εξαίρεση για όσους φτάνουν στην υπερδιανοητική έκσταση, κατάσταση ανώτερη της προφητικής έκστασης, οπότε δύνανται να αντιληφθούν μια εικόνα του προσώπου του θεού.

    Αν το «εν αρχή ην ο Λόγος» ήταν ένας νεωτερισμός που εισήγαγε ο Ισαάκ Ιμπν Λατίφ, ταράσσοντας τον συντηρητικό Εβραϊκό δογματισμό, η αποδοχή της θεωρίας της μετενσάρκωσης, θεωρία όχι μόνον ξένη αλλά και διαμετρικά αντίθετη στο Εβραϊκό δόγμα - αλλά και στην Αιγυπτιακή πίστη – έκανε τους ορθόδοξους Εβραίους να καταφέρονται ενάντια στην Καμπάλα και να την παρουσιάζουν σαν την Ελληνική φιλοσοφία που σκοπό της είχε να υπονομεύσει και να αλλοιώσει την πίστη και το δόγμα του Εβραϊσμού.

    Ήταν περίπου η ίδια εποχή και λίγο πιο πριν που το «Σεφέρ Χα Μπαχίρ», το οποίο αποδεδειγμένα επηρέασε το Ζοχάρ, ένα Καμπαλιστικό βιβλίο απόρροια των Γνωστικιστικών θεωριών των Καθαρών της νότιας Γαλλίας , εισάγει με θέρμη την θεωρία της μετενσάρκωσης, κάτω από την Γνωστικιστική οπτική.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 16, 2008, 21:48:54

....συνέχεια από το προηγούμενο....



    Την πρακτική των προκατόχων και σύγχρονών του, το να χρησιμοποιείται μια αναγνωρισμένη φιλοσοφική θεώρηση, για να στηρίξει τις προσωπικές δοξασίες, ακολούθησε και ο δεύτερος αντιπρόσωπος της φιλοσοφικομυστικιστικής τάσης μετά τον Ισαάκ Ιμπν Λατίφ, ο Αβραάμ Αμπουλάφια. Επηρεασμένος κατά την νεότητά του από ομάδες μυστικιστών της Αριθμοσοφίας και αργότερα από τους Γερμανούς μυστικιστές αλλά και από την επίδραση των Ισλαμιστών μυστικιστών Σούφι με τους οποίους ήρθε σε επαφή κατά την διάρκεια των ταξιδιών του σε νεαρή ηλικία, ανέπτυξε και άσκησε τον εαυτό του στην εκστατική Καμπάλα, απομακρυνόμενος από την θεοσοφική Καμπάλα της Χερόνα.

   Χρησιμοποίησε την Καμπάλα για να στηρίξει τις μονομερείς απόψεις του και καταφέρθηκε εναντίον της, κοροϊδεύοντας πολλές φορές Καμπαλιστικές ιδέες που δεν ταίριαζαν με τις πεποιθήσεις του. Στράφηκε και ενάντια στον Μαϊμονίδη, επινοώντας ένα δήθεν αδιέξοδο των έργων του Μαϊμονίδη, στο οποίο ο ίδιος έδινε λύση.

    Η κύρια βέβαια διάσταση ήταν η άρνηση του Μαϊμονίδη για πιθανότητα προφητείας στην εποχή του, ενώ ο Αβραάμ Αμπουλάφια διατείνονταν ότι ο ίδιος είχε φτάσει σε ψηλά επίπεδα έκστασης, όπως οι προφήτες και έτσι μπορούσε να προφητεύει. Έγραψε 26 προφητικά βιβλία, αλλά για κακή του τύχη καμιά του προφητεία δεν εκπληρώθηκε.
   
    Στον αντίποδα της μυστικιστικής Καμπάλα και σε παράλληλη ανάπτυξη με αυτήν, δημιουργήθηκε μια Γνωστικιστική σχολή Καμπαλιστών, με φανερή προσήλωση στην φιλοσοφία του Γνωστικισμού, με τάσεις για διερεύνηση και αποσυμβολισμό του μυθολογικού. Στην σχολή αυτή γίνεται για πρώτη φορά προσπάθεια να περιοριστεί η Καμπάλα στην αυθεντική παράδοση και να διαφυλαχθεί από την πληθώρα των ψευδεπίγραφων έργων που παρουσιάζονταν.

    Εκπρόσωποι της σχολής αυτής οι υιοί του Ιακώβ χα Κοέν από την Συρία, οι οποίοι ερχόμενοι στην Δύση, έρχονται σε επαφή με τον Μωυσή του Μπούργκος – ένα όνομα σεβαστό σε ολόκληρη την Ισπανία – και τον Τόντρος Αμπουλάφια. Στην σχολή αυτή  βρίσκουμε την ανάπτυξη μιας ιδέας του Ναχμανίδη, σχετικά με την δαιμονική εκπόρευση δέκα «κοινών» σφαιρών που αντιτίθενται στις «άγιες» σεφίρες της Καμπαλιστικής παράδοσης. Η ρίζα της θεωρίας αυτής βρίσκεται στον Ζωροαστρισμό, στην αντίληψη περί διπλότητας και αντιπαλότητας καλού – κακού.

    Βασισμένη στην διαρκή πάλη του καλού με το κακό, η θεωρία αυτή καταλήγει τελικά στην δαιμονολογία και σε μια σκοτεινή μίμηση της φιλοσοφίας της εκπόρευσης, καταλήγοντας σε  ένα ανάστροφο δέντρο, υλοποιώντας τον κόσμο των Κελυφών (Κλιφόθ) και δίνοντας το υλικό στο Ζοχάρ να κτίσει την θεωρία της «άλλης πλευράς».

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 17, 2008, 23:23:05

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Παρότι παρακολουθούμε την ιστορική πορεία της καμπαλιστικής ανάπτυξης, κύρια μέσα από την παρακολούθηση των σχολών των Εβραίων Καμπαλιστών, είναι χρήσιμο να υπενθυμίζουμε σε τακτά διαστήματα το ευρύτερο περιβάλλον της Ευρώπης, παρουσιάζοντας επιγραμματικά  τα βήματα του δυτικού εσωτερισμού.

    Η εικόνα που παρουσιάζει η ιστορική πορεία της Καμπαλιστικής παράδοσης στα στενά όρια των Εβραίων Καμπαλιστών, αποτελεί ουσιαστικά την αντανάκλαση της ευρύτερης  πορείας και ιστορίας του εσωτερισμού στην Ευρώπη στα χρόνια του μεσαίωνα, σε συνάρτηση με την Αραβική επίδραση, η οποία απετέλεσε μία ακόμα γέφυρα σύνδεσης της μεσαιωνικής εποχής με την Ελληνική κλασσική αρχαιότητα και την μετέπειτα  Ελληνιστική εποχή.

    Ο 13ος αιώνας δίκαια θεωρείται ο πιο σημαντικός για την Ευρώπη, καθώς σηματοδοτείται από κοσμοϊστορικές αλλαγές που έφερε η εμφάνιση και η καταλυτική επίδραση προσωπικοτήτων όπως, ο Μέγας Αλβέρτος και ο μαθητής του Θωμάς ο Ακινάτης, με την καθιέρωση της λογικής του Αριστοτέλη, θεμελιώνοντας έτσι τον ορθολογισμό. Παράλληλα οι Γνωστικοί Καθαροί της νότιας Γαλλίας μαζί με τους Βογόμιλους της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, απείλησαν πολύ σοβαρά, με την ευρεία διάδοση των διδασκαλιών του Γνωστικισμού, τον αγκυλωμένο δογματισμό του παπισμού και την πατριαρχική θεοκρατία του βυζαντίου.

    Είναι ο αιώνας της ραγδαίας ανάπτυξης του Τάγματος των Ναϊτών, της εμφάνισης μυστικών οργανώσεων όπως η εταιρεία Physicorum του Arnold de Villanueva, της συγγραφής και κυκλοφορίας βιβλίων καλυμμένα Ερμητικών και Αλχημικών, όπως το «Μυθιστόρημα του Ρόδου» του  Guillaume de Lorraine και της διάδοσης των αποκρύφων επιστημών από διδασκάλους του εσωτερισμού, όπως του Roger Bacon. Απόρροια της εσωτεριστικής αυτής αναζωπύρωσης απετέλεσε το μνημειώδες έργο του Dante Aligieri , η Θεία Κωμωδία στις αρχές του 14ου αιώνα, μια γνωστική εφαρμογή της διδασκαλίας της Καμπαλά στα χριστιανικά μυστήρια σύμφωνα με τον Elifas Levi.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 19, 2008, 23:08:04

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Ο 13ος αιώνας είναι ακόμα η αφετηρία του βορειοευρωπαϊκού μυστικισμού με την πρώιμη εμφάνιση του μεγάλου «Μυστικού» της Γερμανίας, Meister Eckart. Η βυζαντινή επιρροή στην Γερμανία, ως συνέπεια του γάμου της ανιψιάς του βυζαντινού αυτοκράτορα Τσιμισκή με τον αυτοκράτορα των Γερμανών Όθωνα, κατά τα τέλη του 10ου αιώνα, έδινε τώρα τους καρπούς της.

    Μαζί όμως με την μύηση των βορειοευρωπαίων στον Ελληνικό πολιτισμό, η Γερμανία γνώρισε και την έκσταση του μυστικισμού που ξεκίνησε ο Μάξιμος ο Ομολογητής, ανύψωσε ο Συμεών ο νέος θεολόγος , σύγχρονος της πριγκίπισσας Θεανώς και κορυφώθηκε κατά τα τέλη του 13ου αιώνα καταλήγοντας αμέσως μετά στο ησυχαστικό κίνημα.

    Επίσης η δυτική Ευρώπη με τις σταυροφορίες, αλλά και με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το 1204, άνοιξε τους δρόμους για εισροή στη δύση των πρόδρομων Ελλήνων διδασκάλων και διδασκαλιών που προετοίμασαν την αναγέννηση.

    Η γνωριμία με τις εσωτερικές διδασκαλίες του Μιχαήλ Ψελλού και στη συνέχεια η επαφή των σταυροφόρων με τον Αραβικό πολιτισμό, τον συντηρητή και μεταλαμπαδευτή του κλασσικού Ελληνικού πολιτισμού, έφερε την ανάταση στη δύση.

    Ο δυτικός εσωτερισμός ξαναβρήκε στον Ελληνικό πανθεϊσμό την φυσική του μητέρα και γαλουχούμενος με τον ιερό λόγο του Ορφέα, με τα απόρρητα της γεωμετρίας του Πυθαγόρα, με τους φυσικούς φιλοσόφους και τον Πλάτωνα, με  τους Στωικούς και τους θεουργούς νεοπλατωνικούς, αλλά  και με τους Αλεξανδρινούς Αλχημιστές και Γνωστικούς, ανδρώθηκε και γονιμοποίησε την Δύση με την Σοφία των εσωτερικών επιστημών, αναγεννώντας τον αυθεντικό Ροδοσταυρισμό.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 22, 2008, 00:14:16

....συνέχεια από το προηγούμενο....

    Μέσα σε αυτό το πλέγμα διάχυσης και ευρείας διάδοσης των εσωτερικών παραδόσεων, όπως αυτές έφτασαν και επηρέασαν την πρώιμη μυστικιστική και γνωστική φιλοσοφική σκέψη των Ισπανών Καμπαλιστών, αναπτύχθηκε το Ζοχάρ. Στην μικρή πόλη Γκουανταλαχάρα κοντά στην Μαδρίτη, οι αδελφοί Ισαάκ και Μέιρ Σαχούλα μαζί με τον Μωυσή της Λεόν, έβαζαν τις βάσεις για το ξακουστό έργο του Ζοχάρ, δύο δεκαετίες προτού εκπνεύσει ο 13ος αιώνας. Ένας ακόμα εξέχων Καμπαλιστής, φαίνεται πως επηρέασε την σύνθεση του Ζοχάρ, ο μαθητής του Αβραάμ Αμπουλάφια, ο Ιωσήφ Τζικατίλλια, στενός φίλος του Μωυσή της Λεόν.

    Το κατ’ εξοχή Καμπαλιστικό μέρος του Ζοχάρ, αποτελείται από την «Ιντρα Ραμπά» (την Μεγάλη Συνάθροιση), όπου περιγράφεται η συγκέντρωση του σοφού διδασκάλου Συμεών Μπεν Γιοχάι και των συντρόφων του, στην  οποία αναπτύσσονται τα βαθύτερα μυστήρια και προσεγγίζεται η έννοια του πρωταρχικού ανθρώπου. Είναι ένα καθαρό καμπαλιστικό κείμενο με ικανοποιητική εμβάθυνση και αξιοθαύμαστη δομή. Ίσως είναι  το σπουδαιότερο μέρος  του Ζοχάρ και αυτό που το έκανε τόσο ξακουστό. «Η Μεγάλη Συνάθροιση», συνοδευόμενη από την «Μικρή Συνάθροιση», ένα έργο με τα τελευταία λόγια του Συμεών Μπεν Γιοχάι και με περιγραφή του θανάτου του, μαζί με την «Κεφαλή της Ακαδημίας», όπου περιγράφεται ένα ενορατικό ταξίδι του ιεροδιδασκάλου και των συντρόφων του στην Εδέμ και με το έργο «Ίντρα ντε βέι Μασκενά", όπου έχουν καταγραφεί οι ασκήσεις που δίδαξε ο διδάσκαλος, αποτελούν το τρίπτυχο όπου παρατίθεται η διδασκαλία του σοφού Καμπαλιστή Συμεών Μπεν Γιοχάι, ένα πρόσωπο πιθανότατα φανταστικό.

    Από το σύνολο των έργων που απαρτίζουν το Ζοχάρ, δεν λείπουν απόκρυφα κείμενα, όπως το «Σιφρά Τζιενουτά», κείμενα για τα μυστήρια της προσευχής, όπως το «Χεϊχαλότ», ερμηνευτικά κείμενα της Τορά, όπως «τα Μυστικά της Τορά» και «Εσωτερικό Μιντράς» ή ακόμα και κείμενα χειρομαντίας, όπως το «Μυστικό των Μυστικών».

    Σε πολλά κείμενα του Ζοχάρ, γίνεται προσπάθεια να ερμηνευθεί η Εβραϊκή βίβλος Καμπαλιστικά και αν φαίνεται να υπάρχει μια κάποια αντιστοιχία της Καμπάλα με το βιβλίο της Γένεσης, δείχνεται πολύ τραβηγμένη η επιχειρούμενη προσπάθεια να ερμηνευθούν Καμπαλιστικά τα υπόλοιπα βιβλία της Εβραϊκής βίβλου.

    Το Ζοχάρ στο σύνολό του έφτασε και τις 2.000 σελίδες σε μια έκδοση του 16ου αιώνα, τότε που κυκλοφόρησε και μια υπερβολική φήμη ότι, το τεραστίων διαστάσεων Ζοχάρ, δεν ήταν παρά μέρος από ένα αρχαίο Ζοχάρ, που το μέγεθός του αποτελούνταν από σαράντα φορτία καμήλας.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 22, 2008, 22:43:55

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Το Ζοχάρ κυκλοφόρησε ανώνυμα και με πρόθεση να παρουσιασθεί σαν ένα παλαιό Ραβινικό κείμενο, γραμμένο δήθεν στην Παλαιστίνη, σύγχρονο με το Ταλμούδ, κερδίζοντας έτσι τον σεβασμό, την αποδοχή και την αποφυγή αρνητικών κριτικών από τους Εβραίους. Τα κείμενά του, ενώ αποκρύπτουν επιμελώς να αναφερθούν σε πηγές από όπου αποδεδειγμένα αντλούν  το μεγαλύτερο μέρος του υλικού των, από την άλλη παραθέτουν πληθώρα δήθεν αρχαίων βιβλίων, τα οποία όπως απέδειξε η ενδελεχής επιστημονική έρευνα, αποδείχθηκαν στο σύνολό τους ανύπαρκτα.

    Σε πολλά σημεία στο Ζοχάρ θα βρούμε αναφορές για «τα Σιφρά Καντμαέι» («τα Αρχαία Βιβλία»), αλλά και παράθεση ανύπαρκτων τίτλων όπως, «Σιφρά ντε Άνταμ», «Σιφρά ντε Χενόχ», «Σιφρά ντε Σολμό Μαλκά» κλπ, ή παράθεση κάποιων βιβλίων της μυστικιστικής «Μισνά», τα οποία υποτίθεται έρχονταν σε αντίθεση με την γνωστή Μισνά. Δεν λείπουν βέβαια και οι αναφορές για κάποια φανταστικά έργα μαγείας όπως, «Σιφρά ντε Ασμεντάι», «Σιφρά ντε Χοχμετά ντι Βενέι Κέντεμ» («Βιβλίο Σοφίας των Γιών της Ανατολής») και το «Σιφρά ντε Ασμεντάι Ζαϊνί Χαρσίν ντε Κασντιέλ καντμαάχ» («Διάφορα Είδη Μαγείας στο Αρχαίο Κασντιέλ») ή για βιβλία μυστηρίων των γραμμάτων, όπως το «Ατβάν Γκεφιλίν» («Τα χαραγμένα Γράμματα»).

    Όπως γράφει ο Gershom Sholem στο βιβλίο του, «Θεματολογία της Καββάλα», «σε ότι αφορά το θέμα των πηγών του Ζοχάρ, θα πρέπει να κάνουμε διάκριση ανάμεσα σε εκείνες που αναφέρονται στο κείμενο και στις πραγματικές που υπονοούνται  έμμεσα και με πολύ γενικό τρόπο. Οι πηγές του πρώτου είδους είναι φανταστικά κείμενα που δεν υπήρξαν ποτέ και σε αντίθεση με αυτήν την φανταστική βιβλιογραφία, που προβάλλεται με κάθε τρόπο προκειμένου να στηριχτεί η σχετική επιχειρηματολογία, οι πραγματικές φιλολογικές πηγές του Ζοχάρ, κρύβονται από τον συντάκτη του με κάθε επιμέλεια».

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 23, 2008, 10:15:20

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Η έρευνα που έχει γίνει στα κείμενα του Ζοχάρ, έχει δείξει ότι, εκτός από τα ιερά βιβλία του Εβραϊσμού, τα Μιντρασείμ, την Τορά, το Ταλμούδ τα οποία είναι της παλαιάς εποχής, κάθε άλλη αναφορά, είτε θεοσοφική είτε γνωστική είτε Καμπαλιστική, έχει σαν βάση της κατά κανόνα βιβλία του 13ου αιώνα και σπανιότερα αναφέρεται καλυμμένα σε προγενέστερους Καμπαλιστές και σχολιαστές της βίβλου, όπως οι αλληγορικοί σχολιαστές του Μαϊμονίδη και τα σχόλια του Ναχμανίδη πάνω στην Τορά. Ειδικότερα για τα πρότερα Καμπαλιστικά έργα, διαφαίνεται η επιρροή στο Ζοχάρ του Σεφέρ Γετζιρά, του Σεφέρ Χα Μπαχίρ, όπως και η επιρροή από τα κείμενα των γερμανών μυστικιστών.

    Αυτές  όμως που διακρίνονται με μεγάλη σαφήνεια, είναι οι τάσεις των Γνωστικιστών της Καστίλλης και οι Καμπαλιστικές ερμηνείες του Ιωσήφ Τζικαντίλια (Joseph Gikatilla). Ο συντάκτης του Ζοχάρ, παρότι σε πολλά σημεία προσπαθεί να το παρουσιάσει ως κείμενο της εποχής των Εβραίων της Παλαιστίνης των Ελληνιστικών χρόνων, οι περιγραφές που κάνει προδίδουν την εποχή του, γιατί περιλαμβάνουν γεγονότα της εποχής των σταυροφοριών.

    «Η προσπάθεια διασύνδεσης του λειτουργικού τυπικού με την περίοδο των «Ταναείμ», είναι επιφανειακή και σχεδόν αφελής», γράφει ο Gershom Sholem. Προσπαθώντας ο συντάκτης του Ζοχάρ να περιγράψει το περιβάλλον των παλαιών χρόνων, αποκαλύπτεται με σαφήνεια, καθώς περιγράφει άμεσα την κοινωνική κατάσταση των Εβραϊκών κοινοτήτων του 13ου αιώνα. Ο χρόνος συγγραφής του Ζοχάρ προδίδεται από τα ίδια του τα κείμενα καθώς σε αρκετά σημεία αναφέρει πόσα χρόνια έχουν απομείνει μέχρι την εποχή της Λύτρωσης των Εβραίων, η οποία στους Εβραϊκούς κύκλους προσδιοριζόταν ότι θα άρχιζε στην αρχή του 14ου αιώνα.

    Φυσικά υπάρχει και η μαρτυρία του Ιωσήφ της Άκρας, ο οποίος μας πληροφορεί ότι το Ζοχάρ δημοσιεύτηκε τμηματικά από τον Μωυσή της Λεόν, μετά την συνάντησή τους που έγινε 14 χρόνια πριν το τέλος του 13ου αιώνα. Η συγκριτική άλλων έργων του Μωυσή της Λεόν και του Ζοχάρ, φανερώνει ότι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος του είναι δικό του έργο το οποίο γράφτηκε τμηματικά τα τελευταία 15 χρόνια του 13ου αιώνα, ενώ κάποια δευτερεύοντα κείμενα, πιθανολογείται ότι ανήκουν σε μαθητές του.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 23, 2008, 22:47:32

....συνέχεια από το προηγούμενο....



    Η αρτιότερη βέβαια απόδειξη ότι το κυριότερο τμήμα των κειμένων του Ζοχάρ είναι προϊόν του Μωυσή της Λεόν, είναι η ύπαρξη συγκεκριμένων λαθών σύνταξης και διατύπωσης τα οποία δεν βρίσκονται σε κανέναν άλλον συγγραφέα και σε κανένα άλλο κείμενο. Αυτό το μοναδικό ύφος που χαρακτηρίζει κάθε συγγραφέα, το βρίσκουμε ταυτόσημο και στα επώνυμα κείμενα του Μωυσή της Λεόν, αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος του Ζοχάρ.

    Η μεγάλη προσφορά του Ζοχάρ, έγκειται ουσιαστικά στην ικανότητα σύνθεσης των μεγάλων εσωτεριστικών ρευμάτων του 13ου αιώνα και στον συγκερασμό ποικίλων ιδεών που εμπλουτίζουν και δημιουργούν ένα σχεδόν ολοκληρωμένο έργο εσωτερισμού, όπου βρίσκουν χώρο έκφρασης, και οι φιλοσοφικές αναλύσεις της Καμπάλα, και οι σύγχρονες γνωστικιστικές  ιδέες, και οι πρακτικές και θεωρίες του αναζωογονημένου μυστικισμού, όπως και πολλές απόκρυφες τέχνες, ξεκινώντας από την φυσιογνωμική και τις τέχνες των Μποέμιανς και φτάνοντας μέχρι τις Καμπαλιστικές πρακτικές, την μαγεία και την ακραία δαιμονολογία.

    Για τους επόμενους αιώνες, έγινε κυριολεκτικά η εγκυκλοπαίδεια των αποκρύφων επιστημών, των οποίων αποτέλεσε μια άρτια και ολοκληρωμένη συλλογή, περιλαμβάνοντας σχεδόν κάθε γνώση, τέχνη και πρακτική των απόκρυφων επιστημών που συνέθεταν το γνωστικό πεδίο του δυτικού εσωτερισμού.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 24, 2008, 12:06:32

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Μαζί όμως με την αξιόλογη προσφορά, το Ζοχάρ ευθύνεται και για ιδέες που επέδρασαν μοιραία και σε μεγάλο βαθμό έφεραν αρνητικά αποτελέσματα. Μέσα από τα κείμενα του Ζοχάρ, σπάρθηκε ο σπόρος του μεσσιανιστικού κινήματος που γέννησε την ακρότητα του Σαββατισμού, μέσα  στο πλήθος των αξιόλογων πρακτικών φώλιασε  η σκοτεινή τελετουργία της δαιμονολογίας, μέσα από την βαθιά ζηλευτή εσωτερική φιλοσοφική ανάλυση ξεπήδησε η σκοπιμότητα να τεθεί η υψηλή φιλοσοφία της αναζήτησης της αλήθειας στην προπαγανδιστική υπηρεσία της στήριξης του Εβραϊκού δόγματος.

    Η προσπάθεια να καταξιωθεί το Εβραϊκό δόγμα μέσα από την υποτελή ερμηνεία της Καμπαλιστικής φιλοσοφίας, παρότι δεν επέφερε κανένα όφελος στο δόγμα, βρήκε μιμητές στο θυγατρικό χριστιανικό δόγμα το οποίο αξίωσε να γίνει θεραπαινίδα η φιλοσοφία για την στήριξη και προαγωγή του μονολιθικού δογματισμού του εβραιοχριστιανικού μύθου.

    Ακόμα, η αφελής ψευδής υποστήριξη περί αρχαιότητας των κειμένων του Ζοχάρ και η ιταμή αναφορά σε ανύπαρκτα και φανταστικά πρότυπα αρχαία κείμενα, παρότι πολύ σύντομα αποκαλύφθηκε και καταγγέλθηκε ως αισχρό ψεύδος, βρήκε δυστυχώς μιμητές στα πρόσωπα φιλόδοξων κατεργάρηδων, όπως ο Γουίλιαμ Γουέσκοτ (William Wynn Wescott) και ο Χάρβεϊ Σπένσερ Λιούις  (Harvey Spencer Lewis), αμφότεροι ιδρυτές εσωτεριστικών Ταγμάτων –Golden Down και AMORC- οι οποίοι με θρασύτητα και χωρίς ίχνος ντροπής επικαλέστηκαν το ίδιο ψέμα για να αποδώσουν κύρος στα δημιουργήματά τους.

    Ο Γ. Γουέσκοτ αργότερα αποδέχθηκε την ατιμία του, παραδεχόμενος ότι ο ίδιος συνέγραψε τα υποτιθέμενα αρχαία μυστικά χειρόγραφα της αποκρύφου σοφίας, κάτι βέβαια που ο έτερος κατεργάρης – ιδρυτής του AMORC- ουδέποτε εδέησε να ξανααναφέρει για να αποκαταστήσει την αλήθεια και να απαλείψει  την πλάνη, αν και δεν ήταν η μοναδική του πλάνη και απάτη που στήριξε την ψευδοεσωτερική του οργάνωση. Στην ίδια μομφή εμπίπτει και η ιδρύτρια της θεοσοφίας, Helena P. Blavatski, με την αναφορά της και την αξίωση για την γνησιότητα των αρχαίων μυστικών χειρογράφων Στάντζες του Τζιάν, στα οποία υποτίθεται βάσισε την μυστική διδασκαλία της.

    Ακόμα, η Χεϊχαλότ του Ζοχάρ, με τις συμβολικές αναφορές περί ανάβασης στα ανάκτορα της Εδέμ με την προσευχή, αλλά και με την περιγραφή του ενοραματικού ταξιδιού του Συμεών Μπεν Γιοχάι και των συντρόφων του στους κήπους της Εδέμ, όπως αυτό περιγράφεται στο «Ραβ Μπετιτβά» («Η Κεφαλή της Ακαδημίας») του Ζοχάρ, έδωσε τροφή στην στρεβλή σκοπιμότητα κάποιων ευφάνταστων, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν τις πλάνες περί ουρανίων Στοών, ουράνιων συμβουλίων, Λευκών Αόρατων Κολλεγίων, Λευκών Αόρατων Αδελφοτήτων και λοιπών παραισθησιακών φαινομένων προϊόντων αφελούς πίστης και αυθυποβολής.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 24, 2008, 21:35:08

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Συνεχίζοντας την αντίστροφη πορεία μας στο χρόνο και ιχνηλατώντας τα ίχνη των ρευμάτων της Καμπαλά, φτάνουμε στο μέσο της εποχής των Ιχθύων (στο τέλος της πρώτης χιλιετίας), της εποχής που σημαδεύτηκε από τον ακραίο δογματισμό του εβραιοχριστιανισμού. Στους εκκλησιαστικούς κύκλους ψιθυρίζονταν η επερχόμενη μεγάλη αλλαγή η οποία για κάποιους φανατικούς θα σήμαινε το τέλος του κόσμου, συγχρόνως με το τέλος της πρώτης χιλιετίας της χριστιανικής χρονολόγησης.

    Οι καταστροφολόγοι βέβαια δεν επαληθεύθηκαν και η εναλλαγή των εποχών έγινε αρμονικά, η είσοδος στον 11ο αιώνα έγινε χωρίς κανένα ουσιαστικό γεγονός, μάλλον έγινε χωρίς κανένα εξωτερικό γεγονός. Γιατί, ενόσω οι ακραίοι καταστροφολόγοι προέβλεπαν καταστροφές του κόσμου και οι φανατικοί περίμεναν την Δευτέρα παρουσία, οι αληθινοί εσωτεριστές προέβλεπαν την αλλαγή που θα συνόδευε την αυγή της νέας χιλιετίας, προέλεγαν για την πνευματικότητα που θα έφερνε η αλλαγή των καιρών, προφήτευσαν όμως παράλληλα και τους κινδύνους για πλάνες και φανατισμό που σέρνονται πίσω από την πνευματικότητα.

    Κάποιοι μύστες, χρησιμοποιώντας τον χριστιανικό συμβολισμό, μίλησαν για το τέλος της χιλιετίας του Υιού και για την αρχή της χιλιετίας του Αγίου Πνεύματος.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 25, 2008, 11:42:28

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Στην Ανατολή, συγκεκριμένα στην Ισλαμική Ανατολή, οι Σούφι, Άραβες μουσουλμάνοι σοφοί οι οποίοι είναι απόρροια του Νεοπλατωνισμού και του Γνωστικισμού με ιδιαίτερη έλξη για τον Ερμητισμό, δηλώνουν έντονα την παρουσία τους στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας, δημιουργώντας παράλληλα τέσσερα κύρια σουφικά εσωτερικά τάγματα. Αυτοί οι ποιητές μύστες, μυημένοι στην κλασσική Ελληνική γραμματεία, σώζονται οι ίδιοι αλλά και σώζουν τους πολύτιμους πνευματικούς θησαυρούς του Ελληνισμού, τους οποίους είχε επικηρύξει ο εβραιοχριστιανισμός.

    Ενώ όμως θα περιμέναμε να τους βρούμε αποκλειστικά κάπου στην μέση Ανατολή, παραδόξως τους εξοχότερους τους συναντάμε στην Αραβοκρατούμενη Ισπανία. Ιμπν Αραμπί και Αβερρόης, οι δύο μεγαλύτεροι σοφοί, οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι του Σουφισμού που επηρέασαν αφάνταστα τον Ανατολικό και Δυτικό εσωτερισμό, αναδύονται, ο ένας στις αρχές και ο Ιμπν Αραμπί προς το τέλος του 12ου αιώνα.

    Ο Ιμπν Αραμπί, ένας μυστικιστής σοφός, συνεχίζει στα βήματα που χάραξε ο Πλάτωνας και διαπραγματεύεται φιλοσοφικά τον Ον, μέσα από μία προσωπική θεώρηση η οποία εμπεριέχεται σε μια μοναδική λέξη, Θεοφάνεια. Ο κόσμος για τον Ιμπν Αραμπί, η ύλη, απαρτίζεται από τα τέσσερα στοιχεία – Γη, Ύδωρ, Αέρα, Πυρ- η οποία είναι ζωντανή, ζωοποιημένη από έναν Πνευματικό άνεμο και εμψυχωμένη με μια παγκόσμια «ψυχή», την εκδήλωση του Όντος. Είναι η έκφραση ενός εσωτερικού Πανθεϊσμού, κατά τον οποίο και το παραμικρό μόριο ύλης, διαποτίζεται από την θεία αύρα του Όντος.

    Για την μυστικιστική φιλοσοφία του Ιμπν Αραμπί, δημιουργός και δημιουργία είναι ένα και το αυτό. Η αντίληψη και κατανόηση των αληθειών αυτών, απαιτεί σύμφωνα με τον Ιμπν Αραμπί, προσωπική βιωματική μυστικιστική εμπειρία, γιατί η αντίληψη αυτή ξεπερνάει την λογική. Στο σημείο αυτό βρίσκεται και η αντίθεσή του με τον Αβερρόη, ο οποίος, παρότι είναι ίσως ο γνησιότερος εκπρόσωπος του Σουφισμού, παρότι συνδέεται κατά τα τελευταία του χρόνια με τον Ιμπν Αραμπί, φιλοσοφικά βρίσκεται σε αντίθετο ακριβώς τρόπο σκέψης. Συνοπτικά, αν ο Αραμπί είναι στο ρεύμα του Πλατωνισμού, ο Αβερρόης είναι καθαρός προαγωγός της Αριστοτέλειας λογικής.

    Αν για τον Ιμπν Αραμπί υπάρχει ένας κόσμος ενδιάμεσος ανάμεσα σ' αυτόν του αγνού Νου και σ' αυτόν της αισθητής αντίληψης, φιλοσοφία η οποία μπορεί να θεωρηθεί στον ισλαμικό στοχασμό ότι εκφράζει μια μεταφυσική φαντασία που είναι σε θέση να εξηγήσει φιλοσοφικά το Ον και τον κόσμο, αλλά ακόμα και τα πιο περίεργα παραψυχολογικά φαινόμενα του σουφισμού και τις παράξενες μεθόδους του, αντίθετα, η κοσμολογία του Αβερρόη αρνείται την ύπαρξη αυτού του ενδιάμεσου κόσμου, άρνηση η οποία θα επηρεάσει σημαντικά στη συνέχεια την δυτική φιλοσοφία, με συνέπεια τον ριζικό διαχωρισμό ανάμεσα στον φιλόσοφο και τον προφήτη, ανάμεσα στον Λόγο και την Πίστη.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 25, 2008, 20:59:48

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Στην κοντινή Ανατολή, στο Βυζάντιο, την εποχή που ο μυστικισμός του Συμεών του νέου θεολόγου έθετε τις βάσεις για ένα νέο ζωντανό μυστικιστικό κίνημα στα χνάρια του επηρεασμένου από τον Νεοπλατωνισμό Μάξιμο τον ομολογητή, ένα κίνημα που θα εξελίσσονταν μέσα από τον Γρηγόριο Παλαμά στο Ησυχαστικό κίνημα, την αυγή του 11ου αιώνα η μεγάλη μορφή του Μιχαήλ Ψελλού, έμελλε να χαράξει μια καινούρια κατεύθυνση για τον δυτικό εσωτερισμό.

    Πολυμαθής αλλά και αληθινά επιστάμενος της γνώσης, εντρυφώντας στον πλούτο της κλασσικής αρχαιοελληνικής γραμματείας και διατρίβοντας σε πλειάδα Ελλήνων συγγραφέων, από τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη, τον Θέωνα τον Ζώσιμο και τον Νικόμαχο, μέχρι τους νεοπλατωνικούς Πρόκλο, Ιάμβλιχο και Πορφύριο, αναδείχθηκε σε μέγιστο διδάσκαλο που χάραζε μια καινούρια πορεία, θέτοντας τις βάσεις και δίνοντας τις  κατευθύνσεις για την Αναγέννηση.

    Ο κλήρος βέβαια, αυτή η μάστιγα της αντίδρασης και του σκοταδισμού στο βυζάντιο, αντιλαμβανόμενος την αυγή που χάραζε η δράση του μεγάλου δασκάλου Μιχαήλ Ψελλού, έσπευσε να αναστείλει την πρόοδο κατηγορώντας ευθέως  τον Ψελλό ότι προσπαθεί να αναβιώσει τον Ελληνισμό και ότι εξασκεί την μαγεία. Η ρητορική του και η διπλωματική του δεινότητα από την μια και η αγραμματοσύνη του φανατικού κλήρου από την άλλη, τον προφύλαξε και τον έσωσε από το λυντσάρισμα των ρασοφόρων, αν και κάποιες εξορίες δεν τις γλύτωσε, τον έκανε όμως περισσότερο προσεκτικό για το μέλλον.

    Από τις μετέπειτα έρευνες ανακαλύπτουμε ότι η ενασχόληση του Ψελλού επεκτείνονταν και στις απόκρυφες επιστήμες και στον Ερμητισμό, ενασχολήσεις και διδαχές επί αυτών των γνώσεων τις οποίες κράτησε μακριά από τα βέβηλα μάτια των φονταμενταλιστών. Έτσι, εκτός των παραδόσεων επί των επιστημών που παρέδιδε στους μαθητές του, παράλληλα εν κρυπτώ δίδασκε και ασκούσε τους κρυφούς μαθητές του στον Ερμητισμό, στην φιλοσοφία και τις τέχνες των νεοπλατωνικών και σε απόκρυφες επιστήμες και τέχνες.

    Ουσιαστικά, πράγματι έθετε τις βάσεις για την αναβίωση του Ελληνισμού –προσπάθεια που τέθηκε σε εφαρμογή από τον Πλήθωνα τον Γεμιστό- ενώ παράλληλα αναβίωνε τα Ελληνικά μυητικά μυστήρια. Ακόμα και στο θέμα της μαγείας, οι φήμες ήταν αληθινές, καθότι γνώριζε την θεουργία των νεοπλατωνικών και την χαλδαϊκή μαγεία, όπως αποδεικνύεται από τα συγγράμματα που συνέγραψε. Η φήμη για επίδραση και παροχή μυστικών μυητικών διδαχών σε εννέα ευγενείς της πρώτης σταυροφορίας, φαίνεται να είναι κάτι παραπάνω από φήμες, παρότι λέγεται ότι ο Μιχαήλ ψελλός πέθανε την χρονιά που άρχισε η πρώτη σταυροφορία.

    Η Ναϊτική όμως μυητική διδασκαλία την οποία θέσπισαν οι εννέα ιππότες σταυροφόροι ιδρύοντας το περίφημο τάγμα των Ναϊτών, αποτελεί μια σοβαρή ένδειξη για την αναζήτηση της απαρχής των Ναϊτών στον μεγάλο διδάσκαλο Μιχαήλ Ψελλό.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 26, 2008, 10:59:24

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Η Δύση την αυγή της νέας χιλιετίας παρουσιάζει δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Το ένα προσωπείο το σκιαγραφούσε ο εδραιωμένος πλέον καθολικισμός, όπου μετά το σχίσμα των εκκλησιών του 11ου αιώνα, κορυφώθηκε ο δεσποτισμός της εκκλησίας και άρχισε τις προσπάθειες για την εδραίωσή της και την επίτευξη της πλήρους υποταγής των αρχόντων και του λαού στο έλεος της Αγίας Έδρας.

    Ο κύριος εχθρός βέβαια του δόγματος είναι η γνώση και αυτό το αντιλήφθηκαν καλά οι πάπες, αποφασίζοντας πρώτον να μην επιτρέψουν στους μοναχούς να σπουδάζουν την ιατρική επιστήμη, η οποία ήδη από τον ένατο αιώνα διδάσκονταν σε λαμπρές σχολές, και στη συνέχεια να απαγορέψουν τα επόμενα χρόνια την κυκλοφορία της βίβλου και την ανάγνωσή της από άτομα έξω από τον κλήρο.

    Αυτός όμως ο σκοταδιστικός δεσποτισμός, γέννησε την αντίδραση και είχε σαν συνέπεια την ραγδαία ανάπτυξη και διάδοση του γνωστικισμού στην νότια Γαλλία των Καθαρών, αλλά και στις Ιταλικές δημοκρατίες, πολλές φορές με την υποστήριξη ευγενών, όπως η αντίδραση στον δεσποτισμό του κόμητα της Τουλούζης στις αρχές του 11ου αιώνα. Μάλιστα η ρήξη έφτανε ενίοτε να πάρει μαζικό χαρακτήρα, όπως έγινε στην νότια Γαλλία, όπου το όνομα «χριστιανός» - στα Γαλλικά της εποχής «chretien» - υπονοούσε τον ανόητο με αποτέλεσμα να γεννηθεί τότε η γνωστή υποτιμητική έως υβριστική λέξη «κρετίνος».

    Το άλλο πρόσωπο της Δύσης, σμιλεύονταν από την αντίδραση και τον πλούτο των Γνωστικών, κοσμούνταν από τις επιστήμες – εξωτερικές και εσωτερικές – που προέρχονταν από το βυζάντιο και αποτελούσαν τον προπομπό του κλασσικού Ελληνικού πολιτισμού που θα κατέκλυζε σε λίγο την Ευρώπη και τέλος από τον αγωγό του ρεύματος του πολιτισμού που έστησαν τον 11ο αιώνα οι Άραβες, μέσα από τον οποίο θα εισορμούσε στη Δύση το αστείρευτο ρεύμα της Ελληνικής γραμματολογίας. Ένα περίλαμπρο αναγεννητικό ρεύμα,  από τον Αριστοτέλη και τους πιο πριν φυσικούς φιλοσόφους και το σύνολο των μετέπειτα σχολών και από τον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα μέχρι την Ελληνιστική Αλχημεία του Ζώσιμου, το νεοπλατωνικό ρεύμα και το φανταχτερό του τέκνο τον Ερμητισμό. Μέσα σε αυτά βρίσκονταν και μια ανώτερη φιλοσοφία, μια μυστική παράδοση που ο εβραιοχριστιανισμός είχε επικηρύξει και κατεδίωξε απηνώς.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 26, 2008, 19:13:25

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Στο περιθώριο των γεγονότων κινούνται οι Εβραίοι μετανάστες, οι οποίοι μπορεί να ήταν απάτριδες, αλλά απολαμβάνουν στους τόπους εγκατάστασης προνομίων, με κυριότερο την μη υπαγωγή τους στην εξουσία του πάπα ή των λοιπών επισκόπων, έχοντας έτσι την ελευθερία να μελετάν και να ενασχολούνται με κάθε γνώση και επιστήμη, γνώσεις τις οποίες κατεδίωκε ο εβραιοχριστιανισμός. Ειδικά οι παροικίες Εβραίων της Ισπανικής πλευρά των Πυρηναίων, είχαν την τύχη να βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι γνώσεων, από τη μια των Καθαρών της Γαλλικής πλευράς των Πυρηναίων και από την άλλη των Αράβων των Αραβικών κτήσεων της Ισπανίας.

    Ακόμη, η ελευθερία που απολάμβαναν στο να κινούνται στον γνωστό τότε κόσμο, τους έφερνε σε στενή επαφή με το Βυζάντιο αλλά και με τις παλιές κοιτίδες των γνώσεων, τις σχολές των Σούφι, όπως και με τις πλούσιες βιβλιοθήκες του Αραβικού κόσμου όπου βρήκε φιλοξενία η διωκόμενη από τον εβραιοχριστιανισμό ανεκτίμητη Ελληνική Γραμματολογία. Από την στιγμή όμως που κάποιοι έρχονται σε επαφή με την Ελληνική σκέψη, δεν δύναται πλέον να ησυχάσουν και να πάψουν να αναζητούν. Έτσι, από την στιγμή που κάποιοι Εβραίοι, ακόμα και μυστικιστές, αδυνατούν να βρουν ικανοποιητικές απαντήσεις στο Ταλμούδ και στις λοιπές Μιντρασικές των παραδόσεις, στρέφονται σε άλλες πηγές γνώσεων και αναζητούν απαντήσεις, στην αρχή στον Ισλαμικό σουφισμό, στον χριστιανικό ασκητικό μυστικισμό και στον Γνωστικισμό και στη συνέχεια στην ίδια την μήτρα όλων των γνώσεων και επιστημών, τα Ελληνικά κείμενα.

    Αυτοί οι ανήσυχοι Εβραίοι αναζητητές, στις αρχές του 11ου αιώνα θα διαμορφώσουν δύο κύρια ρεύματα, τους «Χασιντίμ» (αφιερωμένων στον θεό – «χασίντ» ο φανατικός πιστός) και τους «Τσαντικίμ» («τσαντίκ» ο σοφός, ο δίκαιος). Το πρώτο ρεύμα εκφράστηκε κατ’ αρχάς μέσα από το βιβλίο, «Χοβότ Χα Λεβαβότ» (Τα Καθήκοντα της Καρδιάς), βιβλίο γραμμένο στην Αραβική από τον Μπαχία Ιμπν Μπαχούντα και μεταφρασμένο στα Εβραϊκά το 1160, από τον Μεσουλάμ Μπεν Γιακόβ του κύκλου Καμπαλιστών της Λουνέλ.

    Το βιβλίο αυτό, παρότι έχει σαν αναφορά του το Ταλμούδ, υιοθετεί στην ουσία του την νεοπλατωνική φιλοσοφία, διαμορφώνοντας ένα μυστικιστικό χαρακτήρα που θα επηρεάσει πρώτιστα σύγχρονους μυστικιστές όπως τον ποιητή Ιμπν Γκαμπιρόλ και το έργο του «Μεκόρ Χαείμ» (Η Πηγή Της Ζωής), ένα φιλοσοφικό έργο γεμάτο από το πνεύμα του νεοπλατωνισμού. Αυτός ο νεοπλατωνικός μυστικιστικός χαρακτήρας, θα εκφρασθεί αυτούσιος έναν αιώνα αργότερα στην Ισπανία, μέσα από την Καμπαλιστική φιλολογία των Καμπαλιστών της εποχής, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα κείμενα του Ισαάκ Μπεν Λατίφ.

    Παράλληλα με την εμφάνιση των «χασιντίμ» στην Ισπανία, παραπλήσιος μυστικισμός αναπτύσσεται στην Γαλλία και στην Γερμανία στους Εβραϊκούς αλλά και στους χριστιανικούς κύκλους, με τους Εβραίους της Γερμανίας να είναι επηρεασμένοι περισσότερο από τον χριστιανικό μυστικισμό, τον οποίο επηρέασε ο βυζαντινός ασκητικός μυστικισμός. Αν και ο Εβραϊκός μυστικισμός του 11ου αιώνα, παρότι δέχθηκε και ενσωμάτωσε πολλές νέες ιδέες και από διαφορετικά ρεύματα, ο σκοπός παρέμενε περιορισμένος και προσδιορισμένος στην «άνοδο στον ουρανό» και έτσι παρέμεινε προσκολλημένος στην παράδοση της «Μερκαμπά». Αναμεμιγμένος όμως με την αριθμοσοφία και διάφορα αριθμολεκτικά συτήματα, έγινε πηγή ανάπτυξης ποικίλων και πολλών άλλων θεωριών.

    Ο κεντρικός του όμως πυρήνας έμεινε προσανατολισμένος στην εκστατική ενοραματική «άνοδο στους ουρανούς», γεγονός που δημιούργησε μια προσήλωση σε βαθύ διαλογισμό και στα μυστήρια της προσευχής, κτίζοντας με τον τρόπο αυτόν μιαν άγραφη παράδοση, η οποία μεταδίδεται στο μέλλον μόνο προφορικά. Το νέο στοιχείο που εισήχθη σε αυτήν την παράδοση και την μεταμόρφωσε, ήταν η φιλοσοφική θεωρία της «Καβόντ» (Δόξα, θεϊκή Δόξα), η οποία έκτοτε ενσωματώθηκε στην μυστικιστική φιλολογία. Το στοιχείο αυτό το εισήγαγε ο Σααντία Γκαόν, όταν σχολίασε το βιβλίο «Σεφέρ Γετζιρά», το οποίο μεταφράστηκε στα Εβραϊκά τον 11ο αιώνα.

    Η «Καβόντ» («Δόξα»), πολύ γρήγορα θα πάρει και άλλες μορφές τις οποίες δανείζεται από τον Γνωστικισμό και θα ταυτισθεί με την «Κόρη» που είναι η ίδια η Σοφία και με την «Σεκινάχ», η οποία για τον Ιουδαϊσμό είναι η εκδήλωση του θείου στον Κόσμο, αλλά πίσω από την ιδέα αυτήν κρύβεται η αρχαία παράδοση με τον Κόσμο να αποτελεί την θεά – σύζυγο του θεού, παράδοση η οποία κληρονομήθηκε στον χριστιανισμό και πήρε την μορφή της εκκλησίας – Νύμφης του Χριστού.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 27, 2008, 10:12:28

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Ο Γνωστικισμός της νότιας Γαλλίας φαίνεται όμως ότι επέδρασε πολύ πιο δραστικά στην διαμόρφωση των εσωτεριστικών παραδόσεων και στην εισαγωγή νέων ιδεών στην μυστικιστική φιλοσοφία. Στο δεύτερο μισό του 12ου αιώνα, στην περιοχή της Μασσαλίας, στην Προβηγκία (Provence) της νοτιοανατολικής Γαλλίας, κυκλοφορεί το βιβλίο Σεφέρ Χα Μπαχίρ, στο οποίο γίνεται μια προσπάθεια να ερμηνευτούν οι βιβλικές καταγραφές, ιδιαίτερα όσες είχαν μυθολογικό χαρακτήρα, κάτω από το πρίσμα του Γνωστικισμού, μετατρέποντας έτσι την γνήσια Εβραϊκή παράδοση της «Μερκαμπά» σε μια γνωστική παράδοση.

    Οι γνωστικιστικοί «αιώνες», δυνάμεις και ιδιότητες του θείου με προεξάρχουσα την «Δόξα – Σεκινάχ», συνθέτουν την  θεωρία των δέκα Σεφιρόθ του «Σεφέρ Χα Μπαχίρ». Η συγγραφή του «Σεφέρ Χα Μπαχίρ, πιθανότατα έγινε προς το τέλος του 11ου αιώνα ή στις αρχές του 12ου και εκτός από την γνωστική ερμηνεία που έδωσε στην «Μερκαμπά» με την οπτική της θεωρίας των «αιώνων» που είναι οι Καμπαλιστικές  «σεφίρες – σφαίρες» του Γνωστικισμού, εισήγαγε για πρώτη φορά την ονομασία «Καμπαλά», έναν όρο που δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ μέχρι τότε.

    Η γνωστική θεωρία του συγγραφέα του «Σεφέρ Χα Μπαχίρ», που αποκλήθηκε από τον ίδιο «Καμπαλά», είναι η παράδοση των δέκα Σεφιρόθ, θεωρία που στους επόμενους αιώνες θα επηρεάσει δραστικά τον δυτικό εσωτερισμό και η έννοια «Καμπαλά» θα φτάσει καταχρηστικά να γίνει συνώνυμη με την έννοια «παράδοση».

    Οι επόμενοι μελετητές, από παρανόηση θα αρχίσουν να μιλάνε για την «Καμπαλά», για την απόκρυφη αυτήν παράδοση που μεταδίδονταν από το στόμα του δασκάλου στο αυτί του μαθητή, ερμηνεύοντας λανθασμένα την λέξη «Καμπαλά», ως «παράδοση του δασκάλου στον μαθητή» ή γενικά ως «παράδοση», γεγονός που δεν ευσταθεί ουδόλως, όπως θα αναλύσουμε στην συνέχεια.

    Μαζί με τις νέες ιδέες που εισήγαγε το Σεφέρ Χα Μπαχίρ, εδραιώνοντας ουσιαστικά την Καμπαλιστική θεωρία των Σεφιρόθ ως δυνάμεων και ιδιοτήτων του κόσμου και του θείου, εισήγαγε και μια ριζοσπαστική παραδοχή την οποία θεωρεί αυτονόητη, άρα μη χρειαζούμενη φιλοσοφική υποστήριξη, μια παραδοχή τελείως αντίθετη στο Εβραϊκό δόγμα – για αυτό και ξεσήκωσε σφοδρή πολεμική – την παραδοχή που πρωτοσυναντάμε στον Ιερό Λόγο του Ορφέα ως «Παλιγγενεσία» και αργότερα στον Πυθαγόρα και μετά, ως «Μετενσάρκωση».

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 27, 2008, 19:55:59

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Η θεωρία των Σεφιρόθ που εισήγαγε το «Σεφέρ Χα Μπαχίρ», αρχίζει και επιδρά στον μυστικισμό της εποχής και στον τρόπο της προσευχής, προάγοντας μια διαλογιστική μέθοδο θεώρησης των Σεφιρόθ, υπερβαίνοντας έτσι την αριθμολεξία, την χρήση των μυστικών ονομάτων, ακόμα και αυτήν την «ουράνια άμαξα» (Μερκαμπά). Η ανταπόκριση που βρήκε από ολάκερη την δύση, ήταν τεράστια και η διάδοση της θεωρίας των Σεφιρόθ, ακαριαία, παρά τις προσπάθειες να κρατηθεί αυτή η γνώση μακριά από βέβηλους.

    Στον τόπο που πρωτοκυκλοφόρησε το «Σεφέρ Χα Μπαχίρ», στην Προβηγκία, αμέσως δημιουργήθηκε ο πρώτος κύκλος Καμπαλιστών, όπου με επίκεντρο την σχολή του Αβραάμ μπεν Νταβίντ συστάθηκε ένας αξιόλογος κύκλος μελετητών που δικαιολογημένα πήρε τα εύσημα ακόμα και από τον Μαϊμονίδη. Στη σχολή του Νταβίντ, μεταφράστηκε ένας τεράστιος όγκος νεοπλατωνικών συγγραμμάτων και Αραβικών κειμένων. Ο φιλοσοφικός οργασμός της σχολής του Αβραάμ μπεν Νταβίντ, είχε σαν αποτέλεσμα την ευρεία ανάπτυξη και διάδοση της Καμπαλά, πολύ πιο πέρα από τα στενά όρια της περιοχής.

    Ο Gershom Sholem έγραψε σχετικά: «Στα τελευταία τριάντα χρόνια του 12ου αιώνα, η Καμπαλά διαδώθηκε πέρα από τον κύκλο του Αβραάμ μπεν Νταβίντ. Η επαφή ανάμεσα στην Γνωστικιστική παράδοση που περιέχεται στο «Μπαχίρ» και στις νεοπλατωνικές ιδέες που αφορούν τον θεό, την εκπόρευση και την θέση του ανθρώπου στον κόσμο, απέδωσε πολλούς καρπούς και οδήγησε στην βαθύτερη διείσδυση των ιδεών αυτών στο σύνολο των μυστικιστικών θεωριών. Έτσι, από την άποψη της ιστορικής σημασίας, η Καμπαλά μπορεί να καθοριστεί σαν το αποτέλεσμα της ανάμειξης του  Ιουδαϊκού Γνωστικισμού με τον Νεοπλατωνισμό».

    Σημειωτέον, η Προβηγκία ορίζει τον χώρο όπου κατ’ εξοχήν δρουν και αναπτύσσονται οι Καθαροί Γνωστικοί και όταν αυτονομούνται σχετικά, παρατηρείται η εμφάνιση των πρώτων Καμπαλιστικών κέντρων.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 29, 2008, 15:04:59

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Συνεχιστής της σχολής του Αβραάμ μπεν Νταβίντ, για πολλούς ο πρώτος πραγματικός Καμπαλιστής, ο γιός του ο Ισαάκ ο Τυφλός. Αφιερώθηκε αποκλειστικά στην Καμπαλιστική φιλοσοφία και στον μυστικισμό πάνω στα Σεφιρόθ και απέκτησε πληθώρα μαθητών και οπαδών στην Προβηγκία και στην Καταλανία. Σημειωτέον, η Προβηγκία, από τις αρχές του 12ου αιώνα μέχρι τα μέσα του 13ου αιώνα, ανήκε στους Ισπανούς της Καταλανικής δυναστείας.

    Στο πρόσωπο του Ισαάκ του Τυφλού αναγνωρίζουν οι μετέπειτα εσωτεριστές τον πρώτο γνήσιο Καμπαλιστή της ιστορίας, τον πρωτεργάτη και ηγέτη του Καμπαλιστικού κινήματος. Από την άλλη βέβαια δεν λείπουν μέχρι σήμερα και οι πολέμιοί του, κύρια από τον χώρο του Εβραϊσμού, όπως ο Εβραίος ιστορικός Gruert που έγραψε: «Ο Ιουδαϊκός μυστικισμός είναι ένα πρόσφατο και νοσηρό φαινόμενο, ξένο προς την θρησκευτική άποψη του Εβραϊσμού και προέρχεται από τις θεωρίες κάποιου Ισαάκ του Τυφλού, κάπου μεταξύ 11ου και 12ου αιώνα».

    Ανεξάρτητα πάντως από την πολεμική που δέχθηκε την εποχή που ζούσε, αυτή δεν μείωσε καθόλου την λάμψη του, με αποτέλεσμα να συρρέουν πλειάδα μαθητών για να μυηθούν στα μυστήρια της Καμπαλά. Διδάσκαλος που χρησιμοποιούσε αλληγορίες για την διδαχή των ιδεών και συμβολισμούς για καθοδήγηση στην κατανόηση.

    Αυστηρός ως προς την ποιότητα των μαθητών του και εκλεκτικός, ισχυριζόμενος ότι η Καμπαλιστική φιλοσοφία πρέπει να διδάσκεται σε πολύ περιορισμένους κύκλους, γιατί οι πολλοί πολύ εύκολα θα οδηγηθούν σε παρανοήσεις  και παρεξηγήσεις. Γιαυτό διαμαρτυρήθηκε πολύ έντονα στον Ναχμανίδη, όταν μαθητές του παρουσίαζαν τα μυστικά της Καμπαλά ανοικτά στο πλήθος.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Σεπτεμβρίου 30, 2008, 01:50:37

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Ο μεγάλος αυτός Καμπαλιστής, πρωτοτύπησε ως προς την ερμηνεία του «Σεφέρ Γετζιρά», καθώς δημοσίευσε το πρώτο κείμενο με σχόλια, κάτω από το πρίσμα  της θεωρίας των Σεφιρόθ και σύμφωνα με το πνεύμα της Καμπαλά. Αρχή των εκπορεύσεων η «Σκέψη», την οποία θέτει στην κορυφή των θεϊκών ιδιοτήτων, από όπου απορρέουν οι λοιπές θεϊκές εκφράσεις – οι «λόγοι»- ένεκα των οποίων γεννήθηκε ο κόσμος.

    Στον Ισαάκ τον Τυφλό βρίσκουμε για πρώτη φορά τον όρο «Αϊν – Σοφ», ως ιδιότητα του απόκρυφου θεού πριν και πάνω από την «Σκέψη», ιδιότητα που περιγράφει τον «Χωρίς Τέλος», τον «Άπειρο». Αξιοσημείωτος είναι πάντως ο Νεοπλατωνικός χαρακτήρας της διδασκαλίας του, διαφοροποιούμενος έτσι από το «Σεφέρ Χα Μπαχίρ», προωθώντας διαλογιστικές και μυστικιστικές πρακτικές με φανερή θεουργική έμφαση. Μπορεί ο Ισαάκ ο Τυφλός να αναγνώρισε την αξία των διαλογιστικών τεχνικών που βρίσκονταν στο «Σεφέρ Χα Μπαχίρ», ο ίδιος πάντως φαίνεται πως είναι προσηλωμένος στο δρόμο που χάραξε ο πατέρας του.

    Ανεξάρτητα όμως από τις τάσεις που παρουσιάστηκαν στις Καμπαλιστικές διδασκαλίες του Ισαάκ του Τυφλού, οι πάμπολλοι μιμητές του, ανώνυμοι οι περισσότεροι, κυκλοφορούν δεκάδες Καμπαλιστικά κείμενα, τα περισσότερα ψευδεπίγραφα, αγκαλιάζοντας πλειάδα πρακτικών και τεχνικών, οι οποίες πολύ εύκολα παραπλανούν τον μη εξειδικευμένο στην διάκριση αυτών.

    Ουσιαστικά η μόλυνση του κύριου ρεύματος της Καμπαλά, δεν έγινε την εποχή αυτήν από άλλα συγκλίνοντα ρεύματα, αλλά προήλθε μέσα από τον βυθό του κύριου ρεύματος, εξαιτίας της μεγάλης ορμητικότητας και ανατάραξης που επέφερε το ρεύμα στα υλικά της κοίτης.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Οκτωβρίου 07, 2008, 14:32:53

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Το κύριο ρεύμα της Καμπαλά που αποκτά την τεράστια ορμητικότητα στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας της κοινής χρονολόγησης, φαίνεται ότι για πολλούς αιώνες ελάχιστες επιδράσεις δέχεται από παράπλευρες επιρροές. Τα ιστορικά γεγονότα αυτών των αιώνων είναι πάμπολλα και πολύ σημαντικά, όπως η εμφάνιση και επέκταση του Ισλάμ τον 6ο έως 10ο  αιώνα, η επιβολή του εβραιοχριστιανισμού σχεδόν σε ολόκληρη την γηραιά ήπειρο, οι μεγάλες μετακινήσεις των Γερμανικών φυλών και οι ανακατατάξεις που επήλθαν στην Ευρώπη με την δημιουργία νέων κρατών στα απομεινάρια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

    Μία τεράστια χρονική περίοδος, από τον 4ο αιώνα μέχρι τον 10ο , χαρακτηρίζεται κύρια από την προσπάθεια εδραίωσης και διάδοσης και στην συνέχεια επιβολής του χριστιανισμού, προσπάθεια που ξεκίνησε από την ημέρα που επιβάλλεται ως η μοναδική θρησκεία στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Έτσι αυτοί οι αιώνες χαρακτηρίζονται περισσότερο από τους διωγμούς που εξαπέλυσε το εβραιοχριστιανικό δόγμα ενάντια στους εθνικούς, αλλά και ενάντια σε όσους παρεκτρέπονταν από την επίσημη γραμμή του δόγματος που χάραζε μια πολιτικοθρησκευτική ελίτ της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με έδρα την νέα πρωτεύουσα  Κωνσταντινούπολη.

    Από την αιμοδιψή μανία των εβραιοχριστιανών, εξαιρούνταν μόνον οι Εβραίοι, ενώ κάθε άλλη θρησκευτική δοξασία, πνίγονταν στο αίμα των οπαδών της. Από τον ζωώδη φανατισμό των χριστιανών, δεν γλύτωσαν δυστυχώς ούτε τα περίλαμπρα μνημεία και τεχνουργήματα της Ελληνικής τέχνης, καθώς και τα καλλιτεχνήματα της Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής εποχής. Ναοί κατεδαφίστηκαν, ιερά Άλση πυρπολήθηκαν, ιεροί τόποι καταπατήθηκαν και το σύνολο σχεδόν των καλλιτεχνικών θησαυρών, υπέστη τον βανδαλισμό των φανατισμένων κάτω από τις ευλογίες και οδηγίες των ενδεδυμένων τα φαιά, ταγών του επιβληθέντος δόγματος.

    Από τότε και για πολλούς αιώνες, η γνώση θα επικηρυχθεί και θα διωχθεί απάνθρωπα. Οι εναπομείναντες σοφοί θα αναλάβουν για τους επόμενους αιώνες του ζοφερού σκότους να συντηρήσουν άσβεστο το πυρ στους απόκρυφους βωμούς των ιερών, μακριά από τα μάτια των βέβηλων, αλλά το κυριότερο, μακριά από τον πλέον επικίνδυνο, τον φανατισμένο δογματικό σκοταδιστή που ανέθρεψε το εβραιοχριστιανικό δόγμα.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Οκτωβρίου 07, 2008, 14:34:47

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Οι σχολές γνώσης που διατήρησαν την ισχύ τους κατά τα ύστερα Ελληνιστικά χρόνια της Ρωμαϊκής εποχής, ήταν κύρια οι  Νεοπυθαγόρειοι, οι Επικούριοι, οι Στωικοί και οι Νεοπλατωνικοί. Από την άλλη μεριά, λαϊκές δοξασίες από ολάκερο τον γνωστό τότε κόσμο, με προτίμηση πρώτον από τον Ελληνικό Πανθεϊσμό και  δεύτερον από τους Πέρσες, Βαβυλώνιους και Αιγύπτιους, σε όσμωση και με τον Ιουδαϊσμό, συνθέτουν ένα ευρύ πλέγμα δοξασιών με πολλά παρακλάδια, τα οποία όλα μαζί αναφέρονται ως Γνωστικισμός.

    Ακόμη, στην σκιά των φιλοσοφικών ρευμάτων αναπτύσσονται απλουστευμένα οι φιλοσοφικές ιδέες, κατά κανόνα προερχόμενες από τον Νεοπλατωνισμό, συγκροτώντας ένα τεράστιο γνωσιακό κεφάλαιο το οποίο θα επηρεάσει δραστικά τους επόμενους αιώνες την δυτική σκέψη και τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, το κεφάλαιο «Ερμητισμός».

    Δίπλα και παράλληλα στον Ερμητισμό, εξελίσσεται μια πιο απόκρυφη γνώση και εσωτερική πρακτική συγχρόνως, η οποία με αφετηρία τον Ζώσιμο τον Πανωπολίτη (Rosinus για τους Άραβες) θα δημιουργήσει μια ολάκερη σχολή εσωτερικής άσκησης και θα απασχολήσει όλες τις μεγάλες μορφές των μετέπειτα αιώνων, σχεδόν μέχρι τα σύγχρονα χρόνια.

    Η Τέχνη αυτή, το Μεγάλο Έργο όπως έμεινε στην ιστορία του δυτικού εσωτερισμού, η Τέχνη της χρυσοποιίας, είναι η Αλχημεία η Τέχνη των σοφών, η οποία θα αναγεννηθεί ξανά στην Ευρώπη τον 11ο αιώνα με την μετάφραση από τα Αραβικά του Αλχημιστικού έργου του Ζώσιμου, με τον πασίγνωστο και μυστηριώδη τίτλο, «Η Τύρβη των Φιλοσόφων» (Turba Filosoforum).

    Το όλο σκηνικό της εποχής εκείνης συμπληρώνεται και από την ευρεία διάδοση των μαγικών πρακτικών, οι οποίες διασώζονται μέχρι σήμερα στους Ελληνικούς μαγικούς πάπυρους (Papyri Graecae Magicae).

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Οκτωβρίου 07, 2008, 16:59:45

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Στις 6 Ιανουαρίου κάθε χρόνο στην Αλεξάνδρεια, κατά την περίοδο των Ελληνιστικών χρόνων, τελούνταν η μεγάλη εορτή, «τα Κόρεια» προς τιμή της Περσεφόνης. Για τα εσωτερικά μυστήρια που τελούνταν σε εκείνη την εορτή, οι μυημένοι τηρούσαν σιγή και δεν αποκάλυπταν τίποτα από τα δρώμενα. Όμως οι όρκοι σιωπής δεν εμπόδισαν κάποιους χριστιανούς να αποκαλύψουν το μυστήριο, διασώζοντας και διαφωτίζοντάς μας με αυτόν τον τρόπο για το περιεχόμενο των μυητικών μυστηριακών δρώμενων.

    Ο μοναχός Επιφάνειος του 4ου αιώνα, καταγράφει και διασώζει μια περιγραφή των μυστηρίων της τελετής από τα «Κόρεια» που τελούνταν στον ναό της «Κόρης». Παρότι μερικοί θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν το μυστήριο ως Αιγυπτιακή δήθεν τελετουργία προς την Ίσιδα, η μυστηριακή τελετή είναι ουσιαστικά μια Ελληνική καθαρά μυητική τελετή, αντίστοιχη και σχεδόν πανομοιότυπη με τα Ελευσίνια μυστήρια, από όπου βέβαια προέρχεται. Ο Επιφάνειος έγραψε: «Όταν ρωτούσαν τους συμμετέχοντες τι ήταν η μυστηριακή τελετή (το μυστήριο), εκείνοι απαντούσαν πως εκείνη την ημέρα και ώρα η Κόρη γέννησε έναν Υιό, τον Αιώνα». («Βριμώ έτεκεν Βριμόν» των Ελευσινίων, «Η Ισχυρά γέννησε τον Ισχυρόν»).

    Ο «Αιώνας» Διόνυσος θα γίνει η συμβολική ονομασία για τους «αιώνες» των Γνωστικών, όπου τρεις ομάδες «αιώνων» - μία αποτελούμενη από οκτώ «αιώνες», μια δεύτερη από δέκα και μια Τρίτη ομάδα από δώδεκα «αιώνες» - θα συνθέσουν την Βαλεντίνεια Κοσμογονία της Γνωστικής Φιλοσοφίας. Σύμφωνα με αυτήν, η ανώτερη θεότητα, η οποία δεν δύναται να γίνει αντιληπτή από τις αισθήσεις, ούσα η υπέρτατη αλήθεια, βρίσκεται μακράν από τις ανθρώπινες υποθέσεις. Από αυτήν την ασύλληπτη θεία ουσία, εκπορεύτηκαν ή δημιουργήθηκαν-γεννήθηκαν θεϊκές οντότητες οι αποκαλούμενες «Αιώνες». Ένας «Αιώνας» ήταν η «Σοφία», μια θεά παρθένα η οποία γέννησε έναν κατώτερο θεό, τον «Δημιουργό».

    Αυτός ο κατώτερος «Δημιουργός» που αντιστοιχεί στον Ιεχωβά, δημιούργησε έναν μη τέλειο κόσμο, τον κόσμο μας. Οι «Αιώνες» των Γνωστικών, που ενίοτε αντιστοιχούν και περιγράφουν τις ιδιότητες του θείου, παρότι δεν έγιναν αποδεκτές από τον Ραβινικό Ιουδαϊσμό, όμως επηρέασαν μερίδα Εβραίων γεννώντας Γνωστικές αιρέσεις στους κόλπους του Ιουδαϊσμού, όπως την Γνωστική αίρεση του Σίμωνα του Μάγου αλλά και αυτόν τον ίδιο τον πρωτογενή χριστιανισμό. Ειδικά στους μυστικιστές του Εβραϊσμού, η φιλοσοφία των «Αιώνων» σαν ιδιότητες του Δημιουργού, βρήκαν εύκολα αναλογία με τους δέκα «λόγους» των βασικών αρχών της «Μερκαμπά», χάρη στους οποίους δημιουργήθηκε ο κόσμος, κάνοντας να εμφανιστεί ο Ιουδαϊκός Γνωστικισμός.

    Η αποστασία από την Ιουδαϊκή ορθοδοξία και η προσχώρηση στον Γνωστικισμό, του Ελίσα Μπεν Αβουγιά, είναι η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση του Ιουδαϊκού Γνωστικισμού που συνέδεσε την Εβραϊκή παράδοση της «Μερκαμπά» με τους Γνωστικούς «Αιώνες». Το «Σεφέρ Χα Μπαχίρ» αποδεικνύει ξεκάθαρα τις καταλυτικές επιρροές του Γνωστικισμού στον Εβραϊκό μυστικισμό. Ακόμα και οι γνήσιες ιδέες του Εβραϊσμού, όπως αυτές της «Σεκινά» και της τελικής κρίσης, αναλύονται και ερμηνεύονται κάτω από το πρίσμα της Γνωστικής φιλοσοφίας, με αποτέλεσμα να ταυτισθεί με την Γνωστική «θεϊκή φλόγα», η οποία βρίσκεται εξόριστη στον υλικό κόσμο.

    Μέσα σε αυτό το κλίμα της εποχής μετά από τον 3ο αιώνα, γράφτηκε ένα συνοπτικό και συμβολικό βιβλίο, ένα βιβλίο που έμελλε να επηρεάσει αφάνταστα την πορεία του δυτικού εσωτερισμού, το «Σεφέρ Γετζιρά».

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Οκτωβρίου 30, 2008, 12:16:43

    ....συνέχεια από το προηγούμενο....


    ….σεφέρ γετζιρά….

    Το περιβόητο «βιβλίο της δημιουργίας» το οποίο απετέλεσε το βάθρο όπου πάνω του στήθηκε το ανεπανάληπτο αριστούργημα της εσωτερικής φιλοσοφίας, η σύγχρονη Καμπαλά. Το βιβλίο που έχει μελετηθεί και σχολιασθεί περισσότερο ακόμη και από το σύνολο των έργων του αποκρυφισμού που γράφτηκαν πριν από την εφεύρεση της τυπογραφίας.

    Το βιβλίο που δημιούργησε τις πλέον αντιφατικές και αντικρουόμενες ερμηνείες και όχι μόνο στα πλαίσια του εσωτερισμού, καθώς αναφέρθηκε από μερίδα μελετητών ότι αποτελεί απλά μαθητικό βοήθημα εξάσκησης της γλώσσας και της εβραϊκής γραμματικής, σύμφωνα με άλλους περίληψη που συντάχθηκε μετά τον 8ο αιώνα παλαιότερων βιβλίων, για μερικούς θεόπνευστη διδασκαλία αποκαλυμμένη από κάποιον Άγγελο, για κάποιους άλλους μυστική παράδοση που συνέταξε ο πατριάρχης του εβραϊσμού Αβραάμ, τέλος για τους αντικειμενικούς ερευνητές είναι έργο εβραίου Ελληνιστικής μόρφωσης, ο οποίος αποπειράθηκε να παρουσιάσει τον μυστικισμό του άρματος (Μερκαμπά) με συγκρητισμό του Γνωστικισμού, του νεοπλατωνισμού και της νεοπυθαγόρειας αριθμοσοφίας.

    Βιβλίο το οποίο γράφτηκε το νωρίτερο μετά τον 3ο αιώνα της κοινής χρονολόγησης και οπωσδήποτε πριν από τον 6ο, αν και οι παλαιότερες εκδόσεις που διασώθηκαν – οι οποίες όμως είναι μετά τον 10ο αιώνα – περιλαμβάνουν και απόψεις που αναπτύχθηκαν μετά τον 8ο αιώνα, οι οποίες όμως ερμηνεύονται ως προσθήκες από μετέπειτα αντιγραφείς, καθώς ξεχωρίζουν εύκολα, διότι είναι ξένες προς το συνολικό ύφος του έργου.

    Ο αξιόλογος και αξιόπιστος ερευνητής Gershom Scholem στο βιβλίο του «Εισαγωγή στην Καμπαλά», γράφει:

    “Ως τελικό συμπέρασμα, μπορούμε να ισχυρισθούμε ανεπιφύλακτα, πως το σημαντικότερο μέρος του Σεφέρ Γετζιρά, παρά το γεγονός πως περιέχει μερικές μεταταλμουδικές προσθήκες, γράφτηκε ανάμεσα στον τρίτο και έκτο μεταχριστιανικό αιώνα, το πιθανότερο στην Παλαιστήνη, από κάποιον ανώνυμο εβραίο μυστικιστικών τάσεων, και με σκοπό να αναπτύξει το θέμα του θεωρητικά και μαγικά, παρά εκστατικά. Ο ανώνυμος αυτός συγγραφέας, προσπάθησε να συμπεριλάβει στα Ιουδαϊκά πλαίσια, εξωιουδαϊκές θεωρίες, που τις θεωρούσε σημαντικές και το έργο του κινείται παράλληλα προς τον ιουδαϊκό εσωτερισμό των Χεϊχαλότ, μιας φιλολογίας που έχει τις ρίζες της στην ίδια χρονική περίοδο.

    Η προσπάθεια «εξιουδαϊσμού» ξένων ετερόκλητων στοιχείων, αξιόλογων κατά την γνώμη του συγγραφέα, φαίνεται καθαρά προς το τέλος του βιβλίου όπου παρουσιάζει τον Αβραάμ σαν τον πρώτο που μελέτησε και εφάρμοσε τις μαγικές ιδέες που αναπτύχθηκαν στα προηγούμενα κεφάλαια του Σεφέρ Γετζιρά. Εξαιτίας της αναφοράς αυτής στον Αβραάμ, αρκετοί μεταγενέστεροι συγγραφείς ονομάζουν το βιβλίο αυτό «Οτιγιότ Αμπραχάμ Αβίνου» (Γράμματα του πατριάρχη μας Αβραάμ), ενώ από τον 13ο αιώνα και έπειτα, άλλοι συγγραφείς αποδίδουν το έργο στον Ραμπί Ακίβα και το ονομάζουν «Οτιγιότ Ραμπί Ακίβα»”.

        Κάνοντας μια μικρή παρένθεση, να δηλώσουμε ότι ο  Gershom Scholem με την φράση «Ιουδαϊκά πλαίσια», αναφέρεται στον κύκλο των μυστικιστών και στον μυστικισμό της Άμαξας (Μερκαμπά), η ενδελεχής μελέτη όμως αυτού του μυστικισμού και των θεωριών του, εγείρει πολλές αμφιβολίες, όπως θα αναφερθούμε στη συνέχεια, για την εβραϊκή του προέλευση.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Οκτωβρίου 30, 2008, 23:36:00

  ....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Το βιβλίο Σεφέρ  Γετζιρά, αυτό το επιγραμματικό αλλά συνάμα εκπληκτικό βιβλίο των μόλις 2.000 λέξεων  το πολύ, γραμμένο σε ένα σκοτεινό, λακωνικό και συχνά αινιγματικό ύφος, απασχόλησε και συνεχίζει να απασχολεί πρώτιστα τους αληθινούς εσωτεριστές, αλλά και την επιστημονική ανάλυση, η οποία όμως δεν κατάφερε ακόμα να φτάσει σε κοινά αποδεκτά συμπεράσματα. Το αρχαιότερο διασωθέν αντίγραφο βρέθηκε στην Γκενιζά της Αιγύπτου και χρονολογείται πιθανότατα στα μέσα του  11ου αιώνα.

    Κυκλοφορούσαν από τον 10ο ακόμα αιώνα δύο παραλλαγές του Σεφέρ Γετζιρά, από τις οποίες η εκτενέστερη κυκλοφορεί και ως παράρτημα του αρχικού κειμένου. Το βιβλίο χωρίζεται σε έξη κεφάλαια το καθένα από τα οποία απαρτίζεται από εδάφια και παραγράφους, όπου αναπτύσσονται τα δογματικά επιχειρήματα του συγγραφέα, λιτά, συνοπτικά και στερούμενα οποιουδήποτε υπομνήματος ή σχολιασμού. Παρουσιάζει μια κοσμολογία και μία ή δύο ξεχωριστές κοσμογονίες, γιαυτό και έμεινε γνωστό και ως «βιβλίο της δημιουργίας».

    «Με τις 32 μυστικές ατραπούς  της Σοφίας», με αυτήν τη φράση ξεκινά το Σεφέρ Γετζιρά και λέει παρακάτω στο ίδιο αρχικό εδάφιο, «ο βασιλεύς των βασιλέων δημιούργησε τον κόσμο, με τρία «σεφαρίμ», με το «σεφέρ», με το «σεφάρ» και με την «σιππούρ».

    Με το λογοπαίγνιο που κάνει ο συγγραφέας με την ρίζα των γραμμάτων «σ-π(φ)-ρ», γεγονός που αποδεικνύεται και με την χρήση πάλι της ίδιας ρίζας «σ-φ-ρ» στο εδάφιο 2:1, όπου αναφέρεται στις δέκα «σεφιρόθ» με τον νεολογισμό αυτόν ενώ υπάρχει ο βιβλικός όρος «μισπάρ» (αριθμός),  σίγουρα ο συγγραφέας υπονοεί πολύ περισσότερα από ότι εξηγεί η επίσημη απόδοση των προαναφερθέντων λέξεων, σύμφωνα με την οποία, «σεφαρίμ» σημαίνει βιβλία, «σεφέρ» κείμενα, «σεφάρ»   αριθμοί και «σιππούρ» λόγος.

    Ο συγγραφέας με τον τρόπο αυτόν υποδεικνύει στον μελετητή να αναζητήσει στη συμβολική και μεταφυσική πλευρά των αριθμών τα διαδοχικά στάδια της γένεσης – δημιουργίας  του κόσμου.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Οκτωβρίου 31, 2008, 14:46:15

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Με τις 32 ατραπούς της Σοφίας, ο συγγραφέας του Σεφέρ Γετζιρά αναφέρεται στις 10 σφαίρες της Καμπαλά που εκπορεύτηκαν από την ανυπαρξία -τις δέκα πλανητικές σφαίρες- και τα 22 γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου, τα οποία λογίζονται με έναν μεταφυσικό τρόπο ως τα θεμέλια της δημιουργίας. Η αναφορά στις δέκα σφαίρες – αριθμούς, είναι άμεση αντιγραφή της εξωιουδαϊκής παράδοσης της  κοσμογονίας των Γνωστικών «Αιώνων» και της Γνωστικής θεωρίας των εκπορεύσεων, σύμφωνα με την πλειονότητα των μελετητών, αν και δεν λείπουν και εκείνοι όπως ο Gershom Scholem, που δυσκολεύονται να κατασταλάξουν αν οι δέκα σεφίρες είναι Γνωστικής ή νεοπυθαγόρειας προέλευσης.

    Το δίλλημα βέβαια παύει να ισχύει, όταν αντιληφθούμε ότι ο Γνωστικισμός έχει ενσωματώσει σχεδόν ολάκερη την νεοπυθαγόρεια διδασκαλία στις θεωρίες και στις  φιλοσοφικές  και θεολογικές διδασκαλίες του. Φυσικά δεν γίνεται να παραλείψουμε να αναφέρουμε την τετρακτύ των Πυθαγορείων, την απαρτιζόμενη από τους δέκα αρχικούς αριθμούς, την οποία θα μελετήσουμε παρακάτω.

    Ας παραμείνουμε όμως στα γράμματα του Αλφαβήτου και την σημασία που απέδιδαν σε αυτά κατά την αρχαιότητα. Κατά τον δεύτερο αιώνα πριν από την κοινή χρονολόγηση έζησε ο Διονύσιος ο Θράκας, ο οποίος στο έργο του «Τέχνη Γραμματική» προχώρησε στην διαίρεση του Ελληνικού αλφαβήτου σε τρεις ομάδες γραμμάτων. Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει τα επτά φωνήεντα (Α,Ε,Η,Ι,Ο,Υ,Ω) και οι άλλες δύο τα δεκαεπτά σύμφωνα, όπου η δεύτερη περιλαμβάνει τα οκτώ ημίφωνα σύμφωνα (Ζ,Λ,Μ,Ν,Ξ,Ρ,Σ,Ψ)  και η τρίτη ομάδα τα εννέα άφωνα σύμφωνα (Β,Γ,Δ,Θ,Κ,Π,Τ,Φ,Χ).

    Η ομάδες των επτά, οκτώ και εννέα γραμμάτων παγιώθηκαν ακόμα από τον 4ο αιώνα πριν την κοινή χρονολόγηση, τότε που οριστικοποιήθηκε το Ελληνικό Αλφάβητο των εικοσιτεσσέρων στοιχείων, σε αντικατάσταση του ολοκληρωμένου Ελληνικού αλφαβήτου των είκοσι επτά γραμμάτων, από το οποίο αφαιρέθηκαν τα τρία γράμματα ΣΤΙΓΜΑ, ΚΟΠΑ και ΣΑΜΠΙ. Ακόμα ήδη από τον Αριστοτέλη από το έργο του «Μετά τα Φυσικά» αλλά και από τον Ιπποκράτη, από το έργο του «Περί Επταμήνου», τα επτά φωνήεντα έχουν αντιστοιχηθεί είτε στα επτά άστρα των Πλειάδων, είτε στα επτά άστρα της Μεγάλης Άρκτου.

    Φυσικά δεν έλειψε η πρότερη αντιστοίχηση των επτά φωνηέντων με του επτά γνωστούς πλανήτες, από τις οποίες αντιστοιχίσεις γνωστότερη ήταν η του «Εν Δελφοίς Ε» που αποδίδονταν στον Απόλλωνα και η πολύ διαδεδομένη απόδοση του «Ω» στον Κρόνο, ειδικά κατά την περίοδο των Ελληνιστικών χρόνων.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Οκτωβρίου 31, 2008, 20:21:24

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Επίσης, από τα χρόνια των πρώτων Φυσικών φιλοσόφων της Ιωνικής σχολής, είχε παρατηρηθεί ότι τα πέντε γνωστά στοιχεία στα οποία αναζητούσε την αρχή του κόσμου η πρώιμη Ελληνική φιλοσοφική σκέψη – γη, ύδωρ, αήρ, πυρ, αιθήρ – περιλαμβάνονται συμπτωματικά μόνον πέντε σύμφωνα, τα οποία δεν άργησαν να τα αντιστοιχίσουν με τα πέντε στοιχεία. Γ- γη, Δ-ύδωρ, Ρ-αήρ, Π-πυρ και Θ-αιθήρ. Έτσι απέμεναν δώδεκα ακόμη σύμφωνα τα οποία αποδόθηκαν στους δώδεκα γνωστούς αστερισμούς της ζώνης του Ζωδιακού.

    Ο Αριστοτέλης στο βιβλίο του «Μετά τα Φυσικά», γράφει: «Επτά είναι τα φωνήεντα, επτά χορδές η μουσική κλίμακα, επτά είναι οι Πλειάδες, επτά επί Θήβας. Λένε ακόμα οι Πυθαγόρειοι ότι το Ξ το Ψ και το Ζ είναι συνηχήσεις και ότι, επειδή υπάρχουν τρεις συνηχήσεις είναι και αυτά τρία…. Λένε ακόμα ότι στα γράμματα το διάστημα από το Α στο Ω είναι ίσο με το διάστημα από τον χαμηλότερο στον ψηλότερο φθόγγο στους αυλούς και ότι ο αριθμός του ψηλότερου φθόγγου είναι ίσος με την ολομέλεια του ουρανού».

    Τα επτά φωνήεντα συσχετισμένα με τους επτά πλανήτες, αντιστοιχήθηκαν και με τις επτά ημέρες της εβδομάδος, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα στις Ευρωπαϊκές γλώσσες οι ημέρες της εβδομάδος να έχουν ονόματα πλανητών. Ακόμα, οι επτά πλανήτες ιδωμένοι με κέντρο την Γη, περιστρεφόμενοι φαινομενικά πέριξ αυτής, σχηματίζουν φαινομενικές τροχιές, τις οποίες το Πτολεμαϊκό σύστημα τις περιγράφει ως «σφαίρες» και η διάβαση των ψυχών μέσω αυτών των φανταστικών σφαιρών ανερχόμενη, συναντά τους φύλακες των σφαιρών αυτών στους οποίους οφείλει να αποδείξει ότι είναι άξια να διέλθει. Αυτές οι «σφαίρες» που ορίζονται από την φαινομενική τροχιά των επτά πλανητών, αναφέρονταν ως «οι επτά ουρανοί» στους οποίους αντιστοιχούσαν τα επτά φωνήεντα, στον πλησιέστερο «ουρανό» το «Α» και στον πλέον απομακρυσμένο το «Ω».

    Οι αντιστοιχίες των επτά φωνηέντων – αλλά και του συνόλου των γραμμάτων – επεκτάθηκαν εκτός από τους πλανήτες και στα ανόργανα μέταλλα, όπως και στα οργανικά φυτά και ζώα, αντιστοιχίες που μας έχει διασώσει η παραδοσιακή Ελληνική Αστρολογία. Η χρήση των αντιστοιχιών αυτών πολύ γρήγορα γενικεύθηκε στην Μαγεία, με αποτέλεσμα στα Ελληνιστικά χρόνια να έχουμε έξαρση των μαγικών επικλήσεων και τελετουργιών –γεγονός που συναντάται συχνά στους Γνωστικούς – με αναφορά στις αντιστοιχίες αυτές.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Νοεμβρίου 02, 2008, 12:18:35

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Στους πρώτους αιώνες του αγώνα για επικράτηση του εβραιοχριστιανισμού, οι λεγόμενοι εκκλησιαστικοί «πατέρες» είχαν αναλάβει όλο το βάρος να υποστηρίξουν το δόγμα, επιλέγοντας κατά κανόνα την δυσφήμηση και την μαύρη προπαγάνδα εναντίον των μεγαλύτερων τότε εχθρών του που λογίζονταν από τους ίδιους, της Ελληνικής γνώσης και του Γνωστικισμού. Ονόματα όπως Ιππόλυτος, Ειρηναίος, Τερτυλλιανός, Ιουστίνος, Κλήμης και Ωριγένης, μέσα από τα γραπτά τους που στρέφονταν ενάντια σε αυτούς που θεωρούσαν αντιπάλους, μας διέσωσαν πολλά από όσα οι αντίπαλοι πρέσβευαν, παραποιημένα βέβαια σε μεγάλο βαθμό. Έτσι και ο Ειρηναίος ο επίσκοπος της Λυών κατά τον δεύτερο αιώνα της κοινής χρονολόγησης στο έργο του «Κατά των Αιρέσεων», μας διασώζει την θεολογία του Γνωστικού Μάρκου, μαθητή του Βαλεντίνου, περιγράφοντας τον γνωστικό συμβολισμό για τα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου, τα οποία συσχετίζει με τους Γνωστικούς «Αιώνες» της Δημιουργίας.

    «….Αυτός ο Μάρκος, δηλώνει πως η απείρως ανώτερη Τετράδα κατέβηκε σε αυτόν με την μορφή γυναίκας και του ανέλυσε την φύση και την προέλευση των πάντων, κάτι που ποτέ πριν δεν είχε αποκαλύψει στους θεούς ή στους ανθρώπους.  Η Τετράδα, ενώ του εξηγούσε αυτά τα πράγματα με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, είπε: «Τώρα επιθυμώ να σου δείξω την ίδια την Αλήθεια, γιατί την έφερα κάτω από την ουράνια κατοικία της ώστε να μπορέσεις να δεις χωρίς πέπλο και να κατανοήσεις την ομορφιά της, αλλά και να την ακούσεις να μιλάει για να θαυμάσεις την Σοφία της.

    Δες λοιπόν το κεφάλι της εκεί ψηλά , Άλφα και Ωμέγα. Τον λαιμό της, Βήτα και Ψι. Τους ώμους και τα χέρια της, Γάμα και Χι. Το στήθος της, Δέλτα και Φι. Το διάφραγμά της, Έψιλον και Ύψιλον. Την πλάτη της, Ζήτα και Ταυ. Την κοιλιά της, Ήτα και Σίγμα. Τους μηρούς της, Θήτα και Ρο. Τα γόνατά της, Γιώτα και Πι. Τα πόδια της Κάπα και Όμικρον. Τους αστραγάλους της, Λάμδα και Ξι. Τις πατούσες της, Μι και Νι. Τέτοιο είναι το σώμα της Αλήθειας, σύμφωνα με αυτόν τον Μάγο, τέτοια η φιγούρα του στοιχείου, τέτοιος ο χαρακτήρας του γράμματος….

    Μάθε λοιπόν πως τα είκοσι τέσσερα γράμματα που κατέχεις, είναι συμβολικές εκπορεύσεις των τριών δυνάμεων, οι οποίες περιέχουν ολόκληρο τον αριθμό των παραπάνω στοιχείων. Πρέπει να μάθεις τα εξής, ότι τα εννέα άφωνα γράμματα Γ,Β,Δ,Θ,Κ,Π,Τ,Φ,Χ, είναι οι εικόνες του Πατέρα και της Αλήθειας, επειδή είναι χωρίς φωνή, δηλαδή μιας τέτοιας φύσης που δεν επιτρέπεται να προφερθούν. Αλλά τα οκτώ ημίφωνα Ζ,Λ,Μ,Ν,Ξ,Ρ,Σ,Ψ, αντιπροσωπεύουν τον Λόγο και την Ζωή, επειδή είναι κάπου στην μέση μεταξύ συμφώνων και φωνηέντων και μοιράζονται την φύση και των δύο. Τα φωνήεντα που είναι επτά, αντιπροσωπεύουν τον Άνθρωπο και την Εκκλησία, στο βαθμό που η φωνή του Ανθρώπου τους δίνει ζωή. Γιατί ο ήχος της φωνής τους έδωσε μορφή. Έτσι λοιπόν, ο Λόγος και η Ζωή, κατείχαν οκτώ, ο Άνθρωπος και η Εκκλησία, επτά και ο Πατέρας και η Αλήθεια, εννέα (από αυτά τα γράμματα)….»

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Νοεμβρίου 02, 2008, 16:55:11

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Κάνοντας μία μικρή παρένθεση, να σημειώσουμε την αναφορά στην «ανώτερη Τετράδα» η οποία κατέβηκε με την μορφή γυναίκας και του ανέλυσε την φύση και την προέλευση των πάντων. Αυτή η γυναικεία φύση συναντάται σε όλες τις μεγάλες μορφές της Κλασσικής αρχαιότητας, σαν Διοτίμα, σαν Θεμιστόκλεια, σαν Καλλιόπη κλπ και αποτελεί την ουσιαστική Δασκάλα της Αλήθειας για τον Σωκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Ορφέα…. Σαν Τετράδα, γίνεται ευθεία αναφορά στην αρχική Τετράδα της Ορφικής Κοσμογονίας, κατά την οποία οι τέσσερις αδελφοί θεοί – Πλούτωνας, Ποσειδώνας, Χείρωνας, Δίας – μοιράζονται τον πρωτογενή κόσμο. Η Τετράδα είναι η ουσιαστική αρχή και όχι η Τριάδα, αλλά την ανάλυση σε αυτό και την περαιτέρω επέκταση θα την συναντήσουμε σε άλλο σημείο.

    Πριν κλείσουμε την αναφορά μας στα Ελληνικά γράμματα και στην κατάταξή τους, να υπενθυμίσουμε και μια ξεχασμένη αναφορά για το γράμμα Μι, από το βιβλίο «Ηθικά» του Πλούταρχου, όπου παρέθετε ότι, το γράμμα Μι μαζί με το Άλφα και το Ωμέγα σημαίνουν την αρχή, την μέση και το τέλος, μια αναφορά που μας παραπέμπει στον Ορφικό ύμνο που διέσωσε ο Πρόκλος, όπου αναφέρονταν, «….Ζευς πρώτος γένετο, Ζευς ύστατος αρχικέραυνος. Ζευς κεφαλή, Ζευς μέσα, Διός δ’ εκ πάντα τέτηκται….»

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Νοεμβρίου 02, 2008, 16:57:22

....συνέχεια από το προηγούμενο....


    Επιστρέφουμε στον ανώνυμο συγγραφέα του Σεφέρ Γετζιρά, ο οποίος ήδη από το πρώτο ακόμα κεφάλαιο κάνει αναφορά στα γράμματα.

1:2
«Οι δέκα Σεφίρες από την ανυπαρξία
Και τα 22 γράμματα θεμέλια:
Τρεις μήτρες,
Επτά διπλά
Και δώδεκα στοιχειακά».

    Το πρώτο κεφάλαιο στη συνέχεια ασχολείται με τις Σεφίρες, ενώ με τα γράμματα ασχολούνται τα υπόλοιπα πέντε κεφάλαια του Σεφέρ Γετζιρά.

2:1
«Είκοσι δύο γράμματα θεμέλια:
Τρεις μήτρες (αναφέρονται και ως τρία μητρικά)
Επτά διπλά
και δώδεκα Στοιχειακά.
Οι τρεις μήτρες είναι τα Alef, Mem και Shin
Το θεμελίωμά τους είναι
ένα μέσο της αξίας
ένα μέσο της ευθύνης
και ένα χάρισμα λόγου που αποβαίνει καθοριστικό μεταξύ τους.
Τρεις μήτρες, τα Alef, Mem και Shin
Το μουρμούρισμα του Mem, οι συριγμοί του Shin
και Alef είναι η πνοή του αέρα
καθοριστική μεταξύ τους».

4:1
Επτά διπλά:
Bet, Gimel, Dalet,
 Kaf, Peh, Resh, Tav.
Προφέρονται με δύο τρόπους.
Bet - Bhet, Gimel- Ghimel, Dalet- Dhalet,
Kaf- Khaf, Peh- Pheh, Resh- Rhesh, Tav- Thav,
Μια δομή μαλακού και μία σκληρού,
μία ισχυρού και μία αδύνατου.

4:6
Επτά διπλά:  BGD KPRT θεμέλια
Τα χάραξε, τα σκάλισε,
Τα μετάλλαξε, τα ζύγισε,
Τα μετασχημάτισε,
Και με αυτά μορφοποίησε,
Επτά πλανήτες στον κόσμο,
Επτά ημέρες στο έτος,
Επτά πύλες στην ψυχή,
του άρρενος και θήλεος.

5:1
Δώδεκα στοιχεία:
Heh, Vav, Zayin,
Chet, Tet, Yud,
Lamed, Nun, Samekh,
Eyin, Tzadi, Kuf.
Τα θεμέλια είναι
ομιλία, σκέψη, κίνηση,
θέα, ακρόαση, δράση,
συνουσία, μυρωδιά, ύπνος,
θυμός, προτίμηση, γέλιο.

5:3
Δώδεκα στοιχεία
HVZ ChTY LNS OTzQ
Είναι τα θεμέλια
Τα χάραξε, τα σκάλισε, τα μετάλλαξε,
τα ζύγισε, και τα μετασχημάτισε,
Και με αυτά μορφοποίησε
δώδεκα αστερισμούς στον κόσμο
δώδεκα μήνες στο έτος
και δώδεκα αρχές στην ψυχή,
του άνδρα και της γυναίκας.

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Ορφέας στις Νοεμβρίου 02, 2008, 19:22:58

....συνέχεια από το προηγούμενο....

    Ο ανώνυμος, πιθανότατα εβραίος, συντάκτης του Σεφέρ Γετζιρά, προσπάθησε να βασιστεί στις ίδιες ομάδες των αντιστοιχιών των γραμμάτων, όπως έπραξαν οι Γνωστικοί διαιρώντας το Ελληνικό Αλφάβητο. Το πρώτο πρόβλημα που μάλλον συνάντησε, ήταν ότι το Εβραϊκό Αλφάβητο είχε είκοσι δύο γράμματα, ενώ το Ελληνικό είκοσι τέσσερα (πιθανόν όμως να γνώριζε και για το πλήρες Ελληνικό Αλφάβητο των είκοσι επτά γραμμάτων).

    Διατηρώντας τις τρεις ομάδες και αφήνοντας αλώβητες, την ομάδα γραμμάτων του ιερού αριθμού Επτά καθώς και του πλήρους αριθμού Δώδεκα, δεν έμενε παρά να μειώσει την Τρίτη ομάδα και να την τροποποιήσει συγκροτώντας την με τρία μόνον γράμματα. Η ιδέα της τριπλότητας των γραμμάτων από το Ελληνικό Αλφάβητο, του Α-Ω, ως αρχής και τέλους και του μέσου Μ, έδωσε την λύση για την εύρεση μιας τριάδας γραμμάτων. Έτσι επέλεξε την τριάδα Alef – Shin και το μέσο Mem.

    Σημειωτέον, το τελευταίο γράμμα στο πλήρες Ελληνικό Αλφάβητο των είκοσι επτά γραμμάτων, ήταν το Σαμπί το οποίο έμεινε μόνον ως ανάμνηση με την ονομασία «Σίγμα τελικό», το Σίγμα στο τέλος του Αλφαβήτου του οποίου η προφορά ήταν ένα Σίγμα παχύ, όπως στην ξενική προφορά της λέξης Shampoo (Σσαμπου - Σαμπουάν). Το γράμμα αυτό που συμβολιζόταν περίπου όπως το κεφαλαίο Έψιλον σε κλίση ή γραμμένο ύπτια, το εισήγαγαν στους Σλάβους για να αποδώσουν αυτόν το παχύ φθόγγο του διπλού Σίγμα και υπάρχει έκτοτε στο Κυριλλικό Αλφάβητο. Άρα το πρώτο και το έσχατο γράμμα ήταν κάποτε το Άλφα και το Σαμπί και μετά την κατάργηση του Σαμπί, τελευταίο στην Αλφάβητο επικράτησε να θεωρείται το Ωμέγα μέχρι σήμερα.

    Ο συγγραφέας του Σεφέρ Γετζιρά στη συνέχεια είχε και άλλο ένα πρόβλημα να αντιμετωπίσει. Η επτάδα των γραμμάτων του Ελληνικού Αλφαβήτου, απαρτίζονταν από τα επτά φωνήεντα, γράμματα που ξεχώριζαν προφανώς από το σύνολο των άλλων γραμμάτων. Όμως το Εβραϊκό Αλφάβητο στερούνταν φωνηέντων, οπότε ο ανώνυμος συντάκτης έπρεπε να εφεύρει μια ομάδα επτά γραμμάτων από τα υπάρχοντα σύμφωνα του Εβραϊκού Αλφαβήτου και έτσι εφηύρε την ομάδα γραμμάτων, όσων προφέρονταν με δύο τρόπους, μαλακά και σκληρά, συγκροτώντας την επτάδα γραμμάτων, B,G,D,K,P,R,T.

    Βέβαια για να συμπληρώσει την ιερή επτάδα από Εβραϊκά γράμματα, προχώρησε και στην τραβηγμένη επιλογή να συμπεριλάβει και το γράμμα R (Resh). Περισσότερο ατυχής ήταν όταν στην συνέχεια περιέγραψε τις αντιστοιχήσεις των επτά γραμμάτων με τις επτά ημέρες της εβδομάδος, τους επτά πλανήτες και τις επτά πύλες της ψυχής, αποδίδοντας τελείως λανθασμένα τις αντιστοιχίες ημερών και πλανητών. (Εδάφια του Σεφέρ Γετζιρά  4:8 – 4:14).

....συνεχίζεται....

Τίτλος: Απ: Η Καμπαλα αποκατεστημένη....
Αποστολή από: Rose στις Μαΐου 06, 2011, 00:04:15

Παρατηρήσαμε πως άλλες ιστοσελίδες έχουν αναδημοσιεύσει το παραπάνω άρθρο αλλά παραπέμπτοντας σε λάθος σχήμα της Καμπάλα.

Η Καμπάλα αποκατεστημένη αναφέρεται σε 12 σφαίρες (σεφιρόθ) και όχι σε 10.  Το σωστό σχήμα έχει δημοσιευθεί παλιότερα στο σύνδεσμό http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,582.0.html, και αποτελεί τη βάση του Μυητικού συστήματος της ΑΜΡΑ.

    Σφαίρα / Περιγραφή  / Πνευματική Εμπειρία  / Προτέρημα / Μειονέκτημα  / Κόσμος

00. Πλούτωνας/Στέμμα/Η Θέωση, η νέα Γη/Η απόλυτη Eνότητα, η Oλοκλήρωση/Η απόλυτη διάλυση/Πνευματικός
0. Ποσειδώνας/Η άβυσσος/Η Γνώση του Καλού και του κακού/Η Γνώση/Η πλάνη/Πέρασμα
1. Ουρανός/Σοφία/Η θέα του θεού/Σοφία/Λάθος/Πνευματικός
2. Κρόνος/Κατανόηση/Όραμα της θλίψης/Κατανόηση - Εσωτερική Σιγή/Απληστία/Πνευματικός
3. Χείρωνας/Ίαση/Όραμα της Κοσμικής Συνείδησης/Ίαση σώματος και πνεύματος/Ασθένεια/Πέρασμα
4. Δίας/Έλεος/Όραμα της Αγάπης/Έλεος/Δογματισμός, Φανατισμός/Νοητικός
5. Άρης/Δύναμη/Όραμα της Δύναμης/Δράση, Θάρρος, Δικαιοσύνη/Σκληρότητα, καταστροφή/Νοητικός
6. Ήλιος/Ομορφιά/Όραμα της Αρμονίας, μυστήριο σταύρωσης/Αφοσίωση στο Έργο/Υπερηφάνεια, Αλαζονεία/Πέρασμα
7. Ερμής/Δόξα/Όραμα της Δόξας/Ειλικρίνεια/Ψέμα/Αστρικός
8. Αφροδίτη/Νίκη/Όραμα της Ομορφιάς/Ανιδιοτέλεια, Εγκράτεια/Λαγνεία/Αστρικός
9. Σελήνη/Θεμέλιο/Όραμα των Νόμων του Σύμπαντος/Ανεξαρτησία/Τεμπελιά/Πέρασμα (αιθερικός)
10. Γη/Βασίλειο/Όραμα του Φύλακα ‘Αγγέλου/Διάκριση/Αδράνεια,φιλαργυρία/Υλικός

(http://s2.postimg.org/wajljsssp/3d_B1.jpg) (http://postimage.org/)