ΑΜΡΑ - Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα
Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού => Μυστικισμός - Αποκρυφισμός => Μήνυμα ξεκίνησε από: Avaris στις Απριλίου 27, 2007, 20:44:26
-
Το παρακάτω απόσπασμα είναι απο το "Μαθητευόμενος στη Μαγεία" του W.E. Butler (εκδ. Ιάμβλιχος) (σ. 58).
*********************************************************************
"..... Μια απο τις κύριες διδασκαλίες της (σημ. της Καββαλιστικής Φιλοσοφίας) είναι ότι η Αιώνια Ύπαρξη, αυτό που γενικά ονομάζεται "Θεός", όχι μόνο δημιούργησε αυτό το σύμπαν, αλλά ενυπάρχει και σε όλες τις εκδηλώσεις του.
Όλες οι βαθμίδες της ύλης στην πραγματικότητα είναι αντικειμενικές εκφράσεις της ουσιαστικής Του φύσης.
Έτσι, το φυσικό επίπεδο είναι εξίσου "πνευματικό" με κάθε άλλη μορφή ύλης λεπτότερης υφής, κάτι που συνήθως ονομάζουμε "ανώτερο επίπεδο".
Έτσι, αποφεύγουμε την πλανερή ιδέα ότι το Πνεύμα και η Ύλη είναι δύο αιώνιοι αντίπαλοι.
Αυτή η πλάνη βασάνισε αρκετά τις εσωτερικές σχολές και εισέβαλε στη Χριστιανική Εκκλησία των πρώτων χρόνων με το προσωπείο της Μανιχαϊκής αίρεσης.
Οι καθολικοί την αποκήρυξαν, η ένταση όμως παρέμεινε. Μετά την Μεταρρύθμιση, όταν αποσχίστηκαν οι προτεσταντικές εκκλησίες απο τη Ρώμη, ξαναεμφανίστηκε σε ορισμένες απο τις νέες θρησκευτικές οργανώσεις.
Εμείς ωστόσο, βλέπουμε την ύλη σε οποιαδήποτε μορφή της σαν το "φωτεινό ένδυμα του Αιώνιου", σαν ένα ζωτικό κομμάτι της Αιώνιας Ύπαρξης. Είναι και αυτή μια άμεση έκφραση της απεριόριστης ζωής.
Τα υλικά μας σώματα και η υλική φύση που μας περιβάλλει είναι εξίσου "άγια" και δεν πρέπει να υποτιμώνται......
.....μακριά απο την παγίδα της διχοτόμησης των κόσμων σε "υψηλούς" και "χαμηλούς".
....... η Αιώνια Ύπαρξη εκδηλώνεται μέσα σε όλα τα πράγματα, ουράνια και γήινα! ....."
***********************************************************
"Ύλη και Πνεύμα".
Αιώνιοι αντίπαλοι ή η αντιπαλότητά τους είναι άλλος ένας Μύθος?
Σχόλια?
-
Κάτι ακόμη σχετικό, απο το Ταο Τε Τσινγκ αυτή τη φορά:
**************************************************************
"Γιατί η Παράδοση λέει ότι οι Μεγάλες Δυστυχίες μας υπάρχουν , επειδή υπάρχει το σώμα μας?
- Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει αυτό, πάνω στο οποίο εκδηλώνονται οι δυστυχίες.
Δηλαδή, αυτές ακριβώς είναι συνέπεια του ότι υπάρχει το σώμα μας.
Αν κατά τύχη δεν υπήρχε το σώμα μας πως θα είμαστε δυστυχισμένοι?
Αν όμως μπορέσεις να νοιώσεις το ότι υπάρχει το σώμα μας, γιατί αυτός είναι ο τρόπος, με τον οποίο το κάθε τι εκδηλώνεται μέσα στην Οικουμένη, τότε σίγουρα έρχεσαι πιο κοντά του.
Αν μπορέσεις να δεχτείς ανεπιφύλαχτα το ότι υπάρχει το σώμα μας, γιατί αυτός είναι ο τρόπος, με τον οποίο το κάθε τι εκδηλώνεται μέσα στην Οικουμένη, τότε σίγουρα το αγκαλιάζεις με την εμπιστοσύνη σου....."
-
"Αγάπησε το Σώμα σου"....
Όντως, είναι διαδεδομένη αυτή η θέση....
Παρόμοιες απόψεις (σεβασμού της Ύλης), συναντώνται απο τον Σαμανισμό μέχρι την WICCA και μέχρι την Σύγχρονη ψυχολογία.
Παρ' όλ' αυτά, δυσκολεύομαι να κατανοήσω πως είναι δυνατόν να θεωρούνται "ίσης αξίας" η Ύλη και το Πνεύμα.
Ύλη ουσιαστικά σημαίνει το "Σώμα" που φέρουμε (ή που μας "φέρει").
Κι όπως παραδέχεται και το Ταο, εξαιτίας αυτού και της "ευάλωτης φύσης" του είναι που "νοιώθουμε την όποια δυστυχία"....
Το σώμα έχει ανάγκη να τραφεί και είναι ικανό να σκοτώσει για να βρει την απαραίτητη τροφή και νερό πχ κατά την πολιορκία των Εβραίων απο τους Ρωμαίους, εντοπίστηκε και καταγράφηκε ιστορικά μητέρα που έσφαξε και έψησε το βρέφος της για να τραφεί...
Γενικά, ο άνθρωπος είναι έτοιμος να φερθεί ακόμη και κανιβαλικά σε ακραίες συνθήκες προκειμένου να επιζήσει πχ αεροπορικό ατύχημα Άνδεων δεκαετία '70, αλλά και γενικά σε στρατιωτικές πολιορκίες.
Αλλά ακόμη και όταν έχει τα "βασικά απαραίτητα" για την διατροφή του, δεν αρκείται. Το σώμα θέλει όλο και περισσότερα για να ικανοποιηθεί. Μπορεί να φτάσει τα 150 κιλά και να συνεχίσει να "τρώει" μόνον και μόνον για την ευχαρίστησή του.
Επίσης, το ένστικτο της Αναπαραγωγής (κατά βάση, γιατί κατ'ουσίαν είναι η ευχαρίστηση και μόνον του sex) δημιουργεί εξίσου έκτροπες καταστάσεις.
Το σώμα είναι επίσης άκρως ευάλωτο σε κάθε μορφής ασθένεια. Μονίμως υποφέρει απο κάτι. Και πολλά απο αυτά είναι ικανά να το σκοτώσουν. Μετά απο πολύ πολύ πόνο.
Το σώμα είναι τόσο ευάλωτο που εύκολα τραυματίζεται. Και φυσικά, πονάει....
Το σώμα είναι σύμφυτο με τον Πόνο.....
Και το μόνο που μπορεί να "υπερβεί" και να "νικήσει" ή "θεραπεύσει" τα παραπάνω (και ένα σωρό άλλες κακοδαιμονιες του σώματος - της Ύλης)
είναι ένα ισχυρό κι εξελιγμένο πνεύμα....
Η μόνη χρησιμότητα που μπορώ να "εντοπίσω" στην Ύλη (Σώμα) είναι να λειτουργήσει ως Σχολείο Εσωτερικής μας Εκπαίδευσης, και τίποτε άλλο.
Είναι σαν να είσαι ριγμένος μεσοπέλαγα σε σφοδρή καταιγίδα, να θαλασσοδέρνεται το αδύναμο σαρκίο σου κινδυνεύοντας απο λεπτό σε λεπτό να πνιγεί και να γνωρίζεις πως ο μόνος τρόπος για να σωθείς είναι να "Αναπτυχθεί η Συνειδητότητά" σου, να αναλάβει το Πνεύμα σου τα Ηνία και να "ξυπνήσουν οι εσωτερικές σου Δυνάμεις"....
Αλλιώς, "χάθηκες"!!!
Ποιά ισότητα λοιπόν Ύλης και Πνεύματος?
Ποιά πνευματικότητα της Ύλης?
-
"Αγάπησε το Σώμα σου"....
Όντως, είναι διαδεδομένη αυτή η θέση....
Παρόμοιες απόψεις (σεβασμού της Ύλης), συναντώνται απο τον Σαμανισμό μέχρι την WICCA και μέχρι την Σύγχρονη ψυχολογία.
Παρ' όλ' αυτά, δυσκολεύομαι να κατανοήσω πως είναι δυνατόν να θεωρούνται "ίσης αξίας" η Ύλη και το Πνεύμα.
Avaris
Η Φόρτσιουν άγραφε,
"Πως είναι δυνατόν να υποτιμούμε την ύλη ;
Μήπως η ύλη δεν είναι συμπυκνωμένο πνεύμα ;"
-
Να υποτιμούμε την ύλη?
Πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο?
Αντιθέτως.....
Είναι πανίσχυρη....και μας το θυμίζει κάθε δευτερόλεπτο....
Άλλωστε, μέχρι και αυτήν την ευλογημένη γυναίκα, η Ύλη την νίκησε.....
Την κατέβαλλε και μάλιστα με οδυνηρό τρόπο....
Η Fortune, δυστυχώς γι' αυτήν, δεν κατάφερε να την "υπερβεί"....
Αλλά μήπως αυτό αναιρεί το ότι ένα "Ισχυρό Πνεύμα" μπορεί να την "εξουσιάσει", να της "επιβληθεί" και να την "κατευθύνει"?
Ένα χέρι μπορεί να τσακιστεί πέφτοντας απλώς επάνω στο γραφείο και μπορεί επίσης να τσακίσει με ευκολία 15 κεραμίδια. Αρκεί να "αναλάβει το Πνεύμα" να "κυριαρχήσει επι της ύλης"....
Το Πνεύμα μπορεί να θεραπεύσει το Σώμα - Ύλη απο την ασθένεια....
Αυτά δεν είναι άραγε ικανά για να αποδείξουν την ανωτερότητα του Πνεύματος επι του Σώματος?
-
Το Πνεύμα μπορεί να θεραπεύσει το Σώμα - Ύλη απο την ασθένεια....
Αυτά δεν είναι άραγε ικανά για να αποδείξουν την ανωτερότητα του Πνεύματος επι του Σώματος?
Avaris
Αν εννοείς -ανώτερο- όπως ανώτερος είναι ένας ρωμαλέος ενήλικας απέναντι σε ένα παιδάκι,ναι , δεν θα διαφωνήσω...
-
"Αγάπησε το Σώμα σου"....
Όντως, είναι διαδεδομένη αυτή η θέση....
Παρόμοιες απόψεις (σεβασμού της Ύλης), συναντώνται απο τον Σαμανισμό μέχρι την WICCA και μέχρι την Σύγχρονη ψυχολογία.
Παρ' όλ' αυτά, δυσκολεύομαι να κατανοήσω πως είναι δυνατόν να θεωρούνται "ίσης αξίας" η Ύλη και το Πνεύμα.
Χωρίς να διαφωνώ, από που προκύπτει ότι «θεωρούνται ίσης αξίας»?
Και το μόνο που μπορεί να "υπερβεί" και να "νικήσει" ή "θεραπεύσει" τα παραπάνω (και ένα σωρό άλλες κακοδαιμονιες του σώματος - της Ύλης)
είναι ένα ισχυρό κι εξελιγμένο πνεύμα....
Η μόνη χρησιμότητα που μπορώ να "εντοπίσω" στην Ύλη (Σώμα) είναι να λειτουργήσει ως Σχολείο Εσωτερικής μας Εκπαίδευσης, και τίποτε άλλο.
Μόνο το σώμα-Ύλη έχει μειωνεκτήματα? Το πνεύμα δε είναι πηγή και αρνητικών σκέψεων? Μήπως αυτές οι αρνητικές σκέψεις δεν είναι η αιτία να υποφέρει το σώμα? Για να λειτουργήσει μετά σαν Σχολείο Εσωτερικής Εκπαίδευσης, ώστε να βελτιωθεί το Πνεύμα.
-
author=Κανένας link=topic=104.msg847#msg847 date=1178376046]
Μόνο το σώμα-Ύλη έχει μειωνεκτήματα? Το πνεύμα δε είναι πηγή και αρνητικών σκέψεων? Μήπως αυτές οι αρνητικές σκέψεις δεν είναι η αιτία να υποφέρει το σώμα? Για να λειτουργήσει μετά σαν Σχολείο Εσωτερικής Εκπαίδευσης, ώστε να βελτιωθεί το Πνεύμα.
Ναι Κανένα,
μάλλον έχεις δίκαιο.....
Τελικά, ίσως λειτουργεί και αντίστροφα, ως ένα βαθμό τουλάχιστον.....
Οι νοσηρές σκέψεις θα καταστρέψουν το σώμα.....
Η Θετική Σκέψη "ζωντανεύει" το σώμα.....
Αλλά ουσιαστικά αυτό επιβεβαιώνει όμως την "εγγενή ανωτερότητα του πνεύματος επι της ύλης".....
Το Πνεύμα είναι που με την ισχύ του μπορεί να την "διαλύσει" και να την "επανασυνθέσει" ουσιαστικά....
Η Ύλη δεν δύναται να επιτύχει κάτι τέτοιο μόνη της....
-
Ένα βασικό ερώτημα που πάντα προκύπτει σε αυτό το "δίλημμα":
Μπορεί άραγε, το άτομο να διεκδικεί με την ίδια ζέση ταυτόχρονα και το Πνεύμα και την Ύλη?
Πχ να είναι ένας ενεργότατος επιχειρηματίας που επιδιώκει διαρκώς την επέκταση της επιχείρησής του και ταυτόχρονα να είναι και αντίστοιχης έντασης Ζηλωτής της Εσωτερικής του Ανάπτυξης?
-
Ένα βασικό ερώτημα που πάντα προκύπτει σε αυτό το "δίλημμα":
Μπορεί άραγε, το άτομο να διεκδικεί με την ίδια ζέση ταυτόχρονα και το Πνεύμα και την Ύλη?
Πχ να είναι ένας ενεργότατος επιχειρηματίας που επιδιώκει διαρκώς την επέκταση της επιχείρησής του και ταυτόχρονα να είναι και αντίστοιχης έντασης Ζηλωτής της Εσωτερικής του Ανάπτυξης?
Δεν βλέπω το λόγο να μην μπορεί να γίνει. Το να ηγείσαι σε μία επιχείρηση, ή να θεωρείσαι λόγω επαγγέλματος executive/yuppie κλπ δεν σε ακυρώνει από τις εσωτερικές σου αναζητήσεις. Aυτές είτε υπάρχουν, είτε όχι, ασχέτως του τι επαγγέλεσαι.
-
Μπορεί άραγε, το άτομο να διεκδικεί με την ίδια ζέση ταυτόχρονα και το Πνεύμα και την Ύλη?
Πχ να είναι ένας ενεργότατος επιχειρηματίας που επιδιώκει διαρκώς την επέκταση της επιχείρησής του και ταυτόχρονα να είναι και αντίστοιχης έντασης Ζηλωτής της Εσωτερικής του Ανάπτυξης?
Ένας από τους ρόλους του πνεύματος είναι να εξουσιάζει την ύλη. Αν ο επιχειρηματίας είναι πραγματικός εσωτεριστής και άνθρωπος του πνεύματος, τότε αυτό θα κυριαρχεί στις σκέψεις και τις ενέργειές του.
Σίγουρα θα μπορεί να είναι ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας. Δε θα βάζει όμως σε προτεραιότητα την ύλη, το χρήμα με αντάλλαγμα τη δυστυχία, την εξαπάτηση των άλλων ή τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Θα βλέπει τη δουλειά σαν παιγνίδι, να δει αν μπορεί να πετύχει κάποιους στόχους. Και συγχρόνως να έχει μία άνετη ζωή.
-
Μπορεί άραγε, το άτομο να διεκδικεί με την ίδια ζέση ταυτόχρονα και το Πνεύμα και την Ύλη?
Πχ να είναι ένας ενεργότατος επιχειρηματίας που επιδιώκει διαρκώς την επέκταση της επιχείρησής του και ταυτόχρονα να είναι και αντίστοιχης έντασης Ζηλωτής της Εσωτερικής του Ανάπτυξης?
Ένας από τους ρόλους του πνεύματος είναι να εξουσιάζει την ύλη. Αν ο επιχειρηματίας είναι πραγματικός εσωτεριστής και άνθρωπος του πνεύματος, τότε αυτό θα κυριαρχεί στις σκέψεις και τις ενέργειές του.
Σίγουρα θα μπορεί να είναι ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας. Δε θα βάζει όμως σε προτεραιότητα την ύλη, το χρήμα με αντάλλαγμα τη δυστυχία, την εξαπάτηση των άλλων ή τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Θα βλέπει τη δουλειά σαν παιγνίδι, να δει αν μπορεί να πετύχει κάποιους στόχους. Και συγχρόνως να έχει μία άνετη ζωή.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, ο επιχειρηματίας δεν πρόκειται να "κάνει χρήματα"....
Η ....."κερδοφορία" της επιχείρησης έχει τους "δικούς της νόμους".....
Κι αυτοί στέκονται στην "αντίπερα όχθη" απο αυτήν του "Εσωτερισμού" και της "Ηθικής"....
Συνεπώς, δεν θα πάει καλά η επιχείρηση.....
Άρα, θα "καταστραφεί" οικονομικά...
-
Συνφωνώ με τον Αβαρι. Απο την εμπειρία μου, το θεωρώ εντελώς ανέφικτο να συμβαδίσουν οι ιδέες που θελουμε να λέμε οτι πιστεύουμε, με τον ανταγωνισμό και την ίντριγκα που υπάρχει στον επιχειρηματικό κόσμο.
Δεν γνωρίζω τις γραπτές μεθόδους διοίκησης επιχειρήσεων και προσωπικού οπως διδάσκονται στις αρμόδιες σχολές αλλά παρατηρώντας σαν εργαζόμενη σε σχέσεις ιδιωτικού έργου, δημοσίου και ελεύθερα ....έχω καταλήξει στο γεγονός οτι είναι αδύνατο να λειτουργήσει αυτή η ιδεολογία σε τέτοιους τομείς.
Επίσης επειδή έτυχε να συνεργαστώ και με άτομα απο τον ένεργό χώρο του εσωτερισμού [ τάγματα κλπ] μπορώ να πω οτι η συμπεριφορά τους δεν είχε καμία σχέση με όσα αυτός πρεσβεύει...αντιθέτως θα έλεγα οτι ήταν και απο τούς πιο ΄''δύσκολους'' συνεργάτες .
Οσον αφορά εμένα τις ελάχιστες φορές που προσπάθησα να εφαρμόσω στην πράξη αυτό εδω << τότε αυτό θα κυριαρχεί στις σκέψεις και τις ενέργειές του >> έπεσα σε βράχο και μάλιστα αιχμηρό....
-
Ο επιχειρηματικός ανταγωνισμός μπορεί εύκολα να παρομοιαστεί με πόλεμο όπου τα πάντα επιτρέπονται, εκτός από τη σωματική βία. Η εξαπάτηση, η εκμετάλλευση του απαρχαιωμένου και υπερβολικά αργού δικαστικού συστήματος, ώστε ο επιχειρηματίας να φαίνεται νομότυπος αλλά στην ουσία να είναι ηθικά άδικος είναι όπλα που μπορεί να χρησιμοποιήσει. Θα πετύχει κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα. Αν αυτό το πλεονέκτημα είναι ουσιαστικό για την επιβίωσή του, τότε ναι, ο αγνός εσωτεριστής θα φαλιρίσει. Οι περιπτώσεις αυτές ίσως να είναι πάμπολλες, ειδικά στην Ελλάδα, τη χώρα της διαφθοράς. Είναι όμως ΟΛΕΣ οι περιπτώσεις έτσι?
Νομίζω ότι μέρος του προβλήματος είναι η νοοτροπία που κληρονομήσαμε. Στην Ελλάδα θεωρείται μαγκιά να αφήσεις απλήρωτο τον εργάτη, να δηλώσεις λιγότερα ένσημα στο ΙΚΑ, να προσλάβεις κόσμο με μισθούς πείνας. Αυτό έχει σίγουρα βραχυπρόθεσμα οφέλη. Από τη μικρή πείρα που έχω στο εξωτερικό, αυτό δεν ισχύει παγκόσμια. Πχ μία μισθοδοτική πολιτική μεγάλων εταιριών είναι να ανταμείβουνε αρκετά γενεόδωρα υπαλλήλους, όχι βάση της προσφοράς/ζήτησης αλλά βάση τις πραγματικές ανάγκες του εργάτη. Βραχυπρόθεσμα χάνουνε τις έξτρα αποδοχές. Μακροπρόθεσμα κερδίζουν την εμπιστοσύνη, την πίστη, την αφοσίωση και κατά προέκταση την παραγωγικότητα του εργάτη. Οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες στην Ιαπωνία, αντίθετα με τους ξύπνιους Έλληνες, ποτέ δεν απολύουνε εργάτη. Τα θετικά αποτελέσματα της πολιτικής τους είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο.
Όταν ήμουνα στο εξωτερικό, όταν προσλήφθηκα στην πρώτη μου δουλειά, το αφεντικό μου μου φάνηκε εξαιρετικά φιλικό. Με ενθάρρυνε συνέχεια. Εμένα μου άρεσε και γινόμουνα θυσία για τη δουλειά μου. Μετά διάβασα τα βιβλία που είχε διαβάσει κι αυτός και πονήρεψα. Απλή ψυχολογία. Ενθαρρύνεις τη θετική συμπεριφορά, ώστε να την ενισχύσεις. Και άσε τους Έλληνες να υποτιμούνε συνέχεια τους υπαλλήλους, για να τους κόψουν το βήχα και να μη τολμούνε να ζητήσουνε αύξηση.
Μου διηγούνται μία ιστορία, μετανάστης Έλληνας στη Γερμανία, εποχή 1960. Προσλύφθηκε σε εργοστάσιο και είχε μεγάλο πρόβλημα προσαρμογής. Οι Γερμανοί επιστάτες τον κυνηγούσανε για να ΜΗΝ δουλεύει πολύ, να τηρεί τα διαλύματα και να πηγαίνει να ξεκουράζεται. Διότι, αντίθετα με τους ξύπνιους Έλληνες που απαιτούνε να δουλέψεις υπερωρίες χωρίς να σε πληρώνουνε, οι Γερμανοί έκαναν μελέτες και είδαν ότι όταν οι εργάτες δουλεύουνε στο 100% της δυνατότητάς τους, αντέχουνε 2-3 μήνες το πολύ. Μετά αρχίζουν να κουράζονται, να βαριούνται, να αρρωσταίνουνε, να νιώθουνε αρνητικά για τη δουλειά κτλ κτλ κτλ. Και η παραγωγικότητα πέφτει. Έτσι λοιπόν, για το καλό της εταιρίας, προβλέψανε να έχουν πολύ καλές συνθήκες εργασίας για τους εργάτες και οι εργάτες να δουλέυουνε περίπου στο 85% της δυνατότητάς τους.
Ο Εσωτεριστής μπορεί να μορφωθεί και να εφαρμόσει τους νόμους της φύσης. Να δει το δάσος πέρα από το δέντρο. Για να μην αναφέρω προχωρημένα παραδείγματα. Πχ να χρησιμοποιεί τη διαίσθησή του και την Αστρολογία σε στρατηγικές επιλογές.
Ο Εσωτεριστής μπορεί να παίξει το παιγνίδι με πλεονέκτημα και να κερδίσει.
-
Ο επιχειρηματικός ανταγωνισμός μπορεί εύκολα να παρομοιαστεί με πόλεμο όπου τα πάντα επιτρέπονται, εκτός από τη σωματική βία. Η εξαπάτηση, η εκμετάλλευση του απαρχαιωμένου και υπερβολικά αργού δικαστικού συστήματος, ώστε ο επιχειρηματίας να φαίνεται νομότυπος αλλά στην ουσία να είναι ηθικά άδικος είναι όπλα που μπορεί να χρησιμοποιήσει. Θα πετύχει κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα. Αν αυτό το πλεονέκτημα είναι ουσιαστικό για την επιβίωσή του, τότε ναι, ο αγνός εσωτεριστής θα φαλιρίσει. Οι περιπτώσεις αυτές ίσως να είναι πάμπολλες, ειδικά στην Ελλάδα, τη χώρα της διαφθοράς. Είναι όμως ΟΛΕΣ οι περιπτώσεις έτσι?
Ναι φίλε μου Κανένα, παντού μα παντού έτσι είναι.....
Δυστυχώς....
Οι "Ηθικοί Δυτικοί επιχειρηματίες" που επικαλείσαι είναι που κλείνουν τα εργοστάσιά τους στην Ευρώπη λόγω υψηλών μισθών και τα ξανανοίγουν στον τρίτο κόσμο με τα πάμφθηνα μεροκάματα.
Αυτοί οι ίδιοι είναι που μειώνουν με γιγάντιες απολύσεις το προσωπικό τους .....
Αυτοί οι ίδιοι είναι που απαιτούν και πετυχαίνουν αύξηση αντί για μείωση των ωρών εργασίας του προσωπικού τους .....καθώς και μείωση των αποδοχών τους για να μην κλείσουν τα εργοστάσια....και τα μεταφέρουν αλλού....
Δυστυχώς φίλε μου, η "κερδοφορία" και η "αειφόρος ανάπτυξη" μιας επιχείρησης είναι συνδεδεμένη με την "ανηθικότητα" σε όλο της το μεγαλείο....
Είναι στον "αντίποδα" της Ηθικής της Ατραπού....η οποία απαιτεί "καθαρή καρδιά" για να σε "αποδεχτεί"....
Κι επίσης υπάρχει ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα για να "ασχοληθεί" ο "Υλιστής Επιχειρηματίας" ή ο "Γιάπης" με τον Εσωτερισμό.....
Ο Εσωτερισμός δεν είναι χόμπι όπως το τένις για να το ασκείς μια ώρα τη βδομάδα.
Θέλει "αφοσίωση" και "καθαρό νου"......
Μόνο που η "επιχειρηματική" δραστηριότητα" όπως και η δραστηριότητα του "Γιάπη" απαιτούν "καθ' ολοκληρίαν αφοσίωση" ψυχής, σώματος και πνεύματος .....αλλιώς, δεν φέρνει αποτελέσματα και σε ξερνάει απο την αγορά....
Πως είναι δυνατόν λοιπόν να "πατάει κάποιος σε δύο βάρκες"?
Ή αλλιώς,
δε χωράνε δύο καρπούζια κάτω απο την ίδια μασχάλη....
-
Οι "Ηθικοί Δυτικοί επιχειρηματίες" που επικαλείσαι είναι που κλείνουν τα εργοστάσιά τους στην Ευρώπη λόγω υψηλών μισθών και τα ξανανοίγουν στον τρίτο κόσμο με τα πάμφθηνα μεροκάματα.
Αυτοί οι ίδιοι είναι που μειώνουν με γιγάντιες απολύσεις το προσωπικό τους .....
Αυτοί οι ίδιοι είναι που απαιτούν και πετυχαίνουν αύξηση αντί για μείωση των ωρών εργασίας του προσωπικού τους .....καθώς και μείωση των αποδοχών τους για να μην κλείσουν τα εργοστάσια....και τα μεταφέρουν αλλού....
Οι εργοδότες που ανέφερα, απλά είναι πιο μορφωμένοι από τους Έλληνες. Δεν είναι εσωτεριστές. Ευχαρίστως θα πετούσανε βιομηχανικά απόβλητα και θα καταστρέφανε το περιβάλλον αν μπορούσανε να ξεφύγουνε.
Οι προχωρημένες τεχνικές διαχείρισης προσωπικού που ανέφερα δεν είναι πανάκια. Είναι απλά κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα. Πχ πληρώνεις σε μισθούς 15% περισσότερο υπολογίζοντας σε 25% αυξημένη απόδοση στον εργάτη. Κερδίζεις λοιπόν 10% σε απόδοση. Τώρα αν ο ανταγωνιστής σου πάει σε τρικοκοσμική χώρα όπου οι εργάτες αποδίδουνε 50% λιγότερο αλλά πληρώνονται επίσης 95% λιγότερο, τότε ο ανταγωνιστής σου έχει κερδίσει τεράστιο πλεονέκτημα. Ίσως αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να στήσεις κι εσύ εκεί εργοστάσιο, να επωφεληθείς από τα φτηνά μεροκάματα και να κάνεις και κάτι παραπάνω από εκεί.
Τώρα αν ο ανταγωνιστής πάει στην Ινδία και έχει για εργάτες 7χρονα παιδιά με αμοιβή ένα πιάτο ρύζι? Αν δε μπορείς να έχεις φτηνότερη παραγωγή και καλύτερη ποιότητα με άλλες μεθόδους, (πχ μηχανήματα) τότε τα παρατάς.
Δυστυχώς φίλε μου, η "κερδοφορία" και η "αειφόρος ανάπτυξη" μιας επιχείρησης είναι συνδεδεμένη με την "ανηθικότητα" σε όλο της το μεγαλείο....
Διαφωνώ με το απόλυτο της φράσης. Δεν αντιλέγω ότι η επιβίωση του επιχειρηματία σε ορισμένες χωροχρονικές καταστάσεις μπορεί να είναι πάρα πολύ δύσκολη. Απλά διαφωνώ με τη θέση ότι ο Εσωτεριστής αυτόματα σημαίνει ηθικός-αγνός που πάει με το σταυρό στο χέρι και γίνεται το θύμα. Για εμένα ο Εσωτεριστής έχει γνώση, αυτό μεταφράζεται σε δύναμη. Το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ικανό συγκριτικό πλεονέκτημα για να επικρατήσει. Σίγουρα όχι πάντα.
-
Για εμένα ο Εσωτεριστής έχει γνώση, αυτό μεταφράζεται σε δύναμη. Το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ικανό συγκριτικό πλεονέκτημα για να επικρατήσει. Σίγουρα όχι πάντα.
Μπορείς να φέρεις ένα παράδειγμα ?
-
author=Κανένας link=topic=104.msg1441#msg1441 date=1180527915]
Δυστυχώς φίλε μου, η "κερδοφορία" και η "αειφόρος ανάπτυξη" μιας επιχείρησης είναι συνδεδεμένη με την "ανηθικότητα" σε όλο της το μεγαλείο....
Διαφωνώ με το απόλυτο της φράσης. Δεν αντιλέγω ότι η επιβίωση του επιχειρηματία σε ορισμένες χωροχρονικές καταστάσεις μπορεί να είναι πάρα πολύ δύσκολη. Απλά διαφωνώ με τη θέση ότι ο Εσωτεριστής αυτόματα σημαίνει ηθικός-αγνός που πάει με το σταυρό στο χέρι και γίνεται το θύμα. Για εμένα ο Εσωτεριστής έχει γνώση, αυτό μεταφράζεται σε δύναμη. Το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ικανό συγκριτικό πλεονέκτημα για να επικρατήσει. Σίγουρα όχι πάντα.
Sorry φίλε Κανένα,
αλλά έτσι που το έθεσες, δεν μπορώ να μην πω πως όντως υπάρχει μια περίπτωση που θα συμφωνήσω μαζί σου....
Εσωτεριστής είναι και το παλικάρι της Αριστερής Ατραπού....
Αυτός που θα στηριχτεί στα Ακραία του ένστικτα και θα κυνηγήσει την Δύναμη για την Δύναμη.....
Στο μάτι του θα διακρίνεις πάντα την δίψα για πάση θυσία κυριαρχία....
Ω, ναι, κι αυτός είναι Εσωτεριστής.....
Και είναι αδίστακτος....
Αυτός λοιπόν, ναι, έχει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων μη Εσωτεριστών....
Εαν μάλιστα ελέγχει και την Κουνταλίνι του, ο Θεός να φυλάει ακόμη και την Μαφία απο τα νύχια του.....και τις μεθόδους του.....
Όσο για τον άλλον Εσωτεριστή φίλε μου......
Ναι, για μένα, οφείλει να πάει με τον Σταυρό στο χέρι εαν θέλει να λέγεται Πολεμιστής του Φωτός.....
Ή Ειρηνικός Πολεμιστής.....
Ή Πολεμιστής του Δικαίου....
Γνήσιος Ζηλωτής των Καλών Πράξεων και της Δικαιοσύνης....
Αυτόν φίλε Κανένα, ξέχασέ τον απο τον κόσμο των επιχειρήσεων και τον Λυσσώδη αδίστακτο ανήθικο πόλεμό τους.....
-
Μα με αυτή τη λογική, ούτε και ο εσωτεριστής της αριστερής ατραπού θα μπορέσει να ηγηθεί μιας επιχείρησης. Πάντως δε νομίζω πως το προφίλ των ανωτέρων στελεχών των επιχειρήσεων στερούνται απαραιτήτως μεταφυσικών προβληματισμών. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για τον (όποιο) εσωτερισμό, θα βρει χρόνο να ασχοληθεί, ακόμα κι αν η δουλειά του είναι απαιτητική σε δεσμεύσεις. Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις που πραγματικά παράγουν ιδιαιτέρως χρήσιμα προϊόντα ή παρέχουν ουσιαστικές και πολύτιμες υπηρεσίες και πάραυτα έχουν ως επικεφαλή κάποιον κλασικό τεχνοκράτη. Όλα είναι σχετικά και πιθανά.
Ξαναλέω, ας μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι ::)