Ηθική και Ατραπός!

[Rose]

Υπάρχουν δύο ειδών ομάδες ή οικογένειες στον εσωτερισμό ή γενικά στην κοινωνία μας...

1. Η Μητριαρχική - κύκλος - όλοι ίσοι
2. Η Πατριαρχική - πυραμίδα - αρχηγός, ακόλουθοι.

Η Αδερφότητα είναι Μητριαρχικό μοντέλο...
Το Τάγμα είναι Πατριαρχικό...

Η Αδελφότητα δεν έχει Ιεραρχία, αλλά τους ενώνει μία ΙΔΕΑ...
Το Τάγμα έχει διαβαθμίσεις αξιωμάτων...

Στις μέρες μας, οι ομάδες τείνουν να επιστρέφουν πίσω σε μητριαρχικές δομές... Team Work...

[Trithemius]

Χμμ, η ισχύς εν τη ενώσει

[Avaris]

Ευχαριστώ pyramid, νά'σε καλά.

Τώρα ώς προς το θέμα της λατρείας των διδασκαλιών θα διαφωνίσω. Φυσικά μπορεί η διαφωνία να είναι ώς προς το πώς κάποιος αντιλαμβάνεται τη λέξη λατρεία. Προσωπικά όποτε την ακούσω τα ένστικτα μου κτυπάνε τα καμπανάκια κινδύνου. Είτε το δάσκαλο λατρέψουμε, είτε τις διδασκαλίες, νομίζω ότι χάνουμε τη μπάλα. Και τα δύο είναι εργαλεία πρός εξέλιξη και όχι κάτι για να το προσκυνάμε. Τα εργαλεία χρειάζονται συντήρηση και έλεγχο ειδάλλως θα σκουριάσουν. Αν τα λατρέψουμε, τότε θα τυφλωθούμε και δεν θα δούμε αν υπάρχουν λάθη σ'αυτά. Ακόμη και ατράνταχτα στοιχεία να μας παρουσιάσει κάποιος που αναιρούν τις διδασκαλίες θα τα αρνούμαστε πεισματικά, διότι η λατρεία τυφλώνει...

Ο καλύτερος "υποκινητής", "εργαλείο" και "σύμμαχος" για την κατάκτηση των επιδιωκόμενων "πραγματώσεων", "συνειδητοποιήσεων" και γενικότερα "Βιώσεων" της Ατραπού είναι τα "συναισθήματα" και Ψυχικές καταστάσεις που βασίζονται σε αυτά ή/και "διαμορφώνονται" απο αυτά*.

Οι καλύτεροι "πυροκροτητές".

Ένα απο αυτά είναι και η "Λατρεία". Ένα πολύτιμο "εργαλείο" και τίποτε άλλο.

Όταν επιτελέσει τον σκοπό του (το "Εργαλείο"), ο Μαθητής έχει την "επόμενη σκληρή δοκιμασία".


Να κατορθώσει να συνειδητοποιήσει πως δεν το χρειάζεται πλέον και να το "αφήσει πίσω του".


* προσωπικά αδυνατώ να πιστέψω πως μπορείς να βαδίσεις την Ατραπό (και να βιώσεις τα άρρητα που είναι να βιώσεις) μέσω μιας "Ψυχρολογιστικής Στάσης, Σκέψης και Οπτικής".


Ένα παράδειγμα απο τον χώρο των πολεμικών τεχνών.

Ονομάζεται "Ελεγχόμενος Θυμός".

Ένα άκρως απαραίτητο συστατικό για να κινητοποιηθεί η τεράστια "Εσωτερική Δύναμη" του Μαθητή και να συγκεντρωθεί σε ένα "καίριο χτύπημα" είναι η "απότομη διόγκωση της Αδρεναλίνης".

Ο μόνος τρόπος για να το επιτύχει αυτό ο Μαθητής είναι να καταφέρει να νοιώσει το αίσθημα του Θυμού σε όλο του το μεγαλείο για όσα δευτερόλεπτα (ή λεπτά) είναι απαραίτητο.

Τόσο πριν, όσο και μετά, οφείλει να κρατάει τον Θυμό έξω απο τον Ψυχισμό του.

Που σημαίνει, πρέπει να είναι γαλήνιος και να αποφεύγει την σύγκρουση.

Εαν δεν γίνεται αλλοιώς όμως, πρέπει να χτυπήσει ακαριαία, αστραπιαία και κυρίως "καίρια". Πρέπει λοιπόν να κάνει χρήση του "Ελεγχόμενου Θυμού".

Αμέσως μετά το πέρας της σύγκρουσης όμως είναι υποχρεωμένος να αδειάσει απο το δηλητηριώδες αίσθημα του θυμού και να επανέλθει στην ηρεμία.


Αυτό ήταν ένα μικρό παράδειγμα χρήσης του "συναισθήματος" ως "πυροκροτητή" του ξεσπάσματος των "Εσωτερικών Δυνάμεων".

Παρεμπιπτόντως, εαν αυτό το άτομο δεν "λατρέψει" τον Δάσκαλό του - στο στάδιο εκπαίδευσης που ενδείκνυται η "Λατρεία" - απο που θα αντλήσει δύναμη για να πιστέψει στον εαυτό του πως μπορεί πχ να σπάσει αντικείμενα ή να δεχτεί χτυπήματα (υπο αυτοσυγκέντρωση) στο στομάχι που κάτω απο άλλες συνθήκες θα τον συνέτριβαν?

Μετά το πέρας αυτού του σταδίου, πιστεύει αρκετά στον εαυτό του ώστε να χρησιμοποιεί άλλα "ψυχικά εφαλτήρια" και να επιφέρει "εσωτερικά αποτελέσματα".

Σε κάποια αρχικά στάδια όμως, είναι άκρως απαραίτητη η χρήση τέτοιων "εξωτερικών ψυχικών στηριγμάτων".

[pyramid]

Αγαπητέ Avaris ότι γράφουμε δεν μπορούμε να το ξεγράψουμε. Το σβήσιμο μας δίνει μόνο την ψευδαίσθηση ότι κάτι έχουμε αλλάξει. Αναγνωρίζω όμως την προσπάθεια για έλεγχο της προσωπικότητας και μπράβο σου.

Μην ρωτάς το τι έγινε αντιληπτό από εμένα, δεν σε ρώτησα τίποτα.
Είναι αναγκαίο να είμαστε ακριβείς στις εκφράσεις μας.

Στο θέμα ουσίας που σε ενδιαφέρει, εάν ακολουθήσεις την Καμπαλά να μην διαλογισθείς σε οτιδήποτε έχει σχέση με τις δύο ακριανές στήλες του δέντρου.
Εάν εννοείς το συγκεκριμένο θέμα ως ουσία, δεν υπάρχει θέμα γιατί δεν υφίσταται ηθική στην ατραπό μόνο νόμοι.

Phoenix69 συμφωνώ με την τοποθέτησή σου στο θέμα λατρεία. Δέχομαι την ανάγκη ενός προτύπου προσωπικότητας, ενός ορατού μέτρου σύγκρισης, όμως ο έλεγχος είναι απαραίτητος.
Να είσαι και εσύ καλά.

[Avaris]

............. δεν υφίσταται ηθική στην ατραπό μόνο νόμοι.

Ο σκοπός του θέματος είναι να "ανιχνεύσει" εαν και υπό ποιές συνθήκες υφίσταται ή/και "τροποποιείται" η "έννοια της Ηθικής" στην Ατραπό.


Οι Νόμοι έχουν παντού και πάντοτε ένα "Ηθικό Πρίσμα". Δεν υπάρχουν ξερά και απλά "Νόμοι".

Προϋπάρχει η "Ηθική Οπτική/φίλτρο" η οποία οδηγεί στην αναγκαιότητα σύστασης του "Νόμου".

Δεν υπάρχει "παρθενογέννεση Νόμων". Προϋπάρχει η γονιμοποίηση απο μέρους του "Ηθικού Αισθητηρίου".

Εαν αυτό είναι "Σκοτεινό" θα οδηγήσει σε "Σκοτεινούς Νόμους".

Εαν αυτό είναι "Φωτεινό" θα οδηγήσει σε "Φωτεινούς Νόμους".



Εαν ξεκινήσουμε με το σκεπτικό , δεν υφίσταται Ηθική στην Ατραπό, τότε νομιμοποιείται κάποιος να καταληστεύει τον κόσμο όλη μέρα, να ψεύδεται ασύστολα, να κατασυκοφαντεί, να καταδυναστεύει, να αποπλανεί, να κακοποιεί, να βασανίζει, να βιάζει, να ραδιουργεί,  να σπιλώνει υπολήψεις, να προκαλεί διαρκώς πόνο, ακόμη και να σκοτώνει.....

και παρ' όλα αυτά , να διαλογίζεται επιχειρώντας  να "ανέλθει εσωτερικά"....

και μια φορά την εβδομάδα να πηγαίνει κανονικά στην Στοά του Τάγματός του όπου θα συμμετέχει ελαφρά τη καρδία στις Ιερές Εργασίες της.

Και ακόμη χειρότερα, αυτός ο άνθρωπος να λαμβάνει βαθμούς απο την Ιεραρχία του Τάγματός του θεωρούμενος άξιος να ανέλθει Εσωτερικά....

Συνεπώς, με αυτό το σκεπτικό και αυτό τον τρόπο, αυτός ο "εγκληματίας" νοιώθει ότι παίρνει "συγχωροχάρτι" και γίνεται ακόμη χειρότερος ....

Και βλέποντας αυτά οι "υποψήφιοι Νεόφυτοι", λαμβάνουν "λάθος μηνύματα" περί του "τι εστί Ατραπός".



πχ ότι τα πάντα επιτρέπονται στην Ατραπό.


 Μπορείς δηλαδή να είσαι "καθίκι" στην ζωή σου αλλά ταυτόχρονα να ανεβαίνεις την Ατραπό συγκεντρώνοντας "βαθμούς" σαν νάταν "αναμνηστικά μετάλλια".


Το ότι τα θρησκευτικά καθεστώτα, ιστορικά καπηλεύτηκαν και βρώμισαν την λέξη "Ηθική", δεν νομίζω να καταργεί  την "αρχετυπική αγνή πλευρά" της.


Τα παραπάνω εγκλήματα που περιεγράφησαν ενδεικτικά δεν αντιβαίνουν απλώς και ξερά σε Νόμους της Ατραπού.


Είναι εγκλήματα απο έλλειψη προσωπικής Ηθικής πρώτιστα.

[Phoenix69]

Θα συμφωνήσω με την pyramid. Όπως το βλέπω εγώ προσωπικά, η κάθε ατραπός είναι βασικά μια προσπάθεια εναρμονισμού με τη φύση. Είτε αυτό είναι το εξωτερικό περιβάλλον είτε το εσωτερικό μας. Παρατηρώντας τώρα τη φύση θα δούμε ότι οι ανθρώπινοι κανόνες και ηθικές δεν σημαίνουν τίποτα γι'αυτή. Τώρα κάποιος που θα εναρμονιστεί με αυτή, τότε πολύ απλά θα αποβάλει κάθε ανθρώπινο και ηθικό νόμο. Εάν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ ανθρώπινης ηθικής και ατραπού, τότε αυτή θα είναι αντιστρόφως ανάλογη, δηλαδή όσο πιο πολύ προχωρεί κάποιος, τόσο πιο λίγη ανάγκη θα έχει γι'αυτούς τους ανθρώπινους κανόνες (που ας σημειώσουμε ότι μπορεί να διαφέρουν δραματικά απο εποχή σε εποχή, αλλά και απο τόπο σε τόπο). Τώρα η φύση έχει τους δικούς της και η απόδειξη ότι λειτουργούν είναι η ίδια η ύπαρξη μας, εμάς και όλων των άλλων οργανισμών (ναι υπάρχουν και τέτοιοι  ). Η φύση δεν έχει "πρέπει" και "δεν πρέπει", είναι αυτό που είναι, είτε μας αρέσει, είτε όχι.

Τώρα αν το δούμε απο κοινωνικής πλευράς θα δούμε ότι εφόσον η κοινωνία δεν είναι τίποτα παραπάνω απο ένα συνοθύλευμα απο ανθρώπινους κανόνες, τότε είναι φυσικό κάποιος ο οποίος εναρμονίζεται με τη φύση, να βρίσκεται σε...δυσαρμονία με τη εκάστοτε κοινωνία και το τέλος ενός τέτοιου ανθρώπου όλοι το έχουμε δεί δια μέσου της ιστορίας, είτε αυτός ήταν Χριστός ή Σωκράτης.

[Κανένας]

Παρατηρώντας τώρα τη φύση θα δούμε ότι οι ανθρώπινοι κανόνες και ηθικές δεν σημαίνουν τίποτα γι'αυτή. Τώρα κάποιος που θα εναρμονιστεί με αυτή, τότε πολύ απλά θα αποβάλει κάθε ανθρώπινο και ηθικό νόμο.

Η φύση είναι ο μεγάλος δάσκαλος.  Παρατηρώντας την μαθαίνουμε.  Αν κάποιος ανθρώπινος ηθικός κανόνας έρχεται αντίθετος με τη λειτουργία της φύσης, τότε θα έλεγα αβίαστα ότι ο ανθρώπινος κανόνας είναι λάθος.  Οι εσωτεριστικοί όμως κανόνες θα περίμενα να είναι αποτέλεσμα μελέτης της φύσης, άρα και σύμφωνοι με αυτήν.

[Trithemius]

Εγώ θέλω να πω πως η κοινωνική μας ζωή, που φυσικά σχετίζεται με την τήρηση συγκεκριμένων κανόνων ηθικής, αποτελεί μία ικανή και αναγκαία συνθήκη, ώστε ο ενδιαφερόμενος να προχωρήσει, να εξελίξει τη συνειδητότητά του και να εξερευνήσει τη δομή του σύμπαντος, της φύσης.

Σαφώς και η φύση δεν γνωρίζει από "πρέπει" και "δεν πρέπει". Επίσης πρέπει να κατανοήσουμε πως η φύση ποτέ δεν κάνει λάθη. Αυτά είναι ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις στην ερμηνεία της φύσης.

Η φύση απλώς υπάρχει, γεννά και εξελίσσεται. Μέσα από αυτή την κατανόηση αναγνωρίζουμε πως στη φύση δεν υπάρχουν κανόνες ηθικής, δεν υπάρχει ηθικό και ανήθικο, σωστό και λάθος, φύσει και παρά-φύσει, υπάρχει μόνον μία κατάσταση του τύπου "nunc stans", ένα Αιώνιο Τώρα!

[El Morya]

Η φύση απλώς υπάρχει, γεννά και εξελίσσεται. Μέσα από αυτή την κατανόηση αναγνωρίζουμε πως στη φύση δεν υπάρχουν κανόνες ηθικής, δεν υπάρχει ηθικό και ανήθικο, σωστό και λάθος, φύσει και παρά-φύσει, υπάρχει μόνον μία κατάσταση του τύπου "nunc stans", ένα Αιώνιο Τώρα!

Trithemius με εκπλήσσεις ευχάριστα 

[Avaris]

Η φύση "γεννάει" αδύναμα, ασθενικά παιδιά και μαζί γεννάει τον θάνατό τους εξαιτίας αυτής ακριβώς της αδυναμίας τους.

Στο χέρι του ανθρώπου είναι όμως εαν θα ακολουθήσει το παράδειγμα της φύσης και θα δημιουργήσει Καιάδες ή εαν θα πάει "κόντρα" στην απάνθρωπη φύση και θα δημιουργήσει συστήματα φροντίδας αυτών των πιο ασθενικών πλασμάτων.

Το ότι η Φύση είναι απάνθρωπη δεν νομιμοποιεί τον σκεπτόμενο, πολιτισμένο, ανώτερο άνθρωπο να αναλαμβάνει εξίσου απάνθρωπη δράση.

Έργο του είναι να "εξευγενίζει" και να προσφέρει "θετικό έργο" και όχι να μιμείται την φύση στην καταστροφική της μανία κρυβόμενος πίσω απο το άλλοθι της δήθεν Σοφίας της.

Σοφή μπορεί να είναι σε πολλά.

Αλλά όχι apriori στα πάντα.

Για ψάξτε καλά στον οργανισμό σας και σκεφτείτε όλοι πόσες ασθένειες θα σας είχαν σκοτώσει εαν ο άνθρωπος δεν αποφάσιζε να πάει κόντρα στην φύση και να ανακαλύψει θεραπείες ασθενειών που κάποτε αποτελούσαν αιτία θανατηφόρας πτώσης στον Καιάδα.

[Κανένας]

Πολύ ενδιαφέρον Avaris.

Στο χέρι του ανθρώπου είναι όμως εαν θα ακολουθήσει το παράδειγμα της φύσης και θα δημιουργήσει Καιάδες ή εαν θα πάει "κόντρα" στην απάνθρωπη φύση και θα δημιουργήσει συστήματα φροντίδας αυτών των πιο ασθενικών πλασμάτων.

Μα γιατί ο Καιάδας είναι "κατά φύση" ενώ η φροντίδα είναι "παρά φύση"? 

Ο Καιάδας είναι τεχνιτός θάνατος, άρα "παρά φύση".  Η φροντίδα με φυσικούς τρόπους (αγάπη, υγιηνή διατροφή, φυσικές μεθόδους υεραπείας) είναι "κατά φύση".  Ο άνθρωπος δεν αποτελείται μόνο από σώμα.  Το πιο σημαντικό του στοιχείο είναι το πνεύμα.  Το να δίνεις ίσες ευκαιρίες και να επιτρέπεις ένα ελατωματικό σώμα αλλά με εξαιρετικό πνεύμα να διαπρέψει, θεωρώ "κατά φύση".

Για ψάξτε καλά στον οργανισμό σας και σκεφτείτε όλοι πόσες ασθένειες θα σας είχαν σκοτώσει εαν ο άνθρωπος δεν αποφάσιζε να πάει κόντρα στην φύση και να ανακαλύψει θεραπείες ασθενειών που κάποτε αποτελούσαν αιτία θανατηφόρας πτώσης στον Καιάδα.

Το να χτίζω σπίτι για να προστατευτώ από τη μανία της φύσης είναι "παρά φύση"?  Δηλαδή τι? Να κυκλοφορούμε γυμνοί?  Αν φοραμε ρούχα είμαστε "παρά φυση"?  Από κάποια οπτική γωνία ίσως. 

Εγώ θεωρώ ότι όταν χρησιμοποιούμε τη φύση σα σύμαχο και βρίσκουμε λύσεις που δεν την καταστρέφουμε, είμαστε "κατά φύση".  Πχ οικολογικές καλιέργιες, λύσεις φιλικές προς το περιβάλον, ολιστικές θεραπείες και όχι κορτιζόνες με πάμπολες παρενέργειες. 

[Trithemius]

Χμμ, παρά φύση, κατά φύση, καιάδας, μέθοδοι βελτίωσης του ανθρώπινου οργανισμού...

Μήπως μιλάτε για κεκρυμμένη ευγονική;

Η όλη ουσία είναι να αναλακύψουμε και να κατανοήσουμε τις οδούς εκείνες που δεν σχετίζονται με μια πορεία "ενάντια" στη φύση αλλά με μια πορεία εύρεσης μεθόδων ήρεμης και γόνιμης-παραγωγικής ζωής, ακόμη και υπό συνθήκες που φαινομενικά δεν προσφέρουν τίποτε στην εξέλιξή μας.

Θεωρώ πως τίποτε στη ζωή δεν είναι άχρηστο. Ότι είναι άχρηστο, δεν υπάρχει. Ακόμη και αυτά τα "αδύναμα" παιδιά που αναφέρει ο Avaris, αν και θεωρητικά δεν έχουν ελπίδες εξέλιξης, μπορεί να γίνουν άριστες αιτίες της προσωπικής εξέλιξης κάποιων άλλων ανθρώπων! Ας μη συνδέουμε λοιπόν την φαινομενικά υποτελή προσωπικότητα κάποιου αποκλειστικά με κάτι το άχρηστο. Ακόμη και ο πιο νοητικά υστερημένος άνθρωπος (κυριολεκτικά και μεταφορικά), μπορεί να μετατραπεί σε έναν πολύ σημαντικό δάσκαλο για κάποιους άλλους. Πως; Με την παρατήρησή του και μόνον! Είμαστε εξοικειωμένοι με τα "δεδομένα" της ζωής μας. Επειδή όμως τίποτα δεν μας χαρίζεται και τίποτα δεν είναι δεδομένο, καλό είναι να μην φτάνουμε στην κατανόηση της αξίας κάποιου αγαθού μέσω της απώλειας αυτού...

Σαφώς και είναι στη φύση μας να ψάχνουμε τρόπους και μεθόδους εξέλιξης, τόσο σε βιοποριστικό, όσο και σε πνευματικό επίπεδο. Όμως, αν προσεγγίσουμε τον μακρόκοσμο με ανθρωπομορφικά δεδομένα (σοφία ή μη, καταστροφικό έργο, καιάδας κλπ) και κατανοήσουμε το πως λειτουργεί ο μακρόκοσμος, τότε και μόνον τότε θα μάθουμε να ζούμε αρμονικά με αυτόν. Τελικό αποτέλεσμα; Η έμπρακτη θεουργία, η επιτυχής αναγνώριση και κατανόηση των δομών του σύμπαντος και του ρόλου μας μέσα σε αυτό.

Το να προσπαθούμε συνεχώς να πηγαίνουμε κόντρα στα δεδομένα της φύσης, δεν θεωρώ πως είναι η σωστή κίνηση. Δεν είναι σοφό να προσαρμόζουμε τη φύση στα δικά μας δεδομένα (αλήθεια με τι ISO κρίνουμε πως εμείς κινούμαστε σωστά;). Σοφό είναι το να ανακαλύπτουμε συνεχώς ολοένα και περισσότερα χαρακτηριστικά, ιδιότητες και νόμους της φύσης, να τα κατανοούμε, να γίνονται κτήμα μας, άρα να γινόμαστε εμείς φορείς της γνώσης του σύμπαντος.

Τελικό αποτέλεσμα; Ολοκληρώνεται η αποστολή μας, οι τρόποι αρμονικής συνύπαρξης με τους γύρω μας και το σύμπαν έχουν βρεθεί. Φυσικά, μιλάμε για μια μακραίωνη και επίπονη διαδικασία, γιατί μιλάμε για την απόλυτη αποστολή.

Ας δούμε λοιπόν τη φύση όπως έχει, ας μάθουμε να σκεφτόμαστε και να δρούμε με κάπως λιγότερα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά και περισσότερο με "θεϊκά" και σύντομα θα βρούμε την αρμονία που χρειαζόμαστε. Αν η φύση σε κάποιες εκφάνσεις της δείχνει απάνθρωπη, ταυτόχρονα, κάπου αλλού μας δείχνει τη σοφία και το μεγαλείο της. Αν θέλουμε να μιλάμε για ολοκληρωμένη εικόνα της φύσης, πρέπει να αποδεχτούμε την οπτική του Εν το Παν. Αλλιώς μιλάμε για μη ολοκληρωμένη αντίληψη της φύσης...

Γνώμη μου