Εαρινή ισημερία και το πέρασμα στην Άνοιξη...

[Trithemius]

Αν και επίσημα η 21^η Μαρτίου έχει οριστεί ως η ημέρα της εαρινής ισημερίας (ίση διάρκεια μέρας και νύχτας), φέτος η εαρινή ισημερία συνέβη στις 20 Μαρτίου, 05:48 (με την αναγκαία ημερολογιακή απόκλιση, όπως κάθε χρόνο).

Πλέον βαδίζουμε τις πρώτες ώρες της άνοιξης και αυτό που θέλω να υπογραμμίσω είναι ο συμβολισμός αυτού του "περάσματος" από τον χειμώνα στην άνοιξη. Βλέπουμε πως κι εδώ ισχύει το "όπως επάνω (μακροκοσμικά), έτσι και κάτω (μικροκοσμικά)". Στον πλανήτη μας, η εναλλαγή των εποχών είναι απολύτως αναγκαία για την ομαλή πορεία των λειτουργιών όλου του οικοσυστήματος, κάτι το οποίο εμπεριέχει περιόδους "θανάτου" αλλά και επαναγέννησης. Έτσι ακριβώς και στον άνθρωπο, η εναλλαγή ή αν θέλετε, η έκθεση του ανθρώπου σε καταστάσεις πότε δύσκολες και πότε ευχάριστες, είναι απαραίτητη προς την επιτέλεση των απαραίτητων "εργασιών" της πορείας του προς μια ανώτερη πνευματικότητα.

Πολλές φορές μου έρχεται στο νου η παρατήρηση της νύμφης που καταλήγει να γίνει πεταλούδα και σε αυτό το γεγονός, όπως είναι γνωστό, αν κάποιος ανοίξει το κουκούλι όπου βρίσκεται η νύμφη, τότε είναι πολύ πιθανό να προκαλέσουμε τον θάνατό της γιατί δεν την αφήσαμε να "παλέψει" για τη ζωή της, έτσι ώστε να αποκτήσει τα απαραίτητα εφόδια για να επιβιώσει από μόνη της.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο, όπου παρατηρούμε πως όταν σε κάποιο άτομο παρέχονται όλες οι ευκολίες της ζωής και δεν χρειάζεται να παλέψει και να αγωνιστεί για τίποτε στη ζωή του, καταλήγει-καταντά να είναι μονίμως εξαρτημένος από τρίτους και στο τέλος να εκφυλίζεται ως ατομικότητα λόγω της απουσίας της προσωπικής πάλης και τριβής με διάφορα θέματα της καθημερινότητας αλλά και της βαθιάς ενδοσκόπησης.

Στη Φύση τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, ούτε υπάρχει κάτι άχρηστο για εμάς. Έτσι λοιπόν, ας μεταφέρουμε κι ας επεξεργαστούμε ο καθένας για την ατομικότητά του το μήνυμα της εαρινής ισημερίας, μίας κατάστασης ισορροπίας μεταξύ δυσκολιών και ευκολιών, μίας κατάστασης που "εγκυμονεί" τόσο τη φυσική, όσο και την πνευματική αναγέννηση και ανάταση.

Εισερχόμαστε στην περίοδο της φυσικής ανθοφορίας και αυτή είναι μια άριστη ευκαιρία να αναλογιστούμε και να προσδιορίσουμε το μέγεθος και την ποιότητα της δικής μας πνευματικής ανθοφορίας. Είναι η περίοδος που το πνεύμα μας, μετά από μία περίοδο εσωτερικής πάλης και τριβής με τις πολλές δυσκολίες της ζωής και των πνευματικών ενδοσκοπήσεων, τελικά γεννά, παράγει ιδέες και ελπίδες, μία περίοδος που ταυτίζεται απόλυτα με τον Ροδοσταυρικό συμβολισμό του Ρόδου (πνευματικότητα) που ανθίζει μέσω της θυσίας της "σταύρωσης" (Σταυρός), της τριβής δηλαδή με τις δυσκολίες της ζωής αλλά και των πνευματικών επιλογών μας που μας οδηγούν στην πνευματική εξέλιξη.

Καλή Άνοιξη λοιπόν σε όλους σας, μακροκοσμικά και μικροκοσμικά

[suida]

                 
                       ΠΕΤΑΞΕ     Η    ΕΝΝΟΙΑ     ΑΠΟ  ΤΟ   ΝΟΥ   
                       ΚΑΙ     Η    Α Ν Ο Ι Ξ Η     ΑΠΟ    ΤΗΝ   Κ Α Ρ Δ Ι Α ....
                       ΚΑΙ    Η    Υ Π Ο Μ Ο Ν Η      ΕΜΑΡΜΑΡΩΣΕ    ΣΤΑ    ΣΤΗΘΗ  ΜΟΥ   ΒΑΡΙΑ...

                      ΜΕΣ    ΤΗΝ    ΤΑΒΕΡΝΑ   ΟΛΗΜΕΡΙΣ ...
                      ΜΕ   ΤΟ   ΠΟΤΗΡΙ   ΕΜΠΡΟΣ  ΜΟΥ...
                      ΚΑΚΙΣΤΑ    ΚΙ'   ΑΝΩΦΕΛΑ   ΤΗ   ΛΗΣΜΟΝΙΑ   Ζ Η Τ Ω ...

                      ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ     ΚΑΠΕΛΑ   ΚΑΙ   Κ Λ Ε Φ Τ Η    ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΗ...
                      ΤΙ   ΤΟ    ΝΕΡΩΝΕΙΣ    ΤΟ   Κ Ρ Α Σ Ι ....
                      ΚΑΙ    Π Ι Ν Ω    ΑΠΟ  ΤΟ   Ξ Α Ν Θ Ο ...
                      ΚΑΙ    Π Ι Ν Ω    ΑΠΟ  ΤΟ   ΚΟΚΚΙΝΟ...
                      ΚΑΙ   Π Ι Ν Ω     ΑΠΟ  ΤΟ   ΓΙΟΜΑΤΑΡΙ...
                      ΚΙ"   ΑΠΟ   ΤΟ   Σ Ω Σ Μ Α     Π Ι Ν Ω     ΚΑΙ   ΔΕ   Μ Ε Θ Ω ...!!!

                      ΔΕΝ    ΗΡΘΑ    ΓΙΑ   ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ    ΟΥΤΕ   ΓΙΑ   Π Α Ν Η Γ Υ Ρ Ι ....
                      ΤΟΥΤΗ    ΤΗΝ    Α Ν Ο Ι Ξ Η ....ΠΟΥ    ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ    Η   Φ Υ Σ Η ....

                      ΚΙ"    Ο    ΚΑΠΕΛΑΣ     ΓΕΜΙΖΟΝΤΑΣ    ΜΟΥ   ΠΑΛΙ   ΤΟ   ΠΟΤΗΡΙ....
                      ΜΕ    ΘΛΙΒΕΡΟ    ΠΕΡΙΓΕΛΟ    ΣΤΑ    Λ Ο Γ Ι Α    μου    α π α ν τ α ....

                      τι    φταιω   Ε Γ Ω   αν   τα   Δ Α Κ Ρ Υ Α ,  που   απελπισμενος   Χ Υ Ν Ε Ι Σ ....
                      πεφτουν    μες   το   ποτηρι   σου,   σταλαγματιες    Θ Ο Λ Ε Σ ...
                      και     το    νερωνουν   το   Κ Ρ Α Σ Ι   κι    αδυνατο   το   π ι ν ε ι ς...!!!

                     ΤΙ    ΦΤΑΙΩ   ΕΓΩ   ΚΙ   ΑΝ   ΔΕΝ   ΜΕΘΑΣ...
                      ΤΙ   ΦΤΑΙΩ   ΕΓΩ    ΚΙ  ΑΝ   Κ Λ Α Ι Σ ...!!!

                     Ο,ΤΙ   κι   αν   Ε Ι Χ Α    το   χ α σ α....
                     τ ι π ο τ ε     δεν   μου   α π ε μ ε ι ν ε ....
                     Π Ε Τ Α Ξ Ε     η   εννοια   απο   το   Ν Ο Υ ...
                     ΚΙ   η   ελπιδα   απο  την   Κ Α Ρ Δ Ι Α   ΜΟΥ....
                     ΚΙ  η   Υ Π Ο Μ Ο Ν Η     εμαρμαρωσε    στα   στηθη   μου   β α ρ ι α ....