Τώρα που ηρέμησα από το βίντεο, να απαντήσω στον φίλο Κανένα:
Αν και λόγω επαγγέλματος εμπλέκομαι άμεσα στο ζήτημα (ευτυχώς όχι στο συγκεκριμένο στάδιο), ήθελα να πω πως μέχρι κι εδώ φαίνεται πως όντως έχει εφαρμογή αυτό που ονομάζουμε "coincidentia oppositorum", την ένωση των αντιθέτων δηλαδή, μία συνθήκη που θα μας δώσει για άλλη μια φορά (αν και έντονα σοκαριστική) την ευκαιρία να αντιληφθούμε την άλλη πλευρά ενός κόσμου που μας αγγίζει ευχάριστα.
Από τη μία πλευρά η συνείδησή μας "γονατίζει" μπροστά στα σφαγεία, τον πόνο των ζώων που θανατώνονται φρικτά, το πονεμένο και γεμάτο ερωτηματικά βλέμμα του γδαρμένου (εν ζωή!) ζώου που μας κοιτά, την αρρωστημένη ηδονή του υπαλλήλου του σφαγείου, την έκρηξη οργής του βασανισμένου ελέφαντα και τόσα άλλα που σου προκαλούν αηδία και προτιμάς να μη ζεις για να μην τα βλέπεις.
Κι όμως, από την άλλη πλευρά βρίσκονται τα πορφυρά ηλιοβασιλέμματα του καλοκαιριού, ένα στοργικό χάδι της μητέρας στο παιδί της, ένα απαλό φιλί των ερωτευμένων, το δάκρυ του παππού όταν βλέπει το εγγόνι του να παίζει, το άρωμα των λουλουδιών της άνοιξης, την ήσυχη φθινοπωρινή βροχή που ζωντανεύει το χώμα, το χιόνι που απαλό σαν χνούδι μας χαϊδεύει το πρόσωπο και τόσα άλλα, τόσες πολλές μικρές αλλά πολύτιμες στιγμές για τις οποίες λες πως αξίζει να ζεις...
Κατανοούμε λοιπόν πως σε αυτή τη μαγεία που ζούμε, είναι αναγκαίο να γνωρίσουμε όχι μόνον την όμορφη κι ευχάριστη πλευρά της ζωής αλλά και την άσχημη, την αποτρόπαια, εκείνη που μας κάνει να αναρωτιώμαστε αν τελικά γεννηθήκαμε άνθρωποι "κατά βάσιν καλοί" ή αν είμαστε τελικά κάποιο ανθρωπόμορφο τέρας που ηδονίζεται με τον πόνο του άλλου.
Είναι ο νόμος της Φύσης αυτό το δίπολο. Για να αποδόσεις σεβασμό και να αναγνωρίσεις την αξία ενός ηλιοβασιλέμματος, πρέπει ίσως να χάσεις το ένα σου μάτι. Μόνον από τον προσδιορισμό του αντίθετου μπορούμε να κατανοήσουμε την αξία αυτού στο οποίο εστιάζουμε την προσοχή μας και συνήθως η αξία αυτού αναγνωρίζεται αμέσως μετά την απώλειά του...
Τι μας διδάσκει λοιπόν αυτό το πραγματικά μυητικό βίντεο; Κατά τη γνώμη μου μας επαναφέρει στο στόχο μας, στην επιδίωξη του καλού και του αγαθού, σε αυτό που δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις πολύ για να το ζήσεις αλλά που και που πρέπει να το χάσεις για να το ξαναθυμηθείς. Ο κόσμος μας είναι ένας κόσμος αντιθέτων, γι' αυτό και είναι ισορροπημένος. Ας εργαστούμε λοιπόν πάνω σε θετικές, αγαθές και καλοπροαίρετες πράξεις και σκέψεις γιατί οι αντίθετές τους είναι πάντα στο προσκήνιο. Σε όλα αυτά, ο εσωτερισμός είναι το μέσο, το εργαλείο που θα μας βοηθήσει να κάνουμε πράξη την ευχή. Άλλοτε μέσα από διαδικασίες αυτογνωσίας, άλλοτε μέσα από επαφές με τα θαυμαστά του κόσμου μας και άλλοτε με ένα στήριγμα στις αποτυχημένες προσπάθειές μας. Αν μη τι άλλο, ο εσωτερισμός είναι συνδεδεμένος με την πράξη, με την εγρήγορση και με τη φωτισμένη κρίση. Επομένως, αποτελεί το ιδανικό εργαλείο για να καλλιεργήσουμε τον σπόρο της πνευματικής μας εξέλιξης.
Το βίντεο μπορεί να είναι αποτρόπαιο, πλην όμως είναι εξαιρετικά χρήσιμο στην εξελικτική μας πορεία. Όπως παντού, έτσι κι εδώ, τίποτα δεν είναι άχρηστο, γιατί ό,τι είναι άχρηστο δεν μπορεί να υπάρχει...
