Κάτω απ' το μαξιλάρι - Θανάσης Παπακωνσταντίνου

[giannis9]

Κάτω απ' το μαξιλάρι - Θανάσης Παπακωνσταντίνου

http://www.youtube.com/watch?v=9aREsuNoyN4&feature=related

Κάτω απ' το μαξιλάρι
είναι ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν
οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Παλεύουν κάθε βράδυ
με τα κιούγκια στο σκοτάδι
να φτάσουν στα ψηλά
πλάι στο μαχαραγιά.

Να σου μιλάν στον ύπνο,
να σε μπάζουνε σε κήπο
με μ' Αϊ-Γιάννη και λωτούς
με χειμωνανθούς.

Κι όταν σ' αναταράσσει
για τα σκάρτα που 'χεις πράξει
κύμα φαρμακερό,
να σου δίνουν φυλαχτό.

Χαϊμαλί από μετάξι,
που 'χουν μέσα του φυλάξει
άχυρο απ' τη γη
που 'χει μείνει απάτητη.

Έρχονται και σε μένα
πρόσωπα λησμονημένα,
άδεια και χλωμά
από πριν κι από μετά.

Μου κρατάν το χέρι
στο ταξίδι, στο καρτέρι
στον ύπνο τον βαθύ.
Είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Μέσα στο πηγάδι
κάτω απ' το μαξιλάρι
ρίχνονται οι ψυχές
Ήλιε μου τώρα βγες!

[Rose]

Όνειρο, Θανάσης Παπακωνσταντίνου [original studio version]
http://www.youtube.com/watch?v=8OvhgSDwQJc&feature=related

Τράβηξα δειλά-δειλά
της κερκόπορτας το σύρτη
και πήραν φωτιά τα μάτια μου
μάγκα μου απ' όσα είδα.

Πολιτεία απέραντη
από γυαλί και κεχριμπάρι,
τα χρώματα της ίριδας
της έπλεκαν στεφάνι.

Στα στενά της σέρνονταν
άγιοι σκοτεινοί κι αγύρτες
και στο λιμάνι αθίγγανοι
μοιρίζανε παλάμες.

Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Tζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε.

Κι έτσι όπως χάζευα
ντερβισάδες, μπεκτασήδες,
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω.

Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τί ξεφτίλα
να σου χαλάνε το όνειρο
και συ να τους αφήνεις.

Πίσω ξαναγύρισα
χίλια εννιακόσια ενενήντα,
με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου.