Αν υπήρχε όντως μία Ιστορικη προσωπικότητα ως Ιησούς της Βίβλου, θα πρέπει να ήταν ψυχασθενής, αλλά προφανώς, είναι συνοθύλευμα από διαφορετικά κείμενα και ιστορίες της εποχής, και γι' αυτό το λόγο εκφράζουν διαφορετικές απόψεις, και θέσεις.
‘Ενας άλλος λόγος που αναπτύσσεται η ψύχωση στον Ιουδαιοχριστιανισμό και σε κάθε θρησκεία ειδώλων θεοτήτων, είναι πως δημιουργεί την ψευδαίσθηση στον ενασχολούμενο πως επικοινωνεί με έναν ανύπαρκτο ον (δαίμονα, πνεύμα), που ονομάζει Κύριο ή Θεό, και φτάνει μέχρι το στάδιο της σχιζοφρένειας, να βλέπει και να ακούει τον Ιησού, κάποιον άγιο, ή ακόμα και Σατανά, ή κακούς δαίμονες κτλ.
Σε αυτό το σημείο παρατηρείται η κοινή σχιζοφρενική κατάσταση, όπως και σε άλλους ασθενείς, που ακούνε ή βλέπουν πράγματα που είναι καθαρά και μόνο μέσα στον μυαλό τους. Συνήθως αυτές οι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ οντότητες τους τυρανούν, αν είναι δαίμονες, ή τους δίνουν φανταστικά δώρα ή ιδιότητες, τους υπόσχονται μία προστασία, και αισθάνονται πως μεσολαβούν είτε για καλό είτε για κακό προς άλλους όπως τα τζίνι.
Η επικινδυνότητα της ψύχωσης να καταλήξει σε εγκληματικότητα, είναι όταν αυτές οι φανταστικές οντότητες τους δίνουν εντολές, να κάνουν κακό σε άλλους, ή στον εαυτό τους, που μπορεί να καταλήξει μέχρι και σε αφαίρεση ζωής.
‘Ετσι λοιπόν, τα διαχρονικά εγκλήματα του χριστιανισμού είναι παντελώς δικαιολογημένα, μια και γινόταν από χριστιανούς ψυχασθενείς, που ταύτιζαν τον εαυτό τους με τους «χαρακτήρες» της βίβλου.
Πολλοί μοναχοί, κληρικοί, και πιστοί, έχουν περάσει μία ζωή σε κόλαση, καθώς στα ψυχωσικά τους παραληρήματα δεχόταν επιθέσεις από κακοδαίμονες, ή τον Σατανά, ή ακόμα έφεραν τέρμα στην ζωή τους, όπως μαρτυρούν τα κείμενα τους, οι πράξεις τους, αλλά και άλλοι μάρτυρες.
Το ερώτημα όμως είναι, πως είχαν από την αρχή αυτή την προδιάθεση, ή την δημιουργεί εξ’ ολοκλήρου ο χριστιανισμός? Είναι αλήθεια πως κάποιοι συνάνθρωποί μας, είναι πιο ευαίσθητοι ψυχικά, αναλύουν τα γεγονότα της ζωής συναισθηματικά, και όχι νοητικά, και έτσι είναι πιο επιρρεπείς, σε ψυχικές ακρότητες.
Με άλλα λόγια, όπου υπάρχει μία προδιάθεση για ψυχική ασθένεια, ο χριστιανισμός την δυναμώνει, ενώ, όπου δεν υπάρχει, απλά δημιουργεί συνθήκες ανάπτυξής της, αλλοιώνοντας τους μηχανισμούς της λογικής.
Ειλικρινά δεν υπάρχει, τίποτα απολύτως, χρήσιμο1 σε αυτό το βιβλίο, να ακολουθήσει κανείς από πλευρά, χρηστότητας ή ηθικής, αλλά απεναντίας έχει δημιουργήσει και συνεχίζει να δημιουργεί απίστευτα πολλά προβλήματα.
Η μόνη χρησιμότητα της Βίβλου, είναι προς μελέτη, ενός Μυθιστορήματος, που έφερε στην ιστορία της Ανθρωπότητας, την μέγιστη κατάρα.
Στο όνομα του Προμηθέως Εωσφόρου, του Αυθεντικού Χριστικού Πνεύματος,
η Αλήθεια ας φανεί.
_________________________________
1 Η παγίδα «αγαπάτε αλλήλους», ας μην μας ξεγελά, γιατί αναφέρεται μόνο στα άτομα της σέκτας.
