« στις: Σεπτεμβρίου 26, 2009, 18:59:58 »
http://www.actionnemesis.com/v2/index.php?option=com_content&task=view&id=583&Itemid=53Αν και βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών εξακολουθούν να υφίστανται, παραβιάζοντας τις αρχές των ίσων δικαιωμάτων και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η σωματική βία που οι άνδρες εφαρμόζουν στις συζύγους τους φτάνει (όχι σπάνια) μέχρι τον βιασμό και τη σεξουαλική κακοποίηση και σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και ως τον φόνο. Αυτή είναι μονάχα η μία πτυχή του προβλήματος. Η ψυχολογική ή η οικονομική βία και ο φόβος της αποκάλυψης ότι κάποια γυναίκα είναι θύμα κάποιας μορφής κακοποίησης από τον σύντροφό της, αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος.
Της Νατάσας Στάμου
«Η βία κατά των γυναικών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή πλούτου. Όσο συνεχίζεται, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη».
Κόφι Άναν, Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ
Η 25η Νοεμβρίου έφερε στο προσκήνιο τη βία λόγω φύλου και την παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων της γυναίκας. Πρόκειται για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, που είναι αφιερωμένη στις γυναίκες οι οποίες πέφτουν καθημερινά θύματα βίας από το κοινωνικό, οικογενειακό και επαγγελματικό τους περιβάλλον. Η καθιέρωση αυτής της ημέρας για τις γυναίκες από τον ΟΗΕ έρχεται να θυμίσει πως η βία μεταξύ των συντρόφων υπάρχει παντού –σε όλες τις κοινωνίες και τις χώρες, και στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα
Σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν ανά χώρα για κακοποιημένες γυναίκες, η Ελλάδα κατέχει την ενδέκατη θέση με ποσοστό περίπου 6% των γυναικών να ομολογούν πως έχουν υποστεί κάποιου είδους κακοποίηση. Στις πρώτες θέσεις βρίσκονται η Ιαπωνία (77%) και η Τουρκία (60%), ενώ στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μία στις πέντε γυναίκες υφίσταται, στη διάρκεια της ζωής της βιαιότητες που ασκούνται από τον σύζυγο ή τον σύντροφό της.
Η ενδοοικογενειακή βία είναι διαδεδομένη στην Ελλάδα, σε όλες τις κοινωνικές και εθνοτικές ομάδες. Ωστόσο, δεν υπάρχει ειδική νομοθεσία που να προστατεύει τις γυναίκες κατά της βίας στα σπίτια τους ή που να λαμβάνει υπόψη την ειδική σχέση και εξάρτηση που υπάρχουν ανάμεσα στο θύμα και στον δράστη. Επιπρόσθετα, το γεγονός ότι οι Αρχές βλέπουν την ενδοοικογενειακή βία σαν ιδιωτική υπόθεση έχει παίξει καθοριστικό ρόλο για το μεγάλο ποσοστό ατιμωρησίας που απολαμβάνουν οι δράστες τέτοιων πράξεων.
Είδη βίας κατά των γυναικών
Η βία κατά των γυναικών δυστυχώς παίρνει διάφορες μορφές, όπως:
- Βία μέσα στο σπίτι (ο ξυλοδαρμός των συζύγων είναι η πιο διαδεδομένη μορφή βίας)
- Βιασμός
- Εμπορία γυναικών και κοριτσιών, εξαναγκαστική πορνεία
- Βία σε περιόδους ενόπλων συγκρούσεων (όπως οι δολοφονίες, οι συστηματικοί βιασμοί, η σεξουαλική δουλεία και οι εξαναγκαστικές εγκυμοσύνες)
- Φόνοι τιμής
- Βία που σχετίζεται με την προίκα
- Θανάτωση θηλυκών βρεφών και επιλογή φύλου στα έμβρυα προς όφελος των αρσενικών βρεφών
- Ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων (σύμφωνα με το Ταμείο του ΟΗΕ για τον Πληθυσμό (UNFPA), υπολογίζεται ότι 85 ως 114 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια –οι περισσότερες από τις οποίες ζουν στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή και την Ασία– έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων) και άλλες επιβλαβείς πρακτικές και παραδόσεις.
Οφείλουμε ταυτόχρονα να υπογραμμίσουμε ότι η βία δεν είναι μόνο σωματική, αλλά και ψυχολογική πολλές φορές. Όταν, για παράδειγμα, ο σύντροφός της την ελέγχει ή κατακρίνει τις σχέσεις της με άλλους ανθρώπους, όταν την απομονώνει κοινωνικά από φίλους και συγγενείς, την υποτιμά συστηματικά, την εκβιάζει ή την εξευτελίζει, τότε παραβιάζει τις ατομικές της ελευθερίες.
Η οικονομική εξάρτηση από το συχνά αποκαλούμενο ως «ισχυρό φύλο» αποτελεί επίσης βίαιη πράξη. Όταν ο σύντροφος απαιτεί τον απόλυτο έλεγχο των εσόδων και των εξόδων της γυναίκας και της αφαιρεί το δικαίωμα να διαχειρίζεται μόνη της τον μισθό της ή το μερίδιο που της αναλογεί από τα έσοδα του σπιτιού, τότε η γυναίκα χάνει την αυτονομία της.
Η ψυχολογική ή η οικονομική βία δεν καταλήγουν πάντα και σε σωματική, που αποτελεί την πιο φανερή και πιο επικίνδυνη μορφή βίας, τόσο για τη σωματική ακεραιότητα όσο και για την ίδια τη ζωή των γυναικών που πέφτουν θύματά της. Το βέβαιον, πάντως, είναι πως μια σωματικά κακοποιημένη γυναίκα έχει σίγουρα κακοποιηθεί και ψυχολογικά.
Οι θύτες
Οι άνδρες που κακοποιούν τις γυναίκες τους ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα (με υπαρκτό το ενδεχόμενο εκείνοι που ανήκουν στα ανώτερα στρώματα να έχουν τρόπο να καλύπτονται και έτσι να μην καταγγέλλονται αυτά τα περιστατικά) και συχνά χρησιμοποιούν σαν πρόσχημα για την ανάρμοστη συμπεριφορά τους την κατανάλωση αλκοόλ ή ακόμα και παραισθησιογόνων ουσιών. Το ποτό ή τα ναρκωτικά προσφέρουν απλώς ένα καλό άλλοθι για να απαλλαγούν οι άνδρες από την ευθύνη τους.
Οι άνδρες που κακοποιούν τις συντρόφους τους συχνά έχουν πέσει κι οι ίδιοι θύματα κακοποίησης στην παιδική τους ηλικία ή έχουν υπάρξει μάρτυρες ως παιδιά της κακοποίησης της μητέρας τους από τον πατέρα τους. Αρκετά συχνά μάλιστα οι άνδρες αυτοί πάσχουν από διαταραχές της προσωπικότητας.
Ο Αλέν Λεγκράν, ψυχαναλυτής και υπεύθυνος έρευνας για τους θύτες, εξηγούσε στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» της 12ης Αυγούστου 2002 ότι «ο βίαιος άνδρας, ανεξάρτητα από το κοινωνικό ή πολιτιστικό επίπεδο, αισθάνεται ότι απειλείται. Σε μια συνηθισμένη κατάσταση σύγκρουσης, θα αισθανθεί ότι αμφισβητείται πλήρως. Θα αισθανθεί ότι απειλείται από το γεγονός ότι δεν ελέγχει πλέον τη γυναίκα και κακοποιώντας τη θα νιώσει ότι ανακτά τον έλεγχο. Σ' αυτό το είδος σχέσεων, η γυναίκα δεν είναι αντικείμενο του πόθου, αλλά αντικείμενο της ανάγκης. Ο άντρας πιστεύει ότι βρίσκεται σε μια κατάσταση επιβίωσης: ή εκείνη ή αυτός».
«Σπάστε τη σιωπή!»
Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, ο μεγαλύτερος εχθρός μιας γυναίκας που κακοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο δεν είναι ο σύντροφός της, ούτε καν τα ξύλα, τα εργαλεία και τα άλλα αντικείμενα που πολλοί μεταχειρίζονται για να την «υποτάξουν». Αδίσταχτοι εχθροί της είναι η ντροπή και ο φόβος για τις αντιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου.
Τα στερεότυπα προκύπτουν πολύ εύκολα και ανατρέπονται πολύ δύσκολα. Οι γυναίκες δυσκολεύονται να καταγγείλουν την κακοποίησή τους, γιατί υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας η προκατάληψη της γυναίκας που συνειδητά υφίσταται την κακοποίηση (συχνά ακούγεται η φράση «τα θέλει και τα παθαίνει!», σαν η βία να αποτελεί είδος απόλαυσης).
Πολλές είναι οι γυναίκες που παγιδεύονται στη σιωπή που καλύπτει τη βία μέσα στην οικογένεια και κατά συνέπεια κάνουν κακό στον ίδιο τους τον εαυτό. Παρουσιάζουν συχνά σοβαρές ψυχικές διαταραχές όπως μελαγχολία και κατάθλιψη, ενώ πολλές φορές πάλι η χρόνια ψυχολογική βία οδηγεί σε βαρύτατες σωματικές ασθένειες, όπως ο καρκίνος.
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να «βγουν» από τον φαύλο κύκλο της κακοποίησης και να ξαναπάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Ενδεικτικό είναι ότι στην τηλεφωνική γραμμή SOS «Δίπλα σου» για τα άτομα που πέφτουν θύματα κακοποίησης και η οποία λειτουργεί από το Δίκτυο της Ευρώπης (μη κερδοσκοπικό σωματείο), έχουν καλέσει για βοήθεια από τον Μάρτιο του 2003 μέχρι σήμερα περισσότερες από 600 γυναίκες απ’ όλη την Ελλάδα.
Η σιωπή λοιπόν αρχίζει να σπάει και είναι καιρός να πάψουμε όλοι να ανεχόμαστε την άσκηση βίας σε βάρος των γυναικών. «Η ΑΝΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ», άλλωστε, όπως σωστά τονίζει η Γενική Γραμματεία για θέματα Ισότητας του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης!
Πού μπορούν να απευθυνθούν τα θύματα
Χρήσιμες Ιστοσελίδες:
Γενική Γραμματεία Ισότητας (www.isotita.gr)
Κέντρο Ερευνών για θέματα Ισότητας (Κ.Ε.Θ.Ι.) (www.kethi.gr)
« Τελευταία τροποποίηση: Οκτωβρίου 02, 2009, 16:36:18 από Rose »
Καταγράφηκε
