Νους Υγιής εν Σώματι υγιεί

[Avaris]

Αυτό ειλικρινά δυσκολεύομαι να το πολυκατανοήσω....

Δηλαδή,

Ένας παχύσαρκος άνθρωπος έχει νοσηρό νου?

Ένας άνθρωπος που έχει πάνω του διάφορες ασθένειες, έχει νοσηρό νου?


Εν κατακλείδι,

οι μή έχοντες υγιές σώμα,

είναι a priori αδύνατον να έχουν υγιή νου?


Με όλα όσα "δυσάρεστα" για την "Εσωτερική τους Εξέλιξη" συνεπάγεται τούτο φυσικά!!!!

[Κανένας]

Ένας παχύσαρκος άνθρωπος, αν είναι προσωπική του επιλογή να είναι παχύσαρκος έχει καλώς.  Αν όμως τον ενοχλεί, προσπαθεί να αδυνατίσει και δε μπορεί κτλ, τότε έχει πρόβλημα.  Στο μυαλό.

Το ίδιο και με τις ασθένειες.  Προκαλούνται από υπάρχοντα ψυχικά προβλήματα.  Άρα πρόβλημα στο νου.

Ένας άνθρωπος που ταλαιπωρείται από ασθένειες, τον απασχολούνε άμεσα και είναι δύσκολο να ασχοληθεί με την πνευματική του ανάπτυξη.  Άλλωστε οι ίδιες οι ασθένειες είναι σημάδια από τα ψυχολογικά προβλήματα που πρέπει να επιλύσει άμεσα.  Πως να προχωρήσει αν δεν ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτές?

οι μή έχοντες υγιές σώμα,

είναι a priori αδύνατον να έχουν υγιή νου?

Δεν υπάρχει απόλυτα υγιές σώμα και απόλυτα υγιής νους.  Όσο πιο υγιές είναι το ένα, τόσο υπάρχουν οι προϋποθέσεις να είναι και το άλλο υγιές.  Όταν το ένα αρρωσταίνει, γίνεται τροχοπέδη για το άλλο.

Πρόσφατα αρρώστησα (κρυολόγησα).  Σαν αποτέλεσμα ένιωσα τις ψυχικές μου δυνάμεις να μειώνονται.  Είχα λιγότερη αυτοπεποίθηση και λιγότερη αισιοδοξία.

Θυμάμαι πολύ καλά κάποτε που μου συνέβη μία μεγάλη αναποδιά.  Έπεσα πολύ ψυχολογικά και στο τέλος κρυολόγησα.

Πολύ παλιά μου είχε συμβεί κάτι πολύ ευχάριστο.  Πετούσα στα σύννεφα.  Πήγα μετά στο γυμναστήριο και είχα τέτοια σωματική ευεξία που έκανα ρεκόρ σε κάποια επίδοση.

[Eleni]

Νομίζω οτι ο έλεγχος της ύλης απο τον νου είναι και το δυσκολότερο έργο μας.
Κατά την γνώμη μου ένας κάποιος βαθμός ελέγχου της σκέψης και του συναισθήματος μπορεί να γίνει έστω με αντικατάσταση, αλλά η ύλη και οι καθαρά δικές της επιθυμίες είναι πολύ δύσκολο να χαλιναγωγηθούν.

Λέμε οτι ένας άνθρωπος ''ολόκληρος'' και ''υγιής'' απο κάθε άποψη θα πρέπει να έχει μέτρο, άρα θα βρίσκεται σε αρμονία και το υλικό και το ψυχικό του σώμα. Αν θεωρήσουμε τις αρρώστιες, η ένα διαταραγμένο ψυχισμό σαν δυσαρμονία η παραβίαση του μέτρου, φαίνεται γιατί υπάρχει αυτή η αντίληψη.

[Avaris]

author=Κανένας link=topic=162.msg1410#msg1410 date=1180464094]

Ένας άνθρωπος που ταλαιπωρείται από ασθένειες, τον απασχολούνε άμεσα και είναι δύσκολο να ασχοληθεί με την πνευματική του ανάπτυξη.

  Άλλωστε οι ίδιες οι ασθένειες είναι σημάδια από τα ψυχολογικά προβλήματα που πρέπει να επιλύσει άμεσα.

  Πως να προχωρήσει αν δεν ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτές?

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ....

Η "Οδύνη" της Ασθένειας είναι το κίνητρο για να ψάξει τις "ψυχοπνευματικές αιτίες των ασθενειών" μέσα του....

Είναι το "κίνητρο" για μια πιο "Εσωτερική" , πιο "Πνευματική ζωή".....για να μπορέσει και να τις "θεραπεύσει"

(ψυχοπνευματικά) αλλά και για να βρει γαλήνη σε μια πιο "πνευματική θεώρηση των πραγμάτων"....


Ως εκ τούτου, είναι ένα σχολείο Εσωτερικής Ανάπτυξης οι "σωματικές κακοδαιμονίες".....


Απο που κι ως που λοιπόν θεωρούνται ως "μείον"?

[Κανένας]

Η "Οδύνη" της Ασθένειας είναι το κίνητρο για να ψάξει τις "ψυχοπνευματικές αιτίες των ασθενειών" μέσα του....

Είναι το "κίνητρο" για μια πιο "Εσωτερική" , πιο "Πνευματική ζωή".....για να μπορέσει και να τις "θεραπεύσει" (ψυχοπνευματικά) αλλά και για να βρει γαλήνη σε μια πιο "πνευματική θεώρηση των πραγμάτων"....

Ως εκ τούτου, είναι ένα σχολείο Εσωτερικής Ανάπτυξης οι "σωματικές κακοδαιμονίες".....

Συμφωνώ απόλυτα.  Αυτό άλλωστε εννοούσα όταν είπα «οι ίδιες οι ασθένειες είναι σημάδια από τα ψυχολογικά προβλήματα που πρέπει να επιλύσει άμεσα.  Πως να προχωρήσει αν δεν ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτές?». 

Οι ασθένειες λοιπόν μπορεί να λειτουργήσουνε σαν κίνητρο να ασχοληθεί με τον εσωτερισμό.  Δεν είναι όμως απαραίτητες, δεν είναι το μοναδικό κίνητρο.  Δεν τις θεωρώ δηλαδή πλεονέκτημα.  Αν επιλύσει τα προβλήματα των ασθενειών πρώτα, τότε πιο εύκολα μπορεί να προχωρήσει. 

Κάποιος που είναι υγιής, δεν αποδίδει καλύτερα σε πνευματική εργασία από κάποιον με αδύνατη υγεία, αν όλες οι άλλες παράμετροι είναι ίδιες?  Πιστεύω το ίδιο θα συμβεί στην εσωτερική ανάπτυξη.

[Avaris]

author=Κανένας link=topic=162.msg1418#msg1418 date=1180519180]

Κάποιος που είναι υγιής, δεν αποδίδει καλύτερα σε πνευματική εργασία από κάποιον με αδύνατη υγεία, αν όλες οι άλλες παράμετροι είναι ίδιες?

Μην είσαι τόσο σίγουρος φίλε Κανένα. Για θυμήσου τον St. Hawkins....και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ασθενών με εκπληκτική πνευματική

δραστηριότητα....

Κοίτα γύρω σου φίλε μου....πόσους υγιείς βλέπεις?

Πιστεύεις πως είναι πλειοψηφία οι υγιείς?

Πιστεύω το ίδιο θα συμβεί στην εσωτερική ανάπτυξη.

Ο άνθρωπος είναι μια άκρως αδύνατη φύση φίλε μου. Φύλλο στον άνεμο γίνεται και μάλιστα με μεγάλη ευκολία.

Και φυσικά μετατρέπεται σε υλιστή με μεγάλη ευκολία....

Έχει ανάγκη διαρκώς απο "κίνητρα".....

Το μοναδικό ισχυρό και ικανό κίνητρο "Εσωτερικής Αναζήτησης" που υπήρξε ποτέ απ' Αρχής Κόσμου φίλε μου είναι ο "Ανθρώπινος

Πόνος"....

Χωρίς αυτό το κίνητρο, με τον άνθρωπο δηλαδή αποστειρωμένο απο την "Οδύνη", πολύ φοβάμαι πως ο άνθρωπος κάθε άλλο παρά προς

την "Εσωτερική Αναζήτηση" θα στραφεί....

Κι αυτό πολύ απλά γιατί δεν θα έχει την δυνατότητα να συνειδητοποιήσει μέσω της "φθαρτότητας της Σάρκας" την "φθαρτότητα της ίδιας του

της γήινης ύπαρξης"......

[Κανένας]

Μην είσαι τόσο σίγουρος φίλε Κανένα. Για θυμήσου τον St. Hawkins....και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ασθενών με εκπληκτική πνευματική δραστηριότητα....

Τον St. Hawkins δεν τον ξέρω.  Αλλά το θέμα είναι το εξής.  Αν αυτοί οι "άρρωστοι" μπορούσανε να βελτιώσουνε την υγία τους.  Τότε θα μπορούσανε να προχωρήσουνε το ίδιο, πιο αργά ή πιο γρήγορα στην εσωτερική εξέλιξη?

Το μοναδικό ισχυρό και ικανό κίνητρο "Εσωτερικής Αναζήτησης" που υπήρξε ποτέ απ' Αρχής Κόσμου φίλε μου είναι ο "Ανθρώπινος Πόνος"....

Συμφωνώ.  Ο πόνος όμως μπορεί να είναι σωματικός, ή ψυχολογικός.  Κι αυτός είναι πολύ μεγάλο κίνητρο.

[Avaris]

Μην είσαι τόσο σίγουρος φίλε Κανένα. Για θυμήσου τον St. Hawkins....και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ασθενών με εκπληκτική πνευματική δραστηριότητα....

Τον St. Hawkins δεν τον ξέρω.  Αλλά το θέμα είναι το εξής.  Αν αυτοί οι "άρρωστοι" μπορούσανε να βελτιώσουνε την υγία τους.  Τότε θα μπορούσανε να προχωρήσουνε το ίδιο, πιο αργά ή πιο γρήγορα στην εσωτερική εξέλιξη?

Το μοναδικό ισχυρό και ικανό κίνητρο "Εσωτερικής Αναζήτησης" που υπήρξε ποτέ απ' Αρχής Κόσμου φίλε μου είναι ο "Ανθρώπινος Πόνος"....

Συμφωνώ.  Ο πόνος όμως μπορεί να είναι σωματικός, ή ψυχολογικός.  Κι αυτός είναι πολύ μεγάλο κίνητρο.

Ο St.Hawkins είναι Φυσικός με έδρα στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ αν δεν απατώμαι. Έγραψε για τις Μαύρες τρύπες του σύμπαντος και όχι μόνο...κλασσικό του έργο είναι το "Το Χρονικό του Χρόνου"...

Θεωρείται ο διάδοχος του Αινστάιν....Είναι παραπληγικός απο τα 24 του και κινεί μόνον τα δύο δάχτυλά του.

Όσον αφορά την αξία του Ψυχολογικού πόνου ως κίνητρο εσωτερικής αναζήτησης και ανάπτυξης, έχεις απόλυτο δίκαιο.....

Μην λησμονείς όμως πως ο Ψυχολογικός πόνος οδηγεί ΠΑΝΤΑ σε σωματικές κακουχίες και οδύνες....είναι αλληλένδετα....

[Trithemius]

Να απαντήσω λίγο στα ερωτήματα του Fr. Κανένας:

Αν αυτοί οι "άρρωστοι" μπορούσανε να βελτιώσουνε την υγία τους.  Τότε θα μπορούσανε να προχωρήσουνε το ίδιο, πιο αργά ή πιο γρήγορα στην εσωτερική εξέλιξη?

Δεν είναι πάντα απαραίτητο να "ψάχνεται" κάποιος εσωτερικά και δεν έχει σχέση με το αν είναι σωματικά υγιής ή όχι. Πάντως, σίγουρα θα βοηθούσε το να έχεις ένα υγιές και φυσιολογικό σώμα. Κυρίως συμβάλλει στην αυτοπεποίθησή σου και αυτό προκαλεί πνευματική ηρεμία, που με τη σειρά της αποτελεί βασική προϋπόθεση για εσωτερικές αναζητήσεις.

Ο πόνος όμως μπορεί να είναι σωματικός, ή ψυχολογικός.  Κι αυτός είναι πολύ μεγάλο κίνητρο.

Μπορεί όμως να είναι και μεγάλο αντικίνητρο. Σε κάποιους ο πόνος είναι στοιχείο-αιτία παραγωγικότητας και για άλλους στοιχείο-αιτία αυτοκαταστροφής

[Avaris]

"....Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους....

                               αφού, έτσι κι αλλοιώς δεν πρόκειται να επιτελέσουν ποτέ Ανώτερο Εσωτερικό Έργο, είναι άχρηστοι για την πρόοδο της Ανθρωπότητας....

αντιθέτως, μπορεί να "υποκρύπτεται" (σε μια τέτοια Λογική) και ότι είναι επικίνδυνοι για τον άνθρωπο - λόγω προσωπικών τους κόμπλεξ που θα

τα ξεσπάσουν στους ανθρώπους με κάθε ευκαιρία...."


(Να μια καλή θεωρητική βάση για μια μελλοντική "Ευγονική")

[Trithemius]

Παρεξήγησες τα λόγια μου για ακόμα μία φορά... Προτιμότερο θα ήταν να απαντήσεις με ένα "τι εννοείς με αυτό που γράφεις;"

[ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ]

Ένας παχύσαρκος άνθρωπος, αν είναι προσωπική του επιλογή να είναι παχύσαρκος έχει καλώς.  Αν όμως τον ενοχλεί, προσπαθεί να αδυνατίσει και δε μπορεί κτλ, τότε έχει πρόβλημα.  Στο μυαλό.

Το ίδιο και με τις ασθένειες.  Προκαλούνται από υπάρχοντα ψυχικά προβλήματα.  Άρα πρόβλημα στο νου.

Ένας άνθρωπος που ταλαιπωρείται από ασθένειες, τον απασχολούνε άμεσα και είναι δύσκολο να ασχοληθεί με την πνευματική του ανάπτυξη.  Άλλωστε οι ίδιες οι ασθένειες είναι σημάδια από τα ψυχολογικά προβλήματα που πρέπει να επιλύσει άμεσα.  Πως να προχωρήσει αν δεν ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτές?

οι μή έχοντες υγιές σώμα,

είναι a priori αδύνατον να έχουν υγιή νου?

Δεν υπάρχει απόλυτα υγιές σώμα και απόλυτα υγιής νους.  Όσο πιο υγιές είναι το ένα, τόσο υπάρχουν οι προϋποθέσεις να είναι και το άλλο υγιές.  Όταν το ένα αρρωσταίνει, γίνεται τροχοπέδη για το άλλο.

Πρόσφατα αρρώστησα (κρυολόγησα).  Σαν αποτέλεσμα ένιωσα τις ψυχικές μου δυνάμεις να μειώνονται.  Είχα λιγότερη αυτοπεποίθηση και λιγότερη αισιοδοξία.

Θυμάμαι πολύ καλά κάποτε που μου συνέβη μία μεγάλη αναποδιά.  Έπεσα πολύ ψυχολογικά και στο τέλος κρυολόγησα.

Πολύ παλιά μου είχε συμβεί κάτι πολύ ευχάριστο.  Πετούσα στα σύννεφα.  Πήγα μετά στο γυμναστήριο και είχα τέτοια σωματική ευεξία που έκανα ρεκόρ σε κάποια επίδοση.

καμια φορα η μααλον τις περισοοτερες η ιδια η κοινωνια και η ρατσιστικη της διαθεση δημιουργει προβλημα στον νου του παχυσσρκου η του ασθενουσ! ομως  στην περιπτωση αυτη συμβαινει το αντιθετο του ρητου!ο νοσηρος νουσ ου σωματος της κοινωνιας βρωμιζει το ιδιο το σωμα!

[Patreas]

..