33

[Οίαγρος]

 

  33
ΠΡΟΛΟΓΟΣ

    Οι απαρχές του Τεκτονισμού γνωστού και ως Μασονία χάνονται στα βάθη των αιώνων. Όταν οι εκπρόσωποι τεσσάρων στοών της Αγγλίας συναντήθηκαν στην ταβέρνα της «Χήνας και της Εσχάρας» και ίδρυσαν τη Μεγάλη Στοά στις 24 Ιουνίου 1717, η μέρα αυτή αποτέλεσε απλώς τη συμβατική ημερομηνία της επίσημης έναρξης της ιστορίας του τεκτονισμού. Ίσως η ουσιαστική ιστορία του τεκτονισμού να άρχισε τη μέρα που ο τριχωτός πρόγονός μας μετέτρεψε τα μπροστινά του πόδια σε χέρια, όρθωσε το ανάστημά του προς τον ουρανό και αναρωτήθηκε «ποιος είμαι, από πού έρχομαι, που πηγαίνω»

    Από τότε κύλησε πολύ νερό σε πολλά αυλάκια. Και το αυλάκι του τεκτονισμού δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ο τεκτονισμός, στο πέρασμα των αιώνων, είχε να αντιμετωπίσει – εκτός από τις φιλοσοφικές αναζητήσεις- εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς. Εξωτερικοί εχθροί ήταν η επίσημη εκκλησία, η ανθρώπινη καχυποψία και διάφορα απολυταρχικά καθεστώτα όπως ο φασισμός. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Χίτλερ εκτός από τους Εβραίους, τους ομοφυλόφιλους, τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους ανάπηρους καταδίωξε με μανία και τους τέκτονες. Εσωτερικοί εχθροί ήταν κάποιοι τέκτονες με μεγάλο εγωισμό και προσωπικές φιλοδοξίες οι οποίοι οδήγησαν πολλές στοές του πλανήτη σε σχίσμα με αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών ταγμάτων. Η μεγαλύτερη δυσκολία του ανθρώπου είναι να δαμάσει τον ίδιο του τον εαυτό και τα πάθη του.

    Ο τεκτονισμός ξεκίνησε ως αμιγώς ανδρική υπόθεση και οι γυναίκες, ως κατώτερο, ασθενές και μη εχέμυθο φύλο, δεν είχαν θέση σ’ αυτόν. Στην πορεία δημιουργήθηκαν μικτά τάγματα που δέχονται στους κόλπους τους ως μέλη εκπροσώπους και των δύο φύλων, καθώς και αμιγώς γυναικεία τάγματα. Μεγάλα ονόματα της πολιτικής, της διανόησης, των επιχειρήσεων, των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Επιστήμης υπήρξαν εξέχοντα μέλη του τεκτονισμού. Ακόμα και ιερείς όλων των θρησκειών προσχώρησαν σ’ αυτόν, έστω κι αν είναι γνωστό ότι οι σχέσεις τεκτονισμού και διαφόρων εκκλησιών ποτέ δεν υπήρξαν αρμονικές.

    Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να μελετήσει την ιστορία του Τεκτονισμού μέσα από πολλά βιβλία που κυκλοφορούν μεταφρασμένα στα ελληνικά. Μυστικά δεν υπάρχουν πια στην κοινωνία της ελεύθερης πληροφόρησης. Στο εξωτερικό τα πάντα κυκλοφορούν ελεύθερα. Ακόμα και τα τυπικά των βαθμών μύησης μπορεί κανείς να αγοράσει στη Αγγλία. Στην Ελλάδα – αφού είμαστε πίσω σε όλους τους τομείς, εδώ θα υστερούσαμε; -ο τεκτονισμός διέπεται ακόμα από έντονα μυστικιστικές τάσεις. Οι λόγοι είναι πολλοί, αναφέρει ο συγγραφέας Τέλης Λιβανίδης στο βιβλίο του «Τεκτονισμός – η ιστορία και τα μυστικά του» εκδόσεις Anubis: ο ακατανόητος διωγμός του από τους σκληροπυρηνικούς του εκκλησιαστικού κατεστημένου (μια στάση που αποτελεί απομεινάρι των φιλελεύθερων απόψεων που καλλιεργεί το τάγμα από την ίδρυσή του) η καχυποψία που καλλιεργούν τα μέσα ενημέρωσης με στόχο την άγρα αναγνωστών ή τηλεθεατών και ίσως η ροπή του μέσου ανθρώπου προς τις συνωμοσιακές εκδοχές της πραγματικότητας.

    Το παρόν πόνημα με τίτλο 33, εξετάζει τους τριάντα τρεις μυητικούς βαθμούς του αρχαίου και αποδεδειγμένου σκωτικού Τύπου σε μυθιστορηματική μορφή χωρίς να λείπουν και τα δοκιμιογραφικά μέρη, όπου αυτό κρίθηκε απαραίτητο. Στόχος της συγγραφέως δεν ήταν ούτε το οικονομικό όφελος (αφού το έργο διατίθεται δωρεάν μέσω του ίντερνετ) ούτε η δόξα (υπογράφει με ψευδώνυμο), αλλά η φιλοσοφική ανάλυση των τριάντα τριών βαθμών με τρόπο απλό και περιεκτικό, ώστε να γίνουν προσιτοί όχι μόνο στους μυημένους, αλλά και στους αναγνώστες που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν τη φιλοσοφία του τεκτονισμού. Η φιλοσοφία και η διεύρυνση της ανθρώπινης σκέψης μέσω αυτής είναι το ζητούμενο.

    Εύχομαι καλή και δημιουργική ανάγνωση. Θυμηθείτε ότι η καλή και δημιουργική ανάγνωση πρέπει – μεταξύ άλλων - να εμπεριέχει το στοιχείο της αμφισβήτησης αλλά και της προτροπής για προσωπική έρευνα και μελέτη καθώς κανείς δεν κατέχει την απόλυτη γνώση.

Αλεξάνδρα Λύτρα

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 0 – ΣΤΟΝ ΑΜΥΗΤΟ ΚΟΣΜΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1, ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΑΘΗΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2, ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΕΤΑΙΡΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΤΕΛΕΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΕΞ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΠΟΠΤΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9. ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10. ΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11. ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12. ΔΩΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13. ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΑΨΙΔΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14. ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ, ΕΚΛΕΚΤΟΣ, ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΤΕΚΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15. ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ‘Η ΤΟΥ ΞΙΦΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18. ΔΕΚΑΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΣ, ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΠΟΝΤΙΦΙΚΑΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ AD VITAM
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΟΣ (ΠΡΩΣΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ (ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΠΕΛΕΚΕΩΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23. ΒΑΘΜΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ – ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ ή ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΑΔΥΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΑΔΥΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΧΑΛΚΙΝΟΥ ΟΦΕΩΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΧΑΡΗΤΟΣ (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΣΚΩΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΜΕΓΑΣ ΣΚΩΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΜΕΓΑΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΚΑΔΩΣ, ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΟΣ ΑΕΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΜΕΓΑΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΟΠΤΗΣ
ΤΕΛΟΣ;
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 0

33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ

[Οίαγρος]

    

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 0 – ΣΤΟΝ ΑΜΥΗΤΟ ΚΟΣΜΟ

 
   Όταν ο κοφτός επαναλαμβανόμενος ήχος του κουδουνιού έφτασε στ’ αυτιά της Βιολέτας, τα αρμόδια κέντρα του εγκεφάλου της έβγαλαν το συμπέρασμα ότι ο ήχος αυτός ήταν μέρος του εφιάλτη που έβλεπε όσο κοιμόταν. Φίδια, πολλά φίδια κλεισμένα σε γυάλινα κλουβιά χτυπούσαν το γυαλί προσπαθώντας να ελευθερωθούν. Εκείνη, μόνη επισκέπτρια στο ζωολογικό κήπο, προσπαθούσε να βρει και να ειδοποιήσει κάποιον αρμόδιο σχετικά με την επιθετική συμπεριφορά των φιδιών. Τι είπαμε συμβολίζουν τα φίδια;
Το κουδούνι επέμενε να χτυπάει επίμονα, η Βιολέτα στριφογύρισε στο διπλό κρεβάτι που χρησιμοποιούσε ως μονό εδώ και πολλά χρόνια , άνοιξε με δυσκολία τα μάτια της και σύρθηκε στο θυροτηλέφωνο.
-Ποιος είναι;
-Courier, απάντησε κοφτά και ανυπόμονα η φωνή.
-Στον τρίτο.
-Το ξέρω! Πατάτε το κουμπί για να μπω; συνέχισε η φωνή με φανερό εκνευρισμό για το χάσιμο χρόνου.
-A, ναι, αμέσως! Η μισοκοιμισμένη Βιολέτα πάτησε το κουμπί και έτρεξε ξανά στην κρεβατοκάμαρα να βάλει μια ρόμπα και να χτενίσει τα μαλλιά της. Μην τη δει σ’ αυτό το χάλι ο άνθρωπος και τρομάξει! Μόνο τη ρόμπα πρόλαβε να βάλει πριν ακούσει το κουδούνι να χτυπάει. Παράτησε τη βούρτσα και έτρεξε ν’ ανοίξει. Ο νεαρός κρατούσε έναν ογκώδη φάκελο.
-Η κυρία Βιολέτα Πανούση;
-Μάλιστα.
-Βάλτε μου μια υπογραφή, εδώ!

    Η Βιολέτα έβαλε φαρδιά-πλατειά την υπογραφή της. Διακρίνονταν καθαρά τόσο το όνομα όσο και το επίθετο. Βιολέτα Πανούση. Παρέλαβε το φάκελο. ΄Ηταν από τον εκδότη Στέλιο Καρύδα του εκδοτικού οίκου «Αμένωφις Δ’». Τώρα γιατί Δ και όχι Α, Β ή Γ, η Βιολέτα δεν το είχε ψάξει , αφού το μείζον θέμα ήταν ότι ο Στέλιος Καρύδας, εκδότης βιβλίων εσωτερικής φιλοσοφίας και πνευματικής αναζήτησης, δεν πλήρωνε καθόλου καλά τους μεταφραστές του. Και η Βιολέτα ζούσε από τις μεταφράσεις κειμένων και βιβλίων από την αγγλική γλώσσα. Κι όχι μόνο ζούσε η ίδια, αλλά έπρεπε να πληρώνει τα έξοδα και το ιδιωτικό σχολείο του γιού της Μάρκου. Ο Μάρκος μόλις είχε τελειώσει το δημοτικό σ’ ένα από τα καλύτερα σχολεία του λεκανοπεδίου και περνούσε τις καλοκαιρινές του διακοπές , όπως κάθε χρόνο, στον Πλαταμώνα Πιερίας. Εκεί βρισκόταν το εξοχικό των γονιών της Βιολέτας.

    Η Βιολέτα πέταξε το φάκελο πάνω στον καναπέ του σαλονιού και πήγε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. Κοίταξε το ρολόι. Εννέα και είκοσι. Τα courier αρχίζουν τη διανομή στις εννιά. «Από μένα βρήκε να ξεκινήσει ο χριστιανός πρωί – πρωί;» μουρμούρισε χτυπώντας στο σέικερ το φραπέ της. Χθες ή μάλλον σήμερα κοιμήθηκε στις έξι το πρωί. ΄Επρεπε να τελειώσει ένα μεγάλο κείμενο με συμβόλαια για λογαριασμό μιας μεγάλης εταιρείας εισαγωγών – εξαγωγών. Υπολόγιζε να κοιμηθεί ως τις έντεκα, αλλά…….. «Αλλά, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει!» θυμήθηκε η Βιολέτα μια φράση από το προηγούμενο βιβλίο των εκδόσεων «Αμένωφις Δ’» που είχε μεταφράσει πέρυσι.
Η Βιολέτα βγήκε στο μπαλκόνι με τον καφέ της και ένα μεταλλικό κουτί μπισκότα. Είχε περίπου είκοσι λεπτά στη διάθεσή της προτού ο ήλιος χτυπήσει ανελέητα το μπαλκόνι. Πήρε ένα μπισκότο. «Ένα μόνο! Πρέπει να χάσεις επειγόντως τουλάχιστον πέντε κιλά!» της ψιθύρισε ο εσωτερικός εαυτός της. Εξήντα δύο κιλά με ύψος ένα και εξήντα πέντε δε θα έλεγε κανείς ότι είναι το ιδανικό βάρος. Σύμφωνα με τα περιοδικά τουλάχιστον!

    Η Βιολέτα πρόσεχε πάντα το βάρος και την εμφάνισή της. ‘Ηταν γραμμένη στο γυμναστήριο της γειτονιάς. Πήγαινε ανελλιπώς τρεις φορές την εβδομάδα, αλλά τους τελευταίους έξη μήνες είναι ζήτημα αν πάτησε το πόδι της τρεις φορές συνολικά, λόγω φόρτου εργασίας. Καθόταν στο κομπιούτερ και μετέφραζε μέχρι και δεκαοχτώ ώρες συνέχεια. ΄Εκανε διάλλειμα μόνο για καφέ, τουαλέτα και για να τσιμπήσει κάτι πρόχειρο και παχυντικό. Τοστ, τσιπς και καμιά πίτσα που παράγγελνε απέξω. Ο Μάρκος έτρωγε στο σχολείο, ερχόταν φαγωμένος. Το φαγητό του σχολείου ήταν σχεδιασμένο από διαιτολόγο και κόστιζε πάνω από χίλια ευρώ στο συνολικό λογαριασμό που, μαζί με τα δίδακτρα, το σχολικό λεωφορείο, τη μελέτη και το κολυμβητήριο κόντευε τις εφτά χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Το βράδυ ο Μάρκος έτρωγε κι αυτός κάνα τοστ ή πίτσα, εκτός αν η Βιολέτα προλάβαινε να φτιάξει καμιά μακαρονάδα ή να βάλει κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο.

    Τα αποτελέσματα της κακής διατροφής και της αποχής από το γυμναστήριο ήταν ήδη εμφανή στο σώμα τη Βιολέτας. Ο μεταβολισμός μετά τα σαράντα δε λειτουργεί όπως στα είκοσι. Και η Βιολέτα τον άλλο μήνα, στις 5 Αυγούστου, έκλεινε τα σαράντα πέντε. «Φαντάσου να συναντήσω τυχαία το Θανάση στο δρόμο! Να με δει σ’ αυτά τα χάλια! Θα χάσει πάσα ιδέα για μένα!............. Κι εγώ κάθε ελπίδα γι’ αυτόν!»
Η ελπίδα , ως γνωστόν, είναι η μεγαλύτερη κερδοσκοπική επιχείρηση στον κόσμο. Από την ελπίδα ότι θα κερδίσουμε τον πρώτο αριθμό του λαχείου που κάνει τα ταμεία του κράτους να γεμίζουν, την ελπίδα ότι δουλεύοντας δεκάξι ώρες το εικοσιτετράωρο με το βασικό μισθό θα αναγνωρισθούν οι κόποι μας και θα πάρουμε επιτέλους προαγωγή μέχρι την ελπίδα της άλλης ζωής που προσφέρουν οι θρησκείες.

    Οι θρησκείες! Μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία και εξέλιξη της ανθρωπότητας! Να είσαι καλός Χριστιανός σε αυτή τη ζωή και ο Θεός θα σε ανταμείψει με μια θέση στον Παράδεισο! Στην επόμενη μετενσάρκωσή σου, θα έχεις καλό κάρμα και θα περάσεις ευτυχισμένα χρόνια, αν η τωρινή σου ζωή διέπεται από καλές και ηθικές σκέψεις και πράξεις, επιμένουν οι ανατολικές θρησκείες. Εβδομήντα δύο παρθένες θα σε υπηρετούν στον παράδεισο αν θυσιασθείς για τον Αλλάχ ζωσμένος εκρηκτικά και παίρνοντας μαζί σου όσο πιο πολλούς άπιστους μπορείς, ερμηνεύουν κάποιοι φονταμενταλιστές το Κοράνι. ‘Οσο για τον φοβερό και τρομερό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης ο κατάλογος με τις φοβέρες και τις τιμωρίες των ασεβών δεν έχει τέλος. Κι έτσι τα ιερατεία και οι διάφορες μορφές εξουσίας μπορούσαν να ελέγχουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων χιλιάδες χρόνια πριν εφευρεθούν οι κοριοί και οι κάμερες παρακολούθησης!

    «Αν συμφωνείτε ότι, χωρίς το Θεό, θα διαπράττατε ληστείες , βιασμούς και δολοφονίες, τότε αποκαλύπτετε ότι κατά βάθος είστε ανήθικο άτομο» λέει ο εξελικτικός βιολόγος Richard Dawkins στο βιβλίο του «Η ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΑΥΤΑΠΑΤΗ». Πόσα τέτοια εγκλήματα λέτε να γλυτώσαμε επειδή οι άνθρωποι ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ το Θεό; Τον φοβούνται, δεν τον σέβονται ούτε ασπάζονται απαραίτητα τις ηθικές διδαχές του! Κι αν η ανθρωπότητα γλύτωσε μερικά μεμονωμένα εγκλήματα από το φόβο του Θεού και την προσδοκία ενός παραδείσου που τοποθετείται κάπου στον ουρανό, πόσα εγκλήματα διαπράχθηκαν και εξακολουθούν να διαπράττονται σε βάρος της ανθρωπότητας στο όνομα του Θεού, του ενός και μοναδικού, όπως τον αντιλαμβάνεται και τον επιβάλλει το κάθε ιερατείο ξεχωριστά;

    Όμως τι νόημα θα είχε η ζωή χωρίς τις ελπίδες και τις αυταπάτες μας; Η Βιολέτα σχεδόν ΖΟΥΣΕ χάρη στις αυταπάτες της. Παντρεύτηκε φοιτήτρια στο δεύτερο έτος της Αγγλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Παντρεύτηκε το 1982 στη γενέτειρά της Θεσσαλονίκη το Θανάση, δύο χρόνια μεγαλύτερό της που μόλις είχε τελειώσει τη σχολή φωτογραφίας. Παντρεύτηκε σ’ ένα μικρό εκκλησάκι με κουμπάρα τη συμφοιτήτριά της Φανή Μεταλληνού και καλεσμένους δύο νεαρούς φωτογράφους, φίλους του Θανάση. Ο ένας τράβηξε τις φωτογραφίες και ο άλλος ένα φιλμάκι super 8, αφού τότε δεν κυκλοφορούσαν ευρέως οι βιντεοκάμερες. Οι γονείς της δεν ήρθαν, αφού δε συμφωνούσαν με το γάμο λόγω του νεαρού της ηλικίας του ζευγαριού. Για τους γονείς του Θανάση δε ετέθη θέμα. Είχαν σκοτωθεί σε αυτοκινητικό δυστύχημα όταν ο Θανάσης ήταν οχτώ ετών αφήνοντας αυτόν και τη δεκάχρονη αδελφή του Μαρίνα να μεγαλώσουν με μια άκληρη θεία.

    Η Βιολέτα ήταν σίγουρη, ότι σε πείσμα γονιών, φίλων και συγγενών, ο γάμος της θα κρατούσε για πάντα. ΄Ηδη η Βιολέτα διέψευσε τις Κασσάνδρες που έλεγαν ότι θα παρατούσε το πανεπιστήμιο για να φτιάχνει σουτζουκάκια στο Θανάση. Η Βιολέτα και μαγείρευε και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδάκια έκανε για να βγάζει τα έξοδά της - αφού οι γονείς της ένιψαν τας χείρας τους μετά το γάμο - και το πτυχίο της πήρε με άριστα. Ο Θανάσης δούλευε σ’ ένα φωτογράφο που αναλάμβανε γάμους, βαφτίσια και κοινωνικές εκδηλώσεις, αλλά το όνειρό του ήταν η φωτογραφία μόδας. ‘Επεισε τη Βιολέτα να κατεβούν στην Αθήνα. ‘Ενας ξάδελφος του είχε βρει δουλειά στο στούντιο ενός διάσημου φωτογράφου που έκανε εξώφυλλα και editorials στα περισσότερα ελληνικά περιοδικά.

    Η προσαρμογή της Βιολέτας στην Αθήνα υπήρξε δύσκολη. Δε μπορούσε ν’ αντέξει το καυσαέριο, την κίνηση και το θόρυβο αυτής της πόλης. Αντίθετα ο Θανάσης έμοιαζε ενθουσιασμένος με τη νέα του καλοπληρωμένη δουλειά. Ευτυχώς η κουμπάρα τους η Φανή Μεταλληνού είχε κατεβεί εδώ και μερικούς μήνες στην Αθήνα και δούλευε καθηγήτρια Αγγλικών σε παράρτημα γνωστής αλυσίδας φροντιστηρίων ξένων γλωσσών. Η Φανή, που είχε μετονομασθεί σε Φαίη, μεσολάβησε ώστε να προσληφθεί και η Βιολέτα στο ίδιο φροντιστήριο.

   Και τα χρόνια περνούσαν με τη Βιολέτα να δουλεύει στο φροντιστήριο, να κάνει μερικά ιδιαίτερα και το Θανάση να γίνεται γνωστός σαν ένας από τους καλύτερους φωτογράφους μόδας. Παιδιά είχαν συμφωνήσει εξ αρχής να μην αποκτήσουν. Ο Θανάσης δεν ήθελε με τίποτα. Μια χαρά δε ζούσαν χωρίς περιττές σκοτούρες στο κεφάλι τους; Μια χαρά ζούσαν τα πρώτα χρόνια. Ύστερα η ρουτίνα, οι υποχρεώσεις του Θανάση που όλο και αυξάνονταν έφεραν την απομάκρυνση στο ζευγάρι. Ο Θανάσης έτρεχε όλη την ώρα σε θεατρικές και κινηματογραφικές πρεμιέρες και κοσμικές εκδηλώσεις για να προωθηθεί στον καλλιτεχνικό χώρο. Η Βιολέτα στην αρχή τον ακολουθούσε, ύστερα βαρέθηκε. Προτιμούσε να μένει σπίτι να διαβάζει ή να βλέπει καμιά ταινία στο βίντεο αντί να ξοδεύεται σε ανούσιες συναναστροφές. Το Θανάση εξακολουθούσε να τον αγαπάει. Κι εκείνος την αγαπούσε, ήταν σίγουρη γι’ αυτό. Κι ας την παραμελούσε πολλές φορές για χάρη της δουλειάς του.

    Μετά τα τριάντα το βιολογικό ρολόι της Βιολέτας χτύπησε. Σκέφτηκε ότι ένα παιδάκι, καρπός του έρωτά της με το Θανάση, δε θα ήταν άσχημη ιδέα. Ο Θανάσης δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα, υπενθύμισε στη Βιολέτα τη συμφωνία τους, αλλά τελικά υπέκυψε στις πιέσεις της. Ο Μάρκος ήρθε στον κόσμο στις 7 Αυγούστου δύο μέρες μετά τα τριακοστά τρίτα γενέθλια της μαμάς του.
    Ο Θανάσης μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε από το σπίτι όταν ο Μάρκος έκλεισε τους έξη μήνες ζωής. Δεν άντεχε άλλο τα κλάματα, τα ξενύχτια, τις παιδικές αρρώστιες και τους εμετούς στα νυχτικά της Βιολέτας που παραμελούσε τον εαυτό της για χάρη του μικρού. Έτσι είπε. Και η Βιολέτα τον πίστεψε. Και εξακολουθούσε να τον πιστεύει, ακόμα κι όταν έμαθε από τα περιοδικά και τις κουτσομπολίστικες εκπομπές ότι ο Θανάσης τα είχε φτιάξει με το ανερχόμενο δεκαοχτάχρονο μοντέλο ΄Ελσα Δράκου. Η ΄Ελσα πήγε στα καλλιστεία και βγήκε «Μις Ελλάς». Χώρισε με το Θανάση και τάφτιαξε με καναλάρχη. Καλά έκανε το κορίτσι, πήρε και εκπομπή στην τηλεόραση. Ο Θανάσης όμως δεν ξαναγύρισε στη Βιολέτα. Τάφτιαξε διαδοχικά με άλλα τρία μοντέλα, δύο ηθοποιούς, μια υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας, δύο ανερχόμενες τραγουδίστριες και μια σέξυ παίκτρια ριάλιτυ. Έτσι τουλάχιστον έλεγαν οι κουτσομπολίστικες εκπομπές και της αναμετάδιδε η Φαίη στο τηλέφωνο.
    Η Βιολέτα δεν παρακολουθούσε τέτοιου είδους εκπομπές. Ούτε της άρεσαν ούτε είχε χρόνο για χάσιμο.
Μαύρα φίδια έζωσαν ξαφνικά τη Βιολέτα που τέλειωσε τον καφέ στο μπαλκόνι της. Ο ήλιος πλησίαζε, έπρεπε να πάει μέσα. Αλήθεια τι χρώμα είχαν τα φίδια στον ύπνο της; Δε θυμόταν. Η Βιολέτα έπιασε τον ονειροκρίτη από την πλούσια βιβλιοθήκη που διέθετε. « Το φίδι στην ψυχολογική του ερμηνεία, είναι ένα φαλλικό σύμβολο» την πληροφόρησε ο ονειροκρίτης «και ιδιαίτερα όταν ένα φίδι είναι τυλιγμένο στο σώμα σας είναι σημάδι ότι είστε σκλάβος στα σεξουαλικά πάθη σας ή προσπαθείτε να τα απωθήσετε».

    «Εγώ δεν ονειρεύτηκα κανένα φίδι τυλιγμένο στο σώμα μου! Κλεισμένα στις γυάλες τους ήταν! Άρα η ερμηνεία δε με αφορά!», συμπέρανε. Η ώρα είχε πάει δέκα. Ο Στέλιος Καρύδας, ο εκδότης θα είχε πάει στο γραφείο του. ΄Ωρα να του τηλεφωνήσει για να συμφωνήσουν την αμοιβή της. Δεν πρόλαβε να σηκώσει το ακουστικό για να σχηματίσει τον αριθμό του εκδοτικού οίκου «Αμένωφις Δ’» όταν χτύπησε το τηλέφωνό και ήταν ακριβώς ο Στέλιος Καρύδας.
-Καλημέρα! Μόλις ετοιμαζόμουν να σας τηλεφωνήσω! Με προλάβατε!
-Πήρατε το βιβλίο;
-Ναι. Μόλις έφυγε ο courier.
-Τι λέτε λοιπόν; Θα συνεργαστούμε;
-Από σας εξαρτάται, κύριε Καρύδα. Εμένα μου αρέσει να μεταφράζω βιβλία.
-Ε, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα!
-Ξέρετε…….η Βιολέτα πάντα δυσκολευόταν όταν έπρεπε να θίξει το θέμα της αμοιβής της……..ξέρετε, κύριε Καρύδα πέρυσι σας έκανα ειδική τιμή, γιατί ήταν η πρώτη μας συνεργασία! Φέτος δε θα μπορέσω να δουλέψω με τις ίδιες συνθήκες. Καταλαβαίνετε, δεν έχω την πολυτέλεια……….»
-Καταλαβαίνω…… όμως όπως ξέρετε κυρία Πανούση, είμαστε ένας μικρός εκδοτικός οίκος που ειδικεύεται στην εσωτερική φιλοσοφία. Δεν έχουμε τα περιθώρια να δίνουμε μεγάλες αμοιβές στους συνεργάτες μας. Δυστυχώς!

    Της άρεσε να την αποκαλούν κυρία Πανούση. Το επίθετο του Θανάση. Είχε κάθε δικαίωμα να το χρησιμοποιεί. Στο κάτω-κάτω ήταν ακόμα η νόμιμη σύζυγός του. Ο Θανάσης δεν είχε ζητήσει ποτέ διαζύγιο.
-Μήπως τότε θα έπρεπε να απευθυνθείτε σε κάποιον νεώτερο συνάδελφο, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις;» πρότεινε ευγενικά η Βιολέτα που δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να φέρει τον εκδότη σε δύσκολη θέση. «Υπάρχουν παιδιά που περιμένουν μια ευκαιρία για να……………»
-Θα προτιμούσα να το μεταφράσετε εσείς, κυρία Πανούση. Ειδικά αυτό το βιβλίο θα προτιμούσα να το μεταφράσετε εσείς!
-Γιατί, τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το βιβλίο;
-Δεν ανοίξατε το φάκελο!
- Όχι δεν πρόλαβα. Σας είπα μόλις έφυγε ο courier. Δώστε μου δύο λεπτά. Θα σας πάρω εγώ!

    Η Βιολέτα πλησίασε στον καναπέ και έσκισε με προσοχή το φάκελο. ‘ Ένα ογκώδες σύγγραμμα κοντά οχτακόσιες σελίδες. Ο τίτλος « FREEMASONRY – BEYOND THE TRUTH» και ο υπότιτλος «A guide to paths and places inside the reader» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ – ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ» «οδηγός σε μονοπάτια και τόπους μέσα στον αναγνώστη». Δεν είχε ξαναπέσει στα χέρια της παρόμοιο βιβλίο. Και τόσο μεγάλο! Πόσους μήνες θα της έπαιρνε να το μεταφράσει; ‘Αρχισε να ξεφυλλίζει το βιβλίο. Το μάτι της έπεσε σ’ ένα δύστυχο τύπο με δεμένα μάτια, μισόγυμνο στήθος και κνήμη που τον τραβούσαν κάποιοι μ’ ένα σχοινί από το λαιμό. Σε άλλη σελίδα ένα σκηνικό με νεκροκεφαλές την έκανε να ανατριχιάσει. Αναζήτησε το όνομα και το βιογραφικό του συγγραφέα. Δεν υπήρχαν πουθενά. Ούτε το όνομα ούτε το βιογραφικό. Χτύπησε το τηλέφωνο. Ο Καρύδας την πρόλαβε και πάλι.
-Λοιπόν, είδατε το βιβλίο;
-Ναι, το ξεφυλλίζω……Το όνομα του συγγραφέα δε βλέπω!
-Ο συγγραφέας προτιμά να κρατήσει την ανωνυμία του!
- Μάλιστα……………
- Πως σας φαίνεται το θέμα ;
-Δεν ξέρω! Αναφέρεται στους μασόνους;
-Ακριβώς! Αλλά μ’ ένα τρόπο διαφορετικό από τα άλλα βιβλία που κυκλοφορούν γι’ αυτό το θέμα. Θα έλεγα ότι μιλάει προσωπικά στον κάθε αναγνώστη.
-Ο καλός συγγραφέας πρέπει να βρίσκει τρόπους…… προσπάθησε να δείξει η Βιολέτα ότι έχει γνώσεις επί του θέματος, αλλά ο Καρύδας τη διέκοψε.
-Τι γνωρίζετε για τον τεκτονισμό κυρία Πανούση;
-Ε, ότι ο περισσότερος κόσμος, υποθέτω…….
-Δηλαδή;
-Εεε……. ότι είναι μια μυστική οργάνωση γεμάτη σκοτεινά μυστικά και δολοπλοκίες……….
-Για τη φιλοσοφία του, δε γνωρίζετε κάτι;
- Όχι! Ομολογώ πως όχι! Δεν ήταν ποτέ μέσα στα ενδιαφέροντά μου!
-Πιστεύω πολύ σ’ αυτό το βιβλίο, κυρία Πανούση. Τι θα λέγατε αν διπλασιάζαμε την αμοιβή σας από το προηγούμενο βιβλίο μας και σας έδινα και ποσοστό 2% επί των κερδών; Έτσι σαν bonus για τη θαυμάσια δουλειά που είμαι βέβαιος ότι θα κάνετε!

    Η Βιολέτα μετά βίας συγκράτησε τον ενθουσιασμό της.
-Δε σας ακούω ενθουσιασμένη! Να το κάνουμε 3% το ποσοστό και να έρθετε αύριο από το γραφείο να σας δώσω την προκαταβολή σας;
-Ναι, βεβαίως! Τι ώρα να περάσω; Η Βιολέτα προσπάθησε ανεπιτυχώς να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό της. Αισθανόταν κολακευμένη. Δεν είχε αντιληφθεί ότι ο εκδότης είχε εκτιμήσει τόσο πολύ την δουλειά της.

-Ωραία, αφού θα πας στον εκδότη μεσημεριάτικα, να συναντηθούμε στις δώδεκα για καφέ. Να σου δώσω και το δώρο για τα γενέθλιά σου, είπε η Φαίη ξεφυσώντας τον καπνό του Gauloise της.
-Τα γενέθλιά μου είναι τον άλλο μήνα απάντησε η Βιολέτα προσπαθώντας να κρατήσει το ακουστικό του τηλεφώνου με τον ώμο, αφού συγχρόνως ξεφύλλιζε το βιβλίο για τον ελευθεροτεκτονισμό.
-Ναι, αλλά τον άλλο μήνα θα είμαι στις Σεϋχέλλες! Κι ύστερα, με το βιβλίο που ανέλαβες θα σε δω καλά Χριστούγεννα.
-Δεν είμαι τόσο αργή!
-Anyway, θα τα πούμε αύριο στα Starbucks της Κοραή. Να είσαι και κοντά στον εκδότη σου!

[Οίαγρος]

        Η Φαίη είχε όλο το χρόνο και το χρήμα στη διάθεσή της για να πίνει καφέδες και να περιφέρεται στα μαγαζιά, αφού κατάφερε να χωρίσει τον εργοδότη της και ιδιοκτήτη της αλυσίδας φροντιστηρίων από τη σαρανταπεντάρα και βάλε γυναίκα του και να τον παντρευτεί. Η Φαίη τότε ήταν σχεδόν εικοσιοχτώ χρονώ και ο άντρας της πενήντα επτά. Η Φαίη δεν απέκτησε παιδιά με τον άντρα της – ο κύριος είχε δύο αγόρια στην εφηβεία από τη σαρανταπεντάρα και βάλε! – και έκανε τη ζωή της μεγάλης κυρίας. Ποτέ δεν είχε ιδιαίτερη κλίση στη μητρότητα και στις πάνες. Τώρα που η Φαίη έκλεισε τα σαρανταπέντε τον Ιούνιο, ο άντρας της ήταν ήδη εβδομήντα τεσσσάρων. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούσε να κρατά το τιμόνι της διεύθυνσης των φροντιστηρίων. Στη διαθήκη του όρισε τη Φαίη ως συνεχιστή του έργου του, αφού ήταν πτυχιούχος της Αγγλικής Φιλολογίας και ήξερε τη δουλειά. Οι δύο γιοι από τον πρώτο του γάμο έμειναν στην Αμερική μετά το διδακτορικό τους και έκαναν ακαδημαϊκή καριέρα σε τομείς των θετικών επιστημών. Θα έπαιρναν το νόμιμο μερίδιό τους από την πατρική περιουσία και δε θα μπλέκονταν στα πόδια της. Όσο για την πρώην γυναίκα του, την πρώην συνομήλικη της Φαίη, πήρε μια καλή αποζημίωση, μια καλή διατροφή και τους άφησε ήσυχους στα πενήντα τρία της από καρκίνο του μαστού. Έτσι γλύτωσαν αρκετά χρόνια διατροφής.

    Όχι, η Βιολέτα δε ζήλευε τη Φαίη για την οικονομική της ευρωστία. Δεν την ένοιαζε που η ίδια δούλευε ατέλειωτες ώρες στον υπολογιστή για να μεταφράζει ότι λογής κείμενο της έστελνε το μεταφραστικό γραφείο με το οποίο συνεργαζόταν από τότε που έφυγε ο Θανάσης. Εκείνη διάλεξε να κάνει μεταφράσεις για να μπορεί να δουλεύει στο σπίτι και να μεγαλώνει συγχρόνως το Μάρκο. Το μόνο που ήθελε η Βιολέτα ήταν να βαρεθεί ο Θανάσης τις εφήμερες περιπέτειες και να γυρίσει κοντά της. Τυπικά ήταν ακόμα παντρεμένοι. Το γεγονός ότι ο Θανάσης δε ζήτησε ποτέ διαζύγιο, κάτι έδειχνε έτσι δεν είναι; Έδειχνε ότι είχε σκοπό να ξανασμίξουν! Στο κάτω – κάτω είχαν κι ένα παιδί μαζί! Φυσικά ο Θανάσης αρνήθηκε να συμμετάσχει στα έξοδα του παιδιού. Εκείνη ήθελε παιδί, ας αναλάμβανε τις ευθύνες της! Ο Θανάσης, σαν καλός πατέρας, πήγαινε το παιδί σινεμά περίπου μια φορά το μήνα και του αγόραζε κανένα μπουφάν ή κανένα ζευγάρι παπούτσια στη γιορτή και τα γενέθλιά του. Τηλεφωνούσε επίσης να τους ευχηθεί τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Κάτι ήταν κι αυτό. Άλλοι πατεράδες παρατάνε τα παιδιά τους και δεν ασχολούνται καθόλου! Λίγα παραδείγματα υπάρχουν;

    Η Βιολέτα παρέμενε πιστή στο Θανάση πάνω από έντεκα χρόνια. Όταν ερχόταν να πάρει το παιδί φρόντιζε να του υπενθυμίζει διακριτικά, ότι το σπίτι ήταν πάντα ανοιχτό για κείνον. Εκείνον που έκανε ότι δεν καταλάβαινε τα αισθήματα της Βιολέτας που παρέμεναν ζωντανά τόσα χρόνια. Κάπου – κάπου της πέταγε ένα «κοίτα να φτιάξεις τη ζωή σου, τα χρόνια περνάνε», αλλά η Βιολέτα θεωρούσε ότι τον βασάνιζαν οι τύψεις για τη συμπεριφορά του. Κατά βάθος δεν το εννοούσε. Δε θα άντεχε να δει έναν άλλο άντρα δίπλα στη Βιολέτα και το γιό του. Η Βιολέτα περίμενε. Ήταν βέβαιη ότι μια μέρα ο Θανάσης θα εκτιμούσε την υπομονή της και το γεγονός ότι μεγάλωνε σωστά το παιδί τους.

    Η Βιολέτα καλλιεργούσε μεγάλα όνειρα για το Μάρκο. Τον φανταζόταν διάσημο χειρουργό ή επιτυχημένο επιχειρηματία με Porsche. Τον θεωρούσε ιδιοφυή. Κι ας έβγαλε το δημοτικό μ’ ένα συνηθισμένο «οκτώ» στο απολυτήριο. Κι ας μην έδειχνε να έχει καμιά ιδιαίτερη κλίση σε τίποτα. «Μικρός είναι ακόμα. Ας χαρεί την παιδική του ηλικία. Έχει καιρό για διαβάσματα. Δε δίνει αύριο εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, έτσι δεν είναι;» έλεγε στις δασκάλες του ιδιωτικού σχολείου η Βιολέτα. Κι εκείνες κουνούσαν συγκαταβατικά το κεφάλι, αφού ο πελάτης έχει πάντα δίκιο!
Μια μέρα, όταν ο Μάρκος ήταν στην πρώτη δημοτικού, την κάλεσε η ψυχολόγος του σχολείου να τη ρωτήσει για τη σχέση της με το Θανάση. Η Βιολέτα έγινε έξαλλη με την αδιακρισία της και απάντησε ότι η σχέση με το σύζυγό της ήταν τέλεια, απλά εκείνος έλλειπε συχνά από το σπίτι λόγω της δουλειάς του. Τότε η ψυχολόγος συμπέρανε: « Α, γι’ αυτό ο Μάρκος έχει κολλήσει σ’ ένα παιδί της έκτης δημοτικού και το φωνάζει μπαμπά!» Η Βιολέτα αρνήθηκε έκτοτε κάθε άλλη συνάντηση με την ψυχολόγο παρά τα πιεστικά τηλεφωνήματα της γραμματείας για ραντεβού.

- ΄Αργησες! Η Φαίη κοίταξε επιτιμητικά τη φίλη της ρίχνοντας μια ματιά στο Rolex oyster perpetual yacht master ρολόι της από ατσάλι και χρυσό.
•   Δώδεκα λεπτά μόνο! Πέρασα από τον Κάουφμαν για να σου πάρω δώρο για τα γενέθλιά σου! δικαιολογήθηκε η Βιολέτα, αφού συμβουλεύτηκε βιαστικά το φθηνό αλλά αξιόπιστο Casio ρολογάκι που φορούσε εδώ και πολλά χρόνια.
•   Και δεν έχεις και κινητό να σε πάρω!
•   Τι να το κάνω το κινητό βρε Φαίη! ΄Ολη μέρα σπίτι είμαι, καρφωμένη στον υπολογιστή!
•   Τέλος πάντων! Σου πήρα iced coffee με skimmed milk, αφού αποφάσισες να κάνεις δίαιτα. Τι βιβλίο μου πήρες για τα γενέθλιά μου;

    Τα γενέθλια της Φαίη ήταν τον περασμένο μήνα στις 5 Ιουνίου. Η Φαίη ήταν μια γοητευτική επικοινωνιακή Δίδυμος με έντονο ενδιαφέρον σε αστρολογικά θέματα. «Εγώ, αν δεν είχα παντρευτεί τον παππού, θα είχα γίνει επαγγελματίας αστρολόγος. ‘ Ένα σωρό λεφτά θα έβγαζα, τι νομίζεις!» « Ο παππούς», έτσι αποκαλούσε τον άντρα της. Και δεν είχε άδικο, εδώ που τα λέμε. ΄Οσο για την αστρολογία, τη σπούδασε στη φημισμένη MAYO SCHOOL OF ASTROLOGY στην Αγγλία με αλληλογραφία μέσω κομπιούτερ. Πήρε και το δίπλωμά της που έκανε υπερήφανα παρέα στο τοίχο με εκείνο της αγγλικής φιλολογίας.
-Ορίστε! Η Βιολέτα έδωσε στη Φαίη τη σακούλα του Κάουφμαν που περιείχε τη βιογραφία της πριγκίπισσας Νταϊάνα γραμμένη από την Tina Brown με τίτλο “THE DIANA CHRONICLES”.
-Α! αναφώνησε ενθουσιασμένη η Φαίη -μεγάλη φαν της αδικοχαμένης πριγκίπισσας - που είχε συγκεντρώσει και ρουφήξει κυριολεκτικά οτιδήποτε είχε γραφτεί γι’ αυτήν από τη μέρα που παντρεύτηκε αυτό το άχρηστο ανδρείκελο τον Κάρολο. Αλλά τέτοιοι μαλάκες είναι οι άντρες! Ακούς να προτιμάει ο ανώμαλος τη σταφιδιασμένη την Καμίλα –καμήλα όνομα και πράμα! –από το μπουμπούκι τη Νταϊάνα; « Καλέ αυτό το βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε στο εξωτερικό! Τόφεραν κιόλας στην Ελλάδα;» απόρησε η Φαίη χαϊδεύοντας το απέριττο εξώφυλλο.
-Το έκανα ειδική παραγγελία για σένα!
- Σ’ ευχαριστώ, μωρό μου!

    Η Φαίη σούφρωσε τα χείλη της και έδωσε ένα φιλί στον αέρα στη Βιολέτα. Από τρεις σακούλες επώνυμων οίκων που είχε στη διπλανή καρέκλα ξεχώρισε μια σκούρα καφέ με το όνομα LOUIS VUITTON χαραγμένο επάνω της σε ακόμα πιο σκούρο καφέ φόντο. Η Φαίη παραμέρισε τους iced coffees και η Βιολέτα άπλωσε την τσάντα στο τραπέζι. ‘Ανοιξε το κομψό σκληρό κουτί στο ίδιο χρώμα με τη σακούλα. Μέσα από την εκρού προστατευτική θήκη έβγαλε μια κομψή και αρκετά μεγάλη καφέ τσάντα με το χαρακτηριστικό μονόγραμμα του οίκου και τα μπεζ χερούλια από δέρμα νεαρής αγελάδας, προορισμένα να σκουρύνουν από τη χρήση.
- Μια αυθεντική Louis Vuitton! Έκανε η Βιολέτα. Μα δε χρειαζόταν! Οι μαύροι τις πουλάνε με το κιλό!
- Αυτές οι μαϊμούδες, πέρα από την κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, είναι προϊόν σκληρής εκμετάλλευσης μικρών παιδιών που δουλεύουν νυχθημερόν για ένα πιάτο φαί, το ξέρεις; Κι όλα αυτά προκειμένου η κάθε ανεγκέφαλη να κοροϊδεύει τον εαυτό της ότι κρατάει ένα ξεχωριστό αντικείμενο. Εκείνοι που ξέρουν να ξεχωρίζουν το αυθεντικό από το παραποιημένο γελάνε πίσω από την πλάτη της.
-Υπάρχει και η άλλη άποψη ότι οι «μαϊμούδες» είναι μια πολύ επιτυχημένη αντίδραση ενάντια στις βιομηχανίες πολυτελών ειδών που προκαλούν το γενικό αίσθημα με τις υπερβολικές τιμές τους. ‘ Ένα είδος σαμποτάζ, επισήμανε η Βιολέτα.
-Πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει οικονομική ανισότητα φιλοσόφησε η Φαίη.
- Η οικονομική ανισότητα είναι δημιούργημα των ανθρώπων!
- Εγώ έκανα θυσίες για να μπορώ να απολαμβάνω μια καλή ζωή. Τίποτα δε χαρίζεται σ’ αυτό τον κόσμο!
- Εννοείς το γάμο σου με τον παππού…………….

    Η Φαίη άναψε το Gauloise της με αργές σχεδόν τελετουργικές κινήσεις. Φύσηξε αργά τον καπνό και κάρφωσε το βλέμμα στη φίλη της.
-Δεν το μετάνιωσα, αν θέλεις να ξέρεις! Πέρασα καλά! Δε μου έλειψε τίποτα! Ταξίδεψα σ’ όλο τον κόσμο! Ενώ αν είχα παντρευτεί κι εγώ κανένα Θανάση……

    Η Βιολέτα την κάρφωσε με το βλέμμα και η Φαίη αναγκάσθηκε ν’ αλλάξει θέμα, σβήνοντας νευρικά το τσιγάρο για να κερδίσει λίγα δευτερόλεπτα σιωπής.
-Σου αρέσει η τσάντα;
Η Βιολέτα χάιδεψε τη Louis Vuitton.
- Είναι υπέροχη! Απλά, το θεωρώ, πώς να το πω……….too much, να έχω εγώ μια τόσο ακριβή τσάντα!
-Ε, μια φορά κλείνει κανείς τα σαράντα – πέντε! έκανε black humor η Φαίη.
- Αυτό τώρα, ήταν ανάγκη να το επισημάνεις; Κι είσαι και δυο μήνες μεγαλύτερη!
-Καλά ας το παραβλέψουμε κι ας αλλάξουμε θέμα. Θα πας καθόλου διακοπές;
-Αστειεύεσαι; Με τι λεφτά;
-Στους γονείς σου, στον Πλαταμώνα; Να δεις και το παιδί!
-Δεν έχω καιρό. Πρέπει να βγάλω δουλειά.
-Πάρε και το κομπιούτερ μαζί.
-Τώρα θες και τα λες ή σου ξεφεύγουν; Δυο δωμάτια είναι το εξοχικό των γονιών μου όλο κι όλο. Ο ένας πάνω στον άλλον θα ήμασταν.
-Και θα τη βγάλεις στην Αθήνα με το κομπιούτερ και το air condition!
-Και το air condition με μέτρο! Μόνο στο μεγάλο καύσωνα! Ξέρεις τι ρεύμα καίει;

    Η Φαίη άναψε το δεύτερο Gauloise και αποφάσισε να θίξει το απαγορευμένο θέμα, διακινδυνεύοντας για μια ακόμη φορά την ίδια προσβεβλημένη και θυμωμένη αντίδραση της φίλης και κουμπάρας της.
- Γιατί δε μ’ αφήνεις να αναλάβω εγώ τα δίδακτρα του Μάρκου; Στο κάτω –κάτω νονά του είμαι! Και έχω τη δυνατότητα…….
- Γιατί τα καταφέρνω και μόνη μου να παρέχω τα πάντα στο παιδί μου, Φαίη! Δεν του έχει λείψει ποτέ τίποτα.
-Λέοντες! Οι βασιλείς του ζωδιακού! Αυτή την ψωροπερηφάνεια να μην είχατε και…………..
-Φαίη!
-Καλά! Η Φαίη γνωρίζοντας ότι, ως Δίδυμος, καλύτερα να μην επιχειρούσε να συγκρουστεί μετωπικά μ’ ένα λιοντάρι γιατί δε θα τα έβγαζε πέρα, προτίμησε να δράσει δια της πλαγίας οδού. ‘Εβγαλε ένα σφραγισμένο φακελάκι και το έδωσε στη Βιολέτα.
-‘Εχει κι ο βαφτισιμιός μου γενέθλια! Να του δώσεις το φάκελο , να πάρει ότι θέλει το παιδί.

    Η Βιολέτα πήρε το φάκελο χωρίς να υποψιασθεί το περιεχόμενο. Η Φαίη είχε φροντίσει να τοποθετήσει έξη μωβ πεντακοσάρικα και να βεβαιωθεί ότι ο φάκελος ήταν τόσο αδιαφανής, ώστε δε θα πρόδιδε με τίποτα το περιεχόμενό του, πριν ανοιχθεί από τον δικαιούχο. Η Βιολέτα, από το πάχος του φακέλου, θα έμενε - προς το παρόν - με την εντύπωση ότι μέσα βρισκόταν τα συνηθισμένα έξη πενηντάρικα. Όταν θα ανακάλυπτε το ακριβές ποσό, θα γαύγιζε στο τηλέφωνο, αλλά θα ήταν αργά να αντιδράσει. ‘Αλλωστε η Βιολέτα δεν έλεγε ότι ποτέ και για κανένα λόγο δεν επιστρέφουμε κανένα δώρο γιατί αυτό αποτελεί ύψιστη προσβολή προς το πρόσωπο του δωροθέτη; Οι λέοντες δεν ανέχονται τις προσβολές και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μην προσβάλλουν κανέναν. Χρήσιμο πράγμα τελικά η αστρολογία!

- Ευχαριστούμε πολύ! Η Βιολέτα έριξε το φάκελο στη φθαρμένη τσάντα που είχε αγοράσει πριν γεννηθεί ο Μάρκος σ’ ένα αξέχαστο ταξίδι στην Ιταλία που είχε κάνει με το Θανάση. Ο Θανάσης! Δεν περνούσε μέρα που να μην τον σκεφτόταν. Τώρα που έλλειπε ο Μάρκος τον σκεφτόταν ακόμα πιο έντονα. ΄Ηταν μόνη. Με την ελπίδα της επιστροφής του ασώτου πρώην συζύγου. Πρώην; Όχι, όχι πρώην. Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων!
-Αν δεν είχε σκοπό να ξαναγυρίσει, δε θα μου ζητούσε διαζύγιο τόσα χρόνια ρε Φαίη; ούρλιαξε σχεδόν η Βιολέτα κάνοντας ένα ζευγάρι από το διπλανό τραπέζι να γυρίσει και να κοιτάξει προς το μέρος τους.
- Ω Θεέ μου! Σου εξήγησα ότι μπορεί οι λέοντες να είναι πιστοί και συνεπείς, οι υδροχόοι όμως, όπως ο Θανάσης, αλλάζουν φωλίτσες συχνά.
- Παράτα με ρε Φαίη, όλη την ώρα με την αστρολογία!
- Α, δε σου είπα…… Το τελευταίο αμόρε του Θανάση είναι μια δημοσιογράφος της σειράς, πρώην γκόμενα του προσωπικού μου γυμναστή. Μικρός που είναι ο κόσμος τελικά!
-Και πόσο χρονώ είναι η δημοσιογράφος; Το στόμα της Βιολέτας άρχισε να ξεραίνεται.
- Τριάντα ένα. Ακριβώς όσο και ο ‘Αρης.

    Ο ‘Αρης ήταν εδώ και μερικούς μήνες ο προσωπικός γυμναστής της Φαίη. Τη γύμναζε με επαγγελματική ευσυνειδησία στο γυμναστήριο του σπιτιού της στην Κηφισιά, αλλά την πηδούσε στο μοντέρνο δυαράκι του στη Νέα Σμύρνη. Ευτυχώς η αλυσίδα φροντιστηρίων του παππού δεν είχε παράρτημα στη συγκεκριμένη περιοχή.
-Ανέβηκε το όριο ηλικίας τουλάχιστον. Η προηγούμενη ήταν είκοσι έξη. Που θα πάει! Κάποτε θα φθάσει και στην ηλικία μου! Υπομονή χρειάζεται.
- Εσύ θα μπεις στο βιβλίο Guiness σε λίγο. ΄Οπου νάναι θα ξεπεράσεις και τον Ιώβ.

    Η Βιολέτα έριξε μια ματιά στο casio.
- Πρέπει να φύγω. Με περιμένει ο Καρύδας. Και η επιταγή της προκαταβολής! είπε με έμφαση για να τονίσει στη Φαίη ότι πληρώνεται για τη δουλειά της.
-Ενδιαφέρον ακούγεται αυτό το βιβλίο που θα μεταφράσεις!
-Ναι. Θα μάθω κι εγώ κάποια πράγματα……. Εσύ ξέρεις τίποτα για τους μασόνους;
- Ο άντρας μου είναι μασόνος!
-Αλήθεια; Μη μου πεις;
-Βρήκα κάτι τεκτονικά τυπικά καταχωνιασμένα. Διάβασα μερικά από περιέργεια. Μετά βαρέθηκα και τα παράτησα!
-Και;
- Ασυνάρτητα πράγματα! Σύμβολα, πολλά σύμβολα. Αλληγορίες, αναφορές σε θρησκείες, ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη, το καλό, το κακό,……τέτοια. Και πολλά τελετουργικά βρε παιδί μου!
-Δε ρώτησες τον παππού να σου εξηγήσει;
-Α, όχι! Δεν ξέρει ότι σκαλίζω τα πράγματά του! ΄Εβαλα τα τυπικά στη θέση τους και ούτε γάτα ούτε ζημιά!
-Δεν έπρεπε να σου πει ότι είναι μασόνος; Γυναίκα του είσαι στο κάτω-κάτω!
-Ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει μυστικά στη ζωή του, κούκλα μου! χαμογέλασε πονηρά η Φαίη σκεπτόμενη το καυτό ραντεβού που θα ακολουθούσε αργότερα στο διαμέρισμα του ΄Αρη.

    Η Βιολέτα ανέβαινε την Ιπποκράτους για να πάει στο γραφείο του εκδότη, κρατώντας την ογκώδη καφέ σακούλα με το κουτί, που περιείχε την τσάντα της LOUIS VUITTON. Ξαφνικά της ήρθε μια ιδέα. Σταμάτησε σ’ ένα πεζούλι, έβγαλε την πανάκριβη τσάντα και μετέφερε το περιεχόμενο της φθαρμένης τσάντας της σ’ αυτήν. Ύστερα πέταξε την παλιά τσάντα στον πλησιέστερο σκουπιδοτενεκέ. Κράτησε τη σακούλα και το υπέροχο κουτί της LOUIS VUITTON. Το κουτί ήταν ένα μινιμαλιστικό αριστούργημα. Θα έβαζε μέσα τα κοσμήματά της, που τα είχε παρατημένα δεξιά και αριστερά..
    ‘Εφθασε στο γραφείο των εκδόσεων «Αμένωφις Δ’» εφτά λεπτά πριν από το καθορισμένο ραντεβού. Προτιμούσε να φθάσει νωρίτερα, παρά ν’ αργήσει. Η γραμματέας του Καρύδα, μια κυρία στην ηλικία της Βιολέτας, της είπε να καθίσει και της πρόσφερε καφέ .Η Βιολέτα αρνήθηκε ευγενικά. Η γραμματέας πρόσεξε την τσάντα.
•   Κυκλοφόρησε κιόλας;
•   Ορίστε;
•   Για την τσάντα σας, λέω! Την είδα σ’ ένα περιοδικό! Την αντέγραψαν κιόλας;

    Η Βιολέτα στην αρχή ξαφνιάστηκε. Η γραμματέας δεν την είχε άξια να έχει στην κατοχή της ένα αυθεντικό κομμάτι! ΄Υστερα αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση και να την αποστομώσει Της έδειξε τη σακούλα με το διάσημο λογότυπο. Η γραμματέας αναστέναξε.
-Α! Είναι αυθεντική! Τυχερή είστε! Αφού μπορείτε να την αποκτήσετε…………Βέβαια, δύσκολα ξεχωρίζει κανείς τις αυθεντικές από τις αντιγραφές σήμερα!
- Μη το λέτε! Οι μαϊμούδες φαίνονται. ΄Υστερα, είναι και θέμα ηθικής! Το ξέρετε, ότι εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά για ένα κομμάτι ψωμί για να κατασκευάσουν αυτές τις κακοφτιαγμένες τσάντες; μιμήθηκε η Βιολέτα τα λόγια της Φαίη.
-Όχι, δεν το ήξερα! απάντησε η γραμματέας ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στην πλαστή Prada της.

    Η Βιολέτα ποτέ δεν αγόρασε πλαστά αντικείμενα στη ζωή της. Δεν ήξερε για την εκμετάλλευση των παιδιών, αλλά το θεωρούσε γελοίο να προσπαθήσει να κοροϊδέψει τον εαυτό της και τους γύρω της σχετικά με την οικονομική της κατάσταση. Προτιμούσε να αγοράζει κομψά και οικονομικά αξεσουάρ βασιζόμενη στο γούστο και την αισθητική της. Αν και , από τότε που έφυγε ο Θανάσης, δεν αγόραζε και πολλά πράγματα για τον εαυτό της.
-Κα Πανούση, με συγχωρείτε που σας έκανα να περιμένετε! Ένα επαγγελματικό τηλεφώνημα βλέπετε…….. Ο γοητευτικός πενηντάρης που άνοιξε την ενδιάμεση πόρτα που χώριζε το γραφείο του από εκείνο της γραμματέας έτεινε το χέρι του προς τη Βιολέτα.
-Χαίρομαι επιτέλους που σας γνωρίζω από κοντά! Το χαμόγελο του Στέλιου Καρύδα με την υπέροχη λευκή οδοντοστοιχία κέρδισε αμέσως τη Βιολέτα. ΄Ηταν η πρώτη φορά που συναντιόντουσαν. Η περυσινή τους συνεργασία έγινε εξ ολοκλήρου με τη βοήθεια του τηλεφώνου, του υπολογιστή και της εταιρείας courier.
-Κι εγώ χαίρομαι που σας γνωρίζω, κύριε Καρύδα.
-Περάστε στο γραφείο μου να τα πούμε!

    Το γραφείο του εκδότη ήταν μικρό, διακοσμημένο με αντικείμενα από διάφορες χώρες. Ένα ξυλόγλυπτο άγαλμα του Βούδα με τα χέρια σε στάση απώθησης τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή της Βιολέτας.
-Από την Καμπότζη! έσπευσε να την πληροφορήσει ο ιδιοκτήτης του. Αυτός ο συγκεκριμένος Βούδας σε αυτή τη στάση διώχνει το κακό.
-Συγνώμη, υπάρχουν πολλοί Βούδες; ‘ Ενας δεν ήταν ο Βούδας;
- Εννοείτε προφανώς τον πρώτο άνθρωπο που έφθασε στη φώτιση, τον Σιντάρτα Γκωτάμα!
-Ε μάλλον, αυτόν……..δαγκώθηκε η Βιολέτα η οποία κάτι είχε ακούσει για το θέμα, αλλά δεν είχε εντρυφήσει.
- Υπήρξαν πολλοί Βούδες μετά από αυτόν τόνισε ο Καρύδας. Για να ακριβολογούμε ο καθένας από μας μπορεί να γίνει Βούδας.

    Η Βιολέτα περιεργάσθηκε το χώρο αδυνατώντας να συνεχίσει μια συζήτηση σε άγνωστα γι’ αυτήν χωράφια.
-΄Εχετε ταξιδέψει πολύ, αν κρίνω απ’ όλα αυτά τα αντικείμενα…………
- ΄Εχω ταξιδέψει αρκετά, είναι αλήθεια! Αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά μέρη του πλανήτη που θα ήθελα να επισκεφθώ. Εσάς, σας αρέσουν τα ταξίδια;
-Μόνο στην Ευρώπη έχω ταξιδέψει. Ξέρετε, τα κλασικά…….Λονδίνο, Παρίσι, Ιταλία………
- Πολύ ωραία η Ευρώπη, αλλά δε σας γεννήθηκε ποτέ η επιθυμία να επισκεφθείτε άλλες ηπείρους;
- Όταν έχει κανείς οικογένεια είναι δύσκολα τα πράγματα. Εσείς, είστε παντρεμένος; Η ερώτηση δραπέτευσε από το στόμα της Βιολέτας, σχεδόν παρά τη θέλησή της.
- Διαζευγμένος!
- Παιδιά; ‘Εχετε παιδιά;
- Όχι!
- Από επιλογή ή απλά δεν έτυχε; Οι ερωτήσεις συνέχιζαν την ανεξέλεγκτη πορεία τους.
- Δεν έτυχε! Βλέπετε ο γάμος μου κράτησε μόλις πέντε μήνες………..Ασυμφωνία χαρακτήρων, που λένε!
- Με συγχωρείτε! Δεν ήθελα να φανώ αδιάκριτη!
- Εκτιμώ το ενδιαφέρον σας, κυρία Πανούση. Εσείς, είστε παντρεμένη, αν δεν κάνω λάθος!
-Ναι. ΄Εχω ένα γιο δώδεκα ετών, το Μάρκο. Μόλις τέλειωσε το δημοτικό. Είναι πολύ έξυπνο και προικισμένο παιδί, ξέρετε…………
- Δεν αμφιβάλλω! Αν κρίνω από τη μητέρα του………
-Ευχαριστώ! ‘
΄Εχει πάρει όμως και από τον πατέρα του!
-Τι δουλειά κάνει ο σύζυγος;
-Φωτογράφος!
-Καλλιτέχνης……. Είστε πολύ τυχερή που έχετε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Δύσκολο στις μέρες μας…….
-Πράγματι! Δαγκώθηκε η Βιολέτα.
- Οι άνθρωποι αδυνατούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.
-Φταίει η έλλειψη υπομονής και κατανόησης κατά τη γνώμη μου……..
-Εγώ πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν μεταξύ τους γιατί δε μπορούν να επικοινωνήσουν με τον εαυτό τους. Ο εαυτός μας, ο μεγαλύτερος άγνωστος…….terra incognita.
-Δεν έχετε άδικο! προτίμησε να συμφωνήσει η Βιολέτα νοιώθοντας ότι έμπαινε και πάλι σε άγνωστα χωράφια.
- Το βιβλίο που θα μεταφράσετε, πιστεύω να το βρείτε πολύ ενδιαφέρον!
- Σίγουρα. Βλέπετε, δεν έχω και πολλές γνώσεις σχετικά με τη μασονία.
- Πιστέψτε με! Όταν τελειώσετε την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, θα έχετε κατανοήσει αρκετά πράγματα. Διαβάζετε το βιβλίο για να μπείτε στο πνεύμα, πριν αρχίσετε να δουλεύετε τη μετάφραση, έτσι δεν είναι;
-Φυσικά…..Εξυπακούεται!
- Ωραία λοιπόν! Να μη σας καθυστερώ άλλο. Ο Καρύδας της έτεινε το φάκελο με την επιταγή.
-Μπορείτε να την εισπράξετε όποτε θέλετε. Θα σας στείλω το συμβόλαιο με courier. Το υπογράφετε και μου το επιστρέφετε με τον ίδιο τρόπο.
-Ευχαριστώ πολύ! Πότε πρέπει να σας παραδώσω τη μετάφραση;
-΄Οποτε είστε έτοιμη!
- Θα κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ…….
- Δεν υπάρχει καμιά ιδιαίτερη βία! ΄Οποτε ΕΣΕΙΣ αισθανθείτε έτοιμη!

    Ο Καρύδας τη συνόδεψε ευγενικά στην έξοδο. Η Βιολέτα κοίταξε την ώρα στο casio. Δύο και οκτώ λεπτά. Μόλις πρόλαβε να περάσει από το υποκατάστημα της τράπεζας στην Πανεπιστημίου και να καταθέσει στο λογαριασμό της την επιταγή. ΄Υστερα κατευθύνθηκε προς το Σύνταγμα για να πάρει τον ηλεκτρικό για το σπίτι της στην Καλλιθέα. Το τριάρι όπου έμενε με το Μάρκο. ΄Ηταν γραμμένο εξ ημισείας σ’ εκείνη και το Θανάση, αφού μαζί είχαν εξοφλήσει το δάνειο που είχαν πάρει για την αγορά του. Ο Θανάσης ουδέποτε έκανε λόγο για πληρωμή ενοικίου και ουδέποτε πρότεινε στη Βιολέτα να αγοράσει το μερίδιό του. Άλλη μια απόδειξη ότι σκόπευε μια μέρα να επιστρέψει στη βάση του. Στη γυναίκα του και στο παιδί του! Η Βιολέτα έκανε μια στάση στο «Γρηγόρη» για ένα φυσικό χυμό πορτοκάλι και ένα μικρό, πολύ μικρό, σάντουιτς. Αυτό θα ήταν το λιτό γεύμα της. Το βράδυ γιαουρτάκι και ένα μήλο. Ευτυχώς περπάτησε λιγάκι σήμερα. Την περίμεναν ατέλειωτες μοναχικές μέρες και νύχτες καθισμένη μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή της.

    “FREEMASONRY –BEYOND THE TRUTH” – A guide to paths and places inside the reader. «Για να περιηγηθούμε λοιπόν στα εσωτερικά μονοπάτια του αναγνώστη» μουρμούρισε η Βιολέτα μισοξαπλωμένη στον καναπέ της, αρχίζοντας την ανάγνωση του βιβλίου, ώστε να μπει στο κλίμα και να αρχίσει να δουλεύει τη μετάφραση. Της άρεσε να διαβάζει τη νύχτα. Το ηλεκτρικό φως άρχισε να τρεμοπαίζει, ώσπου έσβησε τελείως. «Αυτή η ΔΕΗ! Black out! Το είπανε οι άνθρωποι να μετριάσουμε τη χρήση των κλιματιστικών, αλλά στου κωφού του ΄Ελληνα το αυτί δε πα και να ουρλιάζεις……». Η Βιολέτα αναζήτησε τα κεριά που φύλαγε ειδικά γι’ αυτές τις περιπτώσεις.

[Οίαγρος]

    ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΑΘΗΤΗΣ

    Πότε άλλαξε το σκηνικό στο συνηθισμένο τριάρι στην Καλλιθέα; ΄Αλλαξε στην πραγματικότητα ή στη φαντασία της Βιολέτας; Αποκοιμήθηκε και ονειρεύτηκε; ΄Ηταν τόσο ζωηρές οι περιγραφές του βιβλίου που η μεταφράστριά του παρασύρθηκε από τις λέξεις και μεταφέρθηκε σε άλλη διάσταση; Ποιος ξέρει; Το σίγουρο ήταν ότι, όταν η Βιολέτα θα ξυπνούσε, θα άρχιζε να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και τις καταστάσεις γύρω της με διαφορετικό βλέμμα.

    Η Βιολέτα βρέθηκε σ’ ένα δωμάτιο με μαύρους τοίχους, μαύρη οροφή, μαύρο δάπεδο, ένα μαύρο τραπέζι και μια μαύρη καρέκλα. Η ίδια καθόταν στην καρέκλα και ήταν ντυμένη στα μαύρα Το δωμάτιο φωτίζονταν από το ασθενικό φως ενός κεριού, που η ίδια είχε ανάψει αρχικά για να αντιμετωπίσει τη διακοπή ρεύματος. Τη διακοπή της ροής του φωτός. Πάνω στο τραπέζι βρισκόταν ένα κηροπήγιο, ψωμί, ένα ποτήρι γεμάτο νερό, ένα δοχείο με αλάτι, ένα δοχείο με θειάφι, ένα δοχείο με υδράργυρο, μια κλεψύδρα, ένας κόκορας ζωγραφισμένος σε φυσικό μέγεθος, μια ανθρώπινη νεκροκεφαλή και ένα έντυπο με ένα στυλό που περίμενε να συμπληρωθεί από την ίδια.

    «ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ». Το βλέμμα της Βιολέτας έπεσε στο διάσημο - πλην ξεχασμένο από την εποχή του σχολείου - ρητό του Χείλωνα το Λακεδαιμόνιου που ήταν γραμμένο στη μετώπη του μαντείου των Δελφών.
«Ποια είσαι, Βιολέτα;» Μίλησε κάποιος ή η φωνή ήρθε από μέσα της;
•   Είμαι η Βιολέτα Πανούση. Σύζυγος του Θανάση Πανούση, μητέρα του Μάρκου Πανούση, μεταφράστρια, πτυχιούχος της Αγγλικής Φιλολογίας και…..

    Η Βιολέτα δε μπόρεσε να συνεχίσει. Τα ίδια της τα λόγια φάνηκαν φτωχά για να περιγράψουν κάτι τόσο πολυσύνθετο όσο ο εαυτός της. Ποια ήταν λοιπόν; Ποια ήταν στην πραγματικότητα η γυναίκα, ο άνθρωπος που κατοικούσε προσωρινά στο σώμα της Βιολέτας; Προσωρινά. Η Βιολέτα κοίταξε το ανθρώπινο κρανίο και θυμήθηκε ότι είναι θνητή. Το σώμα της ήταν προορισμένο να αυτοκαταστραφεί σε μερικά χρόνια. Αυτό το σώμα που δεν της πολυάρεσε και το υπέβαλλε κατά καιρούς σε αυστηρές δίαιτες. ΚΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΦΘΑΝΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ, Η ΒΙΟΛΕΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕ; Η ΒΙΟΛΕΤΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ;

    Ο χρόνος, ο γήινος χρόνος κυλούσε αμείλικτος, της το υπενθύμιζε η κλεψύδρα και σύντομα ο κόκορας θα λαλούσε απαιτώντας την πνευματική αφύπνιση της Βιολέτας η οποία για σαράντα πέντε χρόνια στριφογύριζε δεμένη στον τροχό της καθημερινότητας και των φροντίδων της υλικής ζωής. Η Βιολέτα ήταν το ψωμί που έπρεπε να ζυμωθεί και με την επίδραση του νερού, του αλατιού και του θειαφιού να αφυπνίσει τις λανθάνουσες ιδιότητες που κατείχε από τη γέννησή της. Τον συναισθηματικό, το νοητικό και τον βαθύτερο πνευματικό εαυτό της.

   

«ΜΗΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ, ΑΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΥΠΕΙΣΕΛΘΕΙ ΤΡΟΜΟΣ».

    Ο τρόμος είναι ανασταλτικός παράγοντας για οτιδήποτε επιχειρήσει ο άνθρωπος. Ο φόβος και η ανησυχία - σε λογικά πλαίσια - βοηθάνε στην αποφυγή κάποιων προβλημάτων, ο τρόμος όχι. Ο τρόμος παραλύει τον άνθρωπο. Ο θάνατος των παθών, των προλήψεων και των ακλόνητων μέχρι τώρα πεποιθήσεων και εμμονών του ανθρώπου είναι οδυνηρός. Ο άνθρωπος, που νόμιζε ότι είχε κάποιες σταθερές παραμέτρους στη ζωή του και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα και οι καταστάσεις δεν υποκύπτουν πάντα στον έλεγχό του, νοιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΘΑΡΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΓΥΜΝΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΟ. Μας αρέσει ο εαυτός μας; ΄Η μήπως σκέψεις και πράξεις, που έχουμε θάψει βαθειά μέσα μας και δεν ομολογούμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό, ψάχνουν την ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια και να μας ζητήσουν να απολογηθούμε στο εσωτερικό μας δικαστήριο; Το πιο αυστηρό δικαστήριο του κόσμου!

«ΦΥΓΕ, ΑΝ ΗΛΘΕΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ».

    Η περιέργεια πολλές φορές βοήθησε σε ανακαλύψεις και κατακτήσεις στον επιστημονικό τομέα ή στον κοινωνικό βίο. Δεν έχει όμως θέση στην αναζήτηση της βαθύτερης ουσίας των πραγμάτων. ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ Η ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΠΛΑΣΤΟ. Ο διαχωρισμός του «είναι» από το «φαίνεσθαι».Τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν. Η όρασή μας είναι από τη φύση της περιορισμένη. Δε μπορούμε να δούμε τα μικρόβια ή το ηλεκτρικό ρεύμα. Κι όμως αυτά υπάρχουν. Κι αν δεν προσέξουμε μπορεί και να μας σκοτώσουν!

   

«ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ, ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΩΣ ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ».

    Η αποκλειστική φροντίδα του ατομικού συμφέροντος , αν συνεχισθεί, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει στην καταστροφή του κόσμου. Η τρύπα του όζοντος, η αποψίλωση των δασών, η κατασπατάληση των γήινων πόρων , η οικονομική ένδεια μεγάλου μέρους των κατοίκων του πλανήτη είναι μερικές από τις εκφάνσεις και εκφράσεις του ατομισμού και του υλισμού που – δυστυχώς -κυριαρχούν στην εποχή μας. ΜΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΗΣΥΧΟΣ ΟΤΑΝ 35.000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ 16.000 ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ; Η πείνα δεν οφείλεται σε έλλειψη τροφής. Οφείλεται σε ανήθικους και ανεγκέφαλους ηγέτες που είναι υπεύθυνοι για την άνιση κατανομή των γήινων πόρων. Το ατομικό μας συμφέρον οφείλει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το συλλογικό.

«ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ, ΑΝ ΔΥΣΑΝΑΣΧΕΤΕΙΣ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΣΟΥ».

    Ο άνθρωπος που δε μπορεί να παραδεχθεί τα ελαττώματά του, δε μπορεί να τα διορθώσει. Και σκοπός του ανθρώπου που έχει μπει στη μυητική οδό, στην οδό των μυστηρίων και της πνευματικής αναγέννησης είναι να σμιλεύσει ηθικά τον εαυτό του ώστε να καταστεί χρήσιμος τόσο στον εαυτό του και το στενό οικογενειακό του περιβάλλον, όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. ΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΝ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΑΥΤΟΜΑΤΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ. Οι αιματοβαμμένες επαναστάσεις και εξεγέρσεις σπάνια αποφέρουν ουσιαστικούς καρπούς. Και απαιτούν πολύ αίμα και πολύ μεγάλη ανθρώπινη δυστυχία. Οι περισσότεροι άνθρωποι -προς το παρόν - φαίνεται να προτιμούν τις εξωτερικές μάχες από τις εσωτερικές. ΄Ισως θεωρούν δύσκολη την επίμονη και επίπονη διαδικασία της σμίλευσης του ηθικά και πνευματικά ακατέργαστου λίθου που λέγεται άνθρωπος. ΄Ισως είναι πιο εύκολο να πατάς ένα κουμπί και να κατευθύνεις μια βόμβα προς τους ανθρώπινους στόχους της. ΄Ομως οι βόμβες κάποτε θα στραφούν ενάντια σ’ εκείνους που τις κατασκεύασαν, σ’ εκείνους που έδωσαν τη διαταγή να χρησιμοποιηθούν και σ’ εκείνους που υπάκουσαν σε τέτοιου είδους διαταγές. Η Αλήθεια κατακτά αργά λέει ο Albert Pike που - εκτός από λόγιος και νομικός- ήταν στρατιωτικός, διακεκριμένος σε πολλές μάχες. Υπάρχει μια τρομερή ζωτική δύναμη στο Σφάλμα. Η Αλήθεια, τις περισσότερες φορές περνάει απαρατήρητη από τις μάζες. Εάν ένα σφάλμα ηττηθεί για λίγο καιρό, ορθώνεται αμέσως και μάλιστα περισσότερο ζωντανό από ποτέ. Δεν πεθαίνει ούτε και όταν οι επινοητές του πεθάνουν, ενώ τα πιο ηλίθια και πλέον παράλογα λάθη είναι αυτά με τη μεγαλύτερη μακροβιότητα.

«ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΑΝ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΘΝΗΤΟΣ».

    Η υποκρισία συγκαλύπτει και συντηρεί το ελάττωμα. Εμποδίζει την ορθή κρίση. Εμποδίζει τη βελτίωση του ατόμου και συνεπώς τη βελτίωση του κόσμου μας. Η βεβαιότητα του σωματικού θανάτου - που ισχύει για όλους ανεξαιρέτους τους ανθρώπους - οδηγεί στην πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα απέναντι στον εαυτό τους και τον πλησίον τους. Η ματαιοδοξία, ο εγωισμός, οι κακές σκέψεις και πράξεις μοιάζουν χωρίς κανένα νόημα όταν κανείς συνειδητοποιήσει ότι ο θάνατος δεν κάνει εξαιρέσεις. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΟΦΟΤΕΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΦΟΥ ΜΕΣΩ ΑΥΤΟΥ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ. Ο άνθρωπος που ξεχνά την ύπαρξη του θανάτου, οδηγείται σε λάθος δρόμους. Ο δρόμος του υπέρτατου υλισμού που έχει επιλέξει ο σημερινός άνθρωπος έχει αποδειχθεί ότι δεν οδηγεί στα επιθυμητά αποτελέσματα. ΄Αρα κάτι σάπιο υπάρχει, όχι μόνο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας όπως διακήρυσσε κάποτε ο ΄Αμλετ, αλλά σε όλα τα βασίλεια και τις δημοκρατίες. Κάτι σάπιο οδηγεί τους ανθρώπους στην κατάθλιψη, στις ομαδικές δολοφονίες, στην αυτοκτονία, στα ναρκωτικά, στην αέναη εναλλαγή ερωτικών συντρόφων, στο αιώνιο αίσθημα του ανικανοποίητου. Κάτι σάπιο δεν αφήνει τους ανθρώπους να είναι ήρεμοι, γαλήνιοι και ευτυχισμένοι. Η παρουσία του ανθρώπου στη γη είναι τελικά πηγή δοκιμασιών, ή κατάκτησης της νιρβάνα; ΄Η μήπως είναι η κατάκτηση της νιρβάνα μέσω των δοκιμασιών και του πόνου που υφίσταται ο άνθρωπος;

    Ένα αόρατο χέρι οδήγησε τη Βιολέτα σ’ ένα δοχείο γεμάτο φρέσκο χώμα. ΄Εβαλε το χέρι της μέσα. Πόσο καιρό είχε να νοιώσει αυτή την επαφή με το χώμα; Θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια όταν έπαιζε με τα παιδιά της γειτονιάς στον Πλαταμώνα. Οι γονείς τα έντυναν με απλά, φθηνά ρούχα και τα άφηναν να κυλιούνται στα χώματα όλη μέρα. Ευτυχισμένα παιδικά χρόνια θαμμένα τώρα μέσα σε τόνους μπετόν. Η γη, η μητέρα όλων μας. Από αυτήν πλασθήκαμε και σ’ αυτήν θα επιστρέψουμε.

    Η Βιολέτα ένοιωσε τη δύναμη του αέρα που φυσούσε στο πρόσωπό της και άκουγε το θόρυβο που έκαναν τα δέντρα που αντιστέκονταν στην ορμή του. Θυμήθηκε τις ξαφνικές δυνατές καταιγίδες των παιδικών της καλοκαιριών στα παράλια της Πιερίας. Σήμερα ένοιωθε ότι ήταν παιδί. Ότι η ζωή ξανάρχιζε από την αρχή. Ότι, με κάποιο μαγικό τρόπο, θα γινόταν ικανή να υπερπηδά όλα τα εμπόδια που θα παρουσιάζονταν στο δρόμο της.
Ύστερα η Βιολέτα βρέθηκε να κολυμπάει στις καθαρές ακτές. Η θάλασσα ήταν ήρεμη και ζεστή. ΄Ενοιωθε ασφάλεια μέσα στη μεγάλη υδάτινη αγκαλιά. Σαν το αγέννητο παιδί στην κοιλιά της μητέρας του.

    Το αόρατο χέρι οδήγησε το χέρι της Βιολέτας πάνω στις φλόγες. Η Βιολέτα στην αρχή φοβήθηκε, ύστερα χάιδεψε τις φλόγες με εμπιστοσύνη. Καμιά φωτιά δεν ήταν ισχυρότερη από τη φωτιά που έκαιγε μέσα της. Οι φλόγες της αγάπης! Όχι μόνο της αγάπης για τον εαυτό μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά μιας οικουμενικής αγάπης για όλα τα πλάσματα αυτού του κόσμου. Η Βιολέτα ένοιωσε αδιάσπαστο μέρος του όλου.
Η Βιολέτα δε θα πρόδιδε ποτέ αυτά τα συναισθήματα συμπόνιας και κατανόησης που κατάλαβε ότι κουβαλούσε μέσα της. Δεν χρειάσθηκε να δεσμευτεί με κανένα όρκο. Ούτε και κανένας θνητός θα μπορούσε να την τιμωρήσει αν πρόδιδε ποτέ αυτά τα συναισθήματα, αφού δεν υπάρχει χειρότερη τιμωρία από τις τύψεις της συνείδησής της. ‘Εκανε μεταβολή και κοίταξε προσεχτικά τον εαυτό της στον καθρέφτη. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός από τον ίδιο μας τον εαυτό» ψιθύρισε. Αμάθεια, πλάνη, προκαταλήψεις, πάθη. Εχθροί που δύσκολα μπορεί κανείς να δαμάσει.

    Το τηλέφωνο χτυπούσε επίμονα. Κατόρθωσε να διαπεράσει τα αόρατα σύνορα μεταξύ αυτού που αποκαλούμε πραγματικό χρόνο και της διάστασης στην οποία βρισκόταν η Βιολέτα. Η Βιολέτα ανασήκωσε το κεφάλι από τον καναπέ και έπιασε το ακουστικό. Η φωνή της Φαίη ακούστηκε σταθερή, αλλά αγχωμένη.
-Βιολέτα, θα μείνω με τον ΄Αρη! Τέρμα ο παππούς!
Η Βιολέτα κοίταξε γύρω της. Το πρωινό φως έμπαινε από τα κλειστά στόρια.
-Φαίη, τι ώρα είναι;
- Δέκα! Μη μου πεις ότι κοιμόσουν ακόμα!
- Όχι……..δηλαδή δεν ξέρω!
- Ξύπνα, χρειάζομαι τη βοήθειά σου! Δε γύρισα στο σπίτι μου απόψε! Ο παππούς μ’ έχει πάρει σαράντα φορές στο κινητό. Φοβάμαι ότι θα ειδοποιήσει την αστυνομία.
-΄Εμεινες στο σπίτι του ΄Αρη!
-Τι σου λέω τόση ώρα; Θα μείνω μαζί του! Δεν ξαναγυρίζω στον παππού!
- Χωρίζεις δηλαδή;
-Ναι!
- Ο ΄Αρης τι λέει;
- Εκείνος μου το πρότεινε!
- Ναι, αλλά η διαφορά ηλικίας……………..
-Είμαι δεκατρία χρόνια και επτά μήνες μεγαλύτερη από τον ΄Αρη. Ο παππούς με περνάει σχεδόν τριάντα χρόνια. ΄Αλλωστε φαίνομαι δέκα χρόνια μικρότερη από την πραγματική μου ηλικία, όλοι το λένε……….

    Πράγματι η Φαίη φαινόταν τουλάχιστον δέκα χρόνια μικρότερη. Τα γονίδιά της σε συνδυασμό με την καλή ζωή και τις συχνές επισκέψεις στα ινστιτούτα αισθητικής είχαν αποδώσει τους ανάλογους καρπούς.
•   Θα χάσεις την κληρονομιά, αν ζητήσεις διαζύγιο!
•   Δε με νοιάζει! ΄Εχω πάθος με την αστρολογία. Θα δουλέψω και είμαι σίγουρη ότι θα τα πάω καλά.
•   Όπως νομίζεις…………Εγώ, τι πρέπει να κάνω;
•   Δε θα μου φωνάξεις; Δε θα μου κάνεις κήρυγμα περί συζυγικής πίστης; Δε θα μου πεις ότι εγώ φταίω που παντρεύτηκα ένα άντρα τριάντα χρόνια μεγαλύτερό για τα λεφτά του και τώρα τον εγκαταλείπω για κάποιο νεώτερο; ΄Αντε ντε! Πέστα, να τελειώνουμε!
•   Δε μου έδωσε κανένας το δικαίωμα να κρίνω τους ανθρώπους, Φαίη.
•   Βιολέτα…………ακούω καλά;
•   Καλά ακούς, γιατί; Θα μου πεις τι πρέπει να κάνω;

    Όταν η Βιολέτα έφθασε στην πολυτελή βίλα της Κηφισιάς κόντευε δώδεκα το μεσημέρι. Πήρε τον ηλεκτρικό μέχρι το σταθμό της Κηφισιάς και μετά συνέχισε με ταξί. Ευχήθηκε ο «παππούς» να ήταν στο σπίτι, ώστε να μπορέσει να εκπληρώσει την αποστολή που της είχε αναθέσει η Φαίη. Η Φαίη που δεν είχε το θάρρος να αντιμετωπίσει τον άντρα της καταπρόσωπο και ανέθεσε το έργο αυτό στην καλύτερή της φίλη. Η Βιολέτα - πριν από τη χθεσινή παράξενη μυητική διαδικασία - θα είχε αρνηθεί να βοηθήσει απαιτώντας από τη φίλη της να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες των πράξεών της. Σήμερα όμως ένοιωθε διαφορετικά, έβλεπε τα πράγματα διαφορετικά. Σήμερα μπορούσε να μπει στην ψυχή της Φαίη και να κατανοήσει τη δειλία της. Η Βιολέτα χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Μια καμαριέρα εξωτικής καταγωγής άνοιξε και τη ρώτησε ποιόν ζητούσε. «Τον κο Κονταξή», απάντησε εκείνη. «Τον κο Σταύρο Κονταξή;» ξαναρώτησε η γυναίκα με τη χαριτωμένη προφορά της. Σταύρο, ναι……μάλλον Σταύρο έλεγαν το σύζυγο της Φαίη. Τόσα χρόνια τον αποκαλούσαν «παππού» και η Βιολέτα δεν ήταν σίγουρη για το μικρό του όνομα.
Φρόντισε λοιπόν να διευκρινίσει στην καμαριέρα ότι ήθελε να δει το σύζυγο της κυρίας Φαίη.

    Η καμαριέρα οδήγησε τη Βιολέτα στο λίβινγκ –ρουμ. Ο κύριος Κονταξής πέρασε μια άγρυπνη νύχτα και ξάπλωσε λιγάκι. Θα τον ξυπνούσε, αφού η επισκέπτρια έφερνε νέα από τη γυναίκα του. Η Βιολέτα έμεινε μόνη και άρχισε να περιεργάζεται το χώρο γύρω της. Τεράστιες βιβλιοθήκες κάλυπταν τους τοίχους. Πλησίασε και άρχισε να περιεργάζεται τα βιβλία. Από εγκυκλοπαίδειες, μέχρι τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας - ενίοτε στο πρωτότυπο - αλλά και βιβλία φιλοσοφίας και εσωτερισμού. Αλήθεια τι ήξερε η Βιολέτα για τον άνθρωπο στον οποίο επρόκειτο σε λίγο να αποκαλύψει ότι η γυναίκα του τον εγκαταλείπει; ΄Ηξερε ότι ήταν αυτοδημιούργητος, ότι κατόρθωσε με σκληρή δουλειά να δημιουργήσει μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες φροντιστηρίων ξένων γλωσσών στην Ελλάδα κι ότι είχε χωρίσει την πρώτη του γυναίκα για το χατίρι της νέας και όμορφης φίλης της. Τι ήξερε πραγματικά όμως για τον Σταύρο Κονταξή; Για τον άνθρωπο Σταύρο Κονταξή; Η Φαίη της είχε πει ότι είναι μασόνος. Τέκτονας.

    Η Βιολέτα πλησίασε σε μια από τις βιβλιοθήκες και κάρφωσε το βλέμμα της σε ένα από τα ράφια. «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΥ ΒΑΘΜΟΥ» Το άνοιξε και άρχισε να φυλλομετρά τις σελίδες του. Ο Σκοτεινός Θάλαμος, τα επιγράμματα, οι δοκιμασίες, τα τέσσερα αλληγορικά στοιχεία που κάθε τέκτονας όφειλε να μελετήσει. Η γη. Ο αέρας. Το νερό. Η φωτιά. Χθες το βράδυ…………..
Η Βιολέτα άφησε το τυπικό και γύρισε απότομα το κεφάλι της. Είδε την πρώτη επιγραφή. Θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιπες τέσσερις.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΕΤΑΙΡΟΣ

ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ : ΟΡΑΣΗ, ΑΚΟΗ, ΑΦΗ, ΟΣΦΡΗΣΗ, ΓΕΥΣΗ

    Η όραση, η ακοή, η όσφρηση και η γεύση βρίσκονται σ’ ένα ορισμένο σημείο του σώματος και βοηθούν τον άνθρωπο να αντιληφθεί και να κατανοήσει τα πράγματα γύρω του, να συντηρήσει τον εαυτό του και - σ’ ένα ανώτερο επίπεδο -να απολαύσει την εκδήλωση της ομορφιάς στον κόσμο μέσω της Τέχνης, της Μουσικής, των αρωμάτων ή ενός υπέροχα μαγειρεμένου φαγητού. Η αφή, διασπαρμένη σ’ όλη την επιφάνεια του ανθρώπινου σώματος είναι πολύτιμη βοηθός των άλλων αισθήσεων. Ο άνθρωπος - δια μέσου των αισθήσεων -εξερευνά το περιβάλλον και ανακαλύπτει τους Φυσικούς Νόμους προσπαθώντας να φθάσει στη Γνώση. Πόση γνώση όμως είναι προσιτή στον άνθρωπο μέσω των πέντε αισθήσεων;

ΟΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΙ ΡΥΘΜΟΙ:ΔΩΡΙΚΟΣ, ΙΩΝΙΚΟΣ, ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ

    Η Τέχνη ανυψώνει το ανθρώπινο πνεύμα μεταφέροντάς το σε υψηλότερες πνευματικές σφαίρες. Η Αρχιτεκτονική θεωρείται η ευγενέστερη από τις Καλές Τέχνες. Σοφοί τεχνίτες χρησιμοποίησαν αυτή την Τέχνη για να παραστήσουν στον τρισδιάστατο κόσμο μας τις έννοιες της Δύναμης, της Σοφίας και της Ομορφιάς. Από τον πύργο της Βαβέλ, το ναό του Σολομώντα, τις πυραμίδες της Αιγύπτου, τον Παρθενώνα, την Αγία Σοφία, τους Καθεδρικούς ναούς μέχρι τους σημερινούς ουρανοξύστες τα κτίρια, προϊόντα της ανθρώπινης διάνοιας - πέρα από τη χρηστική τους αξία -μεταφέρουν τα μηνύματά τους. Γύρω στο 100π.Χ ο Ρωμαίος Βιτρούβιος καθιέρωσε τον αρχιτέκτονα σαν κάτι περισσότερο από απλό τεχνίτη. Ο αρχιτέκτων έπρεπε να είναι επιδέξιος σχεδιαστής, μαθηματικός, βαθύς γνώστης της Ιστορίας, επιμελής σπουδαστής της Φιλοσοφίας, να αγαπά τη μουσική, να είναι γνώστης της Αστρολογίας. ΄Επρεπε να είναι ένα είδος μάγου, εξοικειωμένος με το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης, μυημένος στους κρυφούς νόμους της δημιουργίας, ώστε να μπορεί να τους χρησιμοποιήσει για να δημιουργήσει μοναδικά κτίσματα. Κατά την ελληνική αρχαιότητα ο Δωρικός Ρυθμός απεικόνιζε τη Δύναμη, ο Ιωνικός τη Σοφία και ο Κορινθιακός την Ομορφιά στην απόλυτη έννοιά της. Όχι, Βιολέτα η ομορφιά δεν έχει σχέση με τα κιλά του ανθρώπου, με το χρώμα των ματιών του ή με τα εφήμερα και αυθαίρετα πρότυπα ομορφιάς που λανσάρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ψάξε στο βάθος των ματιών και της καρδιάς σου και η απόλυτη ομορφιά θα σου αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο.

ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ: ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ, ΡΗΤΟΡΙΚΗ, ΛΟΓΙΚΗ, ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ, ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

    Γραμματική είναι η γνώση των κανόνων μιας γλώσσας, ώστε ο κάτοχός της να μπορεί να εκφράζεται σ’ αυτήν άπταιστα. Η Βιολέτα γνώριζε πολύ καλά τόσο τη γραμματική της Ελληνικής όσο και της Αγγλικής γλώσσας. Γνώριζε επίσης πολύ καλά τη γραμματική της Γαλλικής Γλώσσας, της έλλειπε ένας χρόνος φοίτησης για να πάρει πτυχίο μεταφράστριας από το Γαλλικό Ινστιτούτο. Ήθελε να το κάνει, αλλά οι υποχρεώσεις της ζωής την εμπόδιζαν.
    Ρητορική, η ευφράδεια του λόγου, η τεχνική της πειθούς, της απόσπασης της προσοχής των ακροατών. ΄Η η τέχνη της κυριαρχίας πάνω στο νου των ανθρώπων όπως έλεγε ο Πλάτων. Με πόσο διαφορετικό τρόπο χειρίσθηκαν ο Χίτλερ και ο Μαχάτμα Γκάντι τις συνειδήσεις των ανθρώπων!
    Η Λογική είναι η επιστήμη του ορθώς σκέπτεσθαι και μεθοδικώς συλλογίζεσθαι. Είναι η επιστήμη της πραγματικότητας. Της πραγματικότητας που γίνεται αντιληπτή από τις πέντε αισθήσεις. Η Λογική όμως - από μόνη της - δεν αρκεί για την ηθική και πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου. Η λογική πρέπει να εναρμονίζεται με τα συναισθήματα της αγάπης και της κατανόησης.
    Η Αριθμητική είναι η επιστήμη του υπολογίζειν με ορθότητα, το κλειδί όλων των θετικών επιστημών. Η Αριθμητική αποκλείει το λάθος, τουλάχιστον στον κόσμο των φαινομένων. Η Γεωμετρία είναι η επιστήμη του μετράν με ακρίβεια. Είναι η επιστήμη που υπέταξε την επιφάνεια στο διαβήτη και κατάφερε να μετρήσει τις διαστάσεις του ορατού σύμπαντος. Οδήγησε τον άνθρωπο να κατανοήσει την έννοια του απείρου. « Μηδείς Αγεωμετρητος Εισίτω» έγραφε η Θύρα του Ναού των Πυθαγορείων μυστηρίων.

    Η Βιολέτα άρχισε να αντιλαμβάνεται τη μεγάλη αξία των θετικών επιστημών. Στο σχολείο, καθηγητές ανάξιοι να φέρουν αυτό τον τίτλο, τρομοκρατούσαν τους μαθητές με βαθμούς και εξετάσεις κάνοντάς τους να μισήσουν τα μαθηματικά και τη γεωμετρία και στερώντας τους τη δυνατότητα να κατανοήσουν πολλά από τα πράγματα που μας περιβάλλουν.
    Μουσική. Η αρμονία του κόσμου. Συναισθήματα όπως χαρά, λύπη, πόνος, δόξα, ελπίδα, απελπισία, ηρεμία, ταραχή, ζωή, πένθος εκφράζονται χωρίς λόγια. Μόνο με ήχους. Η ψυχή έχει ανάγκη από λόγια άραγε;
    Η αστρονομία είναι η επιστήμη που μελετά τους νόμους της κίνησης των άστρων. Βασιζόμενη στη Γεωμετρία μας επέτρεψε να μετρήσουμε και να γνωρίσουμε τον ΄Ηλιο, τη Σελήνη, τ’ αστέρια , το σύμπαν. Η απεραντοσύνη του σύμπαντος βοηθάει τον άνθρωπο να κατανοήσει την ασημαντότητά του, αλλά η γνώση της απεραντοσύνης τους σύμπαντος κάνει τον άνθρωπο να κατανοήσει το μεγαλείο αυτού του σύμπαντος. Μέχρι που μπορεί να φθάσει τελικά η ανθρώπινη διάνοια;

ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ: ΘΑΛΗΣ, ΣΟΛΩΝ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ, ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

    Ο Θαλής ο Μιλήσιος, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδος, έθεσε τις βάσεις του ορθολογικού τρόπου αποκαλύψεως της αρχής των όντων. Θεωρείται ο θεμελιωτής της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας και επιστήμης. Ο ρήτορας και ποιητής Σόλων, επίσης ένας από τους επτά σοφούς, έδωσε στην Αθήνα πολίτευμα ισονομίας για όλους τους πολίτες. Όταν ρωτήθηκε αν θεωρεί ότι έδωσε στους συμπολίτες του τους καλύτερους νόμους, απάντησε: « Τους έδωσα τους καλύτερους νόμους που είναι ικανοί να δεχθούν». Οι αλήθειες δεν είναι ποτέ απόλυτες, Είναι οι αλήθειες μιας περιόδου. Αλήθειες κατάλληλες για την συγκεκριμένη πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων μιας εποχής, ενός τόπου. Σπάνια έχουν διαχρονική ισχύ και τροποποιούνται ανάλογα με την πρόοδο και τις ανάγκες της ανθρωπότητας. ΄Αλλοτε προς το καλύτερο και άλλοτε προς το χειρότερο. Όταν ο προφήτης Μωάμεθ έγραψε ότι ο άντρας πρέπει να παντρεύεται τέσσερις γυναίκες, πράγμα αδιανόητο για την εποχή μας, ήξερε τι έλεγε. Οι άντρες αποτελούσαν μειοψηφία του πληθυσμού λόγω των πολέμων και έτσι τέσσερις γυναίκες έπρεπε να μοιρασθούν έναν άντρα για να γευθούν τις χαρές της οικογένειας και της μητρότητας. Η αρχική δήθεν απαίτηση του Θεού να θυσιάσει ο Αβραάμ το γιό του Ισαάκ και η τελική απαγόρευση της θυσίας έδειξε στους ανθρώπους ότι ο Θεός δεν επιθυμεί ανθρωποθυσίες. Δυστυχώς η πρακτική της θυσίας μικρών παιδιών ήταν ευρύτατα διαδεδομένη μέχρι τότε. Σήμερα, ποιος γονιός διανοείται να θυσιάσει το παιδί του για οποιοδήποτε λόγο;

    Ο Σωκράτης, από τα μεγαλύτερα πνεύματα της αρχαιότητας, δίδαξε την πίστη στο Θεό, στην αθανασία της ψυχής και δημιούργησε την ηθική του καθήκοντος. Το καθήκον της υπακοής στους νόμους της πατρίδας του, τον οδήγησε να πιει το κώνειο. Απόφθεγμά του υπήρξε το «Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα». Ο σοφός με τα γήινα μέτρα και σταθμά Σωκράτης, στάθηκε μπροστά στη σοφία και την απεραντοσύνη του σύμπαντος και θαύμασε τη σοφία του Δημιουργού, αναγνωρίζοντας τη δική του ανεπάρκεια μπροστά του. Σεμνότητα, ταπεινοφροσύνη και ‘γνώθι σαυτόν’ που θα έπρεπε να μιμηθούν όλοι οι πολιτικοί και «πνευματικοί» ηγέτες της εποχής μας. Η κάθε γνώση που αποκτά ο άνθρωπος πάνω στη Τέχνη, την Επιστήμη ή τη Φιλοσοφία μπορεί να χρησιμεύσει για τη λύτρωσή του από τα πάθη του ή για την πλήρη υποδούλωσή του σε αυτά. Η σωστή χρήση της γνώσης μπορεί να καταστήσει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος όπως η ατομική ενέργεια -αν στερείται ηθικής - μπορεί να οδηγήσει τον πλανήτη μας στην απόλυτη καταστροφή.

    Ο Λυκούργος, μεγάλος νομοθέτης της Σπάρτης είχε ως σκοπό να καταστήσει όλους τους πολίτες ελεύθερους και ίσους. Οι νόμοι είναι ανθρώπινα δημιουργήματα που προσπαθούν να αναπαραστήσουν στη γη τη θεϊκή δικαιοσύνη. Προσπαθούν, χωρίς να τα καταφέρνουν πάντα. Σε παλαιότερες εποχές η θανατική ποινή για υποδεέστερα αδικήματα , όπως η κλοπή ή η μοιχεία επιβάλλονταν χωρίς περαιτέρω σκέψη. Δυστυχώς σε κάποια σημεία του πλανήτη εξακολουθούν να υφίστανται παρόμοιοι βάρβαροι νόμοι. Σήμερα η τάση της δικαιοσύνης -στον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο - τείνει στην επιείκεια και τον σωφρονισμό των παραστρατημένων. Χωρίς όμως δυστυχώς να κατορθώνει να αποτρέπει το έγκλημα, αφού το έγκλημα έχει την έδρα του στις αρρώστιες της ψυχής. Η ανθρώπινη ψυχή σήμερα νοσεί, ασφυκτιώντας μέσα σε τσιμεντένια κλουβιά, γραφεία με τεχνητό φωτισμό και παράλογες απαιτήσεις για υλικό πλούτο, αχαλίνωτο σεξ, αιώνια νεότητα και ομορφιά. Ο άνθρωπος χάνοντας την επαφή με τη φύση μέρος της οποίας αποτελεί, έχασε την επαφή με την ψυχή του, έχασε τον εαυτό του και ψάχνει μάταια να τον βρει στα τραπεζικά δάνεια που του επιτρέπουν να αποκτήσει ότι υλικό αγαθό επιθυμεί, εγκλωβίζοντάς τον σ’ ένα φαύλο κύκλο ατέρμονων και περιττών χρεών.

    Ο Πυθαγόρας, άλλος ένας από τους επτά σοφούς ήταν νομοθέτης και φιλόσοφος. Μετονόμασε τους σοφούς σε φιλοσόφους – φίλους της σοφίας, αφού ο τίτλος σοφός ανήκε μόνο στο Θεό. Ο Πυθαγόρας δίδαξε τη μετενσάρκωση και η διδασκαλία του έμεινε μακριά από τα βέβηλα μάτια και αυτιά, αφού όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια πνευματική ανάπτυξη και δεκτικότητα να κατανοήσουν τις υπέρτατες αλήθειες την ίδια στιγμή. Κάποτε βέβαια - μέσα από τις αλλεπάλληλες εμπειρίες των μετενσαρκώσεων - όλοι οι άνθρωποι θα προσεγγίσουν όσο μερίδιο της υπέρτατης γνώσης είναι προσιτό. Ο Ιησούς κήρυξε κι αυτός την πίστη στη μετενσάρκωση μέσα από την ιστορία του Ηλία που μετενσαρκώθηκε σε Ιωάννη Βαπτιστή και μέσα από την ιστορία του εκ γενετής τυφλού. Όταν οι μαθητές ρωτάνε τον Ιησού αν αμάρτησε ο ίδιος ο τυφλός ή οι γονείς του ώστε να τιμωρηθεί με αυτή την αναπηρία τίθεται το εύλογο ερώτημα. Πότε αμάρτησε ο τυφλός αφού ήταν εκ γενετής τυφλός; Σε προηγούμενη ζωή προφανώς! Οι πατέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας αποφάσισαν να καταργήσουν το - ευρέως διαδεδομένο μέχρι τότε - δόγμα της μετενσάρκωσης, στη σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 510 μ.Χ., αφού θεώρησαν ότι ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθεί να τελειωθεί στην παρούσα ζωή κι όχι να αναβάλλει την ηθική και πνευματική του ανάπτυξη για μελλοντικές μετενσαρκώσεις. Πόσες ζωές νομίζεις ότι έχεις ζήσει, Βιολέτα; Τι έμαθες από αυτές τις εμπειρίες σου; Κατέβα στα βάθη της συνειδήσεώς σου και ρώτησε τον εαυτό σου. Τα κύτταρά και η ψυχή σου θυμούνται. Εσύ, έχεις ξεχάσει!

Η ΕΡΓΑΣΙΑ

    Η εργασία είναι απαραίτητη για την εξέλιξη του ανθρώπου, αλλά και του κοινωνικού συνόλου. Μπορεί να φαντασθεί κανείς πόσοι άνθρωποι εργάσθηκαν για να μην πεθαίνουμε εμείς από αρρώστιες όπως η γρίπη, ή η φυματίωση; Πόσες γυναίκες και αγέννητα παιδιά πέθαναν, πριν η ιατρική ανακαλύψει τη μέθοδο της καισαρικής τομής; Πόσοι εργάσθηκαν, από τον άγνωστο εφευρέτη του τροχού, μέχρι τις προσπάθειες του Δαίδαλου και του Ίκαρου για να μπορούμε εμείς να βρισκόμαστε μέσα σε λίγες ώρες στην άλλη άκρη της γης; Πόσοι άνθρωποι εξακολουθούν να εργάζονται για να γίνει η ζωή μας πιο εύκολη; Κανένας ανθρώπινος μόχθος δεν είναι περιττός. Ο γιατρός δεν είναι πιο σημαντικός από τον ταπεινό οδοκαθαριστή και ένας πολιτικός μηχανικός δεν προσφέρει περισσότερα από τον εργάτη που μοχθεί κάτω από τη βροχή και τον ήλιο για την κατασκευή του οικοδομήματος που ο μηχανικός σχεδίασε. Χωρίς τους εργάτες τα εντυπωσιακά οικοδομήματα θα ήταν απλά σχέδια πάνω στο χαρτί. ΄Ολοι προσφέρουν. Η νοικοκυρά που καθαρίζει το σπίτι, πλένει, σιδερώνει, μαγειρεύει προσφέρει μέγιστη υπηρεσία, αφού χάρη στις φροντίδες της τα μέλη της οικογένειας μπορούν να αφιερωθούν απερίσπαστα στα δικά τους καθήκοντα. Η εργασία πρέπει να δοξάζεται σε όλες της τις μορφές, αφού συντελεί στην πρόοδο της ανθρωπότητας.

-Χαίρομαι που βρίσκετε ενδιαφέρον στην ταπεινή μου βιβλιοθήκη, κυρία Πανούση. Η φωνή του ηλικιωμένου Σταύρου Κονταξή την επανέφερε στην πραγματικότητα. Η μύησή της άλλωστε στο δεύτερο τεκτονικό βαθμό του εταίρου, είχε μόλις ολοκληρωθεί.
-Με συγχωρείτε! Σας περίμενα και…………
- Εμένα με συγχωρείτε που σας έκανα να περιμένετε τόσο πολύ.
-Όχι καθόλου! Σας διαβεβαιώνω ότι η αναμονή υπήρξε πολύ εποικοδομητική για μένα!
Ο Κονταξής πρόσεξε το τυπικό του δευτέρου βαθμού που κρατούσε στα χέρια της η Βιολέτα.
- Σας ενδιαφέρει ο τεκτονισμός;
Η Βιολέτα κοίταξε το « ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΥ ΒΑΘΜΟΥ» που κρατούσε στα χέρια της. ΄Εφθασε κιόλας στο δεύτερο βαθμό;
- Πάρα πολύ, απάντησε αυθόρμητα. Ανέλαβα, βλέπετε, να μεταφράσω ένα σχετικό βιβλίο………………..
- Χωρίς τους μεταφραστές οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν ξένες γλώσσες δε θα μπορούσαν να μετάσχουν της παγκόσμιας γνώσης και πληροφόρησης. Προσφέρετε μεγάλη υπηρεσία στους ανθρώπους.
- Ευχαριστώ! Η αλήθεια είναι ότι τώρα μόλις αρχίζω να το συνειδητοποιώ…………Αλλά κι εσείς……… θέλω να πω, αν δεν υπήρχαν τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών , πού θα μάθαινε κάποιος ξένες γλώσσες;
- Όλα είναι αλληλένδετα. Στη φύση, στη ζωή, στους ανθρώπους, στο σύμπαν. Δυστυχώς ο τρόπος ζωής του σημερινού ανθρώπου, δεν του επιτρέπει να πάρει μια ανάσα και να αφουγκραστεί. Να αφουγκραστεί τους χτύπους της ίδιας του της καρδιάς.
- Η δουλειά βλέπετε, οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας…….
- Πέρα από τις φροντίδες της υλικής ζωής υπάρχει για τους τέκτονες το ευρύ πεδίο του στοχασμού και της δράσης. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να επιτευχθεί η ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο πεδία. Η υπερβολική συζήτηση, όπως και η υπερβολική σκέψη μπορούν να καταστρέψουν τη δύναμη της πράξης. Ή να αναστείλουν, ακόμα και να καταστρέψουν μια δράση. Η σκέψη μπορεί να εκφραστεί τέλεια μόνο μέσα από την πράξη.
Ο Κονταξής πρόσεξε το σκεφτικό ύφος της Βιολέτας.
-Ελπίζω να μη γίνομαι βαρετός ή δυσνόητος…………
-Όχι, όχι! Τι λέτε; Είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λέτε! Απλά, χρειάζομαι λίγο χρόνο…….
-Για να τα αφομοιώσετε! Είναι φυσικό. Ο Κονταξής σταμάτησε και την κοίταξε ίσα στα μάτια. Ο δρόμος είναι μακρύς, Βιολέτα……..Μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ με το μικρό σου όνομα……..
-Φυσικά, κύριε Κονταξή.
-Ο δρόμος προς τη γνώση είναι μακρύς. Πολλές φορές απογοητευόμαστε και σταματάμε νωρίς. Δεν πειράζει όμως. Ο καθένας φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει κάθε φορά. Σύμφωνα με τις προσωπικές του δυνατότητες.
-΄Ετσι είναι.
- Να θυμάσαι Βιολέτα ότι ο συναγωνισμός δεν γίνεται με τους άλλους ανθρώπους. Οι άλλοι άνθρωποι έχουν διαφορετικό πεπρωμένο να εκπληρώσουν. Ο συναγωνισμός γίνεται πάντα με τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτόν προσπαθούμε να δαμάσουμε. Αυτόν προσπαθούμε να υπερβούμε!
Η Βιολέτα έμεινε να κοιτάζει αποσβολωμένη τον κύριο που φαινόταν να έχει την ικανότητα να διαβάζει μέσα της. Ξέχασε το λόγο της επίσκεψή της. Της τον θύμισε όμως ο Σταύρος Κονταξής, όταν αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πεπρωμένο του κατάματα
- Σ’ έστειλε η γυναίκα μου!
- Η Φαίη, ναι………….
- Είναι καλά;
- Πολύ καλά!
- Χαίρομαι πολύ που το ακούω………….
-Αλλά ……ξέρετε……. Οι λέξεις δυσκολεύονταν να βγουν από το στόμα της Βιολέτας. Πως μπορούσε να πληγώσει ένα τόσο ευγενικό και σοφό – ναι, σοφός φαινόταν στα μάτια της!- κύριο;
-Αλλά αποφάσισε επιτέλους να δραπετεύσει από το χρυσό κλουβί!
- Ώστε ξέρετε!
- Θα ήταν ψέμα να πω ότι ξαφνιάζομαι!

    Η Βιολέτα σώπασε .Δε μπορούσε να πει τίποτα. Ούτε καν προσπάθησε να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά της φίλης της. Το έκανε ο ίδιος ο Κονταξής.
-Όταν ένας άντρας υποκύπτει στο πάθος του για μια πολύ νεώτερη γυναίκα και αποφασίζει να διαλύσει την οικογένειά του γι’ αυτήν, στο βάθος του μυαλού του ξέρει ότι αυτή η σχέση έχει ημερομηνία λήξης. Ότι θα έρθει κάποτε η στιγμή να πληρώσει το λογαριασμό αυτού του πάθους. Και τα ανθρώπινα πάθη έχουν πάντα υψηλό κόστος.

    Ο Κονταξής σταμάτησε και πήρε μια βαθειά ανάσα. Κάτι τον εμπόδιζε να αναπνεύσει κανονικά. Συνέχισε το μικρό του μονόλογο με δυσκολία.
-Να πείτε στη Φαίη ότι την ευχαριστώ για τα δεκαοχτώ χρόνια που μου χάρισε από τη ζωή της κι ότι δεν της κρατώ κακία……Δε θα μπορούσα………Η φωνή του ηλικιωμένου πνίγηκε στο λαιμό του. ΄Εφερε το χέρι του στην καρδιά του και σωριάσθηκε νεκρός κάτω από τα έκπληκτα και έντρομα μάτια της – ανίκανης να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια!- Βιολέτας.

-Ευχαριστώ! ΄Ηταν τόσο ξαφνικό! Ποιός το περίμενε! Η Φαίη - πάνω στα ψηλοτάκουνα Christian Loboutin πέδιλά της και μέσα από το κομψό καλοκαιρινό μαύρο Dior φόρεμά της - χαιρετούσε τους ανθρώπους που είχαν έρθει να συνοδέψουν τον Σταύρο Κονταξή στην τελευταία του κατοικία. Σύμφωνα με την επιθυμία του εκλιπόντος η κηδεία και η ταφή έγινε στην ιδιαίτερη πατρίδα του σε κάποιο χωριό της ορεινής Ναυπακτίας. Η Φαίη, φορώντας μονή σειρά από λευκά South Sea μαργαριτάρια, προσπαθούσε να κρύψει τη θλίψη της κάτω από τα Vogue γυαλιά ηλίου. Από τότε που η Βραζιλιάνα καλλονή Gisele Bunchen υπέγραψε διαφημιστικό συμβόλαιο με τη συγκεκριμένη φίρμα, η Φαίη δε φορούσε άλλη μάρκα. ΄Αλλωστε η Φαίη έμοιαζε κάπως με τη Gisele.
-Ευχαριστώ πολύ που ήρθατε! είπε η Φαίη σε μια συντροφιά από καμιά δεκαπενταριά κυρίους που φαινόντουσαν να αποτελούν μια ξεχωριστή, μοναχική ομάδα ανάμεσα στους πενθούντες.
-Είναι μέλη της Στοάς του παππού, ψιθύρισε η Φαίη στη Βιολέτα μόλις η συντροφιά των τεκτόνων απομακρύνθηκε. Θα κάνουν τεκτονική κηδεία το βράδυ, μόλις αδειάσει ο χώρος.

    Η περιέργεια της Βιολέτας κεντρίσθηκε από τα λόγια της φίλης της. Στο καφενείο του χωριού, όπου προσφέρθηκε ο καφές της παρηγοριάς , η Βιολέτα έψαχνε αφορμή να ξεμοναχιάσει τη Φαίη για να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες. Όμως η Φαίη ήταν πάντα περιτριγυρισμένη από φίλους, συγγενείς και καθηγητές της αλυσίδας φροντιστηρίων Κονταξή. Οι τελευταίοι αγωνιούσαν για την τύχη της επιχείρησης και προσπαθούσαν με διακριτικό τρόπο να μάθουν τα σχέδια της Φαίη. Εκείνη προσπαθούσε να αποφύγει με ευγενικό τρόπο τις ερωτήσεις τους λέγοντας ότι δεν μπορούσε να σκεφθεί τίποτα αυτή τη στιγμή, αφού βρισκόταν κάτω από την επήρεια του σοκ του ξαφνικού θανάτου του αγαπημένου της συζύγου. Τα παιδιά του Κονταξή δεν παραβρέθηκαν στην κηδεία του πατέρα τους. Δεν μπόρεσαν να βρουν θέση στο αεροπλάνο. ΄Ετσι δικαιολογήθηκαν τουλάχιστον.

    Η Βιολέτα παρακολουθούσε διακριτικά την παρέα των τεκτόνων που είχε καθίσει σε δύο διπλανά τραπέζια. Τρεις από αυτούς φαινόταν επικεφαλής της ομάδας και κάτι προσπαθούσαν να συντονίσουν. Η Βιολέτα είχε πάρει την απόφασή της. Θα τους ακολουθούσε στο κοιμητήριο και θα παρακολουθούσε κρυφά την τελετή.
-Βιολέτα, μου κάνεις μια χάρη σε παρακαλώ; διέκοψε τις σκέψεις της η Φαίη.
-Ότι θέλεις!
-Κρυώνω! Θα πας μέχρι το πατρικό του άντρα μου να μου φέρεις το μαύρο σακάκι;
-Κρυώνεις με τέτοια ζέστη;
-Εχω να κοιμηθώ τέσσερις νύχτες! Νομίζεις ότι είναι εύκολο αυτό που περνάω;
-Εντάξει, με συγχωρείς! Που το έχεις το σακάκι;
-Στη ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας. Γράφει Dior.

    Η Βιολέτα έτρεξε στο πατρικό του Κονταξή που απείχε γύρω στα δέκα λεπτά με τα πόδια από το καφενείο. Δέκα λεπτά να πάει, δέκα λεπτά να έρθει και άλλα δέκα να ψάχνει το σακάκι της Φαίη που δεν ήταν στη ντουλάπα, αλλά πεταμένο σε κάποια πολυθρόνα του σαλονιού, πέρασε τουλάχιστον μισή ώρα. Όταν επέστρεψε στο καφενείο η παρέα των τεκτόνων έλλειπε. Είχε προφανώς φύγει για την τεκτονική τελετουργία στον τάφο του Κονταξή. Η Βιολέτα έδωσε το σακάκι στη χήρα και της είπε ότι θα πήγαινε μια βόλτα να πάρει αέρα. Ο ήλιος είχε δύσει και το σκοτάδι μόλις είχε πέσει, όταν η Βιολέτα έφθασε στο νεκροταφείο.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

    Η Βιολέτα μπήκε από την ανοιχτή πόρτα .Το νεκροταφείο ήταν αρκετά μεγάλο καθώς εξυπηρετούσε και τα γύρω χωριά. Εύκολα θα διέκρινε δεκαπέντε άντρες, χωρίς να χρειασθεί να πλησιάσει κοντά τον τάφο του Σταύρου Κονταξή. Ησυχία, απαλλαγμένη από κάθε ανθρώπινη παρουσία. Σίγουρα οι τέκτονες δεν είχαν έρθει. Ακόμα κι αν η τεκτονική τελετή ήταν πολύ σύντομη θα τους έβλεπε να επιστρέφουν όταν εκείνη ερχόταν. Κρύφθηκε πίσω από τη μικρή εκκλησία και περίμενε. Η Βιολέτα δε φοβόταν τα νεκροταφεία όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Για κείνη ήταν χώροι απέραντης γαλήνης και ηρεμίας. Κανένας νεκρός δεν είχε βλάψει ποτέ κανέναν ζωντανό. Η νύχτα προχωρούσε και η Βιολέτα άρχισε να ανησυχεί καθώς οι άνθρωποι που περίμενε δεν εμφανίζονταν. Είκοσι λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα η Βιολέτα αποφάσισε να φύγει. Η Φαίη θα ανησυχούσε.

   ΄Οταν όμως πλησίασε στην πόρτα του νεκροταφείου διαπίστωσε ότι ήταν κλειστή. Κλειδαμπαρωμένη για την ακρίβεια. Κάποιος είχε κλειδώσει την πόρτα απ’ έξω και κάθε προσπάθεια της Βιολέτας ν’ ανοίξει δεν έφερε κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Κανένα αποτέλεσμα δεν απέφερε ούτε η έρευνα του ύψους των τοίχων του περιβόλου του νεκροταφείου, αφού ξεπερνούσαν τα τέσσερα μέτρα. Φαίνεται πως τις νύχτες οι νεκροί διατηρούσαν αλώβητο το ζωτικό τους χώρο έναντι των ζωντανών. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή της που η Βιολέτα μετάνιωσε που δεν είχε κινητό τηλέφωνο. Χρειαζόταν ένα για τέτοιες περιπτώσεις. «Και τώρα;» μουρμούρισε στον εαυτό της. «Ξέχασες ότι η περιέργεια δεν πρέπει να οδηγεί τα βήματα του τέκτονα, αλλά η δίψα για την ανακάλυψη της αλήθειας; Ε, θα περάσεις μια νύχτα στο νεκροταφείο και θα το εμπεδώσεις!» της απάντησε ο σοφός δάσκαλος μέσα της.

    Η Βιολέτα αποδέχθηκε τη μοίρα της και αποφάσισε να μπει στη μικρή εκκλησία για να περάσει τη νύχτα. Δυστυχώς όμως η πόρτα της εκκλησίας ήταν κλειδωμένη. «Μα γιατί κλειδώνουν τις εκκλησίες;» μουρμούρισε και άφησε το κουρασμένο σώμα της να καθίσει στο προαύλιο ακουμπώντας την πλάτη στην πόρτα. Αποκοιμήθηκε. Για πόση ώρα; Ξύπνησε απότομα. Νόμισε ότι άκουσε φωνές, ποδοβολητά. Λες να ήρθαν οι τέκτονες για την τελετή; Τι ώρα ήταν; Κοίταξε το ρολόι της στο φως του γεμάτου φεγγαριού του Ιουλίου. Το αξιόπιστο casio την είχε προδώσει αυτή τη νύχτα. Ο χρόνος είχε σταματήσει ένα μόλις λεπτό μετά τα μεσάνυχτα. Η Βιολέτα άκουσε μια αντρική φωνή να προστάζει: «Πες μας τη μυστική λέξη»
«Δε μπορώ. Πρέπει να τη βρείτε μόνοι σας» απάντησε με ήρεμο τόνο μια άλλη ανδρική φωνή.
«Δε μας έχεις εμπιστοσύνη!» είπε μια τρίτη ανδρική φωνή.
«Δεν έχει καμιά χρησιμότητα να σας αποκαλύψω τη μυστική λέξη. Κάντε υπομονή και θα τη βρείτε μόνοι σας. Παρατηρείστε τα πράγματα γύρω σας, κρίνετε και συγκρίνετε. Θα τη βρείτε! Κι όταν τη βρείτε, θα είναι για πάντα δική σας. Κανένας δε θα μπορέσει να σας την πάρει!» απάντησε η ήρεμη αντρική φωνή.
«Να ξέρεις ότι εσύ μας οδήγησες σ’ αυτή την πράξη! Εσύ και η ξεροκεφαλιά σου!» ούρλιαξε μια τέταρτη ανδρική φωνή.

    Η Βιολέτα ξεπρόβαλε το κεφάλι της πίσω από την εκκλησία και είδε τρεις νέους άντρες να έχουν κυκλώσει ένα γέρο άντρα. Ο πρώτος τον χτύπησε στο λαιμό με έναν χάρακα. Ο γέρος παραπάτησε και τότε ο δεύτερος τον χτύπησε στο μέρος της καρδιάς μ’ ένα αλφάδι. Ο γέρος γονάτισε και ο τρίτος τον αποτελείωσε χτυπώντας τον στο μέτωπο μ’ ένα σφυρί. Η Βιολέτα πάγωσε. ΄Εκλεισε το στόμα της με τα δύο χέρια για να μην ουρλιάξει.
« Είναι νεκρός!»
«Πρέπει να τον θάψουμε»
«Πού;»
Ο νέος που φαινόταν να κάνει κουμάντο έδειξε ένα φρεσκοσκαμμένο άδειο τάφο.
«Εκεί. Κάτω από την ακακία»

    Οι τρεις δολοφόνοι πέταξαν το πτώμα του άτυχου γέρου μέσα στον τάφο. Με τα φτυάρια, τον σκέπασαν με χώμα. Η Βιολέτα ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει. Είχε δει πολύ καλά το πρόσωπο του δολοφονημένου. Δεν ήταν όμως καθόλου σίγουρη, αν θα αναγνώριζε τα πρόσωπα των τριών φονιάδων.
«Δε θα μάθουμε ποτέ τη μυστική λέξη. Ο άτιμος γέρος την πήρε μαζί του στον τάφο» είπε ο πρώτος δολοφόνος.
«Προτίμησε να πεθάνει ο ηλίθιος» είπε ο δεύτερος.
«΄Ισως να μην ήμασταν άξιοι γι’ αυτή τη γνώση» είπε διστακτικά ο τρίτος.
«Φυσικά και ήμασταν! Οι άλλοι εταίροι που προβιβάστηκαν σε διδασκάλους ήταν καλύτεροι από μας;» γαύγισε ο πρώτος, που δεν έδειχνε να σηκώνει καμιά αντίρρηση για την ορθότητα των λεγομένων και των πράξεών του.

    Η Βιολέτα, διατηρώντας όση πνευματική διαύγεια της είχε απομείνει, σκέφθηκε ότι η πόρτα του νεκροταφείου ίσως να ήταν ανοιχτή. ΄Επρεπε να φύγει αμέσως. Η ζωή της κινδύνευε, αφού ήταν αυτόπτης μάρτυρας ενός τόσο άγριου φόνου. Ενός φόνου που έγινε για μια λέξη! Η Βιολέτα υποχώρησε και μέσα στον πανικό της σκόνταψε σε κάτι ξύλινο κι έπεσε κάνοντας θόρυβο.
«Τι ήταν αυτό;» ρώτησε ο πρώτος.
«Κάποιος είναι εδώ! Πίσω από την εκκλησία» απάντησε ο δεύτερος.
«Πάω να δω» είπε ο τρίτος.

    Το αίμα της Βιολέτας πάγωσε. Θα τη σκότωναν κι αυτή! Διαπίστωσε ότι είχε σκοντάψει σ’ ένα άδειο φέρετρο. Χωρίς να διστάσει μπήκε μέσα και έκλεισε το σκέπαστρο από πάνω. Μέσα από το σκοτεινό φέρετρο άκουγε τα βήματα του τρίτου δολοφόνου που έψαχνε να τη βρει. ΄Υστερα άκουσε τα βήματα του δεύτερου και του πρώτου που ήρθαν να βοηθήσουν στην έρευνα.
«Δεν υπάρχει κανείς» είπε ο τρίτος.
«Κάνα ζώο θα ήταν!» συμπέρανε ο δεύτερος.
«Πάμε να φύγουμε» πρόσταξε ο πρώτος

    Τα βήματα των δολοφόνων απομακρύνθηκαν. Η Βιολέτα έμεινε μέσα στο φέρετρο, ακίνητη, ζωντανή, αλλά παγωμένη σα νεκρή. Ο αέρας άρχισε να αραιώνει και η γυναίκα επιστράτευσε όλο της το κουράγιο για να παραμερίσει λίγο το σκέπαστρο και να μπορέσει να πάρει αέρα. Το πήρε απόφαση. Θα περνούσε όλη την υπόλοιπη νύχτα εκεί μέσα. Πρόβα θανάτου. Μέχρι να ξημερώσει και να φανούν οι ζωντανοί. Ποιος μπορούσε να τη διαβεβαιώσει ότι οι δολοφόνοι δε μπλόφαραν κι ότι δεν περίμεναν να βγει από την κρυψώνα της για να έχει την ίδια τύχη με το δύστυχο θύμα τους;

    Οι πρωινές αχτίδες του ήλιου ξύπνησαν απότομα τη Βιολέτα, αφού κάποιος μετακίνησε απότομα το σκέπαστρο του φέρετρου.
-Καλημέρα! Λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω, αλλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου! Αυτό το φέρετρο προορίζεται για άλλον!
Η Βιολέτα πετάχτηκε απότομα. Δεν έβλεπε καλά το πρόσωπο του ηλικιωμένου άντρα που έσκυβε πάνω από το φέρετρο που τη φιλοξένησε αυτή την παράξενη νύχτα, αφού ο ήλιος ήταν κόντρα.
-Ποιος είστε εσείς; κατόρθωσε να μουρμουρίσει
- Ο νεκροθάφτης!

    Η Βιολέτα σηκώθηκε με κόπο. Η πλάτη της ήταν πιασμένη.
-Σας παρακαλώ! Λίγο νερό!
-΄Εχει βρύση! ΄Ελα να σε βοηθήσω να σηκωθείς!
Ο νεκροθάφτης βοήθησε τη Βιολέτα να σηκωθεί. Την οδήγησε στη βρύση. Η Βιολέτα ήπιε νερό και έριξε μπόλικο στο πρόσωπό της.
- Είσαι καλά;
Η Βιολέτα έγνεψε καταφατικά.
- Πέρασα μια πολύ άσχημη νύχτα. Δε θα με πιστέψετε όταν σας πω...

    Ο λαιμός της στέγνωσε απότομα, αν και μόλις είχε πιει νερό. Κοίταξε για πρώτη φορά το πρόσωπο του νεκροθάφτη. ΄Ηταν ο άνθρωπος που οι τρεις άντρες δολοφόνησαν και έθαψαν χθες το βράδυ!
-Εσείς...εσείς...είστε ζωντανός!!!!!!!!!!!!!!
-Τι εννοείς, κοπέλα μου; Θα με προτιμούσες πεθαμένο;
- Η ακακία! Ο τάφος!

    Η Βιολέτα άρχισε να τρέχει προς το μέρος της ακακίας. Εκεί που είχε δει τους δολοφόνους να θάβουν το νεκροθάφτη. Παρατήρησε το χώμα. Φαινόταν άθιχτο. Κανένας δεν είχε σκάψει κανένα τάφο πρόσφατα. Τι είχε συμβεί; ΄Ακουσε τα βήματα του γέρου νεκροθάφτη να πλησιάζουν.
-Αγαπώ αυτό το δέντρο. Το ήξερες ότι η ακακία είναι μεν σύμβολο πένθους, αλλά για τους ανατολικούς λαούς υπήρξε σύμβολο αθανασίας και αναγέννησης; Το ξύλο της ακακίας δε σαπίζει. Η κιβωτός της Διαθήκης και το στεφάνι του Ιησού φτιάχτηκαν από αυτό το δέντρο.
- Εφιάλτης, είπε η Βιολέτα. Είδα έναν εφιάλτη!
- Είδες ότι πέθανες; ρώτησε ο γέρος. Ή ότι ξαναγεννήθηκες;

    Η Βιολέτα τον κοίταξε ερωτηματικά.
-Κάθε γέννηση μοιάζει με θάνατο! Γι’ αυτό ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή κλαίγοντας! Ο ύπνος μοιάζει με θάνατο. Κάθε βράδυ πεθαίνεις και κάθε πρωί γεννιέσαι ξανά.
-Είδα...είδα...νόμιζα ότι είδα το θάνατο, τη δολοφονία και την ταφή ενός ανθρώπου...αλλά αυτός ο άνθρωπος...η Βιολέτα κάρφωσε τα μάτια της το νεκροθάφτη. Δεν τόλμησε να εκστομίσει ότι αυτός ο άνθρωπος στέκονταν ολοζώντανος εδώ μπροστά της.
- Οι δολοφόνοι ήταν τρεις; ρώτησε ο γέρος.
-Ναι, πως το ξέρετε;
-Τρεις είναι οι δολοφόνοι του ανθρώπου, κορίτσι μου! Η αμάθεια, η υποκρισία και η φιλοδοξία. Χειρότερη είναι η φιλοδοξία. Αυτή νικιέται πιο δύσκολα! Η φιλοδοξία για δόξα και πλούτη. Όταν ανάξιοι άνθρωποι καταλαμβάνουν τα αξιώματα ενός κράτους, το κράτος αυτό παρακμάζει. Τα αξιώματα από τίτλος τιμής μεταβάλλονται σε πόστα διαφθοράς. Οι έντιμοι και άξιοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο παύουν να διεκδικούν αυτά τα αξιώματα, αφού για να τα αποκτήσουν πρέπει να χρησιμοποιήσουν δόλια και άνομα μέσα. ΄Ετσι οι άνθρωποι υποδουλώνονται υλικά και πνευματικά ΄Ετσι οι άνθρωποι καταλήγουν δυστυχισμένα όντα που δε μπορούν να εκπληρώσουν το πεπρωμένο τους.
-Ποιο νομίζετε ότι είναι το πεπρωμένο του ανθρώπου;
-Να μπορέσει να βρει τη μυστική λέξη που θα τον οδηγήσει στην ανακάλυψη της αληθινής του φύσης.
-Νάτη πάλι αυτή η μυστική λέξη! σκέφτηκε η Βιολέτα.
-Εσείς, γνωρίζετε αυτή τη μυστική λέξη; ρώτησε διστακτικά η Βιολέτα.
-Εγώ είμαι ένας ταπεινός νεκροθάφτης. Ούτε το δημοτικό δεν τελείωσα! ΄Ενας μορφωμένος άνθρωπος μου είπε ότι κάποιος Χιράμ, αυτός που έφτιαξε το Ναό του Σολομώντα, γνώριζε αυτή τη λέξη. Γι’ αυτό τρεις μαθητές του τον σκότωσαν, αφού δεν μπόρεσαν να τον αναγκάσουν να την αποκαλύψει.
-Θέλετε να πείτε ότι αυτός ο Χιράμ πήρε το μυστικό στο τάφο του;
-Φαίνεσαι γραμματιζούμενη κοπέλα! Γιατί δεν το ψάχνεις το θέμα;
-Θα το ψάξω! υποσχέθηκε η Βιολέτα.
-Εκείνο που μπορώ να σου πω εγώ, είναι ότι ο θάνατος δεν είναι ακριβώς αυτό που έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι.
-Δηλαδή;
-Νομίζω ότι ο θάνατος…. δεν υπάρχει!

    Η Βιολέτα έφθασε στο πατρικό σπίτι του Σταύρου Κονταξή γύρω στις οχτώ το πρωί. Η Φαίη κοιμόταν. Είχε πάρει ηρεμιστικά χάπια. Το κουτί ήταν δίπλα της στο κομοδίνο. Η Βιολέτα μπήκε στο γραφείο του εκλιπόντος. ΄Ανοιξε το κομπιούτερ. «Ελπίζω να έχει σύνδεση στο internet», σκέφθηκε. Είχε σύνδεση στο internet και η Βιολέτα αναζήτησε το λήμμα Hiram. ΄Αρχισε να διαβάζει με ενδιαφέρον.

    Εν ολίγοις, ο Χιράμ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ως ο πολυμαθής και ικανός τεχνίτης του χαλκού, που ανέλαβε να κατασκευάσει τον περιβόητο Ναό για λογαριασμό του βασιλιά Σολομώντα. Ο Χιράμ ανήκε στη φυλή της Νεφθαλίμ και ήταν γιός χήρας. Το τέλος του αρχιτέκτονα του Ναού του Σολομώντα αποσιωπάται στη Βίβλο. Η βιβλική προσωπικότητα του Χιράμ έγινε αργότερα ένας τεκτονικός μύθος, έγινε ο ήρωας πάνω στον οποίο στηρίζεται η μύηση στον τρίτο τεκτονικό βαθμό. Ο διδάσκαλος Χιράμ δολοφονείται από τρεις αχρείους εταίρους οι οποίοι προσπαθούν ανεπιτυχώς να τον κάνουν να αποκαλύψει την ιερή λέξη που δίνει πρόσβαση στα μυστικά των διδασκάλων.

    Η μυστική λέξη, την προστασία της οποίας ο Χιράμ πλήρωσε με τη ζωή του, ήταν Γιεχωβά. Οι διδάσκαλοι που βρήκαν τον τάφο του διδασκάλου φοβήθηκαν ότι οι δολοφόνοι είχαν κατορθώσει να αποσπάσουν τη μυστική λέξη και αποφάσισαν να την αντικαταστήσουν με την πρώτη λέξη που πρόφεραν όταν βρήκαν το πτώμα του δολοφονημένου. Κατά το Γαλλικό Τεκτονικό Δόγμα ήταν η λέξη «Μακ Μπενάκ» που η παράδοση μεταφράζει ως η «σάρκα εγκαταλείπει τα κόκαλα», ενώ κατά το Σκωτικό Δόγμα η λέξη «Μοαμπόν» που σημαίνει τον «υιό του πατρός» ή τη»νέα ζωή»
Ο βαθμός του διδασκάλου συντάχθηκε το 1649 από τον Ηλία ‘Ασμολ για να αναπαραστήσει - σύμφωνα με κάποιες θεωρίες - το θάνατο του βασιλιά Καρόλου Α’ της Αγγλίας. Οι διαμάχες του βασιλιά με το Κοινοβούλιο προκάλεσαν εμφύλιο πόλεμο. Ο Κάρολος Α’ καρατομήθηκε. Η ειρωνεία είναι ότι δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Καρόλου Α’ το Κοινοβούλιο παλινόρθωσε τη μοναρχία.

    Τα πάθη του Χιράμ - σύμφωνα με άλλο site στο internet - θύμιζαν τα πάθη θεών όπως ο Όσιρις, ο ΄Αδωνις ο Μίθρας ή ο Ιησούς Χριστός. Στο Αρχαιολογικό μουσείο του Καϊρου η μούμια με αριθμό καταλόγου 61051 ανήκει στο Φαραώ της 17ης Δυναστείας της Αιγύπτου, Σεκενένρε Τάο Β’. Ο Σεκενένρε βρισκόταν σε πόλεμο με τον αρχηγό των Υξώς, ΄Αποφι. Ο ΄Αποφις θεωρούνταν «η δύναμη του αρχαίου σκότους που είχε υλοποιηθεί. Ο Φαραώ - αν και αναλάμβανε το υπέρτατο αξίωμα ως άνθρωπος - μετατρέπονταν σε Θεό, αφού το ιερατείο του γνωστοποιούσε όλα τα μυστικά που κατείχε. Είναι γνωστό ότι, στην αρχαιότητα, απανταχού τα ιερατεία είχαν μονοθεϊστικές αντιλήψεις, ενώ ο αδαής λαός πίστευε στον πολυθεϊσμό. «Τόση γνώση μπορούσαν να αντέξουν τότε οι άνθρωποι» μουρμούρισε η Βιολέτα φέρνοντας στο μυαλό της τα λόγια του Σόλωνα.

    Ο ΄Αποφις, πιστεύοντας ότι ο Σεκενένρε κατείχε το μυστικό της αθανασίας, έστειλε ανθρώπους του, οι οποίοι κατόρθωσαν να πάρουν με το μέρος τους ένα νεαρό φιλόδοξο ιερέα του φαραώ. Οι συνωμότες υποσχέθηκαν στον ιερέα τον αρχιερατικό θρόνο, όταν ο ‘ Αποφις καταλάβει τη χώρα. Αφού σκοτώνουν δύο ιερείς που αρνούνται να αποκαλύψουν τα μυστικά, αποτολμούν τη θανάσιμη επίθεση στον ίδιο το Σεκενένρε Τάο Β’, χωρίς όμως να κατορθώσουν να πάρουν τη λέξη από το στόμα του.
Ο προδότης ιερέας συλλαμβάνεται, ευνουχίζεται και μουμιοποιείται ζωντανός, πεθαίνοντας τελικά από ασφυξία. Η μούμια του με αριθμό καταλόγου 61023 κάνει παρέα στη μούμια του θύματός του στο μουσείο του Καϊρου σύμφωνα με τους τέκτονες ερευνητές Christopher Knight και Robert Lomas.

    Ο Σεκενένρε Τάο Β’ πήρε μαζί του τα μυστικά της αθανασίας και ο διάδοχος γιός του Καμός, που αρχίζει τις νικηφόρες επιθέσεις του ενάντια στους Υξώς, τα αντικαθιστά με καινούργια με τη βοήθεια των νέων αρχιερέων του. Ο διάδοχος αδελφός του Καμός, ΄Αχμωσις, ιδρυτής της 18ης δυναστείας, συνεχίζει και ολοκληρώνει επιτυχώς τον πόλεμο εναντίον των Υξώς. «Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς» είναι μια φράση των καιρών εκείνων που έφθασε ως τις μέρες μας και υπονοεί τη συνέχιση της ζωής μετά θάνατον.
-Τι κοιτάζεις; Η νυσταγμένη φωνή της Φαίη διέκοψε την έρευνα της Βιολέτας.
-Τίποτα! Κάτι έψαχνα στο internet! Σχετικό με το βιβλίο που μεταφράζω!
-΄Επεσα ξερή χθες! ΄Αφησα την πόρτα ξεκλείδωτη όπως είδες…..

    Η Φαίη δεν είχε πάρει είδηση ότι η φίλη της έλλειπε όλη νύχτα. Ωραία. Η Βιολέτα δεν ήταν ανάγκη να εφεύρει καμιά δικαιολογία.
Οι δύο γυναίκες θα έφευγαν για την Αθήνα με το αυτοκίνητο της Φαίη. Η Φαίη, μετά το πρόγευμα, εκδήλωσε την επιθυμία να επισκεφθεί για τελευταία φορά τον τάφο του συζύγου της, αφού δεν είχε σκοπό να ξαναπατήσει άλλη φορά στο χωριό. Το πατρικό σπίτι του παππού ήταν γραμμένο στους δύο γιούς του εξ ημισείας.
Όταν έφθασαν στο νεκροταφείο μια κηδεία με λιγοστούς παρευρισκόμενους βρισκόταν σε εξέλιξη.
-Ποιος πέθανε; ρώτησε η Φαίη
-Ο νεκροθάφτης μας, απάντησε ένας χωρικός. ΄Ηρθε κι αυτουνού η σειρά!
-Ο νεκροθάφτης; Πότε; ρώτησε η Βιολέτα η οποία αναγνώρισε στο φέρετρο του νεκρού, το φέρετρο στο οποίο είχε περάσει τη χθεσινή νύχτα.
-Χθες το πρωί! απάντησε ο χωρικός
-Δολοφονήθηκε; ψιθύρισε η Βιολέτα
-Τι λες κορίτσι μου, δε γίνονται τέτοια πράγματα στα μέρη μας! Από γηρατειά πέθανε ο χριστιανός, της είπε μια γυναίκα του χωριού δείχνοντάς της τη φωτογραφία του νεκρού που προορίζονταν για τον τάφο του.
-Τα ενενήντα κόντευε ο μακαρίτης. Τα χρόνια του να πάρουμε, συνέχισε κάποιος άλλος χωρικός, ενώ η Βιολέτα δεν είχε πια καμιά αμφιβολία ότι σήμερα το πρωί συνομιλούσε μ’ ένα νεκρό, ο οποίος ουσιαστικά της είχε πει ότι ο θάνατος δεν υπήρχε!

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

    Η Βιολέτα έφθασε στο σπίτι της κοντά στις τρεις η ώρα ξημερώματα. Είχαν περιπέτειες στο δρόμο της επιστροφής. Η BMW της Φαίη χάλασε και μέχρι να έρθει η Express Service να την πάρει και να την οδηγήσει στο συνεργείο πέρασε αρκετή ώρα. Το συνεργείο δεν είχε κάποιο απαραίτητο ανταλλακτικό για την επισκευή και μέχρι να βρεθεί και να επισκευασθεί επιτέλους το πολυτελές αυτοκίνητο, οι δυο γυναίκες πέρασαν όλη την ημέρα στους δρόμους.

    Η Βιολέτα, κατάκοπη, μπήκε στο ασανσέρ και πάτησε το 4. Το ασανσέρ ξεκίνησε και ξαφνικά σταμάτησε μεταξύ δευτέρου και τρίτου ορόφου. Τα πάντα σκοτείνιασαν. Προφανώς άλλη μια διακοπή ρεύματος. Οι Αθηναίοι κοιμόντουσαν με αναμμένα air condition. «Αυτό μας έλλειπε τώρα!» σκέφθηκε η Βιολέτα και άρχισε να πατάει ότι κουμπί έβρισκε το χέρι της μέσα στο σκοτάδι, χωρίς αποτέλεσμα. Σκέφθηκε ν’ αρχίσει να φωνάζει και να χτυπάει το κουβούκλιο, αλλά η ώρα ήταν περασμένη. «Θα έρθει το ρεύμα, που θα πάει!» σκέφθηκε.

    Η ώρα περνούσε όμως και το ρεύμα δεν ερχόταν. Η Βιολέτα κάθισε κάτω και ακούμπησε στο sac voyage της. Ο περιορισμένος χώρος του ασανσέρ δεν της επέτρεπε να ξαπλώσει, αν και πολύ θα το ήθελε. Σιωπή. Απόλυτο σκοτάδι και απόλυτη σιωπή. Η Βιολέτα θυμήθηκε κάποιους μοναχούς από το Θιβέτ που έμπαιναν με τη θέλησή τους σε ατομικά μικρά κελιά στην πλαγιά ενός βουνού με χοντρούς πέτρινους τοίχους. Η είσοδος του κελιού χτιζόταν απ’ έξω. Κανένα φως, κανένας ήχος δε διαπερνούσε αυτό το πέτρινο κουτί, ούτε όταν μια φορά την ημέρα ο έγκλειστος μοναχός έπαιρνε το φαγητό του από μια μικρή σχισμή. Ο ερημίτης έμενε μέσα στο κελί τρία χρόνια, τρεις μήνες και τρεις μέρες.
   
    Διαλογιζόταν πάνω στη φύση της ζωής και του ανθρώπου. Μπορούσε να εγκαταλείψει το κελί μόνο μέσω του διαλογισμού. Τον τελευταίο μήνα πριν την έξοδο του μοναχού από το κελί, μια πολύ μικρή τρύπα ανοίγεται στην οροφή, που αφήνει να περάσει μια πολύ μικρή αχτίδα φωτός η οποία σταδιακά αυξάνεται. Σταδιακά συνηθίζει και ο μοναχός το φως, διαφορετικά θα τυφλωνόταν. Η Βιολέτα είχε διαβάσει αυτή την ιστορία στο βιβλίο των εκδόσεων «Αμένωφις Δ’» που είχε μεταφράσει πέρυσι. Πριν από πάρα πολλά χρόνια, σύμφωνα με τους ανατολικούς μύθους , όλα τα ανθρώπινα όντα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το τρίτο τους μάτι στο μέσον του μετώπου, για να βλέπουν τους ανθρώπους όπως πραγματικά είναι με τα χρώματα της αύρας να τους περιβάλλουν. Το τρίτο μάτι όλων των ανθρώπων κλείσθηκε σαν τιμωρία, όταν η ανθρωπότητα πήρε την απόφαση να σκοτώσει τους θεούς ξεχνώντας ότι εκείνο που δεν μπορούσε να δει ο άνθρωπος, οι θεοί το έβλεπαν καλύτερα.

    Εδώ και χιλιετίες, λίγοι άνθρωποι γεννιούνται με την ικανότητα να βλέπουν διορατικά. Το άνοιγμα του τρίτου ματιού έχει καταστεί πλέον μια πολύ επώδυνη διαδικασία. Ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται τη διαίσθησή του, ζητάει πάντα απτές αποδείξεις, ακόμα και για πράγματα που δεν είναι δυνατόν μα ειδωθούν με τις - περιορισμένου βεληνεκούς- πέντε αισθήσεις. Ο άνθρωπος των θορύβων των μεγαλουπόλεων δεν έχει μάθει ν’ ακούει τη σιωπή.

    Η ύλη είναι ενέργεια συμπυκνωμένη. Η σκέψη αποτελείται από κύματα ενέργειας και όταν κατευθύνεται σωστά μπορεί να μετακινήσει αντικείμενα. Όταν πάρει τη μορφή της τηλεπάθειας μπορεί να πείσει έναν άνθρωπο που βρίσκεται μακριά να κάνει μια ορισμένη πράξη. Οι σκέψεις αυτές , θαμμένες βαθειά στο υποσυνείδητο, που ήρθαν απρόσκλητες στο νου της Βιολέτας ίσως να ηχούν παράλογα, αλλά εξ ίσου παράλογα ηχούσε και η προοπτική μετάδοσης γραπτών μηνυμάτων μέσω ηλεκτρισμού πριν από το 1837, όταν ο Σάμιουελ Μορς κατάφερε να στείλει το πρώτο τηλεγράφημα.

    «Αν μιλήσεις είναι ασήμι, αν δε μιλήσεις είναι χρυσάφι» λέει ένα σοφό ελληνικό γνωμικό. Πόσες φορές τα λόγια πληγώνουν, προκαλούν ταραχές, διάθεση για εκδίκηση, καταστροφή, πόλεμο. Η σιωπή όμως δεν είναι χρυσός όταν πρόκειται να συγκαλύψουμε μια παράνομη πράξη, μια αδικία, ένα έγκλημα. Ο άνθρωπος υπόκειται στον έλεγχο και την προτροπή της συνείδησης, τον αμετάβλητο και αιώνιο αυτό έλεγχο που απαιτεί την αποτροπή της αδικίας και την πραγματοποίηση του καθήκοντος. Η πολύτιμη ελευθερία του ατόμου περιορίζεται από τους νόμους του καθήκοντος. Ο άνθρωπος γνωρίζει καλά ότι η επιμελής εργασία, η σωστή συμπεριφορά και η αυτοθυσία δεν αναγνωρίζονται ούτε ανταμείβονται πάντοτε από τους συνανθρώπους του. Μόνο η προοπτική της ανταμοιβής της συνείδησής του, αρκεί για να εκπληρώσει κανείς το καθήκον του. Όταν κάποιος προσδοκά ανταπόδοση για τις καλές του πράξεις στη γη ή στον ουρανό, τότε οι καλές πράξεις αυτοαναιρούνται. Είναι σα να μην έγιναν ποτέ!

    «Πως γίνεται ο άνθρωπος να μπορεί να επικοινωνεί με τον εαυτό του σκεπτόμενος μέσα στη σιωπή, ενώ θα πρέπει να επικοινωνεί με τους άλλους μέσα από τις λέξεις μιας γλώσσας;» σκέφθηκε η Βιολέτα. ΄Ηξερε από το μάθημα της γλωσσολογίας που παρακολουθούσε στο πανεπιστήμιο ότι η κάθε γλώσσα αποτελεί τελικά μια συμβατική γνώση, αφού μόνο οι κάτοχοι αυτής της γλώσσας μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους . Και πάλι όχι χωρίς παρανοήσεις αφού ο καθένας, πολλές φορές, δίνει το δικό του νόημα στην κάθε λέξη. Ο ισραηλινός συγγραφέας ΄Αμος Οζ και ο Ιάπωνας συνάδελφός του Κενζαμπούρο Οέ είπαν ότι, στο μέλλον, οι άνθρωποι θα μπορούν να επικοινωνούν με τη σκέψη μέσα στην απόλυτη σιωπή. Μια επικοινωνία χωρίς λέξεις, χωρίς παρανοήσεις, αφού η σιωπή είναι αφαίρεση. Αφαίρεση κάθε περιττού θορύβου, πάθους, προσκόλλησης, συναισθήματος.

    Σύμφωνα με την άποψη του Ζεν, ο πρώτος Βούδας δεν είπε ποτέ ούτε μια λέξη. Μετέδωσε τη φώτιση στο μαθητή του Μαχακασιάπα με τη σκέψη, κρατώντας ένα λωτό. Το πραγματικό μήνυμα του Βούδα παρέμεινε ανείπωτο και ήταν τόσο δυνατό, ώστε όταν οι φτωχές και ανεπαρκείς λέξεις προσπάθησαν να το εκφράσουν, το έκαναν να μοιάζει ασήμαντο μέσα στις συμβάσεις της ανθρώπινης ενσάρκωσης. «Όσοι γνωρίζουν δε μιλούν. ΄Οσοι μιλούν δε γνωρίζουν» έγραψε ο Λάο Τσε στο Τάο Τε Κινγκ πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια.

    Η Βιολέτα ξύπνησε από το απότομο ξεκίνημα του ασανσέρ. Η ώρα ήταν έξη το πρωί και ο πρώτος ένοικος ξεκινούσε για τη δουλειά του. Το ρεύμα είχε επανέλθει και η Βιολέτα έφθασε επιτέλους στον τέταρτο όροφο, αφού πέρασε τρεις ώρες κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους του ασανσέρ, αντί για τρία χρόνια, τρεις μήνες και τρεις μέρες όπως κάποιοι μοναχοί στο Θιβέτ. Οι γρήγοροι ρυθμοί του Δυτικού τρόπου ζωής απαιτούν ταχύρυθμη εκπαίδευση. Η Βιολέτα πρόσεξε ένα πεσμένο κλειδί στο πάτωμα του ορόφου της. ΄Εσκυψε, το πήρε και το έβαλε στην τσάντα της. Θα έπεσε από κανένα συγκάτοικο του ιδίου ορόφου. Θα τοιχοκολλούσε μια ανακοίνωση αργότερα κι όποιος το έχασε θα ερχόταν να το ζητήσει. Αργότερα. Τώρα ήταν τόσο κουρασμένη από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, που το μόνο που ήθελε ήταν να πέσει στο κρεβάτι και να ξεραθεί.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΤΕΛΕΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

    Η Βιολέτα βυθίσθηκε σ’ έναν ύπνο χωρίς όνειρα. Είχε δύο νύχτες να κοιμηθεί. Πέρασε την προχθεσινή νύχτα μέσα σ’ ένα φέρετρο και τη χθεσινή στο ασανσέρ. Κατά τις έντεκα χτύπησε το τηλέφωνο. Η Βιολέτα αρνήθηκε να σηκωθεί από το κρεβάτι και να το σηκώσει, τα κόκαλά της πονούσαν, ήθελε να κοιμηθεί κι άλλο. Το τηλέφωνο όμως επέμενε. Και η Βιολέτα σύρθηκε στο λίβινγκ ρουμ. ΄Ηταν η Φαίη.
-‘Ελα ρε Φαίη, στον ύπνο σου μ’ έβλεπες;
- Καλημέρα λέει ο κόσμος!
-Συγνώμη, κλείσθηκα στο ασανσέρ χθες βράδυ και κοιμήθηκα ξημερώματα…….
-Με πήραν τηλέφωνο από τη Στοά του παππού! Ξέρεις, οι μασόνοι που ήρθαν στην κηδεία………. συνέχισε η Φαίη, χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις νυχτερινές περιπέτειες της φίλης της.
- Ναι……
- Θέλουν να κτίσουν ένα μνημείο για τον παππού, στο χωριό του. Υπήρξε λέει εξέχον μέλος του τάγματος, διετέλεσε σεβάσμιος διδάσκαλος, μέλος του Υπάτου Συμβουλίου και πέντε έξη ακόμα τίτλους που δεν τους θυμάμαι.
- Ωραία! Καλοσύνη τους που το σκέφτηκαν!
-Μισή καλοσύνη τους! Θέλουν να βάλω εγώ τα μισά χρήματα για την κατασκευή αυτού του μνημείου, γιατί είναι ακριβό και τα οικονομικά του τάγματος δεν επιτρέπουν την εξ ολοκλήρου χρηματοδότησή του.
-Ε, και πού είναι το πρόβλημα; Λεφτά έχεις! Θα κληρονομήσεις τον παππού!
-Δεν τα ξέρεις καλά τα πράγματα. Θα κληρονομήσω το ένα τέταρτο της περιουσίας του παππού. Τα υπόλοιπα τρία τέταρτα θα πάνε στους γιούς του!
-Λογικό μου ακούγεται! Παιδιά του είναι!
- Παιδιά του είναι, αλλά δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τον πατέρα τους. Στην καμπούρα μου τον είχα σχεδόν δύο δεκαετίες!
-΄Αντρας σου ήταν, Φαίη. Θα κληρονομήσεις και τα φροντιστήρια!
-Τι να τα κάνω τα φροντιστήρια! Σου είπα, θα πάω να μείνω με τον ΄Αρη και θ’ ασχοληθώ με την αστρολογία.
-Πούλησέ τα, νοίκιασέ τα, ξέρω γω………
-Εγώ ξέρω ότι οι μασόνοι μου ζητάνε τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ για το μνημείο!
-Εβδομήντα χιλιάδες κοστίζει;
-Ναι, πρέπει να είναι αντάξιο της σπουδαίας πορείας του στον τεκτονισμό. ΄Ετσι μου είπαν!
-Κι εσύ, τι τους είπες;
- Ότι δεν πρόκειται να βάλω ούτε ένα ευρώ γι’ αυτό το μνημείο!

    Η Βιολέτα σώπασε. Η Φαίη ανησύχησε γι’ αυτή την παρατεταμένη σιωπή. Χρειαζόταν τη συγκατάθεση της φίλης της γι’ αυτήν της την απόφαση. Η Βιολέτα όμως εξακολουθούσε να σωπαίνει.
-Καλά δεν έκανα; ΄Ακου τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ!

    Η Βιολέτα εξακολουθούσε να σωπαίνει.
-Βιολέτα μ’ ακούς;
-Σ’ ακούω!
-Συμφωνείς μαζί μου; Τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ είναι μεγάλο ποσό, δε νομίζεις;

    Το ποσό πράγματι ήταν μεγάλο για την οικονομική κατάσταση της Βιολέτας. Δεν ήταν όμως μεγάλο για τις δυνατότητες της Φαίη. Η Βιολέτα έσπασε επιτέλους τη σιωπή της.
-Είναι ανέντιμο όμως να δεχόμαστε το οτιδήποτε από κάποιον άνθρωπο, χωρίς αργότερα να ανταποδώσουμε με κάτι αντίστοιχο.
-Τι θέλεις να πεις;
- Θέλω να πω ότι ο Σταύρος Κονταξής στάθηκε πάντα σωστός και γενναιόδωρος απέναντί σου. Το ίδιο και απέναντι στους αδελφούς του τέκτονες, υποθέτω. Εκείνοι προτίθενται να κάνουν το καθήκον τους απέναντί του και να αποδώσουν τιμή στη μνήμη του. Οφείλεις κι εσύ το μερίδιό σου σ’ αυτή την κίνηση.
- Να πληρώσω δηλαδή ένα κάρο λεφτά;
-Τα λεφτά δεν είναι τίποτα μπροστά στη μνήμη ενός ανθρώπου!
- Είναι κοντά δώδεκα εκατομμύρια δραχμές, το συνηδειτοποιείς; κλαψούρισε η Φαίη.
-Μπορείς να τα δώσεις όμως, Φαίη! Και πρέπει να τα δώσεις! Πρέπει να τιμήσεις τον άνθρωπο που παράτησε τα πάντα για σένα! Ακόμα και τα παιδιά του!

    Ήρθε η σειρά της Φαίη να βυθιστεί στη σιωπή. Μια σιωπή εποικοδομητική. Η σιωπή και η περισυλλογή είναι πάντα εποικοδομητική. Η Βιολέτα ήταν σίγουρη ότι επηρέασε θετικά τη φίλη της προς τη σωστή απόφαση.
-Και τώρα, με συγχωρείς! Θέλω να κοιμηθώ! Θα τηλεφωνηθούμε!

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΕΞ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ

    Η Βιολέτα ξύπνησε το απόγευμα. ΄Εγραψε ένα σημείωμα για το κλειδί που είχε βρει και βγήκε από το διαμέρισμά της με σκοπό να πάει στην είσοδο της πολυκατοικίας και να το τοιχοκολλήσει. Πάτησε το κουμπί και κάλεσε το ασανσέρ, όταν άκουσε μια γυναίκα να κλαίει με λυγμούς πίσω από την κλειστή πόρτα ενός διαμερίσματος στον όροφό της. Σ’ αυτό το διαμέρισμα έμεινε ένα ζευγάρι. Ο σύζυγος Μάνος και η γυναίκα του Μυρτώ. Ο Μάνος ήταν γύρω στα τριανταπέντε και η Μυρτώ δυο - τρία χρόνια μικρότερή του. Ωραία γυναίκα, πάντοτε κομψή και περιποιημένη. Δεν ήξερε πολλά πράγματα γι’ αυτούς, μόνο ότι δούλευαν νύχτα. Τους άκουγε καμιά φορά να γυρίζουν ξημερώματα. Ποτέ άλλοτε οι άνθρωποι δε ζούσαν τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά, όσο σήμερα στα τσιμεντένια κλουβιά. Η Βιολέτα αποφάσισε να νικήσει την περιέργειά της και να μπει στο ασανσέρ, όταν τη σταμάτησε η φωνή του Μάνου.
- Παλιοπουτάνα, θα σε σκοτώσω! ΄Ηρθε η ώρα σου!
- Σκότωσέ με, αλλά εγώ με πελάτη δεν ξαναπάω!

    Η Βιολέτα άκουσε θορύβους, πράγματα να εκτοξεύονται και τις απελπισμένες κραυγές της Μυρτώς. Δίστασε για λίγο και αποφάσισε να χτυπήσει το κουδούνι. Οι θόρυβοι σταμάτησαν απότομα. Η Βιολέτα επέμενε να χτυπάει το κουδούνι, όμως κανείς δεν της άνοιγε. Ασυναίσθητα σχεδόν, το χέρι της γλίστρησε στην τσάντα και έπιασε το κλειδί. Το έβαλε στην κλειδαριά και άνοιξε την πόρτα. Σιωπή. Η Βιολέτα προχώρησε και είδε το Μάνο να έχει κλεισμένο το στόμα της Μυρτώς με το χέρι του.
-Πως μπήκες εδώ μέσα; Με ποιο δικαίωμα; γαύγισε ο Μάνος αφήνοντας τη Μυρτώ η οποία έφερε φανερά τα σημάδια της κακοποίησης πάνω της.
Η Βιολέτα έδειξε το κλειδί. Ο Μάνος το άρπαξε.
-Φύγε αμέσως γιατί θα καλέσω την αστυνομία και θα τους πω ότι διέρρηξες το σπίτι μας!

    Η Βιολέτα έριξε μια ματιά στη Μυρτώ, που ελάχιστα θύμιζε τη λαμπερή γυναίκα που συναντούσε στην είσοδο και το ασανσέρ.
-Σε χτύπησε;
Η Μυρτώ ξέσπασε σε λυγμούς.
-Να κοιτάς το σπίτι σου και να μην ανακατεύεσαι στα προσωπικά των άλλων, συνέχισε ο Μάνος
Η Βιολέτα πρόσεξε ότι η Μυρτώ κρατούσε το αριστερό της χέρι και φαινόταν να πονάει πολύ.
-Θέλεις να καλέσω το 166; ρώτησε η Βιολέτα για να εισπράξει το κλάμα της Μυρτώς, αλλά και την οργή του Μάνου που την έπιασε από το μπράτσο και την έσπρωξε προς την έξοδο του διαμερίσματος.
-΄Αντε κυρά μου, άδειασέ μας τη γωνιά επιτέλους!

    Η Βιολέτα, μερικές μέρες πριν, ούτε που θα είχε διανοηθεί να παραβιάσει ξένο διαμέρισμα για οποιοδήποτε λόγο, αλλά και ούτε θα έχωνε τη μύτη της στις υποθέσεις των άλλων. Τώρα όμως το καθήκον και η συνείδηση, της ψιθύριζαν ότι δεν έπρεπε ν’ αφήσει αβοήθητη τη Μυρτώ.
- Θα καλέσω ασθενοφόρο είπε αποφασιστικά η Βιολέτα και κατευθύνθηκε προς το διαμέρισμά της για να τηλεφωνήσει. Ο Μάνος την πρόλαβε.
- Σου είπα να κοιτάς τη δουλειά σου!

    Η Βιολέτα τον κάρφωσε με το βλέμμα.
-Προτιμάς να καλέσω την αστυνομία;

    Ο Μάνος άφησε το χέρι της και η Βιολέτα μπήκε στο λίβινγκ ρουμ της. Κάλεσε το 166. Δε χρειαζόταν πια να τοιχοκολλήσει την ανακοίνωσή της στην είσοδο της πολυκατοικίας. Είχε βρει τους ιδιοκτήτες του κλειδιού. Είχε ξεκλειδώσει την πόρτα που όφειλε να ξεκλειδώσει.
-΄Εγινε το θέλημά σου! ΄Εσκασα τις τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ! τόνισε με έμφαση η Φαίη στο τηλέφωνο.
- Μπράβο!
- Το μνημείο θα είναι ένας οβελίσκος και θα έχει χαραγμένη τη φάτσα του παππού. Θα έχει ολόχρυσες λεπτομέρειες και χαραγμένα διάφορα τεκτονικά σύμβολα, που ο κόσμος θ’ αργήσει να κατανοήσει! ΄Ετσι μου είπαν!
-΄ Εκανες το καθήκον σου, Φαίη.
- ΄Ετσι νομίζω κι εγώ, τελικά! Γι’ αυτό δικαιωματικά πέρασα τη βραδιά μου με τον ΄Αρη.
-Στον ΄Αρη είσαι;
-Ναι! Αλλά εκείνος είχε μάθημα και έφυγε.
- Θα μείνετε στο διαμέρισμά του;
- Δεν ξέρω! Είναι λίγο στενάχωρα εδώ.
-Δεν πιστεύω να τον σπιτώσεις στη βίλα του άντρα σου στην Κηφισιά!
-Τι εκφράσεις είναι αυτές, Βιολέτα; ‘Ακου να τον σπιτώσω! Παύση ακολούθησε τη φράση της Φαίη. Δε βρίσκω όμως το λόγο να πάει χαμένη η βίλα. Μπορούμε να ζήσουμε εκεί. Όχι αμέσως, βιάστηκε να συμπληρώσει. Μετά από μερικούς μήνες. Να τηρήσουμε τα προσχήματα!
- Ο Άρης τι λέει;
-Δεν ξέρω. Δεν το συζητήσαμε ακόμα. Θα τον περιμένω να γυρίσει για να πάρουμε τις αποφάσεις μας.
-Ωραία. Πρέπει να σ’ αφήσω γιατί χτυπάει το κουδούνι. Πάρε με να μου πεις τι αποφασίσατε, εντάξει;

    Η Βιολέτα έκλεισε βιαστικά το τηλέφωνο και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΣ

    Η Μυρτώ με το αριστερό χέρι στο γύψο μπήκε στο διαμέρισμα. Η Βιολέτα τη ρώτησε αν θέλει καφέ. Η Μυρτώ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Οι δύο γυναίκες κάθισαν στον καναπέ. Η Μυρτώ, αν και δυσκολευόταν, φαινόταν αποφασισμένη να ανοίξει την καρδιά της στη γειτόνισσα.
-Σίγουρα έχεις πολλές απορίες γι’ αυτά που είδες!
-Δε θέλω να γίνω αδιάκριτη. Αλήθεια. Δεν είσαι υποχρεωμένη να μου εξηγήσεις τίποτα, προσπάθησε να τη διευκολύνει η Βιολέτα.
-Αν δεν ήσουν εσύ, μπορεί να με σκότωνε!
- Υπερβάλλεις τώρα!
-Δεν υπερβάλλω καθόλου! Η Μυρτώ δίστασε για μια στιγμή. Ξέρεις, με το Μάνο δεν είμαστε παντρεμένοι...
-Πολλά ζευγάρια συζούν στις μέρες μας...
- Γνώρισα το Μάνο όταν ήμουνα δεκαοχτώ χρονώ. Πριν από δεκαπέντε χρόνια. Εκείνος ήταν εικοσιδύο. Περάσαμε δύσκολα. Ο Μάνος μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο κι εγώ μόλις το είχα σκάσει από το σπίτι μου. Ο πατριός μου με κακοποιούσε. Σεξουαλικά εννοώ...

    Η Βιολέτα ταράχθηκε.
-Και η μητέρα σου;
- Η μητέρα μου αρνιόταν να παραδεχθεί αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια της. Με έλεγε μοχθηρή και φαντασιόπληκτη. Αντί να ευγνωμονώ τον άγιο αυτό άνθρωπο που την παντρεύτηκε και μας έδωσε το όνομά του, εγώ τον κακολογούσα. Βλέπεις, ο φυσικός μου πατέρας την εγκατέλειψε έγκυο έξη μηνών στα σκαλιά της εκκλησίας.
-Ω Θεέ μου!
-Κόλλησα με το Μάνο! Αλλά αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες. Οικονομικές και κοινωνικές. Και τότε ο Μάνος σκέφθηκε…….κι εγώ το δέχθηκα δηλαδή, ότι έπρεπε να μαζέψουμε μερικά χρήματα, να φτιάξουμε το σπίτι μας και να παντρευτούμε. Κι έτσι άρχισα να βλέπω………….. να πηγαίνω με διάφορους κυρίους………
-Εννοείς να πηγαίνεις στο κρεβάτι; Η Βιολέτα δεν πίστευε στ’ αυτιά της.
-Ναι! Η φωνή της Μυρτώς δεν άφηνε περιθώρια για παρανοήσεις.
-Αν είναι δυνατόν!
- Όλα είναι δυνατά, αν δεν έχεις πουθενά ν’ ακουμπήσεις! Ξέρεις τι είναι να σε πετάνε στο δρόμο γιατί δεν έχεις να πληρώσεις το νοίκι, να μην έχεις που να κοιμηθείς το βράδυ, να μην έχεις να φας, να ντυθείς……..
-Μπορούσατε να βρείτε μια δουλειά!
-Βρήκα μια δουλειά πωλήτριας με το βασικό μισθό, χωρίς ένσημα…. Το αφεντικό μου ρίχθηκε κι από πάνω!
-Ο Μάνος; Δε μπορούσε να βρει μια δουλειά;
- ΄Εχει λερωμένο ποινικό μητρώο. Έκανε και φυλακή. Μικροκλοπές……….

    Οι δύο γυναίκες σώπασαν για λίγο. Η Μυρτώ πήρε μια βαθειά ανάσα και συνέχισε.
-΄Ελεγε ότι θα παντρευτούμε όταν μαζέψουμε ένα ορισμένο ποσό. Κι ότι θα σταματήσω να δουλεύω……..να πηγαίνω μ’ όλους αυτούς τους……. καθωσπρέπει κυρίους ………΄Ελεγε ότι επένδυε τα χρήματα σε κερδοφόρες επιχειρήσεις. Ανακάλυψα ότι έμπλεξε με τοκογλύφους. Μας έφαγαν τα λεφτά! Λίγο πριν μπεις στο διαμέρισμά μας, του είπα ότι θα φύγω!
-Γι’ αυτό σε χτύπησε!
-Δεν ήθελε να χάσει την κότα με τα χρυσά αυγά! (παύση) Νόμιζα ότι μ’ αγαπούσε!
-΄Ησουνα ηλίθια που τον πίστευες τόσα χρόνια!

    Η Βιολέτα μετάνιωσε για τη φράση που εκστόμισε βλέποντας τη Μυρτώ να ταράζεται.
-Με συγχωρείς! Δεν έχω κανένα δικαίωμα να σε κρίνω!
- Εσύ δε βρέθηκες ποτέ σε τόσο δύσκολη θέση; Ποτέ δεν πίστεψες σε κάτι που αποδείχθηκε λανθασμένο;

    Η Βιολέτα σκέφθηκε το Θανάση και την περίεργη κατάσταση που υπήρχε ανάμεσά τους. Απώθησε γρήγορα τις σκέψεις της. Τι σχέση είχε ο Θανάσης με το Μάνο; Εκείνη ήταν παντρεμένη με το Θανάση, που σίγουρα μια μέρα θα γύριζε κοντά της! Μάλιστα η Βιολέτα ένοιωσε ένα αίσθημα ανωτερότητας σε σχέση με την κατάσταση που βρισκόταν η γειτόνισσά της. Εκείνη ποτέ δε θα έφθανε σε τέτοιο σημείο. Εκείνη όμως δε βίωσε παρόμοιες καταστάσεις! Γι’ αυτό, όπως λέει ο σοφός λαός μας, «έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λέμε» Πώς θα αντιδρούσε άραγε η Βιολέτα αν μεγάλωνε με ένα πατριό που την κακοποιούσε σεξουαλικά; Οι άνθρωποι συνήθως δεν αμαρτάνουν επειδή η ζωή δεν τους φέρνει σε δεινή θέση και όχι απαραίτητα επειδή μπορούν να αντιστέκονται με επιτυχία στους πειρασμούς. Ο άνθρωπος αναλαμβάνει εύκολα το ρόλο του δικαστή των συνανθρώπων του και με ελαφριά καρδιά τους καταδικάζει. Για το ίδιο ακριβώς σφάλμα όμως είναι έτοιμος να δικαιολογήσει και τελικά να αθωώσει τον εαυτό του.
-Τι σκοπεύεις να κάνεις; απέφυγε να απαντήσει η Βιολέτα στην τελευταία ερώτηση της Μυρτώς.
-Θα φύγω!
-Και πολύ καλά θα κάνεις!

    Η Μυρτώ δίστασε.
-Ξέρω ότι δε γνωριζόμαστε καλά, αλλά ………μήπως θα μπορούσα να μείνω δυο-τρεις μέρες μαζί σου; Μέχρι να δω τι θα κάνω! Δε θα σου φορτωθώ για πολύ, σου ορκίζομαι! Θα βρω μια λύση το συντομότερο!

    Η Βιολέτα ξαφνιάστηκε από το αίτημα της Μυρτώς, αλλά δε μπορούσε να της αρνηθεί.
-Δε θα σ’ ενοχλώ καθόλου, συνέχισε η Μυρτώ. Σαν να μην υπάρχω μέσα στο σπίτι! Σε παρακαλώ! Δεν έχω που να πάω!
-Μπορείς να μείνεις όσο καιρό χρειασθεί! είπε αποφασιστικά η Βιολέτα.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΠΟΠΤΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ

    Τα δυνατά χτυπήματα στην πόρτα, αργά τη νύχτα, ξύπνησαν τις δύο γυναίκες. Ο Μάνος, έξαλλος, ούρλιαζε εκτός εαυτού.
-΄Ανοιξε μωρή καριόλα! ΄Ανοιξε, γιατί θα σπάσω την πόρτα!
- Το εννοεί, ψιθύρισε τρομαγμένη η Μυρτώ.
- Θα καλέσω την αστυνομία! Η Βιολέτα σήκωσε το ακουστικό.
-΄Οχι, καλύτερα να του ανοίξουμε! Θα τον ηρεμήσω εγώ!
-Είσαι σίγουρη;

    Η Μυρτώ δίστασε για μια στιγμή.
-Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου;
-Θα τον σκότωνα! Η Βιολέτα τρόμαξε με τα λόγια που εκστόμισε. Εκείνη τη στιγμή, όμως, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή μόνο, τα εννοούσε.

    Η Μυρτώ προχώρησε αποφασιστικά και άνοιξε την πόρτα. Ο Μάνος μπήκε μέσα και την άρπαξε από το δεξί χέρι, που δεν ήταν στο γύψο.
-Πάρε τα πράγματά σου και έλα στο σπίτι μας!
-Μια στιγμή, φώναξε η Βιολέτα. Δεν έχεις δικαίωμα να την αναγκάσεις να κάνει κάτι που δεν θέλει!
-Εσένα σου είπα να μην ανακατεύεσαι, γιατί θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα! Γύρισε στη Μυρτώ. Μπρος! Πάρε τα πράγματά σου, ευχαρίστησε την κυρία για τη φιλοξενία και πάμε!
-Καλύτερα να πάω μαζί του! είπε απολογητικά η Μυρτώ ρίχνοντας ένα ένοχο βλέμμα στη Βιολέτα.
-Όπως νομίζεις!
-Τι σε κόφτει εσένα κυρά μου, τι νομίζει η γυναίκα μου; Κουβέντα δεν άφηνε να πέσει κάτω ο Μάνος.
-Αν εσύ θεωρείς ότι μπορείς να ζεις από την εκπόρνευση αυτής της γυναίκας, τότε…………
-Αν η τίμια εργασία έφερνε πλούτη, τότε όλοι οι εργαζόμενοι θα ήταν πλούσιοι, είπε κάποιος σοφός που δε θυμάμαι το όνομά του!
-Η εργασία μπορεί να μη φέρνει τον πλούτο……………..προσπάθησε να πει η Βιολέτα
-Εγώ έχω φιλοδοξίες, μαντάμ! Θέλω να γίνω κάποιος στη ζωή μου! Δε μπορώ να ζω με τρεις κι εξήντα όπως εσύ! τη διέκοψε ξανά ο Μάνος.
-Εγώ ζω με αξιοπρέπεια………….
-Μη χέσω! Η πουτάνα η ζωή είναι μια σκέτη δυστυχία! Με ή χωρίς τη γαμημένη την αξιοπρέπειά σου!
-Λυπάμαι που σκέφτεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο! Η αλήθεια είναι ότι η δυστυχία προκαλεί έντονα συναισθήματα και πολλές φορές μας οδηγεί σε άσχημες πράξεις. Όμως, αν το καλοσκεφθείτε, δεν αξίζει τον κόπο να πληγώνετε τη γυναίκα σας……..
-Δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά τα διανοουμενίστικα! ( στη Μυρτώ) Φεύγουμε κι έρχεσαι αύριο να πάρεις τα πράγματά σου!

    Ο Μάνος και η Μυρτώ βγήκαν από το διαμέρισμα της ανίσχυρης Βιολέτας. Ο Μάνος έσπρωξε τη Μυρτώ μέσα στο δικό τους διαμέρισμα και σφράγισε τον ιδιωτικό τους χώρο κλείνοντας με θόρυβο την πόρτα πίσω του.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9. ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ

    Ποδοβολητά, θόρυβοι και η φωνή του αστυνομικού: «Πέταξε το μαχαίρι! Ακούς; Πέταξε το μαχαίρι!» ξύπνησαν απότομα τη Βιολέτα το επόμενο πρωί. ΄Ολος αυτός ο χαμός έξω από το διαμέρισμά της…….Τι είχε συμβεί; Η Βιολέτα άνοιξε την πόρτα και αυτό που αντίκρισε δεν επρόκειτο να το ξεχάσει ποτέ όσο ζούσε.

    Η Μυρτώ, όρθια μπροστά στην ανοιχτή πόρτα του διαμερίσματός της, κρατούσε με το αριστερό πονεμένο χέρι το κομμένο κεφάλι του Μάνου! Με το δεξί κρατούσε ένα μεγάλο και κοφτερό μαχαίρι της κουζίνας, που έσταζε αίμα, προφανώς το όπλο του στυγερού εγκλήματος. Τα ρούχα της κατακόκκινα. Η Μυρτώ χαμογέλασε θριαμβευτικά μόλις είδε τη Βιολέτα και πέταξε το μαχαίρι στο διάδρομο υπακούοντας στις προσταγές του αστυνομικού. Η Βιολέτα σωριάσθηκε λιπόθυμη.

    Η Βιολέτα άνοιξε τα μάτια στον καναπέ του σπιτιού της. Το κεφάλι της ήταν δεμένο, αφού χτύπησε με το πέσιμο και γδάρθηκε. Είχε πάθει και μια ελαφριά διάσειση. Κάποιος συγκάτοικος γιατρός της είχε προσφέρει τις πρώτες βοήθειες. Άργησε να έρθει σε επαφή με την πραγματικότητα. Της πήρε αρκετά λεπτά της ώρας να θυμηθεί τη φριχτή εικόνα που είχε αντικρύσει πριν χάσει τις αισθήσεις της.

    Της πήρε ακόμα περισσότερο χρόνο να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί ακριβώς. Οι συγκάτοικοι έφυγαν, η Βιολέτα έμεινε μόνη στο διαμέρισμα Η Μυρτώ σκότωσε το Μάνο. Όταν εκείνος κοιμήθηκε, εκείνη βρήκε την ευκαιρία να του κόψει το κεφάλι! Απίστευτο! Ανήκουστο! Θυμήθηκε ότι το περασμένο βράδυ είπε στη Μυρτώ ότι και η ίδια, αν βρισκόταν στη θέση της, θα σκότωνε το Μάνο. Δεν το εννοούσε όμως! Φυσικά και δεν το εννοούσε! Πάνω στα νεύρα της, το είπε. Η Μυρτώ όμως δεν το είπε. Το έκανε!

    «…………..η δράστις δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει το αποτρόπαιο έγκλημά της. Στους αστυνομικούς που την ανέκριναν δήλωσε ότι δε σκότωσε το σύντροφό της, αλλά την άγνοια, την υποκρισία και την άνομη φιλοδοξία που εκείνος εκπροσωπούσε είπε με στόμφο η κομψή ξανθιά τηλεπαρουσιάστρια. «Το έγκλημα συγκλόνισε την Καλλιθέα. Οι γείτονες δηλώνουν ότι το ζευγάρι έδειχνε αγαπημένο και δεν είχε δώσει ποτέ αφορμή για σχόλια».

    Διάφορες γνωστές φυσιογνωμίες παρέλασαν στην οθόνη της τηλεόρασης εκφράζοντας ο καθένας την έκπληξή και τον αποτροπιασμό του για το έγκλημα. Ο περιπτεράς, η κυρία του πρώτου ορόφου, η κομμώτρια που φρόντιζε τα μαλλιά της Μυρτώς, και διάφοροι άλλοι. ΄Ολοι ζήτησαν την παραδειγματική τιμωρία της Μυρτώς. «Κρέμασμα στο Σύνταγμα θέλει η λεγάμενη» απεφάνθη ο μανάβης της γειτονιάς. Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας, συνταξιούχος στρατιωτικός, έθεσε θέμα επαναφοράς της θανατικής ποινής για τέτοιου είδους εγκλήματα! Ακούς εκεί να σκοτώσει τον άνθρωπο στον ύπνο του! Και χωρίς καμιά δικαιολογία!

    Ο άνθρωπος δε μπορεί να δει κατ’ ευθείαν τον εαυτό του. Γι’ αυτό ίσως δε μπορεί να αντιμετωπίσει εύκολα τα ελαττώματα και τα πάθη του. Το βίντεο, η φωτογραφία, και κυρίως ο καθρέφτης του επιτρέπουν να βλέπει την αντανάκλαση του εαυτού του. Πάνω από τα κεφάλια μας ταξιδεύει κάθε νύχτα ένας τεράστιος καθρέφτης. Η μυστηριακή Σελήνη που δεν είναι αυτόφωτη, αλλά αντανακλά το φως του ήλιου σαν ένα τεράστιο κάτοπτρο. Ένα κάτοπτρο όπου αντανακλώνται επίσης οι απόκρυφες και ανομολόγητες επιθυμίες μας.

   ΄Ολοι αυτοί οι άνθρωποι που έκριναν με επιπολαιότητα ένα τόσο υπερβατικό γεγονός, όπως το έγκλημα που διέπραξε η Μυρτώ, μπορούσαν άραγε να δουν τον αληθινό τους εαυτό μέσα από την αντανάκλασή του στην οθόνη της τηλεόρασης; Μπορούσαν να καταλάβουν τη δική τους άγνοια; Δύσκολο. Η Βιολέτα, ως θεατής, μπορούσε να τους δει καθαρά. Οι συνάνθρωποί μας δεν είναι πάντα η κόλασή μας, όπως είπε ο Σαρτρ. Μπορούν να μεταμορφωθούν σε σημαντικούς αρωγούς για την πνευματική μας ανάπτυξη αν θελήσουν να μας δουν αντικειμενικά χωρίς ζήλειες και ιδιοτελή συμφέροντα. Η Βιολέτα πάτησε το κουμπί του τηλεκοντρόλ και η οθόνη της τηλεόρασης βυθίστηκε στο δικό της μαύρο σκοτάδι.

    Η Μυρτώ δε σκότωσε το Μάνο, αλλά την άγνοια, την υποκρισία και την άνομη φιλοδοξία. Η Βιολέτα κατάλαβε ότι ο Μάνος δεν ήταν κακός άνθρωπος. Η άγνοια και η έλλειψη αρχών τον οδηγούσε στις κακές πράξεις. Ο εγωισμός τον έκανε να πιστεύει ότι ήταν ανώτερος από τους απλούς εργαζόμενους ανθρώπους και η φιλοδοξία να γίνει «κάποιος» τον έκανε να εκμεταλλεύεται τη σύντροφό του. Η επιθυμία για το εύκολο και άνομο κέρδος τον έσπρωξε να συνεργαστεί με τοκογλύφους. Εκείνοι με τη σειρά τους τον εκμεταλλεύτηκαν και τον κορόιδεψαν, αφού σ’ αυτή τη ζωή ο καθένας θερίζει - με μαθηματική ακρίβεια- εκείνα που σπέρνει. Η Μυρτώ ουσιαστικά δε σκότωσε το Μάνο, αλλά την αντανάκλαση του κακού εαυτού του στο φυσικό πεδίο της ανθρώπινης ύπαρξης.

    Το μυθιστόρημα του Χέρμαν ‘Εσσε «ο Λύκος της Στέπας» ήρθε στο μυαλό της Βιολέτας. Το είχε διαβάσει πριν πολλά χρόνια - τότε που είχε χρόνο για διάβασμα – και της είχε κάνει εντύπωση. Ο ήρωας του βιβλίου συναντά μια γυναίκα – διδάσκαλο την Ερμίνα. Η Ερμίνα τον καθοδηγεί και η ανάπτυξη του ήρωα προχωρά. Κάποια στιγμή η Ερμίνα τον διατάζει να τη σκοτώσει. Εκείνος υπακούει, αλλά ύστερα νοιώθει λύπη και ενοχή για την πράξη του. Εξ αιτίας της λύπης και της ενοχής που νοιώθει, αντιμετωπίζει το ουράνιο δικαστήριο και καταδικάζεται να ζήσει ξανά στη γη, για να μάθει περισσότερα, αφού δεν κατάλαβε ότι αφ’ ενός σκότωσε την αντανάκλαση μιας γυναίκας με την αντανάκλαση ενός μαχαιριού κι όχι την πραγματική Ερμίνα και αφ’ ετέρου δεν κατάλαβε ότι έπρεπε να τη σκοτώσει για να προχωρήσει στην πνευματική του ανάπτυξη. Ο ήρωας του βιβλίου στο τέλος καταλήγει στις εξής σκέψεις:

    «΄Ακουγα πίσω μου το φοβερό γέλιο, ήξερα όλες τις εκατοντάδες χιλιάδες φιγούρες του παιχνιδιού της ζωής, αισθανόμουν συγκλονισμένος το νόημα, ήθελα να ξαναρχίσω ακόμα μια φορά το παιχνίδι, να γευθώ ακόμα μια φορά τα βάσανα, την κόλαση του εσωτερικού μου κόσμου να τη ζήσω ακόμα μια φορά και συχνά να τη βαδίσω. Μια άλλη φορά θα έπαιζα καλύτερα το παιχνίδι με τις φιγούρες». Την επόμενη φορά ο ήρωας του βιβλίου ίσως πραγματοποιούσε το γενέθλιο όραμά του. ΄Η ίσως…….. τη μεθεπόμενη.

    Ο άνθρωπος μετενσαρκώνεται πολλές φορές στη γη και κάθε φορά αναλαμβάνει να εκτελέσει μια σημαντική ή ασήμαντη αποστολή σύμφωνα πάντα με τις δυνάμεις και τις επιθυμίες του. Η αποστολή αυτή ονομάζεται γενέθλιο όραμα. Καμιά αποστολή δεν είναι ασήμαντη, από την ανατροφή των παιδιών μέχρι τις μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις. Όλες οι αποστολές συντελούν στην εξέλιξη και πρόοδο της ανθρωπότητας. Όλοι οι άνθρωποι κατεβαίνουν στη γη με θετικές προθέσεις και προσπαθούν να φέρουν μαζί τους όσο το δυνατόν περισσότερες γνώσεις τόσο από την εμπειρία των προηγουμένων ζωών, όσο και της μεταθανάτιας διάστασης.

    Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως, δυστυχώς, πέφτουν στην παγίδα της ύλης και αρχίζουν να πιστεύουν ότι η αληθινή ζωή αρχίζει με τη γέννηση και τελειώνει με το σαρκικό θάνατο. Οδηγός τους γίνεται το δημοφιλές πλην καταστροφικό ρητό «ότι φάμε κι ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας» Και φυσικά ο άνθρωπος που σκέφτεται κατ’ αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να αρπάξει περισσότερα από αυτά που του αναλογούν, με αποτέλεσμα να αναλώνει τη ζωή του σε άνομες και ανούσιες ενασχολήσεις.

    ΄Ετσι σκέφτονται και άλλοι παραπλανημένοι συνάνθρωποι με αποτέλεσμα όλοι να προσπαθούν να κυριαρχήσουν με οποιοδήποτε μέσο πάνω στον άλλον, να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση και πόλεμο με όλους και με όλα. ΄Ετσι προκύπτει η δυσαρμονία και η ανθρώπινη δυστυχία που πηγάζει από το διαρκές ανικανοποίητο που νοιώθουμε.

    Το τηλέφωνο διέκοψε τις σκέψεις της Βιολέτας. Η μονίμως ανικανοποίητη Φαίη ακουγόταν αναστατωμένη.
-Τα ξανάφτιαξε μ’ αυτήν!
-Ποιος ….με ποια; προσπάθησε να μπει στο νόημα η αφηρημένη Βιολέτα
-Ο ΄Αρης, με την πρώην του. Αυτή με την οποία τα είχε φτιάξει ο πρώην σύζυγός σου. (Η Φαίη θυμήθηκε ότι δεν έπρεπε να λέει πρώην σύζυγο τον πρώην σύζυγο της Βιολέτας!) Ο εν διαστάσει σύζυγός σου, ήθελα να πω! Ο Θανάσης τέλος πάντων!
-Χώρισε ο Θανάσης; Η Βιολέτα δε μπόρεσε να κρύψει τη χαρά της.
- Ο Θανάσης χώρισε εδώ κι ένα μήνα. Ο ΄Αρης συνάντησε τυχαία αυτό το τσουλί τη δημοσιογράφο πριν τέσσερα βράδια, όταν εγώ τον παραμέλησα για να τρέχω να οργανώσω την κηδεία του παππού.
-Και;
-Τι και; Θυμήθηκαν τα παλιά και κατέληξαν στο κρεβάτι!
-Και τώρα;
-Τώρα έμεινα χωρίς γκόμενο! Και είχα επενδύσει τόσο πολύ σ’ αυτή τη σχέση! Ο κωλόγερος φταίει! Τώρα βρήκε να πεθάνει;
-Τι εννοείς;
- Αν δεν είχε πεθάνει ο παππούς, δε θα έτρεχα στα κατσάβραχα να παριστάνω την τεθλιμμένη χήρα! Ούτε θα άφηνα τον ΄Αρη μόνο του τόσες μέρες να τρέχει στα μπαρ. Κι έτσι δε θα είχε συναντήσει την πρώην του! Και τώρα θα ήμασταν μαζί! Ελεύθεροι και ευτυχισμένοι! Κατάλαβες;

    Η λογική της Φαίη τσάκιζε κόκαλα. Η Βιολέτα δεν μπορούσε να πει τίποτα παραπάνω. Θα ήταν ανώφελο. Η Φαίη εξέλαβε τη σιωπή ως συναίνεση και συνέχισε απτόητη.
-Δώσε μου το τηλέφωνο του Θανάση!
-Τι το θέλεις;
-Θέλω να μάθω περισσότερα γι’ αυτήν! Τι νομίζεις, έτσι θα τ’ αφήσω το θέμα; Είμαι δύσκολη αντίπαλος εγώ! Θα παλέψω για τον ΄Αρη!

    Η Βιολέτα ευχήθηκε καλή τύχη στη φίλη της και της έδωσε το τηλέφωνο του Θανάση. Της είπε μάλιστα να τον ψαρέψει, αν υπάρχει καινούργια γκόμενα στη ζωή του.
-Θα μάθω και θα σου πω, υποσχέθηκε η Φαίη.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10. ΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ

    Το επόμενο πρωί η Βιολέτα ξύπνησε με πολύ καλή διάθεση. Τα χθεσινά νέα της Φαίη ήταν πολύ ευχάριστα γι’ αυτήν, Η δημοσιογράφος από την οποία χώρισε ο Θανάσης ήταν τριάντα ενός ετών. Λες να ήρθε η ώρα να ανεβεί λίγο, δηλαδή αρκετά, το όριο ηλικίας; Να φθάσει, ας πούμε, στα σαράντα πέντε; Η Βιολέτα ανέβηκε στη ζυγαριά. Εξήντα ένα κιλά. Με τα απρόοπτα που αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό, ξεχνούσε να φάει και έτσι έχασε ένα κιλό χωρίς να το καταλάβει. Από σήμερα όμως θα έβαζε πρόγραμμα. Θα πήγαινε στη λαϊκή της γειτονιάς της να ψωνίσει φρούτα και λαχανικά.

    Ντύθηκε και κατευθύνθηκε προς τη λαϊκή. ΄Ενας μαύρος άντρας απροσδιόριστης ηλικίας, κρατώντας μια βιαστικά διπλωμένη κουβέρτα γεμάτη τσάντες «μαϊμούδες», έπεσε επάνω της αφού έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε με σκοπό να ξεφύγει από δύο αστυνομικούς που τον κυνηγούσαν. Προφανώς ο μαύρος δεν είχε άδεια μικροπωλητή. Από τη σύγκρουσή του με τη Βιολέτα του έπεσε μια τσάντα, κακέκτυπο αντίγραφο της τσάντας Louis Vuitton που της είχε κάνει δώρο η Φαίη για τα γενέθλιά της. Ο μαύρος δεν είχε βέβαια καιρό να σκύψει και να τη μαζέψει.

    Συνέχισε το τρέξιμο στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τους διώκτες του. Η Βιολέτα μάζεψε την τσάντα από το δρόμο. Η ίδια δεν είχε πάρει τσάντα μαζί της, μόνο το πορτοφόλι της, αφού ήθελε να έχει τα χέρια της ελεύθερα για να κουβαλήσει τις σακούλες της λαϊκής.
-Η τυχερή σας μέρα είναι σήμερα! Να πάρετε λαχείο! της είπε μια μεσόκοπη κυρία που πουλούσε πορτοκάλια.
-Τι εννοείτε;
-Εννοώ ότι αποκτήσατε τσάμπα τσάντα.

    Η Βιολέτα δεν απάντησε. ΄Εβαλε το πορτοφόλι στην τσάμπα τσάντα και την κρέμασε στον ώμο της.
-Καλά τους κάνουν και τους κυνηγάνε τους πούστηδες τους αράπακλες είπε ο κύριος που πουλούσε τομάτες. Εμείς κορόιδα είμαστε ρε κανίβαλε, που βγάζουμε άδειες και πληρώνουμε φόρους;
-Γέμισε η Ελλάδα κάθε καρυδιάς καρύδι, συμφώνησε ο κύριος που πουλούσε σταφύλια. Δεν τολμάμε να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους.
-Κλέβουν, βιάζουν, σκοτώνουν. Δε είδατε τις προάλλες την καημένη τη γριούλα στην τηλεόραση; Μπήκαν στο σπίτι της, τη χτύπησαν, την έδεσαν και της πήραν τη σύνταξη. Αλβανοί ήταν αυτοί! συμπλήρωσε η κυρία που διάλεγε με προσοχή τα σταφύλια της.
-Μπήκαν κι άλλοι στη συζήτηση.
-Το κράτος φταίει που δεν τους στέλνει πίσω στην πατρίδα τους!
-Γι’ αυτό στις επόμενες εκλογές πρέπει να ψηφίσουμε όλοι τον Καρατζαφέρη!
-Ξέφραγκο αμπέλι είναι η Ελλάδα, κυρά μου, τι νομίζεις;
-Κομμουνισμό θέλατε ρε μάγκες, τώρα να πληρώσετε!
-Τι φταίμε δηλαδή εμείς για τα χάλια του Τσαουσέσκου!
-Αμ οι μαύροι! Εδώ κινδυνεύει η καθαρότητα της φυλής μας! Η κόρη της ξαδέλφης μου τα έφτιαξε μ’ έναν από την Αφρική! Θα παντρευτούνε λέει…….
-Να τους ζήσουν και τα μαυράκια, κυρία μου! Αυτά που θα κάνουν!
-Πάει η πατρίδα μας! Καταστράφηκε! Στο σχολείο του γιού, τα μισά παιδιά είναι αλβανάκια. Δεν ξέρουν καλά ελληνικά και οι δάσκαλοι αναγκάζονται ν’ αφήνουν πίσω και τα ελληνόπουλα!
-Κι εμείς το ίδιο πρόβλημα έχουμε στο σχολείο της κόρης μου! Με τι εφόδια θα βγούνε τα παιδιά μας στην κοινωνία, μου λέτε; Πώς θα αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό;
-Αμ η θρησκεία μας; Να καταργηθεί, λέει, το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία!
-Εδώ λένε να φτιάξουν τζαμί, κυρία μου!
-Με τις μαντίλες θα έρχονται οι μουσουλμάνες στο σχολείο!

    Η Βιολέτα αποφάσισε ότι το κλίμα ήταν ιδιαίτερα αρνητικό ώστε να ψωνίσει σήμερα τα ζαρζαβατικά της. Πού θα κατέληγαν άραγε όλοι αυτοί οι ταλαιπωρημένοι μετανάστες αν η Ιερά Εξέταση μπορούσε να επανέλθει δια μαγείας και να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της; Πότε θα μάθαινε ο κόσμος ότι ανοχή σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη και τα πιστεύω του όποια κι αν είναι αυτά; Γιατί αυτό το δικαίωμα το αναγνωρίζουμε μόνο στον εαυτό μας και σ’ όσους τυχαίνει να συμφωνούν μαζί μας; Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε ότι οποιαδήποτε άποψη είναι καλύτερη από τον πόλεμο, τα βασανιστήρια και την πυρά; Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι επειδή γεννηθήκαμε στην Ελλάδα.

    Εάν είχαμε γεννηθεί στην Τουρκία θα ήμασταν μουσουλμάνοι, εάν ήμασταν Εβραίοι θα είχαμε ασπασθεί τον Ιουδαϊσμό και θα περιμέναμε ακόμα το Μεσσία, ενώ στην Ινδία ο Βράχμα, ο Βίσνου και ο Σίβα θα ενσάρκωναν με τον καλύτερο τρόπο τις μεταφυσικές μας ανησυχίες. Τόσο απλά!

  ΄Αλλωστε κάποιος που έχει μελετήσει στοιχειωδώς αρκετές θρησκείες καταλαβαίνει ότι δεν έχουν και τόσο μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, όσον αφορά την πνευματική και ηθική διδασκαλία τους. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που δημιουργούν τις παρανοήσεις και τις διαφορές, όχι οι φωτισμένοι διδάσκαλοι όλων των λαών και όλων των εποχών.

[Οίαγρος]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11. ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ

    Η Βιολέτα ρώτησε στη γειτονιά και της είπαν για ένα φαγάδικο στην Αχαρνών, όπου μαζεύονται μετανάστες. ΄Ισως εκεί να ήξεραν το μαύρο της λαϊκής. ΄Ηθελε οπωσδήποτε να του επιστρέψει την τσάντα. Στις εννέα το βράδυ, η Βιολέτα έμπαινε στο φαγάδικο που έφτιαχνε ανατολίτικες λιχουδιές. Αρκετοί θαμώνες, όλοι άντρες, συζητούσαν μεταξύ τους σε ακατανόητες γλώσσες. Σταμάτησαν να μιλούν μόλις είδαν μια γυναίκα να μπαίνει μέσα.
-Παρακαλώ, τι θα πάρει η κυρία; ρώτησε σε σωστά ελληνικά, αλλά με προφορά ο άνθρωπος που έφτιαχνε φαλάφελ και κεμπάπ.

    Το βλέμμα της Βιολέτας περιπλανήθηκε στο χώρο. Σ’ ένα τραπέζι κάθονταν τρεις μαύροι. Η Βιολέτα αναγνώρισε τον άνθρωπο που έψαχνε από το χαρακτηριστικό πολύχρωμο πουκάμισο που φορούσε, αφού δεν ήταν εξοικειωμένη με τα αφρικανικά χαρακτηριστικά.
-Θα ήθελα να μιλήσω στον κύριο, είπε η Βιολέτα και κατευθύνθηκε προς το τραπέζι των μαύρων. Εκείνοι την υποδέχθηκαν με σπασμένα ελληνικά. Η Βιολέτα θύμισε στον μαύρο – Ζαν – Μαρί τον έλεγαν - το επεισόδιο στη λαϊκή. Του έδωσε την τσάντα που του είχε πέσει. Ο Ζαν-Μαρί την κοίταξε απορημένος.
-΄Εψαξες με βρεις για να δώσεις εσύ τσάντα; Τη ρώτησε με σπασμένα ελληνικά.
- Φυσικά, δεν μπορούσα να κρατήσω κάτι που δεν μου ανήκει!

    Ο Ζαν – Μαρί και οι φίλοι του επέμεναν να την κεράσουν κάτι. Η Βιολέτα, που επέμενε να κάνει δίαιτα, πήρε μια σαλάτα με βάση το σέλινο που της φάνηκε ότι είχε λίγες θερμίδες. Ο Ζαν – Μαρί επέμενε να την κεράσει και κάτι να πιει και η Βιολέτα πήρε μια coca – cola light. Ο Ζαν – Μαρί και οι φίλοι του ήταν από το Μπουρούντι, ένα κράτος στην Αφρική, που η Βιολέτα δεν είχε ξανακούσει. Διαπίστωσε με ευχάριστη έκπληξη ότι μιλούσαν όλοι τους πολύ καλά γαλλικά. ΄Ετσι η κουβέντα τους συνεχίσθηκε στη γαλλική γλώσσα.

    Ο Ζαν – Μαρί ήταν ο μεγαλύτερος της παρέας των μαύρων. Ο πατέρας του ανήκε στους Χούτου και σφαγιάσθηκε από τους Τούτσι, σ’ ένα από το χειρότερα πογκρόμ της ιστορίας της χώρας το 1972. Η μητέρα του Ζαν – Μαρί κατόρθωσε να ξεφύγει με την κόρη της και τον Ζαν –Μαρί αγέννητο στην κοιλιά της. Οι Τούτσι αποτελούν την κυβερνώσα δικτατορική μειοψηφία στο Μπουρούντι και πολλές φορές έχουν προβεί σε άγριες σφαγές των Χούτου. Ο Ζαν – Μαρί σπούδασε δάσκαλος στο πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας Μπουζουμπούρα και το 1994 σ’ άλλο ένα πογκρόμ των Τούτσι, ήταν ο μόνος από την οικογένεια που διασώθηκε και κατόρθωσε να διαφύγει στη Ρουάντα. Από τότε η ζωή του είναι μια διαρκής περιπλάνηση σε διάφορες χώρες. Πριν δυο χρόνια έφθασε στην Ελλάδα. ΄Εκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει. Στην αρχή πουλούσε πλαστά CD. Η αστυνομία έκανε έφοδο στην αποθήκη και κατάσχεσε όλο το υλικό και τα μηχανήματα αναπαραγωγής. ΄Ετσι ο Ζαν – Μαρί το γύρισε στις τσάντες – «μαϊμούδες». Γνώριζε ότι η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας- σε όλες τις μορφές - ήταν αδίκημα, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος που βρήκε για να επιβιώσει. Παρόμοιες ήταν και οι ιστορίες των άλλων δύο συμπατριωτών του Ζαν – Μαρί. Σφαγές αγαπημένων προσώπων, πείνα, έλλειψη πόσιμου νερού, φόβος, αναγκαστική εξορία και περιπλάνηση.
-Μπροστά σ’ αυτά που ζήσαμε το κυνήγι των αστυνομικών εδώ μοιάζει με το κρυφτό που παίζουν τα παιδιά! τόνισε ο Μισέλ.
- Τουλάχιστον είμαστε ζωντανοί συμπλήρωσε ο Ντομινίκ.

    Η Βιολέτα πληροφορήθηκε ότι οι καινούργιοι της φίλοι ήταν ρωμαιοκαθολικοί στο θρήσκευμα.
-Δεν είστε κανίβαλοι λοιπόν; ρώτησε αστειευόμενη

    Ο Ζαν – Μαρί, που είχε μελετήσει το θέμα, της εξήγησε ότι ο τελετουργικός κανιβαλισμός που υπήρχε σε παλαιότερες εποχές, διακρίνεται στον ενδοκανιβαλισμό και αφορά τη βρώση συγγενών η μελών της ομάδας και σχετίζεται με την ανακύκλωση και αναγέννηση των αξιών που εμπεριέχονται στο σώμα του νεκρού και στον εξωκανιβαλισμό ο οποίος αναφέρεται στη βρώση εχθρών, αιχμαλώτων πολέμου ή δούλων και έχει καθαρά θυσιαστικό ή εκδικητικό χαρακτήρα. Είναι ένα περίπλοκο σύστημα που σχετίζεται με τη φύση της ζωής και τη διαιώνισή της. Αυτό το σύστημα, βέβαια, έχει εγκαταλειφθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

    Η Βιολέτα εντυπωσιάστηκε από τις καινούργιες γνώσεις που αποκτούσε. Ιδιαίτερα όμως της έκανε εντύπωση η υπομονή και η αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης που απέπνεαν αυτοί οι άνθρωποι. Θεωρούσαν ότι η ζωή είναι ένα σχολείο. Ο κόσμος δεν είναι φυλακή, αλλά ούτε και παραθεριστικό θέρετρο με όλες τις ανέσεις. Ο άνθρωπος ήρθε σ’ αυτό τον κόσμο για να πάρει μαθήματα. Για κάποιους ανθρώπους όπως η παρέα από το Μπουρούντι τα μαθήματα ήταν πολύ πιο σκληρά. ΄Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε, ότι ο θάνατος που τόσο έντονα βίωσαν αυτοί οι άνθρωποι, είναι ο μεγάλος δάσκαλος. Μας δίνει τρομαχτικά μαθήματα που όμως σπάνια μαθαίνουμε. Το κυριότερο μάθημα που μας διδάσκει ο θάνατος είναι η εκπλήρωση του καθήκοντος, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή σε όλη μας τη ζωή. ΄Αλλωστε όταν έρθει η ώρα του θανάτου μία είναι η ερώτηση για πλούσιους και φτωχούς, για σπουδαίους και ταπεινούς. «΄Εζησαν ενάρετα; Πρόσφεραν στους συνανθρώπους τους;» Δεν υπάρχει τίποτα κακό και τρομαχτικό στο θάνατο.

    Υπάρχει μόνο το κακό που ο άνθρωπος κάνει όσο βρίσκεται στη ζωή.
- Η δυστυχία είναι ένας σκληρός τρόπος για την εκμάθηση της αρετής κατέληξε ο Ζαν - Μαρί.

    Η ώρα είχε περάσει. Στο τέλος της συνάντησης η Βιολέτα ως άλλος πρίγκιπας ΄Αμεθ, ήταν αποφασισμένη να υπερασπίσει - όσο μπορούσε- τα δικαιώματα αυτών των κατατρεγμένων ανθρώπων. Ποτέ άλλοτε δε θα παρέμενε σιωπηλή σε συζητήσεις και υποτιμητικές κρίσεις σαν αυτές της λαϊκής αγοράς. Θα φώναζε για τα δίκια τους. ΄Ισως κάποια μέρα οι άνθρωποι άρχιζαν να αντιμετωπίζουν όλους τους ανθρώπους σαν ανθρώπους και όχι σαν παράσιτα από τα οποία έπρεπε να απαλλαγούν.

    Ο Ζαν – Μαρί επέμενε να χαρίσει στη Βιολέτα την τσάντα «μαϊμού» που εκείνη επέμενε να του επιστρέψει. Η Βιολέτα κράτησε την τσάντα, αφού δεν ήθελε να τον προσβάλλει. Ήξερε ότι ήταν ένα δώρο καρδιάς. Κι έτσι τώρα είχε δύο εκδόσεις του ίδιου μοντέλου της Louis Vuitton. Την αυθεντική που της είχε χαρίσει η ευκατάστατη φίλη της και την απομίμηση που της είχε χαρίσει ο φτωχός πρόσφυγας από το Μπουρούντι. Ήξερε ποια ήταν η αυθεντική τσάντα. Ποια ήταν όμως η αληθινή;

-Που γυρνάς μία η ώρα τα ξημερώματα; η ρώτησε η Φαίη στο καθιερωμένο τηλεφώνημα στη Βιολέτα.
-΄Ημουνα με κάτι φίλους, εδώ στη γειτονιά……..
-Καλά έκανες! Να ξεσκάσεις και λίγο! Μάντεψε με ποιόν ήμουνα εγώ…..
-Με ποιόν;
-Με το Θανάση!
-Το Θανάση…….τον άντρα μου;
-Τον πήρα τηλέφωνο και συναντηθήκαμε. ΄Εμαθα πολλά για τη λεγάμενη τη δημοσιογράφο! Δημοσιογράφος του κώλου, βέβαια! Σε κάτι κουτσομπολίστικα περιοδικά γράφει……
-Λοιπόν;
-Τι λοιπόν; Η γυναίκα είναι τσούλα! Αδίστακτη! Για να προωθήσει την καριέρα της και να πιάσει δουλειά στη Λαμπίρη έχει πάει με το μισό κύκλωμα. Αλλά η Λαμπίρη - προς το παρόν - δε χρειάζεται άλλους ρεπόρτερ. Όπως καταλαβαίνεις οι μέρες του ΄Αρη μαζί της είναι για μια ακόμα φορά μετρημένες! Γυμναστής είναι, όχι αρχισυντάκτης. Θα κάνω υπομονή!
-Ο Θανάσης……..έχει βρει άλλη; αποτόλμησε δειλά την ερώτηση που την έκαιγε η Βιολέτα.
-Όχι, απ’ ότι μου είπε, είναι μόνος. Βαρέθηκε τις επιπόλαιες και φθηνές πιτσιρίκες! Ψάχνει για κάτι σοβαρό!

    Το σοβαρό που έψαχνε ο Θανάσης και άκουγε στο όνομα Βιολέτα τον περίμενε πάνω από έντεκα χρόνια. Πότε θα γύριζε επιτέλους στο σπίτι του;