Ανατομία

[ΣΕΡΑΠΙΣ]

Χοριοειδής χιτώνας


Ο χοριοειδής χιτώνας είναι το αγγειακό στρώμα του βολβού του ματιού, και βρίσκεται μεταξύ του αμφιβληστροειδή και του σκληρού χιτώνα. Ο χοριοειδής εφοδιάζει με οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες την εξωτερική στιβάδα του αμφιβληστροειδούς.

Μαζί με το ακτινωτό σώμα και την ίριδα, ο χοριοειδής συγκροτεί τον ραγοειδή χιτώνα. Στους ανθρώπους και άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά, η σκοτεινόχρωμη χρωστική μελανίνη του χοριοειδή βοηθάει να περιοριστούν οι αντανακλάσεις μέσα στο μάτι κι έτσι να βελτιωθεί η ποιότητα της εικόνας. Οι αλμπίνοι, στον οργανισμό των οποίων δεν υπάρχει μελανίνη, συχνά υποφέρουν από προβλήματα στην όραση. Σε άλλα ζώα, ο χοριοειδής περιέχει ανακλαστικές ουσίες που βοηθούν στη συλλογή φωτός (το λεγόμενο tapetum lucidum-φωτεινό χαλί) κι έτσι εξασφαλίζουν καλύτερη όραση στο σκοτάδι.

Τα "κόκκινα μάτια" που φαίνονται μερικές φορές στις φωτογραφίες είναι αποτέλεσμα της αντανάκλασης του φωτός στα αιμοφόρα αγγεία του χοριοειδή.


 Στρώματα

Ο χοριοειδής χωρίζεται γενικά σε τέσσερα στρώματα:

    * Στρώμα του Χάλλερ - το εξωτερικό στρώμα του χοριοειδούς.
    * Στρώμα του Σάττλερ - στρώμα με μέσης τάξης αγγεία.
    * Χοριοτριχοειδής στιβάδα, που αποτελείται από ιστό και τριχοειδή αγγεία.
    * Μεμβράνη του Bruch - το εσωτερικό στρώμα του χοριοειδούς, που τον διαχωρίζει από τον αμφιβληστροειδή. Διαμέσου της μεμβράνης γίνεται η διακίνηση των θρεπτικών ουσιών προς τον αμφιβληστροειδή.


Ωχρή κηλίδα

Η ωχρή κηλίδα (macula, που στα λατινικά σημαίνει ωχρός, κίτρινος) είναι ένας ελλειπτικός κίτρινος σχηματισμός κοντά στο κέντρο του αμφιβληστροειδούς του ανθρώπινου ματιού. Έχει διάμετρο περίπου 1,5 mm και από ιστολογικής άποψης δομείται από δυο ή περισσότερες γαγγλιακές στοιβάδες που περιέχουν γαγγλιακά κύτταρα. Κοντά στο κέντρο της βρίσκεται το κεντρικό βοθρίο, μια μικρή περιοχή που περιέχει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση κωνίων στο μάτι και είναι υπεύθυνη για την κεντρική όραση.

Το σημείο αυτό του αμφιβληστροειδούς ειδικεύεται στην οξεία όραση. Το κεντρικό βοθρίο περιέχει κωνία (φωτοϋποδοχείς μεγάλης οξύτητας) σε μεγάλη πυκνότητα. Αν και η απώλεια τηςε περιφερειακής όρασης μπορεί να περάσει απαρατήρητη για κάποιο διάστημα, οποιαδήποτε βλάβη στην ωχρή κηλίδα θα έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια της κεντρικής όρασης, που συνήθως γίνεται αμέσως αντιληπτή. Η προοδευτική καταστροφή της ωχρής κηλίδας είναι μια ασθένεια γνωστή σαν εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Τα οπτικά ερεθίσματα που συλλαμβάνει η ωχρή κηλίδα απασχολούν ένα σημαντικό ποσοστό από την ικανότητα του εγκεφάλου να αντιλαμβάνεται την όραση. Έτσι, μερικές μορφές απώλειας οπτικού πεδίου μπορούν να εκδηλωθούν χωρίς να εμπλέκεται η ωχρή κηλίδα. Για παράδειγμα, ένα εύρημα ομώνυμης ημιανοψίας σε συνδυασμό με βλάβη της ωχρής κηλίδας μπορεί να είναι πολύ σημαντική πληροφορία για έναν οφθαλμολόγο.

[ΣΕΡΑΠΙΣ]

Δόντι


Το δόντι αποτελεί όργανο του γαστρεντερικού συστήματος που βρίσκεται μέσα στην στοματική κοιλότητα και στηρίζεται στο οστό των γνάθων. Τα δόντια οργανώνονται σε στοίχους, τις οδοντοστοιχίες, και έτσι έχουμε την άνω και κάτω οδοντοστοιχία για την άνω και κάτω γνάθο αντίστοιχα.
Πίνακας περιεχομένων
[Απόκρυψη]

    * 1 Ανθρώπινα δόντια
          o 1.1 Ανατομία
          o 1.2 Λειτουργίες των δοντιών
    * 2 Ανωμαλίες των δοντιών
          o 2.1 Ανωμαλίες του αριθμού των δοντιών
          o 2.2 Ανωμαλίες σχετικά με το μέγεθος των δοντιών
          o 2.3 Ανωμαλίες του σχήματος του δοντιού
          o 2.4 Ανωμαλίες του χρώματος των δοντιών
          o 2.5 Ανωμαλίες της θέσης των δοντιών
    * 3 Παθολογία των δοντιών
          o 3.1 Η Νόσος Τερηδόνα
          o 3.2 Η Αποτριβή των δοντιών
          o 3.3 Η Διάβρωση των δοντιών
          o 3.4 Τα Κατάγματα των δοντιών

Ανθρώπινα δόντια

Η ανατολή μιας σειράς δοντιών από το οστό των γνάθων ονομάζεται οδοντοφυΐα. Στον άνθρωπο υπάρχουν δύο οδοντοφυΐες, η νεογιλή και η μόνιμη. Η νεογιλή ή παιδική οδοντοφυΐα αποτελείται από 20 δόντια από τα οποία το πρώτο εμφανίζεται στην στοματική κοιλότητα τον έβδομο μήνα της ζωής και το τελευταίο αποπίπτει (πέφτει) στην ηλικία των 12 ετών περίπου. Τα νεογιλά δόντια αρχίζουν να αντικαθίστανται από τα μόνιμα στην ηλικία των 6 περίπου ετών. Η μόνιμη οδοντοφυΐα αποτελείται από 32 δόντια και ολοκληρώνεται στην ηλικία των 18 ετών με την ανατολή και του τελευταίου μόνιμου δοντιού, του σωφρονιστήρα ή φρονιμίτη.

Τα δόντια ανάλογα με την εξωτερική τους μορφολογία αλλά και την θέση τους στις γνάθους διακρίνονται σε ομάδες:

   1. Τομείς (κεντρικός και πλάγιος)
   2. Κυνόδοντες
   3. Προγόμφιοι (1ος και 2ος)
   4. Γομφίοι (1ος, 2ος και 3ος ή φρονιμίτης)

 Ανατομία
Τομή ενός ανθρώπινου δοντιού:
  Α. Μύλη
  Β. Ρίζα
  1. Αδαμαντίνη
  2. Οδοντίνη
  3. Πολφός
  4. Ούλα
  5. Οστεΐνη
  6. Οστό της γνάθου
  7. Φατνιακά αγγεία
  8. Φατνιακά νεύρα

Το δόντι εμφανίζει δύο τμήματα: την μύλη και την ρίζα. Η μύλη αποτελεί το τμήμα του δοντιού που φαίνεται μέσα στην στοματική κοιλότητα ενώ η ρίζα είναι το τμήμα του δοντιού που βρίσκεται μέσα στο οστό της γνάθου. Η μύλη με την ρίζα διαχωρίζονται από μια νοητή γραμμή που ονομάζεται αυχένας του δοντιού.

Κάθε δόντι αποτελείται από τέσσερις επιμέρους ιστούς: την οδοντίνη, την αδαμαντίνη, την οστεΐνη και τον πολφό. Η οδοντίνη βρίσκεται τόσο στην μύλη όσο και στην ρίζα. Η αδαμαντίνη καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια της οδοντίνης στην μύλη ενώ η οστεϊνη καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια της οδοντίνης στην ρίζα. Η οδοντίνη στο εσωτερικό της εμφανίζει μια κοιλότητα η οποία υποδέχεται τον πολφό. Ο πολφός αποτελείται από αγγεία και νεύρα και χρησιμεύει στην θρέψη του δοντιού.


 Λειτουργίες των δοντιών

Τα ανθρώπινα δόντια εξυπηρετούν τις παρακάτω λειτουργίες:

   1. Την μάσηση
   2. Την ομιλία
   3. Την κατάποση

 Ανωμαλίες των δοντιών

 Ανωμαλίες του αριθμού των δοντιών

   1. Υπερραριθμία: η ύπαρξη μεγαλύτερου αριθμού δοντιών από το φυσιολογικό. Οι υπερράριθμοι οδόντες εμφανίζουν συχνά άτυπη μορφολογία.
   2. Ολιγοδοντία ή Μερική ανοδοντία: η έλλειψη ενός ή περισσοτέρου δοντιών.
   3. Ολική ανοδοντία: η παντελής έλλειψη δοντιών. Εμφανίζεται ως συνοδό σύπτωμα σε ορισμένα γενετικά σύνδρομα.

 Ανωμαλίες σχετικά με το μέγεθος των δοντιών

   1. Μικροδοντία ή Νανοδοντία: όταν το μέγεθος του δοντιού είναι μικρότερο από το φυσιολογικό. Μπορεί να είναι «αληθής» ή «φαινομενική» (π.χ. φυσιολογικό μέγεθος οδόντων σε άτομο με μεγάλη γνάθο)
   2. Μεγαλοδοντία ή Γιγαντοδοντία: όταν το μέγεθος του δοντιού είναι μεγαλύτερο από το φυσιολογικό. Μπορεί να είναι «αληθής» ή «φαινομενική» (π.χ. φυσιολογικό μέγεθος οδόντων σε άτομο με μικρή γνάθο)

 Ανωμαλίες του σχήματος του δοντιού

   1. Οδόντες κωνικού σχήματος: Συχνότερα στους τομείς της άνω γνάθου (και ιδιαίτερα στον πλάγιο). Συχνή ανωμαλία στους μεσόδοντες.
   2. Δίδυμοι οδόντες: προκύπτουν από τον μερικό διαχωρισμό ενός δοντιού κατά την διάπλασή του. Συνήθως στην περιοχή των τομέων της άνω ή κάτω γνάθου.
   3. Σύντηξη οδόντων: προκύπτει από την συνένωση δύο γειτονικών δοντιών κατά την διάπλασή τους. Μπορεί να αφορά όλο το μήκος ή μόνο τις μύλες ή μόνο τις ρίζες.
   4. Εγκολεασμός οδόντος ή Οδούς εντός οδόντος: Πρόκειται για έμπτυξη της αδαμαντίνης μαζί με την υποκείμενη οδοντίνη, μέσα στην πολφική κοιλότητα έτσι ώστε να σχηματιστεί κοιλότητα που έχει τοιχώματα από αδαμαντίνη, ανοιχτή προς τα έξω.

 Ανωμαλίες του χρώματος των δοντιών

   1. Κηλίδες: είναι περιγραμμένες αλλοιώσεις του χρώματος του δοντιού από αίτα όπως π.χ. υπερβολική λήψη φθορίου, τραυματιμσό κατά την διάπλαση κτλ.
   2. Δυσχρωμίες: είναι διάχυτες αλλοιώσεις του χρώματος των δοντιών. Μπορεί να οφείλονται σε νέκρωση του πολφού, λήψη τετρακυκλίνης στην παιδική ηλικία, ορισμένες παθολογικές καταστάσεις κτλ.

Ανωμαλίες της θέσης των δοντιών

   1. Στροφή: όταν το δόντι έχει στραφεί γύρω από τον επιμήκη άξονά του.
   2. Απόκλιση: όταν ο επιμήκης άξονας του δοντιού δεν έχει κανονική κλίση ως προς το προσθιοπίσθιο ή μετωπιαίο επίπεδο.
   3. Εκτόπιση: η ύπαρξη ενός δοντιού εκτός του οδοντικού τόξου.
   4. Ετεροτοπία: όταν ένα δόντι βρίσκεται στη θέση ενός άλλου στο οδοντικό τόξο.
   5. Υπερέκφυση: όταν ένα δόντι φαίνεται μακρύτερο των υπολοίπων επειδή βρίσκεται πέραν του μασητικού επιπέδου.
   6. Υπέκφυση: όταν ένα δόντι φαίνεται βραχύτερο επειδή υπολείπεται του μασητικού επιπέδου.
   7. Συνωστισμός: η κατάσταση στην οποία λόγω ελλείψεως χώρου τα δόντια βρίσκονται σε ανώμαλη θέση και έχουν χάσει τα κανονικά σημεία επαφής τους.
   8. Διαστήματα: κενά μεταξύ των δοντιών που παραμένου και μετά την ολοκλήρωση της πλήρους ανατολής της μόνιμης οδοντοφυΐας.


Παθολογία των δοντιών

Οι περισσότερες παθολογικές καταστάσεις των δοντιών έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια σκληρών οδοντικών ιστών (αδαμαντίνη & οδοντίνη)

 Η Νόσος Τερηδόνα

    Κύριο άρθρο: Τερηδόνα

Αποτελεί χρόνια νόσο των σκληρών οδοντικών ιστών που οδηγεί σε απασβεστίωση της αδαμαντίνης και της οδοντίνης με αποτέλσμα την δημιουργία κοιλοτήτων στην εξωτερική επιφάνεια του δοντιού. Το κύριο αίτιο της τερηδόνας είναι η επίδραση των οξέων που παράγουν τα μικρόβια της στοματικής κοιλότητας μετά από διάσπαση των υπολειμμάτων τροφής που έχουν παραμείνει επάνω στα δόντια. Στην εμφάνιση της τερηδόνας συντελούν επιπλέον παράγοντες όπως η κακή στοματική υγιεινή, η λήψη ζαχαρούχων τροφών κτλ.

 Η Αποτριβή των δοντιών

Η αποτριβή των δοντιών επέρχεται από την συνεχή τριβή τους κατά την διαδικασία της μάσησης. Αυτή μέχρι ενός βαθμού αποτελεί φυσιολογικό φαινόμενο. Όταν η αποτριβή γίνεται με ταχύ ρυθμό και οδηγεί σε γρήγορη απώλεια σκληρών οδοντικών ιστών θεωρείται παθολογική. Αιτίες παθολογικής αποτριβής μπορεί να είναι το τρίξημο των δοντιών (βρουξισμός), δυσλειτουργίες της κροταφογναθικής διάρθρωσης κτλ.

 Η Διάβρωση των δοντιών

Η διάβρωση των δοντιών αποτελεί την απασβεστίωση και συνεπώς απώλεια σκληρών οδοντικών ιστών από την επίδραση οξέων, όχι όμως αυτών που παράγονται από τα μικρόβια της στοματικής κοιλότητας. Τα οξέα αυτά μπορεί είναι ενδογενή όπως π.χ. το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου (σε καταστάσεις γαστροοισοφαγικής παλινδόμισης ή βουλιμίας) ή να είναι εξωγενή όπως π.χ. υπερβολική κατανάλωση όξινων χυμών φρούτων (γκρέιπ φρουτ).

 Τα Κατάγματα των δοντιών

Τα κατάγματα των δοντιών είναι η απώλεια σκληρών οδοντικών ιστών μετά από τραυματισμό, λόγω κρούσης του δοντιού με σκληρή επιφάνεια. Τα κατάγματα μπορεί να αφορούν μόνο την μύλη, μόνο την ρίζα ή και τα δύο.

Φρονιμίτης

Ο φρονιμίτης ή σωφρονιστήρας ή τρίτος γομφίος αποτελεί το τελευταίο προς τα πίσω δόντι της μόνιμης οδοντοφυΐας. Οι φρονιμίτες εμφανίζουν συχνά μύλη και ρίζα άτυπης μορφολογίας. Οι φρονιμίτες ανατέλλουν φυσιολογικά μετά την ηλικία των 18 ετών αλλά ωστόσο ορισμένες φορές δεν ανατέλλουν καθόλου και παραμένουν έγκλειστοι λόγω έλλειψης χώρου για την ανατολή τους. Επίσης πολλές φορές μπορεί να μην υπάρχουν καθόλου στην μόνιμη οδοντοφυΐα.
Πίνακας περιεχομένων


    * 1 Παθολογικές καταστάσεις
          o 1.1 Περιστεφανίτιδα
          o 1.2 Ορθοδοντικά προβλήματα
          o 1.3 Περιοδοντίτιδα
          o 1.4 Οστικές παθολογικές αλλοιώσεις
          o 1.5 Εμπλοκή σε γραμμή κατάγματος
    * 2 Χειρουργική εξαγωγή

 Παθολογικές καταστάσεις

 Περιστεφανίτιδα

Είναι η συχνότερη αιτία εξαγωγής ενός έγκλειστου φρονιμίτη. Αποτελεί φλεγμονή του ούλου που καλύπτει τον έγκλειστο ή ημιέγκλειστο φρονιμίτη. Η φλεγμονή προκαλείται από μικροοργανισμούς που εισβάλλουν στον περιοδοντικό θύλακο μεταξύ του φρονιμίτη και του δεύτερου γομφίου. Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλουν ανάλογα με την βαρύτητα. Ο πόνος είναι το συνηθέστερο σύμπτωμα ενώ μπορεί να συνοδεύεται από επιπλέον δυσάρεστες καταστάσεις όπως τρισμό, πυρετό, λεμφαδενίτιδα, οίδημα της παρειάς, απόστημα κ.α. Η περιστεφανίτιδα αντιμετωπίζεται αρχικά με συντηρητική θεραπεία όπως καθαρισμός του περιοδοντικού θυλάκου ή χορήγηση αντιβίωσης σε περίπτωση βαρύτερων συμπτωμάτων. Η οριστική θεραπεία έγκειται στιν εξαγωγή του υπαίτιου φρονιμίτη.

 Ορθοδοντικά προβλήματα

Παλαιότερα πιστευόταν ότι οι έγκλειστοι ή ημιέγκλειστοι φρονιμίτς λόγω τις πίεσης που ασκούν στα παρακείμενα δόντια μπορούν να προκαλέσουν συνωστισμό των κάτω προσθίων δοντιών. Η θεωρία αυτή εκγαταλήφθηκε μετά την διαπίστωση ότι ο συνωστισμός αυτός προκαλείται από δευτερογενή αναπτυξη της κάτω γνάθου. Ωστόσο η ύπαρξη των φρονιμιτών είναι δυνατό να να επιβαρύνουν ή να παρεμποδίζουν την θεραπεία ενός ήδη υπάρχοντος ορθοδοντικού προβλήματος.

 Περιοδοντίτιδα

Η ύπαρξη ενός φρονιμίτη μπορεί πολλές φορές να παρεμποδίζει την εφαρμογή σωστής στοματικής υγιεινής στον δεύτερο γομφίο. Το γεγονός αυτό ιδιαίτερα όταν ο δεύτερος γομφίος πάσχει από περιοδοντική νόσο είναι αρκετά επιζήμιο. Για τον λόγω αυτό προτιμάται η προληπτική εξαγωγή του φρονιμίτη για την διάσωση του δεύτερου γομφίου, που αποτελεί σαφώς πολύ χρησιμότερο δόντι στον μόνιμο οδοντικό φραγμό.

[Επεξεργασία] Οστικές παθολογικές αλλοιώσεις

Οι φρονιμίτες και ιδιαίτερα τις κάτω γνάθου είναι δυνατό πολλές φορές να ευθύνονται για δημιουργία οδοντογενών κύστεων, αδαμαντινοβλαστώματος κ.α. Η εξαγωγή τους κρίνεται απαραίτητη σε αυτές τις περιπτώσεις.

 Εμπλοκή σε γραμμή κατάγματος

Οι φρονιμίτες τις κάτω γνάθου σχετίζονται συχνά με την γραμμή κατάγματος μετά από ατύχημα διότι σε εκείνο το σημείο η γνάθος εμφανίζει μειωμένο πάχος. Η κατάσταση απαιτεί ιδιαίτερη αντιμετώπιση σε νοσοκομειακή μονάδα.

 Χειρουργική εξαγωγή

Η αφαίρεση ενός έγκλειστου ή ημιέγκλειστου φρονιμίτη γίνεται χειρουργικά με τοπική αναισθησία. Μετά την αναισθητοποίηση της περιοχής πραγματοποιείται τομή πάνω από το ούλο που καλύπτει τον φρονιμίτη. Στην συνέχεια με το οδοντογλύφανο(οδοντιατρικός τροχός) αφαιρείται το τμήμα του οστού που καλύπτει το δόντι. Έπειτα το δόντι εκμοχλεύεται ώστε να εξαχθεί από το οστό της γνάθου. Ορισμένες φορές λόγω έλλειψης χώρου για την εξαγωγή είναι αναγκαίος ο τεμαχισμός του δοντιού με το οδοντογλύφανο. Μετά την εξαγωγή το τραύμα συρράπτεται. Μετεγχειρητικά εμφανίζεται πόνος και οίδημα της περιοχής για 2 με 3 ημέρες ενώ τα συμπτώματα εξαφανιζονται πλήρως εντός μιας εβδομάδος.

[ΣΕΡΑΠΙΣ]

Το κείμενο του Ιπποκρατικού Όρκου

1.   Όμνυμι Απόλλωνα ιητρόν και Ασκληπιόν και Υγείαν και Πανάκειαν και θεούς πάντας τε και πάσας, ίστορας ποιεύμενος, επιτελέα ποιήσειν κατά  δύναμιν και κρίσιν εμήν όρκον τόνδε και ξυγγραφήν τήνδε.

2.   Ηγήσεσθαι μεν τον διδάξαντά με την τέχνην ταύτην ίσα γενέτησιν εμοισι, και βίου κοινώνεσθαι, και χρεων χρηίζοντι μετάδοσιν ποιήσεσθαι, και γένος το εξ αυτού αδελφεοις ίσον επικρινέειν άρρεσι, και διδάξειν την τέχνην ταύτην, ήν χρηίζωσι μανθάνειν, άνευ μισθού και ξύγγραφης, παραγγελίης τε και ακροήσιος και της λοιπης απάσης μαθήσιος μετάδοσιν ποιήσεσθαι υιοισι τε εμοισι και τοισι του εμέ διδάξαντος και μαθηταισι συγγεγραμμένοις τε και ωρκισμένοις νόμω ιητρικω άλλω δέ ουδενί.

3.   Διαιτήμασί τε χρήσομαι επ' ωφελείη καμνόντων κάτα δύναμιν και κρίσιν εμήν, επί δηλήσει δε και αδικίη, είρξειν.

4.   Ου δώσω δε ουδέ φάρμακον ουδενί αιτηθείς θανάσιμον, ουδέ υφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε, ομοίως δε ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω.

5.   Αγνως δε και οσίως διατηρήσω βίον εμόν και τέχνην την εμήν.

6.   Ου τεμέω δε ουδέ μην λιθιωντας, εκχωρήσω δε εργάτησιν ανδράσι πρήξιος τησδε.

7.   Ες οικίας δε οκόσας αν εσίω, εσελεύσομαι επ' ωφελείη καμνόντων, εκτός εών πάσης αδικίης εκουσίης και φθορίης της τε άλλης και αφροδισίων έργων επί τε γυναικείων σωμάτων και ανδρείων, ελευθέρων τε και δούλων.

8.   Α δ' άν εν θεραπείη ή ίδω, ή ακούσω, ή και άνευ θεραπείης κατά βίον ανθρώπων, ά μή χρή ποτε εκλαλέεσθαι έξω, σιγήσομαι, άρρητα ηγευμενος ειναι τα τοιαυτα.

9.   Ορκον μεν ουν μοι τόνδε επιτελέα ποιέοντι και μη ξυγχέοντι είη επαύρασθαι και βίου και τέχνης, δοξαζομένω παρά πασιν ανθρώποις ες τον αιεί χρόνον, παραβαίνοντι δε και επιορκέοντι, ταναντία τουτέων.
 
Μετάφραση
 

1.   Ορκίζομαι στον Απόλλωνα τον ιατρό και στον Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και σ’ όλους τους θεούς και τις θεές, που βάζω μάρτυρες, ότι θα εκπληρώσω τον όρκο μου αυτό και το συμβόλαιο αυτό, σύμφωνα με τη δύναμη μου και την κρίση μου.

2.   Ότι θα θεωρώ εκείνον που μου δίδαξε την τέχνη αυτή ίσο με τους γονείς μου, και θα τον κάνω κοινωνικό του βίου μου, και θα του προσφέρω από τα δικά μου ό,τι χρειάζεται. Τους απογόνους του θα θεωρώ ως αδελφούς μου και θα τους διδάξω την τέχνη αυτή, αν επιθυμούν να μάθουν, χωρίς μισθό και χωρίς συμφωνία. Ότι θα μεταδώσω τους επαγγελματικούς κανόνες, τα θεωρητικά μαθήματα και τις υπόλοιπες κάθε είδους ασκήσεις στους γιους μου, στους γιους του διδασκάλου μου, και σε μαθητές που έχουν συνδεθεί μαζί μου με όρκο και συμβόλαιο, κατά τη συνήθεια των ιατρών, και σε κανένα άλλο.

3.   Θα χρησιμοποιήσω τη θεραπευτική δίαιτα μόνο για ωφέλεια των αρρώστων, όσο εξαρτάται από τη δύναμη και την κρίση μου, και (υπόσχομαι ότι) θα τους παραφυλάξω από κάθε βλάβη και αδικία.

4.   Δεν θα χορηγήσω θανατηφόρο φάρμακο σε κανένα, όσο και αν παρακληθώ, ούτε θα υποδείξω τέτοια συμβουλή. Επίσης δεν θα δώσω σε γυναίκα φάρμακο ερωτικό.

5.   Αγνή και καθαρή θα διατηρήσω τη ζωή μου και την τέχνη μου.

6.   Δεν θα χειρουργήσω οπωσδήποτε αυτούς που πάσχουν από πέτρα, αλλά θα αφήσω την πράξη αυτή στους εξασκημένους.

7.   Σε όσα σπίτια προσκαλούμαι, θα μπαίνω για το καλό των αρρώστων, κρατώντας τον εαυτό μου μακριά από κάθε θεληματική αδικία ή διαφθορά και προ πάντων μακριά από κάθε αφροδισιακή πράξη σε σώματα γυναικών και ανδρών, ελευθέρων ή δούλων.

8.   Όσα Δε κατά τη διάρκεια της θεραπείας θα δω ή θα ακούσω, ή και πέρα από τις ασχολίες μου, στην καθημερινή ζωή, όσα δεν πρέπει ποτέ να κοινολογούνται στους έξω, θα τα αποσιωπώ, θεωρώντας ότι αυτά είναι ιερά μυστικά.

9.   Όσο λοιπόν θα τηρώ τον όρκο μου αυτό και δεν θα τον παραβιάζω, είθε να πετυχαίνω στη ζωή και στην τέχνη μου, έχοντας καλό όνομα ανάμεσα στους ανθρώπους. Εάν όμως τον παραβώ και γίνω επίορκος, να πάθω τα αντίθετα.         

[Kαζαντζακικός]

Τυφλό σημείο (όραση)


Το τυφλό σημείο, γνωστό και σαν σκότωμα, είναι ένα κενό στο οπτικό πεδίο.


Αν και τα μάτια των σπονδυλωτών διαθέτουν όλα τυφλό σημείο, αυτό δεν συμβαίνει στα μάτια των κεφαλόποδων. Σε αυτά, το οπτικό νεύρο προσεγγίζει τους φοτοϋποδοχείς από πίσω, κι έτσι δεν δημιουργείται κενό στον αμφιβληστροειδή.

Η πρώτη τεκμηριωμένη παρατήρηση του φαινομένου έγινε γύρω στα 1665 από τον Εντ Μαριότ στη Γαλλία, σε μια εποχή που πιστευόταν ότι το σημείο όπου το οπτικό νεύρο μπαίνει στον αμφιβληστροειδή θα έπρεπε να είναι το πιο φωτοευαίσθητο τμήμα του αμφιβληστροειδούς [1], μια ιδέα που είχε αρχικά υποστηριχθεί από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι.
A                                                                              O                                                                                    X
Οδηγίες: Πλησιάστε το πρόσωπό σας κοντά στην οθόνη. Κλείστε το δεξί μάτι και κοιτάξτε με το αριστερό στο Χ. Απομακρυνθείτε αργά από την οθόνη. Το Ο θα εξαφανιστεί, αλλά το Α που βρίσκεται αριστερά θα συνεχίσει να διακρίνεται. (Παρατηρήστε ότι στη θέση του Ο δεν βλέπετε ένα μαύρο κενό αλλά ένα ομοιόμορφο γκρίζο χρώμα. Ο εγκέφαλός σας συμπληρώνει το κενό με πληροφορίες από την περιοχή γύρω από το Ο).

φανταστικο το πειραμα... ωραιο
επομενως αποδεικνυεται οτι ο εγκεφαλος ειναι ικανος να αλλαξει και να παραλλαξει την εικονα...
ενα καλο ζητημα για να στοχαστουμε...