Συνεχίζοντας με την παρένθεση περί Αθιγγάνων, καταθέτοντας το τελευταίο μήνυμα για να κλείσει η παρένθεση, αφού βέβαια τοποθετηθεί για τελευταία φορά και ο Est la Bahamaat, αλλά και όποιος άλλος επιθυμεί, ας δούμε συνοπτικά το θέμα.
Αθίγγανοι ήταν μια αίρεση κατά τον 4ο αιώνα στο βυζάντιο και αυτή η ονομασία δόθηκε πρώτιστα στους μελαμψούς ανθρώπους που απαρτίζουν το τελευταίο μεταναστευτικό κύμα τον 7ο - 10ο αιώνα προς το βυζάντιο. Θα μείνουν έκτοτε γνωστοί με το πιο συνηθισμένο όνομα "Τσιγγάνοι". Οι Τσιγγάνοι αναφέρονται από αρχαιοτάτων χρόνων και τους βρίσκουμε ως τεχνουργούς κύρια μεττάλων (γιαυτό και ταυτίστηκαν με τους Καϊνίτες), ακόμα και την δεύτερη χιλιετία πριν την κοινή χρονολόγηση, με ισχυρή μάλλιστα παρουσία από τότε και στην Αίγυπτο. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν έχουν μόνιμη στέγη. Η καταγωγή τους αποδεδειγμένα από την Ινδία.
Η μεταναστευση του 7ου - 10ου αιώνα έχει δύο κύρια ρεύματα. Ένα από την Ανατολή και ένα από την Αίγυπτο. Στα χρόνια εκείνα επεκτείνεται το Ισλάμ και οι Τσιγγάνοι δυστυχώς δεν βρίσκουν χώρο μέσα στις μουσουλμανικές κοινωνίες. Τις περιοχές που αποσπούν οι Μουσουλμάνοι από το βυζάντιο, τις εγκαταλείπουν οι Τσιγγάνοι και μεταβαίνουν στα ενδότερα του βυζαντίου. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αίγυπτο, την οποία εγκαταλείπουν μαζικά κάτω από την πίεση του φονταμεταλισμού του Ισλάμ. Από την Αίγυπτο όμως αποχωρεί και ένας αριθμός Αιγυπτίων που εν μέρει έχουν εξελληνισθεί ή έχουν συνδεθεί με κάποιους τρόπους με τους βυζαντινούς τους οποίους ακολουθούν. Οι Τσιγγάνοι είναι λαός περήφανος και αδάμαστος, σε αντίθεση με τους μετριοπαθείς και σε μεγάλο βαθμό δουλοπρεπείς Αιγύπτιους, με αποτέλεσμα, ο Τσιγγάνος να θεωρεί υποτιμητικό το επίθετο "Γύφτος" που αποδόθηκε σε όλους τους ερχόμενους εξ Αιγύπτου. Και για έναν ακόμη λόγο ότι οι Αιγύπτιοι μετανάστες κάνουν τα πιο ευτελή επαγγέλματα, όντες στην πλειοψηφία δούλοι και υπηρετικό προσωπικό των βυζαντινών.
Παρότι ήταν διακριτή η διαφοροποίηση των Τσιγγάνων από τους Γύφτους, κύρια λόγω επαγγελματικών ενασχολήσεων, για τον πολύ κόσμο φάνταζαν απλά διαφορετικά ονόματα των ίδιων ανθρώπων, παρότι οι πραγματικοί Τσιγγάνοι μέχρι και σήμερα αρνούνται να τους χαρακτηρίζουν Γύφτους. Εκτός των ευτελών εργασιών που αναλάμβαναν οι Γύφτοι, δεν ήταν νομάδες αλλά εγκαθίσταντο μέσα σε οικισμούς, σε αντίθεση με τους Τσιγγάνους που έστηναν τις πρόχειρες σκηνές τους στα όρια και σε απόσταση από υπάρχοντες οικισμούς. Όταν το βυζάντιο αλώθηκε από τους Τούρκους, οι Τσιγγάνοι ξεκίνησαν πάλι να μεταναστεύουν προς την ελεύθερη Ευρώπη - έτσι έχουμε την μεγάλη μετανάστευση του 15ου αιώνα προς την Ευρώπη- σε αντίθεση με το μικρό ποσοστό των Αιγυπτιακής καταγωγής Γύφτων που έμειναν αμετακίνητοι.
Η ονομασίες βέβαια Τσιγγάνος και Γύφτος, προερχόμενες από το βυζάντιο, συνόδευαν τους ανθρώπου αυτούς και έτσι με αυτές τις ονομασίες έφτασαν να αποκαλούνται μέχρι σήμερα. Η ονομασία "Ρομά" που αποδίδεται για όλους, πιθανότατα οφείλεται στο "Ρωμιοί", ως προερχόμενοι από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (ανατολική), όπως ήταν πραγματικά το βυζάντιο. Η προέλευση βέβαια των Τσιγγάνων της Ισπανίας, είναι απευθείας από την Αίγυπτο και έγινε μέσω των βορείων ακτών της Αφρικής μαζί με την μουσουλμανική επέκταση, οπότε αναφέρονται ως Egiptanos - Egitanos - Gitanos. Για την υπόλοιπη Ευρώπη τ ονόματα τα κουβάλησαν από το βυζάντιο, με εξαίρεση το "Μποέμιανς" στην Γαλλία, που οφείλεται στην έλευση πολλών Τσιγγάνων στην Γαλλία από την Τσεχική Βοημία, όταν τους έδωσε άδεια ο βασιλιάς της Βοημίας να μεταναστεύσουν.
Στην Ευρώπη πράγματι όλοι είναι κατά κανόνα Τσιγγάνοι, παρά τα διαφορετικά ονόματα που αποκαλούνται και οι Gypsy βέβαια είναι πάλι Τσιγγάνοι. Μετά την απελευθέρωση, υπολείματα Τουρκοαιγύπτιων έχουν μείνει στην Ελλάδα και μαζί με τους πραγματικούς παλαιότερους Γύφτους, συνθέτουν μια μειοψηφεία που δεν γίνεται αποδεκτή από τους Τσιγγάνους. Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται ακόμα και σήμερα σε μεγάλους οικισμούς, όπως στον Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης (προάστειο της Θεσσαλονίκης), όπου μεταξύ τους διαχωρίζονται οι Τσιγγάνοι από την μια σε κάστες και από την άλλη, απομονώνοντας ένα κομμάτι τους οποίους αποκαλούν Γύφτους και δεν αναγνωρίζουν σε αυτούς καμμιά συγγένεια. Τον προηγούμενο αιώνα, ειδικά στην Πελοπόννησο, οι διαφορές και οι προστριβές μεταξύ Γύφτων και Τσιγγάνων ήταν πολύ έντονες.
Εδώ στην Θεσσαλονίκη, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο έκανε μεγάλες προσπάθειες εδώ και δύο δεκαετίες να προάγει προγράμματα μόρφωσης και βοήθειας για αυτούς τους ανθρώπους, καταγράφοντας για πρώτη φορά την γλώσσα τους και κατανοώντας την απέχθειά τους για την ονομασία Γύφτος, την οποία οι ίδιοι αποδίδουν σε ανθρώπους ξένους προς την φυλή τους, ξεπεσμένους και ενασχολούμενους με ευτελείς ενασχολήσεις. Στα προδικτατορικά χρόνια -δεκαετίες '50 και '60- στην περιοχή της κεντρικής Μακεδονίας όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός αυτών των μελαμψών συμπατριωτών μας, ήταν πολύ διακριτή η απόδοση της ονομασίας Γύφτος και Τσιγγάνος, σήμερα βέβαια αυτή η διαφοροποίηση έχει πλέον ξεπεραστεί, καθώς δεν υφίσταται καμμία παρατηρήσιμη διαφορά.
Για όλον τον κόσμο πλέον, αυτοί οι άνθρωποι είναι το ίδιο Γύφτοι και Τσιγγάνοι και οι μόνοι που ακόμα αντιδρούν έντονα, είναι τα Τσιγγανάκια που βάζουν τα κλάματα στο σχολείο, όταν κάποιοι συμμαθητές τους αποκαλούν Γύφτους.
