'Αρθρα Εσωτερισμού > Ψυχολογία και εσωτερισμός
Asperger ή νόσος "μαϊμού"
Rose:
http://www.aspergerhellas.org/Atcl-2SA.html
Mία Ματιά στη Ζωή δύο Αυτιστικών με Asperger - Συνομιλία μέσω email
Έχω βάσιμες ενδείξεις και μία διάγνωση ότι είμαι άτομο με σύνδρομο Asperger. Θα ήθελα πληροφορίες για να βρω έναν ειδικό που θα μπορούσε να διαγνώσει το αληθές. Ευχαριστώ
[...]
Μου ζητάς να σου αναφέρω τα γενικά χαρακτηριστικά ενός Αsperger αλλά θέλω να σου πω ότι όλοι οι Αsperger δεν έχουν όλα τα χαρακτηριστικά αλλά μια ποικιλία από αυτά που αναφέρω εδώ.
- Προβλήματα στην κοινωνική ζωή, λίγες φιλίες και σπάνιες, εκτός αν έχουν σαν κοινό στοιχείο ένα χόμπι η κάτι άλλο όπως ένα σπορ, την μουσική, κτλ.
- Όταν επικοινωνείς είναι μια επικοινωνία που έχει κάποιο στόχο, την ανταλλαγή πληροφοριών, και όχι την κοινωνική επαφή η την συναισθηματική επαφή
- Νοιώθεις πως πολλές φορές οι άλλοι δεν σε καταλαβαίνουν και σε κάνουν να βαριέσαι με την κουβέντα τους, όταν εσύ θες να ξέρεις ορισμένα πράγματα αυτοί σου λένε άσχετες πληροφορίες
- Πολλές φορές ενώ είσαι ήρεμος και κανείς πολύ υπομονή με τους άλλους ξαφνικά λένε κάτι η γίνεται κάτι που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει και τότε θυμώνεις πολύ και ξεσπάς απότομα, ίσως και βρίζεις, νοιώθεις ότι όλοι είναι ηλίθιοι αν όχι και χειροτέρα
- Όταν κανείς κάτι που σε ενδιαφέρει μπορείς να κλείσεις τον κόσμο έξω από το μυαλό σου και να συγκεντρωθείς σε αυτό που κανείς, και περάσουν ώρες και να μην καν το καταλάβεις
- Έχεις κάποιες ρουτίνες στην ζωή σου η κανείς κάποια πράγματα με τον ίδιο τρόπο, η θες να ειναι όλα στην θέση τους αλλά και αν δεν είναι ξέρεις ακριβώς που είναι το κάθε τι
- Έχεις καλή φωτογραφική μνήμη, και καλή μνήμη γενικά διότι μπορείς και θυμάσαι λεπτομέρειες που άλλοι δεν έχουν καν παρατηρήσει
- Ίσως έχεις κάποιες αλλεργίες σε φαγητά, η δεν αντέχεις την γεύση τους η την μυρωδιά τους
- Έχεις πρόβλημα ίσως με το να γράφεις με το χέρι (κακό γραφικό χαρακτήρα), ενώ ο γραπτός σου λόγος είναι πιο βαθύς και εκφραστικός από τον προφορικό, σου αρέσει ίσως η ποίηση, και να γραφείς αλλά λογοτεχνικά, σου αρέσουν τα σταυρόλεξα, ίσως οι ξένες γλώσσες, αλλά όπως και να είναι εκφράζεσαι πιο καλά γράφοντας αυτό που θες να πεις
- Δεν αντέχεις την πολυκοσμία, τον θόρυβο, ίσως να έχεις και μια υπερευαισθησία στον θόρυβο και τους ήχους γενικά
- Καμιά φορά σου κολλάει ένα τραγούδι στο μυαλό για μέρες η και για μήνες, σου αρέσε να βλέπεις ταινίες που ήδη έχεις δει ξανά και ξανά
- Η μουσική έχει την ικανότητα να σε ηρεμεί και να σε βοηθά να χαλαρώσεις, κυρίως όταν έχεις τα ξεσπάσματα θυμού
- Μπορείς να μιλάς για κάτι που ενδιαφέρει με τις ώρες χωρίς να έχεις πάρει είδηση ότι ο άλλος έχει βαρεθεί, ή θέλει να αλλάξει θέμα
- Έχεις μεγάλο πρόβλημα να κατανοήσεις συναισθήματα, και τα δικά σου τα οποία επεξεργάζεσαι πιο πολύ με το μυαλό σου σαν να είναι μια μαθηματική εξίσωση παρά με άλλο τρόπο, και αυτό σου φέρνει πρόβλημα διότι δεν μπορείς να καταλάβεις πώς σκέφτονται η άλλοι και δεν ξέρεις αν σε συμπαθούν η όχι.
Μεταξύ μας (Asperger/Αυτιστικός με Αsperger/Αυτιστικό) μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο και να επιβιώσουμε, διότι μεταξύ μας μπορούμε να επικοινωνούμε χωρίς τις παρεξηγήσεις που δημιουργούνται όταν επιδιώκουμε να επικοινωνήσουμε με άλλους μη αυτιστικούς.
Δεν είσαι μονός σου. Αυτό θέλω να σου πω. Κρατά επαφή μαζί μας, διότι ότι νοιώθεις εσύ και ότι βιώνεις το βιώνουμε και εμείς, έτσι μπορούμε να καταλάβουμε τις εμπειρίες σου, τι σε εκνευρίζει, τι δυσκολίες περνάς, τι άδικος και ηλίθιος πολλές φορές φαίνεται ο κόσμος γύρω σου. Επίσης καταλαβαίνουμε τα όνειρα σου, τις εικόνες μέσα στο μυαλό σου που προσφέρουν λύσεις που οι άλλοι αγνοούν, η και δεν καταλαβαίνουν και δεν δέχονται.
Όλοι οι αυτιστικοί και οι Αsperger σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Δεν είσαι ούτε τρελός, ούτε καταθλιπτικός είσαι απλώς αλλιώτικος από τους άλλους όπως και εμείς.
[...]
Το μυαλό μας λειτουργεί σε υπερδιέγερση, για αυτό κάθε τι γύρω μας καταγράφεται και επεξεργάζεται μέσα στο μυαλό μας, και απομνημονεύεται, για αυτό όσο πιο πολλά τα ερεθίσματα γύρω μας τόσο πιο πολλή δουλειά πρέπει να κάνει το μυαλό μας να τα επεξεργαστεί όλα αυτά. Παράλληλα πολλοί έχουμε υψηλό δείκτη νοημοσύνης που μας βοηθά να κάνουμε όλες αυτές τις νοητικές επεξεργασίες.
Η δουλειά που θα σου ταίριαζε πρέπει να έχει τα εξής:
- Nα μπορείς να κάνεις έρευνα όσο το δυνατόν δουλεύοντας μόνος σου αν η μόρφωση που έχεις σου επιτρέπει να κάνεις κάποια τέτοια δουλειά τότε διάλεξε αυτήν
- Σαν Αsperger έχουμε ανάγκη την ρουτίνα και μια κάποιου είδους ‘στρατιωτική πειθαρχία’, διότι έτσι ξέρουμε τι και πως πρέπει να λειτουργήσουμε, και τι να κάνουμε, σαν ένα πρόγραμμα.
- Το μόνο πραγματικό εμπόδιο στην ζωή ενός αυτιστικού είναι ο καθημερινός φόβος που βιώνουμε και που μας παραλύει, μας καθηλώνει, μας σταματάει. Αλλά ο φόβος είναι μια πύλη, μια πόρτα που αν τολμήσουμε να την ανοίξουμε και προσπεράσουμε το ένστικτό μας μπορεί να μας οδηγήσει από εκεί και πέρα χωρίς δισταγμό. Δεν λέω πως είναι εύκολο, ούτε και χωρίς αγώνα αλλά αν έχεις τα κότσια να το τολμήσεις μπορείς να καταφέρεις πολλά.
[...]
Αναγνωρίζω πολύ καλά αυτές τις τάσεις αυτοκτονίας και δεν με εκπλήσσουν καθόλου διότι και αυτές είναι μέσα στο πρόγραμμα του αυτισμού, αυτά τα τεραστία πάνω και κάτω όταν είναι επάνω είναι σαν να πετάμε σαν να έχουμε φτερά σαν να μην υπάρχουν ούτε όρια ούτε εμπόδια ούτε τίποτα υλικό αλλά όλα είναι φτιαγμένα από αγνή ενεργεία και όλα είναι δυνατόν να δημιουργηθούν, και τα βλέπουμε ήδη φτιαγμένα σε εικόνες μέσα στο μυαλό μας, και μετά έρχεται η οδυνηρή προσγείωση, που μας ρίχνει στην γη και μας φέρνει αντιμέτωπους με την δυναμη της βαρύτητας, της υλικής ύπαρξης, που όλα είναι άφταστα και κρυφά, που ο δρόμος για την υλοποίηση είναι μακρύς και άβατος και η πραγματικότητα είναι σαν μια πέτρα που μας πλακώνει...
Πολλοί έχουν πει πως νιώθουν σαν να ήταν άγγελοι σε άλλη ζωή και τώρα είναι καταδικασμένοι να ζούν με ένα σώμα που είναι σαν ρούχο που δεν εφαρμόζει, που ενώ είχαμε συνηθίσει να πετάμε τώρα πρέπει να περπατάμε, που εκεί με την δύναμη του νου μας πλάθαμε ότι θέλαμε τώρα για πετύχουμε και το μηδαμινό πρέπει να κάνουμε τεράστιο αγώνα...
Πολλές μέρες και εγώ σκέφτομαι πως η ψυχή μου είναι φυλακισμένη σε αυτήν την Γή σε αυτό το σώμα σε αυτήν την παράξενη κοινωνία που τρώγει ο ένας τον άλλο, και ο θάνατος είναι η μονή έξοδος από αυτό το μαρτύριο της ύπαρξής μου. Αν ήξερες πόσες φορές έχω φτάσει στο σημείο να ουρλιάζω και να λέω ‘άσε με να πεθάνω από να με τυραννάς έτσι’ απευθυνόμενη σε έναν Θεό που συνεχώς έχω έναν πολύ άγριο διάλογο μαζί του/της...
[...]
Τα καταλαβαίνω όλα, μα όλα που περνάς. Είμαστε οντά που έχουμε μια μέρα και μια νύχτα που διαρκεί για πολύ περισσότερο χρόνο από ότι η μέρα και η νύχτα του πλανήτη Γη. Η μέρα μας είναι όταν έχουμε τις περιόδους με ενέργεια και ζωντάνια, και η νύχτα μας οι μέρες που είμαστε πεσμένοι, σαν να υπνοβατούμε... Το ρολόι του μυαλού μας που ρυθμίζει αυτόν τον ρυθμό λειτουργεί διαφορετικά από τους άλλους γύρω μας, σαν να είμαστε εξωγήινοι από άλλο πλανήτη, η άγγελοι από άλλη διάσταση, η ποιος ξέρει τι άλλο...
Μην το βάζεις κάτω , βρες την δύναμή σου και κάνε ότι προσπάθεια πρέπει ώστε να ανταποκριθείς στις ανάγκες της ζώνης σου, της οικογένειάς σου, μην τα εγκαταλείπεις τα παιδιά σου, βρες τρόπο να κάνετε πράγματα μαζί, μια βόλτα στην φύση, στην παραλία, παίξατε Μονόπολη, η κάτι άλλο όλοι μαζί δεν έχει σημασία τι, αλλά κάντε κάτι μαζι, η απομονωση θα σας καταπιεί σιγά-σιγά και δεν θα έχετε την δύναμη, ούτε το κουράγιο, ούτε την όρεξη να βγείτε από αυτόν τον βούρκο, κάνε κάτι τώρα πριν είναι πολύ μα πολύ αργά...
Έλληνες Asperger
Rose:
Συνέχεια...
--------------------------------------------------------------------------------------------
Πάνε 3 μέρες και δεν έχεις απαντήσει και άνιση ότι η κατάθλιψη σου σε έφερε σε τέτοιο σημείο που να μην θες άλλη επαφή, ίσως να είπα και εγώ κάτι που έκανε την κατάσταση χειρότερη... Το θέμα είναι ότι παρόλο τα κάτω που νοιώθεις τώρα, σε κάποια στιγμή θα ξαναέρθεις στα επάνω, και όλα θα φαίνονται διαφορετικά. σε παρακαλώ μην κανεις κακό στον εαυτό σου, κάνε υπομονή ώσπου να περάσει η μπόρα!
Έλληνες Asperger
---------------------
Είναι αλήθεια ότι βρίσκομαι σε αδιέξοδο γνωρίζοντας ότι η υπόλοιπη ζωή μου θα είναι μια προσπάθεια να φαίνομαι ομαλός, όντας αντικοινωνικός, τη στιγμή που οι ίδιες μου οι υποχρεώσεις - εργασία, οικογένεια δεν μου δίνουν περιθώρια να σκέφτομαι ότι μπορεί να είμαι αυτιστικός. Περιμένω να δράσει το αντικαταθλιπτικό για να ανέβω, ή να ανέβω σε κάποιο μπαλκόνι και να συνεχίσω τον περίπατο ... Αλήθεια εσύ παίρνεις κανένα φάρμακο, και τι άλλο κάνεις για να ενσωματώνεσαι στο κοινωνικό περιβάλλον; Πες μου περισσότερα για σένα για να μπορέσω να σε κατανοήσω καλύτερα. Δυστυχώς φοβάμαι να αντέξω το ότι η κατάσταση είναι αδιόρθωτη και αυτό έχει επίδραση, αρνητική, στην ζωή μου. Πάντως γράφτηκα σε γυμναστήριο ακολουθώντας το παράδειγμά σου. Πρέπει από τη δευτέρα να μπω στο στίβο της ζωής χωρίς να σκέφτομαι τόσο πολύ τον εσωτερικό μου κόσμο. Το περίεργο είναι ότι νιώθω ότι δεν είμαι μακριά απ' το να λειτουργήσω ομαλά, εντούτοις αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
----------------------
Είχα αρχίσει να ανησυχώ πολύ που δεν έλαβα email σου τόσες μέρες και χαίρομαι που είσαι καλά. Η ζωή μας ως αυτιστικοί είναι σαν τις φάσεις του φεγγαριού, έχουμε πανσέληνο και έχουμε χάση. Αν δεν το κατανοήσεις αυτό και το αποδεχθείς, τότε ότι και να κανεις θα είναι πάντα στο χείλος του γκρεμού.
Δεν παίρνω φάρμακα, δεν τα θέλω τα φάρμακα μέσα στο σώμα μου διότι είναι χημικές ουσίες που δημιουργούν χημικές αντιδράσεις και δεν θέλω να τα βάζω μέσα μου. Δεν καπνίζω ούτε τσιγάρα, ούτε πίνω καφέ, ούτε αλκοόλ. Τρώγω όσο πιο πολύ υγιεινά μπορώ και αποφεύγω τα τηγανιτά, το κρέας, τις σάλτσες και λοιπά.
Έχε υπόψη σου ότι έχουμε ευαισθησία σε διαφορές τροφές, εμένα με ενοχλεί το γάλα και τα τυροκομικά όπως γιαούρτι, τυρί φέτα κυρίως και λοιπά. Όταν τα τρώγω αυτά μου αλλάζουν την διάθεση, την ψυχολογία διότι και οι τροφές που τρώμε είναι χημικές ουσίες όταν διασπώνται μέσα στο έντερο.
Γι’ αυτό πρόσεχε τι τρως και παρατήρησε αν μετά που έχεις φάει κάποια πράγματα όπως κυρίως λευκό ψωμί, μακαρόνια, γάλα και τυροκομικά, ζάχαρη και είδη που περιέχουν μεγάλες ποσότητες ζάχαρης, αλλάζει η ψυχολογία σου, είτε σε καλό (είσαι σε χάι) η σε κακό (κατάθλιψη) αν συμβαίνει αυτό σημαίνει ότι έχεις κάποια ευαισθησία, και άρχισε να τα αποφεύγεις ώστε να μην έχεις πάνω-κάτω ψυχολογικά τόσο πολύ. Δεν αποκλείεται τώρα με τις γιορτές να παραέφαγες αυτές τις τροφές και γι’ αυτό είχες μια τόσο υπερβολική κατάθλιψη.
Πρέπει να καταλάβεις ότι τα συναισθήματα δεν είναι παρά χημικές αντιδράσεις μέσα στον εγκέφαλο μας, και αυτές οι χημικές αντιδράσεις μπορούν να φτάσουν σε ακραίες καταστάσεις αν κάτι έρθει και αλλάξει την χημεία αυτή του εγκεφαλου. Αυτό κάνουν τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα αλλάζουν την χημεία του εγκεφάλου αλλά και οι διάφορες
τροφές, το αλκοόλ, ο καφές, η ζάχαρη, κτλ μπορούν να έχουν επίσης επίδραση και να δημιουργήσουν ακραίες καταστάσεις.
Τροφές όπως το ψάρι, το άπαχο κοτόπουλο, τα φρούτα και λαχανικά, το ρύζι αντί για ζυμαρικά, γάλα από σόγια, το μέλι αντί για ζάχαρη είναι πιο καλές τροφές για εμάς διότι δεν επιβαρύνουν την ευαίσθητη χημεία του εγκεφάλου μας.
Το θέμα είναι ότι για κάθε άνθρωπο είναι η ζωή ένα πάνω κάτω αλλά για εμάς τους αυτιστικούς είναι ένα πιο μεγάλο πάνω κάτω σαν τα rollercoaster, τα τραινάκια που ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά και μετά με μεγάλη ταχύτητα αρχίζουν την τρεχάλα προς τα κάτω και όλοι επάνω ουρλιάζουν από τον τρόμο.
Το θέμα είναι ότι αν το πάρεις με φόβο και κρατάς στιβαρά την μπάρα με τρόμο ότι θα πεθάνεις ναι τότε θα ουρλιάζεις και εσύ, αλλά αν αφήσεις τα χεριά ελευθέρα και τα σηκώσεις ψηλά και αφήσεις να σε παρασύρει χωρίς φόβο και πεις στον εαυτό σου ότι πετάς, τότε ο τρόμος γίνεται μια απέραντη ευχαρίστηση, διότι το κέντρο του εγκεφάλου που δημιουργεί τον φόβο δημιουργεί και την ευτυχία. Η συναισθηματική ευτυχία και ικανοποίηση είναι η άλλη πλευρά του φόβου.
Γι’ αυτό είναι πόλοι αυτοί που λατρεύουν αυτά τα τραινάκια διότι αντί να νοιώθουν φόβο, νοιώθουν ευτυχία κάθε φορά που μπαίνουν και κάθονται στα πάνω και τα κάτω που τους πάει.
Λοιπόν τι θα κανεις εσύ; Θα κρατηθείς με τρόμο θανάτου ή θα καταλάβεις ότι είναι μια δοκιμασία που θα σου επιτρέψει να βρεις την ευτυχία σε αναπάντεχα μέρη;
Μην περιμένεις πως όλα θα ισιώσουν ποτέ. Η ζωή σου θα είναι ένα τεράστιο πάνω και ένα τεράστιο κάτω, μάθε να το απολαμβάνεις αντί να αποζητάς την νορμάλ ζωή, διότι εσύ ζεις κάτι που οι άλλοι δεν θα το γευτούν ποτέ.
Γνώρισε τα παιδιά σου. Ποια είναι αυτά τα οντά που ζούν μέσα στο σπίτι σου; Τι σκέφτονται και τι όνειρα κάνουν; Τι τους ενδιαφέρει; Τι ξερόυν για σένα; Τι θες να ξερόυν για σένα; Μήπως τους είσαι ένας άγνωστος που τυχαία ζει στο ίδιο σπίτι;
Αποφάσισε πως θες να είναι το αύριό σου και άρχισε να το φτιαχνεις σήμερα για να το βρεις αύριο έτσι όπως το θες. Αμα όμως βαριέσαι να το κανεις, τότε μην παραπονιέσαι ότι δεν είναι όπως το θες να είναι.
Δεν ξερώ αν μπορείς να ανοίξεις και να διαβάσεις κάτι αν στο στυλό σαν attachment εδώ. Αν ναι πες μου να στο στειλο. Είναι κάτι που έγραψα για την ζωή μου και ίσως σε βοηθήσει με την δική σου ζωή.
Έλληνες Asperger
----------------------
Σήμερα είχαμε κάποιους επισκέπτες. Ξέρεις με έπιασε ένα παράπονο, γιατί δεν έχω μεγάλο εύρος φίλων. Ήρθαν κυρίως συγγενείς. Αυτά μου συμβαίνουν στη ζωή μου αρκετά. Όλα στην κατεύθυνση της διαπίστωσης ότι πρέπει να βρω καινούριο προσανατολισμό. Πώς να κανονίσω τα επαγγελματικά μου, τις σχέσεις μου στη δουλειά, το αν θα συνεχίζω να δουλεύω στο Πανεπιστήμιο, πώς θα οργανώσω τον ελεύθερό μου χρόνο κλπ... Μέχρι τώρα ήξερα ότι πρέπει να προσπαθήσω να γίνω νορμάλ.
Τώρα, βλέποντας ότι κάτι τέτοιο δε γίνεται, καταλαβαίνω ότι πρέπει να εντάξω τον εαυτό μου - όπως είναι - μέσα σε μια κοινωνία από νορμάλ άτομα. Ξέρεις, επειδή ήδη έχω έναν περίγυρο, τα πράγματα δεν είναι εύκολα γιατί οι γύρω μου άνθρωποι ίσως χρειαστεί να με βλέπουν διαφορετικό από αυτό που συνήθισα να τους δείχνω. Κάποτε το έριχνα στο ότι μεγάλωσα ορφανός, ακόμα και στο κακό μεγάλωμα της μάνας μου. Πρέπει όμως να αρχίσω να σκέφτομαι διαφορετικά, δεν ξέρω πώς ακριβώς, προκειμένου να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου (επάγγελμα, οικογένεια κλπ). Δεν μου έχει ξανατύχει να σκέφτομαι ως Asperger και να οργανώσω τη ζωή μου έτσι.
Γράψε μου για σένα, την ηλικία σου, αν εργάζεσαι, πώς τα βγάζεις πέρα, αν είσαι μόνη ή όχι. Σίγουρα το ενδιαφέρον σου και μόνο είναι αρκετό για να σε αξιολογήσω ως άτομο, αλλά αν θέλουμε καλύτερη κατανόηση μεταξύ μας θα ήταν καλό να γνωρίζουμε κάτι περισσότερο.
Το πρόβλημά μου αυτόν τον καιρό είναι επίσης ότι νιώθω ότι το μυαλό μου δε λειτουργεί επαρκώς. Δεν έχω συγκροτημένη σκέψη, έχω χαμηλή συγκέντρωση. Αυτά για την ώρα.
------------------------
Το καταλαβαίνω το παράπονο σου σχετικά με τους φίλους. Δεν είσαι ούτε ο μονός ούτε ο πρώτος που νοιώθεις έτσι. Όταν σιγά-σιγά οργανώσω τον σύλλογο πιό καλά και κάνουμε συναντήσεις και γνωρίσεις και άλλους με Αsperger θα νοιώσεις σαν να βρήκες την χαμένη σου πατρίδα, διότι όλοι θα έχουν τα ιδία βιώματα με εσένα και θα δείς πως και οι φιλίες είναι πιο εύκολες μεταξύ μας διότι σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, έχουμε τα ίδια βιώματα, χειριζόμαστε με την ίδια λογική.
Είναι η μεταβατική περίοδος που είναι δύσκολη διότι είναι σαν να γεφυρώνεις έναν γκρεμό ένα χάσμα τόσο βαθύ που δεν έχει πάτο. Και εκεί στο πέρασμα αυτό βρίσκεσαι αυτήν την στιγμή και γι’ αυτό είμαι εδώ να σε βοηθήσω να μην πέσεις μέσα από τον φόβο σου βλέποντας αυτό το βαθος. Όταν το περάσεις όλα θα είναι διαφορετικά διότι
θα σκέφτεσαι πια ελευθέρα σαν Ασπεργκερ και θα είναι όλα λίγο πιο εύκολα.
Ότι περνάς τώρα τα έχω περάσει και εγώ. Μετά την διάγνωσή μου ήμουνα σε μια κατάσταση αδράνειας. Βρήκα στο internet forum αυτιστικών και με βοήθησαν και εμένα όπως βοηθάω εσένα και εσύ μια μέρα ίσως κάποιον άλλο Αsperger.
Καταλαβαίνω και αυτό που λες σχετικά με την περίγυρο και το πως σε βλέπουν και το πως θα σε βλέπουν από τώρα και στο εξής, αλλά θα σου πω μια αλήθεια. Δεν είναι η περίγυρος το πρόβλημα, το πρόβλημα είναι πως ΕΣΥ θα αρχίσεις να βλέπεις τον εαυτό σου. Αν κανεις εσύ το πρώτο βήμα η περίγυρος θα σε ακολουθήσει. Και αυτό που πρέπει να κανεις είναι ΕΝΑ βήμα την ημέρα όχι πολλά μαζί. ΕΝΑ, και μετά άλλο ΕΝΑ.
Χρειάζεται υπομονή αλλά εσύ τα θέλεις όλα χθες. κοινο κακό και αυτό του αυτισμού, βιαζόμαστε, διότι βαριόμαστε εύκολα!
Σου έστειλα το κείμενο είναι κάπου 9 σελίδες με πολλές πληροφορίες για την ζωή μου. Ελπίζω να σε βοηθήσει να καταλάβεις ότι έχουμε πολλά κοινά και έχουμε ανάγκη την υποστήριξη ο ένας του αλλού σαν Αsperger και αυτιστικοί διότι αν εμείς δεν βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο τότε ποιος;
Έλληνες Asperger
----------------------
Μόλις διάβασα το μήνυμά σου. Εννοείται διάβασα το βιογραφικό σου και κατανόησα ότι λέει. Φυσικά και βρήκα ότι είσαι ενδιαφέρον άτομο. Προς Θεού, ούτε καν να το σκεφτείς ότι δεν ανταποκρίνομαι στη βοήθειά σου. Απλά αντιμετωπίζω δυσκολίες στη δουλειά μου, την μια μέρα άργησα να πάω στο γραφείο ενώ την άλλη με σήκωσε με το ζόρι η γυναίκα μου. Αντιλαμβάνομαι δυσκολίες εκεί που δεν υπάρχουν. Έχε υπόψη σου ότι η πρώτη διάγνωση για μένα από σημαντικό γιατρό ήταν Κοινωνική Ανασφάλεια. Στη συνέχεια βάζοντας στο ίντερνετ τις λέξεις: social insecurity με έβγαλε στο asperger syndrome, και ψάχτηκα περισσότερο. Πάντως ως Asperger νομίζω ότι αναζητάμε την τελειότητα ή μάλλον το απόλυτο, όπως το Θείο. Γράψε μου κάτι σχετικό με το πρόγραμμα όπως σου ζήτησα στο προηγούμενο μέιλ.
------------------------
Μου ζητάς τα αδύνατα! Εδώ δεν μπορώ να καταφέρω τον εαυτό μου να κάνει ένα καθημερινό πρόγραμμα, και το κυριότερο αφού το κάνω να το κρατήσω και να μην τεμπελιάσω και το αλλάξω η το βάλω στην άκρη και πω 'μετά' και κάνω κάτι άλλο που εκείνη την στιγμή μου τραβάει το ενδιαφέρον πιο πολύ!
Το πρόγραμμα που κάνω και θα έπρεπε να κρατήσω μέσα σε μια ημέρα τελικά το απλώνω και το κάνω σε μια βδομάδα ίσως και δύο. Είναι σαν να κυνηγάω τον ίδιο μου τον εαυτό σαν να είμαι η μαμά μου, και η κόρη μου συγχρόνως και να κάνω διαμάχη μέσα στο μυαλό μου όπως "έλα σήκω να στήλης το ιμέιλ" "μετά βαριέμαι τώρα, θέλω να διαβάσω το βιβλίο αυτό" "όχι σήκω τώρα γιατί θα περάσει η ώρα και δεν θα το κανεις" "σε λίγο, θα το κάνω" και πάει λέγοντας ώσπου περνάει η ώρα και δεν το κάνω και αγχώνομαι και πάω να κάνω κάτι να φάω και βλέπω τηλεόραση και περνάει ακόμη πιο πολύ ώρα και πάει λέγοντας. Μετά την άλλη μέρα νοιώθω τύψεις και προσπαθώ να το κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ να απαλλαγών αλλά πολλές φορές δεν το καταφέρνω, κολλάω σε κάτι άλλο, αποσπάται η προσοχή μου, βαριέμαι κτλ.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ! ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ, και θέλει πολύ ζόρι και πειθαρχία που δεν έχω πάντα και στο λέω αυτό στα ίσια. Το μονό που βοηθοί είναι να κάνω λίστα τι πρέπει να κάνω και να την έχω διπλά στο κρεβάτι, διπλά στην τηλεόραση, διπλά στο κομπιούτερ και να με προτρέπει να την ακολουθήσω, και να διαγραφώ αυτά που έκανα και τι ακόμη έχω να κάνω.
Αλλά και με λίστα είναι μέρες που δεν μπορώ να κάνω τίποτα - απραξία το λένε αυτό, σκέτη απραξία και είναι και αυτό μέσα στον αυτισμό. Χρειαζόμαστε την προτροπή της ομάδας. Άμα κάθε μέρα ερχόταν κάποιος και μου έλεγε, έλα σήκω θα πάμε μαζί να κάνουμε όλα που έχεις στην λίστα σου, θα μου ήταν πιο εύκολο να τα κάνω διότι με το να είμαι με κάποιον άλλο μαζί, χωρίς να μιλάμε η να πρέπει να είμαι κοινωνική μαζί του/της, μπορώ να τα καταφέρω. Είναι σαν η ανθρώπινη παρουσία να μας βγάζει από την αδράνεια και την απραξία του αυτισμού, σαν η παρουσία του αλλού να μας φορτίζει και να μας ενεργοποιεί.
Γι’ αυτό λέω ότι οι άνδρες με αυτισμό είναι πιο τυχεροί διότι έχουν μια γυναικά στο πλευρό τους να τους βγάζει από τον 'αυτισμό' τους ενώ εμείς οι γυναίκες δεν έχουμε μια ‘γυναίκα’, στο πλευρό μας όπως έχετε εσείς. Αν έχουμε άνδρα θέλει να του παραστεκόμαστε εμείς εφόσον αυτός είναι ο άνδρας και εμείς η γυναικά, δεν μας παραστέκετε αυτός σαν ‘γυναίκα’ με τον τρόπο που μονό μια γυναίκα μπορεί. Και αν δεν έχουμε είτε άνδρα η κάποιον που σαν ‘γυναίκα’ μας συμπαραστέκεται, πρέπει να είμαστε οι ίδιες και η γυναίκα και ο άνδρας...
Πρέπει να αρχίσεις να γραφείς ένα αυτοβιογραφικό σχετικά με την ζωή σου και τον αυτισμό - Asperger. Το κάνω και εγώ και με βοηθά και βοηθά και άλλους που το διαβάζουν, όπως βοηθήσαν εσένα αυτά που σου γραφώ. Θέλω να γράψεις για αυτήν όλη την εμπειρία σου, τον δρόμο σου από την στιγμή που άρχισες να ψάχνεις τι και πως έως
πως τώρα που ανακάλυψες ότι είσαι Asperger και πως συνεχίζει να εξελίσσεται. Γράψε τα, διότι οι εμπειρίες σου είναι πολύ σημαντικές. Αυτό χρειάζομαι από εσένα, να με βοηθήσεις να βοηθήσουμε και άλλους ενήλικες με αυτισμό και Asperger. Καλή Κυριακή
Έλληνες Asperger
-------------------------
Ο αγώνας είναι μεγάλος. Ακόμα βέβαια παλεύω να αποδεχτώ αυτό που είναι πιο σίγουρο από οτιδήποτε άλλο. Δυσκολεύομαι να ξεκινήσω τη μέρα μου. Με σηκώνει η γυναίκα μου. Πάντως έκανα μία αρχή και σταμάτησα να δουλεύω στο Πανεπιστήμιο. Πες μου αν αυτά δικαιολογούνται. Διαβάζω ξανά και ξανά αυτά που μου έστειλες μέχρι τώρα. Με αγγίζει εκείνο που λες για το φόβο μας να βγούμε στον κόσμο. Τώρα, με προτροπή της γυναίκας μου θα πάω στο γυμναστήριο. Η ιδέα σου να βοηθάμε άλλα άτομα με Asperger είναι πολύ ωραία και ίσως δίνει κάποιο σκοπό στη ζωή. Παράγγειλα ένα βιβλίο, αγγλικό, για την αντιμετώπιση του Asperger. Πιστεύω ότι και εσύ μπορείς να μου προτείνεις κάτι. Τώρα, για τον Κύριο Ήσυχο, αν νομίζεις ότι βοηθάει δημοσίευσέ το, το ίδιο και για τις συζητήσεις μας.
Σε ένα τραγούδι μου όταν ήμουν φοιτητής, έγραφα στο συγκάτοικό μου το "ήταν μοιραίο φίλε μου να κάνουμε χωριό" αυτό το στίχο σου αφιερώνω, ως απαρχή ενός κοινού αγώνα για ποιότητα ζωής, καθώς περιμένω πάντα Μπιλ σου για να ανεβούμε μαζί το Γολγοθά της ζωής που μας έλαχε.
Εμένα με απασχολεί αν θα μπορέσω να συνεχίσω να δουλεύω, καθώς αντιλαμβάνομαι, μάλλον λανθασμένα, ότι δεν είμαι ικανός για τίποτα. Κάθε πρωί σηκώνομαι χάλια. Με προβληματίζει αν πρέπει να συνεχίσω το αντικαταθλιπτικό ή όχι. Ελπίζω το πρωί να έχω καλή διάθεση. Εύχομαι και για σένα το καλύτερο. Όσο για το δικό μου βιογραφικό, θα το προσπαθήσω. Θέλω να ξεκαθαρίσω λίγο, μάλλον να απλοποιήσω τη ζωή μου και μετά θα σκεφτώ κάτι να γράψω...
-------------------------
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΣΥΧΟΣ
Κάποιος είπε γι’ αυτόν ότι κάνει τη διαφορά. Το ερώτημα είναι προς τα πού; Προς τα πάνω ή προς τα κάτω; Αλλά τι σημαίνει πάνω και κάτω; Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Το ζητούμενο είναι η κοινωνική προσαρμογή, ή κοινωνική καταξίωση ή υπέρβαση απ’ αυτήν;
Ο κύριος ήσυχος κουβαλά μέσα του την αμφιβολία. Δεν είναι εύκολο να τον καταλάβεις. Αυτό δε σημαίνει κάποια αδυναμία. Αν δεν «πιάνεις» τον κύριο ήσυχο είναι μάλλον γιατί αυτός πετά, ενώ εσύ είσαι γήινος. Αυτός πετά μόνος του, έντομο ή πουλί δεν έχει σημασία. Απλά το πουλί διανύει μεγαλύτερες αποστάσεις, και το έντομο εύκολα το σκοτώνεις. Ο συμπαθητικός άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που δεν κατάφερε ποτέ να προσεγγίσει τη λύση στο ποιος προϋπήρχε, η κότα ή το αβγό, κουβαλά πάνω του ένα ζεστό χαμόγελο ή μια βαθιά μελαγχολία. Κοινωνική καταξίωση ή κοινωνική ανασφάλεια αποτελούν τα στάνταρντς και το δίπολο μέσα σ’ ένα ψυχόδραμα. Μοναξιά κι ελευθερία. Φυγή κι απομόνωση. Μέσα στα λίγα κρύβονται τα πολλά, γι’ αυτό έχει νόημα «η μιας
ώρας ελεύθερη ζωή». «Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι» γιατί «εν οίδα ότι ουδέν οίδα».
Απλά, λίγοι τα αναμετρώνται με την αλήθεια.
Ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται; Που βρίσκεται η πηγή της αγάπης; Ποιος είναι ο Δημιουργός και ποιο το κτίσμα; Τι είναι Άγιος και τι αμαρτωλός; Πόσο είναι κοντά η κατανόηση στην επιείκεια; Μήπως ακόμα και το μίσος καταλήγει τελικά στην αγάπη;
Ο κύριος ήσυχος μοιάζει με τον άνθρωπο της βροχής. Έναν συμπαθητικό κυριούλη. Κάτι ανάμεσα σε τρελό και παιδί. Που αν ανοίξει το στόμα του και μιλήσει, μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: Τι λέει ρε ο μπαγάσας;
Ένας Αυτιστικός Asperger
ΕΛΛ.AS. - ΕΛΛΗNΕΣ ASPERGER
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ASPERGER ΚΑΙ ΥΛΑ
Αθήνα, Αττική – Greece
info@aspergerhellas.org
Rose:
Από την στιγμή που διαγνώστηκε ο Bill Gates, o Αϊστάιν και ο Σπίλμπεργκ με Asperger, έχει γίνει της μόδας ο αυτισμός... και όσοι έχουν κάποιες παραξενιές στον χαρακτήρα τους δηλώνονται Asperger.
http://www.youtube.com/watch?v=0qNVe024RvI&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=oNJPY3HyZKA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=nvpqmMfW8hk&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=pLjr5UZaECk&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=Qt16WsqwO3s&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=kOhDWcwUjAg&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=sdNcz3HWxa4&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=WAfWfsop1e0
http://www.youtube.com/watch?v=UAUV4RZPN9k&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=IjFjiY1OVOQ&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=Y70jRTtbgPY&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=WMP4bDVI6-E&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=l_TGh5seDEU&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=4PqN1lHmymY&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=SHwFGcgOmN4&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=uztq2pXASxA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=nwUSA69IVpU&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=dwk7b36Fmzs&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=V0DBHxS5Zv0&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=TWgYrC4eBdI&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=7cn1p8f8Toc&feature=related
Rose:
http://www.aspergerhellas.org/info-HealthOrg.html
Κριτήρια για το Σύνδρομο Asperger στο ICD-10 σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργανώση Υγείας (World Organization 1990)
Α. Μια έλλειψη οποιασδήποτε σημαντικής γενικής καθυστέρησης στη γλώσσα ή στη γνωστική ανάπτυξη. Η διάγνωση απαιτεί να έχουν αναπτυχθεί απλές λέξεις από τα δύο χρόνια ή νωρίτερα, και οι επικοινωνιακές φράσεις να χρησιμοποιούνται από τα τρία χρόνια της ηλικίας ή νωρίτερα. Δεξιότητες αυτο-εξυπηρέτησης, προσαρμοστική
συμπεριφορά και περιέργεια για το περιβάλλον στη διάρκεια των πρώτων τριών χρόνων θα πρέπει να είναι τουλάχιστο σύμφωνα με την ομαλή νοητική ανάπτυξη. Ωστόσο, οι σταθμοί κινητικής ανάπτυξης μπορεί να παρουσιάζουν κάποια καθυστέρηση, και η κινητική αδεξιότητα είναι συνήθης (παρόλο που δεν είναι ένα αναγκαίο χαρακτηριστικό στη διάγνωση). Μεμονωμένες ειδικές δεξιότητες, συχνά συσχετισμένες με μη φυσιολογικές απασχολήσεις, είναι κοινές, αλλά δεν απαιτούνται στη διάγνωση.
Β. Ποιοτικές ανεπάρκειες σε αμοιβαία κοινωνική αλληλεπίδραση (κριτήρια όπως στην περίπτωση του αυτισμού). Η διάγνωση απαιτεί ευαπόδεικτες ανωμαλίες σε τουλάχιστο τρεις από τις παρακάτω περιοχές:
1. Aδυναμία προσήλωσης βλέμματος, έκφρασης προσώπου, στάσης του σώματος και χειρονομιών για να ρυθμίζει την κοινωνική αλληλεπίδραση
2. Aποτυχία ν' αναπτύξει (μ' ένα τρόπο κατάλληλο ως προς τη νοητική ηλικία και πέρα από τις άφθονες ευκαιρίες) σχέσεις με συνομηλίκους που συμπεριλαμβάνουν ένα αμοιβαίο μοίρασμα διαφερόντων, δραστηριοτήτων και συναισθημάτων
3. Σπάνια επιδιώκει και χρησιμοποιεί άλλα άτομα γι' ανακούφιση και στοργή σε χρόνο πίεσης ή άγχους και/ή σπάνια προσφέρει ανακούφιση και στοργή σ' άλλους όταν δείχνουν να έχουν άγχος ή νιώθουν δυστυχισμένοι
4. Δε μοιράζει τη χαρά του. με την έννοια ότι δε νιώθει ευχαρίστηση με την ευτυχία άλλων ατόμων και/ή δεν επιδιώκει αυθόρμητα να μοιραστεί τη χαρά άλλων εμπλεκόμενο μαζί τους
5. Έλλειψη κοινωνικο-συναισθηματικής αμοιβαιότητας όπως φαίνεται μέσα από μια ανεπαρκή ή παρεκκλίνουσα αντίδραση σε συναισθήματα άλλων ατόμων, και/ή έλλειψη διαμόρφωσης συμπεριφοράς σύμφωνα με το κοινωνικό περιεχόμενο, και/ή μια αδυναμία ενσωμάτωσης κοινωνικών, συναισθηματικών και επικοινωνιακών συμπεριφορών.
Γ. Περιορισμένοι, επαναλαμβανόμενοι και στερεότυποι τύποι συμπεριφοράς, διαφερόντων και δραστηριοτήτων (είναι κριτήρια και για τον αυτισμό ωστόσο, θα ήταν λιγότερο συνηθισμένο γι' αυτούς να συμπεριλάβουν είτε κινητικές ιδιοτυπίες είτε απασχολήσεις με μέρη αντικειμένων ή με υλικά παιχνιδιού που δε λειτουργούν). Η διάγνωση απαιτεί ευαπόδεικτες ανωμαλίες σε τουλάχιστο δύο από τις παρακάτω περιοχές:
1. μια απασχόληση εμπεριέχουσα στερεότυπους και περιορισμένους τύπους ενδιαφέροντος
2. ειδική προσκόλληση σε ασυνήθη αντικείμενα
3. φανερά καταναγκαστική προσκόλληση σε ειδικές, μη λειτουργικές, ρουτίνες ή τελετουργίες
4. στερεότυπες και επαναλαμβανόμενες κινητικές ιδιοτυπίες που συμπεριλαμβάνουν πλατάγισμα ή συστροφή χεριού/δαχτύλου ή περίπλοκες κινήσεις ολόκληρου του σώματος
5. απασχολήσεις με μέρη αντικειμένων ή με υλικά παιχνιδιού που δε λειτουργούν (όπως είναι το άρωμα τους, η αίσθηση της επιφάνειας τους, ή ο θόρυβος/δόνηση που προξενούν)
6. άγχος γι' αλλαγές σε μικρές, μη λειτουργικές λεπτομέρειες του περιβάλλοντος.
Δ. Η διαταραχή δε μπορεί ν' αποδοθεί σε άλλες ποικιλίες διάχυτης εξελικτικής διαταραχής: σχιζοτυπική διαταραχή, απλή σχιζοφρένεια. αντιδραστική και μη αναχαιτιζόμενη διαταραχή προσκόλλησης στη σχολική ηλικία, καταθλιπτική διαταραχή προσωπικότητας, καταθλιπτική-καταναγκαστική διαταραχή.
Rose:
ΤΟ ASPERGER ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ, ΠΡΟΑΣΠΙΖΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ
Η Jessie Kierbow ήταν μωρό εντυπωσιακά «χαμηλής συντήρησης». Ήταν πράγματι τόσο καλή, που οι γονείς της ήταν κατά καιρούς ανήσυχοι. "Δεν έκλαιγε ποτέ," είπε η μαμά της Jessie, Lisa Kyler. "Δε μπορούσαμε να καταλάβουμε πότε ήταν άρρωστη, επειδή δεν έκλαιγε. Και τη συνέπαιρνε ο ανεμιστήρας οροφής - μπορούσε να τον κοιτάζει επίμονα για ώρες."
Όταν έφτασε ο καιρός να πάει στον παιδικό σταθμό, ειδικοί της περιοχής του σχολείου, όπου ζούσε η οικογένεια, εξέτασαν τη Jessie και αποφάσισαν ότι είχε διανοητική καθυστέρηση. Αυτό δε μπορούσε να’ ναι σωστό: η Jessie δεν ήταν όπως τα άλλα παιδιά, αλλά ήταν ήδη τρομερά έξυπνη. Φορούσε ακόμη πάνες, όταν άρχισε να διαβάζει.
Μισούσε τους ξαφνικούς δυνατούς θορύβους - "Χτυπούσε τα χέρια της πάνω στα αυτιά της", είπε η Lisa - και φάνηκε να προτιμά τη μοναξιά της από τη συνύπαρξη με άλλα παιδιά. Τέλος, ανακάλυψαν τι έκανε τη Jessie τόσο διαφορετική: είχε το σύνδρομο Asperger, μια νευροβιολογική διαταραχή, που οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν ως μια μορφή αυτισμού.
Το Asperger κατατάσσεται στα ιατρικά περιοδικά ως αναπηρία, αλλά η Jessie έχει τις βάσεις που πρέπει για να τα καταφέρει. Έχει συνετούς, προσεκτικούς γονείς και ένα σχολικό περιβάλλον, που την υποστηρίζει ασυνήθιστα πολύ. Όπως με άλλες μορφές αυτισμού, οι διαγνώσεις Asperger έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.
Εν μέρει, είναι επειδή έχει τραβήξει την προσοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η Heather Kuzmich, παραδείγματος χάριν, μια πρώην αγωνιζομένη στο τηλεοπτικό reality show «Το επόμενο Top Model της Αμερικής» είναι ευθαρσής για το Asperger της. Και υπάρχει το απλό γεγονός ότι περισσότεροι γιατροί και ειδικοί στη διάγνωση το αναγνωρίζουν όταν το βλέπουνε.
Αν και το σύνδρομο προσδιορίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '40 από το Βιεννέζο παιδίατρο Hans Asperger, πάρα πολλά παιδιά μέχρι σήμερα παραγνωρίστηκαν ως αταίριαστα, αδιόρθωτα ή διανοητικά ανεπαρκή.
Η έγκαιρη διάγνωση είναι ζωτικής σημασίας, ώστε τα παιδιά να μπορέσουν να αρχίσουν να μαθαίνουν συγκεκριμένες στρατηγικές για να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους γύρω τους. Πάρα πολύ συχνά, άνθρωποι με Asperger πάσχουν από κατάθλιψη και απογοήτευση, επακόλουθο της κοινωνικής απομόνωσης που αισθάνονται.
Στα ιδιαίτερα ευανάγνωστα απομνημονεύματά του για τη ζωή με Asperger, ο συντάκτης John Elder Robison περιγράφει το θυμό, που η συμπεριφορά του προκαλούσε συνήθως, στους ανθρώπους γύρω του.
Ο τίτλος του είναι «Κοίτα με στα μάτια: η ζωή μου με το Asperger», μια επωδός που αντηχεί πίσω στις πρώιμες μνήμες του. Ένα βασικό γνώρισμα του Asperger είναι η δυσκολία του να κοιτάς τους άλλους ανθρώπους μέσα στα μάτια.
Ο κ. Robison, που εργαζόταν στη δημιουργία τεχνικών εφέ για το συγκρότημα Kiss και σήμερα είναι επιχειρηματίας στη Μασαχουσέτη, εξιστορεί την επώδυνη παιδική ηλικία του, την οποία πέρασε νιώθοντας απροσάρμοστος. Η κατάστασή του διαγνώστηκε τελικά σε ηλικία 40 ετών. "Το Asperger δεν είναι μια αρρώστια.", γράφει. "Είναι ένας τρόπος ζωής. Δεν υπάρχει καμία θεραπεία, ούτε υπάρχει ανάγκη για θεραπεία."
Οι άνθρωποι με Asperger ξεχωρίζουν ως "αταίριαστοι", επειδή είναι διαφορετικοί. Η συμπεριφορά τους φαίνεται ασυνήθιστη στους περισσότερους ανθρώπους, επειδή το μυαλό τους λειτουργεί διαφορετικά. Τα εύκολα κοινωνικά συνθήματα, που οι περισσότεροι από μας παίρνουν για δεδομένα - η ψιλοκουβέντα, η εκδήλωση ενδιαφέροντος ή ανησυχίας - δεν έχουν ενστικτώδες νόημα για ένα πρόσωπο με Asperger.
"Αυτές δεν είναι απλά αυτόματες απαντήσεις για αυτά τα παιδιά.", είπε ο Δρ. Michael McLane, ένας παιδοψυχολόγος στο Ντάλλας, του οποίου η πρακτική περιλαμβάνει πολλά παιδιά με Asperger." Οι καλές ειδήσεις είναι ότι αυτές είναι συγκεκριμένες συμπεριφορές που κάποιος μπορεί να διδαχθεί."
Έχει γίνει καθημερινότητα για τους γονείς της Jessie το να της υπενθυμίζουν πράγματα διακριτικά για να αντιμετωπίσουν αυτά τα κοινωνικά σημεία: απάντηση γενικών ερωτήσεων με μια εξίσου ευγενική γενικότητα, παραδείγματος χάριν.
Υπάρχει μια αφοπλιστικά ειλικρινής λογική στη διαδικασία σκέψης κάποιου με Asperger.
Αν πεις απερίσκεπτα, "Πρέπει να πάμε για μεσημεριανό κάποια στιγμή.», οι περισσότεροι άνθρωποι θα απαντήσουν, "Ναι, να πάμε." Ένα πρόσωπο με Asperger είναι πιθανότερο να πει "O.K.Πότε;" ή "Όχι, δε νομίζω πως θέλω."
Η άλλη βασική πτυχή του Asperger είναι μια έντονη εστίαση “ακρίβειας λέιζερ ”σε μια στενή σειρά ενδιαφερόντων. Οι περισσότεροι από μας σκεφτόμαστε τα πράγματα γενικά. Oι άνθρωποι με Asperger τείνουν να είναι σούπερ ειδικοί.
Με τη Jessie, είναι όλα τα πράγματα ιαπωνικά: γλώσσα, τέχνη, βιβλία, τρόφιμα, κάρτες Pokemon, παιχνίδια και βίντεο. Το πιο μεγάλο της όνειρό είναι να επισκεφτεί το Τόκιο. "Πείτε μου, ποιον συμπαθείτε περισσότερο;", μου έγραψε σε ένα πρόσφατο email: "Το Sig, το Rulue,το Lemres ή το Schezo;".
Επισύναψε ένα βίντεο anime για να δω. Έπρεπε να της υπενθυμίσω, ότι μη μπορώντας να διαβάσω τα ιαπωνικά, δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω τον έναν από τον άλλο (έχω μάθει από τότε να αναγνωρίζω ένα μικρό τύπο-ένα κινούμενο σχέδιο, του οποίου το όνομα σημαίνει "Βάτραχος βελανιδιών".
Η συμπάθεια της Jessie είναι ένας χαρακτήρας , του οποίου το όνομα μεταφράζεται μάλλον παραδόξως ως "Παράξενα έξυπνο-Smart Klug").
"Μπορεί να είναι ποικίλα πράγματα," είπε ο Δρ McLane. "Τραίνα, ηλεκτρικές σκούπες, γεωγραφία, αγωγοί θύελλας - εκείνα τα στενά ενδιαφέροντα απορροφούν πολύ από το χρόνο τους."
Οι γονείς της Jessie δουλεύουν για να ισορροπήσουν το γνωστό ενθουσιασμό της με νέους. Αγαπά τη μουσική, παραδείγματος χάριν, και τρελαίνεται για τα θεάματα με παιχνίδια. Ένα κοινό γνώρισμα μεταξύ των παιδιών με Asperger: έχουν ένα προβλέψιμο τύπο και ασχολούνται συχνά με τη γλώσσα.
Μπορεί να παραθέσει γρήγορα τα ονόματα δημοφιλών οικοδεσποτών θεαμάτων με παιχνίδια των τελευταίων 30 ετών. Ο μπαμπάς της, Mike Kierbow, συμμερίζεται την έντονη επιθυμία της Jessie για παράλογη κωμωδία. Μαζί, εφηύραν πονηρά ένα εύθυμο παιχνίδι, που το αποκαλούν "Καραβλάχα/Χωριάτισσα Μέλισσα Ορθογραφίας». Η καθημερινή κωμωδία τους με έκανε τόσο πολύ να γελάσω που πόνεσε το στομάχι μου.
Το να συναντήσω τη Jessie, να της μιλήσω και να ανταλλάσσω email μαζί της κατά τη διάρκεια μιας σειράς μηνών με έκανε να σκεφτώ πολύ για τον ευγενικό κοινωνικό επικάλυμμα που όλοι υιοθετούμε για να κάνουμε τον κόσμο να σκεφτεί καλά για μας. Τι θα ήμασταν χωρίς την προστατευτική θωράκιση της συμβατικής κοινωνικής συμπεριφοράς;
Δε μπορώ να πω, εάν θα ήταν ένα δραματικά διαφορετικό άτομο χωρίς το Asperger. Αλλά η 11-χρονη Jessie Kierbow είναι ένας από πιο αυθεντικούς ανθρώπους που έχω συναντήσει ποτέ. Είναι αστεία, γλυκιά, στοργική και εκπληκτικά έξυπνη. Και είναι απολύτως πραγματικό, επειδή η Jessie απλά δεν έχει τη δυνατότητα να υποκρίνεται. Εάν λέει ότι είναι ευτυχισμένη που σας βλέπει, τότε αυτό είναι απόλυτα αληθές.
Εάν οι άνθρωποι με Asperger, ως ομάδα, στερούνται τις φυσικές κοινωνικές δεξιότητες, που οι περισσότεροι από μας χρησιμοποιούν κάθε ημέρα, τείνουν επίσης να στερηθούν μερικές από τις σκοτεινότερες κοινωνικές συνήθειές μας: πονηριά, παραπλάνηση, εμπάθεια. Εκτός ισορροπίας, μια κακή ανταλλαγή.
"Είναι μια εσφαλμένη αντίληψη το ότι δεν υπάρχει καμιά θετική προοπτική για αυτά τα παιδιά," είπε ο Δρ McLane. "Δεν είναι αλήθεια ότι δεν είναι σε θέση να πάνε στο πανεπιστήμιο ή να παντρευτούν ή να κρατήσουν μια δουλειά. Μπορούν να το κάνουν, εάν έχουν τη σωστή κατάρτιση."
Δευτέρα, 24 Δεκεμβρίου, 2007
Πηγή: http://www.dallasnews.com/
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση