'Αρθρα Εσωτερισμού > Αρχαία Ελλάδα και Εσωτερισμός
ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ
Ορφέας:
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ 2008
prometheia_2008@yahoo.gr
Τριήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις στον Όλυμπο
20, 21 & 22 Ιουνίου
Δελτίο Τύπου
Έκκληση για μια νέα πνευματική αναγέννηση
Οι προετοιμασίες για την τέλεση των Προμηθείων 2008, των πολιτιστικών εκδηλώσεων προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος έχουν ξεκινήσει.
Οι ευθύνες μας έναντι της αυξανόμενης ανταπόκρισης του κόσμου στο θεσμό των Προμηθείων, η ολοένα μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση των Ελλήνων στην ανάγκη ανασύνδεσης με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας και ο προβληματισμός για τα σημερινά κοινωνικά αδιέξοδα που προβάλλουν έντονα, επιβάλλει να απευθύνουμε τούτη την έκκληση ιδιαίτερα προς τους εκπροσώπους του πνευματικού κόσμου της χώρας μας. Στους ανθρώπους των γραμμάτων και των Τεχνών, της ελεύθερης έκφρασης και της δημιουργίας, των φιλολογικών, νομικών και θετικών επιστημών, της διανόησης, της πανεπιστημιακής διδασκαλίας, στους ανθρώπους που στη μέση συνείδηση έχουν καταγραφεί ως η ενσάρκωση της γνώσης και της παιδείας. Σ’ αυτούς που ο ρόλος τους, για ν’ ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του όρου «πνευματικός κόσμος», οφείλει να ξεπερνά τη στενή ατομικότητά τους και να αγγίζει, ιδίως σε περιόδους κρίσης, τη σφαίρα της πνευματικής αφύπνισης των πολιτών.
Σε μια τέτοια περίοδο κρίσης βρισκόμαστε εδώ και αρκετό καιρό όταν γινόμαστε όλοι σιωπηροί μάρτυρες, μέρα με τη μέρα, μιας διαρκούς έκπτωσης αξιών η οποία διατρέχει αθόρυβα απ’ άκρου εις άκρον την ελληνική κοινωνία. Αρχής γενομένης απ’ τα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας σε όλο το πλέγμα των ορατών και αθέατων αλληλεξαρτήσεών τους με κέντρα εξωθεσμικά, μέχρι τη νοσηρή έκταση των φαινομένων αυτών σε κάθε σχεδόν πτυχή της δημόσιας ζωής αυτού του τόπου. Με επιπτώσεις στο σώμα των πολιτών μιας διάχυτης αίσθησης γενικότερης ανυποληψίας και αναξιοπιστίας έναντι πάσης αξίας και παντός θεσμού, που εντείνεται δραματικά απ’ τη διογκούμενη απόγνωση λόγω της οικονομικής ανέχειας και την αναλγησία της πολιτείας απέναντι στα ασθενέστερα στρώματα.
Δεν είναι φρόνιμο να παραμένουμε απαθείς όταν μεθοδικά και έντεχνα προωθείται η υλική και πνευματική αβεβαιότητα, ακυρώνοντας την ομαδικότητα και προάγοντας την ιδιώτευση, με συνέπεια να επεκτείνεται σαν καρκίνωμα σε όλο το φάσμα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης η «ιδεολογία της αρπαχτής». Δεν είναι συνετό να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την καθημερινή ασέλγεια στην ποιότητα της ζωής μας, ν’ αποδεχόμαστε την αποτελμάτωση της πνευματικής καλλιέργειας και τον παπαγαλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας που αποσυνθέτει κάθε έννοια περί παιδείας, να δεχόμαστε παθητικά τη λήθη της ιστορικής μνήμης που επιφέρει τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό. Δεν επιτρέπεται να παραδινόμαστε αμαχητί στη συνεχιζόμενη πνευματική συσκότιση, στο έλλειμμα συνείδησης υποχρεώσεων, στη ζοφερή αίσθηση αδιέξοδης προοπτικής κι ελπίδας για το μέλλον. Δεν μας αξίζει να διολισθαίνουμε, μέρα με τη μέρα, στο δυσάρεστο αίσθημα της μείωσης του αυτοσεβασμού και της συλλογικής αξιοπρέπειας.
Η σιωπή των πνευματικών ανθρώπων είναι καιρός να πάψει πλέον να δίνει άλλοθι σ’ αυτήν τη φθίνουσα πορεία που ιθύνοντες εν ανευθυνότητη μας σύρουν κι όλοι εμείς, «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» διολισθαίνουμε. Είναι καιρός ν’ ακουστεί η φωνή τους ηχηρή, εμβαπτισμένη στα νάματα της πατρογονικής μας κληρονομιάς. Είναι κατάντια για τον τόπο που ανέδειξε Ηράκλειτο και Αναξίμανδρο, Θαλή, Αριστοτέλη και Επίκουρο, Θεμιστοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη και Σωκράτη, για τον τόπο όπου κάποτε οι καθημερινοί πολίτες συναναστρέφονταν στις αγορές ποιητές και φιλοσόφους και μετείχαν στα κοινά συναποφασίζοντας οι ίδιοι για τις τύχες τους, να λιμνάζει σήμερα στα βαλτώδη ύδατα μιας ακαθόριστης κουλτούρας, να παραπαίει στη θολούρα των πιο απίθανων κοινωνικοπολιτικών και μεταφυσικών δοξασιών, να γίνεται έρμαιο των κάθε λογής ανεύθυνων και δημοκόπων.
Δεν είναι τιμητικό για εκείνους που γέννησαν την αυτοδιάθεση και τις δημόσιες συνελεύσεις, που δίχως έπαρση αλλά με υπερηφάνεια διακήρυτταν πως «Μόνοι γαρ τον τε µηδέν τώνδε µετέχοντα ουκ απράγµονα, αλλ' αχρείον νοµίζοµεν» («Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που τον μη αναμειγνυόμενο καθόλου στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο» Περικλέους Επιτάφιος), να έχουν καταντήσει οι σημερινοί απόγονοί τους θύματα της μαζικής προώθησης - ως άβουλοι καταναλωτές - κάθε τι απατηλού, φανταχτερού και εύπεπτου.
Είναι θλιβερό για εκείνους που καθιέρωσαν πανανθρώπινους θεσμούς, για τους οποίους δεν φείδονταν κόπων και θυσιών «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» προκειμένου να τους προασπίσουν, να αντιμετωπίζουμε σήμερα εμείς τα επιτεύγματά τους και την κοσμοθεωρία τους με συμπεριφορές τουριστικής μεταπράτησης και επαρχιώτικου μικρομεγαλισμού. Χωρίς καν να υποψιαζόμαστε για τις αξίες που πρεσβεύανε, γεμάτοι άγνοια για την έννοια της Αρετής και όσες αξίες αυτή εμπεριέκλειε: Φιλότης, Γνώση, Σοφία, Κάλλος, Αρμονία, Φρόνηση, Δικαιοσύνη, Ευνομία, Ελευθερία, Ανδρεία, Σεβασμός στην Φύση. Αξίες που απετέλεσαν το βάθρο του πολιτισμού των προγόνων μας και στις οποίες είχαν προσδώσει ιερότητα και θεία αντήχηση, καθιστώντας τις έννοιες αυτές αδιαπραγμάτευτες και ταυτόσημες με την ψυχοσύνθεσή τους. Αξίες που σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαίο ν’ αναδειχθούν και πάλι, να τις κατανοήσουμε, να γίνουν κτήμα και οδηγός μας, αν μας ενδιαφέρει να προσβλέπουμε στο μέλλον ως συλλογική οντότητα συνειδητοποιημένων και ελευθέρων πολιτών.
Αυτό είναι το χρέος του πνευματικού κόσμου της χώρας μας. Να βγουν μπροστά για να δηλώσουν ηχηρά την αντίθεσή τους στην καθοδική πορεία που αργά μα σταθερά οδεύουμε. Και συνάμα να διακηρύξουν τη θέση τους για μια νέα πνευματική αναγέννηση που θ’ αναβλύζει μέσα απ’ τον καθάριο λόγο και τη διαύγεια σκέψης των αρχαίων Ελλήνων. Όχι σαν άγονη λατρεία ενός νεκρού παρελθόντος αλλά ως έκφραση του ζωντανού και ρέοντος Λόγου εκείνων στους οποίους αναγνωρίζει η σώφρων ανθρωπότητα ότι τους οφείλει τα πάντα. Ως έναυσμα επίκαιρου και γόνιμου προβληματισμού για διεξόδους στα αδιέξοδα του σήμερα με άξονα και πλαίσιο την κοσμοθέαση εκείνων: Το σεβασμό τους για την Φύση, την προστασία της και τη λατρεία τους γι αυτήν ως οικείου, ζώντος και ζωοδότου οργανισμού, τον ανθρωπισμό (humanisme) που πρέσβευαν και μας μετέδωσαν, την ατομική και συλλογική τους υπερηφάνεια, την αυτοθέσμιση της κοινωνίας τους και την ανάδειξη της έννοιας του πολίτου.
Να ξαναθυμίσουν τον αρμονικό συνδυασμό ενστίκτου με τη νηφαλιότητα ψυχής και νου, τις δοξασίες και την αντίληψή τους για το θείον που απετέλεσε το μυθολογικό και ψυχολογικό υπόβαθρο του ελληνικού πολιτισμού, τον ορθό λόγο σε συνύπαρξη με τη φαντασία και τη διόραση, τη συνεχή αμφισβήτηση, έρευνα και οξύνοια που τους χαρακτήριζε, τις φιλοσοφικές τους σχολές και αναζητήσεις. Στάσεις και θέσεις ζωής σύμφυτες με την ύπαρξή τους που αφορούν διαχρονικά το σύγχρονο γίγνεσθαι όσο ποτέ άλλοτε, ικανών να διευρύνουν τον νου ως σημεία αναφοράς για καταλυτικές παρεμβάσεις στο παρόν αλλά και ως βατήρας προς ένα άνοιγμα στο μέλλον.
Απευθύνουμε την έκκληση αυτή διότι είμαστε πεπεισμένοι ότι συνεχίζουν να υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι σ’ αυτόν τον τόπο που γνωρίζουν και νοιώθουν τι σημαίνουν οι ελληνικές αξίες και εμφορούνται απ’ αυτές. Δεν θα είναι μόνοι τους αν το τολμήσουν. Πολύς κόσμος θ’ ακολουθήσει και θ’ αναλάβει τη σκυτάλη. Υπάρχουν φορές που μέσα στη γενική απαξία και κατάπτωση, αρκεί μια πρωτοβουλία απ’ την πνευματική ηγεσία για να ξαναδώσει ελπίδες, να προσδώσει και πάλι την αίσθηση της αξιοπρέπειας και ν’ αναπτερώσει το ηθικό των πολιτών, απηυδισμένων απ’ την υποκρισία και τη διπροσωπία. Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που μια σπίθα αρκεί για ν’ αφυπνίσει ένα λαό κουρασμένο και παρηκμασμένο απ’ των αιώνων τα ψεύδη, τη συστηματική αλλοίωση και νόθευση των εννοιών, των ιερών και των προγονικών του αξιών, που όμως αναγνωρίζει ασυναίσθητα τις αρχέγονες πηγές της ύπαρξής του όταν αναδύεται και πάλι καθάρια, διαυγής και ρέουσα η Αλήθεια μέσ’ απ’ τα σκοτάδια της Λήθης.
Τα ΙΓ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ
Στα πλαίσια αυτής της νέας πνευματικής αναγέννησης που προβάλλει ως αναγκαιότητα πλέον, δεν παραμένουμε αδρανείς αρκούμενοι σε τούτη την έκκληση. Σταθεροί στις εκδηλώσεις του κορυφαίου θεσμού προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος, θα βρεθούμε και πάλι, για 13η συνεχή χρονιά, στις υπώρειες του Ολύμπου. Τα ΙΓ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ θα τελεστούν στις 20, 21 & 22 Ιουνίου στο Άλσος Προμηθέως, όπως κάθε φορά. Αναδεικνύοντας επί ένα τριήμερο μέσα στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον του Όρους των Θεών, τη θέαση των αρχαίων Ελλήνων για τον κόσμο μέσω φιλοσοφικών συζητήσεων, πολιτισμικών και καλλιτεχνικών δρώμενων, αθλητικών δραστηριοτήτων και τιμώντας την ευσέβεια και την αντίληψή τους για το θείον.
Οι προετοιμασίες για τη μεγάλη ετήσια εορτή που καθιέρωσε ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης Τρύφων Ολύμπιος έχουν ξεκινήσει. Δίνοντας όλοι μας το παρών στα πλαίσια του εθελοντισμού όπως κάθε χρονιά, καλούμε τους φίλους και φίλες που διαπνέονται από το όραμα της επαναφοράς των ελληνικών αξιών και ιδεωδών, να συνδράμουν και πάλι καθ’ οιονδήποτε τρόπο (ως άτομα, ως ομάδες ή ως συλλογικοί φορείς) στην επιτυχία των εκδηλώσεων. Με προτάσεις, με ανάληψη τομέων ευθύνης, με προσωπική εργασία, με παρουσίαση καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δρώμενων, με οικονομική συνεισφορά και χορηγίες. Η συμβολή όπως και οι προτάσεις όλων των ευαισθητοποιημένων συνελλήνων που νοιάζονται για την ανασύνδεση με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας, είναι σημαντική και αναγκαία .
Περισσότερες πληροφορίες για την τέλεση των Προμηθείων όπως και το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα γνωστοποιηθούν με νεότερες ανακοινώσεις.
Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν
Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!
Τα μέλη της Επιτροπής Προμηθείων 2008 συναποτελούν οι:
Γεώργιος Αγρόδιος
Βασίλειος Γούσιος - Πελασγός
Αντώνης Μιχαηλίδης
Γεώργιος Παχτίτης
Μανώλης Σαραλής - Ηράκλειτος
Σωκράτης Σιδηρόπουλος
Σεμέλη Τραυλού
Γιώργος Φωτεινός
Σωκράτης Χριστοδουλάρης
Γενικές πληροφορίες:
Σεμέλη Τραυλού, τηλ. 210 2232712, 6945 305347, φαξ 210 2524 524
Για τη συμμετοχή στις εποπτικές και πρακτικές εργασίες:
Μανώλης Σαραλής, τηλ. 6974 005144, email manolis_saralis@yahoo.gr
Για τη συμμετοχή στον καλλιτεχνικό τομέα και στα πολιτιστικά δρώμενα:
Γιώργος Φωτεινός, τηλ. 2310 280240, 2310 261051, 6938 735055, email georgefotinos@yahoo.gr
Για οικονομικές συνεισφορές και χορηγίες:
Γεώργιος Παχτίτης, τηλ. 6973 808192, email prometheia_2008@yahoo.gr
Για τη συμβολή στην ασφάλεια, περιφρούρηση, πυρασφάλεια:
Σωκράτης Σιδηρόπουλος, τηλ. 6936 813669, email zeyss@otenet.gr
Για τη συμβολή στα αθλητικά δρώμενα:
Σωκράτης Χριστοδουλάρης, τηλ. 6977 306981, 210 8254012, email la.cones@hotmail.com
Rose:
Σκηνές από τα προμήθεια που γίνονται κάθε χρόνο γύρω στις 21 Ιουνίου στον 'Ολυμπο (Λιτόχωρο - Αι Γιάννη) εδώ και 13 χρόνια...
Προμήθεια 2008
http://www.promitheia.gr/2008.html
http://www.youtube.com/watch?v=xbkVAy9HoXU
http://www.youtube.com/watch?v=6gemh_W7wNA
http://www.youtube.com/watch?v=9QZwSRzC4QY&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=Dmk6oOlKtWQ
http://www.youtube.com/watch?v=2PExG3tdPoE
http://www.youtube.com/watch?v=ctqtWmvIrtU
http://www.youtube.com/watch?v=rBfMUHE3pUM
http://www.authorway.com/SMF/index.php?page=95
http://www.toxolyros.gr/forum/index.php?topic=915.60
Προμήθεια 2007
http://www.youtube.com/watch?v=mCFr_p_JePI
http://www.youtube.com/watch?v=0yJhbG2TmlM&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=1zEd0K91DP8&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=d4moWO1kXuA&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=s2jrEMUryDk&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=arnBhZHNVk8
http://www.yseeve.gr/promitheia/pro.htm
Rose:
Απόσπασμα ποιήματος που απήγγειλε στα Προμήθεια, ο ηθοποιός, Γιώργος Φωτεινός
http://www.youtube.com/watch?v=0yJhbG2TmlM&feature=related
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ
'Αγγελος Σικελιανός
Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι
(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)
στο φωτογώνι της καινούργιας Λευτεριάς Σου Ελλάδα,
μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή, σα να ’ταν
όλο χαλκός το διάστημα, ή ως να ’χα
τ’ άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου
όπου χρόνια,
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης Έφεσος το Ναό·
γιγάντιες σκέψες
σα νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα
σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα
άναβαν στο νου μου,
τι όλη μου καίγονταν μονομιά η ζωή
στην έγνια της καινούργιας Λευτεριάς σου Ελλάδα!
Γι’ αυτό δεν είπα:
Τούτο είναι το φως της νεκρικής πυράς μου.
Δαυλός της Ιστορίας Σου, έκραξα, είμαι,
και να, ας καεί σα δάδα το έρμο μου κουφάρι,
καταβολάδα του Εμπυραίου,
με την δάδα τούτην,
ορθός πορεύοντας ως με την ύστερη ώρα,
όλες να φέξουν τέλος, τις γωνιές της Οικουμένης
ν’ ανοίξω δρόμο στην ψυχή, στο πνέμμα, στο κορμί Σου, Ελλάδα!
Είπα κι εβάδισα
κρατώντας τ’ αναμμένο μου συκώτι
στο Καύκασό Σου
και το κάθε πάτημά μου
ήταν το πρώτο, κι ήταν, θάρρευα, το τελευταίο
τι το γυμνό μου πόδι επάτει μέσα στα αίματά Σου
τι το γυμνό μου πόδι εσκόνταβε στα πτώματά Σου
γιατί το σώμα, η όψη μου, όλο μου το πνέμμα
καθρεφτιζόταν σα σε λίμνη, μέσα στα αίματά Σου.
Εκεί, σε τέτοιον άλικο καθρέφτη, Ελλάδα,
καθρέφτη απύθμενο, καθρέφτη της αβύσσου
της Λευτεριά Σου και της δίψας Σου, είδα τον εαυτό μου
βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο,
καινούργιο Αδάμ της πιο καινούριας πλάσης
όπου να πλάσουμε για Σένα μέλλει, Ελλάδα!
Κ’ είπα:
Το ξέρω, ναι, το ξέρω, που κ’ οι θεοί Σου
οι Ολύμπιοι, χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο,
γιατί τους θάψαμε βαθιά-βαθιά να μην τους βρουν οι ξένοι.
Και το θεμέλιο διπλοστέριωσε, κι ετριπλοστέριωσε όλο,
μ’ όσα οι οχτροί μας κόκαλα σωριάσανε από πάνω.
Κι ακόμη ξέρω, πως για τις σπονδές και το τάμα
του νέου Ναού π’ ονειρευτήκαμε για Σένα Ελλάδα,
μέρες και νύχτες, τόσα αδέλφια σφάχτηκαν ανάμεσό τους
όσα δε σφάχτηκαν αρνιά ποτέ για Πάσχα!
Μοίρα· κ’ η μοίρα Σου ως τα τρίσβαθα δική μου!
Κι απ’ την Αγάπη, απ’ τη μεγάλη δημιουργόν Αγάπη,
να που η ψυχή μου εσκλήρυνεν, εσκλήρυνε και μπαίνει
ακέρια πια μέσα στη λάσπη και μες στο αίμα Σου να πλάσει
τη νέα καρδιά που χρειάζεται στο νιο Σου αγώνα Ελλάδα!
Τη νέα καρδιά που κιόλας έκλεισα μέσα στα στήθη,
και κράζω σήμερα μ’ αυτή προς τους Συντρόφους όλους:
«Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα,
ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!
Tι ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι ά, ιδέτε, χώθηκε τ’ αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!
Ομπρός παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος,
σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα.
Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!
Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του
ομπρός, ομπρός κ’ η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!»
"Ομπρός, οι δημιουργοί... Την αχθοφόρα ορμή Σας
στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος!
Βοηθάτε με και μένανε αδερφοί, να μη βουλιάξω αντάμα!
Τι πια είν’ απάνω μου και μέσα μου και γύρα
τι πια γυρίζω σ’ έναν άγιον ίλιγγο μαζί του!
Χίλια καπούλια ταύροι τού κρατάν τη βάση
δικέφαλος αητός κι απάνω μου τινάζει
τις φτέρουγές του και βογγάει ο σάλαγός του
στην κεφαλή μου πλάι και μέσα στη ψυχή μου
και το μακρά και το σιμά για με πια είν' ένα!
Πρωτάκουστες, βαριές με ζώνουν Αρμονίες! Ομπρός συντρόφοι
βοηθάτε να σηκωθεί, να γίνει ο ήλιος Πνέμμα!
Σιμώνει ο νέος ο Λόγος π’ όλα θα τα βάψει
στη νέα του φλόγα, νου και σώμα, ατόφιο ατσάλι.
Η γη μας αρκετά λιπάστηκε από σάρκα ανθρώπου!
Παχιά και καρπερά, να μην αφήσουμε τα χώματά μας
να ξεραθούν απ’ το βαθύ τούτο λουτρό του αιμάτου
πιο πλούσιο, πιο βαθύ κι απ’ όποιο πρωτοβρόχι!
Αύριο να βγει ο καθένας μας με δώδεκα ζευγάρια βόδια,
τη γην αυτή να οργώσει την αιματοποτισμένη.
Ν’ ανθίσει η δάφνη απάνω της και δέντρο της ζωής να γένει,
και η Άμπελό μας ν’ απλωθεί ως τα πέρατα της Οικουμένης.
Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος.
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα,
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για ν’ αστράψει ο ήλιος Πνέμμα!»
Έτσι σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι
(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)
στο φωτογόνι της καινούριας λευτεριάς Σου, Ελλάδα,
αναψυχώθηκε άξαφνα τρανή η κραυγή μου, ως να ’ταν
όλο χαλκός το διάστημα, ή ως να ’χα
τ’ άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου, όπου, χρόνια
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους στοχασμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης Έφεσος το ναό, ως σας έκραζα, συντρόφοι!
Rose:
Απόσπασμα της τελετής ονομοτοδοσίας του Τρύφωνα Ολύμπιου.
[...]
Ελευθέρα συνείδηση,
τιμώντας τους προγόνους της Πατριάς μου,
και την ιστορία του γένους μου,
επιθυμώ και αποφασίζω,
να εισέλθω δια παντός,
εις τον Οίκο των Ελλήνων.
Νυν και εφεξής,
εγκαταλείπω την δουλεία,
και ελεύθερος καθίσταμαι.
Νυν και εφεξής,
εραστής της Αρετής δηλώνω,
οίον γνώρισμα,
των Ελλήνων γένος.
[...]
Rose:
Απόσπασμα ποιήματος που απήγγειλε στα Προμήθεια, η ποιήτρια, Γεωργία Αλεξίου
http://www.youtube.com/watch?v=mCFr_p_JePI
Και όσα η ψυχή μόχθησε να αποκτήσει ποδοπατήθηκαν,
από οιστρίζουσες αγέλες ταύρων,
φανατικοί σκοταδιστές την μνημοσύνη έθαψαν,
ιεροεξεταστές, στην Πυρά την γνώση έριξαν,
ανίεροι παραχαράκτες, τον Αληθή τον Λόγο, εφίμωσαν,
τον λαόν τα μάτια ετύφλωσαν,
τις ρίζες του απέκρυψαν.
‘Ετσι τυφλός και ανήμπορος ο άνθρωπος,
κυλίστηκε στο βούρκο,
και πως ολόρθος να σταθεί χωρίς τις ρίζες του,
το βλέπει, δεν μπορεί.
Δίχως της αλήθειας το Φως, το Πνεύμα πως θα ελευθερωθεί,
και με τυφλά τα μάτια της Ψυχής,
την Ουράνια κλίμακα, πως θα μπορέσει να ανεβεί,
τον ‘Ηλιο να αντικρύσει.
Ω! αδελφοί μου Ελληνόψυχοι,
αφυπνιστείτε και ελάτε,
όλοι μαζί ας προσπαθήσουμε,
τους Ναούς των ημετέρων Ιδεών, να ανοικοδομήσουμε,
το Πνεύμα σε βάθρο ψηλό, πάλι να στήσουμε,
και Ιερό βωμό, στην νοησιουργό, την φωτοδότρια Ελληνίδα Γη,
να χτίσουμε.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση