Σχόλια > Κοινωνικοί Προβληματισμοί

Επιληψία και ανθρωπιστική βοήθεια....

(1/4) > >>

Ορφέας:
    Από http://parakeimena.blogspot.com/2006/10/blog-post_09.html


    Η τετράχρονη κορούλα μας πάσχει από βαριά φαρμακο-ανθεκτική επιληψία. Σωθήκαμε προσώρας χάρη στην Κετογενική Δίαιτα (Ketogenic Diet). Εδώ ξεδιπλώνω αυτόν τον οικογενειακό μας γολγοθά όπως και άλλες πτυχές της ζωής μου.

    Μετά την ασθένεια της κόρης μας (φαρμακοανθεκτική επιληψία) και τη γιατρειά που βρήκε από την Κετογενική Δίαιτα (Ketogenic Diet) -και ανεξάρτητα από το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον- εμείς αποφασίσαμε (με τον καλό μου) να αφιερώσουμε τη ζωή μας στον αγώνα υπέρ των παιδιών (Κύπρου, Ελλάδας και όχι μόνον- ώς εκεί που φτάνουν οι δυνάμεις μας) τα οποία πάσχουν από επιληψία. Όλοι οι εθελοντές είναι ευπρόσδεκτοι.

    1. ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ (Μάιος 2005 - Απρίλης 2007).

   

    Επί δύο χρόνια (από τριών ετών) το παιδί μας είναι στην Κετογενική Δίαιτα.

    Ενώ πριν την Δίαιτα και παρά τα φάρμακα που έπαιρνε (ντεπακότ ή ντεπακίν και τοπαμαξ) είχε φτάσει να έχει εκατό επεισόδια την ημέρα, μετά τη Δίαιτα, οι κρίσεις σχεδόν εξαφανίστηκαν! Το σπουδαιότερο: λόγω του ότι το παιδί απαλλάχθηκε επί μακρόν από τις κρίσεις, μπόρεσε και αναπτύχθηκε ψυχοκινητικά!!!

    Απολογισμός: Μεσα σε 19 μήνες είχαμε ελάχιστες αφαιρέσεις και ένα γενικευμένο σπασμό (που μας κατατρόμαξε) προ 8 μηνών.

    Δυστυχώς, όμως, προ ενός μήνα (όλον τον Μαρτιο του 2007) το παιδί μας είχε 7 ολιγόστιγμα γενικευμένα επεισόδια που πυροδοτήθηκαν από ένα απλό κρυολόγημα. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για παρένθεση ή απαρχή δεινών (ίδωμεν). Εκείνο που κάναμε ήταν να αυξήσουμε τα φάρμακα που παίρνει στις μάξιμουμ επιτρεπτές δόσεις, να περιμένουμε και να ελπίζουμε.

    Ασφαλώς, η Δίαιτα ήταν εκείνη που (επί δυο έτη) αντιστέκεται στην Φαρμακοανθετική Επιληψία τής κόρη μας. Η Δίαιτα και όχι τα φάρμακα, γιατί και ενόσω τα έπαιρνε, επαναλαμβάνω, είχε φτάσει τα 100 επεισόδια. Φαίνεται όμως ότι και τα φάρμακα παίζουν έναν κάποιον ρόλο: στο βαθμό που η Δίαιτα πετυχαίνει, έρχονται τα φάρμακα να καλύψουν τυχόν "κενά"- κάτι σαν πολυτιμη εφεδρεία.

    Στη φωτογραφία βλέπτε την αγάπη μας να κάνει... κουνελοθεραπεία, αμέσως μετά που συνήλθε από το τελευταίο μαρτιάτικο επεισόδιο, που    ήταν και το ισχυρότερο (από τα επτά που υπέστη κατά τον Μάρτιο) .

    Στο βάθος διακρίνεται ο εξοπλισμός των Πρώτων Βοηθειών. Σημειωτέον ότι κατά τα επεισόδια (είμασταν τυχεροί, συνέβησαν όλα μέσα στο σπίτι) τής δίναμε οξυγόνο και όταν περνούσε η κρίση και πηγαίναμε να το απομακρύνουμε, μας έπιανε, η καρδούλα μας, το χέρι και απαιτούσε το οξυγόνο να εφάπτεται στο πρόσωπό της, και αυτό παρά το γεγονός ότι έδειχνε να είναι αναίσθητη ή ανήμπορη!

    Με απέραντη αγάπη....

    Από http://parakeimena.blogspot.com/2006/10/blog-post_09.html


Δευτέρα, Οκτώβριος 09, 2006
Περι μισαλλοδοξίας και νηφαλιότητας: η διαχωριστική γραμμή

    1. Ο νηφάλιος, φιλελεύθερος και ορθλογιστής/ανθρωπιστής είναι ανεκτικός απέναντι στον "διαφορετικό", στις θέσεις των αντιφρονούντων και ποτέ φανατικός. Αν είναι οπαδός μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, δεν βλέπει με κακό μάτι το γείτονά του που ανήκει σε άλλη ομάδα. Αν ψηφίζει ένα δημοκρατικό κόμμα, δεν σκάει ιδιαίτερα που ο συνάδελφός του ψηφίζει άλλο. Αν αγαπάει το χι μυθιστόρημα ή την ψι μουσική, δεν αισθάνεται καθόλου άσχημα με τους άλλους που έχουν άλλα γούστα, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα προσπαθήσουνε να του επιβάλλουν τα δικά τους. Αν ανήκει σε μια εθνότητα, δεν "φοβάται" τις άλλες εθνότητες, δεν είναι ξενόφοβος. Τέλος, συνήθως ο νηφάλιος, φιλελεύθερος και ανεκτικός οθρολογιστής/ανθρωπιστής επικρίνει τα στραβά της κοινωνίας και της θετει υψηλούς στόχους (πολυ-πολιτισμός, ανοικτή κοινωνία, συνεχής εκδημοκρατισμός, επέκταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στους αποκλεισμένους κοινωνικά συμπολίτες κοκ).

    2. Αντίθετα, οσοι έχουν φανατικά την αίσθηση του συνανήκειν σε μια ποδοσφαιρική ομάδα ή σε ένα πολιτικό κόμμα ή σε μια εθνότητα ή σε ένα δόγμα ή σε μια τεχνοτροπία ή σε μια νοοτροπία, όσοι δηλαδή είναι φανατικά προσηλωμένοι και μαντρωμένοι σε μια κάποια "ομάδα" πολιτικής ή φιλοσοφικής ή δογματικής ή φιλολογικής ή θρησκευτικής χροιάς, το πιθανότερο είναι να ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ την ΑΛΛΗ ΘΕΣΗ, από την άλλη τοποθέτηση, απο την άλλη πολιτική προοπτική, από την άλλη θρησκευτική πίστη, από την άλλη εθνοτική προέλευση από την άλλη φιλολογική προσέγγιση από την "άλλη" γενικώς στάση.

    Ετσι, ο φανατικός συνομιλητής, όντας ενοχλημένος απο τις θέσεις του "άλλου", βγάζει χολή, δικάζει προθέσεις, παρερμηνεύει θέσεις και προπάντων καταφεύγει σε χτυπήματα κάτω από τη μέση, προσβάλλει, σε λέει ανήξερο, σε λέει μοχθηρό, δεν επιχειρηματολογεί, δεν αντικρούει λογικά μια θέση, δεν προβαίνει σε νωπή αξιολόγηση της ζωής, όχι επειδή δεν μπορεί αλλά επειδή δεν θέλει, επειδή στόχος του είναι να τα βάλει με τον συνομιλητή του, να τον πληγώσει, καθώς ο ίδιος αισθάνεται πληγωμένος αφού του έθιξαν "τα ιερά και τα όσια" των ποδοσφαιρικών, πολιτικών, δογματικών, φιλοσοφικών, φιλολογικών, αισθητικών ή άλλων ΑΡΧΩΝ.

    3. Ο φανατικός λοιπόν συνομιλητής αισθάνεται προσβεβλημένος απο την "άλλη" θέση. θλίβεται όταν την ακουει, υποφέρει και μόνο που νιώθει την ύπαρξή της, οργίζεται εξαιτίας της κι είναι έτοιμος να... ανταποδώσει!!! Συχνά μάλιστα γίνεται, παρά τη θέλησή του απάνθρωπος!

    Εκεί θέλω να καταλήξω και εξηγούμαι:

    Είναι τραγικό κάτι τέτοιο να το βλέπεις σε έναν γονιό που το παιδί του πάσχει από επιληψία (σαν την επιληψία της κόρης μας), που (προ ενός έτους) ήλθε σε μας για βοήθεια , που του προτείναμε την Κετογενική Δίαιτα και τον παρακαλεσαμε για λόγους ασφάλειας του παιδιού να μην απομακρύνεται πολύ από το σπίτι και από το νοσοκομείο (τα παρατεταμένα και ενεξέλεγχτα επεισόδια "καίνε" τον εγκέφαλο, του προκαλούν βλαβες κλπ ), που τον παρακαλέσαμε να σταματήσει για έναν διάστημα τα ταξίδια και τις επισκέψεις και τις παρακλήσεις σε απομακρυσμένα μοναστήρια, να μην ξυπνάει το παιδί χαράματα για να το πάει στη εκκλησία και να το καθηλώνει εκεί επι πολλές ώρες χωρίς λόγο, γιατί το πιο σημαντικό στα παιδιά με επιληψία είναι η ξεκούραση, το ευχάριστο περιβάλλον κι όχι το "κάτσε και σκάσε" σε ένα μονότονο περιβάλλον για το παιδάκι .

    4. Ολες αυτές οι (δικές μας) παραινέσεις, προκάλεσαν αφάνταστο πόνο στο δύστυχο γονιό (μας μίσησε) που ένιωθε καλά μόνο όταν σκαρφάλωνε σε κάποιο μοναστήρι στα κορφοβούνια για να παρακολουθήσει μια παράκληση - λες και χάθηκαν οι εκκλησίες στην πόλη, λες και οι ιερομόναχοι είναι ανώτεροι λειτουργοί απο τους ιερείς που έχουν οικογένεια...

    Ωσπου το παιδί έπαθε μια φοβερή κρίση (επόμενο ήταν) πολυ άσχημη, μακριά απο το νοσοκομείο... Και πάλι όμως, ο καημένος πατέρας δεν συνήλθε, δεν προβληματίστηκε, συνέχισε και συνεχίζει το βιολί του υπό την καθοδήγηση του "πνευματικού του πατέρα", ενός ημιμαθούς και μισαλλόδοξου ιερέα που δεν ξέρει τίποτε για την επιληψία, ή καλύτερα, που ξέρει για επιληψία όσα ξέραμε κι εμείς πριν αρρωστήσει το παδί μας (πάλι τίποτε) και ο οποίος έχει ρημάξει το παιδάκι στα ευχέλαια και τους εξορκισμούς. (Αν το παιδί ζήσει για χρονια, είναι βέβαιο ότι θα... καταχωριστεί και επισήμως στους δαιμονισμένους!!! Με τόσα βασανιστήρια και υποβολή, πώς να μην... "διαολιστεί" το παιδάκι "αύριο";)

    Η σύζυγος τού ταλαίπωρου πατέρα, παρ΄ ότι κι η ίδια είναι θρησκοληπτη, άρχισε να φέρνει αντιρρήσεις. Μάταια, όπως. Κάθε φορά που αναφέρει το όνομά μας την αντικρούει ο εξ αγνοίας και θρησκοληψίας άστοχος πατέρας: "αν δεν γιατρέψει το παιδί μας ο θεός, θα το γιατρέψουν οι... άθεοι; "


    Με θλίψη και αγάπη


    ΥΓ. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα δικαστήριο για τους ανθρώπους αυτούς, να τους ταρακουνήσει, να τους καταδικάσει για πλημμελή φροντίδα; Αλλά και να υπήρχε, ποιος θα τολμουσε να κάνει κάτι τέτοιο; Εγώ πάντως, όχι. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας θεσμός όπως αυτό που έγινε πρόσφατα στην Ελλάδα: "Ο συνήγορος του παιδιού" [ http://www.0-18.gr/gr/children/children_main_gr.htm ]. Μόνο ένας τέτοιος θεσμός θα μπορουσε να επιληφθεί άντίστοιχες υποθέσεις. Το "γραφείο ευημερίας" δεν έχει αντίστοιχη υποδομή.

    Από http://parakeimena.blogspot.com/2006/10/blog-post_09.html

   

Rose:

--- Παράθεση από: Ορφέας στις Απριλίου 29, 2008, 15:52:45 ---    4. Ολες αυτές οι (δικές μας) παραινέσεις, προκάλεσαν αφάνταστο πόνο στο δύστυχο γονιό (μας μίσησε) που ένιωθε καλά μόνο όταν σκαρφάλωνε σε κάποιο μοναστήρι στα κορφοβούνια για να παρακολουθήσει μια παράκληση - λες και χάθηκαν οι εκκλησίες στην πόλη, λες και οι ιερομόναχοι είναι ανώτεροι λειτουργοί απο τους ιερείς που έχουν οικογένεια...

    Ωσπου το παιδί έπαθε μια φοβερή κρίση (επόμενο ήταν) πολυ άσχημη, μακριά απο το νοσοκομείο... Και πάλι όμως, ο καημένος πατέρας δεν συνήλθε, δεν προβληματίστηκε, συνέχισε και συνεχίζει το βιολί του υπό την καθοδήγηση του "πνευματικού του πατέρα", ενός ημιμαθούς και μισαλλόδοξου ιερέα που δεν ξέρει τίποτε για την επιληψία, ή καλύτερα, που ξέρει για επιληψία όσα ξέραμε κι εμείς πριν αρρωστήσει το παδί μας (πάλι τίποτε) και ο οποίος έχει ρημάξει το παιδάκι στα ευχέλαια και τους εξορκισμούς. (Αν το παιδί ζήσει για χρονια, είναι βέβαιο ότι θα... καταχωριστεί και επισήμως στους δαιμονισμένους!!! Με τόσα βασανιστήρια και υποβολή, πώς να μην... "διαολιστεί" το παιδάκι "αύριο";)

    Η σύζυγος τού ταλαίπωρου πατέρα, παρ΄ ότι κι η ίδια είναι θρησκοληπτη, άρχισε να φέρνει αντιρρήσεις. Μάταια, όπως. Κάθε φορά που αναφέρει το όνομά μας την αντικρούει ο εξ αγνοίας και θρησκοληψίας άστοχος πατέρας: "αν δεν γιατρέψει το παιδί μας ο θεός, θα το γιατρέψουν οι... άθεοι; "


    Με θλίψη και αγάπη


    ΥΓ. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα δικαστήριο για τους ανθρώπους αυτούς, να τους ταρακουνήσει, να τους καταδικάσει για πλημμελή φροντίδα; Αλλά και να υπήρχε, ποιος θα τολμουσε να κάνει κάτι τέτοιο; Εγώ πάντως, όχι. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας θεσμός όπως αυτό που έγινε πρόσφατα στην Ελλάδα: "Ο συνήγορος του παιδιού" [ http://www.0-18.gr/gr/children/children_main_gr.htm ]. Μόνο ένας τέτοιος θεσμός θα μπορουσε να επιληφθεί άντίστοιχες υποθέσεις. Το "γραφείο ευημερίας" δεν έχει αντίστοιχη υποδομή.

    Από http://parakeimena.blogspot.com/2006/10/blog-post_09.html
--- Τέλος παράθεσης ---

Δυστυχώς σε πολλά θέματα η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται ακόμα σε καταστάσεις ΜΕΣΣΑΙΩΝΑ. 

Οι χριστιανοί ιερείς ακόμα και σήμερα, προσπαθούν να αντικαταστήσουν, την ιατρική και να το "παίξουν" σύμβουλοι ψυχικής υγείας, πράγμα το οποίο σύμφωνα με τον νόμο του κράτους είναι παράνομο ως αντιποίηση επαγγέλματος.  Το Ελληνικό κράτος χρειάζεται κάποια στιγμή να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο, να πάρει πιο σοβαρά την επικινδυνότητα του χριστιανικού δόγματος, να εκτελεί τα καθήκοντά του στο να προστατεύει τους 'Ελληνες πολίτες και ειδικά τα αθώα παιδιά, να παρακολουθεί και να επιμελείται αδιαπραγμάτευτα ενάντια σε τέτοιες ακραίες περιπτώσεις φανατικών χριστιανών, που πιστεύουν πως οι "χριστιανοί μάγοι" με διάφορες σκοταδιστικές τελετουργίες, θα καταφέρουν να σώσουν τα παιδιά τους... 

Οι χριστιανοί ιερείς δεν είναι μύστες ούτε μυημένοι μυστηρίων, για να γνωρίζουν την πνευματική θεραπευτική.  Είναι τυφλοί οπαδοί ενός ψυχωτικού παράλογου δόγματος που δεν εξυπηρετεί σε τίποτα από το να απλώνει την ψυχασθένεια και να ενθαρρύνει διάφορους τύπους ψυχικών διαταραχών και φοβιών στις κοινωνίες μας.

Άλλωστε όσο γνωρίζουν από θεραπευτική οι Ρεϊκατζήδες, άλλο τόσο γνωρίζουν και οι παπάδες.  :)

Ο κάθε άνθρωπος οπουδήποτε βρίσκεται ανά πάσα στιγμή, μπορεί να κάνει μία επίκληση βοήθειας σε οποιαδήποτε ανώτερη δύναμη νιώθει πιο άνετα να συνδεθεί, για λόγους ψυχολογικής συμπαράστασης, και για να πάρει κουράγιο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που βιώνει. 

Τέτοιες ανώτερες δυνάμεις που μπορεί να επικαλεσθεί είναι το κέντρο του σύμπαντος, Μεγάλη Μητέρα, Μητέρα φύση, Θεός, κτλ., και δεν χρειάζεται να πάει σε αγίους τόπους να μιλήσει σε ψευδείς αντιπροσώπους του θείου, εκτός αν θέλει να κάνει έρευνα το τι πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι, και πως διαβιώνουν.

Η ψυχολογική εκμετάλλευση και η επικινδυνότητα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, δεν έχει ακόμα επιληφθεί κατάλληλα από την κρατική πρόνοια.  Δεν έχουμε κατανοήσει ακόμα πόση ζημιά γίνεται στα Ελληνόπουλα καθημερινά, καθώς πλασάρεται η θρησκεία ως μία Ελληνική κοινωνική πραγματικότητα, καθώς εκπαιδεύεται ο αθώος παιδικός νους σε μεσαιωνικές Ιουδαιοχριστιανικές δεισιδαιμονίες και φοβίες, και δέχεται το παράλογο δόγμα ως μία λογική πραγματικότητα. 

Είναι ντροπή να επιτρέπουμε αυτά τα έκτροπα να συμβαίνουν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.  Χρειάζεται να κατανοήσουμε πόση ευθύνη έχουμε σαν 'Ελληνες να αναλάβουμε να ανατρέψουμε άρρωστα κατεστημένα, έτσι ώστε μέσω ημών να εμπνευστεί, να αλλάξει κα να εξυγιανθεί ολόκληρη ανθρωπότητα, μια και αυτός ο τόπος είναι η καρδιά και ο νους όλου του κόσμου.

Όταν ελευθερωθεί η Ελλάδα μας, θα επανέλθει η ισορροπία και η ευημερία σε όλη την Γη μας.  Ας σηκώσουμε λοιπόν τα μανίκια μας, και ας εργαστούμε για αυτόν τον ιερό σκοπό, με μέγιστη όρεξη, σοφία και δύναμη.

Η Ελληνική Φιλοσοφία και Επιστήμη είναι ο θεμέλιος λίθος (η φιλοσοφική λίθος) για 'Ιαση.

Με άλλα λόγια, όλα εξαρτώνται από το πόσο υγιείς, ανθρωπιστικές και ενάρετες είναι οι σκέψεις και οι ιδέες μας.

ΣΕΡΑΠΙΣ:
Προτείνω, εάν συμφωνούν και οι Αδελφοί της Α.Μ.Ρ.Α., όσοι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας, σωματικής ή ψυχικής, να στέλνονται τα ονοματά τους, το τι έχουν και που βρίσκονται καθώς και η ηλικία τους, στο serapisel@yahoo.gr. Για προσπάθεια τόνωσης του ψυχικού σώματος, δεν είναι πανάκεια, δεν αντικαθιστούμε την Ιατρική, συνεποικουρούμε ανώνυμα, στο ψυχικό σώμα του ασθενούς για τόνωση, μέσω των δημιουργικών δυνάμεων του Σύμπαντος. Το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε.

No nobis Domine...

Rose:

--- Παράθεση από: SERAPIS στις Απριλίου 29, 2008, 18:51:19 ---Προτείνω, εάν συμφωνούν και οι Αδελφοί της Α.Μ.Ρ.Α., όσοι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας, σωματικής ή ψυχικής, να στέλνονται τα ονοματά τους, το τι έχουν και που βρίσκονται καθώς και η ηλικία τους, στο serapisel@yahoo.gr. Για προσπάθεια τόνωσης του ψυχικού σώματος, δεν είναι πανάκεια, δεν αντικαθιστούμε την Ιατρική, συνεποικουρούμε ανώνυμα, στο ψυχικό σώμα του ασθενούς για τόνωση, μέσω των δημιουργικών δυνάμεων του Σύμπαντος. Το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε.

No nobis Domine...
--- Τέλος παράθεσης ---

Ευχαριστούμε αδελφέ μου για την προσφορά σου, αλλά θα ήθελα να τονίσω, για τους φίλους που μας διαβάζουν, πως η ροδοσταυρική ή πνευματική θεραπευτική, δεν είναι το ίδιο με τις σκοταδιστικές μεθόδους της χριστιανικής εκκλησίας, γιατί οι χριστιανικοί εξορκισμοί συνοδεύονται από διάφορες σκοτεινές σκέψεις περί σατανά, δαιμόνων κτλ. που πραγματικά φρικάρουν τους ενασχολούμενους, και συντελούν στην δημιουργία μεγαλύτερων φοβιών και ψυχώσεων. 

Από την άλλη οι χριστιανοί ιερείς δεν είναι γνώστες πως λειτουργεί η δύναμη της προσευχής, αλλά τυφλοί οπαδοί, τυφλοί χρήστες ενός εργαλείου, που χρησιμοποιούν χωρίς να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες και την επικινδυνότητα των τελετουργιών, των σκέψεων και των συναισθημάτων τους πάνω στους άλλους. 

Θυμάμαι όταν ένας παπάς έμεινε άναυδος, όταν του ζήτησα να σταματήσει να προσεύχεται να επιστρέψω στην εκκλησία, μια και η πράξη του αυτή δεν ήταν ενάρετη όπως πίστευε, αλλά απλά μία υστερόβουλη πνευματική χειραγώγηση. 

Φυσικά όσοι επιθυμούν πνευματική συμπαράσταση, μπορούν να επικοινωνήσουν είτε με τον αδελφό SERAPIS, ή να στείλουν το μήνυμά τους στο info@amra.gr.  Επίσης αρμόδια εκπαιδευμένα στελέχη της ΑΜΡΑ, μπορούν να συμπαρασταθούν δωρεάν, πάνω σε θέματα κλασικής ψυχολογίας ή παραψυχολογίας.

Διευκρινίζοντας περαιτέρω, για κάποιους φίλους μας που ίσως να μην είναι σχετικοί με το αντικείμενο, η πνευματική ροδοσταυρική θεραπευτική, είναι απλά μία επίκληση όπου χρησιμοποιήται οραματισμός, συνοδευόμενος από θετικές σκέψεις και συναισθήματα και πραγματικά "δουλεύει" στην κυριολεξία να νιώσει καλύτερα ο ασθενής, μια και όλοι μεταξύ μας είμαστε συνδεδεμένοι με την ίδια ουσία. 

Ο ασθενής δεν θεραπεύεται απόλυτα και σε όλες τις περιπτώσεις, απλά είναι μία ψυχολογική ενίσχυση, μία πνευματική συμπαράσταση και ένας συντονισμός θετικών ενεργειών που πράγματι επιδρά και ενισχύει έναν ασθενή ψυχισμό. Με κανένα τρόπο όμως δεν αντικαθιστά την κλασική ιατρική, αλλά την συνοδεύει, και ενισχύει την ανάρωση.

Οι αυθεντικοί μυημένοι ή Ροδόσταυροι, είναι αληθινοί ιερουργοί, γιατί γνωρίζουν και πως να συντονίζονται με τις πνευματικές δυνάμεις του σύμπαντος, αλλά γνωρίζουν και πως λειτουργούν.  Είναι γνώστες της φυσικής και μεταφυσικής ταυτόχρονα.

Τέτοιες τεχνικές ήταν ευρέως γνωστές ως παγανιστικές επικλήσεις πριν να έχουμε την δυνατότητα της κλασικής ιατρικής.  Σίγουρα αρκετές φορές βοηθούσαν αλλά δεν έλυναν πάντα το πρόβλημα, ούτε έσωζαν πάντα τον ασθενή, ειδικά σε βαριές περιπτώσεις.  Οι αρχαίοι σαμάνοι επίσης πάντα συνόδευαν τις τελετουργίες τους με την χρήση διάφορων θεραπευτικών βοτάνων, και έτσι προσέγγιζαν ολιστικά την θεραπεία.

Από την άλλη όμως μόνο η πρακτική της κλασικής ιατρικής που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως ένα σύνολο κυττάρων και τίποτα παραπάνω, δεν βοηθάει ουσιαστικά στην θεραπεία του ασθενή, διότι δεν προσεγγίζεται η ψυχολογική ή ψυχική διάσταση του προβλήματος.

Η εποχή μας κραυγάζει πλέον για ολιστική προσέγγιση όπου το σώμα και το πνεύμα θα θεραπεύεται ταυτόχρονα, και η θεραπεία θα αντιμετωπίζεται ολιστικά και ολοκληρωμένα.

Rose:
http://www.wikipedia.gr/%CE%B5/%CE%BE/%CE%BF/%CE%95%CE%BE%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82.html

Εξορκισμός

Με τον όρο εξορκισμός εννοείται η πρακτική εκδίωξης των δαιμόνων ή άλλων κακών πνευματικών οντοτήτων που υποτίθεται ότι κατέχουν (αναλαμβάνουν τον έλεγχο) ενός προσώπου ή ενός αντικειμένου. Η πρακτική, αν και αρχαία ως προς τις ρίζες της, είναι ακόμα τμήμα του συστήματος πεποιθήσεων πολλών θρησκειών. Η λέξη «εξορκισμός» σημαίνει «ωθώ κάποιον να ορκιστεί» και αναφέρεται κυρίως στον εξορκιστή που εξαναγκάζει κάποιο πνεύμα να υπακούσει κάποια ανώτερη δύναμη. Ο εξορκιστής είναι συχνά κάποιος ιερέας, ή άτομο προικισμένο με ειδικές δυνάμεις και δεξιότητες. Χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό μαγικών και θρησκευτικών ιεροπραξιών, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η προσευχή, οι κινήσεις οι εικόνες και τα φυλακτά. Η ταινία τρόμου Ο Εξορκιστής (1973) λέγεται πως άντλησε το σενάριό της από έναν πραγματικό καθολικό εξορκισμό. Μετά την προβολή της, η καθολική επισκοπή του Σικάγου, στο Ιλλινόις, κυριολεκτικά πλημμυρίστηκε με τόσες αιτήσεις για εξορκισμό, ώστε έπρεπε να προσθέσει εξορκιστές στο υπάρχον προσωπικό του.

Η ιδέα της κατοχής από δαιμόνια και η πρακτική του εξορκισμού είναι πολύ αρχαία και διαδεδομένη, και ανάγεται πιθανώς σε προϊστορικές σαμανιστικές πεποιθήσεις. Η χριστιανική Καινή Διαθήκη περιλαμβάνει τον εξορκισμό ανάμεσα στα θαύματα που εκτέλεσε ο Ιησούς. Αυτός ήταν πιθανώς ο λόγος για τον οποίο η κατοχή υπήρξε εξαρχής τμήμα του συστήματος πεποιθήσεων του Χριστιανισμού και είναι σήμερα αναγνωρισμένη πρακτική του Καθολικισμού και ορισμένων προτεσταντικών δογμάτων.

Πρόσφατα, η πρακτική του εξορκισμού έχει χάσει την αρχική σημασία της στις περισσότερες θρησκευτικές ομάδες και η άσκησή του έχει μειωθεί. Η μείωση οφείλεται κυρίως σε μια μεγαλύτερη κατανόηση της ψυχολογίας, της λειτουργίας και της δομής του ανθρώπινου νου. Πολλές από τις περιπτώσεις που ήταν στο παρελθόν υποψήφιες για εξορκισμό ήταν απλά προϊόντα νοητικών ασθενειών. Σήμερα, ο εξορκιστής χρειάζεται τη συμβουλή ιατρών πριν προχωρήσει στην τέλεση ενός εξορκισμού. Ένας άλλος λόγος, που συχνά αγνοείται, για τη μείωση των περιπτώσεων εξορκισμού είναι η αλλαγή νοοτροπίας του δυτικού κόσμου. Ο Διαφωτισμός, ως ευρύτερο κοινωνικό κίνημα, εστιάστηκε στον ορθολογισμό, δίνοντας βάρος στον υλισμό και την φυσιοκρατία, εκτοπίζοντας με αυτόν τον τρόπο την πίστη στο υπερφυσικό.

[...]

Η μη κανονική συμπεριφορά στην ιστορία

Για την μελέτη της παθολογίας του φαινομένου χρειάζεται μια ματιά στην ιστορία της μη κανονικής συμπεριφοράς και της σχιζοφρένειας, Συμπτώματα σχετικά με τη σχιζοφρένεια έχουν σημειωθεί από την εποχή της αρχαιότητας. Ήταν διαδεδομένη η πίστη πως η παράξενη συμπεριφορά ήταν αποτέλεσμα της κατοχής από κάποιον δαίμονα ή ή αποτέλεσμα κάποιας επίθεσης από τους θεούς για ανήθικη συμπεριφορά (ένα είδος θεϊκής τιμωρίας). Οι εθνογραφικές μελέτες υποδεικνύουν ότι η σχιζοφρένεια είναι παρούσα σε όλους τους υπάρχοντες πολιτισμούς. Η ψυχωτική συμπτωματολογία και τα σχιζοφρενικά σύνδρομα είναι εμφανώς διακριτά στους αρχαίους πολιτισμούς από την εποχή του Λίθου ήδη, όπως φαίνεται από το φαινόμενο του τρυπανισμού. Αν και συχνά ο τρυπανισμός αναφέρεται ως αρχέγονη ιατρική πρακτική, εντούτοις η βασική πεποίθηση πίσω από το κίνητρο του πρωτόγονου χειρουργού ήταν η δημιουργία μιας εξόδου, από την οποία μπορούσαν να διαφύγουν τα κακά πνεύματα. Οι υπερφυσικές θεωρίες παρέμειναν κυρίαρχες για την αιτιολόγηση της παράξενης συμπεριφοράς και των νοητικών ασθενειών για πολλούς αιώνες.

Η σχιζοφρένεια μπορεί να επισημανθεί σε χειρόγραφα της φαραωνικής Αιγύπτου από την δεύτερη χιλιετηρίδα Π.Κ.Ε. Η κατάθλιψη, όπως και άλλες διαταραχές περιγράφονται λεπτομερειακά στη Βίβλο των Καρδιών, που αποτελεί τμήμα του πάπυρου Έμπερ. Οι ψυχικές ασθένειες θεωρούνταν συμπτώματα της καρδιάς και της μήτρας και προέρχονταν από τα αιμοφόρα αγγεία, από δηλητήριο ή πνεύματα. Σε αρκετές περιπτώσεις οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν προφανώς τις διανοητικές ασθένειες ως φυσικές ασθένειες, αλλά απέδιδαν ορισμένες ασθένειες και διάφορα άλλα κακά στους δαίμονες. Πίστευαν, επίσης, στην αποτελεσματικότητα των μαγικών γοητειών και των επικλήσεων για την απώθησή τους. Οι νεκροί ειδικότερα έπρεπε να ενισχυθούν καλά με μαγικά, προκειμένου να είναι σε θέση να ολοκληρώσουν ακίνδυνα το επικίνδυνο ταξίδι τους στον κάτω κόσμο. Αλλά σε ό,τι αφορά στον εξορκισμό, υπό την ακριβή έννοια, είναι λιγοστές οι μαρτυρίες στα αιγυπτιακά αρχεία. Στη γνωστή περίπτωση κατά την οποία εκδιώθηκε ο δαίμονας από την κόρη του πρίγκηπα του Μπεκτέν, η ανθρώπινη παρέμβαση ήταν ανώφελη και χρειάστηκε να παρέμβει ο θεός Κχoνσού. Ο δαίμονας αποσύρθηκε όταν ήλθε αντιμέτωπος με τον θεό, και του επιτράπηκε να παραστεί σε ένα μεγάλο συμπόσιο πριν αναχωρήσει «για τον δικό του τόπο».

Η Βαβυλωνιακή μαγεία ήταν δεμένη κατά ένα μεγάλο μέρος με την ιατρική. Ορισμένες ασθένειες αποδίδονταν σε κάποια δαιμονική κατοχή, και εξορκισμός θεωρείτο ο ευκολότερος, αν όχι ο μοναδικός τρόπος για τη θεραπεία τους. Για αυτόν το λόγο ορισμένο χρησιμοποιούνταν ορισμένοι παρακλητικοί τύποι, στους οποίους κάποιος θεός ή θεά, ή κάποια ομάδα θεοτήτων, επικαλείτο για να απωθήσει το κακό ή να αποκαταστήσει την αναστάτωση που είχε προκαλέσει: «Τον (κάτοχο) δαίμονα που αρπάζει τους ανθρώπους, τον δαίμονα (εκιμμού) που αρπάζει τους ανθρώπους, τον (αρπακτικό) δαίμονα που προκαλεί την αναστάτωση, τον κακό δαίμονα διώξε ω πνεύμα του ουρανού, διώξε πνεύμα της γης».

Οι ινδουϊστικές περιγραφές για την ισορροπία και ανισσοροπία της ανθρώπινης συμπεριφοράς χρονολογούνται πίσω, στο 1400 π.Χ. περίπου στην Αθάρβα Βέντα, ένα από τα πρωταρχικά κείμενα του Ινδουϊσμού. Οι Βέντα περιέχουν ύμνους και επικλήσεις από την αρχαία Ινδία στις οποίες η αποκατάσταση είναι ζήτημα ισορροπίας ανάμεσα στα 5 στοιχεία και τις τρεις προδιαθέσεις. Η ανισορροπία ανάμεσα στους διάφορους παράγοντες που προαναφέρθηκαν είναι δυνατόν να οδηγήσει στη σχιζοφρένεια. Μια τέτοια άποψη βέβαια είναι περισσότερο εξορθολογισμένη και εισάγει στοιχεία ψυχολογικής διερεύνησης. Δεν συμβαίνει το ίδιο στην Κίνα, όπου διασώζεται ένα κείμενο με τίτλο Το κλασικό κείμενο του Κίτρινου αυτοκράτορα για την εσωτερική ιατρική, γραμμένο περίπου το 1000 Π.Κ.Ε. και περιγράφει συμπτώματα της σχιζοφρένειας, της άνοιας και της επιληψίας. Η δαιμονική ή υπερφυσική κατοχή εμπλέκεται συχνά στο ίδιο κείμενο ως αιτία της ψυχωτικής συμπεριφοράς.

Η μελέτη της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής γραμματείας δείχνει ότι αν και υπήρχε πιθανώς συνείδηση των ψυχωτικών διαταραχών, ωστόσο δεν υπήρξε κανένας όρος που θα ικανοποιούσε τα σύγχρονα διαγνωστικά κριτήρια για τη σχιζοφρένεια και την παράξενη συμπεριφορά σε αυτές τις κοινωνίες. Ως ένα σημείο, όλοι όσοι θεωρούνταν «μη κανονικοί», είτε λόγω διανοητικής ασθένειας, νοητικής καθυστέρησης ή φυσικών παραμορφώσεων, αντιμετωπίζονταν με τον ίδιο τρόπο. Οι πρώιμες θεωρίες υπέθεταν ότι οι διανοητηκές διαταραχές προκαλούνταν από την κατοχή του σώματος από κακό δαίμονα, και η κατάλληλη θεραπεία ήταν η εκδίωξη των δαιμόνων με διάφορα μέσα, που ποίκιλαν από αβλαβείς θεραπείες, όπως η έκθεση του ασθενή σε διάφορα είδη μουσικής, έως επικίνδυνα και μερικές φορές θανάσιμα μέσα, όπως η απελευθέρωση των κακών πνευμάτων με τη διάτρηση του κρανίου.

Οι αρχαίοι Έλληνες έδειξαν ένα μεγάλο ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ψυχή και ειδικά για την τρέλα. Ο Πλάτων μιλά για δύο είδη τρέλας, ένα θείας προέλευσης και ένα άλλο φυσικής προέλευσης. Η θεία τρέλα της διονυσιακής λατρείας μπορεί να δημιουργήσει προφήτες, να ανακουφίσει από κάθε τι μιαρό, να εμπνεύσει ποιητές, ή να προκαλέσει μια έντονη επιθυμία για την ομορφιά. Τούτη η ιδέα της θείας τρέλας ήταν σταθερά θεμελιωμένη στον ελληνικό πολιτισμό ακόμη και πριν από τον Πλάτωνα. Εμφανίζεται επίσης στις ελληνικές τραγωδίες, οδηγώντας όμως σε καταστροφικά αποτελέσματα, όπως φαίνεται πιθανώς στις Βάκχες.

Ο Ιπποκράτης με τη σειρά του επιθυμούσε για να στερεώσει τις θεωρίες του σε ορθολογιστική και εμπειρική βάση, συνεχίζοντας την παράδοση των Ιώνων φιλοσόφων, που επιθυμούσαν να ερμηνεύσουν τη φύση με ορθολογιστικό τρόπο. Η Ιπποκρατική ιατρική σύρει μια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της γνώσης και της πίστης. Επικρίνει σαφώς τις μαγικές μεθόδους ακόμη και στη θεραπεία των διανοητικών ασθενειών, για τις οποίες θεωρεί ότι έχουν βιολογικό θεμέλιο. Όμως, η πεποίθηση ότι οι διανοητικά ασθενείς κατέχονταν από δαίμονες ήταν ευρέως διαδεδομένη. Η ιδιοσυγκρασιακή παθολογία ανταγωνιζόταν την αστρολογία, τη μαγεία και τον αποκρυφισμό, που διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στη λαϊκή παράδοση. Εκτός από τους ακαδημαϊκά μορφωμένους παθολόγους υπήρχαν πολλοί άλλοι, παραδείγματος χάριν οι ιερείς, που προσπαθούσαν να θεραπεύσουν τον ασθενή με ένα οπλοστάσιο διαφορετικών θεραπειών που περιλάμβαναν ιατρικά βότανα, σωματική άσκηση, μαγεία και εξορκισμό. Στους ιερούς ναούς η ακαδημαϊκή θεραπεία ανακατευόταν με θρησκευτικές τελετουργίες.

Λίγο-πολύ αυτό είναι το εννοιολογικό πλαίσιο μέσα από το οποίο η πεποίθηση της κατοχής της ανθρώπινης ύπαρξης πέρασε όχι μόνο σε όλες τις μεγάλες βιβλικές θρησκείες, αλλά και στο συλλογικό ασυνείδητο που διαμόρφωσε τις κοινωνίες του μεσαίωνα. Ο ορθός λόγος από μόνος του δε στάθηκε ικανός να ξερριζώσει τις πανάρχαιες αντιλήψεις από την κοινωνική πρακτική. Έτσι ο εξορκισμός παρέμεινε ως μέθοδος αποκατάστασης της μη κανονικής συμπεριφοράς που δικαίως ή αδίκως συνδέθηκε με την κατοχή δαιμόνων. Τα πρακτικά αποτελέσματα τούτης της αντίληψης ήταν το θεμέλιο πάνω στο οποίο στήθηκε το κυνήγι των μαγισσών στον μεσαίωνα. Χιλιάδες άνθρωποι θανατώθηκαν στην πυρά με συνοπτικές διαδικασίες επειδή απλά η συμπεριφορά τους κρινόταν παράξενη ή μη κανονική. Φαινόμενο που κράτησε βέβαια και πολύ μετά την Αναγέννηση ακόμη, αν κρίνουμε από τις δίκες των μαγισσών του Σάλεμ. Φαινόμενο που στη σύγχρονη εποχή προκάλεσε ακόμη και θανάτους.

Ψυχοπαθαλογία και εξορκισμός

Η ψυχοπαθολογία, επίσης γνωστή ως διανοητική ασθένεια, είναι ένας γενικός όρος για μια σειρά διαταραχών στη συμπεριφορά του ατόμου. Μπορεί να περιλαμβάνει σειρά από τις νευρολογικές αναταραχές, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ (Alzheimer) και η επιληψία έως πολύ κοινές συναισθηματικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη και η ανησυχία, ή πιο σύνθετες μορφές όπως η σχιζοφρένεια και οι πολλαπλές διαταραχές της προσωπικότητας.

Μέρος του προβλήματος στον καθορισμό της ψυχοπαθολογίας, οφείλεται στην εικόνα που έχει μια κοινωνία για την έννοια ανώμαλη ή μη κανονική συμπεριφορά. Όταν αλλάζουν οι κοινωνικές νόρμες, τότε αλλάζουν οι όροι και φυσικά η συμπεριφορά μας. Σύμφωνα με τους Ζίγκλερ (Siegler) και Όσμοντ (Osmond), η ιστορία της ψυχολογίας μπορεί να ανιχνευθεί σε τρία σημαντικά πρότυπα της ψυχοπαθολογίας. Το αρχαιότερο από αυτά είναι το προαναγεννησιακό υπερφυσικό μοντέλο. Υποθέτει ότι η ψυχολογία απεικονίζει την κατοχή του ατόμου από τους δαίμονες. Επαγωγικώς, η κατάλληλη απάντηση στην ψυχοπαθολογία είναι ο εξορκισμός. Είναι σημαντικό εδώ να κατανοήσουμε ότι από τους εφαρμοστές του ο εξορκισμός στη συγκεκριμένη περίοδο ήταν ένα πειστικό στερεότυπο μέσο θεραπείας. Για τη σημερινή εποχή σε αρκετές περιπτώσεις αποτελεί εμμονή και δείγμα ψυχωτικής συμπεριφοράς, όπως φαίνεται στην παρακάτω περίπτωση.

Ένα πεντάχρονο κορίτσι σκοτώθηκε από τη μητέρα του, όταν εκείνη προσπάθησε να τραβήξει το διάβολο από το στόμα του με τα χέρια της. Με αυτόν τον τρόπο οι αμυγδαλές ωθήθηκαν προς τα πίσω και προκάλεσαν μαζί με τα δάχτυλα της γυναίκας ένα προσωρινό κλείσιμο του υποφάρυγγα και την ασφυξία του παιδιού. Περίπου δύο χρόνια πριν η γυναίκα είχε αρχίσει να εμφανίζει παρανοϊκές ιδέες που επιδεινώθηκαν στο μοιραίο συμβάν. Αυτό δεν είναι το μόνο γεγονός βέβαια, καθώς είναι ανησυχητικά πολλές οι περιπτώσεις θανάτων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια εξορκισμών.

Για τον Όστεριχ (Oesterreich) η υπόθεση της κατοχής και του εξορκισμού είναι εν μέρει θέμα της θρησκευτικής ψυχολογίας, αλλά εκδηλώνεται κυρίως όπου υπάρχει σαφής έλλειψη μόρφωσης. Ανακαλύπτει ένα υστερικό υπόβαθρο, τόσο στον ασθενή «κατεχόμενο» όσο και στον εξορκιστή, καθώς και μια ιδιαίτερη σημασία του παράγοντα του τρόμου που οδηγεί στην αυθυποβολή, εμφανή τόσο στις αρχαίες όσο και στις σύγχρονες κοινωνίες. Ο Μπάρι Λ. Μπέγιερσταϊν (Barry L. Beyerstein) αναγνωρίζει στην παράξενη συμπεριφορά των «κατεχομένων» συμπτώματα επιληψίας ή το σύνδρομο Τουρέτ μια σπάνια νευρολογική διαταραχή που παρουσιάζει συμπτώματα σαν και αυτά που απεικονίζονται στο Malleus Maleficarum, το εγχειρίδιο των ιεροεξεταστών του 15ου αιώνα για το κυνήγι των μαγισσών. Θεωρεί πως η παρουσία του θεού, του σατανά και άλλων σχετικών οραμάτων είναι κοινός τόπος, ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο τόσο σε περιπτώσεις που καθόρισαν την ανάγκη εξορκισμού, όσο και σε εγνωσμένες περιπτώσεις επιληψίας.

Με άλλα λόγια πίσω από τέτοια φαινόμενα κρύβεται μια διαταραχή της προσωπικότητας που μπορεί να εκληφθεί ως δαιμονική κατοχή. Πέραν του γεγονότος ότι μια τέτοια αντίληψη δεν μπορεί να συνεισφέρει αποτελεσματικά στη θεραπεία του ασθενή, είναι δυνατόν να αποβεί και επικίνδυνη, όπως δείχνουν οι περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν από βίαιη συμπεριφορά του εξορκιστή, κατά τη διάρκεια της τέλεσης του εξορκισμού. Είτε η κατοχή από πνεύματα είναι αντικειμενικά αληθής είτε όχι, χρειάζεται μεγάλη προσοχή πριν αρχίσει κανείς να διεκδικεί και πολύ περισσότερο να εφαρμόζει εξορκιστικές μεθοδολογίες ως θεραπευτική μέθοδο.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα