'Αρθρα και συζητήσεις: 'Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Συστήματα > Ελευθεροτεκτονισμός

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ....

(1/2) > >>

Ορφέας:
    Η εργασία που ακολουθεί είναι πιστή μετάφραση από πρωτότυπο κείμενο ανωνύμου συγγραφέα και τελέσθηκε από την "Πέρσεια - Εκάτη" του ιστοχώρου : "http://www.astrologicon.org/"


Κεφάλαιο Ι   
ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΤΕΚΤΟΝΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ


    Ἀπὸ τὸν 9ο αἰῶνα ἕως καὶ τὸν 13ο αἰῶνα, οἱ Μοναχοί, κυρίως οἱ Βενεδικτίνοι, μονοπωλούσαν τὴν ἐπιστήμην τῆς κατασκευῆς μεγάλων οἰκοδομημάτων. (1)

    Ἐπειδὴ δὲ εἴχαν ἀνάγκη πολυάριθμου προσωπικοῦ, ἀναγκάσθησαν νὰ δημιουργήσουν μαθητὰς μεταξὺ τῶν λαϊκὼν. (2)

    Οἱ Μοναχοὶ οἱ ἐπιφορτισμένοι μὲ τὴν διδασκαλία ἐτοῦτη ὀνομάζονταν Σεβάσμιοι, διότι ἦσαν κληρικοί, καὶ Διδάσκαλοι, διὰ τὸ διδάσκειν. (3)

    Κατὰ τὸν 13ο αἰῶνα, οἱ Γερμανοὶ μαθητὲς οἰκοδόμοι ἀποτίναξαν τὸν ζυγὸ τῶν μοναστηριακῶν ἀρχηγῶν των καὶ σχημάτισαν μία ὁμάδα, ὠς ἐπίσημο Σωματεῖο, ἵνα οἰκοδομοῦν τὰ δικὰ των σχέδια, δίχως νὰ εἶναι ὑφιστάμενοι τῶν Μοναχῶν. (4)

    Ὁμαδοποιημένοι για νὰ οἰκοδομοῦν συμφώνως πρὸς τὸν γερμανικὸν ἀρχιτεκτονικὸν ῥυθμόν, για νὰ οἰκοδομοῦν τὸν γοτθικὸν ῥυθμόν, ὀργανώθηκαν κατὰ τρόπο ὥστε νὰ μονοπωλήσουν τὴν οἰκοδόμησιν αὐτοῦ τοῦ ῥυθμοῦ, ἐξασφαλίζοντες ἔτσι τὴν ἐργασία των, τῆς ὁποίας οἱ τρόποι καὶ τὰ μέσα εἴχαν παραμείνει ἀπολύτως μυστικὰ. (5)

    Τὰ μυστικὰ τῆς τέχνης τῶν οἰκοδόμων, τὰ ὁποῖα οἱ Διδάσκαλοι μετέδιδαν τοῖς ἐργάτοις, κατέστησαν τοὺς ἐργάτες ἐκείνους ἴσους, ἀδελφοὺς ὠς πρὸς τὴν ἐκπαίδευσιν, καὶ ἱκανοὺς νὰ ἐργάζονται ἀπὸ κοινοῦ, νὰ συνεργάζονται ὠς ἑταῖροι, εἰς τὰς ἐργασίας που εἴχαν ἀναλάβει καί που θὰ ἀναλάμβαναν. (6)

    Κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ 13ου, τοῦ 14ου καὶ τοῦ 15ου αἰῶνος, ἡ οἰκοδόμησις βασιλικῶν, ναῶν, ἱερατικῶν κοινοβίων, ἀνακτόρων, ἐμφάνισε τεραστίαν ἀνάπτυξιν, οἱ δὲ τέκτονες ἐργάται ἀνεπτύχθησαν σημαντικὰ. (7)

    Οἱ οἰκοδόμοι ἐδέχθησαν τότε μεταξὺ των Μαθητευόμενους. Τοῦτοι δὲν εἶναι οἰκοδόμοι, δὲν εἶναι Ἑταῖροι, ἀλλὰ ἐργαζόμενοι μὲ σκοπὸν νὰ δύνανται μελλοντικῶς Ἑταῖροι ὀνομασθεῖν. ( 8 )

    Ἡ ἀνάπτυξη τοῦτη τῶν ἐργασιῶν ἐπεφερε τὴν ἀνάγκην ὁρισμένοι Ἑταῖροι, διαλεγμένοι μεταξὺ τῶν ἀριστοτέρων, νὰ ἐπιφορτισθοὺν μὲ τὴν διεύθυνσιν τῶν συγκεκριμένων ἐργασιῶν, οἱ δὲ διαλεχθέντες κατεστήθησαν Διδάσκαλοι ἵνα διδάξουν τοῖς ἑτέροις τὰς χρηστικὰς μεθόδους πρὸς ἐπιτυχίν ὁλοκλήρωσιν τῆς οἰκοδομήσεως. (9)

    Οἱ Ἑταῖροι - Διδάσκαλοι ἐπιλεχθέντες κατόπιν ψηφοφορίας ὅλων τῶν Ἑταίρων, ἦσαν οἱ ἀρχιτεχνίτες, οἱ ἐπόπτες οἱ ἐπιφορτισμένοι μὲ τὴν παροδικὴν διεύθυνσιν τῶν συγκεκριμένων ἐργασιῶν. (10)

    Κατὰ τὰ τέλη τοῦ 13ου αἰῶνα, οἱ Γερμανοὶ οἰκοδόμοι σχημάτισαν ἐπίσης ἕνα ἐπαγγελματικὸ σωματεῖο, μονοπωλόν τὴν γοτθικὴ κατασκευὴ καὶ ἀποτελοῦμενο ἀπὸ Μαθητευόμενους, Ἑταίρους καὶ Ἑταίρους - Διευθυντὲς ἢ Διδασκάλους. (11)

    Θέλοντας δὲ νὰ διατηρήσουν τὸ μονοπώλιο τῶν μυστικῶν τῆς κατασκευῆς γοτθικῶν οἰκοδομημάτων αὐστηρῶς ἐντός τοῦ ἐπαγγελματικοὺ σωματείου των, ἡ πρᾶξις εἰσδοχῆς τῶν Μαθητευομένων, τῶν βεβήλων, ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ λάβουν τὴν διδασκαλία τῆς γοτθικῆς οἰκοδομήσεως, ποὺ ποθούσαν νὰ μυηθοὺν εἰς τὰ μυστικὰ της, εἶχε περιβληθεῖ μὲ μεγάλη ἐπισημότητα. (12)

    Ὅσοι ποθούσαν νὰ γίνουν δεκτοὶ ὠς Μαθητευόμενοι, ἔπρεπε νὰ εἶναι ἐλεύθεροι, καὶ τοῦτο ὥστε οὐδεὶς νὰ δύναται ἀπαιτήσειν ἀπ' αὐτοὺς τὴν ἀποκάλυψιν τῶν μυστικῶν τῆς γοτθικὴς οἰκοδομήσεως. Ἀναγκαῖο, ἐπιπλέον, νὰ εἶναι χρηστῶν ἠθῶν, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν προκαλοῦνται διὰ τοῦ ἄτακτου βίου ταραχαί εἰς τὴν ἕνωσιν καὶ τὴν ἁρμονία ὅλων, κατάστασις που ἀποτελοῦσε τὴν μεγαλύτερην ἐπιτυχίαν τοῦ ἐπαγγελματικοῦ σωματείου. (13)

    Ἐκρίθη ἀπαραίτητο δὲ νὰ δώσουν ὄρκο ἐπὶ τῆς Βίβλου [τοῦ τότε κ α θ ο λ ι κ ο ῦ δόγματος], ὠς ἐσυνήθιζαν οἱ κοινοβίτες Βενεδικτίνοι ἱερεῖς ἀπὸ τὰς τάξεις τῶν ὁποίων προήλθαν οἱ πρῶτοι οἰκοδόμοι, νὰ μὴν ἀποκαλύψουν ποτὲ τὰ μυστικὰ τῆς οἰκοδομήσεως τοῦ γοτθικοῦ ῥυθμοῦ σὲ κάποιον που δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀποδείξει πλήρως καὶ ἀδιαμφισβήτητα πως εἶχε δικαίωμα νὰ κατέχει οὗτα ὠς κανονικὸ μέλος τοῦ ἐπαγγελματικοῦ σωματείου. (14)

    Διὰ νὰ καταστεῖ ἐφικτὴ μία τέτοια πλήρης καὶ ἀδιαμφισβήτητη ἀπόδειξις, οἱ τέκτονες δημιουργοὶ - οἰκοδόμοι, συμφωνῆσαν ὠς πρὸς τὴν ὑπάρξιν ὁρισμένων σημείων, ὁρισμένων χειραψιῶν, ὁρισμένων λέξεων καὶ ὁρισμένων διαλόγων μὲ προσυμφωνημένας ἐρωταπαντήσεις διάφορας διὰ τοὺς Μαθητάς, διὰ τοὺς Ἑταίρους καὶ διὰ τοὺς Ἑταίρους-Διδασκάλους. Μετὰ τούτου τοῦ τρόπου, δίδοντας ὅρκον ἀπόλυτης διακριτικότητος, ὃν ὄμνυαν ὅλοι πρὸ τῆς εἰσόδου των, ἔθεσαν τὴν ἀπαραίτητη ἐγγύση τῆς ἀσφαλείας καὶ τὰς προϋποθέσεις διὰ τὴν ὑπεράσπισιν τῆς ὁμάδος ἐναντίον τῆς παρεισφρήσεως τῶν βεβήλων που ἀποζητοῦσαν νὰ ἀποσπάσουν τὰ μυστικὰ τῆς οἰκοδομήσεως, που ἦσαν ἡ βάσις τῆς δυνάμεως καὶ τοῦ πλούτου τοῦ ἐπαγγελματικοῦ σωματείου. (15)

    Τὸ 1498, ὁ αὐτοκράτωρ Μαξιμιλιανὸς ἀναγνώρισε νομικῶς τὸ σωματεῖο τῶν τεκτόνων, ἐγκρίνοντας τὰ καταστατικὰ καὶ τοὺς κανονισμοὺς του. (16)

    Οἱ ἐργάτες, οἱ Ἑταῖροι κάθε ὁμάδος, κάθε ἐργαστηρίου, συνέρχονταν μηνιαῖως ἵνα ἀσχοληθοὺν μετὰ θεμάτων κοινοῦ ἐνδιαφέροντος, καθὼς καὶ για νὰ ἀποδώσουν μεταξὺ των δικαιοσύνη, ἂν προέκυπτε τέτοιο θέμα. (17)
Κατὰ τὴν συνεδρίασιν προήδρευε ὁ Ἑταῖρος - Διδάσκαλος τοῦ ἐργαστηρίου, ὃς ἔφερε τὸν τίτλο τοῦ Σεβασμίου Διδασκάλου, τὸν ὁποῖο ἔφεραν κάποτε οἱ Μοναχοὶ ἐκπαιδευτές, χάριν ἁβροφροσύνης. (18)

    Ἐπίκουροι αὐτοῦ οἱ ἀριχεργάτες ἐπόπτες τῆς ὁμάδος, που εἴχαν ἐπιλεγεῖ μεταξὺ τῶν ἀριστοτέρων τῶν Ἑταίρων, καὶ ἦσαν δύο τὸν ἀριθμό. Οἱ ἀρχιεργάτες ἦσαν ἁρμόδιοι νὰ ἐποπτεύουν διὰ τὴν καλὴν διεξαγωγὴν τῆς ἐργασίας, ὀνομάσθησαν δὲ Ἐπόπτες. (19)

    Μεταξὺ τῶν δύο Ἐποπτῶν, ὁ ἄριστος ὀνομάσθη πρῶτος Ἐπόπτης καὶ ἔργο του ἦτο ἡ ἐποπτεία τῆς ἐργασίας τῶν Ἑταίρων. (20)

    Ὁ ἄλλος ὀνομαζόταν δεύτερος Ἐπόπτης καὶ καθῆκον του ἦτο ἡ ἐποπτεία τῶν Μαθητευομένων. (20)
Ὅταν ἐλάμβανε χώραν ἡ συνεδρία, ἐπιλεγόταν κατὰ προτιμήσιν εἷς ὑψηλὸς τόπος, τὰ ὅρια τοῦ ὁποίου ἤταν εὔκολο νὰ φυλαχθοὺν ἔτσι ὥστε νὰ μὴν εἰσβάλλει τὶς ἀδιάκριτος περίεργος. Μία ἀλυσίδα, περιτυλιγμένη γύρω ἀπὸ δύο πασσάλους ὥστε νὰ σχηματίζουν Η, καὶ ἡ ὁποία ἄφηνε ὑπὸ τῆς ἄνοιγμα στενόν, σημειοδοτοῦσε τὸν τόπο τῆς συγκεντρώσεως. (21)

    Οἱ δύο Ἐπόπτες ἔστεκαν πλησίον τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ τῶν δύο μεγάλων πασσάλων, τῶν ἀποτελούντων τὸ πέρασμα τῆς εἰσόδου, καὶ ἀναγνώριζαν τοὺς ἐργάτες καθὼς ἐπαρουσιάζονταν, μέσῳ τῶν συμφωνημένων σημείων, χειραψιὼν καὶ λέξεων. (22)

    Πλησίον τῆς τοποθεσίας εὐρισκόταν τὸ ὑπόστεγο, ὁ οἶκος ὅπου ἐστεγάζονταν τὰ ὄργανα ἐργασίας, τὰ σχέδια.
Ἐπειδὴ ἡ Στοά, τὸ ὑπόστεγο, περιέκλειε τὰ μέσα ἐργασίας τῶν οἰκοδόμων, καὶ ἡ συνεδρία των εἶχε ὠς στόχον τὴν ἐργασίαν παραγωγικοτέραν καταστήσειν, ἔλεγαν ὅτι τὸ ἐργαστήριο λειτουργοῦσε τὴν Στοὰν ὅταν οἱ ἐργάτες συγκεντρώνονταν ὅλοι μαζὶ. (23)

    Αἱ συγκεντρώσεις οὗται, αἱ συνεδρίαι τῆς Στοᾶς, διεξάγονταν πάντοτε κατὰ τὴν αὐγή, πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἐργασίας. Ὁ Σεβάσμιος Διδάσκαλος που προήδρευε, ἔστρεφε τὴν πλάτη του πρὸς τὸν ἀνατέλλοντα ἤλιον για νὰ βλέπει καλύτερα ὄπως κατευθύνει ἀριστότερα τὰς ἐργασίας.Ἔτσι, εὐρισκόταν τοποθετημένος πρὸς Ἀνατολὴν (24).

    Σιγὰ - σιγὰ ἐσχηματίσθη ἡ συνήθεια νὰ τοποθετούνται οἱ δύο μεγάλοι πάσσαλοι, οἱ δύο στῆλες που σχημάτιζαν τὴν εἴσοδο, ἀκριβῶς ἀπέναντι τοῦ Σεβασμίου Διδασκάλου. Ἡ εἴσοδος ἔτσι τοποθετήθη πρὸς Δύσιν. (25)

    Οἱ δύο Ἐπόπτες, ἱστάμενοι ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῶν στηλῶν τῆς εἰσόδου, ἦσαν τοποθετημένοι ὁ μὲν πρῶτος πρὸς τὰ δεξιὰ ὁ δὲ δεύτερος πρὸς τ' ἀριστερὰ. (26)

    Εἰσερχόμενοι, οἱ Ἑταῖροι ἐκάθονταν πρὸς τὴν πλευρὰ ὅπου εὑρίσκετο ὁ πρῶτος Ἐπόπτης ὁ ὁποῖος ἀσχολεῖτο ἰδιαίτερα μὲ τὴν ἐποπτεία των. Οἱ Ἑταῖροι ἦσαν ἔτσι τοποθετημένοι πρὸς Νότον. (27)

    Οἱ Μαθητευόμενοι ἐκάθονταν εἰς τὴν ἄλλην πλευρά, τοποθετημένοι πρὸς Βορρᾶν. (28)

    Ὅταν ἀνέτελλε ὁ ἥλιος, τὸ φῶς του ἐρχόταν ἀπὸ τὴν πλευρὰ που ἦτο τοποθετημένος ὁ Σεβάσμιος Διδάσκαλος, μιᾶς δὲ καὶ ἦτο τοποθετημένος ἐκεῖ γιὰ νὰ διδάσκει, ἀποκαλούσαν φῶς τὴν διδασκαλία τῶν οἰκοδόμων, οἱ ὁποῖοι ἐλάμβαναν τὸ φῶς μέσα στην Στοὰ. (29)

    Ἐπειδὴ οἱ τέκτονες που συγκεντρώνονταν ἐκεῖ ἦσαν τουλάχιστον Μαθητευόμενοι, ἡ γενικὴ Στοὰ λεγόταν τότε πως συνεδρίαζε εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ Μαθητευομένου, δηλαδὴ ὅτι δὲν ἐγινόταν συζήτησις, ὅσον ἀφοροῦσε τὴν εἰδικὴν καὶ μυστικὴν διδασκαλίαν, εἰ μὴ μόνον ἐπὶ τῶν θεμάτων που οἱ Μαθητευόμενοι ἦσαν ἐξουσιοδοτημένοι νὰ γνωρίζουν. (30)

    Ἐὰν ἡ συζήτησις περιστρεφόταν γύρω ἀπὸ θέματα που ἀφορούσαν ἀποκλειστικὰ τοὺς Ἑταίρους, οἱ Μαθητευόμενοι ἀποσύρονταν, καὶ ὅ,τι συνέβαινε τότε ἐντός Στοάς, ἦτο κεκαλυμμένο τῇ ἀφανείᾳ γιὰ ἐκείνους. Ἐξ' οὐ καὶ ὁ ὅρος "καλύπτω τὴν Στοά", που σημαίνει ὅτι φεύγω ἀπὸ τὴν συνεδρίαν. (31)

    Μία φορὰ τὸ τρίμηνο, οἱ Ἑταῖροι - Διδάσκαλοι οἱ ἐπιφορτισμένοι μὲ τὴν διεύθυνσιν τῶν διαφόρων ἐργαστηρίων κάθε περιοχῆς, συγκεντρώνονταν σὲ συνεδρίες, ἀπ' ὅπου ἀποκλείονταν οἱ ἁπλοὶ Ἑταῖροι. (32)

    Ἐπειδὴ ὁ Σεβάσμιος Διδάσκαλος κάθε ἐργαστηρίου ἦτο πάντοτε τοποθετημένος εἰς μέσον τῶν ἐργατῶν ὅταν συγκεντρώνονταν, ἀποκαλούσαν Δῶμα τοῦ Μέσου τὴν θέσιν ὅπου συγκεντρώνονταν μόνον οἱ Διδάσκαλοι, ἢ Στοὰ τῶν Διδασκάλων. (33)

    Ὁ Ἑταῖρος - Διδάσκαλος που προήδρευε εἰς την συνεδρία τῆς Στοᾶς τῶν Μαθητευομένων, ἔφερε τὸν τίτλο Σεβάσμιος- Διδάσκαλος, εἴδαμε δὲ προηγουμένως τὸ γιατὶ. (34)

    Ὅταν προήδρευε τῆς συνεδρίας τῆς Στοᾶς τῶν Ἑταίρων, ἔφερε τὸν τίτλο Λίαν Σεβάσμιος (Σεβασμιότατος) Διδάσκαλος, διότι οἱ Ἑταῖροι ἦσαν εἰς θέσιν νὰ ἐκτιμήσουν τὴν λίαν ὑψηλὴ σημασία τῆς καλῆς διευθύνσεως τῶν ἐργασιῶν τοῦ ἐργαστηρίου, διὰ τὴν ὁποίαν αὐτὸς ἦτο ὑπεύθυνος. (35)

    Ὁ Ἑταῖρος - Διδάσκαλος που προήδρευε τῆς συνεδρίας τῶν Διδασκάλων, εἰς τὸ Δώμαν τοῦ Μέσου, ἦτο πάντοτε ὁ πιὸ σεβαστὸς καὶ ὁ πιὸ σεβάσμιος λόγῳ τῆς ἡλικίας τὲ καὶ τῶν γνώσεών του, διὰ τοῦτο καλοῦταν Σεβαστὸς Διδάσκαλος. (36)

    Οἱ Ἑταῖροι - Διδάσκαλοι ἀποκαλούνταν μεταξὺ τοὺς Σεβάσμιοι Διδάσκαλοι, για νὰ σημειώσουν σαφῶς τὸ γεγονὸς ὅτι εἴχαν τὴν εὐθύνη τῆς προεδρίας τῶν ἀντιστοίχων ἐργαστηρίων των. (37)

    Οἱ Ἑταῖροι καὶ οἱ Μαθητευόμενοι ἀποκαλούνταν μεταξὺ τοὺς ἀδελφοί, για νὰ σημειοδοτήσουν ὅτι διδασκαλία που ἐλάμβαναν, οἱ ἐργασίες που ἐκτελούσαν, οἱ ὀφελειες που ἀντλούσαν, ἦσαν κοιναὶ πρὸς ὅλους, ἴσαι διὰ ὅλους, καὶ ὅλοι ἦσαν ἀληθῶς ἀδελφοὶ τῆς ἰδίας οἰκογενείας. (38)

    Ὁ δεύτερος Ἐπόπτης εἶχε ὠς ἔμβλημα τὴν ἀρχὴν καθε οἰκοδομήσεως, δηλαδὴ τὸ νήμα τῆς στάθμης, ἀναπαράσταση τῆς καθετότητας. Ὁ πρῶτος Ἐπόπτης εἶχε ὠς ἔμβλημα ἐκεῖνο που ὁλοκληρώνει καὶ τελειοποιεὶ κάθε οἰκοδόμημα, τὸ ἀλφάδιον, τὴν στάθμη, ἀναπαράσταση τῆς ὁριζοντιότητας. Ὁ Σεβάσμιος Διδάσκαλος που συνόψιζε καὶ περιέκλειε τὰς λειτουργίας τῶν δύο Ἐποπτῶν, εἶχε ὠς ἔμβλημα τὸν γνώμονα, συνένωση τῶν ἐμβλημάτων τῶν δύο βοηθῶν του. (39)

    Ὁ γνώμων ἦτο τὸ ἐπίσημον σύμβολον τῶν Οἰκοδόμων. Ἐπίσης τὸν συναντάμε εἰς τὰ ἰδιαίτερα διακριτικὰ σημεῖα που χρησίμευαν διὰ τὴν μεταξὺ τῶν ἀναγνώρισιν. (40)

    Τὸ σημεῖο τοῦ Μαθητευόμενου ἀπαρτίζεται ἀπὸ τὸν σχηματισμὸ ἑνὸς γνώμονος μὲ τὴν δεξιὰν παλάμην, τοὺς δαχτυλους ἐνωμενους μεταξὺ τῶν καὶ τὸν ἀντίχειρα χωριστὰ ἱστάμενον, αὐτὸς δὲ ὁ γνώμονας τοποθετείται ὑπὸ τοῦ λαιμοῦ, ἵνα δείξει ὅτι ὅλο τὸ κεφάλι προσπαθει, μοχθεῖ διὰ τὸ κατανοειν καὶ τὸ μανθάνειν τῆς τέχνης τῆς οἰκοδομήσεως, τῆς ἐχούσης τὸν γνώμονα ὠς ἔμβλημα της. (41)

    Τὸ σημεῖο τοῦ Ἑταίρου ἀποτελεῖτο ἀπὸ τὸν σχηματισμό, μὲ τὴν δεξιὰ παλάμην, τοῦ ἰδίου γνώμονος, ὁ ὁποῖος, ὅμως, ἐτοποθεῖτο ἐπὶ τῆς καρδίας, χειρονομία που τότε ἐθεωρεῖτο ὠς σημεῖο βουλήσεως, για νὰ ὑποδηλώσει ὅτι ὁ Ἑταῖρος ἤθελε νὰ εἶναι οἰκοδόμος, καὶ ὅτι ἐπίσης τὸ ἤθελε διότι εἶχε τὴν ἱκανότητα. (42)

    Ἡ χειραψία τοῦ Μαθητευόμενου γινόταν ὠς ἑξῆς: Ἐπιαναν ἀμοιβαίως ὁ ἔνας τὸ δέξι χέρι τοῦ ἄλλου, αἱ χειραι τῆς δράσεως καὶ τῆς ἐργασίας, καὶ μὲ τὸν ἀντίχειρα, τὸν δάκτυλον που συνδέει, που περισφίγγει, που δινεῖ συνοχὴ τοῖς ἄλλοις δακτυλοις, ὁ ἔνας ἔδινε τρεῖς κτύπους εἰς τὴν βάσιν τοῦ δείκτου τοῦ ἄλλου, ἵνα τοῦ ὑποδηλώσει ὅτι ἔπρεπε νὰ ὑψώσει τὸν δείκτην του καὶ νὰ δείξει τὸ Γιατί, τὸ Πῶς, καὶ τὸ Πότε, που ἁγνοοῦσε καὶ τοῦ ὁποίου ἡ γνώση ἤταν ὁ στόχος τῆς Μαθητείας του. (43)

    Ἡ χειραψία τοῦ Ἑταίρου ἤταν ἡ ἀναπαραγωγὴ τῆς χειραψίας τοῦ Μαθητευόμενου, συμπληρωμένη ἀπὸ δύο ἄλλους χτύπους που δίνονταν μὲ τὸν ἀντίχειρα ἐπὶ τῆς βάσεως τοῦ μέσου δαχτύλου, δάχτυλος που εἶναι ἔμβλημα τῆς ἀνθρωπίνης ῥάβδου, τοῦ φαλλοῦ, τῆς γεννήσεως, τῆς ἀνθρωπίνης παραγωγῆς, καὶ που σήμαινε ὅτι τὸ Γιατί, τὸ Πῶς καὶ τὸ Πότε, τοῦ ὁποίου τὴν γνώση εἶχε ἀντλήσει ἀπὸ τὸν βαθμὸ τοῦ Μαθητευόμενου, ἔπρεπε νὰ πραγματοποιηθεί, νὰ τεθεὶ σὲ πρακτικὴ ἐφαρμογὴ μὲ Μόχθον καὶ Μυστικότηταν. (44)

    Ὁ μυστηριώδης Λόγος τῶν Οἰκοδόμων που προσιδίαζε τοῖς Ἐταίροις, οἱ ὁποῖοι μόνοι ἦσαν δρῶντες, ἤταν ΒΟGΑΖ, λέξις ἰουδαϊκὴ (ἐπελέγη ἀπὸ τὴν αὐτὴ γλῶσσα που ἐλάχιστοι ἄνθρωποι ἐγνώριζαν, προκειμένου νὰ αὐξηθεὶ τὸ μυστήριον της), που σημαίνει μὲ στερεότητα, καὶ που συνοψίζει τὰς οὐσιώδεις συνθήκας κάθε οἰκοδομήσεως. (45)

    Οἱ Οἰκοδόμοι, τέλος, ἔφεραν μία δερματίνη ποδιά, ἕνα δερμάτινο περίζωμα, για νὰ προφυλάξουντα ἐμβλήματα τοὺς ἀπὸ τὴν ἐπαφὴ μὲ τὰ ὑλικὰ τῆς οἰκοδομῆς. Οἱ Μαθητευόμενοι, πιὸ ἀδέξιοι, εἴχαν ἀνάγκη ἐπίσης νὰ προφυλαχθοὺν περισσότερο, καὶ διὰ τοῦτο ἔφεραν ἀνυψωμένο τὸ ἐπικάλυμμα τοῦ περιζώματος, τὸ ὁποῖο προστάτευε καὶ τὸ στῆθος των. Οἱ Ἑταῖροι, συνηθισμένοι εἰς τὴν ἐργασίαν, δὲν εἴχαν ἀνάγκη ἐκείνης τῆς ἐπὶ πλέον προστασίας, καὶ ἔφεραν κατεβασμένο τὸ ἐπικάλυμμα τοῦ περιζώματος των. (46)

    Τουτη ἐστὶν ἡ ὀργάνωσις, ὁ τρόπος ὑπάρξεως τῶν ὁμάδων τῶν ἐργατὼν οἰκοδόμων οἱ ὁποῖοι μονοπωλούσαν τὴν κατασκευὴ τοῦ γοτθικοῦ ῥυθμοῦ, που ἤταν ὁ μόνος καὶ ὁ μοναδικὸς στόχος τοῦ ἱδρύματός των κατὰ τὰ τέλη τοῦ 13ου αἰῶνα.
 
 
Σημειώσεις
1. Ἰδιόχειρο Χειρόγραφο τοῦ Δοῦκα τοῦ Σάσεξ, Μεγάλου Διδασκάλου τοῦ Ἀγγλικοῦ Τεκτονισμού, Νο 57 τῆς ἰδιωτικῆς συλλογῆς

Allgemeine Kullturgeschichte von der Urzeit bis auss der gegenwart, τοῦ Otto Henne-Amrhyn, τόμοι ΙΙΙ καὶ ΙV, Λειψία, 1877-1882

Historical Lecture on Freemasonry, ἀπὸ τὸ Τυπικὸ τοῦ Συμβουλίου, τοῦ John Yarker, Μεγάλου Διδασκάλου τοῦ Σβεντεμποργιανου Τεκτονισμοῦ ἒς Μεγάλην Βρεττανίαν, Λονδίνο, 1882
2. Ἐως καὶ 44. Ibid.
45. Sepher H' Debarim, τοῦ Albert Pique, Κυριαρχου Μεγάλου Ταξιάρχη τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ Τσαρλεστον, Τσαρλεστον, 1879
46. The traditions of Freemasonry, τοῦ A.T.C. Pierson, Γενικοῦ Μεγάλου Προκαθημένου τοῦ Μεγάλου Σκηνώματος τοῦ Ναοῦ ἒς Η.Π.Α., Νέα Ὑόρκη, 1870

Ορφέας:
Κεφάλαιο ΙΙ
Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΤΩΝ ΤΕΚΤΟΝΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ
    Εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ 14ου αἰῶνα ἔφθασαν ἒς Ἀγγλίαν τίναι ὁμάδαι, ὅμιλοι, ἐργαστήρια Γερμανῶν Οἰκοδόμων, που εἶχαν κληθεῖ ἵνα κατασκευάσουν ἐκεῖ βασιλικὰς. (1)

    Συνέπεια τῆς ἀφίξεως αὐτῆς ἦτο ἡ εἰσδοχὴ Ἄγγλων Μαθητευόμενων, σύντομα δὲ ἐσχηματίσθησαν ἒς Ἀγγλίαν ἐργαστήρια Ἄγγλων Οἰκοδόμων, που ὀργανώθησαν ἐπὶ ταῖς ἰδίαις βάσεσι μὲ τὰ ἐργαστήρια τῶν Γερμανὼν Οἰκοδόμων. (2)

    Τροποποιήσεις ἐπὶ τοῦ τρόπου λειτουργίας τῶν ἐργαστηρίων αὐτῶν δὲν ἄργησαν νὰ παραχθούν, μιᾶς καὶ αἱ κοινωνικαὶ συνθήκαι τῆς Ἀγγλίας τὸ ἀπαιτοῦσαν. (3)

    Κατ'ἀρχήν, οἱ συνηθισμένοι ἄρχοντες ἠγοῦταν ἐπὶ τῆς ἐποπτείας τῆς δράσεως τῶν ἐργαστηρίων, εἰς τὰς συναντήσεις τῶν ὁποίων εἶχαν τὸ δικαίωμα νὰ παρευρίσκονται, καθὼς καὶ νὰ ἀποδίδουν δικαιοσύνη συμφώνως πρὸς τοὺς κανόνας τοῦ κοινοῦ δικαίου. (4)

    Κατόπιν, ἡ διδασκαλία που ἐδινόταν εἰς τοὺς Ἄγγλους Μαθητευόμενους καὶ Ἑταίρους, διαφοροποιήθη ἀπὸ ἐκείνην τὴν ὁποίαν ἐλάμβαναν οἱ Γερμανοί, διότι ἐδημιουργήθη μία πολὺ ἔντονη τάσις νὰ προστεθούν, εἰς τὰς καθαρὰ τεχνικὰς διδασκαλίας τοῦ ἐπαγγέλματος τοῦ Οἰκοδόμου, διδασκαλίαι στοχεύουσαι εἰς τὴν ἠθικοποίησιν τῶν ἐργατῶν, καθὼς καὶ εἰς τὸ διανοούμενους οὗτους καταστεῖν. (5)

    Κατὰ τὸν 15ο αἱ., ὁ πρῶτος Κῶδιξ τῶν Οἰκοδόμων ἐκαταρτίσθη καὶ ἐφαρμόσθη τῇ μορφῇ ἑνὸς ποιήματος 500 περίπου στίχων. (6)

    Τοῦ ἐδόθη τὸ ὄνομα, τὸ ὁποῖο καὶ διατήρησε, "Σύνταγμα τῆς Ὑόρκης", παρ'ὅλο που καμμία συντακτικὴ σύνοδος δὲν συνῆλθε ἒς Ὑόρκην πρὸς σύνταξιν αὐτοῦ. (7)

    Οἱ Ἀγγλοι Οἰκοδόμοι ἔδωσαν ἔκτοτε εἰς τὴν ὁμάδαν των, τὸν τίτλον "Ἀδελφότης τῶν Ἐλευθέρων Τεκτόνων", χρησιμοποιώντας τὴν λέξιν Ἀδελφότης μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀδελφοσύνης καὶ τῆς συναντήσεως ἀδελφών, καὶ τὴν λέξιν "Τέκτονες" μὲ τὴν ἔννοια τῶν Οἰκοδόμων κτιστῶν. ( 8 )

    Κατὰ τὸν 15ο καὶ κατὰ τὸν 16ο αἱ., ἡ ἐπίδρασις τῶν τάσεων διανοουμενοποιήσεως τῆς Ἀγγλικῆς "Ἀδελφότητος" ἀνεπτύχθη πολὺ καὶ ἔλαβε σημαντικὰς διαστάσεις. (9)

    Σὲ συνεχὴν ἐπαφὴν μὲ τὸν κλῆρον τῆς ἐποχῆς, κατέστησαν σύντομα κάτοχοι ὅλων τῶν μυστικῶν τῆς λειτουργίας καὶ τοῦ δόγματος τοῦ τότε Καθολικοῦ Σχήματος καί, ἐκτιμῶντας ὀρθῶς τὰς ἀτελείας των, τὰς κατάφορους ἀντιφάσεις των, ἔδωσαν μεγίστη σημασίαν εἰς τὴν συζήτησιν ἐπὶ τῶν θρησκευτικὼν πίστεων τῆς ἐποχῆς. (10)

    Ἡ ἰσότης δικαιωμάτων που ὑπῆρχε μεταξὺ ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἀδελφότητος, ἡ ἐλευθερία δράσεως που τῆς ἐξασφάλιζε τὸ μονοπώλιον τῶν μυστικῶν τῶν ἐπὶ τῆς οἰκοδομήσεως, κατέστησαν ταυτόχρονως τὴν "Ἀδελφότηταν τῶν Ἐλευθέρων Τεκτόνων" μίαν ἑστίαν φιλελεύθερων ἰδεῶν καὶ πόθων (11)

    Ὅμως, μέχρι τὰ τέλη τοῦ 16ου αἰ., ἡ "Ἀδελφότης τῶν Ἐλευθέρων Τεκτόνων" ἠσχολήθη ἀποκλειστικῶς μὲ τὴν ἀνέγερσιν βασιλικῶν, κοινοβιακῶν οἰκισμῶν, οἰκοδομημάτων γοτθικοῦ ῥυθμοῦ, χρησιμοποιώντας τὰ μυστικὰ οἰκοδομήσεως που εἶχε λάβει ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς Οἰκοδόμους (12)
 
 
Σημειώσεις
1. The Ηistory of the Lodge of Edimburgh, τοῦ David Murray Lyon, Κυριάρχου Μεγάλου Ταξιάρχου τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Σκωτίας, Ἐδιμβοῦργο. 1873.
Lexicon of Freemasonry, τοῦ Albert-Georges Mackey, Μεγάλου Γραμματέως τῆς Ὁσίας Αὐτοκρατορίας τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς νοτίας δικαιοδοσίας τῶν Η.Π.Α., Λονδίνο, 1873.
Historical Landmarks of Freemasonry, τοῦ Georges Olivier, Κυριάρχου Μεγάλου Ταξιάρχου τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Ἀγγλίας, Λονδίνο, 1846.
2. Ἐως καὶ 4. Ibid.
5. The Ηistory of the Lodge of Edimburgh, τοῦ David Murray Lyon, Κυριάρχου Μεγάλου Ταξιάρχου τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Σκωτίας, Ἐδιμβοῦργο. 1873.
Lexicon of Freemasonry, τοῦ Albert-Georges Mackey, Μεγάλου Γραμματέως τῆς Ὁσίας Αὐτοκρατορίας τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς νοτίας δικαιοδοσίας τῶν Η.Π.Α., Λονδίνο, 1873.
6. The Golden Remains of the Early Masonic Writers, ἀπανθίσματα συγκεντρωθέντα ἀπὸ τὸν Georges Olivier, Κυριάρχον Μέγαν Ταξίαρχον τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Ἀγγλίας, Λονδίνο, 1856.
7. Ibid.
8. Great Doctrines of Freemasonry, ὑπὸ Georges Patton, Λονδίνο, 1872.
Institute of Masonic Jurisprudence, ὑπὸ Georges Olivier, Κυριάρχου Μεγάλου Ταξιάρχου τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Ἀγγλίας, Λονδίνο, 1874.
9. Ibid.
10. The Golden Remains of the Early Masonic Writers, ἀπανθίσματα συγκεντρωθέντα ἀπὸ τὸν Georges Olivier, Κυριάρχον Μέγαν Ταξίαρχον τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Ἀγγλίας, Λονδίνο, 1856.
11. Ibid.
12. Ibid.

Ορφέας:
Κεφάλαιο ΙΙI
Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ
    Μία μεταμόρφωσις, ἀπὸ τὰς πλέον ὑπερβατικὰς ὠς πρὸς τὴν λειτουργίαν καὶ τὸν οὐσιώδην χαρακτῆρα τῆς "Ἀδελφότητος τῶν Ἐλευθέρων Τεκτόνων" τῆς Ἀγγλίας, συνέβη εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ 17ου αἰῶνος. (1)

    Ὁ Ἑταῖρος Inigo Jones εἰσῆγε εἰς Ἀγγλίαν τὸν ἰταλικὸν ῥυθμὸν τοῦ Ναοῦ τοῦ Αὐγούστου, ῥυθμὸς ὁ ὁποῖος, λόγῳ τῶν αἰσθητικῶν ὁρῶν του, προκάλεσε τὸν ἐνθουσιασμὸ τῶν Ἄγγλων εὐγενῶν, που εὐτυχεῖς ἔσπευσαν νὰ ἀναμίξουν μία νότα ἀρχιτεκτονικῆς γεμάτη ζωὴ καὶ φῶς μὲ τὰς βαρείας καὶ πένθιμας ἀνταύγιας τοῦ πάντοτε νεφελώδους οὐρανοῦ των. (2)

    Ἀκολούθησε εἷς πραγματικὸς ἐνθουσιασμός, καὶ ὁ γοτθικὸς ῥυθμὸς ἀφέθη κατὰ μέρος!
Τὸ μονοπώλιο τῆς "Ἀδελφότητος τῶν Ἐλευθέρων Τεκτόνων" ἐδέχθη τὴν χαριστικὴν βολήν. (3)

    Για νὰ μὴν ἐξαφανισθοὺν ὠς σωματεῖο, οἱ "Ἐλεύθεροι Τέκτονες" ἔδωσαν μεγαλύτερη βαρύτητα εἰς τοὺς πόθους διανοουμενοποιήσεως, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ξεπροβάλλει ἐντός τῶν κόλπων τῆς Ἀγγλικῆς Ἀδελφότητος κατὰ τὸν προηγούμενον αἰώναν, καὶ ἀποφάσισαν ὅτι, ὑπὸ τὴν ὀνομασία "Πάτρονες", θὰ δέχονταν μεταξὺ τοὺς μὴ Οἰκοδόμους, μὴ Ἐργάτες, οἱ ὁποῖοι, μοιραζόμενοι τὰς φιλελεύθερας ἰδέας των μὲ τὴν "Ἀδελφότηταν", θὰ αὔξαναν τὴν ἀξίαν της καὶ τὴν σημασίαν της μὲ τὴν ἐπίδρασιν τῆς κοινωνικὴς των θέσεως καὶ τῆς περιουσίας των. (4)

    Ὁ ὅρος "Πάτρονες" ἄλλαξε σύντομα για νὰ γίνει "Ἀποδεδεγμένοι Τέκτονες", ἡ δὲ Ἀδελφότητα τῶν Ἐλευθέρων καὶ Ἀποδεδεγμένων Τεκτόνων εἶδε τὴν ἰσχὺν τῆς νὰ ἀνανεώνεται. (5)

    Αὐτὴ ἡ ἰσχὺς ἔφθασε εἰς τὸ ἀπόγειόν της κατὰ τὴν οἰκοδόμησιν τοῦ καθεδρικοῦ τοῦ Saint Paul, στο Λονδίνο, που οἰκοδομήθη ἀπὸ ἐλεύθερους Τέκτονας, ἀπὸ τοὺς ἐργάτας οἰκοδόμους, μὲ χρήματα τῶν Ἀποδεδεγμένων Τεκτόνων, τῶν πλούσιων καὶ ἰσχυρῶν Ἀδελφῶν. (6)

    Ἀπὸ τὴν στιγμὴ που ὁλοκληρώθη ἡ οἰκοδόμησις τοῦ καθεδρικοῦ τοῦ Saint Paul, ὁ δυαδισμὸς Ἐργάτες καὶ μὴ Ἐργάτες ὑπῆρξε μοιραῖος για τὴν Ἀδελφότηταν, καί, κατὰ τὴν ἀρχὴ τοῦ 18ου αἰῶνα, λειτουργούσαν κανονικὰ εἰς τὸ Λονδίνον μόνον τέσσερεις Στοὲς Ἐλευθέρων καὶ Ἀποδεδεγμένων Τεκτόνων, που συνέρχονταν σὲ Συνεδρίες σὲ τέσσερα πανδοχεῖα, που ἦσαν τόποι κατάλληλοι για τὰς ἐργατικὰς συναντήσεις. (7)
 
 
Σημειώσεις
1. The History of the Lodge of Edimburgh, τοῦ David Murray Lyon, Κυριάρχου Μεγάλου Ταξιάρχου τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Σκωτίας, Ἐδιμβοῦργο. 1873.
Historical Landmarks of Freemasonry, τοῦ Georges Olivier, Κυριάρχου Μεγάλου Ταξιάρχου τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Ἀγγλίας, Λονδίνο, 1846.
History of Freemasonry, τοῦ J.G. Gould, Λονδίνο, 1884.
Great Doctrines of Freemasonry, ὑπὸ Georges Patton, Λονδίνο, 1872.
2. Ibid.
3. Ibid.
4. Lights and Shadows of Freemasonry, τοῦ Robert Morres, Νέα Ὑόρκη, 1866
History of the Minden Lodge, τοῦ John Clarke, Κίνγκστον, 1849
The History of the Lodge of Edimburgh, τοῦ David Murray Lyon, Κυριάρχου Μεγάλου Ταξιάρχου τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Σκωτίας, Ἐδιμβοῦργο. 1873.
Speculative Freemasonry, John Yarker, Μεγάλου Συντηρητοὺ τοῦ Ἀρχαίου καὶ Ἀρχέγονου Τύπου, Λονδίνο, 1872, σελ. 106 και 113
The History and articles of Freemasonry, χειρόγραφο Νο. 23, 198 τῆς συλλογῆς "Additional Manuscripts" τοῦ Βρεττανικοῦ Μουσείου, Λονδίνο, 1871
5. Ibid.
6. Ibid.
7. Ibid.

Ορφέας:
Κεφάλαιο ΙV

ΟΙ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ Ή ΟΙ ΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ROSE + CRΟΙΧ

    Πέρασαν δέκα εννέα αιώνες (1) από τότε που ο Ζωροάστρης εξάπλωσε στην Ινδία την Γνωστική Δοξασία, δηλαδή την δοξασία που συνίσταται στην υποταγή κάθε ανθρώπινης πεποιθήσεως στην Λογικήν.
Από την Ινδία, ο  Γνωστικισμός έφθασε στους Ιουδαίους, που τον ανέπτυξαν, ανάμεσά  των δε  εγεννήθη ο χριστιανισμός  δηλαδή η Γνωστικοποίησις του αρχαίου συμβολισμού.

    Ο χριστιανισμός  ευημέρησε, μαζί του δε και  οι λειτουργοί αυτού. Το χριστιανικό Σχήμα απέκτησε σημαντικότατη εξουσία. Δώδεκα αιώνες αργότερα, η  τάξη  των ευγενών, η κατευθυντήρια εξουσία της εποχής, θέλοντας να μοιρασθεί την θρησκευτική αυτού ισχύν, εδάνεισε στο χριστιανικό σχήμα το ξίφος του  κατά τις καλουμένες σταυροφορίες, παίρνοντας ως αντάλλαγμα μίαν ευρείαν συμμετοχή στην εγκόσμια εξουσία του κλήρου. Οι σταυροφορίες επέφεραν την γέννησιν των Ναϊτών [Knights], οι οποίοι έλαβαν αργότερα από  τους Soufis (σοφούς) της Περσίας, που ήταν το καταφύγιο των αρχέγονων Γνώσεων, των γνωστικών συμβολισμών, τον οποίο κατέστησαν θρησκείαν των. (2)

    Ο χριστιανοποιημένος Γνωστικισμός θριάμβευσε του καθαρού Γνωστικισμού, ο δε τότε Πάπας του Καθολικού Σχήματος εκμηδένισε τους Ναΐτας κατά τις αρχές του Μεσαίωνος. (3)

    Ωστόσο, ο αρχέγονος και  καθαρός  Γνωστικισμός  δεν εχάθη, αλλά διατηρήθηκε από  μίαν αδελφότητα που ονομάσθηκε Ροδόσταυροι (Rose + Croix) και  που, για να  εξασφαλίσει μέσα υπάρξεως, αφιερώθηκε  στην μελέτη της Αλχημείας, δίχως να εγκαταλείψει δι' αυτής  τις γνωστικές δοξασίες της. (4)

    Το όνομα Ροδόσταυροι προέρχεται από  το έμβλημα που υιοθέτησε η ομάς, από έναν Σταυρό επί ενός Ρόδου. Ο Σταυρός, αναπαράσταση ενός σημείου δια της διασταυρώσεως δύο γραμμών σε ορθές γωνίες, αυτό έγινε, λόγω  της κυκλικότητας του σημείου, το έμβλημα του membrum virile. Το Ρόδο, δια της μορφής του και των πτυχώσεών του, έγινε το  έμβλημα των genitalia mulieris. Και ο Σταυρός υπό του Ρόδου παρουσίαζε εμβληματικά την ανθρώπινη γένηση, μόνον τρόπον Δημιουργίας που μπορούσε να αποδεχθεί η Λογική. (5)

    Οι Ροδόσταυροι, που απολάμβαναν μεγάλη εκτίμηση στην Αγγλίαν λόγω  των Αλχημικών ερευνών των, διέθεταν σ' αυτήν την χώρα μία από τις σημαντικότερες επιρροές κατα τις αρχές  του 18ου αιώνα  (6).


Σημειώσεις
1. Στην εποχή που γράφτηκε  το πάρον βιβλίο, το 1885
2. Allgemeine Kulturgeschichte von der Urzeit bis auss der gegenwart, το? Otto Henne-Am-Rhyn, τόμοι ΙΙΙ και ΙV, Λειψία, 1877 - 1882
The Rosicrucian and Masonic Record, Λονδίνο, 1877 και 1878
The Mystic Tie, του Albert G. Mackey, Μεγάλου Γραμματέως της Αγίας Αυτοκρατορίας του Υπάτου Συμβουλίου της Νοτίας Δικαιοδοσίας των Η.Π.Α., Νέα Υόρκη, 1874
Geschichte der Freimaurerei, του G.F.Findel, Λειψία, 1874
The Secret Fraternities of the Middle Ages, του Americ Palfrey Manas, Λονδίνο, 1877
La Gnosticisme et la Franc-Maconnerie, του Edouard Hans, Βρυξέλλες, 1871
3. Ibid.
4. Ibid.
5. Rituel du Grande de Rose+Croix, του J.M. Ragon, σελ. 29 και υπομ., Παρίσι, 1860
Lexicon of Freemasonry, του Albert-Georges Mackey, Μεγάλου Γραμματέως της οσίας Αυτοκρατορίας του Υπάτου Συμβουλίου της νοτίας δικαιοδοσίας των Η.Π.Α., Λονδίνο, 1873.
Historical Landmarks of Freemasonry, το? Georges Olivier, Κυριάρχου Μεγάλου Ταξιάρχου του Υπάτου Συμβουλίου της Αγγλίας, Λονδίνο, 1846.
6. Allgemeine Kulturgeschichte von der Urzeit bis auss der gegenwart, του Otto Henne-Am-Rhyn, τόμοι ΙΙΙ και ΙV, Λειψία, 1877 - 1882
The Rosicrucian and Masonic Record, Λονδίνο, 1877 και 1878
The Mystic Tie, του Albert G. Mackey, Μεγάλου Γραμματέως της οσίας Αυτοκρατορίας του Υπάτου Συμβουλίου της Νοτίας Δικαιοδοσίας των Η.Π.Α., Νέα Υόρκη, 1874
Geschichte der Freimaurerei, του G.F.Findel, Λειψία, 1874
The Secret Fraternities of the Middle Ages, του Americ Palfrey Manas, Λονδίνο, 1877
La Gnosticisme et la Franc-Maconnerie, του  Edouard Hans, Βρυξέλλες, 1871

Ορφέας:
Κεφάλαιο V
Η ΓΕΝΕΣΙΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ "ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΓΜΕΝΩΝ ΤΕΚΤΟΝΩΝ" ΚΑΙ ΤΩΝ "ΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ROSE + CRΟΙΧ"

    Οἱ Ῥοδόσταυροι Jean Theophile Desaguliers, νατουραλιστής, καὶ James Anderson, προτεστάντης κληρικός, "βοηθούμενοι, λέγει ἡ ἐπιστολὴ προσκλήσεως, ἀπὸ τοὺς Ἀδελφοὺς Georges Payne King, Calvert Lumden, Madden, Elliot, καὶ πολλοὺς ἄλλους", διὰ τὴν 24ην Ἰουνίου 1717, εἰς τὸ πανδοχεῖον τοῦ Paumier, που βρισκόταν ἒς Charles street πλησίον τῆς ἀγορᾶς τοῦ Κόβεντ Γκάρντεν, τοῦ Λονδίνου, ὅλα τὰ μέλη τῶν τεσσάρων Στοῶν ποὺ μόναι εὑρίσκοντο ἐν λειτουργίᾳ εἰς τὸ Λονδίνον, ἐκείνην τὴν ἐποχήν. (1)

    Ἡ συγκέντρωσις τοῦτη εἶχε ὠς στόχον τὴν τέλεσιν συγχωνεύσεως τῆς "Ἀδελφότητος τῶν Ἐλευθέρων καὶ Ἀποδεδεγμένων Τεκτόνων" μετὰ τῆς "Ἀλχημικὴς Ἐταιρίας τῶν Ῥοδοσταύρων", ἵνα ἐπιτρέψει τοῖς Ῥοδόσταυροις νὰ διαφυλάξουν τὰς ἀλχημικὰς ἒρευνας των καὶ τὰς γνωστικὰς καὶ ὀρθολογικὰς ἰδέας των ὑπὸ τὸν σεβαστὸν καὶ σεπτὸν μανδύαν τῆς Ἀδελφότητος, καὶ ἵνα παρέχει τοῖς Ἐλευθέροις καὶ Ἀποδεδεγμένοις Τέκτοσι τὰ παντὸς εἴδους προνόμια ποὺ μόνον οἱ πλούσιοι, ἰσχυροὶ καὶ φιλόδοξοι Μύστες τῶν Ῥοδοσταύρων ἐδύναντο οὗτοις ἐξασφαλίσειν, δεδομένου τοῦ πραγματικοῦ ἐκφυλισμοῦ που εἶχε ἐπέλθει τῇ ἀρχικῇ Ἀδελφότητᾳ. (2)

    Ἡ Σύνοδος ποὺ συνεκλήθη ἒς πανδοχεῖον τοῦ Paumier, ἀποδέχθη ὁμόφωνως τὴν συγχώνευσιν (3).

    Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμὸς ἐγεννήθη ἒς 24ην Ἰουνίου 1717 ἀπὸ ἐτοῦτη τὴν ἀποδοχήν. Ἡ "Ἀδελφότης τῶν Οἰκοδόμων", ἡ "Ἀδελφότης τῶν Ἐλευθέρων Τεκτόνων", καὶ ἡ "Ἀδελφότης τῶν Ἐλευθέρων καὶ Ἀποδεδεγμένων Τεκτόνων", ἐχάθησαν διὰ παντός, ὁ δὲ Ἐλευθεροτεκτονισμός, πυρὴν τοῦ καθαροῦ Γνωστικισμοῦ, ἀνυψώθη ἔναντι τῶν ἀντιστοίχων ἐπισήμων χριστιανικῶν σχημάτων, ποὺ ἦσαν πυρήναι τοῦ κηβδιλοποιημένου καὶ νοθευμένου Γνωστικισμοῦ. (4)

    Ἡ ὁμαδοποίησις τῶν τεσσάρων Στοῶν τοῦ Λονδίνου ποὺ συγκεντρώθησαν ἒς πανδοχεῖον τοῦ Paumier, ἔλαβε τὸ ὄνομα "Μεγάλη Στοὰ τῆς Ἀγγλίας". (5)

    Τὸ 1723 ὁ Anderson συνέταξε τὸ "Βιβλίο τῶν Συνταγμάτων τῶν Ἐλευθέρων καὶ Ἀποδεδεγμένων Τεκτόνων", μεριμνήσας δὲ διὰ τὴν ἐγκρισην τὲ καὶ δημοσίευσήν του. (6)
Ἡ ὀνομασία "Ἐλεύθεροι καὶ Ἀποδεδεγμένοι Τέκτονες", ποὺ ὑπενθύμιζε τὴν οἰκοδόμησιν τοῦ καθεδρικοῦ τοῦ Saint Paul, ἐδιατηρήθη πρὸς ἀποφυγὴν τῆς πιθανότητος ὁποιοασδήποτε ὑποψίας ὠς πρὸς τὸν ἀληθινὸ στόχον τοῦ γεννώμενου Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ. (7)

    Ὅμως, ὁ στόχος τοῦτος παρέμεινε πάντοτε ἡ προπαγάνδα καὶ ὁ θρίαμβος τοῦ καθαροῦ Γνωστικισμοῦ καὶ τοῦ ὀρθολογιστικοῦ φιλελευθερισμοῦ σὲ ὁλόκληρο τὸ σύμπαν.( 8 )

    Ἡ δὲ προπαγάνδα διεξήχθη μὲ τέτοιαν ἐνέργειαν, ὥστε ἔντος ἑπτὰ ἐτῶν, ἀπὸ τὸ 1723 ἕως τὸ 1730, οἱ ἀπεσταλμένοι τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἀγγλίας εἴχαν ἱδρύσει Ἐλευθεροτεκτονικὰς Στοὰς εἰς ὅλας τὰς χώρας τῆς Εὐρώπης. (9)

    Διατήρησαν δέ, πρὸς ἐξάλειψιν κάθε ὑποψίας ὅτι ὁ νέος Ἐλευθεροτεκτονισμὸς ἦτο κάτι ἄλλο ἀπὸ τὴν συνέχεια τῆς "Ἀδελφότητος τῶν Ἐλευθέρων καὶ Ἀποδεδεγμένων Τεκτόνων", ὅλας τὰς ὀνομασίας καὶ ὅλας τὰς τελετουργίας καὶ ἰδιαιτερότητας που εἶχε λάβει τοῦτη ἡ τελευταία Ἀδελφότης ἐκ τῆς Ἀδελφότητος τῶν Οἰκοδόμων". (10)

    Μόνο μία τροποποίηση υἱοθετήθη. Οἱ Διδάσκαλοι ἐσχημάτιζαν ἔναν βαθμὸν διάκριτον καὶ χωριστά ἀπὸ τοὺς Ἑταίρους, ὁ δὲ στρατὸς τοῦ καθαροῦ Γνωστικισμοὺ ἐξεστράτευσε διὰ τὴν κατάκτησιν τοῦ κόσμου ὑπὸ τὴν τριπλὴν ταξινόμησιν εἰς Μαθητευόμενους, Ἑταίρους καὶ Διδασκάλους. (11)
 
Σημειώσεις
1. History of Freemasonry, τοῦ J.G. Gould, Λονδίνο, 1884.
The Rosicrucian and Masonic Record, Λονδίνο, 1877 και 1878
Geschichte der Freimaurerei, τοῦ G.F.Findel, Λειψία, 1874
La Masoneria, τοῦ Viriato Alfonso de Castro, Παρίσι, 1871
The Freemasons' Vademecum, τοῦ St. Jones, σεβασμίου τῆς Στοάς τῆς Ἀρχαιότητος, Λονδίνο, 1862
2. History of Freemasonry, τοῦ J.G. Gould, Λονδίνο, 1884.
The Rosicrucian and Masonic Record, Λονδίνο, 1877 και 1878
Geschichte der Freimaurerei, τοῦ G.F.Findel, Λειψία, 1874
The Freemasons' Vademecum, τοῦ St. Jones, σεβασμίου τῆς Στοάς τῆς Ἀρχαιότητος, Λονδίνο, 1862
3. Ibid.
4. Ibid.
5. Ibid.
6. The Old Constitutions of the Ancient and Worshipfull Society of Free and accepted Masons, ἐκδοθὲν ἀπὸ τὸν John Edmond Cox, Μέγαν Ἐλεονόμο τῆς Ἐνωμένης Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἀγγλίας, 1884.
7. The Constitutions of the Ancient Fraternity of Free and Accepted Masons, ἐπίσημος ἔκδοσις τῆς Ἐνωμένης Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἀγγλίας, Λονδίνο, 1884
History of Freemasonry, τοῦ J.G. Gould, Λονδίνο, 1884.
The Secret History of the United Grand Lodge of England and Wales, χειρόγραφο τῆς ἰδιωτικῆς συλλογῆς τοῦ Δοῦκα τοῦ Σάσεξ, Νό. 117
The Freemasons Monitor, του Thomas Smith Webb, Σάλεμ, 1816
Illustrations of Freemasonry, τοῦ W. Preston, Σεβασμίου τῆς Στοᾶς τῆς Ἀρχαιότητος, Λονδίνο, 1836
8. Idem.
9. Idem.
10. Idem.
11. Idem.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα