Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
Μην Κρίνεις ίνα μην κριθείς!
Κανένας:
--- Παράθεση από: try στις Μαΐου 28, 2007, 17:13:19 ---κάθε φορά που κρίνουμε αρνητικά κάποιον είναι γιατί αναγνωρίζουμε ενα στοιχείο του εαυτού μας που δεν μας αρέσει και που δεν εχουμε ακόμη καταφέρει να το ξεπεράσουμε. Απο την άλλη πάλι οταν τούς κρίνουμε θετικά αναγνωρίζουμε κάτι που εκτιμούμε και επιθυμούμε να αποκτήσουμε.
--- Τέλος παράθεσης ---
Χμ, ας βάλω το δικό μου λιθαράκι. Από όσα κατάλαβα σχετικά με το ζήτημα.....
Αυτό είναι μία σημαντική λειτουργία, αλλά δεν ισχύει πάντα. Όταν κρίνουμε κάποιον κλέφτη ή δολοφόνο δηλαδή αναγνωρίζουμε τον κλέφτη ή δολοφόνο μέσα μας? Δε νομίζω ότι αυτό ισχύει πάντα.
Νομίζω ότι πρέπει να ξεχωρίσουμε πότε η κριτική μας συνοδεύεται από συναίσθημα. Αν είμαστε απόλυτα νοητικοί και η κριτική πηγάζει από καθαρή σκέψη, τότε το ελάττωμα/παράπτωμα του άλλου δε μας αντιπροσωπεύει. Αν όμως νιώθουμε κάποια συναισθηματική φόρτιση, πχ αγανάκτηση/αποστροφή (ειδικά αν είναι κάπως αδικαιολόγητη για το μέγεθος του ελαττώματος) τότε ίσως να βρήκαμε ένα καθρέπτισμα της δικής μας προσωπικότητας.
Trithemius:
Πιστεύω πως η ορθή κριτική κινείται σε διαφορετικό επίπεδο από την εδοσκόπηση. Δεν μπορώ να καταλάβω πως σχετίζονται τα θετικά ή αρνητικά στοιχεία των άλλων με τον δικό μας χαρακτήρα. Σίγουρα, κάποια στοιχεία όσων κρίνουμε θα υπάρχουν και στο δικό μας χαρακτήρα, άλλα όμως όπως αυτά ενός δολοφόνου, ενός παιδεραστή, ενός κλέφτη, ενός βιαστή δε να σχετίζονται με τον δικό μου χαρακτήρα. Το θεωρώ εξαιρετικά τραβηγμένο να πιστέψω πως μέσα μου κρύβω τέτοιες "έξεις" και γι' αυτό καταφέρνω να κρίνω σωστά τον άλλο.
Άλλωστε, όταν στα δικαστήρια κάποιοι κρίνονται ένοχοι ή αθωώνονται, είναι ατυχές να θεωρήσουμε πως ο δικαστής βλέπει απαραίτητα τον εαυτό του στο πρόσωπο του κατηγορούμενου...
Avaris:
--- Παράθεση από: Anon στις Μαΐου 29, 2007, 15:38:04 ---Πιστεύω πως η ορθή κριτική κινείται σε διαφορετικό επίπεδο από την εδοσκόπηση. Δεν μπορώ να καταλάβω πως σχετίζονται τα θετικά ή αρνητικά στοιχεία των άλλων με τον δικό μας χαρακτήρα. Σίγουρα, κάποια στοιχεία όσων κρίνουμε θα υπάρχουν και στο δικό μας χαρακτήρα, άλλα όμως όπως αυτά ενός δολοφόνου, ενός παιδεραστή, ενός κλέφτη, ενός βιαστή δε να σχετίζονται με τον δικό μου χαρακτήρα. Το θεωρώ εξαιρετικά τραβηγμένο να πιστέψω πως μέσα μου κρύβω τέτοιες "έξεις" και γι' αυτό καταφέρνω να κρίνω σωστά τον άλλο.
Άλλωστε, όταν στα δικαστήρια κάποιοι κρίνονται ένοχοι ή αθωώνονται, είναι ατυχές να θεωρήσουμε πως ο δικαστής βλέπει απαραίτητα τον εαυτό του στο πρόσωπο του κατηγορούμενου...
--- Τέλος παράθεσης ---
Νοιώθω να αντηχούν εξαιρετικά οικεία και σύμφωνα με τα δικά μου , μέσα μου τα επιχειρήματα του Anon....
Λες να βλέπω τον εαυτό μου στον Anon? :o .....Ohhhh Noooooo!!!!!.......
αστειεύομαι.....αλλά τελικά κάπως έτσι είναι.....
Ειλικρινά κι εγώ αδυνατώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν ο άλλος να είναι "καθρέπτης" μου την ώρα που του ασκώ κριτική...είτε "θετική" είτε "αρνητική"....
Αυτό το "τσακώνομαι με τον εαυτό μου", ή αντίστοιχα "ερωτοτροπώ με τον εαυτό μου", δεν ξέρω, μου φαίνεται λίγο xtreme....
Δείχνει μεν να έχει κάποια "βάση λογικής", αφού στο κάτω κάτω η Μονάδα Μέτρησης που χρησιμοποιούμε για τους άλλους είναι η δική μας η εσωτερική μας "κλίμακα αξιών", αλλά "κάτι" δεν μου "κάθεται ακόμη καλά".....
Χωρίς όμως να το έχω "προσδιορίσει" μέχρι τώρα....
Παρακολουθώ όμως με εξαιρετικό ενδιαφέρον την επιχειρηματολογία της Try όσο και των υπολοίπων.....
Keep walking....... ;)
(Και κάπου θα φτάσουμε....δε μπορεί...)
ΥΓ: Λέτε να πέσουμε πάλι στο παιγνίδι του Ορφέα, το "Είμαι ΟΚ, είσαι ΟΚ"? (ή αλλιώς, "το δικό μου παιγνίδι είναι καλύτερο απο το δικό σου"?)
ΥΓ2: Αφού όλη η κοινωνία καταδικάζει τον φόνο, αλλά εντός του άλλου (του φονιά) βλέπει τον εαυτό της, τότε είμαστε μια κοινωνία φονιάδων.......που πήγε λοιπόν το "Καλό" που κυριαρχεί μέσα στον άνθρωπο ? :o(αυτό που συζητάμε σε άλλο θέμα)
Κανένας:
Το «καθρέπτισμα» και ειδικότερα το καθρέπτισμα της «σκιάς» του ανθρώπου, δεν είναι φαινόμενα που εύκολα αποδεικνύονται. Τα αναφέρει η ψυχολογία και μάλλον μόνο με την παρατήρηση μπορούμε να τα καταλάβουμε.
Trithemius:
Εντάξει, δεν αντιλέγω, όμως αυτό που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι δεν μπορώ να δεχτώ πως η ικανότητά μου να χαρακτηρίσω κάποιον ως μισαλλόδοξο, σαδιστή, ζηλιάρη, μισογύνη ή κάτι σχετικό πηγάζει και μόνον από μέσα μου. Δηλαδή αν εγώ δεν είμαι μισαλλόδοξος, δεν μπορώ να κρίνω κάποιον άλλο ως τέτοιο.
Μπα, δεν το τρώω με τίποτα :o
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση