Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
Μην Κρίνεις ίνα μην κριθείς!
Eleni:
--- Παράθεση ---Τελικά όταν κρίνουμε τους ή κάτι στους άλλους,
πόσο δικό τους ή μονο δικό τους είναι αυτό που κρίνεται ;;;;
--- Τέλος παράθεσης ---
Ορφέα, μάλλον έχεις απολυτο δίκιο. Νομίζω οτι κάθε φορά που κρίνουμε αρνητικά κάποιον είναι γιατί αναγνωρίζουμε ενα στοιχείο του εαυτού μας που δεν μας αρέσει και που δεν εχουμε ακόμη καταφέρει να το ξεπεράσουμε. Απο την άλλη πάλι οταν τούς κρίνουμε θετικά αναγνωρίζουμε κάτι που εκτιμούμε και επιθυμούμε να αποκτήσουμε.
Ισως αν καταφέρουμε να ''κοιμήσουμε'' για λίγο τον εγωισμό μας και τις αγωνίες μας, που μας κάνουν μηχανικούς να μπορέσουμε να δούμε την έλλειψη συνειδητότητας κάθε φορά που ...κρίνουμε.... :-X
Trithemius:
Χμμ, δεν θα έλεγα πως συμφωνώ απόλυτα. Η διαδικασία της αναγνώρισης και τελικά αξιολόγησης μιας πράξης ενός συνανθρώπου μας δεν είναι απαραίτητο να χρωματίζεται από τον δικό μας ψυχισμό. Το να αναγνωρίσω πως ένας άνθρωπος δρα αρνητικά, δεν είναι απαραίτητο να το βρω ως χαρακτηριστικό και μέσα μου. Αν ήταν έτσι, τότε κάθε αρνητική ιδιότητα που αναγνωρίζουμε στους άλλους θα έπρεπε να τη βρούμε και μέσα μας :o Δηλαδή, με αυτό το σκεπτικό, αν συναντήσω έναν άνθρωπο που αρέσκεται στο να επιθυμεί την ταπείνωση και εξευτελισμό των άλλων, πρέπει να το βρω και μέσα μου για να το αναγνωρίσω στον άλλο; ??? Τραβηγμένο το βρίσκω ::)
Αυτό που εγώ θεωρώ πιο ακριβές είναι το ότι η συνεχής ενεργοποίηση της κρίσης αποτελεί μία διαρκή και σημαντική πνευματική άσκηση, καθώς μέσα από τις αξιολογήσεις μας, πότε εύστοχες και πότε άστοχες, καταφέρνουμε να κατανοήσουμε τον υλικό και πνευματικό κόσμο όπου ζούμε, άρα καταφέρνουμε να ανεβούμε ένα ακόμα σκαλοπάτι στον ανηφορικό δρόμο προς την εξέλιξή μας.
Eleni:
--- Παράθεση ---Δηλαδή, με αυτό το σκεπτικό, αν συναντήσω έναν άνθρωπο που αρέσκεται στο να επιθυμεί την ταπείνωση και εξευτελισμό των άλλων, πρέπει να το βρω και μέσα μου για να το αναγνωρίσω στον άλλο; Τραβηγμένο το βρίσκω
--- Τέλος παράθεσης ---
Ναι και εγώ έτσι το έβλεπα και μάλιστα στην προσπάθεια να το παρακάμψω και να το αρνηθώ, ανακάλυψα τους μηχανισμούς του νου μας να επιτίθεται και να αμύνεται πολύ έντεχνα αρκεί να μην θιχτεί.
Ομως πως θα αναγνωρίσει κανείς κάτι αν δεν τό έχει ''δει'' ποτέ?
Πως θα ενοχληθεί απο μια ιδίοτητα κάποιου αν δεν ξέρει τι είναι αυτή?
Μήπως αναγνωρίζουμε κάτι αν το έχουμε η αν το είχαμε στο παρελθόν?
fr Αnon, επιχείρησε την επόμενη φορά που κάποιος θα σε θυμώσει η που θα θαυμάσεις....να ψάξεις να δείς την αιτία, σε κατάσταση στοχασμού η διαλογισμού [ για να μην ξεφυτρώνει ο εγωισμός] και μου φαίνεται οτι θα εκπλαγείς...
Συγνώμη αν γίνομαι σκληρή αλλά νομίζω οτι αυτο το σημείο είναι πολύ σημαντικό στις σκέψεις μας και στις αποφάσεις μας, και ευχαριστώ [ αν μας διαβάσει ποτέ] τον άνθρωπο που μου το έδειξε, απο τα βάθη της καρδιάς μου.
Ορφέας:
--- Παράθεση από: try στις Μαΐου 29, 2007, 11:31:14 ---
Ναι και εγώ έτσι το έβλεπα και μάλιστα στην προσπάθεια να το παρακάμψω και να το αρνηθώ, ανακάλυψα τους μηχανισμούς του νου μας να επιτίθεται και να αμύνεται πολύ έντεχνα αρκεί να μην θιχτεί.
--- Τέλος παράθεσης ---
Eleni:
Εψαχνα να το βρώ γιατι δεν θυμώμουν την σελίδα...
Για όλους μας
<< και ψυχή
ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν
εις ψυχήν αυτή
βλεπτέον
ΠΛΑΤΩΝ Αλκιβιάδης 133b
kαι η ψυχή,
αν είναι να γνωρίσει τον εαυτό της,
σε ψυχή πρέπει
να κοιτάξει.>>
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση