'Αρθρα και συζητήσεις: 'Εσωτερικές Σχολές και Μυητικά Συστήματα > Μαρτινισμός
ΜΑΡΤΙΝΙΣΜΟΣ: Παρουσίαση και κριτική
Trithemius:
--- Παράθεση από: Ορφέας στις Δεκεμβρίου 22, 2008, 23:21:06 ---Και στους γνωστούς ύμνους, και στα διασωθέντα σε άλλους συγγραφείς ορφικά αποσπάσματα, ο Ορφέας εκτός από την εξιστόρηση της αρτιότερης στον κόσμο κοσμογονίας, μας παριστά μία Φύση ολοζώντανη, όπου το κάθε τι που υπάρχει, στοιχείο ή στοιχειακό, ενέχει πνεύμα και σε αυτό το πνεύμα απευθύνει τον εκάστοτε ύμνο ο μέγας θεολόγος, συνομιλώντας μα τα στοιχεία της Φύσης, με τους αγγέλους των άστρων, με τα πνεύματα των ανέμων, με τις Νεράϊδες, τις Μοίρες, τις Δρυάδες και τις πανέμορφες Νύμφες της οργιάζουσας Φύσης. Ύμνοι στον Βορέα, στον Ζέφυρο και στον Νότο, ύμνοι στις Νεφέλες και στα Άστρα, ύμνοι στις Μούσες και στις Νηρηίδες και ύμνοι στις Μοίρες και στις Νύμφες, νομίζω είναι πολύ ενδεικτικοί για αναφορές σε άυλες οντότητες, όσο δε για τις υπερβατικές καταστάσεις, ο ερευνητής δεν δύναται νοητικά να διακρίνει όσα ο μυσταγωγός εμπειριώνεται σε μια εκστασιακή ανάταση, με μία έστω και περιορισμένη τελετουργία με υμνωδίες του ύψιστου μυσταγωγού Ορφέα....
--- Τέλος παράθεσης ---
Πράγματι έντονες υπάρξεις, πλην όμως νοητικές και συμβολικές. Έτσι δεν είναι;
Rose:
--- Παράθεση από: Trithemius στις Δεκεμβρίου 22, 2008, 22:35:50 ---τα κείμενα που μας παρέθεσε η φίλη rosa_alba μοιάζουν σε τρόπο γραφής και απόδοσης της επιθυμίας με τις ανάλογες επικλήσεις-προσευχές που αναφέρονται στα Ερμητικά (βλ. προσευχή Ποιμάνδρη 31-32, ύμνος της Αναγέννησης/Απόκρυφη επί του όρους ομιλία και προσευχή του Τέλειου Λόγου/Ασκληπιός)
--- Τέλος παράθεσης ---
Αν θέλεις παρέθεσε το τμήμα της προσευχής που αναφέρεσαι έτσι ώστε να το αναλύσουμε.
--- Παράθεση από: Trithemius στις Δεκεμβρίου 22, 2008, 22:41:17 ---πράγματι πολλές από τις αναφορές που αναλύει δείχνουν βαθιά γνώση της αστρονομίας από τους Ορφικούς.
--- Τέλος παράθεσης ---
Δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι στα Ορφικά αναφέρονται στοιχεία αστρονομίας, αλλά η μεγαλύτερη αξία των Ορφικών για τους Εσωτεριστές, βρίσκεται στην παρουσίαση μιας ολοκληρωμένης Πανθεϊστικής Κοσμοαντίληψης.
--- Παράθεση από: Trithemius στις Δεκεμβρίου 22, 2008, 23:32:42 ---Πράγματι έντονες υπάρξεις, πλην όμως νοητικές και συμβολικές. Έτσι δεν είναι;
--- Τέλος παράθεσης ---
Είναι και ενεργειακές αυτές οι υπάρξεις... Η πέτρα έχει αιθερικό - ενεργειακό σώμα, που λέγεται στοιχειακό της γης. Τα ποτάμια, και οι λίμνες έχουν ενεργειακά σώματα (στοιχειακά του νερού), κτλ.
Ορφέας:
--- Παράθεση από: Trithemius στις Δεκεμβρίου 22, 2008, 23:32:42 ---
Πράγματι έντονες υπάρξεις, πλην όμως νοητικές και συμβολικές. Έτσι δεν είναι;
--- Τέλος παράθεσης ---
Έτσι είναι, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε και την συναισθηματική νότα που αναδύουν τα πολυποίκιλα και πρωτόγνωρα επίθετα με τα οποία κοσμεί τα επικαλούμενα όντα ή στοιχεία κλπ.... Κι όπως ανέπτυξε και έδειξε ο SERAPIS για την αξία των τελετουργικών ύμνων και τυπικών, αυτό που είναι άκρως απαραίτητο είναι η ισορροπία ανάμεσα στο λογικό και το συναισθηματικό, στο οποίο θα προσθέσω και την επισήμανση που έκανες για το συμβολικό, το οποίο είναι αυτονόητο σε κάθε μαγική τελετουργία, γιαυτό και δεν αναφέρεται ξεχωριστά. Αλίμονο αν δεν υπάρχει πλήρης αρμονία και ισορροπία στο τετράπτυχο των τελετουργικών (μαζί με το τέταρτο το πνευματικό), όπου οι άξονες Λογικό - Συναισθηματικό και Συμβολικό - Πνευματικό θα συνθέτουν την απόλυτη Φυσική αρμονία του Ελληνικού Σταυρού, πάνω στον οποίο θα αναδυθεί η πεμπτουσία του Ζώντος Ρόδου....
Ορφέας:
--- Παράθεση από: SERAPIS στις Δεκεμβρίου 22, 2008, 20:35:42 ---
Ακριβώς αγαπητέ trithemie, αυτή είναι η μαγεία, αν αφήναμε κάθε τι που έγραψε ο οποιοσδήποτε, χωρίς να εξετάσουμε το συναίσθημά του την πρόθεσή του εκείνη τη στιγμή, και τον τρόπο που σκεφτόταν, υπό την επήρεια ποιας κατάστασης, να επιδράσει στη νόηση μας, την κάτσαμε που λέμε :), αυτό είναι η υποβολή και η μαγεία. Πιστεύω, δέχομαι ότι ο Ροδόσταυρος, αναζητητής, μύστης, Έλληνας, κλπ, όπως και να το ονομάσουμε, πρέπει να είναι κυρίαρχος αν μη τη άλλο του ευατού του, να μην παρασύρεται, από τα εξωτερικά, αν πρώτα δεν παρατηρήσει. Προσωπικά δεν μαγνητίζομαι από ωραία ονόματα και τίτλους, μεγάλα λόγια όπως koen κλπ. Παρατηρώ, πάντα κάνει καλό. Η άποψή μου είναι ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, αλλά και ότι είναι χρυσός δεν λάμπει πάντα.
Τα γνήσια μυστικιστικά αυθεντικά κείμενα, πάντως σίγουρα δεν υστερούν σε λογική, όπως αυτό που παρουσιάστηκε. Σίγουρα όμως τονίζουν το ανθρώπινο εργαλείο και δεν τον κάνουν υπόδουλο ακόμα και του θεού.
Με δύο πόδια βαδίζουμε, λογική και συναίσθημα, οποιαδήποτε επίδραση στη ζυγαριά και κουτσαίνουμε.
Επιστημονικός μυστικισμός δεν είναι ότι του κάτσει του καθενός "Ιουδαίου", αυτό είναι και το πρόβλημα της επιστήμης, αλλά ότι λειτουργεί, με την επιβεβαίωση.
Βέβαια παραδεκτό ότι ο καθένας κρίνει ένα κείμενο, ανάλογα με αυτό που εμπεριέχει. Αλλά νομίζω ότι μπορούμε να δούμε όλες τις πλευρές πλέον, σφαιρικά, ολιστικά.
Μάλλον η αδυναμία μας, και οι ανασφάλειες μας, επιβάλουν τέτοια κείμενα, που η πρώτη παρατήρηση δείχνει ότι ανισορροπούν μεταξύ συναισθήματος και λογικής, αλλά και δεν έχουν πρακτική σημασία, αλλά ακόμα και περίεργη προέλευση.
--- Τέλος παράθεσης ---
Λόγια ενός αληθινού μυημένου που είναι χρήσιμο να επισημαίνονται και να μελετώνται επανειλημμένα, γιατί η μαγική τελετουργία χρειάζεται να ασκείται με πολύ προσοχή και με άσκηση ισόρροπων τυπικών, αν θέλουμε να αποφύγουμε τις παρενέργειες. Δυστυχώς ημιμαθείς αυτόκλητοι δήθεν μύστες παρασύρουν αφελείς νεαρούς σε φανταχτερές αλλά επικίνδυνες τελετουργίες, μολύνοντας , παθιάζοντας και παρανοώντας, με αποτέλεσμα την ανηθικότητα και την ψυχοπνευματική ασθένεια.
Άνθρωπος ο οποίος συμμετέχει σε τελεστικά που του αναιρούν την ατομική ελευθερία και κυριαρχία, αυτός ο ατυχής που εξαπατήθηκε και αποδέχθηκε να θυσιάσει την Κυριότητά του στον βωμό δήθεν της θεότητας, έχει επιτελέσει την έσχατη Μαύρη τελετουργία, προβαίνοντας στην ύψιστη ύβρη απέναντι στην θεότητα που ενοικεί μέσα του. Ο Πατέρας ουρανός και η Μητέρα Φύση, με άπειρη αγάπη προς το παιδί τους, τον άνθρωπο, παρέχουν την απόλυτη ελευθερία και εξουσία, ευελπιστώντας στην ενηλικίωση και ανάληψη της δημιουργικής δράσης. Αλίμονο όμως, αυτό, παιδί ανώριμο και ανόητο, εντυπωσιάζεται από τα φανταχτερά παιχνίδια με τα οποία το δελεάζουν οι ανισόρροπες ξεπεσμένες δυνάμεις, ανταλλάσει την Κυριότητά του και την Ελευθερία του με παιχνίδια συναισθηματισμού, με οικτρό αποτέλεσμα την ολική διάσπαση και καταστροφή της ενότητας, σπαρασσόμενο από τα μεταλλαγμένα συναισθήματα τα οποία κατάντησαν καταδυναστευτικά πάθη.
Οι εβραίοι της Ισπανίας, συνθέσανε ένα συνοθύλευμα Νεοπλατωνισμού, Ζωροαστρισμού, Γνωστικισμού, Μυστικισμού και Σουφισμού πάνω σε ένα Νεοπυθαγόρειο καμβά, προσπαθώντας να μιμηθούν ανεπιτυχώς την Νεοπλατωνική θεουργία. Αυτόν τον κυκεώνα παρέλαβε ο Μαρτινέζ ντε Πασκουαλί ως τελετουργική Καμπαλά, φιλοδοξώντας να τον μετατρέψει σε μυητικό σύστημα, ανακατεύοντάς τον με τεκτονισμό. Το αμφίβολο αυτό υβρίδιο, παρέλαβαν οι Βιλλερμόζ και Σεντ Μαρτέν και αφού το ξαναμετάλλαξαν σε προσευχητικό χριστιανικό, ήρθε τελικά αργότερα ο ψευτομάγος Παπύς και το καταβάθρωσε ακόμα περισσότερο, μετατρέποντάς το σε χώρο ικετών, προσπαθώντας να εξαφανίσει και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας από τον άνθρωπο, την οποία δεν κατάφερε να εξαφανίσει παντελώς ο ιουδαιοχριστιανισμός. Σε αυτόν τον ευτελή ξεπεσμό και στην ολοκληρωτική υποδούλωση κατάντησαν τον βασιλέα της Δημιουργίας, μετατρέποντάς τον σε άβουλη μαριονέτα και σε ποδηγετούμενο παντελώς από την κάθε μορφής διαβολική εξουσία. Για το κατάπτυστο αυτό κατάντημα, σήμερα ερίζουν πέντε διαφορετικές ομάδες παραπλανημένων αμαθών αφελών, εξαπατημένων και που εξαπατούν στη συνέχεια νέα θύματα. Πέντε διαφορετικών γραμμών που η κάθε μία επαίρεται για την γνήσια διαδοχή της από τον κάλπικο δημιουργό μιας παρωδίας εσωτεριστικής μυητικής ομάδας.
Kαζαντζακικός:
--- Παράθεση ---Άνθρωπος ο οποίος συμμετέχει σε τελεστικά που του αναιρούν την ατομική ελευθερία και κυριαρχία, αυτός ο ατυχής που εξαπατήθηκε και αποδέχθηκε να θυσιάσει την Κυριότητά του στον βωμό δήθεν της θεότητας, έχει επιτελέσει την έσχατη Μαύρη τελετουργία, προβαίνοντας στην ύψιστη ύβρη απέναντι στην θεότητα που ενοικεί μέσα του. Ο Πατέρας ουρανός και η Μητέρα Φύση, με άπειρη αγάπη προς το παιδί τους, τον άνθρωπο, παρέχουν την απόλυτη ελευθερία και εξουσία, ευελπιστώντας στην ενηλικίωση και ανάληψη της δημιουργικής δράσης. Αλίμονο όμως, αυτό, παιδί ανώριμο και ανόητο, εντυπωσιάζεται από τα φανταχτερά παιχνίδια με τα οποία το δελεάζουν οι ανισόρροπες ξεπεσμένες δυνάμεις, ανταλλάσει την Κυριότητά του και την Ελευθερία του με παιχνίδια συναισθηματισμού, με οικτρό αποτέλεσμα την ολική διάσπαση και καταστροφή της ενότητας, σπαρασσόμενο από τα μεταλλαγμένα συναισθήματα τα οποία κατάντησαν καταδυναστευτικά πάθη.
--- Τέλος παράθεσης ---
ισως και να ισχυει σχεδον παντου αυτο....
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση