'Αρθρα Εσωτερισμού > Προτεινόμενα Βιβλία και Ταινίες από μέλη και φίλους της ΑΜΡΑ
What the bleep do we know (1 & 2)
livelove:
<< Ασύλληπτο γεγονός Νο3 - Κβαντικά άλματα και πιθανότητα
Μελετώντας το άτομο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως όταν τα ηλεκτρόνια κινούνται από τροχιά σε τροχιά γύρω από τον πυρήνα, δεν κινούνται στον χώρο με τον τροπο που κινούνται τα συνηθισμένα αντικείμενα, αλλά κινούνται ακαριαία. Εξαφανίζονται, δηλαδή,από μια θέση, μια τροχιά, και εμφανίζονται σε μια άλλη. Αυτό ονομάστηκε "κβαντικό άλμα".
Σαν να μην παρέβαινε αυτό αρκετούς κανόνες της καθημερινής πραγματικότητας, ανακάλυψαν επίσης πως δεν μπορούσαν να καθορίσουν επακριβώς που θα εμφανίζονταν τα ηλεκτρόνια ή πότε θα έκαναν το άλμα. Το καλύτερο που μπόρεσαν να κάνουν ήταν να διατυπώσουν τις πιθανότητες (η κυματική εξίσωση του Σρεντιγκερ) για τη νέα θέση ενός ηλεκτρονίου. "Η πραγματικότητα, όπως τη ζούμε, δεν παύει να δημιουργείται συνεχώς κάθε στιγμή, μέσα από αυτην τη δεξαμενή πιθανοτήτων", λέει ο δρ Satinover, "αλλά το πραγματικό μυστήριο με αυτή είναι οτι έξω από τη δεξαμενή των πιθανοτήτων, το ποιο είναι αυτό που θα συμβεί, καθορίζεται από πράγματα που δεν ανήκουν στο φυσικό σύμπαν. Δεν υπα΄ρχει διαδικασία που το κάνει να συμβεί. "
Ή όπως συχνά δηλώνεται: τα κβαντικά συμβάντα είναι τα μοναδικά. πραγματικά τυχαία συμβάντα στο σύμπαν.
Ασύλληπτο γεγονός Νο4 - η Αρχή της Αβεβαιότητας
Στν κλασική φυσική, όλες οι ιδιότητες ενός αντικειμένου, περιλαμβανομένων της θέσης και της ταχύτητάς του, μπορούν να μετρηθούν με ακρίβεια, η οποία περιορίζεται μόνο από την τεχνολογία μας. Αλλά σε κβαντικό επίπεδο, όταν μετράς μια ιδιότητα σαν την ταχύτητα δεν μπορείς να έχεις μιαν ακριβή μέτρηση και άλλων ιδιοτήτων, όπως η θέση. Όταν γνωρίζεις που βρίσκεται κάτι, δεν μπορείς να γνωρίζεις και πόσο γρήγορα κινείται. Αν γνωρίζεις πόσο γρήγορα κινείται, δεν μπορείς να ξέρεις και που βρίσκεται. Επίσης, δεν έχει σημασία πόσο περίπλοκη ή προηγμένη είναι η τεχνολογία, ο πέπλος της ακρίβειας δεν μπορεί να διαπεραστεί.
Η Αρχή της Αβεβαιότητας (επίσης γνωστή και ως απροσδιοριστία) διατυπώθηκε από τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, έναν από τους πρωτοπόρους της φυσικής των κβάντων. Αυτός υποστηρίζει πως όσο σκληρά κι αν προσπαθήσετε, ποτέ δεν θα έχετε μια ακριβή μέτρηση και της ταχύτητας και της θέσης. Όσο περισσότερο εστιάζουμε στο ένα, τόσο πιο αβέβαιη γίνεται η μέτρηση του άλλου.
livelove:
Ασύλληπτο γεγονός Νο5 - Μή τοπικότητα, E-P-R, Θεώρημα του Bell και κβαντικός συσχετισμός
Ο Άλμπερτ Άϊνσταιν δεν συμπαθούσε τη φυσική των κβάντων (για να το θέσουμε κάπως ευγενικά). Μεταξύ άλλων, αντέδρασε στο τυχαίο που περιγράψαμε παραπάνω με την περιβόητη φράση: "Ο Θεός δεν παίζει ζάρια με το Σύμπαν", στο οποίο ο Νίλς Μπορ απάντησε: "Πάψε να λες στον Θεό τί να κάνει"!
Σε μια προσπάθεια να αποδειχθεί πως η κβαντική θεωρία 'ηταν ελλιπής. το 1935, οι Einstein, Pedolsky και Rosen (EPR) δημοσίευσαν ένα νοερό πείραμα που προσπαθούσε να αποδείξει τη γελοιότητα των ισχυρισμών της κβαντικής θεωρίας. Σκεπτόμενοι έξυπνα, εξαίρεσαν μία από τις συνέπειες των κβάντων που δεν είχε κατανοηθεί ιδιαίτερα εκείνη την εποχή: Κανονίζετε να έχετε δύο σωματίδια που δημιουργούνται ταυτόχρονα, που σημαίνει πως βρίσκονται σε συσχετισμό ή σε υπέρθεση. Μετά τα εκτοξεύετε προς αντίθετες κατευθύνσεις του σύμπαντος. Κάνετε, κατόπιν, κάτι στο ένα σωματίδιο για να αλλάξετε την κατάστασή του- το άλλο σωματίδιο αλλάζει ακαριαία για να υιοθετήσει μια αντίστοιχη κατάσταση. Ακαριαία!
Η ιδέα ήταν τόσο κωμική που ο Αϊνστάιν αναφερόταν σε αυτήν ως "απόκοσμη δράση και απόσταση". Σύμφωνα με τη δική του θεωρία τη σχετικότητας τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φώς. Κι αυτό ήταν απείρως πιο γρήγορο! Επιπλέον, η ιδέα πως ένα ηλεκτρόνιο μπορεί να παρακολουθεί στενά ένα άλλο στην αντίθετη πλευρά του σύμπαντος, απλώς παραβίαζε κάθε αίσθηση της πραγματικότητας.
Εν συνεχεία, το 1964, ο John Bell δημιούργησε μια θεωρία που στην ουσία έλεγε οτι η θεωρία των Einstein, Pedosky και Rosen ήταν σωστή. Αυτό ακριβώς συμβαίνει: η ιδέα οτι κάτι έιναι τοπικό ή υπάρχει σε μία μόνο θέση, είναι εσφαλμένη. Τα πάντα είναι μή τοπικά. Τα σωματίδια συνδέονται στενά σε ένα επίπεδο που έιναι πέραν του χρόνου και του χώρου.
Στα χρόνια που πέρασαν από τότε ο Bell δημοσίευσε το θεώρημά του, η ιδέα επαληθεύτηκε πολλές φορές στο εργαστήριο. Δοκιμάστε να το χωρέσετε αυτό στο μυαλό σας έστω για μια στιγμή. Ο χρόνος και ο χώρος, τα βασικότερα χαρακτηριστικά του σύμπαντος στο οποίο ζούμε, έχουν κατα κάποιο τροπο παραγκωνιστεί στον κόσμο των κβάντων από την ιδέα πώς όλα βρίσκονται σε επαφή όλη την ώρα. Δεν είναι παραξενο που ο Αϊνστάιν πίστευε πως αυτό θα αποτελούσε την χαριστική βολή για την κβαντομηχανική-δεν έχει καμία λογική.
Μολαταύτα, αυτό το φαινόμενο φαίνεται να αποτελεί έναν εφαρμόσιμο νόμο του σύμπαντος. Στην ουσία, ο Σρέντιγκερ φέρεται να έχει πει πως ο κβαντικός συσχετισμός δεν ήταν μία από τις ενδιαφέρουσες απόψεις περι κβάντων: ήταν ή άποψη. Το 1975. ο θεωρητικός φυσικός Henry Stapp, αποκάλεσε το θεώρημα του Bell "την πιο βαθυστόχαστη ανακάλυψη της επιστήμης" Προσέξτε οτι λέει επιστήμη και όχι φυσική.>>
Trithemius:
Φίλε clarion τα δεδομένα που μας παρέθεσες είναι πραγματικά πολύ σημαντικά! :o
Εκείνο που θέλω να προσθέσω σε όλα αυτά, είναι πως κατανοούμε πλέον τη δύναμη της προσωπικότητάς μας. Η κβαντική φυσική μας δίνει το δεδομένο πως εμείς ως παρατηρητές επηρεάζουμε το αντικείμενο που παρατηρούμε και μάλιστα αντιλαμβανόμαστε πως ένα αντικείμενο αποκτά σαφή και οριστική υπόσταση μόνον όταν το παρατηρούμε (γιατί σε κάθε άλλη χρονική στιγμή μπορεί να βρίσκεται σε χιλιάδες άλλες θέσεις και καταστάσεις).
Αυτή η συνειδητοποίηση δίνει πλέον μία νέα οπτική ακόμη και στη μεταφυσική και στον εσωτερισμό, που ως πνευματικές ενασχολήσεις έχουν και αυτές τις δικές τους παραδοχές, τους δικούς τους νόμους και κανόνες περί σύμπαντος και ανθρώπου και όλα αυτά έχουν κατά καιρούς δοθεί και διδαχθεί σε διάφορες εσωτερικές σχολές.
Με την "εμπλοκή" όμως της κβαντικής φυσικής στον εσωτερισμό, προκύπτει το θέμα πως πλέον πολλά σταθερά δεδομένα και νόμοι που χρησιμοποιούσε ο εσωτερισμός για να περιγράψει τον κόσμο (μικρόκοσμο και μακρόκοσμο), θα λέγαμε πως όχι ακριβώς καταρρίπτονται αλλά εμπλουτίζονται γιατί προστίθεται πλέον ο βασικός παράγοντας άνθρωπος-παρατηρητής. Κατά συνέπεια, από τη στιγμή που ο κάθε άνθρωπος τελικά αντιλαμβάνεται μία καθαρά προσωπική εκδοχή του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου, τίποτα δεν είναι σταθερό και δεδομενο αλλά μόνον απόλυτα σχετικό γιατί είναι απόλυτα προσωπικό-υποκειμενικό.
Για παράδειγμα, με αυτή την προσέγγιση της πραγματικότητας, η δική μου αντίληψη του αστρικού κόσμου είναι μοναδική σε σχέση με των υπολοίπων ανθρώπων, ή το πως αντιλαμβάνομαι στο μυαλό μου να λειτουργεί το σύμπαν αποτελεί μία καθαρά προσωπική εκδοχή που δεν μοιάζει με καμία άλλη. Ο παράγοντας άνθρωπος λαμβάνει σημαντική θέση στον κόσμο και κατανοούμε πως η διαδικασία της μαθητείας στον εσωτερισμό γίνεται πλέον πιο δύσκολη από ποτέ γιατί μας θέτει από την πρώτη μέρα της ενασχόλησης ως κύριους ρυθμιστές αυτών των κατανοήσεων αλλά παράλληλα μας κατευθύνει πλέον στην ορθότερη κατανόηση των διδασκαλιών.
Θεωρώ πως όλα αυτά τα χρόνια που δρουν οι εσωτερικές σχολές, ως ένα βαθμό είχαν σχετιστεί με μία "απόλυτη" χροιά στα δεδομένα των διδασκαλιών τους. Ο μαθητής ξεκινούσε από το γνωστικό μηδέν και προσπαθούσε να κατακτήσει μία δεδομένη γνώση, να φτάσει στο σημείο που τώρα βρίσκονται οι δάσκαλοί του. Αυτό, ως ένα βαθμό έδινε έναν εφησυχασμό στον μαθητή γιατί θεωρούσε πως το να φτάσει στο επίπεδο του δασκάλου του και να τον ξεπεράσει, είναι απλώς θέμα χρόνου και θέλησης-αφοσίωσης. Πλέον όμως υπεισέρχεται κι ένας νέος παράγοντας στο δρόμο για την "Ιθάκη" και είναι ακριβώς η προσωπικότητά μας. Κατανοούμε λοιπόν πως βάσει των δεδομένων της κβαντικής φυσικής, οι εσωτερικές διδασκαλίες δεν μπορούν παρά να είναι ένας γενικός "μπούσουλας" προς την ευρύτερη μαθητεία. Πλέον πρέπει κάθε ώρα και στιγμή ο μαθητής (ή ο ερευνητής) να προσεγγίζει τα δεδομένα που εξετάζει με μία νέα οπτική, όχι με βάση απλά του τι "ισχύει" αλλά κάτω από το δικό του προσωπικό και μοναδικό αντιληπτικό πρίσμα. Εδώ δεν υπάρχει παραίσθηση, δεν υπάρχει λανθασμένη αντίληψη αλλά μόνον η προσωπική αντίληψη, η οποία είναι και η μοναδική ορθή για τον καθένα μας.
Έχω λοιπόν την αίσθηση πως η κβαντική φυσική, πέραν της θέσης της στον καθαρά επιστημονικό χώρο, επηρεάζει ακόμα και τον εσωτερισμό, όχι ως προς τον σκοπό ενασχόλησης αλλά στη μεθοδολογία του. Ο σκοπός της σπουδής στον εσωτερισμό παραμένει ο ίδιος, απλώς θεωρώ πως πλέον αλλάζει η μεθοδολογία προς αυτόν τον σκοπό και για την ακρίβεια γίνεται πληρέστερη από ποτέ. Το τελευταίο σημαντικό γεγονός είναι πως και η ίδια η επιστήμη, μέσω της κβαντικής φυσικής, αρχίζει να ασχολείται με θέματα μεταφυσικής και φιλοσοφίας, ενώ ταυτόχρονα και η ίδια η μεταφυσική έχει προσθέσει νέα επιστημονικά δεδομένα στο αντικείμενό της.
Πιο πάνω, ανέφερα τον "ιερό γάμο" επιστήμης και θρησκείας και αυτό είναι όντως πραγματικότητα. Η κβαντική θεώρηση του σύμπαντος, ενώνεται με τη μεταφυσική και δημιουργεί "ωσμωτικά" φαινόμενα τόσο στην επιστήμη, όσο και στη μεταφυσική που πλέον δείχνουν πως όχι μόνον μπορούν να συμπορευτούν αλλά περισσότερο από αυτό, μπορούν πλέον να αλληλοσυμπληρώνουν η μία την άλλη. Μιλάμε δηλαδή για μια "ολιστική" θεώρηση του σύμπαντος και όπως δείχνουν πλέον τα υπάρχοντα δεδομένα, οι ενεργοί νόες, είτε λέγονται επιστήμονες, είτε εσωτεριστές, έρχονται μεταξύ τους πιο κοντά από ποτέ γιατί έχουν πλέον όλα τα εφόδια για την κατά το δυνατό πληρέστερη κατανόηση τόσο του μικρόκοσμου, όσο και του μακρόκοσμου.
livelove:
Τί είναι συνήθεια
Από την επιστήμη:
"Μες τον εγκέφαλό μας υπάρχουν νευρώνες.
Οι νευρώνες στην ουσία είναι κύτταρα νεύρων.
Αυτά συνδέονται και έτσι έχουμε νευρωνικά δίκτυα.
Αυτά τα νευρωνικά δίκτυα είναι οι μνήμες μας, οι σκέψεις μας, οι ικανότητές μας, οι πληροφορίες κτλ.
Τα νευρωνικά δίκτυα όμως συνδέονται και αυτά μεταξύ τους.
Γι' αυτό και έχουμε σύνθετες σκέψεις, μνήμες και....ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!
Ας επιλέξουμε ένα νευρωνικό δίκτυο. πχ το νευρωνικό δίκτυο "αυτοκίνητο".
Αυτό συνδέεται και σε άλλα νευρωνικά δίκτυα.
Ο οπτικός φλοιός είναι και αυτός συνδεδεμένος.
Έτσι, κάθε φορά που βλέπουμε ένα αυτοκίνητο ο οπτικός φλοιός πυροδοτεί το συγκεκριμένο δίκτυο για να μας δώσει την εικόνα ενός αυτοκινήτου.
Κάθετί διαμορφώνει νευρωνικά δίκτυα στον εγκέφαλο.
Οι εμπειρίες διαμορφώνουν, από νευρολογικής απόψεως, τον ιστό αυτών που συμβαίνουν στην αντίληψή μας και στον κόσμο μας.
Όταν δεχόμαστε ερεθίσματα από το περιβάλλον μας κάποιες πλευρές αυτών των νευρωνικών δικτύων τίθενται σε λειτουργία.
Τότε προκαλούνται στον εγκέφαλο χημικές αλλαγές.
Οι χημικές αλλαγές:
* παράγουν συναισθηματικές αντιδράσεις
* προσδίδουν χροιά στις αντιλήψεις μας
* επηρεάζουν αποφασιστικά τις αντιδράσεις μας απέναντι σε ανθρώπους και καταστάσεις/συμβάντα της ζωής μας
ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΠΟΥ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΛΩΔΙΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΖΙ
Άν κάνουμε κάτι μία φορά μια χαλαρή ομάδα νευρώνων θα αντιδράσει και θα σχηματίσει ένα δίκτυο.
Άν δεν επαναλάβουμε αυτήν την συμπεριφορά, ΔΕΝ θα χαράξει μια διαδρομή στον εγκέφαλο.
Όταν κάτι γίνεται επανειλημμένως, αυτά τα νευρικά κύτταρα αναπτύσουν μια όλο και πιο ισχυρή σύνθεση. Έτσι η ενργοποίηση του συγκεκριμένου δικτύου καθίσταται ευκολότερη.
Εάν συνεχίσουμε να πατάμε το "κουμπί" της επανάληψης στα νευρωνικά δίκτυα, οι ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ αυτές καλωδιώνονται όλο και περισσότερο στον εγκεφαλο και ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ.
Καθώς μια σύνδεση χρησιμοποιείται επανειλημμένως, γίνεται ισχυρότερη, εδραιώνεται καλύτερα.
Συμπέρασμα 1: Αυτό μπορεί να είναι ωφέλιμο ως μάθηση, αλλά μπορεί να δυσκολέψει την αλλαγή ενός ανεπιθύμητου προτύπου συμπεριφοράς.
Συμπέρασμα 2: ΝΕΥΡΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΚΑΛΩΔΙΩΝΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ. Χάνουν την μακροπρόθεσμη σχέση τους.
Συμπέρασμα 3: Κάθε φορά που διακόπτουμε την συνηθισμένη νοητική ή σωματική διαδικασία, η οποία ανακλάται σε ένα νευρωνικό δίκτυο τα νευρικά κύτταρα και οι ομάδες κυττάρων που συνδέονται μεταξύ τους αρχίζουν να διαλύουν την σχέση τους.
Συμπέρασμα 4: όσο λιγότερο σκεφτόμαστε κάτι, τόσο εξασθενεί η σύνδεση των νευρωνικών δικτύων, μέχρι ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΤΕΙ εντελώς.
Συμπέρασμα 5: Οι δενδρίτες που διακλαδώνονται έξω από το σώμα του κυττάρου και το συνδέουν με άλλα κύτταρα απαγκιστρώνονται και είναι διαθέσιμοι να επαναγκιστρωθούν σε άλλα κύτταρα, αφήνοντας παλιά πρότυπα να εξαφανιστούν και δημιουργώντας ενδεχομένως ΝΕΑ."
Γενικό Προσωπικό Συμπέρασμα
Τώρα λοιπόν, για σκεφτείτε...Τί μπορείτε να αλλάξετε; ΤΙ νεο μπορειτε να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΤΕ; Τ ί χρειάζεστε τελικά πράγματι από "όλα αυτά" και για ποιον λόγο; Τί θα κρατήσετε; Τί θα πετάξετε; Συχνά ακούμε να λένε πως ο άνθρωπος είναι οι συνήθειές του. Όλα τα παραπάνω έρχονται να το επιβεβαιώσουν. Θέλετε να μάθετε ποιοί είσαστε; Είστε απο εκείνους τους ανθρώπους που ΘΕΛΟΥΝ ή έστω νομίζουν οτι θέλουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους; Τότε αυτό είναι σίγουρα η αρχή, αν όχι η μόνη αρχή, Επομένως, παρατηρείστε. Σκεφτείτε. Δεν θέλει χρόνο. Κι αν φαίνεται δύσκολο, σκεφτείτε οτι είναι δύσκολο απλά και μόνο διότι δεν έχει ακόμα "εδραιωθεί" εκείνο το νευρωνικό δίκτυο που θα το κάνει εύκολο. Φυσικά όλα αυτά θα τα παρατηρήσετε" εντός σας". Όμως υπάρχει και αυτό που λέμε "περιβάλλον". Ας παρατηρήσετε, τότε, και "εκτός σας".
Η λέξη κλειδί σε όλο αυτό είναι: "επανάληψη". Είναι τόσο απλό. Μια ματιά να ρίξετε γύρω σας είναι μάλλον εύκολο να εντοπίσετε εκείνα που "επαναλαμβάνονται". Έτσι τελικά θα αναγνωρίσετε ποιά και τί ποιότητος νευρωνικά δίκτυα δραστηριοποιούνται πού άλλου...ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΑΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟ. Έτσι όπως το περιγράφω μοιάζει με παιχνίδι του τύπου "Βρείτε αυτόν τον μήνα 10 πράγματα που επαναλαμβάνονται εντός σας και εκτός σας". Αυτός είναι ο πρώτος γύρος του παιχνιδιου΄. Ο δεύτερος γύρος είναι: "Επιλέξτε ποιά απο τα επαναλαμβανόμενα θέλετε να δεχτείτε και ποιά να απορρίψετε". Αλλά δεν θα επεκταθώ σ' αυτό για την ώρα. Ειλικρινά, όμως, πιστεύω και ευελπιστώ ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου, πως αυτό το" παιχνίδι" έιναι πολύ καλύτερο από κάτι βιβλία που υπόσχονται αυτογνωσία και "μυστικά" της ευτυχίας και σε παρακινούν να σκεφτείς ότι αρκεί να σκεφτείς "θετικά" και όλα θα γίνουν όπως τα θες. Εγώ λέω "γιά σκεφτείτε" σκέτα νετα, ας μου επιτραπεί η έκφραση. Δεν έχει θετικά ή αρνητικά. Απλά σκεφτείτε. Ψάξτε. Ανακαλύψτε. Πράξετέ το εσείς. Ή με άλλα λόγια κυριολεκτικά πάρτε την υπόθεση "στα δικά σας" χέρια. Σας διαβεβαιώ οτι αν μάθετε τελικά να παίζετε αυτό το "παιχνίδι" τότε σίγουρα θα έχετε ήδη γράψει το δικό σας βιβλίο προς την αλλαγη, την ελευθερία, την ευτυχία και ό,τι άλλο παρόμοιο. Η διαφορά έιναι οτι το "δικό σας" βιβλίο δεν υπόσχεται! Πραγματοποιεί!
"Επανάληψη" λοιπον η λέξη κλειδί. "Έπανάληψις μήτηρ μαθήσεως" έλεγαν οι παππούδες μας. Ποιοί παππούδες μας; Αυτοί που έχουμε συνηθίσει να λέμε "αρχαίους". Ναι...Είναι ένα πολύ πολύ ωραίο ρητό. Το οποίο βεβαίως βεβαίως έχει επανειλεμμένως επαναληφθεί από χιλιάδες στόματα. Υπάρχει αυτό το ρητό στις γνώσεις σας; Αν ναι..τότε αυτό είναι υπέροχο! Έχετε ήδη ένα νευρωνικό δίκτυο διαθέσιμο σχετικά ! Αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ μην χάνεστε στα γειτονικά νευρωνικά δίκτυα. Υψώνω ταμπέλίτσα - φωτεινό σήμα κινδύνου (!): Σκοπός είναι να "μάθετε" τον εαυτό σας. Αν βρεθείτε στη "μάθηση" γενικά που ξέρετε από παλιά, τότε, μάλλον...ακολουθήσατε λάθος δενδρίτη και βγήκατε σε λάθος νευρωνικό δίκτυο ! Και μιας και λέω για το "Επανάληψις μήτηρ μαθήσεως" μόλις "θυμήθηκα" το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (ε, τί να κάνω..νευρωνικά δίκτυα είναι αυτά).
ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ ήταν χαραγμένο στους τοίχους του ιερού του Απόλλωνα, στο Μαντείο των Δελφών. Αποτελούσε θεμελιώδη αρχή του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος. Το Ελληνικό Πνεύμα, όμως, όσο κι αν επικρατεί να το λέμε "αρχαίο" δεν νομίζω οτι είναι και τόσο.. αρχαίο τελικά. Κι αν φαίνεται να είναι, αυτό συμβαίνει μόνο επειδή εμείς θέλουμε να το βλέπουμε έτσι, απλά και μόνο επειδή παραδινόμαστε στη λήθη και -εξ'ορισμού- δεν αναζητούμε την Αλήθεια. Το Ελληνικό Πνεύμα είναι διαχρονικό και είναι το πνεύμα μας. Δεν είναι επιγραφή, δεν είναι μάρμαρο, δεν είναι λέξεις βγαλμένες από αποφθέγματα σοφίας, δεν είναι βιβλία ιστορίας και ονόματα φιλοσόφων. Όλα αυτά υπάρχουν χάρη στο Ελληνικό Πνεύμα και όχι το Ελληνικό Πνεύμα χάρη σε αυτά. Και αυτό το ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ τόσο καλά όσο εγώ.
Με Αγάπη
Υ.Γ. κατά την γνώμη μου, αν αποφασίσετε να τα βάλετε με κάποια "επανάληψη" ή συνήθειά σας και δείτε να δυσκολεύεστε σε βαθμό που θέλετε να τα παρατήσετε, σταθείτε για μια στιγμή και αναρωτηθείτε: "μήπως απλά το συγκεκριμένο νευρωνικό δίκτυο συνδέεται μέσω πολλών δενδριτών με πολλά νευρωνικά δίκτυα και έτσι εκ των πραγμάτων είναι δύσκολο;" Το αναφέρω αυτό ως διαπίστωση από την προσωπική μου εμπειρία. Αν και σκοπός μου σε όλα αυτά δεν είναι να παραθέσω τις δικές μου εμπειρίες σχετικά με το "παιχνίδι", μια και αυτό είναι "το δικό" μου βιβλίο το οποίο και δεν θα "εκδόσω", αφού γνωρίζω πως ο καθένας γράφει το δικό του- αισθάνθηκα την ανάγκη να μοιραστώ αυτό μαζί σας: οτι όπως σε όλα τα παιχνίδια έτσι και σε αυτό υπάρχουν βαθμοί δυσκολίας, τουτέστιν ισχυρά εδραιωμένα νευρωνικά δίκτυα και λιγότερο ισχυρά, με πολλές διασυνδέσεις ή λιγότερες κτλ κτλ. Επομένως επιλέξτε εσείς τον βαθμό δυσκολίας. Άλλα..μην τα παρατάτε.
livelove:
Τί είναι Συναίσθημα
Από την επιστήμη:
"Τα συναισθήματα βοηθούν πολύ στο να βρίσκει ο εγκέφαλος τη σωστή μνήμη γρήγορα.
Κατα συνέπεια είναι και αυτά συνδεδεμένα με όλα τα άλλα νευρωνικά δίκτυα.
Οι συνδέσεις επιτρέπουν στον εγκέφαλο να βρίσκει πρώτα τις σημαντικότερες μνήμες.
Έτσι, φροντίζουν ώστε κάτι σημαντικό να μην ξεχνιέται γρήγορα.
Η συνειρμική μνήμη επηρεάζει την συμπεριφορά μας και την αντίδραση μας απέναντι στον κόσμο.
Τα συναισθήματα είναι και αυτά εν μέρει νευρωνικά δίκτυα.
Λέμε εν μερει διότι τα συναισθήματα συνδέονται επίσης με ένα μικρό όργανο που βρίσκεται στον εγκέφαλο, τον υποθάλαμο.
Ο υποθάλαμος παίρνει τις πρωτεϊνες και τις συνθέτει σε νευροπεπτίδια ή νευροορμόνες.
Οι "ορμόνες" προετοιμάζουν το σώμα για δράση.
Ο υποθάλαμος εκκρίνει χημικά.
Το αίμα φεύγει από τον εγκέφαλο και από το κέντρο του σώματος και πάει πχ στα άκρα (κι εμείς εκδηλώνουμε συμπεριφορά)
Τα συναισθήματα κάνουν μια εκτίμηση της κατάστασης ταχύτατα και μάλιστα δίχως καν να το σκεφτούμε.
Έτσι αποστέλλονται οι χημικοί αγγελιοφόροι (κι έτσι πχ είτε χαμογελάμε ή θυμώνουμε)
Συμπέρασμα 1: Αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και χειριζόμαστε νέες εμπειρίες που βασίζονται στην αποθηκευμένη
νοητική/νευρωνική τράπεζα δεδομένων του παρελθόντος. Επομένως είναι δύσκολο να δούμε τί υπάρχει εκεί έξω τη στιγμή εκείνη.
Συμπέρασμα 2: Τείνουμε να εχουμε ως σημείο αναφοράς μόνο εμπειρίες από το παρελθόν.
Συμπέρασμα 3: Η προσωπικότητά μας δεν είναι παρά μια αχανώς ολοκληρωμένη στοίβα νευρωνικών δικτύων που επαναλαμβάνει την ίδια ιστορία και αντιδρά σε καταστάσεις βασισμένες στο παρελθόν.
Συμπέρασμα 4: Όλα τα νευρωνικά δίκτυα κυττάρων συνδυάζονται για να παραγάγουν την οντότητα που εμείς θεωρούμε προσωπικότητα. Όλα τα συναισθήματα, οι έννοιες και οι στάσεις κωδικοποιούνται νευρολογικά και διασυνδέονται με αποτέλεσαμ αυτό που αποκαλούμε το εγώ, κατώτερο εαυτό ή προσωπικότητα.
Συμπέρασμα 5: Ένας καλωδιωμένος εγκέφαλος έχει ως αποτέλεσμα μια καλωδιωμένη, ματάβλητη και παγιωμένη προσωπικότητα
Συμπέρασμα 6: αν αλλάξω κάποια προτίμηση, πχ στον καφέ που πίνω, υπάρχουν άλλα, εκατομμύρια δίκτυα που παραμένουν ίδια. Άρα το σύνολο παραμένει "εγώ". Αυτό είνα μάλλον αποκαρδιωτικό.
Ομως...
Ο εγκέφαλος είναι εξοπλισμένος με την ΝΕΥΡΟΠΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Νευροπλαστικότητα: η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ του εγκεφάλου να διαμορφώνει νέες συνδέσεις (δηλαδή νευρώνες που συνδέονται με άλλους νευρώνες)
Συμπέρασμα 7: Είναι δυνατόν να σπάσουμε τα καλωδιωμένα μεταξύ τους νευρωνικά δίκτυα του εγκεφάλου να αλλάξουμε συνήθειες και να κερδίσουμε την ελευθερία."
Γενικό Προσωπικό Συμπέρασμα:
Ποιοί είσαστε; Αυτό που λέτε προσωπικότητα τί τελικά είναι; Ό,τι συναποτελεί αυτο που ονομάζετε προσωπικότητα το έχετε δημιουργήσει πραγματικά εσείς; Μήπως έχετε ενστερνιστεί κάποια χαρακτηριστικά εντός του νευρικού σας συστήματος που κάθε άλλο παρά εσείς επιλέξατε; Τί έιναι δικό σας; Τι είναι "ξένο"; Τι θέλετε να κρατήσετε; Τί όχι; Γιατί; Έχετε παρατηρήσει ποτέ τί συμβαίνει στο σώμα σας όταν χαίρεστε, όταν ηρεμείτε, όταν αγαπάτε, όταν θαυμάζετε ή όταν λυπόσαστε, όταν θυμώνεται, όταν μισείτε ή όταν φθονείτε; Σκέφτομαι οτι οι χημικές ουσίες που εκκρίνει ο υποθάλαμος συχνά τα "κάνουν μούσκεμα" και πάντα εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να μαζέψουμε τα νερά και να βάλουμε επιτέλος μια τάξη...πού αλλού στον εγκέφαλό μας ! Αντί αυτού όμως εμείς...μένουμε άπραγοι και απλά αναρωτιόμαστε: "Αυτό τώρα γιατί συνέβη;Πώς" Και το μοναδικό πράγμα το οποίο δεν σκεφτόμαστε είναι οτι εμείς ευθυνόμαστε γι 'αυτό. Εμείς ΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ, γιατί δικός μας είναι ο εγκέφαλος, εμείς έχουμε επιτρέψει όλο αυτό το δίκτυο να κατοικοεδρεύει και να βασιλεύει εντός του δικού μας εγκέφαλου και κανείς άλλος.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που θυμώσατε χωρίς λόγο; Πότε απομακρύνατε ένα αντικείμενο απλά επειδή σας "θυμίζει" κάτι που θέλετε να ξεχάσετε; Πότε πιάσατε τον εαυτό σας να αντιδρά σε μια κατάσταση ίδια και απαράλλαχτα όπως και στο παρελθόν, αναπαράγοντας ακόμα και τα ίδια ακριβώς λόγια;
Για ποίον λόγο συμβαίνουν όλα αυτά; Μια απάντηση θα βρείτε στο "Τί είναι συνήθεια". Επίσης, εκεί είναι που λέω οτι μοιάζει με "παιχνίδι" του τύπου "Βρείτε 10 πράγματα αυτό τον μήνα που επαναλαμβάνονται". Αυτός ίσως είναι ο τρίτος γύρος: "Τί συναισθήματα έχετε όταν αναγνωρίζετε τα επαναλαμβανόμενα;". Μεταφορικά, όμως, απαριθμώ γύρους. Στο "Τί είναι συνήθεια" λέω για το "δικό σας" βιβλίο.που εσείς γράφετε και σας οδηγεί στην "ελευθερία" του να οδηγείστε όπου εσείς θέλετε και που δεν υπόσχεται αλλά πραγματοποιεί. Το δικό σας βιβλίο γράφεται με το δικό σας παιχνίδι στο οποίο εσείς βέβαια δημιουργείτε και τους γύρους και κάθετι.
Η λέξη κλειδί εδώ: είναι ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ. Έχετε ακούσει ποτέ που λένε άλλο να κοιτάς, άλλο να βλέπεις; Επίσης μόλις μου προέκυψε αυτό που λεει ο κυριολεκτικά τυφλός μάντης Τειρεσίας στον Οιδίποδα; τυφλός τα τ' ώτα τον τε νουν τα τ'όμματ' εί. Είσαι, λέει, τυφλός και στα αυτιά και στον νου και στα μάτια. Βέβαια, για άλλον λόγο τό έλεγε αυτό ο Τειρεσίας στον Οιδίποδα, αλλα θεωρώ οτι και σ' εμάς τό ίδιο ακριβώς θα έλεγε.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση