Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
"Πότε Συγχωρούμε"?
Avaris:
--- Παράθεση από: Κανένας στις Ιουνίου 26, 2007, 22:35:08 ---
--- Παράθεση από: try στις Ιουνίου 26, 2007, 19:48:09 ---
<<για οτι μας συμβαίνει η ευθύνη είναι δική μας αποκλειστικά>>
ασχετα αν μας ''βολεύει'' να την αποδίδουμε σε εξωγενή αίτια
--- Τέλος παράθεσης ---
Χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος, το <<για οτι μας συμβαίνει η ευθύνη είναι δική μας αποκλειστικά>>, συμπεριλαμβάνει και πράξεις από προηγούμενες ζωές. Οπότε το ορφανό ή αδικημένο παιδάκι, ο γεννημένος σακάτης κτλ δε ξέρεις τι έκανε σε προηγούμενες ζωές και τι χρωστάει, τι κάρμα και τι μαθήματα έχει να πάρει τώρα.
--- Τέλος παράθεσης ---
Συνεπώς, την "αδικία" σε Υλικό - ανθρώπινο επίπεδο την χρειάζεται το ίδιο το Συμπαντικό Σχέδιο για να απονέμει την Θεία Δίκη ή αλλιώς την Καρμική Δικαιοσύνη εν ζωή.
Την χρησιμοποιεί καθώς φαίνεται για την εκπλήρωση των σκοπών του.
Συνεπώς,
1) η "αδικία" όπως τελικά φαίνεται δεν είναι καθόλου έργο του ανθρώπου και απόρροια της Ελεύθερης Βούλησής του (όπως πολλοί διατείνονται) παρά είναι "Θεϊκό κατασκεύασμα" που το διατηρεί επίτηδες για να τιμωρεί/διδάσκει τους ανθρώπους
και
2) συνεπώς, είναι φρούδες ελπίδες να πιστεύουμε πως η αδικία θα "εκλείψει" κάποτε, εφόσον ο άνθρωπος πάντοτε θα έχει αδυναμίες και ο Θεός πάντα θα χρειάζεται την "Αδικία" ως Θεσμό απόδοσης Καρμικής Δικαιοσύνης.
Συν τοις άλλοις, ακόμη και ο μεγαλύτερος εγκληματίας λέγεται πως δικαιούται μιας Δίκαιης Δίκης.
Που σημαίνει κατ' αρχήν "...ν' ακούσει το κατηγορητήριο..."....
Εαν τον ρίξεις στην φυλακή χωρίς "απαγγελία κατηγορίας" θα πρέπει να ξοδέψει όλη του την ζωή μην κάνοντας τίποτε άλλο απο το να προσπαθεί να μαντέψει "μα τι έκανα και βρέθηκα στην φυλακή"? "Μήπως τίποτα τέτοιο"? "ή μήπως κάτι σαν το άλλο"?
Τι να σου πω! Φοβερή διαλογιστική κατάσταση.....Μόνο με σενάρια θα μπορεί να ασχολείται το μυαλό του επι 100 χρόνια ζωής/τιμωρίας/φυλακής.
Μηδέν εξελικτικότητα.
Κάτι δεν μου στέκεται καλά στην όλη υπόθεση πάντως.
Κανένας:
Ξεφύγαμε από το θέμα της συγχώρεσης και πήγαμε στη Θεία Δίκη και Κάρμα. Τα οποία αναλύσαμε σε άλλη συζήτηση.
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 27, 2007, 09:24:07 ---2) συνεπώς, είναι φρούδες ελπίδες να πιστεύουμε πως η αδικία θα "εκλείψει" κάποτε, εφόσον ο άνθρωπος πάντοτε θα έχει αδυναμίες και ο Θεός πάντα θα χρειάζεται την "Αδικία" ως Θεσμό απόδοσης Καρμικής Δικαιοσύνης.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ακριβώς. Χρησιμοποιεί «Αδικία» σε αυτή τη ζωή για να ξεπληρώσει το κακό Κάρμα που απέκτησε σε μία άλλη. Αν το δεις συνολικά υπάρχει τέλεια δικαιοσύνη.
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 27, 2007, 09:24:07 ---Συν τοις άλλοις, ακόμη και ο μεγαλύτερος εγκληματίας λέγεται πως δικαιούται μιας Δίκαιης Δίκης.
Που σημαίνει κατ' αρχήν "...ν' ακούσει το κατηγορητήριο..."....
--- Τέλος παράθεσης ---
Σωστότατον!
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 27, 2007, 09:24:07 ---Εαν τον ρίξεις στην φυλακή χωρίς "απαγγελία κατηγορίας" θα πρέπει να ξοδέψει όλη του την ζωή μην κάνοντας τίποτε άλλο απο το να προσπαθεί να μαντέψει "μα τι έκανα και βρέθηκα στην φυλακή"? "Μήπως τίποτα τέτοιο"? "ή μήπως κάτι σαν το άλλο"?
--- Τέλος παράθεσης ---
Ας μεταφέρουμε το παράδειγμά σου στην πραγματικότητα. Κάποιος γενιέται/μεγαλώνει με σοβαρή αρώστια, ή για κάποιο λόγο τυρανιέται πολύ στη ζωή του (ορφανός, παρατημένος κτλ). Αισθάνεται αδικημένος από τη ζωή. Αρχίζει να αναρωτιέται που έφταιξε, πιο είναι το κατηγορητήριο.
Τι κάνει λοιπόν? Από πού θα πάρει απαντήσεις?
--- Παράθεση από: Avaris στις Ιουνίου 27, 2007, 09:24:07 ---Φοβερή διαλογιστική κατάσταση.....Μόνο με σενάρια θα μπορεί να ασχολείται το μυαλό του επι 100 χρόνια ζωής/τιμωρίας/φυλακής.
Μηδέν εξελικτικότητα.
Κάτι δεν μου στέκεται καλά στην όλη υπόθεση πάντως.
--- Τέλος παράθεσης ---
Περίμενε λίγο…., δεν τελειώσαμε ακόμα.
Eleni:
Αβαρι, δεν σκεφτόμουν το κάρμα και την ανταπόδωση οταν έγραφα το παραπάνω.
Σχετικά με αυτά , δεν εχω καταλλήξει ως προς την άποψη μου ακόμη και δεν ξέρω ούτε αν θα σιγουρευτώ ποτέ για κάτι οσο ζω.
Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι οτι για τα λάθη που εμείς κάνουμε καθώς και για την συμπεριφορά μας και όλα οσα αυτή δημιουργεί, εμεις και μονο εμείς έχουμε την ευθύνη.
Ως αναγωγή στο θέμα, θεωρώ οτι οι λόγοι και τα αποτελέσματα και της ''αμαρτίας'' και της ''συγχώρεσης '' αν είναι [ που πρέπει να είναι σ΄εμας] συνειδητά, επιφέρουν αντιδράσεις στο περίγυρο μας που εμείς εχουμε προκαλέσει.
Κανένας:
Λοιπόν, εσωτεριστές όλων των ειδικοτήτων. Έχουμε κάποιον αδηκιμένο, με μεγάλα παράπονα από τη ζωή. Ψάχνει για απαντήσεις.
--- Παράθεση από: Κανένας στις Ιουνίου 27, 2007, 09:48:57 ---Τι κάνει λοιπόν? Από πού θα πάρει απαντήσεις?
--- Τέλος παράθεσης ---
Τι συμβουλή θα του δώσετε?
Trithemius:
Εξαρτάται από το μεταφυσικό του προφίλ.
Αν ανήκει σε κάποια θρησκεία, το πιο πιθανό είναι να του πουν πως μετά θα τον ανταμείψει ο θεός, πως οι πονεμένοι αυτής της ζωής θα είναι αυτοί που θα απολαύσουν στο μέγιστο την μεταθανάτια ευδαιμονία.
Αν ανήκει σε κάποιο εσωτερικό τάγμα, θα του δοθεί η εξήγηση της μετενσάρκωσης, του κάρμα, των χρεωστούμενων γενικότερα.
Αν είναι απόλυτα ορθολογιστής και πραγματιστής, θα δει την κατάστασή του ως μια από τις πιθανές εκδηλώσεις της Φύσης που απλώς "έτυχε" να συμβεί σε αυτόν.
Πάνω απ' όλα όμως αν είναι άνθρωπος ήρεμος, σοφός και με δομημένη σκέψη, δεν θα ασχοληθεί καθόλου με το γιατί βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση αλλά με το πως θα την ανατρέψει. Πρόκειται για τους υγιείς λάτρεις της ζωής, τους μαχητές της χαράς, αυτούς που σε κάθε δυσκολία διαβλέπουν μια πιθανή αιτία εξέλιξης μέσω της εμπειρίας.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση