Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
"Διαχείριση Συναισθημάτων"
Avaris:
--- Παράθεση ---author=Ορφέας link=topic=77.msg782#msg782 date=1178108989]
--- Παράθεση ---Επίσης, ένας ακόμη τρόπος να μην "ενεργοποιούνται" αρνητικά συναισθήματα, είναι η αδιαφορία.
--- Τέλος παράθεσης ---
Avaris
Έχω την εντύπωση ότι μάλλον ανάποδα γίνονται τα πράγματα...
Η αδιαφορία, είναι η κατάσταση που περιγράφει την μη ενεργοποίηση συναισθημάτων και όχι το αίτιο γένεσής τους ή ο αναστολέας εκδήλωσής τους.
--- Τέλος παράθεσης ---
Να σου πω δεν μπορώ να το γενικεύσω, αλλά σε μένα πάντως "δουλεύει".....το έχω παρατηρήσει επανειλημμένα....
Δηλαδή:
πρόσεξε την ακολουθία:
συμβαίνει το δυσάρεστο (πχ κακή οδήγηση του πλαϊνού μου) - εγώ ενστικτωδώς τον βρίζω φωνάζοντας (ενώ δεν έχω θυμώσει ακόμη) και το βρίσιμο που τούριξα (η έντονη ενστικτώδης αντίδρασή μου) πυροδοτεί επακόλουθα και το αίσθημα θυμού (απώλειας της ηρεμίας μου)....
Έχω πειραματιστεί στο εξής:
σε παρόμοιο γεγονός να μην βρίσω, να κάνω σαν να μην συμβαίνει μπροστά μου εκείνη τη στιγμή.....ε, λοιπόν, η ηρεμία μου παραμένει και δεν με κατακλύζει ο θυμός....
Άρα, λειτουργεί και "αντίστροφα" ο "μηχανισμός" (σε μένα τουλάχιστον).....
--- Παράθεση ---Ειδικά με τα προσφιλή μας πρόσωπα, δεν γίνεται να μιλάμε για αδιαφορία, αφού το ενδιαφέρον είναι δεδομένο εξ ορισμού, μια και μιλάμε για προσ-φιλή πρόσωπα.
--- Τέλος παράθεσης ---
Πως να διαφωνήσω εδώ?
--- Παράθεση ---
--- Παράθεση ---Να υποκριθείς ότι φωνάζεις και μέσα σου να παραμείνεις ήρεμος?
Άσε, το έχω ακούσει αλλά δεν πιστεύω πως γίνεται.....
--- Τέλος παράθεσης ---
Δηλαδή, όταν παίζεις τον ρόλο ενός θυμωμένου σε ένα θεατρικό, θυμώνεις πραγματικά;
Γίιινεται να προσποιηθείς, γίνεται...
--- Τέλος παράθεσης ---
Φίλε μου Ορφέα,
στο θέατρο τουλάχιστον έτσι ακριβώς είναι:
Για να είναι "ακριβής ο ρόλος" πρέπει να εκφράσεις το "γνήσιο συναίσθημα"....δηλαδή, να "θυμώσεις πραγματικά"....
Και αντιστρόφως: όταν παίζεις έναν ρόλο, θες δε θες "βιώνεις το συναίσθημα" ως τα άκρα....
Αλλιώς δεν θάναι πειστικός ο ρόλος..
--- Παράθεση ---Στην προκειμένη βέβαια περίπτωση,
στην αρχή πρέπει να προσποιείσαι τον θυμωμένο, για να συνετίσεις τα μικρά,
μετά όμως πρέπει να προσποιείσαι τον...ήρεμο, αφού θάχεις φτάσει στο ...κόκκινο, μέχρι να καταφέρεις να τα συνετίσεις.!!!
--- Τέλος παράθεσης ---
Δύσκολα πράγματα....με αυτούς τους ρόλους είναι σαν να παίζεις με τη φωτιά.....
--- Παράθεση ---Η λύση βέβαια βρίσκεται αλλού...
Όχι, θυμωμένος, αλλά σοβαρός και στην ανάγκη αυστηρός.
Και η αυστηρότητα συνεπάγεται ΚΑΙ βραβεία ΚΑΙ ποινές..
--- Τέλος παράθεσης ---
Χμμμμμ.......μάλλον θα ρίξω το κατάλληλο θέμα σε άλλο topic...... ;)
Eleni:
--- Παράθεση ---Αλίμονο αν αντιστραφεί η λειτουργία τους και η ιεραρχία τους.
Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται αιτιολόγηση, αφού άπαντες έχουμε αντίληψη του τι εστί να κυριαρχείται ο νους από τα συναισθήματά του, ή να καταληφθεί η λογική από τα πάθη...
--- Τέλος παράθεσης ---
Συμφωνώ απολύτως με το παραπάνω .... αφού οπως λέει και ο Ορφέας << άπαντες>> εχουμε γνώση του κατα καιρούς...
Avaris
ως ομοιοπαθούσα :) σχετικά με τα ''πηθικάκια '' που μπορούν να κατεδαφίσουν το σπίτι έχω την εντύπωση οτι είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουμε επειδή έχουν πολύ ανεπτυγμένη διαίσθηση.
Αντιλαμβάνονται την διάθεση μας και το πως μιλάμε ακόμη και αν είναι σικέ...
Ασχετο με το θέμα αλλά μου φαίνεται οτι μόνο αν τους αποσπάσουμε την προσοχή απ' αυτό που κάνουν μπορεί να ηρεμίσουν μέχρι να αρχίσουν να σκεφτονται λογικά.
Συνήθως αυτά τα κάνουν για να μας τραβήξουν την προσοχή...τις ελάχιστες στιγμές που δεν ασχολούμαστε μαζί τους.
Υπομονή...εδώ θα δούμε αν μπορούμε να κάνουμε πράξη τις θεωρίες που μαθαίνουμε...
Avaris:
Κ.ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ: "Του είπα πως ότι έκανα εκείνη τη νύχτα ήταν αποτέλεσμα του φόβου μου και δεν είχε καμία σχέση με οποιαδήποτε διάθεση ελέγχου και εγκατάλειψης". (σημ. ανέβηκε εν ριπή οφθαλμού σε έναν απότομο βράχο μέσα σε πηχτό σκοτάδι για να γλιτώσει απο ένα λιοντάρι).
ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ: "Το ξέρω αυτό", έκανε χαμογελώντας. "Θέλησα όμως να σου δείξω ότι μπορείς να ξεπεράσεις τις δυνατότητές σου, αν βρίσκεσαι σε κατάλληλη διάθεση.
Ο πολεμιστής δημιουργεί μόνος του τη Διάθεσή του.
Εσύ δεν το γνώριζες αυτό. Ο φόβος σου σε όπλισε με τη Διάθεση του πολεμιστή, τώρα όμως που το γνωρίζεις, όλα μπορούν να σου χρησιμεύουν για να περάσεις σ' αυτή τη διάθεση".
"Είναι εύκολο να ενεργείς πάντα με τέτοια διάθεση", συνέχισε. "Είναι μια διάθεση που περνάει σα ρυάκι απο μέσα σου και σε καθαρίζει. Πρέπει να ένοιωσες πολύ ωραία όταν έφτασες στην κορφή του βράχου, έτσι δεν είναι?"
Κ.Κ: "Του είπα πως καταλάβαινα τι εννοούσε, αλλά ένοιωθα πως θά'ταν ανόητο να προσπαθήσω να εφαρμόσω αυτά που μου δίδασκε στην καθημερινή μου ζωή".
Δ.Χ.: "Η Διάθεση του Πολεμιστή χρειάζεται για όλες μας τις πράξεις", είπε. "Διαφορετικά, η ζωή μας παραμορφώνεται κι ασχημίζει. Δεν υπάρχει Δύναμη σε μια ζωή που της λείπει αυτή η Διάθεση.
Πάρε παράδειγμα τον εαυτό σου. Όλα σε προσβάλλουν και σ' αναστατώνουν. Κλαψουρίζεις συνέχεια, παραπονιέσαι και νοιώθεις πως ο καθένας μπορεί να σε μεταχειριστεί κατά το κέφι του. Είσαι ένα φύλλο που το πάει όπου θέλει ο άνεμος. Δεν υπάρχει Δύναμη στη ζωή σου. Πόσο άσχημο πρέπέι νάναι αλήθεια αυτό το αίσθημα!
Ο Πολεμιστής, αντίθετα, είναι κυνηγός. Υπολογίζει το καθετί. Δηλαδή, το ελέγχει. Και μόλις τελειώσουν οι υπολογισμοί του, Δρα. Αφήνεται να προχωρήσει. Αυτό είναι που ονομάζω "εγκατάλειψη". Ο πολεμιστής δεν είναι φύλλο στο έλεος του ανέμου. Κανένας δεν μπορεί να τον παρασύρει. Κανένας δεν μπορεί να τον υποχρεώσει να κάνει πράγματα που δεν θέλει ή που δεν τα έχει πριν υπολογίσει ο ίδιος. Ο πολεμιστής έχει μάθει να επιβιώνει και επιβιώνει με τον καλύτερο τρόπο".
Κ.Κ.: "Μου άρεσε η στάση του αν και μου φαινόταν εξωπραγματική. Έμοιαζε πολύ απλουστευτική για τον περίπλοκο κόσμο μέσα στον οποίο ζούσα.
Γέλασε με τα επιχειρήματά μου, αλλά εγώ επέμενα ότι η ψυχική διάθεση του πολεμιστή δεν θα μπορούσε μάλλον να με βοηθήσει να κατανικήσω το αίσθημα της προσβολής ή ν' αποφύγω τη ζημιά που θα μου προκαλούσαν ενδεχόμενα οι πράξεις των συνανθρώπων μου, όπως λογουχάρη στην περίπτωση που κάποιος απ' αυτούς, όντας σκληρός και δόλιος και διαθέτοντας εξουσία, θα επιχειρούσε και θα κατάφερνε να με τραυματίσει σωματικά.
Γέλασε με την καρδιά του και παραδέχτηκε πως το παράδειγμά μου ήταν ότι χρειαζόταν.
Δ.Χ.: "Τον πολεμιστή μπορούν να τον τραυματίσουν αλλά όχι να τον προσβάλλουν", είπε. "Για τον πολεμιστή δεν υπάρχει τίποτε προσβλητικό στις ενέργειες των συνανθρώπων του, εφόσον εκείνος δρα πάντα με σωστή ψυχική διάθεση".
..."Εκείνη τη νύχτα, δε νομίζω πως προσβάλθηκες απ' το λιοντάρι. Το γεγονός ότι μας κυνήγησε, δεν σε θύμωσε. Δεν σ' άκουσα να το βλαστημάς ούτε να λες πως δεν είχε δικαίωμα να μας ακολουθήσει. .....
.....αν ήσουν μόνος σου και το λιοντάρι κατάφερνε να σε πιάσει και να σε πληγώσει θανάσιμα, δεν θα σκεφτόσουν ποτέ να παραπονεθείς ή να νοιώσεις πως σε πρόσβαλλαν οι πράξεις του"....
("Ταξίδι στο Ιξτλάν", σ. 165)
Κανένας:
Από τα λίγα που γνωρίζω, η εξέλιξη του ανθρώπου είναι Ένστικτα -> Συναισθήματα -> Νοητικό. Όσο κατώτερος είναι, τόσο κυριαρχείται από τα ένστικτα. Όσο εξελίσσεται, τόσο τείνει να κυριαρχεί το νοητικό πάνω στα συναισθήματα και τα ένστικτα.
Αν το καλοσκεφτείς, το να λυπάσαι για ένα δυστύχημα που έγινε, είναι τελείως άχρηστο, δε προσφέρει καμία υπηρεσία στον άνθρωπο. Κάποιος με απόλυτο αυτοέλεγχο (κυριαρχία του Νοητικού), θα επέλεγε να μη νιώσει το δυσάρεστο συναίσθημα.
Rose:
--- Παράθεση από: Avaris στις Μαΐου 03, 2007, 12:33:38 ---Ο πολεμιστής δημιουργεί μόνος του τη Διάθεσή του.
--- Τέλος παράθεσης ---
"Ως Ροδόσταυροι, έχουμε όλοι μάθει ότι η ευτυχία είναι μία νοητική κατάσταση, κάτι που συσχετίζεται με τον εσώτερο εαυτό, και πως με αρκετή πρακτική και εκπαίδευση, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να βιώνουμε την ευτυχία κατά βούληση." - Sven Johansson
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση