Συζητήσεις: Θέματα Ροδοσταυρισμού, Φιλοσοφίας και Εσωτερισμού > Ροδοσταυρικές Διδασκαλίες και Τεχνικές
"Διαχείριση Συναισθημάτων"
Eleni:
--- Παράθεση ---Αναρωτιέμαι εαν και πως θα μπορούσαν να "συνδυαστούν" η "Απόσπαση απο το δυσάρεστο γεγονός" με το "βίωσε τη στιγμή"......
--- Τέλος παράθεσης ---
Νομίζω οτι γίνεται με την κατάλληλη εκπαίδευση αλλά πάλι όχι σε όλους τους τομείς.
Πάντως όσο πιο συχνά έπαναλαμβάνεται ένα ερέθισμα τόσο περισσότερο αμβλύνεται το συναίσθημα απέναντι σε αυτό
--- Παράθεση ---πως άνθρωποι όπως οι γιατροί που επιδεικνύουν "συναισθηματική αταραξία" έναντι του πόνου, το επιτυγχάνουν μέσω της "απόσπασης απο το γεγονός"......
--- Τέλος παράθεσης ---
Επειδή κινούμαι σε αυτόν τον χώρο και έχω παρατηρήσει αυτές τις αλλαγές και σ΄εμένα και στούς άλλους που είμαστε εκεί, μπορώ να πω οτι δεν υπάρχει απόσπαση απο το γεγονός αλλά κάτι διαφορετικό που θα μπορούσα να το περιγράψω σαν αίσθηση καθήκοντος η σαν καθαρή λογική ετοιμότητας.
Στην αρχή ''βουτάνε '' όλοι στο πόνο...ταυτίζονται με το περιστατικό και ανάλογα της ψυχοσύνθεσης ακινητοποιούνται λίγο εως πολύ. Εκεί χρειάζονται οι παλαιότεροι για να ρυθμίζουν τα πράγματα.
Επειτα αντιλαμβανεται κανείς οτι πρέπει να αντιδράσει και αλλάζει ...εκτός του οτι αν είναι κανείς συνέχεια ανάμεσα στον πόνο ....τον συνηθίζει και αμύνεται με δικούς του τρόπους. 8)
Avaris:
Στο "Ο Μηχανισμός του Νου" της D. Fortune λέει σε κάποιο σημείο πως "η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου είναι τα συναισθήματα"....
Κάπου αλλού όμως κάνει λόγο και για "Μεταστοιχείωση Συναισθημάτων".
Βάση αυτών των κριτηρίων, φαντάσου κάποιον να επιτυγχάνει μεν να "αποσπαστεί συναισθηματικά" απο τα γεγονότα πλην όμως να μην καταφέρνει να κάνει "Μεταστοιχείωση".
Ποιά θα είναι άραγε η "κινητήριος δύναμη" αυτού του ανθρώπου αφού θα έχει στερηθεί την - έστω και πρωτόγονη - δυναμική των Συναισθημάτων?
Παρεμπιπτόντως, αυτό το αξίωμα ("η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου είναι τα συναισθήματα") ουσιαστικά "απενοχοποιεί" το "άγεται και φέρεται απο τα συναισθήματά του"....
Avaris:
Επίσης, ένας ακόμη τρόπος να μην "ενεργοποιούνται" αρνητικά συναισθήματα, είναι η αδιαφορία.
Αν για παράδειγμα με κλείσει κάποιος σε μια διασταύρωση και αφήσω να μου ξεφύγει η γνωστή ελληνική βλαστήμια - έστω και "σιωπηρά" - αμέσως θα ακολουθήσει και "φούντωμα του θυμού".....
Εαν όμως κάνω πως δεν το είδα το ενοχλητικό περιστατικό και κάτσω αδιάφορα να περιμένω να ανοίξει ο δρόμος για να φύγω, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΡΙΣΩ, το άμεσο επακόλουθο είναι πως δεν θα "νοιώσω και θυμό".....και συνακόλουθα θα διατηρηθώ ήρεμος.....
Αντιστοίχως, ας πούμε ότι το παιδί σου παριστάνει τη μαιμού πηδώντας απο καναπέ σε καναπέ διαλύοντας μαξιλάρια, ριχτάρια και οτιδήποτε συμμετέχει στην Μορφή ενός ευπρεπούς καναπέ και δεν καταλαβαίνει απο χαμηλόφωνες ευγενικές προτροπές "να σταματήσει".... τι κάνεις τότε?
Ξέρεις πως το μόνο που θα τον σταματήσει είναι η άγρια θυμωμένη (και απειλητική) φωνή του μπαμπά.....έλα μου ντε όμως που αν το κάνεις, η καλή σου ψυχική διάθεση πάει περίπατο.....
Έτσι, φλερτάρεις με την επιλογή της αδιαφορίας για να μπορέσεις να παραμείνεις ήρεμος.....
Εαν το κάνεις αυτό όμως, οι συνέπειες θα είναι ολέθριες όσον αφορά στην πειθαρχία του μικρού .....θα ξεσαλώσει και θα κάνει χειρότερα μετά....
Εσύ παίρνεις βαθιές ανάσες προσπαθώντας να δεις πως θα το χειριστείς αλλά ....τζίφος....
(η πανικόβλητη γιαγιά ή μητέρα του φωνάζουν το όνομά σου ορυώμενες να πάρεις μέτρα......)
Να υποκριθείς ότι φωνάζεις και μέσα σου να παραμείνεις ήρεμος?
Άσε, το έχω ακούσει αλλά δεν πιστεύω πως γίνεται.....
Εαν φωνάξεις, ακόμη και υποκρινόμενος τον θυμωμένο, η ηρεμία σου πάει περίπατο.....θάναι σαν να θύμωσες στ' αλήθεια....
Να χειριστείς γαλήνια την κατάσταση ενώ ο μικρός παριστάνει τον "κουφό" που "αδυνατεί" να "συντονιστεί με τις ήπιες παραινέσεις" , δεν μπορώ να διανοηθώ πως είναι δυνατόν να συμβεί!!!
Ορφέας:
--- Παράθεση ---Παρεμπιπτόντως, αυτό το αξίωμα ("η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου είναι τα συναισθήματα") ουσιαστικά "απενοχοποιεί" το "άγεται και φέρεται απο τα συναισθήματά του"....
--- Τέλος παράθεσης ---
Avaris
Σε καμμία περίπτωση δεν το απενοχοποιεί...
Κάθε επίπεδο είναι στη φύση του να είναι επικυρίαρχο των κατωτέρων του.
Ο νους των συναισθημάτων, τα συναισθήματα των ενστίκτων.
Αλίμονο αν αντιστραφεί η λειτουργία τους και η ιεραρχία τους.
Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται αιτιολόγηση, αφού άπαντες έχουμε αντίληψη του τι εστί να κυριαρχείται ο νους από τα συναισθήματά του, ή να καταληφθεί η λογική από τα πάθη...
Ορφέας:
--- Παράθεση ---Επίσης, ένας ακόμη τρόπος να μην "ενεργοποιούνται" αρνητικά συναισθήματα, είναι η αδιαφορία.
--- Τέλος παράθεσης ---
Avaris
Έχω την εντύπωση ότι μάλλον ανάποδα γίνονται τα πράγματα...
Η αδιαφορία, είναι η κατάσταση που περιγράφει την μη ενεργοποίηση συναισθημάτων και όχι το αίτιο γένεσής τους ή ο αναστολέας εκδήλωσής τους.
Ειδικά με τα προσφιλή μας πρόσωπα, δεν γίνεται να μιλάμε για αδιαφορία, αφού το ενδιαφέρον είναι δεδομένο εξ ορισμού, μια και μιλάμε για προσ-φιλή πρόσωπα.
--- Παράθεση ---Να υποκριθείς ότι φωνάζεις και μέσα σου να παραμείνεις ήρεμος?
Άσε, το έχω ακούσει αλλά δεν πιστεύω πως γίνεται.....
--- Τέλος παράθεσης ---
Δηλαδή, όταν παίζεις τον ρόλο ενός θυμωμένου σε ένα θεατρικό, θυμώνεις πραγματικά;
Γίιινεται να προσποιηθείς, γίνεται...
Στην προκειμένη βέβαια περίπτωση,
στην αρχή πρέπει να προσποιείσαι τον θυμωμένο, για να συνετίσεις τα μικρά,
μετά όμως πρέπει να προσποιείσαι τον...ήρεμο, αφού θάχεις φτάσει στο ...κόκκινο, μέχρι να καταφέρεις να τα συνετίσεις.!!!
Η λύση βέβαια βρίσκεται αλλού...
Όχι, θυμωμένος, αλλά σοβαρός και στην ανάγκη αυστηρός.
Και η αυστηρότητα συνεπάγεται ΚΑΙ βραβεία ΚΑΙ ποινές..
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση